Όποιος έχει, ή είχε κάποια στιγμή, σκύλο ξέρει ότι οι τετράποδοι αυτοί ξεχωριστοί φίλοι του ανθρώπου, έχουν, λίγο ως πολύ, τις ίδιες ανάγκες με αυτούς που καμώνονται ότι είναι τα αφεντικά τους!
Πέρα λοιπόν από τα βασικά, φαγητό, νερό, καθαριότητα, έχουν την ανάγκη της βόλτας. Την ανάγκη της συναναστροφής, να χαλαρώσουν αλλάζοντας παραστάσεις. Ξεφεύγοντας από την μονοτονία του σκυλόσπιτου και της απαγορευτικής αλυσίδας.
Κάποιοι που νομίζουν ότι βάζοντας την αλυσίδα στο σκυλί τους, το βγάζουν παράλληλα από την πρίζα, εκτός ότι κάνουν μέγα λάθος, έχουν διαπιστώσει από την άλλη ότι όταν του την αφαιρέσουν το μόνο που κάνει για πολύ ώρα, είναι να τρέχει και να χοροπηδά!
Ανάλογο σκεπτικό με εκείνο του κακού αφεντικού, είχε κι αυτός που εφεύρε τα μεγάλα αστικά κέντρα. Έφτιαξε πολλά μικρά σπίτια και υποχρέωσε μεγάλες ομάδες ανθρώπων να ζουν δεμένοι. Δίνοντας τους την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, αφήνοντας τους το δικαίωμα της αγοράς ενός άλλου κουτιού με τέσσερις ρόδες. Το οποίο τους αιχμαλωτίζει, ώρες ατελείωτες, σε ουρές. Στολισμένες με συριγμούς κλάξον, ορθάνοικτες παλάμες και βρισιές εκατέρωθεν.
Αυτές οι ώρες στριμώγματος συν τοις άλλοις που, σε σύνολο ενός έτους, καταπιέζουν αφόρητα τα αφεντικά των σκύλων, τους δημιουργούν υποσυνείδητα το σύνδρομο του δεμένου σκύλου τους!
Έτσι, σκύλοι και αφεντικά, αντιδρούν κατά τον ίδιο τρόπο. Τα σκυλιά τρέχουν στα πεζοδρόμια, στα βουνά και στα πάρκα, όπου υπάρχουν, και τα αφεντικά τους με τα αυτοκίνητα στους άδειους δρόμους. Όπου και αν βρίσκονται αυτοί και σε όποια κατάσταση είναι το οδόστρωμα!
Πάσχα, Χριστούγεννα και καλοκαίρι, είναι οι κατεξοχήν ευκαιρίες των καταπιεσμένων αφεντικών, να τρέξουν.
Οι στενοί, γεμάτοι λακκούβες και φτιαγμένοι για κίνηση προ 50ετίας δρόμοι του νησιού μου, μετατρέπονται τις παραπάνω περιόδους σε πεδίο αποφόρτισης της έντασης του κλινών άστεως από την μια και πασαρέλα επίδειξης των διψασμένων, λόγο αυξημένης τιμής της αμόλυβδης, αλόγων των τανκς που κουτσά στραβά μπόρεσαν να αγοράσουν την περασμένη 2ετία.
Χείριστο όλων, είναι ότι μαζί με όλα τα κομπλεξικά τους σύνδρομα, στις αποσκευές τους κουβαλούν και την κακή και μίζερη συμπεριφορά που έχουν σπίτι τους! Εκτός όλων αυτών, έχουν και την λανθασμένη εντύπωση ότι είναι οι Ροβινσώνες, που ανακάλυψαν την χώρα των αγρίων. Το βλέμμα τους υπεροπτικό, το φρύδι σηκωμένο και η προφορά τους κρύβει κάτι από αηδία.
Όχι δεν καταλάβατε καλά! Δεν θέλω τον τόπο μου μόνο για μένα. Τόπο για μένα θέλω, που αυτές τις μέρες δεν υπάρχει. Τόπο να δουλέψω, να εξυπηρετήσω τους επισκέπτες μας. Να εξοικονομήσω τα προς το ζην κι εγώ και, αν υπάρχει περιθώριο, να ξεκουραστώ λίγο.
Ελάτε όλοι! Ελάτε όσοι χωράτε κι άλλοι τόσοι αν θέλετε, αλλά ελάτε με άλλες διαθέσεις. Ελάτε ξεχνώντας στο λιμάνι του Πειραιά τους κακούς τρόπους. Πάρτε μόνο μαζί σας την θέληση για να περάσετε καλά. Και φροντίστε φεύγοντας, να πάρετε για σουβενίρ μαζί σας λουκούμια, φωτογραφίες, τον ξεκούραστο εαυτό σας και το νούμερο τηλεφώνου ενός ντόπιου φίλου που θα έχετε κάνει.
Τα σπασμένα δόντια, τα ράμματα, τα τσιρότα και οι φωτογραφίες του κατατροπωμένου τανκ σας, δεν είναι οι αναμνήσεις που θα ήθελε ο οποιοσδήποτε να έχει από μια εκδρομή.
Καλώς να έρθετε και καλά να περάσουμε όλοι μαζί.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου