Το πιο συναρπαστικό κυνήγι!

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Έστυβα το μυαλό μου για να κατεβάσει μια ιστορία, από τις εκατοντάδες που μου έχουν εξιστορήσει κατά καιρούς φίλοι και γνωστοί. Ο καυτός ήλιος του Ιούνη όμως δυσκόλευε το λιγοστό μυαλό που έχει απομείνει στο κεφάλι μου να δουλέψει και να βάλει σε σειρά πρόσωπα και γεγονότα. Πάλι η φύση έκανε την δουλειά της και ένας λιλιπούτειος απεσταλμένος της, μπόρεσε να μου φρεσκάρει την μνήμη.

Ένα νεαρό σπουργίτι, από αυτά που αφήνουν πρόωρα την ασφάλεια της φωλιάς και που έχουν ακόμα στις άκρες του ράμφους τους την κίτρινη μεμβράνη, μπήκε ξαφνικά από το παράθυρο του φορτηγού καθώς ήμουνα καθ’ οδών κι έκατσε στον ώμο μου τιτιβίζοντας τρομαγμένο.

Τα ντιζελοκίνητα άτια μου υπάκουσαν ευθύς και δέκα τόνοι ακινητοποιήθηκαν με μιας. Μια κραυγή έκπληξης βγήκε από το στόμα μου, παράταιρο, μπάσο σιγόντο στο πρίμο κελαΐδισμα του μικρούλη ίκαρου. Προς στιγμής σαν να μου φάνηκε ότι με τρόμαξε το άτιμο, εμένα τον κυνηγάρα, 6 εκατοστά μπαλίτσα. Ο εμφανώς τρομαγμένος  επισκέπτης μου προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ των ώμων και του γυμνού κρανίου μου, αφού ήθελε με απόγνωση να αποφύγει τα χέρια που προσπαθούσαν να τον φυλακίσουν. Έμεινα λίγο ακίνητος για να ηρεμήσουν τα πνεύματα κι από τις δυο πλευρές και άφησα το γιαβρί να μου πει τα μυστικά του.

Με μια αποφασιστική κίνηση το έκλεισα με προσοχή στο ένα μου χέρι και ένοιωσα την καρδιά του να θέλει να ξεκολλήσει από το στήθος του. Το έβγαλα έξω απ’ το παράθυρο και το άφησα να πετάξει. Έχει πολλά ακόμα να μάθει για τον κόσμο των ανθρώπων, μα και να πει την εμπειρία του στους δικούς του πίσω στην φωλιά. Τι λαχταρά θα πέρασαν κι αυτοί όταν το είδαν να ορμάει στον αέρα όντας ανέτοιμο ακόμα! Τι τα θες τι τα γυρεύεις, ο γονιός, όποια μορφή κι αν έχει, είναι πάντα γονιός. Η φροντίδα, η ευθύνη κι η αγωνία είναι πάντα τα συναισθήματα που τον συντροφεύουν όποιας φυλής κι αν είναι.

Αμέσως σκέφτηκα τις μικρές μου νεράιδες και τις δικές μου αγωνίες που με σιγοτρώνε 13 χρόνια τώρα. Πως περνά ο καιρός!

Τότε που δεν είχε κανείς στο μυαλό του, σαν επιτακτική ανάγκη, να δουλεύει όντας αδειούχος για να συμπληρώνει το εισόδημα του, ο Σεπτέμβρης ήταν ολοκληρωτικά δικός μου. Από την πρώτη ως την τελευταία μέρα του, κάθε πρωί χαιρετούσα τον ήλιο από το βουνό, καθώς ανέτειλε αγουροξυπνημένος πίσω από την Δήλο. Έτσι κι εκείνο το πρωί, 30 του Σεπτέμβρη, είχα ανέβει αξημέρωτα να μαζέψω την πρωινή δροσιά. Το καρτέρι δεν είχε πια ουσία και χασομερούσα στο αυτοκίνητο ρουφώντας νωχελικά μερικά τσιγάρα για να ανοίξω τα πλεμόνια μου (!) μέχρι να φέξει.

Πότε πότε η ποϊντερίνα που είχα στο πορτ μπαγκάζ σάλευε, λες και ήθελε να αναμοχλεύσει την αγωνία μου για εκείνη την έξοδο και ύστερα πάλι ησυχία. Κάτι κατσουλιέρηδες σφυρούσαν καθώς έπαιρναν την κατηφόρα της πλαγιάς κι εγώ θυμόμουνα τον Θοδωρή τον Σαλαλέ που έλεγε ότι σαν κράζουν αυτοί από αξημέρωτα, δεν έχει γίνει πέρασμα. Εύστοχες παρατηρήσεις ανθρώπων που μεγάλωσαν στο βουνό με το κυνήγι.

Μέσα σε όλη αυτή την νιρβάνα που με είχε φέρει η ησυχία του πρωινού, θυμήθηκα ότι είχα κλειστό το κινητό μου και άρχισα μηχανικά να το ψάχνω μέσα στην τσέπη μου. Καλό εργαλείο όταν είσαι μόνος σου στην θάλασσα και στο βουνό. Μόλις μπήκε σε λειτουργία κι εντόπισε το σήμα του, οι κλήσεις ερχόντανε βροχή η μια πίσω απ΄ την άλλη. Το σπίτι, ο κουμπάρος μου, χαμός μεγάλος. Δεν πρόλαβα να μετρήσω πόσες φορές με είχαν πάρει. Πριν καταλάβω τι έχει συμβεί, ξαναχτύπησε και φανερά τρομαγμένος απάντησα στην κλήση της γυναίκας μου. «Έλα σπίτι γιατί έσπασαν τα νερά!». Τα νερά, πια νερά; Όχι σε μένα Πανάγια μου πρωί πρωί! Άντε να ψάχνω εγώ να βρω από πού είναι η διαρροή τώρα. Κι αν έχει ορτύκια τι θα κάνω; Θα αφήσω το κυνήγι και θα πιάσω τα καβούρια και τις σωλήνες; Σκέψεις που πέρασαν σαν φωτοβολίδα από το μυαλό μου μέχρι να κάνω την μαγική ερώτηση «πια νερά» και να πάρω την ολέθρια απάντηση «τα δικά μου».

Ολέθρια όχι για μένα, αλλά για όποιον έτυχε να με συναντήσει τα επόμενα 10 λεπτά στον δρόμο μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο και για το άμοιρο το σκυλί μου που ξαφνικά βρέθηκε αντί του γνωστού κι αγαπημένου κυνηγότοπου, σε θαλασσοταραχή που έφτανε τα 12 μποφόρ! Τι τούμπες θα έκανε η καημενούλα η Ηρα μέσα στο πορτ μπαγκάζ ούτε εγώ δεν ξέρω. Όλοι οι γνωστοί που κυνηγούσαμε κάθε πρωί παρέα είχαν αρχίσει να έρχονται ο ένας πίσω από τον άλλον κι εγώ γύριζα τα πίσω σαν τρελός. «Σπάσανε τα νερά, σπάσανε τα νερά» έλεγα και ξαναέλεγα μοναχός μου και ήθελα εκείνη την στιγμή να κάνω το αυτοκίνητο σαΐτα να πετάξει!

Μέσα σ’ αυτό τον πανικό όπλο, ντορβάς, φυσίγγια και σκύλος να χορεύουν σαν τρελά, εγώ να μην ξέρω προς τα πού να πάω κι οι ανυποψίαστοι γνωστοί και φίλοι να γνέφουν και να με κοιτούν με απορία που έφευγα χωρίς καλά καλά να φέξει.

Έκανα την διπλάσια απόσταση απ’ ότι είχε για να κατέβει η επίτοκος στο νοσοκομείο, στο μισό χρόνο. Πρόλαβα και τσιγάρο να καπνίσω, ως είθισται να κάνουν οι απανταχού πελαγοδρομούντες μέλλοντες πατεράδες. Ο Αντώνης, ο κουμπάρος μου,  «πλήρωσε την νύφη», αφού κλήθηκε να επιστρέψει τα άρματα και το σκυλί στο σπίτι, το οποίο μόλις άνοιξε η πόρτα πετάχτηκε σαν ελατήριο και το έβαλε στα πόδια. Ίσως να φώναξε κιόλας με ανθρώπινη λαλιά «Μανούλα τι ήταν τούτο!».

Όλα πήγαν καλά, αν εξαιρέσουμε τον ένα μήνα της προωρότητας του τοκετού, κι εγώ ετοιμαζόμουν να επιστρέψω σπίτι για αλλαγή περιβολής. Στην είσοδο του νοσοκομείου συναντήθηκα με έναν γνωστό ο οποίος, αφού με είδε με την παραλλαγή ρώτησε για την κάρπωση της μέρας «είχε τίποτα σήμερα;». Φούσκωσα από καμάρι και απάντησα «Δυο περδικούλες έκανα!» και έδειχνα τον όροφο του μαιευτικού.

Το πιο τρελό, το πιο γρήγορο, το πιο συναρπαστικό κυνήγι της ζωής μου. Κι αν με θεωρείς εσύ τώρα χαζομπαμπά, σου απαντώ με την γνωστή ρήση και το απαραίτητο μειδίαμα στο στόμα: «Και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;».

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 25/6/2014.

Στον βωμό του χρήματος.

Οι Συριανοί και οι...υπόλοιπες Κυκλάδες.

"Φαγώθηκαν" οι Συριανοί να αλλάξει στις Κυκλάδες η ημερομηνία έναρξης και λήξης του κυνηγίου της πέρδικας. Αντί για την 1^η του Οκτώβρη (καθεστώς που ισχύει από το 2008 και μετά) οι κυνηγοί της Σύρου ζητάνε η έναρξη να ορισθεί και πάλι στις 15 του Σεπτεμβρίου όπως ήταν και παλαιότερα. Μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι η μετακύληση της κυνηγετικής περιόδου για τις Τσούκαρ στις Κυκλάδες δεν έχει γίνει τόσο για το θήραμα, όσο για τους ίδιους τους νησιώτες κυνηγούς όπως αυτοί. 

«Ανώριμα» φετινά πουλιά από όψιμες γέννες δεν υπάρχουν στις 15 του Σεπτέμβρη στα νησιά, αλλά το σκεπτικό του Οκτώβρη ήταν άλλο: για να μην δέχονται οι κοντινές Κυκλάδες μεγάλη κυνηγετική πίεση στις πέρδικές τους, αποφασίστηκε το κυνήγι της Τσούκαρ να αρχίζει ταυτόχρονα με της ορεινής πέρδικας, 15 μέρες αργότερα. Οι Συριανοί έχουν αντίθετη άποψη αλλά απ’ ότι μαθαίνω μόνο αυτοί! Αλήθεια, έχουν ρωτήσει τους νησιώτες κυνηγούς από τις υπόλοιπες Κυκλάδες;

Αυτό είναι το, καθ’ όλα, προβοκατόρικο άρθρο της κυνηγετικής εφημερίδας «ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΝΕΑ» της οποίας τον διευθυντικό θώκο κατέχει ο Κος Στριλάκος, γνωστός από την πορεία του, στην ίδια καρέκλα, στο «ΕΘΝΟΣ ΚΥΝΗΓΙ».

Φαντάζομαι ότι ο αγαπητός «συνάδελφος», κυνηγός, συντάκτης του άρθρου, όταν έλαβε την πληροφορία από άλλο «συνάδελφο» κυνηγό ο οποίος δραστηριοποιείται σε μεγάλο κέντρο κυνηγετικών αποφάσεων και έτρεξε να προλάβει να την δημοσιεύσει -μην χάσει την αποκλειστικότητα- σε καμία περίπτωση δεν θα πήγε το μυαλό του ότι με τέτοιου είδους και ύφους δημοσιεύματα «ανάβει» σβησμένες φωτιές σε έναν δύσκολο από την φύση του χώρο, λόγω της ιδιαιτερότητας της απόστασης μεταξύ όμορων συλλόγων, μα και του ίδιου του αντικειμένου (το κυνήγι της πέρδικας). Ή, τελικά, μήπως το είχε κατά νου, αλλά η δίψα για να πουλήσει κανένα έξτρα φύλλο όπλισε την πένα του με τόσα αντισυναδελφικά συναισθήματα και αποφάσισε ότι όλα θυσιάζονται στον βωμό του χρήματος;

Αν το τίμημα της πληροφόρησης των κυνηγών και η ενδυνάμωση της φωνής τους είναι αυτά τα έντυπα να μας βάζουν να τρωγόμαστε μεταξύ μας, δημοσιεύοντας ειδήσεις οι οποίες δεν έχουν δεχθεί καμία δημοσιογραφική έρευνα, παρά βλέπουν το φως της δημοσιότητας με μοναδικό γνώμονα το κέρδος από το αλισβερίσι του «να σου γράψω, να μου απαντήσεις», όπως ήλπιζε ο καλός «συνάδελφος» κυνηγός Κος Στριλάκος ότι θα γίνει στην προκειμένη περίπτωση, ας μείνουμε καλύτερα μουγκοί, έτσι όπως ήμασταν χρόνια πριν. Φυσικά εγώ σκέφτομαι να κάνω κάτι πιο σωστό, διαφυλάττοντας τα ευεργετικά οφέλη του κυνηγετικού τύπου: 

Να επιλέξω η ενημέρωση μου να γίνεται από αξιόπιστα έντυπα και μέσα τα οποία δεν με ξεπουλάνε για να πουλάνε!

Εύχομαι τα Δ.Σ. των συλλόγων να φερθούν νηφάλια και να σβήσει η φωτιά εν τη γενέσει της.

Φυσικά ΚΑΙ αυτό το περιστατικό είναι ένα μικρό δείγμα της δυσλειτουργίας μιας ομοσπονδίας, η οποία δεν μπορεί και δεν γνωρίζει να διαχειριστεί προβλήματα τα οποία «βρέχονται από θάλασσα»! ο νοών νοείτω και περαστικά μας. 

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 25/6/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Επιστολή στον Ελεύθερο Τύπο.

Πιαστήκαμε κορόιδα;

Κύριε διευθυντά,

Ορμώμενος από την αναφορά του περιοδικού μας σε περασμένο τεύχος στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την επαναλαμβανόμενη αποτυχία του Κ.Ε.Κ., πήρα το θάρρος να γράψω μερικές γραμμές αποτυπώνοντας την πλήρη απογοήτευση μου πρώτα ως κυνηγός και μετά ως νοήμων άνθρωπος.

Τις απόπειρες του ΚΕΚ στις εκλογές τις γνωρίζεται καλύτερα από εμένα, μιας και είστε στυλοβάτης του από την πρώτη κιόλας στιγμή που ανάβλυσε αυτή η ιδέα από το μυαλό κάποιου. Με δεδομένη, λοιπόν, την πείρα που πλέον έχει η ηγεσία και ο κύριος Τσαγκανέλιας ως πρόεδρος του κόμματος -τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα-, ποιος θεωρείτε εσείς ότι είναι ο λόγος που, για πολλοστή φορά, οι πόρτες της Ευρώπης μένουν κλειστές για μας; Γιατί δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε πάλι αυτό το 1%; Αν σκεφτούμε λίγο και μοιράσουμε τις ψήφους, θα δούμε ότι οι κυνηγοί που στήριξαν το κόμμα μας ενδεχομένως να μην είναι πάνω από 30.000!

Συμφωνώ ότι το κλίμα πολώθηκε από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας και το εκλογικό σώμα στράφηκε εκεί. Από την άλλη όμως, έχω την εντύπωση ότι κι εμείς δεν κάναμε, πάλι, κάτι για να επικοινωνήσουμε την σοβαρότητα της κατάστασης και την μοναδική ευκαιρία που είχε ο πολιτικός φορέας του Ελληνικού κυνηγίου να αποκτήσει «φωνή».

Η αποτυχία φέρνει εσωστρέφεια κι εγώ δεν θα αποτελέσω εξαίρεση του κανόνα τούτη την στιγμή. Όσοι συνάδελφοι έχουν την όρεξη πια να ανοίξουν κουβέντα για τις εκλογές που ξαναχάσαμε, ΟΛΟΙ τους, μαζί κι εγώ, έχουν στο στόμα την ίδια πικρία. Όλοι τους νιώθουν σαν τα παιδιά που τους πήραν το γλυκό από το χέρι. Όλοι τους έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικά τερτίπια δεν αφήσαν τόπο στο ΚΕΚ να ανασάνει. Όλοι τους έχουν την εντύπωση ότι για ακόμα μια φορά βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας, αφού τόσο οι ταγοί δεν ήταν μπροστάρηδες, όσο και εμείς οι ίδιοι δεν τιμήσαμε τα τουφέκια μας! Λιγοστές είναι οι περιοχές που το ΚΕΚ έφερε αξιοπρεπή αποτελέσματα.

Πού να πήγαν άραγε οι κυνηγαράδες που καταπίνουν τα γουρούνια ζωντανά; Πού να ήταν κρυμμένοι οι λαγάδες που οσφραίνονται τον αφτιά από χιλιόμετρα; Οι περδικάδες; Οι τσιχλάδες; Οι τρυγονοφάγοι; Σε πιο πολιτικό λάβαρο ήταν ταμπουρωμένοι όλοι οι κυνηγοί; Γιατί δεν μπόρεσε κανείς να τους ενώσει…ΠΑΛΙ;

Ξέρω ότι δεν φταίει ένας, η, μια συγκεκριμένη κατάσταση μόνο. Το «ναυάγιο» ήταν αποτέλεσμα σωρείας λαθών, παραλήψεων και ένοχων σκέψεων. Αισθάνθηκα όμως την ανάγκη να εκφράσω τόσο την δική μου σκέψη και αγανάκτηση, όσο και όλων αυτών που τίμησαν συνειδητά –για πολλοστή φορά- το κόμμα με την ψήφο τους. Φυσικά δεν περιμένω απάντηση από κανέναν. Για άλλη μια φορά πιαστήκαμε κοροΐδα, μάλλον, της ίδιας μας της φάρας.

Ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο σας.

Με μεγάλη απογοήτευση.

Βασάλος Νίκος

Σύρος.

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 18/6/2014. 

Τρεις κι ο κούκος.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Η διαφορετικότητα που ασκείται το κυνήγι ποικίλει από τόπο σε τόπο. Ένας από τους γνώμονες για τούτη την ιδιαιτερότητα είναι το μέγεθος του κάθε κυνηγότοπου. Π.χ. αλλιώς κυνηγούν τρυγόνια στην βόρεια Ελλάδα κι αλλιώς εδώ κάτω στις Κυκλάδες. Οι χαώδεις καλλιέργειες δίνουν την δυνατότητα οι κυνηγοί να είναι σε μεγαλύτερη απόσταση ο ένας από τον άλλον, σε αντίθεση με τα μικρά, στριμωγμένα κυνηγοτόπια των νησιών μας, όπου μπορεί να μυρίσει ο ένας τον καπνό του τσιγάρου του άλλου, ή το άρωμα του ελληνικού καφέ που, μόλις ανοίξει το καπάκι, χιμάει να κατακτήσει όλη την πλαγιά.

Η απόσταση, από την πλευρά της ασφάλειας, είναι μια βασική παράμετρο. Από πλευράς συντροφικότητας όμως νομίζω ότι υστερεί κάπως, αφού δεν έχεις έναν άνθρωπο κοντά να υπερηφανευτείς για μια πετυχημένη τουφεκιά, ή να ζητήσεις παρηγοριά για την σκάρτη, αυτή που έπεσε στον γάμο του κουτρούλη.

Αντιλαλούν τα καρτέρια στις τζορνάδες, όταν τα πουπουλένια φάντομ σκίζουν τον αγέρα από τις κορυφές μέχρι τις ρίζες του ρέματος κι ανάποδα. «Πάνω σου, αριστερά σου, δεξιά, έκατσε στα βράχια έξω απ’ το καρτέρι» είναι κάποια από όλα αυτά που ακούγονται κι εκτός του ότι είναι υψίστης σημασίας για τον προσανατολισμό του συναδέλφου, μαζί με την λαχτάρα της συνάντησης με το θήραμα, ολοκληρώνουν τον μηχανισμό που ανεβάζει τα επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα στα ύψη!

Ο καθοδηγητής, ο καθοδηγούμενος, αλλά και όλοι οι παρατηρητές βρίσκονται εκείνη την στιγμή σε κατάσταση συναγερμού. Ο πρώτος αισθάνεται πως έχει ευθύνη να πληροφορήσει τον άλλον σωστά, ο δεύτερος προσπαθεί να «διαβάσει» και να ερμηνεύσει σωστά τις οδηγίες για να αυξήσει τις πιθανότητες της επιτυχίας του και όλοι οι τριγύρω, έχουν αγωνία και ελπίδες ότι οι άλλοι δυο θα αποτύχουν και το θήραμα θα γυρίσει προς τα δικά τους καρτέρια. Τα πολλά ζευγάρια μάτια δε, βοηθούν και στην ανεύρεση του θηράματος ανάμεσα στα θυμάρια και τους ασπαλάθους, που κατακλύζουν τις βουνοπλαγιές των κακοτράχαλων νησιών μας. Σωστό πανηγύρι σου λέω που σε άλλα μέρη με περίσσια άπλα δεν το βρίσκεις.

Μιας και ανέφερα την λαχτάρα παραπάνω. Η λαχτάρα είναι η αιτία που μένει κάποιος σε εγρήγορση. Είναι η αιτία που κάνει την διαδικασία του να επωμίσεις ένα όπλο κοντά στα 3 κιλά, ή και παραπάνω αρκετές φορές, να φέρεις τις ευθείες στα ίσα τους και να πατήσεις την σκανδάλη, ζήτημα 3 δευτερολέπτων! Φυσικά είναι και η μητέρα των λαθών. Η λαχτάρα για κάρπωση οδηγεί κάποιους να εκτροχιαστούν και να βγουν από τον φωτισμένο δρόμο του νόμου. Να πατήσουν την σκανδάλη όταν δεν πρέπει και να κόψουν το νήμα της ζωής σε πλάσμα που δεν ανήκει στα θηρεύσιμα, πολλές φορές, κατά λάθος.

Οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη άλλαζαν η μια μετά την άλλη και η αγωνία στα καρτέρια του Αργευτού ήταν μεγάλη. Οι πρώτες πέντε μέρες σηματοδοτούν την αρχή της καθόδου των κοπαδιών των αέναων ταξιδευτών για το μέρος μας κι αυτό το φαινόμενο ξεκινάει από τις μέσες, τα καρτέρια που βρίσκονται στην ενδοχώρα. Αυτά τα ντουφέκια «λαλούν» σαν τα κοκόρια το γλυκοχάραμα πρώτα κι ύστερα τα υπόλοιπα της Σύρας, αφού «σπάσουν» τα πουλιά και ψάχνουν μέρος να κρυφτούν. Αυτό συμβαίνει και όταν σε ολόκληρο το νησί πετάει ένα και μοναδικό, που είναι το σύνηθες. Διορθώνω την περιγραφή μου μην τυχών και νομίζεις ότι η Σύρα βρίσκεται στο Σουδάν. Είπαμε, καλά και διασκεδαστικά τα ψεματάκια, αλλά με μέτρο. Μη μας πάρουν με τις πέτρες!

Πίσω στο Αργευτό, ένα τρυγόνι είχε μπει στο ρέμα και είχε βαλθεί να ρεζιλέψει τα τουφέκια όλης της περιοχής. Τα φυσίγγια που χόρευαν άδεια στον αέρα για χατίρι του σύντομα ήταν διψήφιου αριθμού κι αυτό ακόμα πετούσε. Τέτοιες στιγμές ακούς τις πιο φοβερές ατάκες, τύπου: Κουρδιστό είναι, πλαστικό και το έστειλε ο Παπουτσάκης, ή ο Συλιβάνης (οπλοπώλες του νησιού) για να μας καίει τα φυσίγγια. Άντε βρε γιαουρτά αφού δεν ξέρεις σημάδι κι άλλες τέτοιες παρόλες που σου φτιάχνουν την διάθεση. Όταν δε, πέσει επιτέλους κάποιο από δαύτα, όλο και κάποιος θα φωνάξει «είχε πάρει σκάγια από μένα» ή «ζωντανό είναι ακόμα, αλλά έπεσε από το βάρος των σκαγιών». Αν μη τι άλλο, όλο αυτό το αλισβερίσι σε κάνει να ξεχνάς ότι κι αν είχες να τρώει το μυαλό σου όταν ανέβηκες στο βουνό και στο τέλος γυρνάς πίσω ίσαμε δυο τόνους πιο ελαφρύς!

Το τρυγόνι στο Αργευτό συνέχιζε να πετάει και να εξαργυρώνει 8αρια, 9αρια και από 28, έως 34 γραμμάρια σκάγια σε κάθε τουφεκιά. Δυο τρομαγμένες φτερούγες έκαναν την εμφάνιση τους από χαμηλά στο ρέμα και πήραν την ανηφοριά. «Το νου σου, έρχεται» είπε ο ένας στον άλλον στα αντικριστά καρτέρια. Τα φυσίγγια άρχισαν να βροντούν διαδοχικά το ένα μετά το άλλο…μπαμ, μπαμ, μπαμ και να που το τρίτο έκανε το θαύμα του και το θεριό άρχισε να κατρακυλά πάνω στα βράχια. Ένας τρίτος, που κάθονταν λίγο πιο ψηλά, έβλεπε την σκηνή απ’ την αρχή και είχε δει τόσο το τρυγόνι να αφήνει τα εγκόσμια από άλλο τουφέκι, όσο και έναν κούκο να πετάει τρομαγμένος παίρνοντας την ίδια, δυστυχώς, πορεία που τον έβγαλε μπροστά στον λαχταρισμένο, βιαστικό φουκαρά, ο οποίος χωρίς να ξέρει τι βλέπει σήκωσε το τουφέκι του και άρχισε να πυροβολεί. Με τις παλάμες κολλημένες στο στόμα, για να κάνει ηχείο, ο παρατηρητής φώναξε βροντερά «Τρεις κι ο κούκος». Τα γέλια αντήχησαν σε όλο το βουνό, ασχέτως αν στην πραγματικότητα θα έπρεπε να αντηχήσουν κλάματα.

Με τούτα και με κείνα όμως, το κυνήγι έτσι το ζούμε εδώ, από κοντά! Στα καλά και στα κακά του. Στα σοβαρά και τα αστεία του. Τότε που κόβουμε το νήμα της ζωής ενός ζώου και τότε που οργώνουμε, σπέρνουμε, κουβαλάμε νερό και σβήνουμε φωτιές…από κοντά!

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 18/6/2014.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 18/6/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας.

Η μετατροπή των εύφορων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο, πλήττει σοβαρά πάνω 100 χώρες στον κόσμο. Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών, καθώς και πλημμύρες.

Η ερημοποίηση της γης έχει ως συνέπειες, την ανυπολόγιστη απώλεια στο γεωργικό και κτηνοτροφικό εισόδημα, τη ραγδαία χειροτέρευση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

200 χώρες του κόσμου συντονίζουν της ενέργειές τους για την καταπολέμηση του φαινομένου, μέσω του ΟΗΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή καθιερώθηκε και η 17η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας.

Στη χώρα μας, το ένα τρίτο των εδαφών υπόκειται σε υψηλό δυνητικό κίνδυνο ερημοποίησης.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

Νέα από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301

http://www.hunters.gr,
e-mail: info@hunters.gr

facebook: http://www.facebook.com/KynegetikeOmospondiaMakedoniasThrakes

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Καταγγελία της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης για τοποθέτηση δηλητηριασμένης ζωοτροφής με σκοπό την θανάτωση άγριων θηλαστικών (αγριόχοιρων)

      

Σε καταγγελία προχώρησε άμεσα η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης, όταν Ομοσπονδιακός της Θηροφύλακας κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του σε αγροτική περιοχή της Άρδασσας του Δήμου Εορδαίας της Π.Ε. Κοζάνης βρήκε δηλητηριασμένη ζωοτροφή μέσα σε καλλιέργειες σιτηρών αραβόσιτου και ηλίανθου. Άγνωστο άτομο είχε τοποθετήσει σε δυο σημεία, δηλητηριασμένη ζωοτροφή αποτελούμενη από σιτάρι και σπασμένο σπυρί καλαμποκιού αναμεμιγμένο με μια άσπρη σκόνη.

Οι δύο σωροί των ζωοτροφών, ποσότητας συνολικά περίπου πέντε κιλών ήταν τοποθετημένοι ο ένας εντός της καλλιέργειας ηλίανθου και ο δεύτερος στα όρια της καλλιέργειας με σιτηρά. Πάνω στους σωρούς με την δηλητηριασμένη ζωοτροφή ήταν τοποθετημένες σακούλες απορριμμάτων τις οποίες συγκρατούσαν χωμάτινοι σβόλοι,  ώστε να μην διασκορπιστούν οι σωροί από τα πτηνά και να παραμείνουν σε ποσότητα που να ελκύει τους αγριόχοιρους.     

Για το περιστατικό αυτό η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ ενημέρωσε άμεσα το Δασαρχείο Κοζάνης το οποίο και απέστειλε επί τόπου τρεις δασοφύλακες, οι οποίοι μαζί με τον Ομοσπονδιακό Θηροφύλακα συνέλεξαν την αναφερόμενη ποσότητα ζωοτροφής.

Αμέσως η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ ενημέρωσε τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Κοζάνης και έστειλε δείγμα της ζωοτροφής για ανάλυση στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο στην Αθήνα, ενώ το υπόλοιπο αποθηκεύτηκε σε ειδικό χώρο στις εγκαταστάσεις του Κυνηγετικού Συλλόγου Εορδαίας.

Από τα αποτελέσματα του εργαστηρίου διαπιστώθηκε ότι οι ζωοτροφές ήταν εμποτισμένες με απαγορευμένη δηλητηριώδη ουσία. Κατόπιν η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης κατέθεσε μήνυση κατά παντός υπευθύνου.

Η ενέργεια του ατόμου να τοποθετήσει δηλητηριασμένη ζωοτροφή πιθανόν έχει να κάνει με την αγανάκτηση αγροτών της περιοχής, στους οποίους τα τελευταία χρόνια αγριόχοιροι προκαλούν ζημίες στις καλλιέργειες τους, ενώ από τον ΕΛΓΑ δεν προβλέπεται αποζημίωση. 

 

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 11/6/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Στα όπλα...!!!

Λόγω τιμής!!!

Το αγαπημένο μας περιοδικό Ε.Τ. ΚΥΝΗΓΙ  προσανατολισμένο τόσο στην ενημέρωση των κυνηγών, όσο στα σημεία των καιρών που βιώνουμε όλοι μας, κάνει ένα ακόμα βήμα για να έρθει πιο κοντά σε όλους μας.

Από το επόμενο φύλλο, που θα κυκλοφορήσει την Τετάρτη 11/6/2014, το περιοδικό θα μπορούμε να το προμηθευόμαστε στην τιμή της απλής έκδοσης των 1.30€. Στα περίπτερα, λοιπόν, η εφημερίδα θα πωλείται ΠΑΝΤΑ με το περιοδικό. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα επιβαρύνεται κανείς κυνηγός να το αγοράσει αφενός και αφετέρου, το κυνήγι και τα νέα του θα μπουν σε κάθε σπίτι, σε κάθε δημόσια υπηρεσία και θα επικοινωνήσει τις δράσεις του σε όλους όσους δεν τις γνωρίζουν και βομβαρδίζονται μονομερώς απ' τους πολέμιους του.

Για τον λόγο δε ότι τα ώτα κάποιων δεν ιδρώνουν, ή είναι τόσο απασχολημένα, το Ε.Τ. ΚΥΝΗΓΙ θα δώσει βήμα στον απλό κυνηγό με απώτερο σκοπό, να ακουστούν οι απόψεις και τα προβλήματα όλων μας. Ένα απλό e-mail στο kinigi@e-typos.com φτάνει για να ακουστεί η φωνή μας παραέξω, χωρίς φτιασιδώματα, παρωπίδες και λογοκρισία.

Αυτό σημαίνει "Μαχόμενο περιοδικό, για μαχόμενους αναγνώστες"...! 

και στα δύσκολα...σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο;    

Έξοδοι για σεμινάρια νέων κυνηγών.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Το να ξέρεις να φέρεσαι σαν άνθρωπος είναι ευγένεια. Το να έχεις αξίες είναι παιδεία. Το να μπορείς να αντιληφθείς ότι τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, το πόδι σου πατάει σε ξένη περιουσία, η αρβύλα σου πλακώνει ένα φυτό μείζονος σημασίας για κάποιο κρίκο της αλυσίδας της πανίδας του τόπου που κυνηγάς, ότι η δραστηριότητα που κάνεις έγκειται σε νομικό πλαίσιο –τι κι αν αυτό είναι κουτσό- και, τέλος, ότι η λίστα των θηρεύσιμων έχει αρχή και τέλος, «από» και «έως» και ότι έχεις υποχρεώσεις έναντι των άλλων συναδέλφων, είναι κυνηγετική παιδεία. Το ένοχο μυστικό που όλοι γνωρίζουμε, όλοι ψάχνουμε στους άλλους και όλοι νομίζουμε ότι κατέχουμε πολύ καλά.

Με συνεπαίρνει να ακούω ανθρώπους μεγαλύτερους από εμένα να εξιστορούν γεγονότα του παρελθόντος. Μέσα σε όλο αυτό το ολιγόλεπτο, μαγευτικό ταξίδι που μου προσφέρουν, αναζητώ με αγωνία την λεπτομέρεια που θα με κάνει να αισθάνομαι από την μια τυχερός που αξιώθηκα να είμαι ο μοναδικός που άκουσα την εμπειρία, την χόρτασα, την χάρηκα κι από την άλλη άτυχος για λογαριασμό όλων των νέων κυνηγών που δεν ήταν παρόντες για να μεταλάβουν την γαλήνη που προσφέρει το θάρρος του να περπατάς μέσα στα όρια του νόμου.

«Είμαστε για πέρδικες στην Άνδρο με το νέο 7μετρο κούτουλο που είχε σκαρώσει ο πατέρας μου» θυμάται ο Χριστόφορος. «Εκείνος είχε μείνει να κυνηγήσει κοντά στο σκάφος να το προσέχει κι εμείς πήραμε την ανηφοριά, σαν πιο παιδιά, ακολουθώντας τα κακαρίσματα τους. Αφού πέρασε η ώρα και το κυνήγι έφτανε στο τέλος του, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ο οποίος περνούσε μέσα από μερικές ρίζες ελιές. Ο καρπός δάμαζε και έπεφτε στο χώμα, μάλλον ήταν μακριά για να κάνει κάποιος κόπο να τις μαζέψει. Χωρίς να το σκεφτούμε πολύ, μαζέψαμε μερικές για το σπίτι και φτάσαμε στο σκάφος με περίσσια χαρά για το έξτρα θήραμα που είχαμε στις τσάντες μας. Μόλις μας είδε ο πατέρας μου έσμιξε τα φρύδια του και ρώτησε τι ήταν αυτά που κρατούσαμε. Χωρίς πολλά λόγια, μας πρότεινε, ή να τις πάμε πίσω και να τις αφήσουμε στο χωράφι, ή, να τις πετάξουμε επιτόπου γιατί μέσα στο σκάφος με δαύτες δεν μπαίναμε! Ελιές που δεν θα τις ζητούσε κανείς και δεν θα έλειπαν από κανέναν μιας και έπεφταν και σάπιζαν στην γη. Δεν ήταν όμως δικές μας και, το κυριότερο, δεν είχαμε πάρει άδεια να τις κόψουμε!».

«Από τα πρώτα μου ταξίδια, μετά την κουμπαριά που είχα κάνει στην Άνδρο, πήγα για πέρδικες στο χωριό του κουμπάρου μου. Ήμουν ξένος στο νησί και λογικό είναι να με έχουν υπό διακριτικής επιτήρησης, αφού δεν ήξερε κανένας τις συνήθειες μου. Η μέρα Τετάρτη για μένα σήμαινε κυνήγι, αλλά για εκείνον ήταν άλλη μια καθημερινή που έπρεπε να παλέψει για το μεροκάματο. Ο μόνος εύκαιρος για να μου δείξει τον δρόμο, ήταν ένας πιτσιρικάς που, αν θυμάμαι καλά, κυνηγούσε για πρώτη φορά με άδεια. Φτάσαμε σε κάποιο σημείο που δεν πήγαινε άλλο το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε με τα πόδια να καλύψουμε μια πορεία μιάμισης ώρας για να φτάσουμε ένα ξεχασμένο κοπάδι πέρδικες που είχε ανακαλύψει ένας βοσκός. Θειε κάπου εδώ μας είπαν ότι βόσκουν, πρέπει να έχουμε το νου μας. Δεν προλάβαμε να κάνουμε ένα βήμα και ένα κοπάδι με 15 πουλιά ξεχύθηκε μπροστά μας. Σήκωσα το τουφέκι και με την πρώτη τουφεκιά είδα πολλά πουλιά να πέφτουν και δεν τράβηξα άλλη. Όταν πήγαμε κοντά είδαμε με μεγάλη έκπληξη ότι είχαν πέσει τέσσερεις πέρδικες. Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, κρέμασα το τουφέκι και αφού τις έβαλα στον σάκο, άρχισα να περπατάω για το αμάξι. Που πας από εκεί θειε; Τα κάτω πήραν τα πουλιά! Μου είπε ο μικρός έκπληκτος. Εγώ παλικάρι μου έκανα αυτό που μου επιτρέπονταν να κάνω, αν θες εσύ πήγαινε να τις ξαναβγάλεις κι εγώ σε περιμένω εδώ. Ο μικρός με βαριά καρδιά ακολούθησε στο αυτοκίνητο, μην μπορώντας να χωνέψει ότι περπατούσαμε τρεις ώρες για να τραβήξουμε μια τουφεκιά μέσα σε δευτερόλεπτα και να φύγουμε. Το βράδυ ήξερε όλο το χωριό ότι ο Δαμιανός περπάτησε μιάμιση ώρα, τράβηξε μια τουφεκιά, κρέμασε το τουφέκι στον ώμο του και γύρισε πίσω. Αυτό όμως ήταν το τεστ που πέρασα με άριστα κι από τότε κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μου, διώχνοντας όλα τα σύννεφα της αμφιβολίας από το μυαλό τους για τον Συριανό που τους είχε κουβαληθεί».

«Από παιδί με τραβούσε μαζί του ο πατέρας μου. Παπούτσια από βακέτα με πέλμα ελαστικού αυτοκινήτου φορούσα και περπατούσα ώρες ολόκληρες μαζί του στην Απάνω Μεριά. Μια από όλες τις φορές, στο τέλος του κυνηγίου κατά την επιστροφή, περνούσαμε από ένα αμπελοχώραφο. Πατέρα να κόψω ένα σταφύλι; Ρώτησα τον πατέρα μου. Όχι γιατί δεν είναι ο νοικοκύρης εδώ, μου απάντησε εκείνος. Έλα όμως που ήταν! Και άκουσε όλη την κουβέντα. Εκτίμησε το γεγονός ότι έστω για ένα τσαμπί σταφύλι δεν «λερώσαμε» τα χέρια μας και βγήκε από το μαντρί που ήταν δίπλα και είπε στον πατέρα μου: Κωνσταντή άσε τον Χριστόφορο να μπει να πάρει ότι θέλει.»

Αυτές ήταν τρεις, από χιλιάδες ιστορίες που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε και που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν ότι η καλή συμπεριφορά είναι δείγμα σωστής παιδείας και πάντα μας απαλλάσσει από δυσάρεστες καταστάσεις. Είναι περιστατικά που δεν θα έπρεπε να γεμίζουν τις σελίδες ενός κυνηγετικού περιοδικού σαν απλές ιστορίες, αλλά να αποτελούν κεφάλαια στην Βίβλο του κυνηγίου που θα μαθήτευαν οι νέοι κυνηγοί πριν πάρουν το τουφέκι τους στα χέρια.

Καλό είναι να είσαι άσσος στο σημάδι, αετός στο μάτι και φτεροπόδαρος, αν δεν έχεις παιδεία και αυτοσεβασμό είσαι ένα άδειο σεντούκι θησαυρού Σκέψου ότι ακόμα και στο κουτάβι του ο καθένας μας, αρχικά μαθαίνει τις βασικές αρχές υπακοής κι ύστερα το κάνει καλό κυνηγό!

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 4/6/2014.

Υποχρεωτικός ο εμβολιασμός κατά της λύσσας.

Νέα από την ΣΤ΄ ΚΟΜΑΘ.

 ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ

ΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301

http://www.hunters.gr,
e-mail: info@hunters.gr

facebook: http://www.facebook.com/KynegetikeOmospondiaMakedoniasThrakes

Επιχείρηση απομάκρυνσης μεγάλου φιδιού από Σχολείο της Θεσσαλονίκης.

Ένα φίδι (λαφιάτης) βρέθηκε μέσα σε μικρό πλαστικό φρεάτιο συστήματος άρδευσης στο χώρο στάθμευσης του 7ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης που βρίσκεται πίσω από τους Κήπους του Πασά κοντά στο νοσοκομείο Άγιος Δημήτριος.

Πρόκειται για θηλυκό λαφιάτη μήκους περίπου δύο (2) μέτρων. Το φίδι το είχαν δει την Κυριακή κάτοικοι της περιοχής και ενημέρωσαν τη Δευτέρα το πρωί τη διευθύντρια του σχολείου (τη Δευτέρα δεν υπήρχαν μαθητές).

Η επιχείρηση οργανώθηκε από το Δασαρχείο Θεσσαλονίκης με τη συνδρομή του Ομοσπονδιακού Θηροφύλακα της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας - Θράκης Ρετζέπη Ιωάννη και πιάστηκε από έναν υπάλληλο του Δήμου Θεσσαλονίκης που εργάζεται στο ζωολογικό κήπο και είναι ειδικευμένος στα ερπετά (κ. Βόσβολης Αθανάσιος).

Από πλευράς Δασαρχείου ήταν η δασοφύλακας κ. Χατζηδημητριάδου Εύα.

Η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ (ΥΠΕΚΑ) ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΙΔΩΝ ΑΓΡΙΑΣ ΠΑΝΙΔΑΣ!!! (έχει αποστείλει έγγραφο εδώ και 2,5 χρόνια)

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 04/6/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!