Πίτες κατ' επανάληψη και κατά συρροή!

Ο Όμιλος Κυνόφιλων Σύρου κόβει την πίτα του μετά μουσικής και μεζέδων στο κουτούκι του Νικόλα στα Χρούσσα την Κυριακή 1/2/2015 στις 13:00μμ. Τιμή κατ' άτομο 10€ τηλέφωνο κρατήσεων 6936590190.

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σύρου κόβει την Πρωτοχρονίατικη πίτα του την Κυριακή 1/2/2015 στις 18:00μμ στο θέατρο Ευανθία Καϊρη στα Λαζαρέτα. 

Δεν ήΚΣΕρες...δεν ρώταγες;

Αναπληρωτής Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Τσιρώνης

Από την φωτογραφία του νέου Υπουργού ΠΕΚΑ λείπει μόνο το μεσαίο, σηκωμένο δάχτυλο. Κατά τα άλλα, το υφάκι τύπου: "ε ρε και να δεις τι σου ετοιμάζω" το έχει.

Εμείς από την πλευρά μας σπεύσαμε να γεμίσουμε τις τζαμαρίες των συλλόγων με αντισυριζικά μανιφέστα. Βάλαμε τα πιστά σκυλιά μας να γαβγίζουν κατά του εν δυνάμει εχθρού και τώρα ήρθε η ώρα να θερίσουμε τους καρπούς των κόπων μας.

Άντε να σας δω τώρα βρε αλάνια της ΚΣΕ πόσα κότσια έχετε.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 28/1/2015 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Νέα από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301

http://www.hunters.gr,
e-mail: info@hunters.gr

facebook: http://www.facebook.com/KynegetikeOmospondiaMakedoniasThrakes

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σεμινάριο των Ομοσπονδιακών Θηροφυλάκων
της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης

Με επιτυχία διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη σεμινάριο εκπαίδευσης για τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης. Το σεμινάριο έγινε στην Αίθουσα παρουσιάσεων του ξενόγλωσσου εκδοτικού οίκου ExpressPublishing στην Καλαμαριά, προς τον οποίο η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ εκφράζει θερμές ευχαριστίες.

Παράλληλα πραγματοποιήθηκε για άλλη μία φορά διεξαγωγή εξετάσεων (Τεστ γνώσεων στη Νομοθεσία περί θήρας) και συζήτηση για διάφορα περιστατικά και τον ορθό νομικό χειρισμό παρουσία της Νομικής Συμβούλου της Ομοσπονδίας.

Με ιδιαίτερη χαρά η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ εγκαινίασε την συνεργασία με το Τμήμα Περιβαλλοντικής Προστασίας Διεύθυνσης Ασφαλείας Θεσσαλονίκης. Η Αστυνόμος Β, κ. Σ. Κουσίδου ενημέρωσε για τη δράση της νεοσύστατης αυτής υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας και για τις δυνατότητες κοινής δράσης για την αντιμετώπιση ευρύτερων περιβαλλοντικών παραβάσεων.

Άλλες παρουσιάσεις έγιναν από ειδικευμένους Δασολόγους – Θηραματολόγους για διάφορα θέματα με έμφαση στους κανονισμούς για τη θήρα στους ελληνικούς υγρότοπους, καθώς και από ειδικό Επικοινωνιολόγο για θέματα θηροφυλακής και επικοινωνίας. Παράλληλα υπήρξαν παρουσιάσεις που σχετίζονται διοικητικά θέματα και άλλα λειτουργικά ζητήματα της θηροφυλακής.

Υπενθυμίζεται ότι η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης υλοποιεί κάθε χρόνο τουλάχιστον τρία σεμινάρια εκπαίδευσης θηροφυλάκων, ενώ σε μηνιαία σχεδόν βάση πραγματοποιεί συναντήσεις των έξι Συντονιστών Θηροφυλακής.

Γιούργια ορέ τσανακογλύφτες!

Έβαλε ο Θεός το χεράκι του κι ελπίζω να βάλει πλάτη, μιας και την έχει μεγάλη την πλάτη, ο Πάνος το κυνήγι να περάσει σε μια νέα, ουσιαστική εποχή.

Η συγκεκριμένη κατάσταση βέβαια είναι η χαρά του τσανακογλύφτη, αλλά φαντάζομαι έχουν γνώση οι φύλακες και θα κάνουν πράξη τις προεκλογικές αναγγελίες περί νοικοκυρέματος και διαχωρισμού των ξερών από τα χλωρά.

Τις επόμενες μέρες θα δούμε ποιών οι γλώσσες θα μακρύνουν από το γλύψε-γλύψε και ποιών οι καρέκλες θα μετατραπούν σε φακιρικά στρώματα.    

Τώρα...ΚΣΕροκαταπίνουμε!

Τα σχόλια, νομίζω, είναι περιττά. Μένει από αύριο να δούμε αν θα κάνουμε τα όπλα μας σύγλινα, και φυσικά, την διαπραγματευτική δεινότητα του προέδρου της ΚΣΕ. Ειδού η Ρόδος και. όπως φαίνεται, ήρθε η ώρα για το πήδημα!!! 

Πάνος Καμμένος: Όχι στους παραλογισμούς Τρεμόπουλου και τους θηροφύλακες …κομματάρχες!

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων  κ Πάνος Καμμένος, σε αποκλειστική του συνέντευξη στον Νίκο Φωτακόπουλο και το kynoclub.gr ,  δηλώνει εγγυητής  της  κυνηγετικής δραστηριότητας  ενώ παράλληλα  καταγγέλλει  τους διαχειριστές του ΄΄πράσινου ταμείου΄΄  καθώς και τους θηροφύλακες  που έχουν γίνει κομματάρχες του κ Σαμαρά.   Τέλος δηλώνει ότι ο ίδιος και το κόμμα του  θα παίξουν μεγαλύτερο ρόλο για τα κυνηγετικά δρώμενα από αυτόν του  κ Τρεμόπουλου (τον οποίο θεωρεί αμελητέα ποσότητα) σε μια συγκυβέρνηση της επόμενης μέρας των εκλογών!

Δείτε το βίντεο της συνέντευξης ΕΔΩ.

Μπεκάτσες…ποτιστικές!

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Οι παράμετροι οι οποίες έχουν άρρηκτη σχέση με το κυνήγι είναι πάρα πολλές και στο σύνολο τους επηρεάζουν τόσο την διεξαγωγή του κυνηγίου, όσο και την ίδια την ζωή των θηραμάτων. Μια από αυτές τις παράμετροι είναι ο καιρός. Αν αναλογιστούμε ότι ο κώδικας δεοντολογίας επέβαλε, όλος δικαίως, απαγόρευση θήρας σε περίπτωση ακραίων καιρικών συνθηκών, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι η βασικότερη!

Η πολυπόθητη συνάντηση κυνηγού – θηράματος δεν είναι αυτοσκοπός, είναι όμως ένας από τους λόγους που όλοι μας παίρνουμε τα βουνά και τα λαγκάδια. Γι’ αυτή την συνάντηση κάποιοι παραστρατούν και κάνουν σημαία τους την φράση που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα και καταφεύγουν σε πρακτικές που είναι αντίθετες στον νόμο και στα κυνηγετικά ιδεώδη. Κάποιοι άλλοι επιμένουν να μένουν εντός του πλαισίου και σεβόμενοι τόσο το θήραμα όσο και τον εαυτό τους, βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει και προσπαθούν με άλλους τρόπους να πλησιάσουν το θήραμα. Οι εφευρετικότητα τους σε ορισμένες περιπτώσεις είναι τέτοια, που το μόνο που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους κυνηγούς του μακρινού παρελθόντος με τα λαξεμένα ακόντια και τα τομάρια στους ώμους, είναι το όπλο και τα ρούχα.

Ο Γεράσιμος. Ψηλός, λιγνός με φράντζα λίγο πιο πάνω απ’ τα μάτια και ένα χαμόγελο μόνιμα καρφωμένο στο στόμα. Η κοπιαστική δουλειά της οικοδομής ταλαιπωρεί την μέση του και μόνιμα έχει μια ελαφριά κλήση προς τα εμπρός που προσπαθεί με ζωνάρια να ισιώσει. Το κυνήγι ήταν, είναι και, είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι θα είναι το μεράκι του όσο χτυπάει η καρδιά του. Όσο το σκέφτομαι μάλιστα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι χτυπάει μόνο γι’ αυτό! Οικονομικός μετανάστης εδώ και χρόνια μέσα στην ίδια του την πατρίδα, εντός του Κυκλαδικού συμπλέγματος. Ακόμα δεν πρέπει να είχε βγάλει τα ρούχα από τις βαλίτσες του κι οι πρώτες ειδήσεις που ήρθαν απ’ το μικρό νησί που είχε μετοικήσει δεν αφορούσαν τίποτε άλλο, παρά το κυνήγι και τα θηράματα που φιλοξενούσε.

Η δουλειά που έκανε πριν εγκαταλείψει το νησί της Σύρας, μας έφερνε σε επαφή αρκετές φορές μέσα στην βδομάδα. Οι κουβέντες μαζί του δεν ήταν άλλες, μόνο κυνηγετικές. Αρχάριος εγώ και άπειρος τότε, κρεμόμουν από τα χείλη του κι άκουγα ιστορίες για μπεκάτσες και πέρδικες. Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά κι εκείνη η χρονιά ήταν μια από αυτές που σε κάνουν να βάζεις στοίχημα ότι ο πλανήτης είναι έτοιμος να εκραγεί! Τίποτα δεν πήγαινε καλά και σύμφωνα με το καλεντάρι. Οι βροχές ήταν λιγοστές, σχεδόν ανύπαρκτες, κι ενώ ήταν Δεκέμβρης, το χώμα στα βουνά θύμιζε τσιμέντο σε αλάνα. «Πώς θα έρθουν οι μπεκάτσες μου λες;» συνέχεια αναρωτιόταν «Κι αν θα έρθουν, που θα κάτσουν, τι θα φάνε;» συνέχιζε να λέει. Όντως, περπατούσες στο βουνό κι η σκόνη που σηκώνονταν στο βήμα σου, θύμιζε ταινία γούεστερν. Κάποιες φορές έβλεπα τον Γεράσιμο φορτωμένο με κάτι, που σίγουρα ήταν βαρύ, να ανεβαίνει αργά την πλαγιά του Χαρασόνα και να χάνεται στην κορυφή.

«Τι κουβαλάς κάθε τόσο εκεί πάνω;» τον είχα ρωτήσει μια φορά. «Δουλειά σου! Κάνω ένα πείραμα να δω αν έχει αποτέλεσμα. Θα δεις όταν έρθει η ώρα» μου είχε απαντήσει και το ύφος του δεν μου άφηνε περιθώρια να πω δεύτερη κουβέντα. Το κουβαλητό συνεχιζόταν αρκετό καιρό κι εγώ περίμενα με μεγάλη περιέργεια τα αποτελέσματα από αυτό το άγνωστο «πείραμα»!

Ο χειμώνας προχωρούσε, αλλά η ξηρασία ήταν άνευ προηγουμένου. Κανένα χειμωνιάτικο θήραμα δεν τολμούσε να επισκεφτεί το ξερονήσι μου και όσα έκαναν το λάθος να έρθουν, την επόμενη μέρα έφευγαν άρον άρον. Η γύρη από τις αρεφτιές τύφλωνε τα τσιχλοκότσυφα που δεν έμπαιναν μέσα να κρυφτούν. Οι σκίνοι δεν είχαν καρπό και τα χόρτα του βουνού είχαν μείνει μικρά, μεστά και με τραχιά υφή.

Ένα πρωί όταν συναντηθήκαμε με τον Γεράσιμο, το χαμόγελο του ήταν ξεχωριστό. Πιο πλατύ, πιο χαρούμενο, κάτι πονηρό έκρυβε! «Πάντα έτσι χαρούμενος να είσαι, αλλά θέλεις να μου πεις τι έχει γίνει;» ρώτησα. Εκείνος δεν απάντησε, μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω στην μικρή κουζίνα που είχε η επιχείρηση που δούλευε, για να κάνουν τον καφέ τους οι εργαζόμενοι, που κάποτε ήταν αρκετοί, κάποτε! Άνοιξε το ψυγείο και μου έδωσε τον καρπό των κόπων του. Το αποτέλεσμα του πειράματός του. Μια μπεκάτσα! «Που την βρήκες βρε αθεόφοβε;» ρώτησα και μα την Άρτεμη, την ζήλεψα. Μεγάλο ενήλικο, σκούρο πουλί, θρεμμένο καλά.

«Νικόλα τζάμπα νομίζεις ότι έτρεχα κάθε μέρα με το νερό στην πλάτη;» απάντησε εκείνος γελώντας τρανταχτά «Το πείραμα πέτυχε, την έφαγα την μυτού!» ολοκλήρωσε την φράση του. Η εφευρετικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Ο Γεράσιμος πότιζε το πόστο που ήξερε καθημερινά, έτσι ώστε να βγάλει σκουλήκι, το κυρίως πιάτο της μπεκάτσας. Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα για τον Γεράσιμο και το σκυλί του. Ωστόσο εγώ γνώριζα μέχρι τότε ότι ποτιστικά αποκαλούσαν τα κηπευτικά, να που είχε έρθει η μέρα να μάθω ότι υπάρχουν και…μπεκάτσες! 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 21/1/2015.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 21/1/2015 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Άναψαν τα αίματα!

Άναψαν τα αίματα σε ζωοφιλική σελίδα αιτία ανάρτησης που δείχνει ένα πυροβολημένο γεράκι.

Διαβάστε ΕΔΩ

Οι εκλογές της ΚΣΕφτίλας.

Αγανάκτηση, αηδία και αποστροφή ένοιωσε όποιος συνάδελφος κυνηγός πήρε στα χέρια του το σημερινό φύλο του Ελεύθερου Τύπου, αφού το κρυφτούλι κάτω από ξένες φούστες καλά κρατεί.

Την στιγμή που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτός που θα έχει το πεπόνι και το μαχαίρι στις 26 του μήνα, την στιγμή που έχουμε δεδομένη την συνεργασία του με τους Οικολόγους-Πράσινους με τις όποιες απόψεις τους περί κυνηγίου, η ΚΣΕ συνεχίζει να μπερδεύει τον Έλληνα κυνηγό με επαφές που μάλλον κομματική εξάρτηση δείχνουν, παρά ενδιαφέρον γι' αυτό καθαυτό το κυνήγι και την προάσπιση του. Από την άλλη, σαν φάρα δείχνουμε την ανωτερότητά μας, αφήνοντας τον πολιτικό μας φορέα στην κατάψυξη και τον πρόεδρό του χαμένο στα υπόγεια των γραφείων του!

Στην σελίδα 9 και στην στήλη που καλύπτει με ρεπορτάζ το περιβάλλον του Μαξίμου, διαβάσαμε ότι η ΚΣΕ είχε συνάντηση με τον απερχόμενο πρωθυπουργό (και όχι μόνο!) κ. Σαμαρά, για να πάρουν την διαβεβαίωση του ότι το κόμμα της Ν.Δ. θα διαφυλάξει τα συμφέροντά του κυνηγίου και όλων αυτών που εμπλέκονται με αυτό. Το μόνο που δεν διευκρινίζεται στο άρθρο είναι υπό πιο ρόλο θα το κάνει, αφού -μάλλον- δεν θα της πέφτει και μεγάλος λόγος αφενός και αφετέρου, η φουρτούνα που φαίνεται να χτυπάει μετεκλογικά το πλοίο της, δεν θα αφήσει σε κανένα στέλεχος της μυαλό για άλλες, δευτερεύουσες ασχολίες...με πιάνεις;

Η πένα του αρθρογράφου όλως τυχαίως (;) δεν ξεχνά να αναφέρει το όνομα και την ιδιότητα αυτού που διευθέτησε την συνάντηση, ο οποίος είναι ένας θηροφύλακας που τον πληρώνουμε για να βρίσκεται στο βουνό να διαφυλάττει την φύση και την άγρια ζωή...σούπερ! Μπράβο και ζήτω, γιατί, αν κατάλαβα καλά, αυτή η αναφορά έγινε μόνο και μόνο για το "φαίνεστε".

Ο "πόλεμος" που έχει κηρύξει η ΚΣΕ στο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλος και ανοικτός πλέον. Στην μάχη έχουν ριχθεί άπαντες και, αν μη τι άλλο, βαθαίνει το ρήγμα και μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ κυνηγών και της πρώτης επιλαχούσας "αυριανής" κυβέρνησης. Άναρχα αλυχτίσματα μεμονωμένων, ξεδοντιασμένων, γερασμένων σκύλων με σκουριασμένες απόψεις και με ακατάλληλη τακτική. Όλα αυτά γίνονται αντί μιας έξυπνης προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να εκμαιεύσουμε μια δεσμευτική, δημόσια δήλωση. Και αν δεν θέλαμε να συρόμαστε και να επαιτούμε ένα "χάδι", ας βγάζαμε το όπλο από το ψυγείο και ας αφήναμε το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών να δείξει τι μπορεί να κάνει σε όοολους αυτούς.

Αντί αυτού, κάτι πήρε το αυτί μου για μάζωξη των προέδρων των συλλόγων της Δ' ΚΟΣΕ έτσι ώστε να τους εμφυσηθεί η πρέπουσα πολιτική πεποίθηση και να τους δοθεί η γραμμή που πρέπει να τραβήξουν. Τέτοια τακτική, ούτε υπέρ του ΚΕΚ στις ευρωεκλογές!!!

Τι λέτε μωρέ, πλάκα μου κάνετε. Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά. Δεν γίνεται να είναι αλήθεια. Δεν μπορεί να πέφτουν αυτοί οι έμπειροι άντρες σε τέτοιο ολίσθημα!  

Αναρωτιέμαι...

Γιατί επιμένουμε ακόμα να κρυβόμαστε κάτω από ξένες κομματικές φούστες, αφού κανένα κόμμα δεν έχει ενδιαφερθεί για το κυνήγι; Υπάρχει κάποια λογική, ή είναι απλά θέμα κομματικής εξάρτησης κάποιων;

Άραγε θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ αν και όταν εκλεγεί και σχηματίσει κυβέρνηση, μας κόψει τον κ....υνηγετικό μας βήχα;

Μετά από όλες αυτές τις κωλοτούμπες, υπάρχει κυνηγός που δεν είναι μπερδεμένος, αηδιασμένος και δεν αισθάνεται ντροπιασμένος;

Και για να μην παίρνεις θάρρος άνευ λόγου, σου υπενθυμίζω ότι εδώ είναι προσωπικός μου χώρος και γράφω την άποψή μου δημόσια χωρίς ύβρεις, έτσι όπως κάνουν οι δημοκρατικοί άνθρωποι σε δημοκρατικές χώρες!         

Μια πέρδικα και να ‘ναι αντρίκεια!

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Το περδικοκυνήγι συνοδεύεται από το προσωνύμιο «αντρικό». Φυσικά γνωρίζουμε όλοι τον λόγο που συμβαίνει αυτό. Μια βασίλισσα δεν θα άξιζε κάτι λιγότερο, παρά ο θηρευτής της, αν μη τι άλλο, να τιμά τα όπλα που φέρει. Η βασίλισσα του δάσους σε υποχρεώνει να συρθείς μέσα στο πυκνό. Να αφήσεις κομμάτια των ρούχων και ενίοτε της σάρκας σου πάνω στα βάτα, για να γευτείς την χαρά της κάρπωσής της. Απαιτεί να τζουράρουν τον ντορό της ρουθούνια έμπειρα. Να την πάρουν στο κατόπι, σαν αρχινήσει τα σουλάτσα, ποδάρια γρήγορα. Να την μπλοκάρει μυαλό ξουράφι και τότε ξεδιπλώνει τα πέπλα της με θόρυβο πολύ. Ένα φευγάτο βλέμμα είναι αρκετό που ρίχνει πίσω από την πλάτη της, προτού αρχίσει να χορεύει στον αέρα για να μπερδέψει το ντουφέκι.

Εν προκειμένω, η βασίλισσα του βουνού –ορεινή ή νησιωτική- θέλει το κυνήγι της να γίνεται μέσα στο λιοπύρι. Να γυαλίζουν τα βράχια από την ζέστη. Να σου τρυπάει ο ήλιος το κορμί. Να λιώνουν οι διώκτες της από τον πόθο για εκείνη κι απ’ την θερμοκρασία. Να ανοίξουν σόλες αρβυλών και πέλματα από σκύλους. Να μοιάζει βάρος αβάσταχτο το σιδερικό με τα φυσίγγια κι αυτός ο ντορβάς με το νερό, να σου ‘ρχεται να τον πετάξεις στον γκρεμό κι ας ψοφήσεις την άλλη στιγμή από την δίψα. Θέλει σκυλί περήφανο με μέτωπο ψηλά. Τα μόρια του αέρα να ψηλαφίζει και να πλανάρει σαν σκιά ανάμεσα στα κακοτράχαλα, τα φρύγανα και τ’ ασπαλάθια. Κάποιες φορές αξίωσε και πήρε την ζωή πολλών σκυλιών που είχαν άσβεστο μεράκι και πετάξαν μαζί της στο κενό!

Τα δείγματα αυτού του αγριμιού, δυστυχώς, έχουν αρχίσει να σπανίζουν στα περδικοτόπια. Πλέον οι πέρδικες, από αιτίες που δεν είναι της παρούσης, έχουν αρχίσει να βάζουν μέσα στο DNA τους το αλισβερίσι με σκυλιά κι ανθρώπους σαν κάτι το φυσιολογικό. Είναι φορές που κάθονται και σε κοιτάνε ατάραχες κι αφού «πάρουν τα μέτρα σου» για τα καλά, γυρνούν την πλάτη και συνεχίζουν την βοσκή και το παιχνίδι με το χώμα.

«Δεν πάω εγώ για πέρδικες εδώ, τέλος!» δηλώνει ο Μήτσος κατηγορηματικά κάθε φορά που έρχεται η κουβέντα. «Αυτές δεν είναι πέρδικες, κότες είναι μωρέ! Εγώ δεν θέλω κρέας, θέλω κυνήγι αντρικό. Να στάξει το μπλουζάκι! Αν μου ταιριάξει και θέλει ο Θεός να κάνω κέφι εντάξει, αλλιώς να περπατήσω ολημερίς κι ας κάνω μια στο τέλος, αλλά όπως πρέπει.»

Το ταξίδι δεν άργησε να οργανωθεί. Βρέθηκε σκάφος γρηγορόπλωο, καβαλάρης των κυμάτων και παρέα με φτερωτά ποδάρια. Η Σέριφος επιλέχθηκε σαν τόπος κυνηγιού. Ο όρμος του Καραβά θα ήταν το αραξοβόλι και το ορμητήριο συνάμα. Ο Μάρτης δεν λείπει απ’ την σαρακοστή, ούτε κι ο Βαλσαμής από ένα ακόμα περδικοκυνήγι. Ο σκύλος είναι η αχώριστη παρέα του σε όλα τα κυνήγια, γι’ αυτό πήρε μαζί και το ποϊντερ που είχε πρόσφατα αποκτήσει, τον Μόργκαν. Εκτός του Μήτσου και του Βαλσαμή, μαζί ταξίδεψαν στο όνειρο ο Μάριος, ο Λούης, ο Δημήτρης -που κατά το παρελθόν είχε περάσει από την ηλεκτρική καρέκλα του γραμματέα του συλλόγου- κι ο Νίκος που σαν άλλος Σαμψών, του έκοψε τα μαλλιά η θάλασσα η Δαλιδά. Εντούτοις, τα φτερά από τα πόδια του και το πάθος του για το κυνήγι, δεν μπόρεσε να τιθασεύσει.

Το άγονο, τραχύ κυκλαδίτικο τοπίο -σε όλο του το μεγαλείο- καλωσόρισε τους ταξιδευτές. Η φύση, σαν καλή μάνα, προσέφερε κάλυψη στα παιδιά της με τους ασπαλάθους που έφταναν πάνω από ένα μέτρο ύψος. Τα κακοτράχαλα αγρίεψαν στο αντίκρισμα των ξένων κι ορθώθηκαν ακόμα πιο πολύ. Ο ήλιος έβαλε τα δυνατά του κι οι πέρδικες τηρώντας ομερτά, έμειναν βουβές και άφαντες. Μάλλον το «μάθημα» που είχαν πάρει τις προηγούμενες μέρες τις μεταμόρφωσε σε σκιές και χρησιμοποιώντας τα πόδια τους, έναντι των φτερών, απέφευγαν με περίσσια ευκολία τους θηρευτές.

Το αίμα έβρασε μέσα στα σώματα κι ανέβηκε στο κεφάλι. Ο ανήφορος μεγάλος, απότομος. Ο ήλιος και τα αγκάθια γελούσαν σε κάθε βήμα τους. Ήταν κι αυτή η ακοπία που έκανε τα πόδια να μοιάζουν κομμένα κι απίστευτα βαριά. Κάποιες μπαμπέσες πετούσαν από το πουθενά με τον ίδιο προορισμό. Σαν λύκοι μέσα στο δάσος κρυμμένοι, αντάλλαζαν κακαρίσματα πότε πότε τα οποία ουδόλως κουβέντες τιμής δεν ήταν στην περδικίσια γλώσσα για τους θηρευτές τους. Περισσότερο για περιπαιχτικά σχόλια ακούγονταν και συνωμοτικές κουβέντες στ’ αυτιά του Μάριου, ο οποίος είχε καβατζάρει από το πείσμα του μέχρι τον δρόμο, πολλά χιλιόμετρα πάνω απ’ την ακτογραμμή, για να τις αναγκάσει να αυτομολήσουν και να πετάξουν στον κατήφορο εμπρός του.

Βράχια απότομα φάνηκαν να χαλάνε τα πονηρά σχέδια για περίπατο στις ρήγισσες. Είχε έρθει η στιγμή που τουφέκι και φτερά θα έδιναν την μάχη τους. «Τώρα σας έχω στριμώξει, αυτό ήταν!» σκέφτηκε και αποφάσισε να πιει λίγο νερό –εις υγεία του κουράγιου του- πριν αναμετρηθεί με τους τετραπέρατους φαντομάδες. Δεν πρόλαβε να βάλει το παγούρι στο στόμα του και να καταπιεί την πρώτη γουλιά, όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε ξαφνικά κι ένας ντόπιος εμφανίστηκε με ένα κούρτσχααρ, γνώστης προφανώς του σουλάτσου των πουλιών. Οι πέρδικες όντας σε δύσκολη θέση πια, δεν άργησαν να ξεκολλάνε από παντού και να παίρνουν την κατηφόρα σαν σαΐτες. Δυο γρήγοροι ντουμπλέδες έριξαν στο χώμα δυο από αυτές, μαζί και το κουράγιο του Μάριου, όσο του είχε μείνει! «Τι είπες τώρα!» μονολόγησε κι αφού μάζεψε τα κομμάτια του, ανέβηκε πιο πάνω να συναντήσει τον μαστροχαλαστή του κόπου του, χωρίς φυσικά να έχει τίποτα μαζί του, παρά μονάχα με την τύχη του. Έτσι είναι το κυνήγι, δεν χαμογελά πάντα σε όλους.

Γνωρίστηκαν κι αντάλλαξαν ονόματα. «Χάρηκα, Γιώργος. Από πού έρχεσαι;» είπε ο ντόπιος. Εκείνος γύρισε, αγνάντεψε στο χάος και δείχνοντας κάμποσα ρέματα μακριά, του είπε «Να κάπου εκεί κάτω είναι το σκάφος δεμένο». «Μωρέ εσύ είσαι τρελός!» απάντησε ο ντόπιος, γύρισε την πλάτη του βιαστικά και έφυγε για να μην κολλήσει την τρέλα του Συριανού.

Ο Μήτσος κι ο Βαλσαμής ζώντας το δικό τους μαρτύριο, έδιναν άνισο αγώνα με βράχια και αγκαθωτά φρύγανα, ανεβαίνοντας τον δικό τους Γολγοθά. Τα μάτια του Μόργκαν είχαν γίνει κόκκινα από την κούραση, λες και ήταν ο γιος του δράκουλα, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Βαλσαμής. Ούτε κι αυτός μπόρεσε να ανακόψει το κρυφτούλι που έπαιζαν με επιτυχία οι βασίλισσες του βουνού, που προφανώς γι’ αυτό τις λένε έτσι. Ήταν στο βασίλειο τους και έκαναν αυτές κουμάντο!

Η σκοπευτική δεινότητα του Μήτσου, του επέτρεψε να βάλει στον σάκο ένα μικρόσωμο θηλυκό –καθαρόαιμο δείγμα νησιωτικής, άγριας πέρδικας- αφού πρώτα τον έκανε να την ψάξει αρκετή ώρα, να περπατήσει πάρα πολύ και τέλος, να αναγκαστεί να την τουφεκίσει για δεύτερη φορά όταν στήθηκε στο χείλος του γκρεμού έτοιμη να κάνει το τελευταίο βήμα σαν Σουλιώτισσα και να χαθεί για πάντα.

Χρειάστηκαν τις οδηγίες των υπολοίπων, που τους έβλεπαν από μακριά, για να αποφύγουν αδιέξοδα και να κατέβουν στο σκάφος.

Η κάρπωση αυτού του ταξιδιού περιορίστηκε σε 2 πουλιά. Μια ο Μήτσος και μια ο Νίκος. Δυο πέρδικες όμως πονηρές, άγριες που έβαλαν σε μεγάλη δοκιμασία τις αντοχές των θηρευτών τους. Στόλισαν με δάφνες τα τουφέκια τους και έδωσαν ορισμό στο κυνήγι της πέρδικας ως «αντρική» υπόθεση! Κι αν ρωτάς για τα δικά μου περδικοκυνήγια, να σου πω ότι ακόμα γελάει ο Θεός για τα δικά μου όνειρα....

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 14/1/2015.

Νέα από τον Ωρίωνα.

Ταφόπλακα για το κυνήγι κάθε ψήφος κυνηγού στον ΣΥΡΙΖΑ

Συνάδελφε Κυνηγέ,

σε λίγες μέρες θα κληθούμε με την ψήφο και τις επιλογές μας να καθορίσουμε το μέλλον του κυνηγιού στη χώρα μας. Η απαγόρευση της κυνηγετικής δραστηριότητας, με τον τρόπο που αιώνες τώρα εξασκείται στην πατρίδα μας, είναι πια προ των πυλών. Ο εχθρός του κυνηγιού συνεχίζει να διακηρύττει προεκλογικά τις προθέσεις του. Δεν κρύβεται, έχει όνομα, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολιτικές συνεργασίες του με τους πιο ακραίους αντικυνηγούς, η απαξίωση των κυνηγών, η παραπληροφόρηση και η φτηνή προσπάθειά του να χρησιμοποιήσει σαν «κράχτη» για λαθροθηρία κυνηγετικών ψήφων την πρόσφατη συνάντηση με την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, έρχεται να επιβεβαιώσει τις προθέσεις και τις πρακτικές του κόμματος αυτού.

Στις επιλογές και στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούμε να είμαστε παρείσακτοι και «βάρβαροι». Είμαστε υπό κατάργηση και αφανισμό. Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες σε κανέναν κυνηγό για διαφορετικές μετεκλογικές συμπεριφορές που αυτούς που έχουν ξεκάθαρα δηλωμένη «ευχή και στόχο» την κατάργηση του κυνηγιού. Οι συνάδελφοί μας, οι εκατοντάδες χιλιάδες ερασιτέχνες αλιείς - κυνηγοί της θάλασσας, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τον επόμενο στόχο της πιθανής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγων.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε, η δικαιολογημένη οργή που αισθανόμαστε από τις άδικες και μονομερείς θυσίες που έχουν υποστεί οι οικογένειές μας, να μας οδηγήσει σε μια λανθασμένη απόφαση η οποία θα μας στοιχίσει την πλήρη απαξίωση της αγαπημένης μας δραστηριότητας.

Εάν ελπίζουν κάποιοι κυνηγοί ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν και πολλά στην κυνηγετική νομοθεσία, επιλέγοντας μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγων, κάνουν μεγάλο λάθος. Όσοι θεωρούν ότι η «σωτηρία» του κυνηγιού θα έρθει από τις αντικυνηγετικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, τους επαγγελματίες της «οικολογίας» και με αρμόδιο υφυπουργό για το κυνήγι τον κο Τρεμόπουλο, ας ρίξουν στην κάλπη μαζί με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και το βιβλιάριο θήρας. Δεν θα τους χρειαστεί μετά τις εκλογές.

Συνάδελφε Κυνηγέ,

ο Σύλλογός μας, «Ωρίων – Το Δίκτυο των Κυνηγών», έχει καταγγείλει και στο παρελθόν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και των οικολόγων στο χώρο του κυνηγιού. Η δυναμική και η συσπείρωση των κυνηγών όπως και η ψήφος των κυνηγών και των οικογενειών τους είναι πολύ ισχυρότερη από πολλά κόμματα που διεκδικούν το ρόλο του σωτήρα της χώρας. Οι τουλάχιστον 200.000 κυνηγετικές ψήφοι, συναθροιζόμενες με τις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους των ερασιτεχνών αλιέων, μπορούν να καθορίσουν τη μοίρα και σωτηρία του κυνηγιού, αρκεί να το αποφασίσει ο κάθε κυνηγός, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του και με επίγνωση των συνεπειών της ψήφου του.

Δεν πρέπει να αφήσουμε την αντικυνηγετική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ να βάλει ταφόπλακα στο κυνήγι, στη στεριά και στη θάλασσα, με τη δική μας επιλογή και ψήφο. Σε κάθε περίπτωση, για ένα μπορούμε να είμαστε σίγουροι: Όπως στρώσουμε έτσι θα κοιμηθούμε!

	Για τον Ωρίωνα, Με εκτίμηση,
O Πρόεδρος Θωμάς Μπατσέλας		Ο Γ.Γραμματέας Νίκος Παπαϊωάννου

---

Σχετικοί σύνδεσμοι:

1. Οι αντικυνηγετικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα καταργήσουν το Κυνήγι; (30/10/2014)
http://www.orion.net.gr/index.php?m=2&c=act/2014/syriza1.htm

2. Ανακοίνωση της Κυν.Συνομοσπονδίας Ελλάδος σε απάντηση στους ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ (13/1/2015)
http://www.ksellas.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=206

3. Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες στην ουσία και την πράξη καταργούν το κυνήγι μας. (30/12/2014)
http://www.ksellas.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=205

4. Προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση.
http://left.gr/news/programmatika-keimena-toy-syriza-pros-diavoyleysi

5. Σχέδιο προγραμματικού κειμένου προς διαβούλευση του Τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού. (22/10/2014)
http://left.gr/news/shedio-programmatikoo-keimenoy-pros-diavoyleysi-toy-tmimatos-oikologias-perivallontos-kai

6. Για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων. (4/6/2013)
http://oikologein.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4.html

7. Η στάση μας δεν είναι στάση απλώς «ζωόφιλων» αλλά συνειδητοποιημένων πολιτών.
http://ecoleft.gr/2013/06/η-στάση-μας-δεν-είναι-στάση-απλώς-ζωόφ/

8. Συμβολή για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων. (12/6/2013)
http://www.avgi.gr/article/447867/sumboli-gia-ta-dikaiomata-kai-tin-prostasia-ton-zoon

9. Οι απόψεις των αγανακτισμένων ερασιτεχνών αλιέων. Θα είναι η ερασιτεχνική αλιεία ο επόμενος στόχος;http://pesea-omospondia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_15.html

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 14/1/2015 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

"Άνοιγμα" Τσίπρα στους κυνηγούς.

Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταργήσει το κυνήγι!

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΑ ΔΙΚΑΝΝΑ... ΜΕΣΑ  ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

«Δε θα καταργήσουμε το κυνήγι» δήλωσε σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας.

Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο Βαγγέλης Αποστόλου, Βουλευτής Ευβοίας, και ο Μπάμπης Μπιλίνης, συντονιστής του Τμήματος Οικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ.

«Δημοσιεύματα και ανυπόγραφες αφίσες που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες, σύμφωνα με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται ως κυβέρνηση να καταργήσει το κυνήγι, είναι απολύτως ψευδή και προβοκατόρικα" δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας συμπληρώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει τους κυνηγητικούς συλλόγους και την προσφορά τους.

«Θέλουμε να υπερασπιστούμε την κυνηγητική δραστηριότητα, μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο νόμος και οι ευρωπαϊκές οδηγίες. Δεσμευόμαστε ότι σε συνεργασία με τους κυνηγετικούς συλλόγους και τις ομοσπονδίες τους θα επιδιώξουμε να βρούμε τις καλύτερες δυνατές παρεμβάσεις, με στόχο τόσο τη συνέχιση της κυνηγετικής δραστηριότητας όσο και της προστασίας της βιοποικιλότητας της πατρίδας μας» συμπλήρωσε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

ΠΗΓΗ: http://www.iefimerida.gr/

ΣΥΡΙΖΑ και ΚΥΝΗΓΙ.

