Kυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί κι ως φυσική συνέπεια, διαφορετικός είναι και ο τρόπος που σκεπτόμαστε, δρούμε, αντιδρούμε κι ερμηνεύουμε τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην μίζερη ζωή μας. Οι πολιτικοί μας ταγοί, κρίνουν το Μνημόνιο ως μια αναπόφευκτη, βιώσιμη και δη, μοναδική λύση στο οικονομικό αδιέξοδο που οδήγησε την χώρα μας, η τακτική του να τα «τρώμε μαζί».

Η «ακουμπητή» και πλέον πρώην Υπουργός Π.Ε.Κ.Α, έκρινε ότι άξιοι συνομιλητές σε θέματα περιβάλλοντος, ως μοναδικοί υπερασπιστές του, είναι οι προσφιλείς της ΜκΟ, προφανώς ορμώμενη από την συνήθεια τους, να «τρώνε» όλοι μαζί τις εισφορές των Ελλήνων, μαζί κι αυτές των κυνηγών! Μια άλλη κρίση, φημολογείται ότι θα είναι η αύξηση των τελών αδειών θήρας, αποσκοπώντας στην συγκομιδή του χρήματος που υπάρχει, σύμφωνα με την κρίση του Πρωθυπουργού. 

Οι κυνηγετικοί ταγοί μας, ερμήνευσαν τα σημάδια των καιρών και αποφάνθηκαν ότι η τακτική που αρμόζει, χρόνια τώρα, είναι αυτή του «τοίχο, τοίχο». Αποτέλεσμα αυτής, είναι το κυνήγι και οι 230.000 κυνηγοί, να βρίσκονται με την πλάτη σ’ αυτόν και σταυρωμένα τα δάχτυλα για καλή τύχη. 

Καταντήσαμε δηλαδή αφενός μεν να ζούμε στον 21^ο αιώνα αφετέρου δε, να ακολουθούμε πρακτικές με μαντζούνια, ξόρκια, ξεματιάσματα και φυλαχτά που παραπέμπουν αρκετούς αιώνες πίσω. Παράλληλα, εμείς οι έξυπνοι, μορφωμένοι και σε πολλές περιπτώσεις παραμορφωμένοι πλέον πολίτες - κυνηγοί, έχουμε αποφασίσει, ότι όλοι αυτοί που με αβάσταχτη καρτερικότητα εναλλάσσονται στους θώκους, πολιτικούς και μη, είναι η 11άδα που κερδίζει και κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να διατηρούνται στις θέσεις τους! 

Παραβλέποντας λοιπόν κι εγώ τις επιστημονικές εξηγήσεις για το κόκκινο χρώμα της σελήνης κατά την διάρκεια της ολικής έκλειψης της την περασμένη εβδομάδα, θα υιοθετήσω, μάλλον θα ενστερνιστώ, την εξήγηση που έδιναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι για το φαινόμενο. Το προσφιλές μου κόκκινο χρώμα που πήρε το ουράνιο σώμα των απανταχού ερωτευμένων, ρομαντικών κι αλλοπαρμένων, είναι σημάδι της δυσφορίας που νιώθουν οι Θεοί και δη, αυτής του κυνηγίου, με την κατάντια του Ελληνικού γένους και των κυνηγών του! 

Κλείνοντας θα χρησιμοποιήσω κι ένα ξόρκι, για να είμαι πιο «κοντά» με τους ταγούς μας σ’ αυτό το παιχνίδι των απαρχαιωμένων πρακτικών. Ξορκισμένοι με τον απήγανο να είσαστε όλοι σας, Θεομπαίχτες! 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 22/6/2011.