Η ιστορία είναι εδώ!

Είναι γνωστόν τοις πάσι ότι η παιδεία παίζει πρωταρχικό ρόλο σε όλες τις φάσεις του βίου ενός ανθρώπου. Κοινώς, είναι βασικό να ξέρεις να φέρεσαι όταν αξιώνεις να ξεχωρίζεις από τα υπόλοιπα ζώα του πλανήτη.

Η παιδεία δεν προσφέρεται μόνο στα θρανία των σχολείων και φυσικά, δεν χρησιμοποιείται μόνο για να βρεθεί η λύση σε ένα μαθηματικό πρόβλημα. Η παιδεία είναι η ουσία που εμπλουτίζει το μυαλό μας όσο βρισκόμαστε εν ζωή και μόνο όταν εμείς το θέλουμε. Η ρήση «Γηράσκω αεί διδασκόμενος» δεν έχει εφαρμογή όταν δεν λαμβάνουμε τα μηνύματα που απορρέουν μέσα από την καθημερινή συναναστροφή μας με άλλα άτομα του είδους μας, ακόμα και με το περιβάλλον που ζούμε και, δυστυχώς, γηράσκουμε!

Η παιδεία που κρύβει ο καθένας μας μέσα του, βρίσκει διέξοδο να εκφραστεί από τον τρόπο που καλημερίζουμε τον γείτονα το πρωί, το ύφος που θα κοιτάξουμε έναν άνθρωπο στο δρόμο, μέχρι την στάση του σώματος που θα έχουμε σε μια απλή και σύντομη συνομιλία με έναν φίλο, φυσικά και στο κυνήγι.

Η παιδεία του κυνηγού, είναι το ζητούμενο εδώ και χρόνια από τις κυνηγετικές οργανώσεις μας. Ένα ζητούμενο όμως που δεν έχει βρει κανένας ακόμα τρόπο να το προσφέρει ως αγαθό, ως θεμέλιο γνώσης και επίγνωσης έτσι ώστε κάποια στιγμή να θερίσει τους καρπούς των κόπων του και να καμαρώσει ένα συνειδητοποιημένο άτομο που ξέρει που πάει, γιατί, τι και πότε μπορεί να πάρει μαζί του γυρνώντας στο σπίτι.

Παιδεία γεννά και η γνώση της ιστορίας. «Όποιος δεν γνωρίζει την ιστορία του, δυστυχώς, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει» είπε ο Τζορτζ Σανταγιάνα (1863 – 1952) Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας. Στην προκειμένη περίπτωση, το κυνήγι, οι περισσότεροι από εμάς προσπερνάμε αγόγγυστα την ιστορία του η οποία, μετά την εποχή των σπηλαίων, έφερε το κυνήγι ως ενασχόληση μιας μικρής μερίδας ατόμων με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.

Για να πάει κάποιος κυνήγι έπρεπε να είναι γόνος ευγενούς οικογενείας, να ρέει στις φλέβες του γαλάζιο αίμα. Αυτό του επέτρεπε να γευθεί την χαρά της κάρπωσης ξεκούραστα, κάτι που σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Θα ήταν χωρίς υποδήματα, με μπαλωμένα ρούχα, κάτω από το άλογο –ανάλογα το είδος του κυνηγίου- να περιορίζει την τέρψη του στην ανεύρεση του θηράματος που χτύπησε το αφεντικό, το καθάρισμα του και την προετοιμασία του γεύματος που παρείχε ένας φασιανός, ένας λαγός, ένα αγριογούρουνο, ή ένα μάτσο τρυγόνια.

Ελπίζω και εύχομαι να είμαστε ακόμα μακριά για να βιώσουμε εμείς κάτι τέτοιο, αλλά ίσως να απέχουμε μια ανάσα από το να μας μοιάζει η αναθεώρηση της κυνηγετικής άδειας, ίση με την αγορά παραθαλάσσιας βίλας στην Μύκονο!

Σε μια τέτοια προσπάθεια, λοιπόν,  βρίσκεται ο Κυνηγετικός Σύλλογος της Σύρας. Στην έκθεση της κυνηγετικής ιστορίας του τόπου μας και του πρώτου κυνηγετικού συλλόγου της χώρας και, μετέπειτα, στην μόνιμη λειτουργία ενός κυνηγετικού μουσείου, το οποίο αποτελεί εθνική απώλεια μιας και δεν υπάρχει πουθενά στην πατρίδα μας ένας χώρος ο οποίος φιλοξενεί το πάθος του Έλληνα για την θήρα και να αποδεικνύει παράλληλα τις προσπάθειες του Έλληνα κυνηγού και των οργανώσεων του για την διατήρηση της βιοποικιλότητας στο περιβάλλον που ζει και μεγαλώνει τα παιδιά του, έχοντας πάντα μέσα στην καρδιά του την ζωωφόρο δραστηριότητα του κυνηγίου.

Ίσως το δέος που θα προκαλέσει η έκθεση της ιστορίας του συλλόγου να μπορέσει να λειτουργήσει σαν τροχοπέδη για κάποιους, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι με τις πράξεις τους αμαυρώνουν το προφίλ ενός ιστορικού συλλόγου...του πρώτου!  

Την απόφαση για αυτή την δράση, μνημονεύει η Θεανώ Καρούτα στο τελευταίο τεύχος του ένθετου περιοδικού ΚΥΝΗΓΙ του Ελεύθερου Τύπου.

Τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου, αλλά και απλοί μερακλήδες κυνηγοί, έχουν επιδοθεί σε ένα κυνήγι αντικειμένων που φέρουν μαζί τους μνήμες που μπορούν να καθηλώσουν τον επισκέπτη και να του προσφέρουν ένα μικρό ταξίδι στον απίστευτο κόσμο του κυνηγίου.

Ένας σουγιάς, ένα παλιό τουφέκι, ένα πηλίκο, ένα πανωφόρι, μια ντουμπασκέρα, ένα παλιό φυσίγγιο, ένα άδειο κουτί πυρίτιδας, φωτογραφίες, ένας παλιός ντορβάς, ένα ταριχευμένο θήραμα, μια σφεντόνα, η κυνηγετική άδεια του παππού, μια απόδειξη πληρωμής ανανέωσης, ένα δελτίο κυνηγετικού σκύλου, σημειώσεις για καιρικές συνθήκες εποχής, συνταγές ιδιογομώσεων, καρπώσεις κυνηγετικών εξόδων (ο προπομπός του σοβαρού έργου του προγράμματος Άρτεμις) και πόσα άλλα αντικείμενα μπορούν να συνθέσουν ένα μαγευτικό παραμύθι που θα μυρίζει θυμάρι, ρίγανη και φασκόμηλο.

Μην διστάσεις κι εσύ φίλε μου επισκέπτη να προσφέρεις ένα αντικείμενο που θα πάρει την θέση που του αξίζει στις προθήκες του μουσείου και θα αναγράφει το όνομα του δωρητή…το δικό σου!

Καλό κουράγιο σε όλους όσους ασχοληθούν με τούτη την πρωτοπόρα ιδέα του συλλόγου.   

Όλα όσα «λέει» η ουρά ενός σκύλου.

Όταν ο σκύλος κουνάει την ουρά του αριστερά ή δεξιά, κάτι θέλει να πει, πρωτίστως στους άλλους σκύλους – και ίσως στους ανθρώπους.

Μια νέα ιταλική επιστημονική έρευνα επιβεβαίωσε ότι το κούνημα της ουράς προς τα δεξιά (από την άποψη του ίδιου του σκύλου) μεταδίδει ένα ευτυχισμένο και ειρηνικό μήνυμα, ενώ αντίθετα το κούνημα προς τα αριστερά αποτελεί σημάδι εκνευρισμού και επιθετικότητας...
Πιο απλά, από την αντίστροφη οπτική γωνία του παρατηρητή, όταν κανείς βλέπει ένα σκύλο να έχει στραμμένη την ουρά του προς τα αριστερά, αυτό είναι καλό σημάδι (θετικά συναισθήματα του σκύλου), ενώ αν η ουρά «δείχνει» προς τα δεξιά, αυτό είναι μάλλον κακό σημάδι (αρνητικά – εχθρικά συναισθήματα του σκύλου).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζιόρτζιο Βαλορτιγκάρα του Κέντρου Επιστημών Νου – Εγκεφάλου του πανεπιστημίου του Τρέντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους περιοδικό βιολογίας «Current Biology», σύμφωνα με το BBC, το «Science» και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», κατέγραψαν στο εργαστήριο τους τις εγκεφαλικές αντιδράσεις σκύλων που έβλεπαν σε βίντεο άλλους σκύλους.

Ανάλογα με το πώς κουνούσαν την ουρά τους οι σκύλοι στο βίντεο, προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, οι παρατηρητές σκύλοι έδειχναν αντίστοιχα είτε απόλυτη ηρεμία, είτε νευρικότητα και άγχος (αισθητή αύξηση των παλμών της καρδιάς τους).

Οι επιστήμονες επισήμαναν πως, όπως και οι άνθρωποι, οι σκύλοι έχουν ασύμμετρα οργανωμένους εγκεφάλους, με αποτέλεσμα το αριστερό και το δεξί ημισφαίριό τους να παίζουν διαφορετικούς ρόλους και να εκφράζουν διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις. 

Έτσι, όταν ενεργοποιείται το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου του σκύλου, τότε η ουρά του στρίβει προς τα δεξιά, ενώ όταν ενεργοποιείται το δεξί ημισφαίριο, τότε η ουρά κινείται προς τα αριστερά.

Πέρυσι, μια άλλη επιστημονική έρευνα από επιστήμονες του πανεπιστημίου του Λίνκολν είχε διαπιστώσει ότι οι σκύλοι γυρίζουν το κεφάλι τους προς τα αριστερά, όταν αντικρίζουν έναν επιθετικό σκύλο, και προς τα δεξιά, όταν ο απέναντι σκύλος είναι φιλικός.

Οι ιταλοί ερευνητές δεν είναι βέβαιοι αν όντως ο κάθε σκύλος θέλει να επικοινωνήσει στους γύρω του τα συναισθήματά του με το κούνημα της ουράς του ή αν το τελευταίο απλώς συμβαίνει ως αντανακλαστικό υποπροϊόν της ενεργοποίησης του ενός ή του άλλου ημισφαιρίου του εγκεφάλου του. 

Μια παρόμοια αυτόματη αντίδραση συμβαίνει στις κόρες των ματιών των ανθρώπων, οι οποίες διαστέλλονται ενστικτωδώς ανάλογα με το τι βλέπουν (π.χ. ένα ωραίο δυνητικό σύντροφο).
Παραμένει ασαφές, επίσης, τι ακριβώς νιώθει ο σκύλος, όταν έχει απολύτως ίσια την ουρά του!

ΠΗΓΗ:  http://gr.omg.yahoo.com