Επιστολή στον Ελεύθερο Τύπο.

Πιαστήκαμε κορόιδα;

Κύριε διευθυντά,

Ορμώμενος από την αναφορά του περιοδικού μας σε περασμένο τεύχος στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και την επαναλαμβανόμενη αποτυχία του Κ.Ε.Κ., πήρα το θάρρος να γράψω μερικές γραμμές αποτυπώνοντας την πλήρη απογοήτευση μου πρώτα ως κυνηγός και μετά ως νοήμων άνθρωπος.

Τις απόπειρες του ΚΕΚ στις εκλογές τις γνωρίζεται καλύτερα από εμένα, μιας και είστε στυλοβάτης του από την πρώτη κιόλας στιγμή που ανάβλυσε αυτή η ιδέα από το μυαλό κάποιου. Με δεδομένη, λοιπόν, την πείρα που πλέον έχει η ηγεσία και ο κύριος Τσαγκανέλιας ως πρόεδρος του κόμματος -τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα-, ποιος θεωρείτε εσείς ότι είναι ο λόγος που, για πολλοστή φορά, οι πόρτες της Ευρώπης μένουν κλειστές για μας; Γιατί δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε πάλι αυτό το 1%; Αν σκεφτούμε λίγο και μοιράσουμε τις ψήφους, θα δούμε ότι οι κυνηγοί που στήριξαν το κόμμα μας ενδεχομένως να μην είναι πάνω από 30.000!

Συμφωνώ ότι το κλίμα πολώθηκε από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας και το εκλογικό σώμα στράφηκε εκεί. Από την άλλη όμως, έχω την εντύπωση ότι κι εμείς δεν κάναμε, πάλι, κάτι για να επικοινωνήσουμε την σοβαρότητα της κατάστασης και την μοναδική ευκαιρία που είχε ο πολιτικός φορέας του Ελληνικού κυνηγίου να αποκτήσει «φωνή».

Η αποτυχία φέρνει εσωστρέφεια κι εγώ δεν θα αποτελέσω εξαίρεση του κανόνα τούτη την στιγμή. Όσοι συνάδελφοι έχουν την όρεξη πια να ανοίξουν κουβέντα για τις εκλογές που ξαναχάσαμε, ΟΛΟΙ τους, μαζί κι εγώ, έχουν στο στόμα την ίδια πικρία. Όλοι τους νιώθουν σαν τα παιδιά που τους πήραν το γλυκό από το χέρι. Όλοι τους έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικά τερτίπια δεν αφήσαν τόπο στο ΚΕΚ να ανασάνει. Όλοι τους έχουν την εντύπωση ότι για ακόμα μια φορά βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας, αφού τόσο οι ταγοί δεν ήταν μπροστάρηδες, όσο και εμείς οι ίδιοι δεν τιμήσαμε τα τουφέκια μας! Λιγοστές είναι οι περιοχές που το ΚΕΚ έφερε αξιοπρεπή αποτελέσματα.

Πού να πήγαν άραγε οι κυνηγαράδες που καταπίνουν τα γουρούνια ζωντανά; Πού να ήταν κρυμμένοι οι λαγάδες που οσφραίνονται τον αφτιά από χιλιόμετρα; Οι περδικάδες; Οι τσιχλάδες; Οι τρυγονοφάγοι; Σε πιο πολιτικό λάβαρο ήταν ταμπουρωμένοι όλοι οι κυνηγοί; Γιατί δεν μπόρεσε κανείς να τους ενώσει…ΠΑΛΙ;

Ξέρω ότι δεν φταίει ένας, η, μια συγκεκριμένη κατάσταση μόνο. Το «ναυάγιο» ήταν αποτέλεσμα σωρείας λαθών, παραλήψεων και ένοχων σκέψεων. Αισθάνθηκα όμως την ανάγκη να εκφράσω τόσο την δική μου σκέψη και αγανάκτηση, όσο και όλων αυτών που τίμησαν συνειδητά –για πολλοστή φορά- το κόμμα με την ψήφο τους. Φυσικά δεν περιμένω απάντηση από κανέναν. Για άλλη μια φορά πιαστήκαμε κοροΐδα, μάλλον, της ίδιας μας της φάρας.

Ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο σας.

Με μεγάλη απογοήτευση.

Βασάλος Νίκος

Σύρος.

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 18/6/2014.