Δεν φταις εσύ, η φαντασία σου τα φταίει!

Το να αρπάζεσαι, να κρίνεις, να κρίνεσαι και να υπάρχει αποτέλεσμα το οποίο βοηθά μια κατάσταση, ή βάζει σε σκέψεις αυτούς που πρέπει, έτσι ώστε να επέρχεται ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, το οποίο είναι ευεργετικό για το σύνολο… και του Θεού αρέσει!

Το να ξεκατινιάζεσαι όμως χωρίς εμφανή λόγο και να οδηγείς τους περισσότερους από αυτούς που παρακολουθούν μια ανούσια, άκαιρη και άτοπη διένεξη να βγάλουν λάθος συμπεράσματα…ούτε ο διάολος το θέλει!

Τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, κάποιος θίχτηκε με μια ανάρτηση μου, χωρίς εμφανή λόγο αφού δεν τον αφορούσε, και υπέθεσε ότι καλό θα είναι εκτός από το να δείξει το ήθος του, να ξεκινήσει εκ νέου μια τριβή, η οποία το μόνο που θα προσέφερε, θα ήταν δυσμενή σχόλια για μένα, για εκείνον και φυσικά για τον σύλλογο ο οποίος, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν τα έχει ανάγκη!

Δυσμενή σχόλια για μένα επειδή δίνω σημασία σε φλούδες και αμπελοφιλοσοφίες ενώ δεν θα έπρεπε, για εκείνον γιατί φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν αφού ούτε αναφέρεται κάπου το όνομά του, αλλά ούτε καν φωτογραφίζεται και για τον σύλλογο γιατί αυτή την στιγμή, 1^ον ο σύλλογος πάει πολύ καλά  και 2^ον δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να διαρραγεί το μέτωπό του... κι άλλο!

Φυσικά κάποιος θα μου πει ότι η επίμαχη ανάρτηση που άναψε τα αίματα του συναδέλφου μου ήταν κάπως αιχμηρή. Θα συμφωνήσω, αφού πω πρώτα ότι τα νέα παιδιά που κλήθηκαν να οδηγήσουν τον σύλλογο στην επόμενη μέρα, έτυχαν τέτοιου άνανδρου πολέμου που, αν μη τι άλλο, δεν άξιζαν!

Όντας μερικοί μήνες στα κοινά, κάποιοι δεν τους πίστωσαν το παραμικρό λάθος. Δεν θέλησαν ποτέ να τους δώσουν τα φώτα τους, δεν άπλωσαν το χέρι τους να τους βγάλουν από την τρικυμία που είχαν μπει, παρά στημένοι στην γωνία, περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να λοιδορήσουν κάθε τους παραστράτημα και μέσα από αυτό να φανούν καλύτεροι, εξυπνότεροι, δικαιότεροι, πιο σωστοί. Εκτός του γεγονότος ότι οι τρικλοποδιές έδιναν και έπαιρναν σε κάθε τους βήμα. Το απαύγασμα της συναδελφικής αλληλεγγύης ένα πράγμα.

Θεώρησαν σωστό να τους ξεφωνήσουν στα καφενεία. Τακτική που μέχρι χθες, ήταν ο απεχθής τόπος λύσης των προβλημάτων του συλλόγου για εκείνους και μόνιμο πρόβλημα, για το σύνολο των κυνηγετικών μας οργανώσεων.

Αυτός ήταν και ο ένας λόγος που επέλεξα αυτόν τον περίεργο τρόπο να διαφημίσω τα πεπραγμένα, ΟΧΙ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ, βρίζοντας αυτούς που μας ευεργέτησαν και δούλεψαν για όλους εμάς. Ο άλλος λόγος, αναφέρεται στην 3^η παράγραφο της ανάρτησής μου με τίτλο «Ένα γράμμα στον… αδερφό μου».

Ο κύριος Παναγιώτης Παγώνης θεώρησε σωστό να βγει μετά από λίγο στο φατσοτεύτερο, στο γκρουπ του συλλόγου και να γράψει τα παρακάτω:

Απάντησα όσο πιο κόσμια μπορούσα, έναντι των υβριστικών χαρακτηρισμών και κοσμητικών επίθετων που χρησιμοποίησε όχι εκεί, γιατί απέχω συνειδητά από αυτή την παγκόσμια τρέλα, αλλά στα σχόλια της ανάρτησής μου, απαντώντας παράλληλα και σε εισερχόμενα σχόλια από ανώνυμους αναγνώστες – επισκέπτες της προσωπικής μου σελίδας στο διαδίκτυο, θεωρώντας ότι έτσι αποφεύγω το πολύ ξεκατίνιασμα που, όπως προείπα, ήταν εντελώς…κουλό!

Χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα ποιον ωφελεί αυτή η κόντρα αναμεταξύ μας, τι προσπαθεί να πετύχει, ή ποιον προσπαθεί να προστατέψει, πληροφορήθηκα για την εκ νέου απάντησή του στο όντως αυστηρό μου σχόλιο η οποία είναι αυτή:

Καλέ μου, πελαγοδρομούντα Παναγιώτη, επέτρεψέ μου να σου πω μερικά πραγματάκια άπαξ και να κλείσω εδώ αυτή την ηλίθια κόντρα που δεν τιμά κανέναν μας, τουναντίον υποτίμα την όποια νοημοσύνη μπορεί να διαθέτουμε, μετά από 40 χρόνια ζωής όντας έχοντας δημιουργήσει οικογένεια και προσπαθώντας να δείξουμε στα παιδιά που φέραμε στον κόσμο, τον σωστό δρόμο!!!

Το να λες την γνώμη σου κόσμια δεν αποτελεί εδώ και κάμποσα χρόνια αδίκημα. Δεν χρειάζεται δε, να έχεις τελειώσει το Harvard, ή την ΑΣΟΕ για να δώσεις να καταλάβει ο συνομιλητής σου, τι θέλεις να πεις και τι διεκδικείς. Φυσικά, δεν χρειάζεται να γίνεσαι και αισχρός, ή να προσπαθείς να πουλήσεις μαγκιά για να φανείς πιο εμπεριστατωμένος από τον άλλον. Αν αυτό για σένα λέγεται «πετάω την κουράδα ατύλιχτη» οκ θα το δεχτώ.

Μάθε ακόμα, ότι κανένα πανεπιστήμιο μαζί με το απολυτήριο σπουδών δεν σου δίνει και το χρίσμα του καλού, έξυπνου, ή σωστού ανθρώπου. Αυτού με αξίες και αξιοπρέπεια. Αν ήταν έτσι φίλε μου Παναγιώτη, ίσως όλη η Ελλάδα να κάνει λάθος που βρίζει αυτούς τους δυο εξαίρετους συμμαθητές που τα τελευταία χρόνια ξεπούλησαν την ψωροκώσταινά μας. Τι λες;

Δεν αντιλέγω ότι το κολλητάρι σου μπορεί να μου παρέχει κάποια μαθήματα. Έχω κάποια στο μυαλό μου, που προς το παρόν θα τα αφήσω εκεί. Αν το χοντρύνουμε κι άλλο, θα πάμε ΠΟΛΛΟΙ μαζί να πάρουμε τα φώτα του!

Έχοντας ξεπεράσει κάθε όριο, μέσα στο παραλήρημα σου αναφέρεσαι σε τρία πιόνια μου. Έχεις το θάρρος να τους κατονομάσεις άραγε, ή περασμένα ξεχασμένα και λάθος έκανα και δεν ήταν τίποτα;

Θέλω να σε ξεμπερδέψω λίγο και να σου πω, ότι όταν αναφέρθηκα για παλιούς συναδέλφους σου, έκανα λόγο για τους φορτοεκφορτωτές λιμένος, τώρα εσύ για ποιον νόμισες δεν ξέρω. Αν μπορείς πάλι, μας λες. Οπότε τις πετσέτες άσε τις στο συρτάρι! Έχε επίσης υπόψη σου, ότι εγώ εκεί που φτύνω δεν ξανατρώω Παναγιώτη μου. Αυτό για να μην νομίζεις ότι έχω γίνει κολλητός με κανέναν που δεν ήμουν!

Όσο αφορά τα παλαμάκια, τα ζήτω και τα μπράβο, συγγνώμη που δεν είσαι αποδέκτης για έστω και ένα από δαύτα. Έχεις φυσικά όλο το ελεύθερο να ζηλεύεις, με την καλή έννοια του όρου, και να προσπαθήσεις να αποδείξεις, στον εαυτό σου πρώτα, ότι μπορείς να γίνεις ο καλύτερος εργάτης – αρωγός του συλλόγου μας και να είσαι σίγουρος Παναγιώτη μου, ότι ο κόσμος θα το δει, θα το αναγνωρίσει και θα το επιβραβεύσει. Τώρα το ποιος ψωφάει για ζήτω και μπράβο, άστο καλύτερα γιατί θα στενοχωρήσουμε κόσμο.

Σε διαβεβαιώνω Παναγιώτη ότι η ανάρτηση που σε έφερε εκτός εαυτού, καμία σχέση δεν είχε με εσένα, εκτός κι αν εσύ είδες τον εαυτό σου κάπου πίσω από τις λέξεις. Αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, εγώ πάντως δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.

Κλείνω την πιο ηλίθια ανάρτηση που έχω γράψει από την αρχή που έχω αυτήν την σελίδα, κάτι που εσύ με ανάγκασες να κάνω, ευχόμενος ότι δεν θα θελήσεις να το συνεχίσουμε, γιατί δεν θα ωφελήσει κανέναν μας και ειδικά τον σύλλογο που τόσο αγαπάς και υπηρετείς πιστά Παναγιώτη και ότι θα βρεις το νούμερο του κινητού μου να με πάρεις να τα πούμε από κοντά κι αν φταίω, να σου ζητήσω συγγνώμη βρε αδερφέ. Ξέρεις ότι εγώ έχω τα κότσια να το κάνω και δημόσια αν χρειαστεί. Φαντάζομαι ότι δεν θα ήθελες να γίνουμε πασίγνωστοι στο πανελλήνιο. Ξέρεις, οι κακεντρεχείς καραδοκούν Παναγιώτη, πρόσεχε γιατί μπορεί να μας βρει καμιά δυσάρεστη έκπληξη!!!

Καλό μήνα, να'σαι καλά και να προσέχεις.