Άλλοι θέλουν την υγεία τους, άλλοι δόξα και κάποιοι τρίτοι, να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Προσευχή είναι αυτή και μάλιστα ιδιωτική, δεν μας πέφτει λόγος.
Μην βιάζεσαι βρε παιδί μου θα τα πω! Άσε να κάνω πρόλογο, να ανάψω τα αίματα λίγο. Πώς, έτσι άντε θα μπω κατευθείαν στα βαθειά;
Λοιπόν, όλα ήταν όπως είχαν προγραμματιστεί. Όπως τα ξέρουμε όλα τα χρόνια. Το μαγαζί γνώριμο, μιας και δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Το μενού συμπαθητικό και σε επάρκεια, το κρασί για κλάματα. Η μουσική είχε ένα θεματάκι, ή μάλλον ο dj, αλλά ήταν στα αναμενόμενα κι αυτό. Το κέφι κάποιων για ξεφάντωμα ανεβασμένο, η διάθεση κάποιων άλλων για να συνδράμουν οικονομικά τον σύλλογο σε προτεραιότητα, τα γαλόνια, όσων διαθέτουν, γυαλισμένα και φάτσα να φαίνονται. Ο πρόεδρος, δικαίως λόγω της ημέρας, επί των επάλξεων και ένα μέρος του υπολοίπου ΔΣ να δηλώνει παρόν, αφού κάποιοι ή εγκατέλειψαν το σκάφος προτού πιάσει στεριά, όπως τα ποντίκια, ή επέλεξαν να κλείσουν την σαιζόν σε κάποιο κυνηγοτόπι της Βόρειας Ελλάδος.
Δυο γεγονότα έκαναν την, ευχάριστη, αλλαγή: Τα δώρα που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία για την δύσκολη εποχή που διανύουμε φτάνοντας τα 80 (!) και η απουσία κάποιων, που η κακή τους διάθεση και η συνήθεια να κουτσομπολεύουν τους πάντες, θα χαλούσε την εορταστική ατμόσφαιρα. Ανάμεσα στους απόντες ήταν και άτομα τα οποία, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν θα έπρεπε να λείπουν κι αυτό, για να μην δημιουργούν λάθος (;) εντυπώσεις για το άτομό τους, αλλά ο καθένας πράττει όπως νομίζει. Ας μην ξεχνάμε και τους αστάθμητους παράγοντες που καμιά φορά παίζουν δραματικό ρόλο και στιγματίζουν αδίκως άτομα και συμπεριφορές, όπως κάποιες φοβίες…!
Το μελανό σημείο που συζητήθηκε από πολλούς παρευρισκομένους, ήταν η αρνητική διαφήμιση της εκδήλωσης από τους συνήθεις υπόπτους (ο ψόφος της κατσίκας που σου είπα παραπάνω) με απώτερο σκοπό να δείξουν αφενός την δύναμή τους και αφετέρου, την αγάπη που διαλαλούν ότι έχουν για τον σύλλογο, τι κρίμα, εις βάρος του ίδιου του συλλόγου και της οικονομικής του ενίσχυσης, που τόσο έχει ανάγκη. Καθείς εφ’ ω ετάχθει!
Δυσμενώς συζητήθηκε η φήμη για την προτίμηση υψηλόβαθμου στελέχους της ομοσπονδίας, να παραβρεθεί σε κοπή πίτας άλλου συλλόγου στο νησί μας πριν δυο – τρεις μέρες με άσχετο αντικείμενο από αυτό του κυνηγίου και δεν επέλεξε να τιμήσει την εκδήλωση του συλλόγου. Ας μην βιαζόμαστε όμως να βγάλουμε συμπεράσματα και εκεί. Δεν γνωρίζω αν είχε πρόσκληση όπως άλλοι γείτονες, που τους στεναχώρησε το γεγονός ότι δεν ήταν στην λίστα προσκεκλημένων, ακόμα και από συναδέλφους τους! «Στο ανάθεμα» ψιθύρισαν αρκετοί, για κατευόδιο, σε κάποιους που ήρθαν για τα μάτια, ή με το ζόρι και αποχώρησαν νωρίς.
Κατά τα άλλα όλα ήταν μια χαρά. Ο κόσμος, που γέμισε το μαγαζί, χόρεψε, έφαγε, ήπιε και ξέχασε για λίγο τα κακά της μοίρας του μέχρι τις πρωινές ώρες. Αν κρίνω απ’ αυτό, στο κενό έπεσαν τα σάλια και τα σχόλια όλων των επίορκων στυλοβατών του συλλόγου μας.
Βαριά κι ασήκωτη και η ζεϊμπεκιά του προέδρου ο οποίος πάλευε να κρατηθεί όρθιος, αιτία των λουλουδιών που των έραιναν και έκαναν την πίστα να μοιάζει με το παγοδρόμιο του Dancing on ice.
Τι κρίμα Σταμάτη μου που ο δρόμος για την επιτυχία δεν είναι στρωμένος με δαύτα!
Και του χρόνου να είμαστε καλά να ξανανταμώσουμε. Καλή Σαρακοστή κι ο Θεός στο καλό.
Ελπίζω να σε κάλυψα. Αν όχι, τι να σου κάνω; Ας ήσουν εκεί να τα ήξερες από πρώτο χέρι.
ΕΣΥ ΕΧΑΣΕΣ.
