Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 30/7/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Ανακοίνωση Κ.Σ. Σύρου.

Κύριοι συνάδελφοι,

Θεωρούμε υποχρέωση μας πλέον, μετά την έκταση που έχει πάρει το θέμα, να ενημερώσουμε τόσο εσάς, όσο και όλους αυτούς που νομίζουν ότι η κυνηγετική δραστηριότητα είναι κάτι απλό, δεδομένο και δη, ότι στηρίζεται πάνω στις όποιες επιθυμίες του καθενός, χωρίς να ακολουθεί τους νόμους που διέπουν και χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη κοινωνία την οποία, συν τοις άλλοις, την κάνουν να 

ξεχωρίζει από τις αγέλες των ζώων.

Όταν προ 10ετιας και πλέον το Δ.Σ. του συλλόγου μας αποφάσιζε για την αλλαγή του καταφυγίου άγριας ζωής του νησιού, έλαβε υπόψη του όλες τις παραμέτρους, οι οποίες έπρεπε να μελετηθούν έτσι ώστε, και οι όροι να πληρούνται και οι κυνηγότοποι που θα έμπαιναν εντός αυτού να είναι όσο το δυνατόν ελάσσονος κυνηγετικής σημασίας και η εν λόγω περιοχή να μπορέσει να λειτουργήσει ως ένα πραγματικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής και όχι ως καταφύγιο όλων αυτών που έχουν κακόβουλες και υστερόβουλες σκέψεις στο μυαλό τους για την φύση, την άγρια ζωή και την ζωογόνο δραστηριότητα του κυνηγίου.

Μετά μεγάλης μας λύπης, διαπιστώνουμε ότι κάποιοι αγνοούν τόσο τα συμφέροντα του κυνηγετικού συλλόγου μας, όσο και τους νόμους του κράτους, τους οποίους οφείλουν όλοι οι πολίτες να υπακούσουν και να εφαρμόσουν.

Συμφέρον του συλλόγου, λοιπόν, είναι να παραμείνει το καταφύγιο ως έχει, γιατί εντός αυτού βρίσκεται τμήμα της περιοχής Natura 2000, που με νόμο επέβαλε η ευρωπαϊκή ένωση για τον ορισμό της στην οποία προς το παρόν, ευχόμαστε και στο μέλλον, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις θήρας. 

Φανταστείτε κύριοι συνάδελφοι μια ενδεχόμενη απαγόρευση εντός της Natura, η οποία θα βρίσκεται εκτός καταφυγίου, ορισμένη σε άλλη περιοχή. Αυτόματα αυτό θα σήμαινε, με απλά λόγια, άλλο ένα καταφύγιο στο μικρό σε έκταση νησί μας.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την Ζώνη Ειδικής Προστασίας, η οποία ορίζει σχεδόν το μισό νησί,θα έβαζε ουσιαστικά τέλος στην κυνηγετική δραστηριότητα. Αν αυτό πραγματικά θέλετε, δεν έχετε παρά να προσυπογράψετε την λίστα που κυκλοφορεί σε διάφορα «κυνηγετικά» στέκια.

Αν η κυνηγετική σας αξιοπρέπεια σας υπαγορεύει να αφήσετε το όνομα και την υπογραφή σας να «ταξιδεύει»σε λίστες που δεν ξέρετε ακόμα τι εφαλτήριο έχουν και τι σκοπούς πραγματικά εξυπηρετούν, πράξετε όπως νομίζετε εσείς.

Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα είναι η επιτήρηση του χώρου, η οποία στην θέση που βρίσκεται τώρα γίνεται επαρκώς και σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάτι που θα αλλάξει εντελώς σε αντίθετη περίπτωση.

Αυτή είναι ακόμα μια παράμετρος, η οποία μας βάζει σε σκέψεις για τα αδιευκρίνιστα και χωρίς εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση κίνητρα, χωρίς ουσιαστική μελέτη για την αλλαγή του καταφυγίου και αποδείξεις για την ορθή ενδεχόμενη λειτουργία του.

Επειδή όμως το εκάστοτε Δ.Σ. του συλλόγου, ως εκ τούτου κι εμείς, αποφασίζει –βάση καταστατικού-

για την προάσπιση των συμφερόντων του συλλόγου και της δραστηριότητας που όλοι έχουμε ως τρόπο ζωής, οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι για οποιαδήποτε αλλαγή στο καταφύγιο απαιτούνται εκτός των εμπεριστατωμένων μελετών, σύμφωνη γνώμη του συλλόγου, του οικείου δασαρχείου, του δήμου και φυσικά την ενυπόγραφη συναίνεση του αρμόδιου υπουργού. Αυτές είναι προϋποθέσεις που πρέπει να συνυπάρχουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.  

Η θέση μας είναι το καταφύγιο να μείνει στην υπάρχουσα θέση για τους λόγους που προαναφέραμε και παρακαλούμε τα μέλη μας, όχι εν θερμώ σκεπτόμενα, να την υπερασπιστούν.

Σας παρακαλούμε να μην βάζετε τα συμφέροντα του συλλόγου, το κυνήγι στο νησί μας, την αξιοπρέπεια και το κύρος σας σε κίνδυνο.

Ο πρόεδρος: Ροδίτης Γ.

Ο γ. γραμματέας: Καλούδης Κ.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 23/7/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Όμιλος Κυνόφιλων Σύρου.

Αντρέας Κόνταρης, απλά, όπως λέμε κυνήγι!

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Ορόσημο, σφραγίδα, συνώνυμο, λάβαρο, αυτά και πολλά άλλα προσωνύμια που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό μπορεί να αποδώσουμε σε κάποιους, ξεχωριστούς συνάδελφους ότι ήταν για το συριανό κυνήγι. Φυσικά κάθε τόπος, ευτυχώς, έχει να επιδείξει τέτοιους μοναδικούς ανθρώπους. Ίσως αυτοί οι άνθρωποι να είναι η αιτία που το κυνήγι μπόρεσε να μακροημερεύσει μέχρι σήμερα. Αυτοί να το έκαναν μεγάλο και πλατύ, ώστε να πάψει να χωράει μόνο όσους είχαν χρήματα και να περιληφθούν στις τάξεις του άτομα από τα κατωτέρα κοινωνικά στρώματα. Είναι αυτοί που δίδαξαν και διδάσκουν ακόμα κυνηγετική παιδεία και το νόημα της φράσης «αρωγός του συλλόγου μου.»

Όπως ο Καραϊσκάκης, ο Τζαβέλας, ο Αθ. Διάκος και πόσοι άλλοι είναι συνώνυμοι της Ελληνικής επανάστασης του 1821, έτσι κι αυτών των λίγων τα ονόματα σημαίνουν, πολύ απλά, κυνήγι!

Για έναν τέτοιο άνθρωπο θέλω να γράψω τώρα. Για έναν από τους θρύλους του συριανού κυνηγίου που, δυστυχώς, δεν ήμουν τυχερός να γνωρίσω, αλλά θέλω διακαώς να μείνουν αυτές οι γραμμές στον χρόνο για εκείνον, για μας, για τα παιδιά μας. Μια απλή αναφορά στο όνομα του, που θα μαρτυρά και θα αποδεικνύει ότι δεν μπόρεσε ο χρόνος να τον ξεθωριάσει από το μυαλό και την καρδιά όλων όσων κράτησαν έστω και μια φορά τουφέκι στα χέρια τους στην Σύρα.

Ο Αντρέας Κόνταρης είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στις κυνηγετικές σελίδες του νησιού μας. Τώρα θα με ρωτήσεις γιατί. Γιατί ήξερε πού, πότε, πόσα και πώς θα κυνηγήσει. Γιατί για να κυνηγήσει περπατούσε ώρες ολόκληρες να φτάσει στον τόπο. Γιατί «άνοιξε» τα μάτια σε αρκετούς πιτσιρικάδες τότε, σημερινούς κυνηγάρηδες του νησιού. Γιατί δεν κόμπασε ποτέ του για τα θηράματα που έβαζε στον ντορβά του με τρόπο που να προσβάλει τόσο εκείνα, όσο και τον ίδιο. Γιατί ήταν πάντα προσεκτικός και πάντα μετρημένος. Γιατί είχε πάθος, ήθος και μεράκι για το κυνήγι. Γιατί, κατά περίεργο τρόπο, όσοι ακούν το όνομα του σκέφτονται αμέσως το κυνήγι, γι’ αυτό!

Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σηκώνει στους ώμους του ότι να ‘ναι και να εμπιστευτεί την φέρμα στις πέρδικες και τις μπεκάτσες, που τόσο αγαπούσε, σε ότι σκυλί να ‘ναι. Ένα Ισπανικό πλαγιόκαννο με ταρταρούγα στις μπάσκουλες, αστραποβρόνταγε στις επιτήδειες επωμίσεις κι ένα θρυλικό συριανό μπρακ συντρόφευε τις εξορμήσεις του, η Αυγή.

«Η Αυγή μου, αυτή θέλω να πάω να συναντήσω όταν θα κλείσω τα μάτια μου, κανέναν άλλον. Να την βρω και να κυνηγάμε αιώνια παρέα. Το καλύτερο σκυλί της Σύρας! 14 χρονών με άφησε, 14 γέννες είχε κάνει η καημένη. Είχα ζήσει την οικογένεια μου από αυτή, τόσο με τα θηράματα, όσο και με τα κουτάβια που πουλούσα στο λιμάνι την ώρα που το βαπόρι έφτανε στο νησί. Κάτι κουτάβια κανελιά, ζωγραφιά σκέτη. Τους είχα μάθει απόρτ με ένα κομπολογάκι που είχα. Έβγαζα ένα ένα, του πετούσα το κομπολόι κι αυτό το έφερνε. Ο κόσμος τα έκανε χάζι που τρέχανε, στρουμπουλά με τις ζάρες στις μουρίτσες, τα κρεμαστά αφτιά τους και πέφτανε πάνω τους μαγεμένοι.

Το πρώτο μου κυνήγι ήταν για την επιβίωση μου! Μάλιστα, πήγα κυνήγι για γάτες! Ντρέπομαι που το λέω, αλλά ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Ήταν κατοχή, η πείνα θέριζε κι εγώ, μικρός τότε, γυρνούσα δεξιά κι αριστερά να βρω κάτι φαγώσιμο να πάω σπίτι μας. Εκεί στα Βρισαράκια ήταν ένας Ιταλικός φούρνος, ή μαγειρείο κάτι τέτοιο. Ο μάγειρας ήταν ένας χοντρός ψηλός, γεροδεμένος τύπος, ο οποίος μου πρότεινε να του πάω μια γάτα –εκλεκτός μεζές γι’ αυτούς τότε- και σαν αντάλλαγμα θα μου έδινε τρόφιμα για το σπίτι. Συμφώνησα κι αυτός μου έδωσε για δόλωμα μια κονσέρβα σαρδέλες. Τις γάτες θα κοιτούσα, ή να βάλουμε εμείς κάτι στο στόμα μας; Φάγαμε τις σαρδέλες και πήρα το κουτί μόνο με το λάδι για μυρωδιά. Έφτασα μέχρι το Πισκοπειό να ψάχνω για καμιά γάτα. Ο Κρίνος, ο πατέρας του γιατρού, είχε μια Αγκύρας φουντωτή, σαν τίγρης ήταν. Έβαλα μια μαυρόπλακα μεγάλη για παγίδα, την οποία στήριξα με ένα μικρό ξύλο. Από την κούραση και την αδυναμία με πήρε ο ύπνος στο καρτέρι και με ξύπνησε ο θόρυβος που έκανε το άδειο κουτί πλέον που έγλυφε η γάτα. Τράβηξα τον σπάγκο, έπεσε η πλάκα κι απ’ την μανία μου μην χάσω την ανταμοιβή, ανέβηκα πάνω της και πηδούσα για να ψοφήσει το γατί. Αυτή ίσως να ήταν η τελευταία γάτα στο νησί, όλες τις είχαν ξεπαστρέψει οι αθεόφοβοι. Η χαρά του Ιταλού ήταν μεγάλη και μια μαξιλαροθήκη γέμισε με γαλέτες, κονσέρβες, αλεύρι κι άλλα καλούδια για το σπίτι. Το πρώτο μου κυνήγι, για φαντάσου!»

Θυμάται ο αείμνηστος κυρ Αντρέας μιλώντας με τον Γιώργο τον Ροδίτη. Ένας από αυτούς που στάθηκαν τυχεροί κι άκουσαν από το στόμα του πολλές μαγευτικές αφηγήσεις.

«Ήταν καλός κυνηγός και καλός άνθρωπος, σοβαρός, κύριος. Κάθε μέρα γύρω στις 3 το μεσημέρι ερχόντανε στο καφενείο και άραζε κανένα 3ωρο να πιει καφέ, να πούμε για το κυνήγι και να μας χαιρετίσει. Ήταν ποδάρι γερό, ίσως από τα λίγα -αν όχι το μοναδικό- που περπατούσε τόσα χιλιόμετρα για να κυνηγήσει. Έφευγε από την Ερμούπολη, πήγαινε στα Τρία Λαγγόνια κι επέστρεφε από την Απάνω Μεριά. Πολλά χιλιόμετρα όχι αστεία. Σήμερα βαριέται κανείς να τα κάνει ακόμα και με αυτοκίνητο. Είχε και καλά σκυλιά, αυτά τα συριανά. Τα εκπαίδευε και τα πουλούσε, σαΐτες σκέτες. Παθιασμένος με την πέρδικα και την μπεκάτσα, είχαμε κάνει πολλά ταξίδια με τα καΐκια μαζί. Παρέα του ήταν ο Νικόλας ο Μπούμπας, ο Κωσταντής ο Κοντορουχάς, ο Χατζαντώνης ο Νίκος, ο Κλοζής ο Κυριάκος και πόσοι άλλοι σοβαροί άνθρωποι και καλά τουφέκια.»

Χαμογελάει με νοσταλγία καθώς τα λέει ο Νικολής ο Ζαράνης.

«Έχω παράπονα βρε Γιώργη, κανένα μου αγόρι δεν πήρε την καψούρα μου για το κυνήγι. Μονάχα ο Χρήστος μου κάτι πήγε να κάνει στην αρχή, μετά αγάπησε την μπάλα και τέλος. Χαμένα θα πάνε όλα, τουφέκια, φυσέκια, ρούχα, παπούτσια, όνειρα, όλα! Αυτό, και μερικοί που ήρθαν να τους δείξω μπεκατσοτόπια όπως του Βόλακα ας πούμε. Όσο ο Αντρέας είχε πόστα να δείχνει και μεταπετάγματα, μην στάξει και μην βρέξει. Μόλις τα μάθανε όλα, μην τον είδατε και μην τον απαντήσατε. Ούτε γεια στο δρόμο που λέει ο λόγος. Δεν πειράζει, ο καθένας δείχνει αυτό που είναι αργά, ή γρήγορα.»

Το σαράκι του κυρ Αντρέα για το κυνήγι δεν σταμάτησε ποτέ να τον τρώει. Ακόμα και στα γεράματά του, τότε που οι χειμώνες που χιόνισαν το μουστάκι του βάλθηκαν να θολώσουν το μυαλό του, ακόμα και τότε, το κυνήγι και η Αυγή του ήταν αυτά που ξάνοιγαν λίγο τα σύννεφα που σκέπαζαν την σκέψη του.

«Μετά το βουνό στα περάσματα των τρυγονιών, είχε δεύτερο καρτέρι στο καφενείο. Μαζευόμαστε, πίναμε καφέ και λέγαμε τα νέα της ημέρας και ιστορίες από τα παλιά με έντονα περάσματα και γλυκανάλατες τουφεκιές του καθενός. Εκείνος άκουγε και δεν μιλούσε, τότε ήταν ότι είχε αρχίσει να μην πηγαίνει για κυνήγι. Μια μέρα, αφού πλάνταξε η ψυχή του από την μπαρουτίλα -μπαμ ο ένας από εδώ, μπουμ ο άλλος από την άλλη- έσκυψε και με χαμηλό, συνωμοτικό τόνο μου είπε: Πήγα σήμερα σε ένα πόστο και έβγαλα δυο πουλιά με την Αυγή μου, αλλά δεν θέλω να τα λέω γιατί πάνε μετά και μου κάνουν τους καλούς. Ο Σεπτέμβρης ήταν στις αρχές του κι εκείνος μου μιλούσε για μπεκάτσες και για το σκυλί του που είχε χάσει χρόνια πριν! Τότε κατάλαβα ότι ο κυρ Αντρέας είχε παραμεγαλώσει πια. Το σκουλήκι όμως τον έτρωγε ακόμα.»

Έκανα λάθος στην αρχή και να με συγχωρήσεις, ανέφερα ότι κάποιοι λιγοστοί, είναι μεγάλα κεφάλαια της κυνηγετικής ιστορίας του νησιού μου. Ένα βιβλίο ολόκληρο ο καθένας τους είναι κι εμείς δυστυχισμένοι που δεν τους έχουμε κοντά μας, να μας φωτίζουν τα κυνηγετικά μας μονοπάτια με την λαμπρή τους παρουσία.

Καλά κυνήγια εκεί πάνω κυρ Αντρέα, χαιρετίσματα στην Αυγή και σε όλη την κυνηγοπαρέα σου.

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ  στις 17/07/2014.

Νέο Τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 16/7/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Αμαρτίες γονέων...

Φωτιά έχουν πάρει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις δυο τελευταίες μέρες στο νησί. Αιτία είναι ένα παιδικό, άχαρο παιχνίδι με ένα άτυχο, νεογέννητο γατί και η σκοτεινή πλευρά της φύσης των ανθρώπων, η οποία τους θέλει κανιβάλους!

Δυο νεαρά αγόρια ξεκίνησαν ένα παιχνίδι (ο Θεός να το κάνει) με ένα αδέσποτο νεογέννητο γατί, το οποίο δεν άργησε να “χοντρύνει” με αποτέλεσμα το άτυχο γατί να καταλήξει και να αφήσει την τελευταία του πνοή στα χέρια του ενός πιτσιρικά.

Καταστηματάρχης της περιοχής, που είδε το συμβάν, επίπληξε τον πιτσιρικά και τον πατέρα του που εμφανίστηκε σε κάποια στιγμή. Ο ένας λόγος έφερε τον άλλον και η κατάσταση δεν άργησε να πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, με τις γνωστές επιπτώσεις για τον νεαρό.

Το φατσοτεύτερο έχει οργιάσει με γνώμες των γνωστών – αγνώστων εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι δεν έχασαν χρόνο να ετοιμάσουν την πυρά για τον μικρό, μα και τον πατέρα του φυσικά.

Εγώ τι κάνω τώρα από εδώ; Φυσικά όχι τον δημοσιογράφο, μα ούτε και τον κατήγορο ,η, τον αβανταδόρο κανενός. Θέλω απλά να ρίξω φως από μια άλλη πλευρά, ελπίζοντας να τονίσω την κανιβαλίστηκη φύση μας και τον κάλο που προκαλεί κακή κυκλοφορία στους εγκεφάλους κάποιων.

Δέχομαι ότι το ζώο δεν έπρεπε να καταλήξει έτσι, ακόμα και αν είχε κάνει ζημιά. Δέχομαι ότι ο πιτσιρικάς είχε την ατυχία να μην έχει δείγμα παιδείας από τον πατέρα του, ο οποίος –τι κρίμα- είναι, δυστυχώς, κυνηγός.

Γιατί να δεχθώ όμως ότι κανένας δεν έθιξε το γεγονός ότι κάποιος άλλος ηλίθιος φρόντισε να φτάσουν τα πράγματα εκεί, αφήνοντας την μαμά και τον πατέρα του γατιού αδέσποτους και αστείρωτους; Γιατί να δεχθώ ότι όλοι αυτοί που παίρνουν τις ρούγες και γεμίζουν τα πεζοδρόμια και τα στενά κονσερβοκούτια επιτελούν θεάρεστο έργο αφού στην ουσία δεν παίρνουν μέτρα έναντι των αδέσποτων, αλλά ημίμετρα; Ποιος νοιάζεται αν όλα αυτά τα γατιά έχουν γεμίσει τα βουνά του νησιού και έχουν γίνει ο νούμερο ένα εχθρός της ενδημικής και ακριβοθώρητης πέρδικας;

Αν δεν έβλεπε κανείς τον πιτσιρικά να σκοτώνει το γατί, θα το έψαχνε κανείς; Δεν νομίζω! Έψαξε αλήθεια κανείς για τους γονείς του εκλιπόντος γατιού; Δεν νομίζω! Ασχολήθηκε κανείς με την μετέπειτα ψυχολογία του πιτσιρικά; Δεν νομίζω! Ποιος χέστηκε να βάλει κάτω το μικρό αγόρι, να του πει ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό και ότι σίγουρα δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, αλλά αν κάνουμε όλοι έτσι κάποια στιγμή θα έρθει γιατί τα ζώα είναι κρίκος της αλυσίδας;…δυστυχώς ούτε ο πατέρας του!!!

Έναντι όλων αυτών, δείξαμε όλοι πόσο κανίβαλοι είμαστε. Βγάλαμε όλοι νύχια και δόντια και ξεσκίσαμε τον μικρό, προκαλώντας απίστευτα ψυχολογικά άγχη σ’ αυτόν για το κακό που έκανε τόσο στο ζώο, όσο και στους γονείς του με την περιπέτεια που τους έβαλε.

Τι αξίζει στον νεαρό; Μια αγκαλιά και ένα αυστηρό μάθημα. Τι αξίζει στο όρθιο τετράποδο που άφησε τα άλλα τετράποδα αδέσποτα να χαρούν την ελευθερία τους και την αδέσμευτη φύση τους; Ένα γερό χαστούκι και ένα τσουχτερό πρόστιμο!!!

Αλλά ότι έχουμε να φοράμε τις τηβέννους και να παριστάνουμε τους δικαστές, δεν έχουμε να τρώμε! 

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 09/7/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Οικολόγοι και οικ(ω)λόγοι.

ΦΩΤΟ: ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ.GR

Η αίσθηση του χαμού ενός δικού μας ανθρώπου κάθε φορά που μια οικοδομή, ή μια φωτιά καταπίνουν έναν κυνηγότοπο στο νησί μου είναι η επίγευση που μένει στα χείλη όλων όσων αισθανόμαστε την ύπαιθρο σπίτι μας.

Χθες το απόγευμα θρηνήσαμε άλλον έναν κυνηγότοπο εδώ στην Σύρα, αφού το όρος Γερούσι παραδόθηκε στις φλόγες από άγνωστη, μέχρι στιγμής, αιτία. Τα αίτια, όποια κι αν ήταν, φυσικά και δεν αλλάζουν το αποτέλεσμα του οποίου, ευτυχώς, οι πληγές περιορίστηκαν χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των δυνάμεων της πυροσβεστικής και όλων αυτών που γνωρίζουν ότι κάθε σπιθαμή γη έχει την δική της μοναδική αξία, η οποία δεν μετριέται σε ευρώ.

ΦΩΤΟ: ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ.GR

Η αγωνία ήταν πολύ μεγάλη και η κατάσβεση αρκετά δύσκολη, αφού οι άνεμοι που έπνεαν εκείνη την στιγμή ήταν μεγάλης έντασης.Τέλος καλό, όλα καλά κατά το ήμισυ. Τα καψάλια περιορίστηκαν στην "καθαρή" πλευρά του βουνού στερώντας μόνο κάποιες λίγες, πολύτιμες αρεφτιές. Δεν στάθηκαν όμως το ίδιο τυχερά και κάποια πρόβατα που έβοσκαν εκεί, αφού εγκλωβίστηκαν και κάηκαν.



Το μέλημα αυτού του άρθρου δεν είναι η ειδησιογραφική καταγραφή ενός γεγονότος περιορισμένης έκτασης, που ούτως ή άλλως έγινε την ώρα που έπρεπε από αυτούς που έπρεπε. Νιώθω την ανάγκη να καυτηριάσω το γεγονός της παντελούς απουσίας όλων αυτών που ιδρώνουν (!) να μας πείσουν ότι νοιάζονται για την φύση και την άγρια ζωή. Κοντολογίς, ΚΑΝΕΝΑΣ οικ(ω)λόγος δεν άφησε την σκιά του δέντρου, ή της ομπρέλας που τον φιλοξενούσε, ούτε τον αφράτο καναπέ του για να δώσει ένα χεράκι να σωθεί η χλωρίδα, η οποία ξεκουράζει τα αθώα πουλάκια που τόσο αγαπούν τα παιδιά των λουλουδιών. Οι δυνάμεις πυρόσβεσης αποτελούντο από τους άντρες της πυροσβεστικής, περίοικοι της περιοχής και όχι μόνο και, φυσικά, μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου.

ΦΩΤΟ: ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ.GR

Πλέον τα περιστατικά που τα μέλη του συλλόγου μας έχουν δώσει το παρόν είναι πάρα πολλά. Ίσως να είναι η απτή απόδειξη ότι μόνο αυτός που βιώνει την φύση μπορεί να εκτιμήσει την αξία της!

Ίσως αυτό το έντονο, βροντερό "παρόν" να ανάγκασε κάποιους να συμπεριλάβουν τα μέλη του συλλόγου στις δυνάμεις της πολιτικής προστασίας, έναντι των φραπεδομάχων οικ(ω)λόγων του καναπέ.

Κι αυτοί όλοι στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ...βρε δε βαριέσαι αδερφέ!!!  

Ηλεκτρονικοί κράχτες: οι μηχανές της συμφοράς, ή, αναγκαίο κακό;

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Το όνομα «κράχτης» και μόνο σε παραπέμπει σε κάτι τραχύ, ξηρό και απόμακρο. Μοιάζει από άλλο πλανήτη και φυσικά δεν υπάρχει καμιά αρμονική συνύπαρξη με αυτό της φύσης, του περιβάλλοντος και δη, του παραδοσιακού κυνηγίου.

Όταν πρωτοεμφανίστηκαν, κάποιοι θαμπώθηκαν με τα νούμερα των θηρεύσιμων που έμπαιναν μέσα στους ντορβάδες τους και, σε λίγο χρονικό διάστημα, έγινε το αγαπημένο - απαγορευμένο gadgetάκι της κυνηγετικής δραστηριότητας τους. Πλημμύριζαν τα αυτιά μας με ιστορίες που ήθελαν τους θηροφύλακες όμορων κρατών της Βαλκανικής να ξενυχτούν για 40€ με απώτερο σκοπό την φύλαξη του κράχτη, όχι γιατί απαγορεύονταν τουναντίον, για να μην τον πάρει άλλος και τον τοποθετήσει σε άλλο σημείο! Εκατόμβες θηραμάτων ακολουθούν το δόλιο κάλεσμά τους. Ξέρουμε, επίσης, ότι σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη η νομοθεσία επιτρέπει την θήρα με τρόπους, οι οποίοι στην χώρα μας διώκονται δια ροπάλου.

Οι αποθήκες των δασαρχείων γέμισαν από μηχανάκια, τα οποία έμελε να γίνουν η σύγχρονη λερναία ύδρα, αφού ένα ξεριζώνεται και δυο παίζουν στην ίδια θέση το επόμενο βράδυ. Ιδιωτικοί και κρατικοί φύλακες θήρας επιδόθηκαν σε ένα άνευ αποτελέσματος κυνήγι, το οποίο μοναδική απόρροια είχε τα γεμάτα ταμεία των παράνομων εισαγωγέων, κατασκευαστών και πωλητών τους, αφού το κόστος αγοράς και αντικατάστασης ενός κράχτη δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για κάποιον που έχει μπούσουλα τον γεμάτο σάκο, ή γι’ αυτόν που ξοδεύει πολλά περισσότερα στην εκτροφή κυνηγόσκυλων.

Είναι ελάχιστες οι φορές που οι θεματοφύλακες της φύσης, της άγριας ζωής και σαν φυσική επέκταση του κυνηγίου -τόσο αυτοί που πληρώνει το κράτος, όσο και αυτοί που πληρώνει άμεσα ο Έλληνας κυνηγός- είδαν τους κόπους τους να πιάνουν τόπο και να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου ένας χρήστης. Αντί του πολυπόθητου αποτελέσματος της σύλληψης και πάταξης του φαινομένου, οι κράχτες, πέρα της ένοχης φωνής τους έσπειραν και την διχόνοια μεταξύ των θηροφυλάκων αφού τα περιστατικά με λογοτριβές μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών για το ποιος θα πιστωθεί με την επιτυχία της σύλληψη της μηχανής του διαβόλου είναι πάρα πολλά. Κερασάκι στην τούρτα του άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος ενός καθολικού συναγερμού, ήταν οι δυο παραγραφές των αδικημάτων από το κράτος!

Κάποιοι από τους θηροφύλακες μπόρεσαν, ευτυχώς, από νωρίς και είδαν την σωστή στάση που έπρεπε να κρατήσουν απέναντι στη νεόφερτη συνήθεια και αφού εντόπιζαν την συσκευή το βράδυ, έκαναν τον έλεγχο το πρωί τόσο για το ποιος θα πάει να τον κλείσει, ή να τον παραλάβει, όσο και για τον αριθμό των θηρεύσιμων όλων όσων είχαν κατά τύχη (;) βρεθεί στον κυνηγότοπο. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, αφού οι ενδιαφερόμενοι κάποιες φορές ήταν επιφανείς άτομα του κυνηγετικού και κυνοφιλικού στερεώματος. Τα θηρεύσιμα δε, ήταν αρκετές δεκάδες πάνω από τα επιτρεπόμενα!

Κάθε παραβάτης του νόμου, πριν παραβεί τα όρια έχει φροντίσει να βρει μια δικαιολογία τόσο για να ηρεμήσει ο ίδιος από τις Ερινύες που τον κυνηγούν, όσο και για να κάμψει τις σθεναρές αντιρρήσεις των επικριτών του. «Οι άλλοι Βαλκάνιοι, και όχι μόνο, είναι πιο ξύπνιοι από εμάς; Εκεί δεν υπάρχουν νόμοι; Εκτρέφω τόσα σκυλιά και πρέπει να τα εκπαιδεύσω» και πολλά άλλα τέτοια επιχειρήματα, δρούν ως συνειδησιοκάμπτες όλων αυτών που έχουν αντίθετη γνώμη.

Οι Κυκλάδες, όπως ολόκληρη η Ελλάδα, δεν μπόρεσαν να σταθούν εξαίρεση του φαινομένου και τα περάσματα των ορτυκιών και των τσιχλικότσιφων στιγματίζονται με τις φωνές των κραχτών που αντιλαλούν στα ρέματα. Στην αρχή οι επικριτές ήταν η πλειοψηφία και ήταν πολλά τα περιστατικά που οι ίδιοι οι κυνηγοί που σέβονταν τον εαυτό τους ξερίζωναν και έσπαγαν τα κασετόφωνα. Την επόμενη όμως στιγμή, αυτοί και τα σκυλιά τους ζούσαν την απόλυτη απομόνωση, αφού την άλλη μέρα σε μικρή απόσταση κάποιος έκανε το «κέφι» του κι αυτοί έμοιαζε να κυνηγούν σε σεληνιακό τοπίο!

Για άλλη μια φορά, το κακό, το στραβό και το παράνομο μπόρεσαν τεχνηέντως να περάσουν την δική τους άποψη κι οι κράχτες από μηχανές του διαβόλου, έγιναν αναγκαίο κακό και έφτασαν να χρησιμοποιούνται από άτομα τα οποία τους ξόρκιζαν με τον απήγανο. Ρώτησα γιατί δεν αφήνουν ένα βράδυ τα κασετόφωνα κλειστά και τα ορτύκια να αποφασίσουν μόνα τους σε πιο χωράφι θα κάτσουν να ξεκουραστούν. Η απάντηση ήταν ότι δεν θα υπάρχει ορτύκι ούτε για δείγμα το πρωί σε ολόκληρο το νησί, αφού οι γύρω κράχτες θα τα τραβήξουν αλλού. Οι μέθοδοι που ακολουθούνται πια ξεπερνούν κάθε φαντασία και τα κασετόφωνα κρεμιούνται σε μπαλόνια με ήλιον με αποτέλεσμα τόσο να ακούγονται από πολλά χιλιόμετρα μακριά, όσο και οι θηροφύλακες να μην τα εντοπίζουν και τα κατασχέτουν.

Φτάσαμε δε και στο σημείο να κατακρίνουμε τους κράχτες οι οποίοι παίζουν το τραγούδι τους για λίγους και να απενοχοποιούμε εν μέρη αυτούς των οποίων τους καρπούς γεύονται πολλοί. Αυτά είναι τα δυο άκρα μιας οξύμωρης κατάστασης, είναι τα αποτελέσματα της αναποτελεσματικότητας των ελεγκτικών μηχανισμών. Είναι μια από τις τόσες φορές που οδηγείται ένας ακέραιος άνθρωπος να απιστήσει έναντι των αρχών του γιατί νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ειδικά εδώ στις Κυκλάδες, όπου η αναζήτηση κυνηγότοπων είναι μια δύσκολη απόφαση η οποία κοστίζει αρκετά, βρίσκει εφαρμογή η ρήση που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα κι ο κράχτης από μια κολάσιμη συσκευή, γίνεται σύντροφος καλός. Ο οφθαλμός αντί του οφθαλμού και ο νούμερο ένα εκπαιδευτής κυνηγετικών σκύλων.

Μετά από όλα αυτά τα στραβά και τραγελαφικά γεγονότα, εύλογα δημιουργούνται τα παρακάτω ερωτήματα:

-Γιατί αφού όλοι γνωρίζουν από πού να προμηθευτούν έναν κράχτη, δεν μπορούν να μάθουν οι διωκτικές αρχές πιο μαγαζί να κλείσουν;

-Γιατί το πρόστιμο ενός ληγμένου δελτίου κατοχής κυνηγετικού όπλου, μέχρι πρότινος, να είναι 120€ και να μην είναι αρκετές χιλιάδες το πρόστιμο για την χρήση και την πώληση παράνομου υλικού;

-Γιατί η αγκαλιά της Ευρώπης να κρύβει διαφορετική στοργή για τα παιδιά της;

-Είδες πόσο και πού θα χρησίμευε ένας ευρωβουλευτής κυνηγός;

-Θέλουμε τελικά να πατάξουμε ουσιαστικά την λαθροθηρία;

-Μπορούμε να το κάνουμε, ή μήπως συντηρούνται πίσω από αυτή ένοχα συμφέροντα;

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 02/7/2014.

Νέα από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301

http://www.hunters.gr,
e-mail: info@hunters.gr

facebook: http://www.facebook.com/KynegetikeOmospondiaMakedoniasThrakes

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αιμοδοσία από την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε  εθελοντική αιμοδοσία Τράπεζας Αίματος της Ομοσπονδίας, στο τμήμα αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Άγιος Παύλος, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

Από τη βράβευση της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας - Θράκης στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. κατά την παγκόσμια ημέρα εθελοντή αιμοδότη. 
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΚΟΜΑΘ παραλαμβάνει τον τιμητικό έπαινο.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 02/7/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!