Η φωτογραφία είναι από κέντημα που κοσμεί την πλάτη αντιανεμικού, που διάνεμε ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σύρου φέτος στα μέλη με την έκδοση αδειών.
Το θέμα της τοπικής απαγόρευσης του κυνηγίου της νησιωτικής πέρδικας alectoris chukar στο νησί μας, κατάφερε να γίνει από μια απλή απόφαση, σε μείζονος σημασίας. Κατάφερε να ρίξει λάδι στην φωτιά της γενικής συνέλευσης της 26ης Απριλίου 2009, όπου οι γνώμες εναλλάχτηκαν η μια της άλλης με ένταση. Το πάθος που τρέφουν οι Συριανοί κυνηγοί για το κυνήγι της πέρδικας είναι γνωστό. Όπως επίσης γνωστά είναι και τα «λάθη» στα οποία υποπίπτουν κάποιοι για χατίρι της. Εδώ και χρόνια που δυστυχώς οι πέρδικες έχουν μειωθεί δραματικά στο νησί μας, πολλοί είναι αυτοί που εξαιτίας την μεγάλης τους αγάπης ξενιτεύονται σε όμορα νησιά ή ακόμα πιο μακριά. Μήλο της έριδος οι πέρδικες ανάμεσα στους ντόπιους και τους ξένους, ανάμεσα σ’ αυτούς που τις προσέχουν ολοχρονίς κι αυτούς που έρχονται για να τις «φάνε μπαμπέσικα». Αυτή όμως είναι μια άλλη, μεγάλη και πονεμένη ιστορία που θα την αφηγηθώ άλλη φορά, με πολύ προσοχή!
Απαγορεύτηκε η πέρδικα στην Σύρο για δυο χρόνια αν και η Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. έχει άλλη γνώμη για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούμε το θήραμα για να έχει αειφορία. Το αφήνω κι αυτό για άλλη ώρα. Προσανατολίστηκε λοιπόν το Δ.Σ. σε μια σειρά από ενέργειες που θα εξασφάλιζαν στις πέρδικες τα προς το ευ ζην! Ποτίστρες διανεμήθηκαν σε αρκετά σημεία του νησιού αντάμα με ταΐστρες. Κλωβοί εξοικείωσης τοποθετήθηκαν σε άλλα μέρη που είναι καλοί βιότοποι. Αναβαθμίστηκε το εκτροφείο με μεγαλύτερη εκκολαπτική και έγιναν πολλές ενέργειες ώστε να μειωθούν παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν την θνησιμότητα στους νεοσσούς μα και στα ενήλικα άτομα. Ως εδώ καλώς. Με μας όμως τι γίνετε; Κι όταν λέω εμάς, εννοώ εμάς, εμένα, εσένα, τον άλλον, τον διπλανό. Τα απλά μέλη του Συλλόγου, όλοι όσοι φοράμε το αντιανεμικό. Μπήκαμε στον κόπο να βάλουμε νοητά ένα ερωτηματικό στο τέλος της πρότασης που αναγράφεται στην πλάτη του; Φυσικά απευθυνόμενοι στον εαυτό μας, τι απάντηση πήραμε;
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ CHUKAR??? Μετείχα σε κάποιο έργο υποδομής που εκπόνησε ο Σύλλογος; Ή μήπως περιμένω τον Απρίλη να σηκωθώ στην γενική να πω το γνωστό και τετριμμένο «Δεν έχετε κάνει τίποτα». Μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να μην τραβήξω την σκανδάλη όταν έπρεπε; Είχα το θάρρος να τα βάλω με κάποιον που δεν «έμαθε» (!) ότι η πέρδικα απαγορεύεται; Όσο λάθος κάνει αυτός που τραβά την σκανδάλη, άλλο τόσο κάνει και όποιος τον βλέπει και δεν μιλάει! Όταν πήγα σε κάποιο όμορο νησί σαν επισκέπτης κυνηγός, είχα το θάρρος και την λεβεντιά να σεβαστώ τον τόπο, τους κατοίκους και το θήραμα; ή μήπως είπα «Ρε τι με νοιάζει εμένα, δικά μου είναι;» και επιδόθηκα αλόγιστα κατεχόμενος από το γνωστό σύνδρομο της τσάντας; Η υπόθεση chukar για το νησί μας είναι πλέον ένα στοίχημα, το οποίο πρέπει διακαώς να κερδίσουμε. Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, για να ξανακουστεί η στεντόρεια φωνή της βασίλισσας του βουνού ξανά και στα δικά μας ξεροβούνια. Την έκανα εγώ την ερώτηση στον εαυτό μου. Πάει, το στοίχημα για μένα, χάθηκε! Χάθηκε όταν δειλιάζοντας, βρήκα μια δικαιολογία και δεν «έδωσα» τον άτιμο που μακέλευε το κοπάδι, εκεί, πλάι στο πηγάδι. Καλυμμένος από τις τουφεκιές στα τρυγόνια, έκανε το κέφι του ο πονηρός, ο χαχόλος. «Φεύγω γιατί θα με πάνε φυλακή» είπα κι έφυγα. Γύρισα την πλάτη στο έγκλημα, δήλωσα συνένοχος! Ξέρω ότι με ένα συγγνώμη δεν αλλάζει κάτι. Πάει, η ζημιά έγινε. Η τιμωρία μου είναι η αφωνία που αντηχεί στα ρέματα του Μπίζου και της Κονιζοπής και ξέρω, ότι αυτή η σιωπή βαραίνει κι εμένα τόσο, όσο αυτόν που άμεσα την προκάλεσε. Ρώτησε κι εσύ τον εαυτό σου, απάντησε ειλικρινά, και μετά θα ξέρεις αν, και εσύ, προστατεύεις την chukar, την grecca ή όποιο άλλο θήραμα είναι στοίχημα για τον Σύλλογο που ανήκεις. Θα ξέρεις αν θα είσαι μέσα σ’ αυτούς που θα έχουν όλους τους λόγους να χαρούν. Θα είσαι από αυτούς που θα έχουν κερδίσει το στοίχημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου