Για πέρδικες, ή ρακιτζιό, ή και τα δυο μαζί;

Tου Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Το κυνήγι είναι γιορτή έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον ένα κυνηγετικό ταξίδι για ένα δύσκολο - αντρικό θήραμα. Η αίσθηση της γιορτινής ατμόσφαιρας μεγαλώνει κι απογειώνεται όταν το ήδη τονωμένο ηθικό, μπολιάζεται με την χαρά της καλής παρέας και αρτύζεται με το πνεύμα ενός αποστάγματος.

Η λύσσα του Βαλσαμή για το κυνήγι της πέρδικας δεν έχει γιατρειά! Μέχρι και γεωργός αποφάσισε κάποια στιγμή να γίνει με απώτερο σκοπό, να πουλήσει τις πατάτες που θα έβγαζε για να καλύψει τα έξοδα ενός ταξιδιού στην Σάμο για το κυνήγι της βασίλισσας του βουνού. Το αποτέλεσμα εκείνης της απόπειρας όμως ίσως απασχολήσει το πληκτρολόγιο μου κάποια άλλη στιγμή. Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι να σου θυμίσω μια παλιά, σοφή ρήση: Όταν κάνει ο άνθρωπος σχέδια, ο Θεός γελάει!

Η λύσσα πέρα από βαριά, επικίνδυνη ασθένεια, είναι και κακός σύμβουλος. Ο Βαλσαμής όμως δεν είναι από δαύτους που την έχουν για μπούσουλα και δεν παίρνει χαμπάρι όσο κι αν τον προκαλεί. Μπορεί να φτάσει σε σημείο να γυρίσει στο αυτοκίνητο ξυπόλυτος από τον ποδαρόδρομο, αλλά όχι με ένοχο βλέμμα και τρεμάμενα χέρια. Χαρακτηριστικά που έχουν όλοι αυτοί που δεν σέβονται τον εαυτό τους.

Η παρέα απαρτίζονταν από την Βαλσάμη, τον Μήτσο και τους αδελφούς Κυριακόπουλους. Ο Μιχάλης κι ο Αντώνης κατά κόσμων: Μπακαλάκια. Υπάρχει ένα κενό μνήμης του φίλου μου, του Βαλσαμή, για το ενδεχόμενο μήπως η παρέα ήταν πιο μεγάλη, αλλά ου γάρ έρχεται μόνον το γήρας!

Τα γέλια και τα πειράγματα ήταν δεδομένα σε τούτη την παρέα αφού ο Μήτσος κι ο Βαλσαμής είναι το δίδυμο της πλάκας. Όπως ο Μπόλεκ κι ο Λόλεκ από τα Πωλονικά κινούμενα σχέδια των παιδικών μας χρόνων.

Η παρέα έφτασε στον κυνηγότοπο και τα πράγματα σοβάρεψαν. Όπλα αναλάβετε και άρξασθε βάδην, ήταν οι επόμενες εντολές προς άπαντες. Ζητούμενο: Οι πέρδικες. Τόπος: Η πανέμορφη Τήνος, ένα μέρος που έχει τον τρόπο του να σε μαγεύει από τα πρώτα βήματα.

Οι μυρωδιές της υπαίθρου στο κυνήγι είναι άλλη μια αιτία αιχμαλωσίας ενός κυνηγού από τούτη την δραστηριότητα. Το βρεγμένο χώμα μετά από μια φθινοπωρινή βροχή, η πρωινή υγρασία, το θυμάρι, ο φασκός, τα σκίνα, η αρεφτιά, η ρίγανη, αφήνουν την δική τους ανεξίτηλη σφραγίδα στο μυαλό όλων αυτών που το κυνήγι έχει ευρεία έννοια στο νου τους και δεν συνδέεσαι στενά μόνο με όπλα, θηράματα και τουφεκιές. Το πνεύμα του οινοπνεύματος στον κυνηγότοπο όμως δεν βρίσκεται στην λίστα των μυρουδιών, τουλάχιστον, των Συριανών κυνηγών.

Στην μέση του πουθενά, μέσα από χαμηλά, πετρόχτιστα μαντράκια αναδύονταν καπνός. Μυρωδάτος καπνός! Ξύλο και οινόπνευμα σκορπούσαν το ένοχο μυστικό στον αγέρα της περιοχής. Οι οικοδεσπότες καταδεκτικοί και φιλόξενοι, κυκλαδίτες γάρ, προσκάλεσαν την κυνηγοπαρέα να κάτσει μαζί τους. Το ρακιτζιό ήταν σε πλήρη εξέλιξη στο κτήμα της κυρά Δήμητρας. Το κυνήγι της πέρδικας κι ο τρύγος είναι δυο δραστηριότητες των ανθρώπων της υπαίθρου, που ανέκαθεν πηγαίνουν αντάμα. Πολλά μεσημεριανά διαλύματα για κολατσιό στο κυνήγι της πέρδικας, έχουν γεύση από γιδοτύρι και σταφύλι Σερφιώτικο με το κουκούτσι να σπάει στο δόντι και την ευχαρίστηση της στιγμής να σε φέρνει ένα βήμα πριν φωνάξεις «Αφήστε με να πεθάνω εδώ!».

Τα όπλα «άραξαν» στην γωνιά του δωματίου και τα αυτοσχέδια καθίσματα από κορμούς δέντρων αφράτεψαν για να φιλοξενήσουν την παρέα. Τα ποτήρια γέμισαν και άρχισαν οι συστάσεις. Έτσι γίνεται εδώ στις Κυκλάδες, πρώτα θα σε φιλέψουν και μετά θα πεις ποιος είσαι και που πας. Στην προκειμένη περίπτωση όμως και ποιοι ήταν ήξεραν και που πάνε, αφού ένας εκ των ρακιτζιοτών, ήταν φαντάρος με τον Μήτσο και τον Βαλσαμή και τα όπλα πρόδιδαν τον προορισμό της συριανής παρέας. Ο Σπύρος Κολάρος θύμισε στους επισκέπτες του ότι κάποια στιγμή προσέφεραν τις υπηρεσίες τους μαζί την πατρίδα, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά στον Μήτσο «Εσύ είσαι συριανός τόσο στην καταγωγή, όσο και στο επίθετο!».

Η παρέα μοιράστηκε. Τα μπακαλάκια μαγεύτηκαν από το «νερό της φωτιάς» και έριξαν άγκυρα για τα καλά. Τα σύγλινα στα πήλινα κιούπια και το ζεστό ρακί που έτρεχε από τον αυλό τους αιχμαλώτισαν και άλλαξαν τον σκοπό της επίσκεψης τους στο νησί της Μεγαλόχαρης. Ο Μπόλεκ κι ο Λόλεκ, ο Βαλσαμής κι ο Μήτσος ντε, αφού πήραν την δόση τους συνέχισαν την πορεία τους για το ραντεβού με τις βασίλισσες, δίνοντας ένα άλλο με την υπόλοιπη παρέα στο ίδιο μέρος λίγες ώρες μετά.

Η κάρπωση σε τέτοιες ιστορίες δεν έχει καμιά θέση, γι’ αυτό και δεν ξέρω αν στο ραντεβού ήταν άπαντες παρόντες, αφού δεν ρώτησα. Για την μετέπειτα πορεία της παρέας ρώτησα, της οποίας κανένα μέλος δεν γνώριζε με σιγουριά πόσο κάνουν δυο και δυο! Το μόνο που γνωρίζουν όλοι τους είναι ότι πέρασαν αφάνταστα καλά. Αντίδοτο στην λύσσα, λοιπόν, μπορεί να είναι και μια απρογραμμάτιστη μάζωξη με πολλά χαμόγελα, χαλαρή διάθεση και νερό της φωτιάς!   

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 21/5/2014.