Όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Συγγνώμη Γαία!

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

 Επιτέλους ένα σκυλί που ταιριάζει στον κυνηγό μας, έπειτα από αναζήτηση ετών.
 Θα καταφέρει όμως να το εκπαιδεύσει σωστά και να του αφήσει χρόνο να εξελιχθεί;

Η εικόνα ενός κυνηγού που στο πλάι του στέκεται ένα σκυλί, πέρα από κάτι συνηθισμένο πλέον στις μέρες μας, είναι μια εικόνα η οποία ξεπερνά κατά πολύ τις χίλιες λέξεις που θέλει η γνωστή ρήση για τον σχολιασμό της.
 
Μια σοφή κυνηγετική παρατήρηση, απόσταγμα της πείρας ενός κυνηγού, θέλει αυτόν που κυνηγά μόνος να το κάνει με αυτοσκοπό την κάρπωση κι αυτόν που επιλέγει την συντροφιά ενός σκύλου, να είναι λάτρης του ταξιδιού και όχι του προορισμού απαραίτητα. Οι κανόνες όμως φτιαχτήκαν για να ανατρέπονται και κανένας από τους δυο παραπάνω, δεν σημαίνει ότι λειτουργεί αμιγώς έτσι και όχι ανάποδα. Πολλές είναι οι φορές που βρίσκουμε ανθρώπους ξαπλωμένους στην ρίζα μιας ελιάς να χαίρονται την φασαρία της απόλυτης σιωπής, έχοντας στον σάκο τους μια τσίχλα, ένα τρυγόνι, ή τίποτα και ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους ένα πλατύ χαμόγελο, απόρροια της ολοκλήρωσης που νιώθουν κοντά στην φύση και άλλες τόσες είναι εκείνες, οι φορές, που βλέπουμε νευρικούς κυναγωγούς, να παλεύουν με αγωνία να ξεπαστρέψουν όσα ορτύκια έχει το χωράφι μπροστά τους, υποχρεώνοντας τα σκυλιά τους να κάνουν την υπέρβαση. Να φερμάρουν ένα ορτύκι έχοντας στραμένα τα μάτια σε ένα άλλο που δεν δέχτηκε φέρμα και πήρε την κατηφόρα, καθώς έχουν το προηγούμενο στο στόμα και το επαναφέρουν στον αφέντη τους, αποδίδοντας συνάμα συναίνεση στο άλλο σκυλί της παρέας που έχει μπλοκάρει ένα θήραμα παρακάτω!


Πέρασε αρκετός καιρός για να καταλάβω ότι το να κυνηγάς με σκύλο δεν είναι κάτι απλό του τύπου: έβαλες τις μπαταρίες  στο αυτοκινητάκι και το πας! Ακόμα περισσότερο καιρό σπατάλησα στο να καταλάβω ότι όλα τα σκυλιά δεν κάνουν για όλους του κυνηγούς, ή, σωστότερα, όλοι οι κυνηγοί δεν κάνουν για όλα τα σκυλιά.

Όπως “δένει” μια παρέα κυνηγών και ξέρει ο ένας τις αντιδράσεις του άλλου και τα χούγια του, έτσι και η σχέση σκύλου – κυνηγού, έχει τα δικά της μυστικά και απαιτεί τον χρόνο της για να λειτουργήσει η χημεία που θα κάνει και τους δυο ευτυχισμένους και θα μετατρέπει την βόλτα στο βουνό σε έναν μαγευτικό περίπατο, του οποίου τα όποια λεπτά διάρκειας, θα χρειαστούν γύρω στις δυο μέρες εξιστόρηση στο τραπέζι του καφενείου, πολλούς καφέδες και τσίπουρα κατά την περίοδο της ανάπαυλας που επιβάλει η απαγόρευση του κυνηγίου.

Αφού σαν κυνηγός είχα αποκτήσει όλα τα απαραίτητα για να μπορώ να λέω ότι αποτελώ εν δυνάμει κίνδυνο για την πανίδα του νησιού μου, τουφέκι, φυσίγγια κτλ, αποφάσισα να στραφώ στην αναζήτηση ενός σκύλου που θα με ολοκλήρωνε σαν εικόνα στους έξω και θα έτρεφε τον εγωισμό μου σαν άνθρωπο. Βρέθηκα, λοιπόν, να παλεύω με Άγγλους γόνους γαλαζοαίματων οικογενειών, ή και με αμφισβητουμένης προέλευσης  κουτάβια και γενικά από τα χέρια μου πέρασαν όλες οι φυλές του τετράποδου φίλου του ανθρώπου. Καμιά όμως δεν μπόρεσε να με κάνει να πω ότι βρήκα τον σκύλο που μου ταιριάζει και είναι σίγουρο βέβαια, ότι κανένα από τα σκυλιά εκείνα δεν βρήκε στο πρόσωπό μου τον ιδιοκτήτη που έψαχνε, όχι από θέμα κακομεταχείρισης, αλλά από την άποψη του τι ήθελα εγώ να κάνω με αυτά και το τι ήταν εκείνα διαθέσιμα να μου προσφέρουν.

Πόσο δόκιμο είναι να ζητάς από μια Ferrari να ανέβει σε κατσάβραχα, ή να πάει ένα κατσαριδάκι με 200! Ένα τέτοιο πράγμα με ταλαιπώρησε για αρκετά μεγάλο διάστημα και εμένα και τα σκυλιά που είχα κατά καιρούς πλάι μου. Σκυλιά που οι απαιτήσεις μου τα έκαναν να με κοιτούν με απορία, κάποια μάλιστα αν έμεναν λίγο ακόμα μαζί μου θα μάθαιναν να μιλάνε για να μου πουν ότι δεν κάνω για αφεντικό σκύλου, αλλά ρομπότ!

Έβριζα την τύχη μου που όλος ο κόσμος είχε ένα σκυλί και ήταν ευχαριστημένος σε αντίθεση με εμένα και δεν την επικαλέστηκα ποτέ που δεν έσυρε στον δρόμο μου έναν χριστιανό με γνώσεις, όχι πάνω στα σκυλιά, αλλά στους ιδιοκτήτες. Έναν άνθρωπο που να μπορεί να καταλάβει τι σκύλο ψάχνεις και ποιες είναι οι ράτσες που έχουν την υπομονή να ανεχθούν τα κακά σου χούγια!
 
 Πέρασαν αρκετά χρόνια από την μέρα που παραιτήθηκα και δεν ξανασχολήθηκα με δαύτα. Μου έλειπε όμως πάντα η χαρούμενη ουρά που σου μαστιγώνει τα μπατζάκια. Μου έλειπαν τα γαυγίσματα της απελπισίας που σε ικετεύουν να ανοίξεις το κλουβί για να έρθει μαζί σου. Μου έλειψε αυτή η ψυχαναλυτική παρέα. Μου έλειψαν οι κουβέντες στο καρτέρι μέχρι να ξημερώσει και το καλύτερο, να μην φέρνει αντίρρηση κανένας για τίποτα! Πάμε από εδώ, πάμε από εκεί, τώρα θα πιούμε νερό, τώρα θα κολατσίσουμε, κάτσε να κάνουμε τσιγάρο, καλά είναι, δεν είναι, φωνάζει η γυναίκα μου και όλα αυτά τα ενοχλητικά που πολλές φορές έχουν γίνει αιτία να κοπούν καλημέρες και να διαλυθούν κυνηγοπαρέες. Όλο αυτό το διάστημα εξέφραζα την απορία μου, γιατί παλιά ο κοσμάκης τραβούσε ένα σκυλί για όλα τα κυνήγια μαζί του και σήμερα δεν μπορώ να το κάνω εγώ και το κυριότερο, πώς γινόταν και εκείνα τα σκυλιά ήταν καλά σε όλα τα κυνήγια και δεν μπορούν οι απόγονοί τους σήμερα να τα φτάσουν στο ελάχιστο!

Ο Μάκης ο μύγας, έχοντας καταλάβει περί τίνος…ψυχοπαθή πρόκειται, μου πρότεινε ένα Σπρίγκερ Σπάνιελ κι ο Αντώνης ο ελαιοχρωματιστής, καλοί φίλοι και οι δυο, το έκανε πραγματικότητα. Μου πρόσφερε ένα θηλυκό Σπριγκεράκι από την γέννα που είχε λέγοντας μου τα καλύτερα για την εν λόγω φυλή. Ήρθε, λοιπόν, στα χέρια μου μια μικρή σαΐτα! Ένα παιχνιδιάρικο πλασματάκι που με το βλέμμα της σου λέει ευχαριστώ για το κάθε χάδι που της δίνεις. Σχέση λατρείας από το πρώτο λεπτό. Τα ενημερωτικά video στο διαδίκτυο έγιναν για μέρες το ένα από τα δυο πράγματα που αντίκριζαν τα μάτια μου. Το άλλο ήταν ιδανικά ξεφωλιάσματα και φανταστικές επαναφορές θηραμάτων από την Γαία!

Α ναι, δεν σας είπα ότι οι κόρες μου προτίμησαν ένα αρχαίο Ελληνικό όνομα για το κουτάβι μας μέσα από τα τόσα της πλούσιας μυθολογίας μας, αφήνοντας στην άκρη τα ξενόφερτα κλισέ ονόματα.

Τα συχαρίκια από γνωστούς και φίλους για το ορθό της επιλογής μου και οι μεγάλες προσδοκίες που είχα από την Γαία με έκαναν, για ακόμα μια φορά, να κάνω λάθος. Βιάστηκα και δεν έδωσα χρόνο στο σκυλί να μάθει πρώτα να περπατάει. Δεν του έδωσα τα σωστά ερεθίσματα και δεν του έκανα τους σωστούς συνδυασμούς για να μπορέσει το μυαλό του να καταλάβει τι σημαίνει αυτός ο δυνατός κρότος. Δεν μπόρεσα να καταλάβω ότι αν ο πατέρας μου με έπαιρνε με τις πάνες στο βουνό, ξυπόλητο και άρχιζε τις τουφεκιές, τουλάχιστον, θα φοβόμουν και θα τις γέμιζα! Θα συνέδεα την βόλτα στο βουνό με μια κακή και επίπονη εμπειρία. Αυτό ακριβώς έκανε και η μικρούλα Γαία!

Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλαν τρεις γρήγορες τουφεκιές σ΄ένα φουριόζικο ορτύκι. Πάγωσε και ένα θυμάρι της έδωσε την απαραίτητη κάλυψη από τον ενοχλητικό θόρυβο. Τότε μόνο κατάλαβα πόσο χαζά είχα φερθεί στο σκυλί που έλεγα ότι αγάπησα με την πρώτη ματιά. Τότε άρχισα να σκέφτομαι σαν εκείνη και πήρα την απόφαση να διώξω από κοντά μου το σκυλί αυτό, για να γλυτώσει από εμένα και τους κακούς μου τρόπους! Τα δάκρυα στα λυπημένα μάτια των μικρών θυγατέρων μου και ένας φίλος, μου άλλαξαν τα σχέδια και με έκαναν να δείξω περισσότερη υπομονή και εμπιστοσύνη στο σκυλί μου και να του δώσω τον πραγματικό χρόνο που χρειάζονταν για να καταλάβει τι ζητούσα από εκείνο.

Δικαιολόγησα τα χρήματα που άλλοτε θεωρούσα πεταμένα, αυτά που ζητάει ένας επαγγελματίας εκπαιδευτής, ένας που ξέρει να κάνει υπομονή. Αν και οι οικονομικές συγκυρίες δεν μου επέτρεψαν να τα δώσω. Σωστή η ρήση που λέει ότι πίσω από έναν καλό μαθητή, υπάρχει ένας καλός δάσκαλος.
  Η υπομονή όλων μας επιβραβεύθηκε. Η Γαία πλέον δεν φοβάται. Η δεύτερη ευκαιρία που έδωσα στον εαυτό μου έπιασε τόπο. Ξέρει πλέον τι σημαίνει η τουφεκιά και τι πρέπει να κάνει μετά από αυτήν. Ξέρει γιατί την παίρνω μαζί μου στο βουνό και το χαίρεται κι αυτή όπως κι εγώ.

Βέβαια έχει ακόμα πολύ δρόμο για να μπορέσει να χαρακτηριστεί ως ένα καλό κυνηγόσκυλο, αλλά μετράει μόλις εννέα μήνες ζωής! Τι να πω κι εγώ που μου πήρε 40 χρόνια για να μπορέσω να καταλάβω την έννοια της λέξης υπομονή; Συγνώμη καλή μου Γαία, ελπίζω εσύ να δείξεις μεγαλύτερη υπομονή με το αφεντικό σου! Σας ευχαριστώ πολύ καλοί μου φίλοι που μου δώσατε τέτοια χαρά.

Ο χρόνος αναμονής που δίνουμε σε ένα κουτάβι είναι καθοριστικός και μια από τις κύριες παραμέτρους για να μην βλέπουμε στους δρόμους κυνηγετικά σκυλιά, αλλά μόνο αυτά της συντροφιάς, που δεν μπόρεσε κάποιος να εκτιμήσει την μοναδικότητα της κι εκείνα που ο Πανάγαθος τα όρισε Αθίγγανους του είδους τους και γεννήθηκαν στα απόμερα σένα καντούνι!

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 16/01/2013.