ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Γενική συνέλευση στην Σύρα.


Καλούνται τα μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου στην ετήσια Γενική Συνέλευση της 19ης Απριλίου 2015, ημέρα Κυριακή και ώρα 9 π.μ. στην αίθουσα του Θεάτρου Ευανθία Καίρη στα Λαζαρέτα. Σε περίπτωση μη απαρτίας, η Συνέλευση θα επαναληφθεί την επόμενη Κυριακή 26 Απριλίου 2015 στον ίδιο τόπο, την ίδια ώρα και με τα ίδια θέματα. Θα θεωρηθεί δε σε απαρτία με οποιοδήποτε αριθμό παρόντων μελών. (άρθρο 7, παραγρ. 7 του καταστατικού του Συλλόγου)

ΘΕΜΑΤΑ:

· Εκλογή προέδρου γενικής συνέλευσης.
· Έγκριση απολογισμού  έτους 2014 και προϋπολογισμού έτους 2015.
· Ενημέρωση για αποδοχή δωρεάς προς το Σύλλογο.
· Πεπραγμένα Δ.Σ..
· Διάφορα θέματα.
· Εκλογή εφορευτικής επιτροπής για τις αρχαιρεσίες.
·  Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου και της  Ελεγκτικής επιτροπής.
·Όσα μέλη του Συλλόγου επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα θα πρέπει να υποβάλλουν σχετική αίτηση , το αργότερο έως 3 Απριλίου 2015 στο γραφείο του Συλλόγου , Πρωτοπαπαδάκη 17.
Τα μέλη για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα θα πρέπει να έχουν μαζί τους απαραιτήτως την άδεια κυνηγίου.
Η   ψηφοφορία θα λήξει την 5η μ.μ.



Νόμοι, φιλότιμο και συμπεριφορές.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Οι άγραφοι νόμοι που διέπουν μια δραστηριότητα, ίσως, να είναι αυτοί που κρύβουν όλη την ουσία. Ίσως να είναι αυτοί που την χαρακτηρίζουν, που την κάνουν ξεχωριστή, που της δίνουν επιπλέον κύρος. Είναι αυτοί που διαχωρίζουν τους κοινωνούς της, που φωτίζουν πρόσωπα και τα μετατρέπουν σε εξέχουσες προσωπικότητες.

Οι έγγραφοι νόμοι, για μένα, δείχνουν πόσο σοβαρά παίρνει η πολιτεία την εν λόγω δραστηριότητα, την σοβαρότητα της δομής του κράτους και την λειτουργικότητα του πολύ σοβαρού θεσμού της δικαιοσύνης.

Οι νόμοι του κυνηγίου, έγγραφοι και άγραφοι, που όλοι μας γνωρίζουμε –μάλλον- και που πάνω τους έχουμε «πατήσει» κάποιες φορές και δεν έχουμε πατήσει την σκανδάλη, είναι η αιτία που έχουμε κακοχαρακτηρίσει κάποιους κουφιοκεφαλάκηδες, ή, έχουμε εκθειάσει κάποιους συνάδελφους και τους κατατάσσουμε στο κυνηγετικό πάνθεον, αν όχι με περγαμηνές, τουλάχιστον μέσα μας που έχει μεγαλύτερη αξία.

Ένας άγραφος νόμος, που μάλλον έχει συριανές ρίζες και τα κυκλαδίτικα κύματα τον περιορίζουν εντός του ξεροτρόχαλου νησιού μου, είναι κι αυτός που θέλει αυτόν που βγάζει για πρώτη φορά μια μπεκάτσα, όντας κυνηγώντας με σκυλί, από το πόστο να έχει και τον τελευταίο λόγω με το θήραμα. Αν δηλαδή δεν καταφέρει να καρπωθεί το θήραμα κι αυτό περάσει μπροστά από κάποιον τρίτο, εκείνος μπορεί μεν να τουφεκίσει, αλλά προσφέρει το πουλί στον πρώτο και απλά αξιώνει να πάρει το φυσίγγιο που έριξε πίσω. Αυτό στα αθλητικά σαλόνια λέγεται ευγενής άμιλλα, συναδερφική αλληλεγγύη, ή Αγγλιστί, fair play.

Κάτι αντίστοιχο, νομίζω, ότι ισχύει και στις γουρουνοπαρέες με τους κάπρους που αλλάζουν περιοχές και μπερδεύουν τις παγάνες.

Δυστυχώς για μένα, κυνηγετικά αντρώθηκα μόνος μου. Πέρα κάποιων λίγων μαθημάτων που πήρα σποραδικά από φίλους, δεν είχα κάποιον να με πάρει από το χέρι και να μου δείξει τον «ίσιο δρόμο». Αυτό σαν αποτέλεσμα είχε να μάθω μέσα από τα λάθη μου και, δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί που είχαν, έχουν και θα έχουν την ίδια μοίρα με την δική μου. Το ευτύχημα για εμένα είναι που μπόρεσα να καταλάβω ότι η χαρά της κάρπωσης είναι μεγαλύτερη όταν δεν κοιτάς εναγωνίως πίσω σου. Βέβαια για μεγάλο διάστημα, απορούσα όταν άκουγα κάποιους να λένε ότι τηρούν τα όρια θηρεύσιμων και ότι κρεμούν το τουφέκι μόλις το καταφέρουν. Φυσικά αυτό δεν είναι άγραφος νόμος αλλά έγγραφος και μάλιστα πολύ βασικός. Ο άγραφος νόμος σε αυτή την περίπτωση είναι να σέβεται κανείς τον εαυτό του!

Ένας άγραφος νόμος που ακολούθησα, κατά γράμμα, όταν εκλέχθηκα στην θέση του γραμματέα του συλλόγου μου. Τότε έβαλα τιμωρία τον εαυτό μου και αρνήθηκα πεισματικά κάποια ταξίδια για πέρδικες σε όμορα κυκλαδονήσια, γιατί είναι άλλο να παραστρατήσει ο οποιοσδήποτε και άλλο μέλος Δ.Σ. κυνηγετικού συλλόγου και δη, αυτού που έδωσε τα «φώτα» του κυνηγετικού συνδικαλισμού στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτό, το παραστράτημα ατόμων που μας εκπροσωπούν, δεν είναι κάτι το οποίο, δυστυχώς, δεν το έχουμε δει. Πλέον νιώθω πιο «ψηλός» συγκαταλέγοντας τον εαυτό μου σ’ αυτούς που παίρνουν μερίδιο από αυτό που ανήκει στην κυνηγετική οικογένεια τι κι αν αυτό λέγεται θήραμα, χόρτα, νερό από μια πηγή, ή, ο καθαρός αγέρας που μου καίει τα πνευμόνια.



Έφυγε ο Σερραίος, πήγε στην ξενιτιά. Παντρεύτηκε μια μικρή Ολλανδέζα και την ακολούθησε να βρει την τύχη του στα αχανή λιβάδια με τις τουλίπες. Εκεί είναι ένα μέρος από αυτά που ναι μεν υπάρχουν νόμοι, έγγραφοι όπως κι εδώ, αλλά εφαρμόζονται μέχρι κεραίας! Ένα βράδυ σχόλασε από την δουλειά του και επέστρεφε στο σπίτι με το αυτοκίνητο του. Ένας λαγός, απ’ τους πολλούς που τρέχουν στους δρόμους εκεί, πέρασε από την μια άκρη του δρόμου στην άλλη. Για την ακρίβεια προσπάθησε ανεπιτυχώς, καθώς ο βιαστικός Ρωμιός δεν πρόλαβε να φρενάρει κι ο άμοιρος αφτιάς άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο.

Ο λαγός κατέληξε στο τραπέζι του Έλληνα που ως γνήσιος γόνος του Ξένιου Δία, φίλεψε άλλα δυο ζευγάρια φίλων μεταναστών. Το αναπάντεχο γεύμα που προσέφερε ο λαγός άρχισε να κυλά από στόμα σε στόμα, αφού δεν ήταν μόνο αυτά τα τέσσερα στόματα που γεύτηκαν την καταπληκτική του σάρκα. Το «κυνήγι» του λαγού ήταν σε ημερήσια, νυχτερινή σωστότερα, διάταξη πλέον και δεν ήταν λίγες οι επιτυχημένες «έξοδοι». Ένα βράδυ καθώς το αμάξι του Σερραίου έγραφε «οκτάρια» στην Ολλανδέζικη άσφαλτο κυνηγώντας το εκλεκτό θήραμα, από έναν παράδρομο στο πλάι την κεντρικής οδού άναψαν οι φάροι ενός περιπολικού.

Το αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε κι ο λαγός πήρε την αναπνοή του μετά από κάποια σάλτα στην απέναντι πλευρά. «Κύριε έχουμε εδώ και μέρες πληροφορίες ότι επιδίδεστε σε αυτόν τον παράνομο τρόπο κυνηγίου. Την επόμενη φορά που θα συλληφθείτε, πέρα το πρόστιμο, θα απελαθείτε και θα σας επιβληθεί 12ετής απαγόρευση εισόδου στην χώρα». Αυτά είπε ο αστυνομικός, χαιρέτισε και έφυγε. Νέτα σκέτα! Πλέον οι κατσαρόλες του κακομαθημένου Έλληνα μαγειρεύουν μόνο μακαρόνια με κιμά και φασολάδα εις ανάμνηση της πατρίδας, αναπολώντας τις έντονες μυρουδιές του στιφάδου.


Φιλοξενούμενος συριανός πριν χρόνια στον Καναδά, ακολούθησε τον ντόπιο φίλο του σε ψάρεμα σολομού. Κυνήγι κι αυτό, αλλά με όπλο που δε εγείρει διαμαρτυρίες από τους οικολόγους συμπεριλαμβανομένου ότι απ’ τα θηράματα λείπει η λαλιά! Αρματώθηκε με καλάμια, δολώματα, αδιάβροχα παντελόνια με τιράντες και βάλθηκε να κατατροπώσει τον ξενέρωτο φραγκολεβαντίνο, μιας κι απ’ το καλάμι του εδώ στην Σύρα είχαν περάσει ψάρια και ψάρια! Δεν άργησε να καρφώσει στο αγκίστρι του τον πρώτο σολομό και οι περιπαιχτικές φωνές του αντήχησαν σε όλο το ποτάμι. «Γράψε το πρώτο βρε χαϊβάνι. Θα βρεις τον μάστορα σου!».

Σε λίγο, απ’ το πουθενά εμφανίστηκε το Καναδικό δασαρχείο, το οποίο ξεκίνησε τον έλεγχο του από τον συριανό ψαρά. Δίχως να χάσει καιρό ο υπάλληλος και χωρίς δεύτερη κουβέντα, έβγαλε το μπλοκ του και βεβαίωσε επί τόπου μια κλίση 200$ γιατί ο σολομός ήταν θηλυκός και δεν θα μπορούσε να αφήσει τα αυγά του για αναπαραγωγή. «θα τον ρίξω ξανά μέσα» του είπε ο εμβρόντητος ψαράς. Για κακή του τύχη όμως το ψάρι είχε αφήσει τα εγκόσμια κι εκείνος παρέλαβε το «τσεκ». Με τα νεύρα του τεντωμένα και το μεσογειακό του ταμπεραμέντο να τον πνίγει, πέταξε το καλάμι του στο ποτάμι από τα νεύρα. Ο υπάλληλος δεν έχασε καιρό και, ατάραχος, του έκοψε δεύτερη κλίση για μόλυνση του περιβάλλοντος άλλα 300$. Το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει το βράδυ σπίτι, σαν βρεγμένη γάτα, ήταν ότι τόσο ακριβό σολομό δεν είχε ξαναδοκιμάσει!


Πόσα άλλα τέτοια να πω, πόσα άλλα τέτοια ξέρεις, ξέρουμε όλοι; Ποιος ασχολείται με τους πιτσιρικάδες που επιλέγουν το κυνήγι για να διοχετεύσουν την ενέργεια που ξεχειλίζει από μέσα τους; Σπασμωδικές και μεμονωμένες κινήσεις μόνο κι αυτές από κάποιους λίγους. Ποιος μπήκε στον κόπο να καταλάβει ότι μηδενίζεται η δουλειά κι ο κόπος των θηροφυλάκων όταν ελαφρά την καρδία παραγράφει παραπτώματα; Κατάλαβε ότι πέραν του παραπάνω, τονώνει το λάθρο συναίσθημα όλων αυτών που νομίζουν ότι έγιναν ξαφνικά παντοκράτορες επειδή κρατούν τουφέκι; Μήπως πάνω σ’ αυτούς τους λάθος χειρισμούς πατούν όλοι αυτοί που θέλουν το κυνήγι μόνο σαν ανάμνηση της προϊστορίας του ανθρωπίνου γένους;

Ναι έχω «παραπατήσει»! Όχι γιατί το ήθελα, αλλά γιατί δεν μου έδειξε κανείς, τότε που έπρεπε, ποιος είναι ο ίσιος δρόμος και να μου δηλώσει απερίφραστα ότι είναι ο μόνος δρόμος που θα με κρατήσει μέσα σ’ αυτή την δραστηριότητα! Ναι έχω αγανακτήσει με την αναλγησία κάποιων φυλάκων θήρας. Μπορώ όμως να καταλάβω το συναίσθημα που τους πνίγει, όταν ο λαθροθήρας εξέρχεται την πόρτα της δικαιοσύνης αγκαλιά με το τουφέκι που του είχαν προ μηνών κατασχέσει χαμογελαστός. Αθώα περιστερά! Γιατί να είμαστε με το ζόρι όλοι ίδιοι, αφού ακόμα και τα δάχτυλα δεν είναι; Γιατί δεν μας παίρνουν στα σοβαρά, αφού η θήρα είναι κάτι σοβαρό και όλα αυτά που προσφέρουμε σαν κυνηγοί είναι πολλά και μεγάλα; Μήπως χρειάζεται να αλλάξουμε εμείς πρώτοι πριν μας αλλάξουν όπως θέλουν οι άλλοι; Έχουμε την βούληση; Το θάρρος; Τον τρόπο;


Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 11/3/2015.