Ένας πολυαγαπημένος μεζές των απανταχού καλοφαγάδων, είναι και η σουπιά. Κρασάτη, με σπανάκι, τηγανητή, γεμιστή στα κάρβουνα και με χίλιους δυο άλλους τρόπους έχει κατά καιρούς συνοδεύσει τα καλοκαιρινά μας ουζάκια, μπύρες και άσπρα κρασιά. Για να φτάσουμε όμως στο σημείο να ψάξουμε την καλύτερη συνταγή, πρέπει πρώτα να έχουμε εξασφαλίσει το προσφιλές και νοστιμότατο μαλάκιο. Ορίστε λοιπόν μια τεχνική, δοκιμασμένη και καρατσεκαρισμένη!
Όσοι έχετε μπει στην διαδικασία να ψάξετε τον τρόπο που μια σουπιά – θηρευτής επιτίθεται στο υποψήφιο θύμα της, ή έχετε εκούσια δει σε κάποιο ντοκιμαντέρ, θα έχετε μάθει, ότι κατά κύριο τρόπο το κάνει από τα πλάγια. Αυτό είναι ένα «μυστικό» στο οποίο οφείλονται οι πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να ανασύρουμε από το νερό μια σουπιά με καλαμαριέρα, το γνωστό σε όλους μας φωσφορίζων ψαράκι. Πριν λοιπόν δέσουμε το ψαράκι μας στην πετονιά, περνάμε ένα βαρίδι – βαρελάκι. Αφού δέσουμε το ψαράκι μας, αφήνουμε μια απόσταση μεταξύ δολώματος και βαριδίου περίπου 1 με 2 εκατοστά και τσακίζουμε το βαρίδι έτσι ώστε να μην μπορεί να παλινδρομεί κατά μήκος της τρίχας. Με αυτόν τον τρόπο, το δόλωμά μας επιπλέει κάθετα στον βυθό και στην ουσία αφήνει περιθώρια στον επικείμενο μεζέ μας, να του επιτεθεί έχοντας ελεύθερο πεδίο. Φυσικά το ψάρεμα της σουπιάς γίνετε στον βυθό, σε αντίθεση με αυτό του καλαμαριού που είναι επιφανείας. Μπορούμε να το συνδυάσουμε με οποιοδήποτε άλλο παράκτιο ψάρεμα, αφού ουσιαστικά το δόλωμά μας ψαρεύει μόνο του. Δεν χρειάζεται να το τραβάμε συνέχεια προς την ακτή, παρά μόνο λίγα εκατοστά κάθε φορά, και μόνο, για να ελέγξουμε αν κάποιος θηρευτής έγινε θύμα μας, το οποίο καταλαβαίνουμε από την αλλαγή του βάρους στην πετονιά. Όταν διαπιστώσουμε ότι έχουμε πιάσει κάτι, αρχίζουμε το τράβηγμα με σταθερό και ήρεμο ρυθμό. Φτάνοντας το δόλωμά μας κοντά στο βράχο, καλό είναι να ανάψουμε φευγαλέα έναν φακό για να δούμε την θέση δολώματος και σουπιάς και τραβάμε ελαφρά, αλλά απότομα την τρίχα από την άλλη κατεύθυνση. Έτσι πετυχαίνουμε την αγκίστρωση του ψαριού, το οποίο απέχει μερικά δευτερόλεπτα από τον δρόμο για το ψυγείο μας. Ο συγκεκριμένος τρόπος ψαρέματος, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα «ξεγελάσει» και κάποια χταποδάκια που θα βρίσκονται ξαπλωμένα στα πέριξ. Γι’ αυτό τον λόγο, καλό θα είναι η πετονιά σας να είναι δεμένη με κάποιο άδειο κουτάκι αναψυκτικού που θα προδώσει την όποια κίνηση φυγής του «κλέφτη» με το δόλωμα στο στόμα, μια που τα χταπόδια αρέσκονται στο να κρύβονται, παρασύροντας μαζί και το τρόπαιο τους. Με άδειο καλάθι πάντως, δεν θα φύγετε! Για καλό και για κακό, φροντίστε να μάθετε από πριν αν το ψαράδικο της γειτονιάς έχει φρέσκα ψάρια. Πώς να το κάνουμε, είναι θέμα prestige! Καλή διασκέδαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου