Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com
Η αγάπη μου για τις ελληνικές παροιμίες είναι… παροιμιώδης! Γράψε λοιπόν άλλη μια: Φωνάζει ο «κλέφτης» για να φοβηθεί ο νοικοκύρης! Δεν βρίσκω άλλη που να ταιριάζει με την περίπτωση.
Ο λόγος, λοιπόν, για κάποιον πρώην κυνηγετικό ταγό, Κυκλαδίτικου Συλλόγου, που προσπαθεί να βγει απ’ την αφάνεια και πλέον να παίξει τον ρόλο του σωστού καθοδηγητή. Προαναγγέλλοντας δε, μεγάλες αντιδράσεις από πλευράς του αλλά και από πλευράς κάποιων ολιγάριθμων συνοδοιπόρων του, προσπαθεί να χειραγωγήσει, να τρομοκρατήσει αλλά και να προκαταλάβει αποφάσεις του Δ.Σ. σχετικά με την διαχείριση του ζωικού κεφαλαίου του εκτροφείου Σύρου. Από την άλλη, όντας αυτός σωστός και οι άλλοι λάθος, υποδεικνύει στο μόλις τριών μηνών Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «παραλείψεις» σχετικά με την μέριμνα που λαμβάνουν για τα ελεύθερα πουλιά και το πότισμα τους.
Το πρώτο δεν το σχολιάζω μιας και όποιος ακούει αυτές τις κουβέντες γελά, αφού θυμάται πράγματα και θαύματα επί των ημερών του. Στο δεύτερο, να πω ότι πολύ καλώς ασκεί κι αυτός την κριτική του, όντας μέλος, αλλά στου κρεμασμένου το σπίτι, δεν μιλάνε για σχοινί! Ποια ήταν η δική σας μέριμνα κύριε όταν τοποθετούσατε τις ποτίστρες; Πως είχατε φανταστεί τότε ότι θα γέμιζαν; Ή μήπως νομίζατε ότι τα ντεπόζιτα είχαν εισαχθεί από την Κανά της Γαλιλαίας και δεν αδειάζουν ποτέ; Γιατί δεν ολοκληρώσατε το έργο και το αφήσατε μισό; Μήπως γιατί σας έφτανε η μισή κίνηση για να πιστωθείτε τα εύσημα; Μισή μέριμνα, μισή ανάπλαση βιοτόπων από την μια, όλα τα χρήματα όμως από την ΚΟΣΕ!
Το κακό είναι πως έχετε το θράσος να τα συζητάτε γύρω γύρω, διαβάλλοντας τις φιλότιμες προσπάθειες των νέων και αξιέπαινων ατόμων που, από την πρώτη μέρα, μοχθούν πραγματικά για το κοινό καλό. Αφού λοιπόν αγαπάτε τον σύλλογο και εκτιμάτε τα μέλη του νέου Δ.Σ. όπως λέτε, σταθείτε δίπλα τους και υποδείξτε τους το σωστό και το πρέπον, αν φυσικά τα γνωρίζετε!
Ίσως τελικά κύριοι συνάδελφοι, να μην αξίζει να ασχολούμαστε με τέτοιου είδους «ταγούς», γιατί τους δίνουμε αξία ενώ δεν την έχουν και επί της ουσίας προσπαθώντας να χτυπήσουμε το κακό στην ρίζα του, επιτυγχάνουμε το αντίθετο, δηλαδή το γιγαντώνουμε. Συνεπώς η πρακτική του Οδυσσέα έναντι των σειρήνων, ήταν και παραμένει η καλύτερη συνταγή. Τ’ ακούτε συνάδελφοι; Να είστε ατάραχοι και απερίσπαστοι στον στόχο σας. Βάλτε όμως και λίγο νεράκι αν πρέπει, ώστε να μην δίνετε τροφή για ανούσια σχόλια!
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 29/6/2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου