Kυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Εκ παραδρομής στο περασμένο τεύχος, ανέφερα ότι η έκδοση γενικής άδειας στον σύλλογο μου κοστίζει 165.5€. Το σωστό είναι 162.5€, βέβαια απ΄ ότι είδα το μπάχαλο που επικρατεί στα τιμολόγια ανάμεσα στους συλλόγους, έχει διαφορά πολλών ευρώ και όχι μόνο 3!

  

Ο καυγάς λοιπόν, για να επιστρέψω στα τρέχοντα, είναι για το πάπλωμα και μόνο. Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται διακαώς να μαζέψει ζεστό χρήμα από τους φορολογούμενους, αδιαφορώντας αν αυτοί το έχουν για να το δώσουν. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε κάποιους λίγους που ξυπνούν κατά τις 12 το μεσημέρι και απολαμβάνουν το πρωινό τους μέχρι τις 2 σε πολυτελή καφέ των βορείων προαστίων, αλλά σε όλους εκείνους που η μέρα τους ξεκινά κατά τις 4 τα χαράματα και τελειώνει αργά το βράδυ. 

Αυτοί που προσπαθούν με τα 40 € του μεροκάματου να «βουλώσουν» την μαύρη τρύπα του νοικοκυριού τους και αυτή του κράτους. Σε αυτούς τους ίδιους βιοπαλαιστές εναποθέτουν τις ελπίδες τους για έσοδα και οι κυνηγετικοί σύλλογοι της χώρας, ως μοναδική πηγή άντλησης εισφορών και κατ΄ επέκταση οι ομοσπονδίες, η ΚΣΕ και το πράσινο ταμείο.

  

Αυτός ο σκοπός όμως έχει καταφέρει να υπερβεί κάθε καταστατικό, με αποτέλεσμα κάποιοι σύλλογοι να εκδίδουν άδειες αφειδώς χωρίς να μπαίνουν στην διαδικασία να ελέγξουν  το παρελθόν του νέου μέλους που πέρασε το κατώφλι της πόρτας τους. Έτσι, συναντάμε το φαινόμενο κάποιος που του αφαιρέθηκε η άδεια π.χ. στα Δωδεκάνησα, να συνεχίζει, εκτός περιοχής, ατάραχος το κυνήγι του με γενική άδεια εκδομένη στην Θεσσαλονίκη!

 Το πρόβλημα ξεκινά από την καταστρατήγηση των καταστατικών των οργανώσεων μας από κάποιους αδαείς, αναπαύεται στον ωχαδερφισμό αυτών που εκδίδουν τις άδειες στα κυνηγετικά «μαγαζάκια» και τελειώνει στην έλλειψη της πολιτείας, η οποία αδυνατεί και αδιαφορεί, για ευνόητους λόγους, να ελέγξει από πού έρχονται τα έσοδα στα ταμεία της. Πώς θα μπορούσε άλλωστε ο κάθε φιλότιμος υπάλληλος να το κάνει όταν τον 21^ο αιώνα τα δασαρχεία κρατούν καταστάσεις σε χοντρά χειρόγραφα βιβλία, που παραπέμπουν σε ασπρόμαυρες ταινίες του περασμένου αιώνα, με τους τραπεζικούς υπάλληλους φορώντας μανσέτες να κοπιάζουν μεταφέροντας τα από δω κι από κει! 

Δεν υπάρχει παραλληλισμός στοιχείων με αποτέλεσμα, κάποιοι που δεν πρέπει, να συνεχίζουν να βρίσκονται στα βουνά, ασκώντας απρόσκοπτα την ευεργετική τους δράση στην μάνα φύση και όχι μόνο. Αλήθεια, η on line σύνδεση πότε θα περάσει από εκεί;  

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 24/8/2011.