Σαν να μην έφταναν όλα τα βάσανα μου, έχω και τον Παπαφλέσσα από πάνω! Είπαμε, δεν είναι αυτός του ’21. Σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχα μαζί του, τόλμησε και ξεστόμισε σημεία και τέρατα ο αθεόφοβος.
«Ο χώρος ο δικός μας, η φάρα μας να πούμε, είναι ένα μεγάλο - πετυχημένο εκτροφείο ευνούχων! Αναπαράγουμε ευνούχους κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση και τους απελευθερώνουμε αβέρτα. Φωνάζουμε, βρίζουμε, κονταροχτυπιόμαστε και στο φινάλε, από δω το πάμε, από κει το φέρνουμε, στα ίδια μένουμε. Ευνούχοι, μαζόχες και οσφυοκάμπτες είμαστε και τίποτα παραπάνω».
Μου ‘πε και τι δεν μου ‘πε! Η φόρα, ο τόνος και το μένος του, μ’ έκαναν να ντραπώ για όλα αυτά που ισχυρίζομαι ότι πιστεύω και προασπίζομαι!
«Μην ξανακούσω για επαναστάτες, επανάσταση, μπέσα και φιλότιμο. Δεν υπάρχουν, δεν υφίστανται. Είναι άγνωστες λέξεις, ανύπαρκτες. Χαμένες βαθιά στις φουστανέλες εκείνων που τιμούσαν τα όπλα που κρατούσαν».
Έκανε λόγο για τον τρόπο και την χρονική στιγμή που αποδόθηκαν τα έξοδα παράστασης στην Γενική Συνέλευση της Δ’ ΚΟΣΕ και δεν δέχθηκε καμία δικαιολογία για την παράδοση ετών, που θέλει την ιδιόχειρη καταβολή τους και όχι την κατάθεση στον λογαριασμό του κάθε συλλόγου, κρίνοντας ότι είναι τουλάχιστον κολάσιμο.
Έκανε λόγο για εκείνους που, κατόπιν εορτής, αποφάσισαν να τραβήξουν μια κόκκινη γραμμή και να θέσουν προ των ευθυνών τους, τους ταγούς μας, όταν είδαν ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι αφρός και τίποτα άλλο.
«Λες να μην δώσει κάποιος σημασία, αν καταλάβει ότι η δυνατή φωνή των “Κυνηγετικών Ειδήσεων”, είναι το κύκνειο άσμα ενός από τους τελευταίους των φιλότιμων εργατών του κυνηγίου, του Γιώργου Τσαγκανέλια; Ε, δεν νομίζω! “Αυτός αντέχει”, λένε όλοι. Γιατί ο Γιώργος Τσαγκανέλιας είναι εκείνος που βάζει πλάτη εδώ και χρόνια, υπηρετεί ως άλλος στρατιώτης το κυνήγι και του χάρισε ένα υπέρτατο εργαλείο, το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών. Ενα εργαλείο που το οραματίστηκε ως κυνηγός, πήρε σάρκα και οστά από τους κυνηγούς, στηρίχθηκε από δαύτους. Ποιος να πιστέψει ότι στο φινάλε τορπιλίστηκε από τους ταγούς τους; Ο ιδρυτής ή το εργαλείο; Κανείς δεν ξέρει».
Άφησε και αιχμές κατά κάποιων νεαρών, που σύρθηκαν γονυπετείς στα πόδια κάποιων κυνηγαράδων παρακαλώντας και ζητώντας έλεος, πριν αλέκτορα φωνήσαι τρεις, εντός και εκτός της αιθούσης, δείχνοντας πόσο καλά παιδιά είναι…
Πάλι μπερδεμένα τα λέω; Μα τι στο καλό, εσύ θυμάσαι ακόμα τους διαλόγους του Μικρού Ηρωα των παιδικών σου χρόνων, τα φρέσκα ξεχνάς και μπερδεύεις;
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 15/6/2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου