Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, πολλοί είναι αυτοί που μου έχουν πει ότι γράφω καλούτσικες ιστορίες, πιασάρικες ας πούμε. Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά όταν σταματούν οι ιστοριούλες κι αρχίζουν τα σοβαρά. Εκεί πρέπει εκτός από το να έχεις το θέμα του χεριού σου, να το έχεις σπουδάσει καλά. Scripta manent! Τα γραπτά μένουν. Γι’ αυτό όταν θέλεις κι εσύ να γράψεις κάτι πρόσεχε, κάποιος μπορεί να γελάει όταν το διαβάζει. Σίγουρα το γέλιο κάνει καλό, αλλά «κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο». Φαντάσου να γελάει το υποψήφιο θύμα με μια επιστολή – προειδοποίηση. Πάει το κακό προφίλ του θύτη!
Πάρε ένα γραμματέα τουλάχιστον. Ναι δεν λέω κι αυτός μπορεί να σου βγει πατάτα και μάλιστα χοντρή, αλλά άστο σε κάποιον άλλον που το κατέχει το θέμα καλύτερα. Άλλωστε μην ξεχνάς, ο γραφικός χαρακτήρας και το ύφος γραφής, όπως κι αυτός του ατόμου μας, φαίνεται κάνει μπαμ, ξεχωρίζει βρε αδελφέ! Γι’ αυτό, όταν στέλνεις επιστολές στον ίδιο παραλήπτη να φροντίζεις να τις γράφεις και τις δυο ή εσύ ή ο ίδιος που σε βοήθησε με την πρώτη. Είναι μέγα λάθος να φέρνεις σε θέση απολογούμενου κάποιους που δεν έχουν ιδέα, αιτία των δικών σου λάθος χειρισμών και γραπτών. Σου τα έχω ξαναπεί, αλλά δεν με ακούς! Τι φταίει η οικογένεια ή το ευρύτερο περιβάλλον σου; Δεν σε αφήνουν οι υποχρεώσεις σου, το ξέρω, και είναι πολλές οι ριμάδες! Ειδικά όταν είναι απέναντι σε άτομα που από παλιά δεν μπορούσες να τους πεις κιχ και εισέπραττες τις καρπαζούλες σου, κάνοντας επιτυχώς τον ψόφιο κορέο.
Αυτά που λες Φραγκίσκο. Διάβασα το γράμμα σου, αλλά δεν θα το πάρουν στα σοβαρά. Δεν είναι άλλωστε και σοβαρό, γι’ αυτό μην περιμένεις αποτελέσματα. Είναι κι αυτές οι φωτογραφίες ρε παιδί μου, πολύ χάλια σε κάνουν. Είσαι και με την γλώσσα έξω! Ναι θα μου πεις σε πέτυχαν επί το έργο, τι να κάνεις; Αυτοί οι παπαράτσι φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις, αν και πιστεύω ότι τους περίμενες γιατί σε είδα λίγο στημένο. Βέβαια τώρα με τα γραφόμενα μου, μπορεί κάποιων να πάει το μυαλό τους αλλού, αλλά μια ζωή, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες! Τώρα που τα λέμε, έστω κι από εδώ, το νέο τεύχος του Τύπου Το διάβασες φαντάζομαι έτσι; Όχι δεν θέλω να σου πω για τον Απόστολο ούτε για την Ειρήνη και τα άλλα παιδιά, αυτοί ούτως ή άλλως καταξιωμένοι είναι, λογικό εξίσου σε κάθε τεύχος να μας ξαφνιάζουν! Ναι ξέρω, το περίμενες με αγωνία. Είχες βάλει και διαφήμιση, την είδα! Καλύτερα που είχες σκέτο το μαγαζί, θα χαλούσε όλη η σελίδα με τα υπόλοιπα. Άσε που το αστέρι που μου είχες πει ότι πήρες για υπάλληλο είναι λαμόγιο! Εκτός του ότι σε σέρνει από την μύτη, σου σκάβει και τον λάκκο! Ρώτα να μάθεις, αλλά ποιος θα σου πει. Και να σου πει, θα τον πιστέψεις; Μην κοιτάς εγώ, εγώ ξέρεις ότι σε αγαπώ και στα λέω νέτα σκέτα, άσχετα αν νομίζεις ότι σε ζηλεύω. Κατά βάθος μπορεί και να σε λυπάμαι βρε Φραγκίσκο σε αυτή την φάση ομηρίας που έχεις περιέλθει. Θυμάσαι; Πάντα σου άρεσε να χρησιμοποιείς αυτήν την λέξη! Και σου το έλεγα «μην παίρνεις δάνεια, κάποτε θα πρέπει να τα δώσεις πίσω» εννοώντας όχι απαραίτητα μόνο τα οικονομικά, αλλά και τα ρουσφέτια, δανεικά είναι κι αυτά. Βλέπεις τώρα που σε κρατούν στο χέρι; Κάνεις βέβαια ότι έχεις τον έλεγχο, αλλά την έχεις «κάτσει» την βάρκα που λένε. Πάει το μαγαζί, το έκλεισες αργά ή γρήγορα. Εντάξει, είσαι κοντά να πάρεις την σύνταξη ( ένα χρόνο θέλεις νομίζω), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνεις και πολύ σημασία, αύριο μεθαύριο θα το δώσεις στα παιδιά σου. Δεν βλέπεις τι γίνεται και με τα οικονομικά του κράτους; ‘Η μήπως νόμιζες ότι μόνο εσύ τα έχεις κάνει σκατά και δεν έχεις σάλιο. Τι νομίζεις, από μίζες και ρουσφέτια κατάντησε κι αυτό το κράτος σε τέτοιο χάλι και την πληρώνουν άλλοι τώρα για τα λάθη των προηγούμενων.
Λοιπόν, μην σε κρατώ άλλο, χάρηκα που στα έγραψα. Καλά να είσαι και να προσέχεις το μαγαζί, τα χρωστούμενα και τα γραπτά σου, πάντα κάποιος θα σε κυνηγά και κάποιος άλλος θα γελάει. Και όπως μου είπε τις προάλλες κάποιος φίλος (;) «Πάντα θα υπάρχει ένας Βασάλος», το νου σου λοιπόν. Βάλε και την γλώσσα μέσα δεν κάνει, μεγάλωσες πια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου