Κυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Τα καταστατικά των οργανώσεων μας είναι ένα μεγάλο θέμα το οποίο έχει καταντήσει να φαντάζει σαν ένας άλλος γόρδιος δεσμός.

  Αυτό που ψάχνουμε χρόνια τώρα όλοι μας; Ο νέος Μέγας Αλέξανδρος που θα τον κόψει!

   

Το δυσλειτουργικό του χαρακτήρα τους αποτυπώνεται από την πρώτη ματιά, καθότι κάποια από αυτά φιλοξενούνται στα σκονισμένα ντουλάπια των συλλόγων στην αρχική τους μορφή, δηλαδή γραμμένα στην καθαρεύουσα, κάνοντας τους νεοέλληνες, μέλη των Δ.Σ., να κοιτούν ο ένας τον άλλον λες και διαβάζουν σουαχίλι.

   

Φυσικά δεν θα ήταν δύσκολο ένας νομικός σύμβουλος να μεταγλωτίσει τα Ελληνικά σε…Ελληνικά, όπως φυσικά εννοείται ότι όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν τα άρθρα, ή τουλάχιστον πριν απαντήσουν, αποφασίσουν και δράσουν, να είναι σίγουροι ότι βαδίζουν εντός ορίων.

   

Αυτή θα έπρεπε να είναι η αρχή, το καλωσόρισμα των νέων μελών, αλλά και η ανανέωση του ραντεβού της προσπάθειας της προάσπισης και της ανάδειξης του κυνηγετικού ιδεώδους στα παλαιότερα και, σαν επέκταση, εμπειρότερα μέλη.

Σίγουρα η γενική συνέλευση, βάση καταστατικού, είναι το ισχυρότερο όργανο ενός συλλόγου, αλλά όχι και το άρμα με το οποίο μπορούμε να καταστρατηγήσουμε τα άρθρα του και να ακυρώσουμε τον νομοθέτη. Αυτό πρέπει, για το καλό ενός συλλόγου και των φερόμενων πανίσχυρων ηγεμόνων του, να είναι ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο. 

Εξίσου ξεκάθαρο και άνευ περιττών συζητήσεων, θα έπρεπε να είναι ότι για εμάς, το κυνήγι είναι ένα συνταγματικό δικαίωμα και μια δραστηριότητα η οποία ναι μεν είναι ριζωμένη στο DNA μας, αλλά δεν παύει να είναι μια εκδήλωση του ελεύθερου χρόνου μας, τον οποίο γεμίζουμε απολαμβάνοντας της χαρές της φύσης, διατηρώντας την θέση μας ως κρίκοι της αλυσίδας της μεγάλης περιβαλλοντικής οικογένειας. 

Για κάποιους άλλους όμως και ιδιαίτερα για την εποπτεύουσα αρχή, τα δασαρχεία δηλαδή, το κυνήγι συμπεριλαμβάνεται στον όγκο εργασίας και είναι ένα μικρό κομμάτι από το μεγάλο αντικείμενο που έχουν να διαχειριστούν. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι δεν είναι παίξε, γέλασε. Οι υπάλληλοι έχουν ευθύνη και λογοδοτούν, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Τίποτα το διαφορετικό από εμάς, γιατί και για εμάς το κυνήγι δεν είναι ευτελούς αξίας υπόθεση, του’ ναντίον ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι!

  

Όλα αυτά τα λέω γιατί στο άμεσο μέλλον, κάποιες πρωτοβάθμιες οργανώσεις θα συναντήσουν μπροστά τους τα λάθη του παρελθόντος, τις παραλήψεις, τις παρατυπίες και έναν οργισμένο, άλλοτε συνεργάσιμο, υπάλληλο ο οποίος θα τους κουνήσει τον μέσο και τότε, ίσως, δεν θα φταίει αυτός και τότε, σίγουρα, η ομοσπονδία θα είναι στην θέση της…μακριά!

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 21/9/2011.