Πρωταθλητής κατ’ εντολή!

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Το κυνηγετικό πάθος των Συριανών είναι παροιμιώδες! Είναι η αιτία για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα που έχουν διανύσει στα βουνά και τους δρόμους τόσο του νησιού, όσο και της υπόλοιπης επικράτειας. Είναι ακόμα η αιτία για άλλα τόσα θαλασσινά μίλια και χιλιάδες 40άδες κυμάτων που πήραν καβάλα με διαφόρων τύπων πλεούμενα. Άλλοτε αυτά, τα σαράντα κύματα, δαμάστηκαν, ξέπλυναν το κακό μάτι και στάθηκαν φύλακες άγγελοι των ταξιδευτών. Δρόσισαν χαρμόσυνα νέα από καλές θηρευτικές εξόδους και τα ηλιοκαμένα πρόσωπα των κυνηγών.

Άλλοτε πάλι αγρίεψαν και μάνιασαν, έφεραν τα πάνω κάτω κάνοντας καπεταναίους κι επιβάτες να τα χάσουν και, πιασμένοι απ’τα ρέλια, να τάζουν λαμπάδες για ασφαλή επιστροφή. Θυμάμαι, σαν τώρα, δυο φορές που το θεριό της θάλασσας κατάπιε δυο πλεούμενα. χωρίς ευτυχώς να υπάρχουν θύματα. Μόνο τα σκάφη και τα όπλα πήρε λάφυρα βαθιά στα σωθικά του κι υστέρα ηρέμησε, σαν να μην ήξερε τίποτα για το κακό.

Ίσως όλες αυτές οι αντάρες κι οι έντονες εμπειρίες, με τα χρόνια να πέρασαν στην ματιά της, ξεχωριστής, φυλής των Συριανών κυνηγών! Αυτό το σπιρτόζο βλέμμα, το φτεροπόδαρο βήμα και το πάθος του αείμνηστου Γιάννη ζήλεψε πριν πολλά χρόνια ένας επιχειρηματίας στο Σχιστό σε αγώνες σκοποβολής και αποφάσισε να διορίσει τον Γιάννη Πέτρου, κατά κόσμων Σουβλάκια, σε αντ’ αυτού σκοπευτή.

Ο Γιάννης είχε βρεθεί στον Πειραιά με τα αδέλφια του για δουλειές και έμαθε ότι στο Σχιστό έχει αγώνες σκοποβολής. «Πάμε να ρίξουμε μια ματιά να περάσει η ώρα μας;» είπε στους υπολοίπους και δεν άργησαν να βρεθούν ανάμεσα στους θεατές. Ο σκοπευτής που είχε σειρά στην «πούλα» δεν ήταν του γούστου του, λόγω αστοχιών, κι αυτός απευθυνόμενος στα αδέλφια του είπε την άποψη του σχολιάζοντας δυσμενώς τις ικανότητες του αθλητή. «Δεν είναι καλός, δεν ξέρει καλό σημάδι. Εγώ μπορώ πολύ καλύτερα».

Παραδίπλα ένας καλοβαλμένος κύριος, τυλιγμένος με ένα ακριβό πανωφόρι, ρουφούσε το πούρο του παρατηρώντας και ακούγοντας την παρέα με τα νέα παιδιά. Τα ρούχα και το εξευγενισμένο είδος του καπνού που έβαζε στα πνευμόνια του, μαρτυρούσαν ότι τα «τάλαρα» στις τσέπες του ήταν πολλά! Πλησίασε την παρέα και απευθύνθηκε στον Γιάννη: «Αφού λες ότι είσαι καλός, εγώ σου εξασφαλίζω όπλο και φυσίγγια να μας δείξεις τι μπορείς να κάνεις».

Ο Γιάννης δεν έχασε ευκαιρία και βρέθηκε ανάμεσα στους διαγωνιζομένους με μια μικρή διαφορά, δεν τον έλεγαν πια Γιάννη Πέτρου. Δανείστηκε το όνομα του φραγκάτου, άγνωστου γνωστού, αφού ο διακαής πόθος εκείνου ήταν ένα κύπελλο από τους σκοπευτικούς αγώνες και το νταλαβέρι ανάμεσα τους ήταν αυτό. Θα σου δώσω την χαρά της εμπειρίας κι εσύ ένα κύπελλο για την βιτρίνα μου. Όταν χάρισε το κύπελλο στον εντολέα του, τηρώντας την συμφωνία, έλαβε εκ νέου μέρος κερδίζοντας ένα τρόπαιο και για τον εαυτό του.

«Έτσι βρίσκεται στο ράφι το κύπελλο του παππού του Γιάννη. Από εκείνη την ιστορία με τον πλούσιο του κόλλησε και η «ψώρα» με την σκοποβολή. Μάλιστα του είχε προτείνει να του κάνει τα έξοδα όποτε ήθελε εκείνος να ανεβαίνει να λαμβάνει μέρος και σε άλλους αγώνες, φυσικά με το όνομα του, αλλά ο παππούς δεν δέχτηκε» θυμάται ο Γιώργης, ο άντρας της εγγονής του και νυν πρόεδρος του κυνηγετικού συλλόγου της Σύρας.

Πληρωμένα κύπελλα, πληρωμένες μπεκάτσες, πέρδικες, τρυγόνια, τσιχλικότσυφα.

Όλα έχουν την τιμή τους. Όλα; Δεν νομίζω. Οι εμπειρίες κι αυτά που κρύβει ο καθένας μας μες την ψυχή του κάνουν πολλά «τάλαρα», που καμιά τσέπη δεν μπορεί να χωρέσει. Πόσο κοστίζει η χαρά μιας ευχάριστης κυνηγετικής εξόδου; Πόσο κοστίζει η αίσθηση πληρότητας που νιώθεις βλέποντας την θέα από την κορυφή ενός βουνού; Πόσο κοστίζει το οξυγόνο που σου καίει τα πλεμόνια όταν παίρνεις βιαστικά στο κατόπι μια μπεκάτσα, ή μια πέρδικα; Πόσο κοστίζουν τα γρυλίσματα και τα κουνήματα της ουράς του τετράποδου φίλου σου όταν πας να ανοίξεις την πόρτα της κλούβας;

Μην κάνεις υπολογισμούς…πολλά τάλαρα!

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 09/4/2014.