Είναι καλό να έχεις κάποιον να σε προσέχει, να σε φροντίζει. Να σε προειδοποιεί για ένα ενδεχόμενο λάθος που θα κάνεις, για τους κινδύνους που εμπεριέχει αυτό και για τις επιπτώσεις. Είναι καλό να υπάρχει μια πλάτη που θα σηκώνει τα βάρη αντί για την δική σου. Είναι καλό να έχεις κάποιον να…μάχεται για σένα και τα συμφέροντά σου. Είναι όμως πάντα καλό αυτός που ισχυρίζεται ότι σε προστατεύει να κρατά μόνιμα το γιαταγάνι σηκωμένο;

Στο σημερινό ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ η «μαμά» ΚΣΕ με μανιφέστο προειδοποιεί όλους εμάς να προσέξουμε πού θα δώσουμε την ψήφο μας. Για την ακρίβεια λέει να μην ψηφίσουμε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο, σύμφωνα πάντα με την «μαμά» μας, θα κόψει το κυνήγι, ή τουλάχιστον αυτό που θα μείνει δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτό που έχουμε τώρα.

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή, γιατί έτσι γίνεται συνήθως και γιατί έτσι είναι το σωστό.

Τι έχουμε τώρα;

Έχουμε καταστατικά στις οργανώσεις μας τα οποία είναι γραμμένα ακόμα στην καθαρεύουσα με αποτέλεσμα να μην μπορούν πολλοί από εμάς να τα διαβάσουν κι αν το κάνουν, να μην καταλαβαίνουν τι θέλει ο ποιητής να πει. Πολλά άρθρα είναι τουλάχιστον απαρχαιωμένα και δεν μπορούν να βρουν εφαρμογή στον σύγχρονο τρόπο ζωής και άσκησης της θήρας. Μην πάει το μυαλό κανενός στα «μηχανάκια» και την απενοχοποίηση τους. Οι παραβάτες σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να τιμωρούνται δια τουφεκισμού με το ίδιο τους το τουφέκι!

Έχουμε ένα υποδειγματικό πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ, το οποίο υιοθετήθηκε κι από τους εταίρους μας στην Ευρώπη, το δόλιο όμως ακόμα είναι προαιρετική η συμπλήρωση του, την στιγμή που τα στοιχεία που αποκομίζονται από αυτό είναι μείζονος σημασίας, αφού αποτελεί ένα από τα όπλα μας στις συχνές διαμάχες με τους πολέμιους του κυνηγίου!

Έχουμε μια θρυλική θηροφυλακή, την οποία πληρώνουμε αδρά από την τσέπη μας. κάποιες φορές με περιορισμένες ευθύνες, κάποιες άλλες οι εκπρόσωποι της καλούνται να μεταμορφωθούν σε χαρτορίχτρες και να επιδοθούν σε ένα ανεπιτυχές κυνήγι μαγισσών και κάποιες τρίτες, η αναλγησία, ο ωχαδερφισμός, η δημοσιοϋπαλληλική τους αντίληψη κι η αναποτελεσματικότητα τους ξεπερνούν κάθε όριο, ιερό και όσιο. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι κοντά στα ξερά να καίγονται και άτομα, παραδείγματα προς μίμηση με σεμιναριακή αφιέρωση του χρόνου και της σωματικής τους ακεραιότητας!

Έχουμε μια υπό αμφισβήτηση ρυθμιστική θήρας κάθε χρόνο με αποτέλεσμα να σπαταλάμε χρόνο, χρήμα και δάκρυα για τα χαμένα θηράματα, κυνηγοτόπια και κυνήγια, αφού εδώ και χρόνια λίγο μετά την δημοσιοποίηση της προσβάλλεται δικαστικά από διάφορους που απλά δεν γουστάρουν το κυνήγι!

Έχουμε κάποιους οπλοφόρους που βαπτίζονται κυνηγοί οι οποίοι δεν σέβονται και δεν φοβούνται κανέναν αφού οι τιμωρίες που επιβάλλονται, όταν επιβάλλονται, είναι για γέλια!

Έχουμε οργανώσεις με ταμειακό αποθεματικό πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ όντας οργανώσεις ΜΗ ΚΑΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Άλλες πάλι, που έχουν καταντήσει μικρομάγαζα και επιμελώς κάποιοι τις χρησιμοποιούν ως εφαλτήρια για πολιτικές καριέρες. Έχουμε επιτρέψει μετά από τόσες πόρτες ήδη ανοιχτές, να ανοίγουν κι άλλες από δαύτες που δεν θέλουν να υπακούσουν και σηκώνουν το δικό τους μπαϊράκι!

Έχουμε «γκρίζες» περιοχές που η πολυνομία επιτρέπει την κατά το δοκούν ερμηνεία του διαχειριστικού τους γίγνεσθαι. Για να μην μπερδεύεσαι, υπάρχει περιοχή που απαγορεύεται η προσέγγιση, αλλά σύμφωνα με τον χάρτη που εκδίδει η Δ’ ΚΟΣΕ επιτρέπεται το κυνήγι!

Έχουμε έναν πολιτικό φορέα στα αζήτητα. Φυσικά και μιλάω για το ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ. Πού να βρίσκεται τώρα ο πρόεδρος του ο κ. Τσαγκανέλιας, που τόσο εκτιμώ; 3^ο κόμμα στις ευρωεκλογές του 2009 στην Σύρα, 3,7% στις Κυκλάδες θυμάσαι; Σάρωσε στην Τήνο το 2014 με 9.42%. Πανελλαδικά συγκέντρωσε το 1%, όταν οι Οικ. Πρασ. έλαβαν 0.9%! 

Έχουμε έναν πρόεδρο της Κ.Σ.Ε. ο οποίος εδώ και χρόνια μάχεται για να προασπίσει τα δικαιώματα του κυνηγίου, αλλά κάθε χρόνο αποδέχεται την ίδια, εύκολα διαβάλλουσα ρυθμιστική. Αποδέχεται να μην υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που να περικλείει το κυνήγι έτσι ώστε να μην ενοχλεί την έννομη άσκηση του κανένας κάθε τρεις και λίγο. Αποδέχεται η πληροφόρηση των κυνηγών να μην είναι η πρέπουσα. Επέλεξε να κλείσει την πόρτα σε ένα κόμμα, το οποίο σε λίγες μέρες θα είναι η κυβέρνηση της χώρας…μάλλον!

Πόσα άλλα τέτοια να πω που έχουμε με την παρούσα κατάσταση, αλλά δεν τα θέλουμε; Τελικά έχουμε αυτό που θέλουμε, ή μήπως αυτό που αξίζουμε; Αυτό που αξίζουμε είναι αυτό που έχουμε; Θέλουμε αυτό που αξίζουμε;

Πόσο σοφό είναι ένας εκπρόσωπος μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας να κλείνει πόρτες και να στυλώνει πόδια; Με τι μούτρα θα πάμε να συζητήσουμε για την επερχομένη κυνηγετική χρονιά; Ποιος και με ποιον τρόπο θα μεταφέρει τις απόψεις και τις θέσεις μας στην νέα κυβέρνηση; Οι οικολόγοι έκαναν την κίνηση τους και αγκαλιάστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, το δικό μας κόμμα που είναι; Πού είναι η δική μας περιζήτητη δεξαμενή ψήφων;

Πως ξέρουμε εκ προοιμίου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει το κακό του κυνηγίου; Σε παρακαλώ μην βιαστείς να με βαφτίσεις ψηφοφόρο του, δεν είμαι! Είμαι όμως κάποιος που θα έμπαινε στην διαδικασία ενός διαλόγου μαζί με εκπροσώπους του και στην διεκδίκηση των συμφερόντων του κυνηγίου και όλης της κυνηγετικής οικογένειας. Θα έδινα τώρα μάχη για τα συμφέροντα αυτών που ασκούν τη θήρα κι αυτών που την έχουν εδώ και χρόνια βιοποριστική τους πυξίδα.

Κανείς δεν ξέρει τις επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το κυνήγι και καλό είναι να τις μάθουμε από το πλέον αρμόδιο στόμα του. Όπως καλό είναι να μην βαράμε συναγερμό και να μην κλείνουμε πόρτες χωρίς εμφανή λόγω, εκτός και αν τα συμφέροντα που θίγονται έχουν ονοματεπώνυμο και αρκετά μηδενικά στο τέλος!!!

Στείλε ένα e-mail στο ΣΥΡΙΖΑ και ζήτα από τον Αλέξη να αποτυπώσει τις θέσεις του κόμματος για το κυνήγι ΤΩΡΑ πριν τις εκλογές. Ζήτα την δημιουργία ενός φορέα που θα έχει μέλος έναν από εμάς. Έναν έμπειρο, παλαίμαχο κυνηγό που θα ξέρει τι μπορεί και πώς θα εφαρμοστεί στην Ελληνική ύπαιθρο. Σίγουρα αυτός δεν είμαι εγώ αν πάλι πήγε εκεί το μυαλό σου!

Κάνε το εδώ  info@syriza.gr όπως το έκανα κι εγώ. Για το κυνήγι ρε γαμώτο!!!!

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Είναι ήδη στα περίπτερα!!!

Τι χειμώνας βαρύς!!!

Και έκλεισαν οι ουρανοί και είδαμε άσπρη μέρα!

Μπορεί το θερμόμετρο να μην λέει να ξεκολλήσει πάνω από το μηδέν, μπορεί να κλαίει η τσέπη μας το πετρέλαιο που αδηφάγα καταπίνει ο λέβητας, μπορεί το ρολόι της ΔΕΗ να γυρίζει τρελά από την αυξημένη κατανάλωση, αλλά το χιόνι που έφτασε μέχρι τις παραλίες του νησιού είναι ένας τρόπος για να δούμε όλοι μας την πολυπόθητη «άσπρη μέρα» που περιμένουμε εδώ και μια 5ετια σχεδόν.

Από νωρίς το πρωί παρατηρώ έξω από το παράθυρο το βιαστικό πέρα δώθε των πουλιών. Ξαφνιασμένα κι αυτά με τον χιονιά που μας έχει καθηλώσει όλους εντός. Βέβαια κάποιοι είναι υποχρεωμένοι για να μπορούμε εμείς να νιώθουμε όλη αυτή την θαλπωρή, να μένουν στα πόστα τους και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Κυνηγετικά, να πω ότι μετά από επικοινωνία που είχα με την θηροφύλακα του νησιού κ. Ξαγοράρη, η δασική υπηρεσία δεν έχει εκδώσει απαγόρευση θήρας, οπότε, όποιος αντέχει το κρύο μπορεί να αφήσει τα ίχνη του στο χιόνι, ασκώντας το συνταγματικό του δικαίωμα. Πάει όμως το χέρι κανενός να σηκώσει όπλο απέναντι σε κάποιο ζωντανό που τρέμει από το κρύο και την πείνα; Γεγονός είναι ότι μια μικρή βόλτα που έκανα στο δρόμο δεν συνάντησα συνάδελφο κυνηγό.

Ας πάρουμε όλοι μας, θηράματα και κυνηγοί, μια μέρα ρεπό –αφού από αύριο στρώνει ο καιρός- και μόλις στεγνώσουν τα φτερά και ζεσταθούν τα χέρια, δίνουμε εκ νέου ραντεβού στα κυνηγοτόπια.

Καλό, ζεστό υπόλοιπο της παγωμένης μέρας.  

Μια αξέχαστη μπεκάτσα.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Ο πρώτος έρωτας, λένε, μένει αξέχαστος. Αξέχαστη, συμπληρώνω εγώ, μένει και η πρώτη μπεκάτσα. Χαραγμένη για πάντα στην ψυχή και στο μυαλό μάλιστα, όταν συνοδεύεται από μια αποτυχημένη τουφεκιά. Για την ακρίβεια όχι τουφεκιά, αυτό το ένοχο, πρόστυχο «κλικ» που σε κάνει να προσπαθείς να χωρέσεις εκτός από όλη σου την δύναμη, μα και τον ίδιο σου τον εαυτό μέσα στην κάννη!

Το κυνήγι ήταν πάντα μέσα μου κι ας μην είχα κάποιον στο σπίτι να με ξεσκαλίζει, τουναντίον μάλιστα, ο μπάρμπα Μιχάλης και η κυρά Μαριγώ ανατρίχιαζαν σαν γατιά όταν άκουγαν για κυνήγια, τουφέκια, φυσεκλίκια και πρωινά ξυπνήματα. Κουβαλούσαν κι αυτοί το λάθος υπερπροστατευτικό σύνδρομο του Έλληνα γονιού, που θέλει τα παιδιά –ειδικά τα στερνοπούλια- να μπαίνουν σε γυάλα για να μην τα φτάσει κανένα κακό.

Κάποια στιγμή με γκρίνια, παρακάλια και εκφοβισμούς, πάρθηκε η απόφαση να πάρω το πρώτο μου τουφέκι. Είχα βαρεθεί πια να κάνω τον σκύλο του κουμπάρου μου και όποιου άλλου ήξερα και του γινόμουν ταγάρι. Είχε έρθει η στιγμή, αν και αργά, να ανοίξω τα δικά μου κυνηγετικά φτερά. Δεν έχασα καιρό και έτρεξα στον Κώστα το Μουθούκι που έμενε διακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Γνώστης των όπλων με πολλές γνωριμίες, όλο και κάποιο καλό μεταχειρισμένο θα είχε κατά νου, αφού για καινούριο δεν γίνονταν λόγος. Ένα θρυλικό, Ισπανικό πλαγιόκαννο με βάση ταρταρούγα ήταν το τουφέκι που μου πρότεινε εκείνος. Εγώ το ακούμπησα στον ώμο κι αμέσως το συνόδευσα με την κτητική αντωνυμία «μου» και μπόλικη περηφάνια. Μετρήθηκαν τα εβδομήντα χιλιάρικα ένα προς ένα, θυμάσαι αυτά τα καφέ με τον Κολοκοτρώνη, και το τραπέζι στο τζαμωτό του σπιτιού μετατράπηκε σε κρεβάτι, για να ξαπλώσω πάνω του το πιο κολασμένο κορμί του πλανήτη!

Τι καμπύλες ήταν αυτές μάνα μου! Έτρεχαν τα σάλια μου όσο το έβλεπα και το δέρμα μου αντιδρούσε έντονα στο άγγιγμα του. Τα μάτια μου δεν χόρταιναν να το κοιτούν. Το πρώτο μου τουφέκι. Το δικό μου τουφέκι! Αχώριστη παρέα στο αυτοκίνητο, με το μηχανάκι, με τα πόδια να κρέμεται στο ώμο, ακόμα και στο κρεβάτι του φορτηγού το ξάπλωνα και κάναμε μαζί διανομή.

Είκοσι τόνοι κριθάρι περίμεναν να ξεφορτωθούν με υπομονή, μέσα από ένα στενό άνοιγμα της καρότσας. Χειμώνας σαν τώρα ήταν κι εγώ είχα πάρει θέση στα σιλό μιας, πάλαι ποτέ, γνωστής, μεγάλης μονάδας εκτροφής κοτόπουλων στη Σύρα. Το τουφέκι μου ήταν εκεί μαζί μου και περίμενε να πάμε μια γρήγορη βόλτα για τσιχλοκότσυφα, μέχρι οι σπόροι του κριθαριού να χυθούν απ’ την καρότσα σαν νερό μόνοι τους. Επιτηρούσα για λίγο την διαδικασία στην αρχή και χάζευα τριγύρω ροφώντας ένα τσιγάρο. Ένα βιαστικό πέρασμα από ένα πουλί που κρατούσε κάτι στο ράμφος του με έκανε να χαμογελάσω και να υποθέσω ότι μάζευε ξερά χόρτα για να φτιάξει την φωλιά του. Τι χαζή σκέψη Χριστέ μου! Όσο το θυμάμαι γελάω με την αθωότητα της σκέψης μου, που έφτανε τα όρια της βλακείας. Άπειρος γαρ!

Όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό που προπορευόταν του πουλιού ήταν μύτη και μπόρεσα να ξεστομίσω το είδος του φτερωτού, βιαστικού διαβάτη, ήμουν ήδη σκαρφαλωμένος στην καμπίνα του φορτηγού και κρατούσα το τουφέκι στο ένα χέρι και δυο φυσίγγια στο άλλο. «Μπεκάτσα» είπα και «κλείδωσα» τον στόχο στα μάτια μου, έτσι όπως κάνουν τα ραντάρ των μαχητικών αεροσκαφών. Την κοιτούσα καθώς ξεμάκραινε ώσπου ξαφνικά, έκανε μια βουτιά και χάθηκε μέσα σε μια μικρή συστάδα καλαμιές, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά μου. Το γεγονός ότι θα πήγαινα να την βρω ήταν ντε φάκτο! Ο τρόπος ήταν υπό συζήτηση, αφού ήμουν έτοιμος να πετάξω και όχι να περπατήσω όπως κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι.

Την μέρα που αγόρασα το τουφέκι και ο κυρ Κώστας μου εξηγούσε το «πώς» και το «γιατί», μου επισήμανε ότι κάθε εκατό τουφεκιές, περίπου, η αριστερή βελόνα κάνει μια ίσκα. «Δεν είναι τίποτα Νικόλα, φτιάχνεται αυτό εύκολα» με είχε διαβεβαιώσει τότε. Εγώ δεν έβλεπα μπροστά μου από την καψούρα για να το πάρω αγκαλιά και δεν έδωσα βάση στην μικροατέλεια. Όντως διαπίστωσα ότι μετά από μεγάλο αριθμό φυσιγγίων, έκανε ένα «ρεπό» ο αριστερός επικρουστήρας. Δεν είχα δώσει όμως την πρέπουσα σημασία, ένα κλικ ήταν που δεν με χαλούσε τόσο.

Έψαξα να βρω την πλέον κατάλληλη θέση, για να βγω φάντης μπαστούνι στην βασίλισσα μπροστά, έτσι ώστε να την οδηγήσω να φύγει σε κατεύθυνση που θα μου επέτρεπε να φορτώσω την πλάτη της μολύβι. Όταν ήμουν σίγουρος πια, έκανα την τελευταία σκέψη: «Τώρα σε έχω στο χέρι καημένη μου!». Έσκυψα και πήρα μια πέτρα και την έριξα μέσα στις καλαμιές επωμίζοντας συνάμα, περιμένοντας την βιαστική σιλουέτα να ξεπροβάλει μπροστά μου. Το δάχτυλο μου πέρασε ασυναίσθητα στην πίσω σκανδάλη από την ταραχή και την απειρία, ενώ τα αυτιά μου γέμισαν από το πάφλασμα των φτερών της.

Τετ α τετ με το θηρίο στα πέντε μέτρα μπροστά μου. Τα φτερά της χτυπούσαν μπροστά στα μάτια μου όσο πιο γρήγορα μπορούσαν κι εγώ ορκιζόμουν ότι θα την έπαιρνα μαζί μου. Πόσο βιάστηκα να είμαι σίγουρος! Οι δυο κάννες ευθυγραμμίστηκαν στην πλάτη της βελουδομάτας κι εγώ από πίσω σχεδόν πανηγύριζα για τον άθλο μου, από τον οποίο με χώριζε ένα απλό πάτημα της σκανδάλης. Σχεδόν βούρκωσα μαζί της καθώς με κοιτούσε πίσω από την πλάτη της από την ένταση και την χαρά. Η πρώτη μου μπεκάτσα και μια από τις λίγες που είχαν ακουστεί μέχρι εκείνη την μέρα σε όλο το νησί.

Τα μέτρα που μας χώριζαν πια ήταν ότι έπρεπε, για να κάνω αυτό που έπρεπε. Πάτησα την σκανδάλη και τα πόδια μου ήδη είχαν πάρει την εντολή να με οδηγήσουν να την μαζέψω. Το πρώτο βήμα συνοδεύτηκε με τον ήχο που από εκείνη την ημέρα μίσησα όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου…κλικ! Η μπεκάτσα άρχισε να παίρνει ύψος και ανάσες, αφού δεν πίστευε ότι ήταν ακόμα ζωντανή. Πάγωσα! Κατέβασα το τουφέκι και την κοιτούσα καθώς ξεμάκραινε μην μπορώντας να κουνήσω από το σοκ. Δεν μπόρεσα να σκεφτώ ότι είχα ακόμα ένα φυσέκι που περίμενε να πάρει φωτιά για να κάψει τον καημό μου και τα όνειρα για ελευθερία της βασίλισσας. Πέρασαν αρκετά λεπτά μέχρι να χάσω από τα μάτια μου το πουλί, από τα οποία έτρεχαν δάκρυα από τον χρόνο που είχαν μείνει ανοιχτά σαν γκαραζόπορτες κι από τα νεύρα μου.

Κατέβασα το κεφάλι και φαντάστηκα το τουφέκι μου μέσα σε σακούλα, αφού αν άρχιζα να το χτυπάω κατά γης -όπως ήθελα εκείνη την στιγμή- το πιο μεγάλο κομμάτι του θα ήταν σε μέγεθος ρυζιού, φύση αδύνατο να το κρατάς με γυμνά χέρια! Αργότερα έδειξα το ίχνος του αδύναμου επικρουστήρα στον Κυρ Κώστα πάνω στο φυσέκι χωρίς να πω τίποτα μόλις άνοιξε την πόρτα. Εκείνος δάγκωσε τα χείλη του και με την χαρακτηριστική βραχνάδα της φωνής του προσπάθησε να με ηρεμήσει, αφού από το πρόσωπο μου έλειπε μόνο ο έφηβος για να θυμίζει την σημαία του Ολυμπιακού!

 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 31/12/2014. 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Ο νέος χρόνος εύχομαι σε όλους μας να φέρει, ότι ο προηγούμενος δεν είχε καταφέρει!

Χαρούμενο και ευτυχισμένο το 2015 με υγεία.