ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΟΙ ! ΤΥΠΟΣ - ΚΥΝΗΓΙ 24 / 3 / 10



Για τα δεσμά που κρατούν δεμένους κυναγωγό και σκύλο, η ιστορία έχει γεμίσει με άπειρες σελίδες τα κιτάπια της. Πιστεύω όμως ακράδαντα, ότι όσες κι αν προσθέσουμε ακόμα, πάλι λίγες θα είναι στην προσπάθεια μας να αποτυπώσουμε αυτό το γεγονός.
Ο φίλος μου ο Λάμπρος δεν διαφέρει σε τίποτα από όλους αυτούς που θέλουν να λέγονται «σκυλάδες». Μερόνυχτα ολόκληρα αφιερώνει για να δει μια καλή φέρμα, μια συναίνεση, ένα απόρτ. Πέρα τα έξοδα που βαραίνουν τον οικογενειακό του κορβανά, άλλες φορές κατά λάθος και άλλες συνειδητά, στερεί την παρουσία του από το σπίτι, τα παιδιά, την γυναίκα του. Δεν διαφέρει σε τίποτα δηλαδή από όλους αυτούς που στην θέα ενός σκύλου που μπλοκάρει ένα θήραμα και στην συναίνεση ενός άλλου από πίσω, το χαμόγελο του φτάνει από το ένα αυτί στο άλλο. Ασχέτως της κάρπωσης που αν είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει.
Το χειρότερο για όλους αυτούς, που το σκυλί είναι μέλος της οικογένειας τους, δεν είναι οι μορφολογικές ατέλειες σύμφωνα με τα στάνταρ της φυλής, ούτε τα όποια εργασιακά ψεγάδια τυχών παρατηρηθούν. Αυτό που κατακεραυνώνει έναν «σκυλά» είναι ο άδικος χαμός του συντρόφου του. Μια αποφράδα μέρα λοιπόν, λίγο πριν το γλυκοχάραμα. Ο Λάμπρος ξεκινούσε από το σπίτι με τους συντρόφους του για ακόμη ένα εκπαιδευτικό. Όλοι ήταν εκεί, η Annis, η Δίρφυς, ο Martin, ο Μπέν, ο Zorro, η Ραλού, η Λίλια. Έλειπε μόνο η Αύρα. Είχε αφήσει την τελευταία της πνοή κάτω, εκεί, στην Αμοργό. Στο νησί της Παναγίας της Χοζοβιώτησσας, κυνηγώντας ορτύκια! Νεφρική ανεπάρκεια ήταν το πόρισμα του γιατρού, ο πόνος όμως του αποχωρισμού ενός καλού συντρόφου ήταν μεγάλος, ξέχωρα από την αιτία. Καθώς λοιπόν το τσούρμο ετοιμαζόταν για την καρότσα του αυτοκινήτου, η Annis (μια 20μηνη κουτάβα setter) έκανε δυο βήματα παραπάνω πλημμυρισμένη από τον παρορμητισμό της νιότης και την χαρά της εξόδου. Ήταν δυο βήματα προς το βουνό, μάλλον! Ήταν δυο βήματα προς τον θάνατο! Το χτύπημα ήταν βαρύ και η κατάληξη του ζώου ακαριαία. Μια κραυγή πόνου μόνο πρόλαβε να βγει από το στόμα της. Ενώ το αυτοκίνητο κάποιου που επέστρεφε στο σπίτι του στις 05,30 πμ από μπαρότσαρκα, σταμάτησε 15 μέτρα παρά κάτω. Απόγνωση, θυμός, λύπη και στενοχώρια σφυροκοπούσαν τα μυαλά του Λάμπρου, καθώς ο μεθυσμένος γείτονας ζητούσε συγγνώμη για το ατύχημα.
Μπορεί ο Λάμπρος να ήταν αφελής βγάζοντας ολόκληρο «κοπάδι» στον δρόμο, χωρίς λουρί στις 05,30 το πρωί! Τι θα έπρεπε όμως να φορέσει στα παιδιά του αν ήταν να πάει κάποιο ταξίδι με το πρωινό πλοίο της γραμμής και ήταν την ίδια ώρα εκεί, σ’ αυτό το σημείο για να φορτώσει τις αποσκευές; Πιο συγγνώμη θα χωρούσε μπροστά σ’ ένα νεκρό παιδί; Το ήπιο του χαρακτήρα του Λάμπρου και η χρόνια γνωριμία με τον απρόσεκτο και μεθυσμένο γείτονα έδωσαν τόπο στην οργή. Τα υπόλοιπα σκυλιά επέστρεψαν στην κλούβα, ενώ το άψυχο σώμα την Annis μπήκε στην γη. Να γίνει λίπασμα, για τα ξινάκια που θα μακραίνουν εκεί τις ρίζες τους. «Τσάμπα οι κόποι, τα έξοδα και όλες οι ελπίδες που είχα για την κουτάβα» μονολογούσε όλο το πρωινό. Τσάμπα κι ίδια η ζωή της, λέω εγώ. Ένα αντίο κι ένα χαμόγελο για όλα αυτά που μπόρεσαν όλοι αυτοί οι σύντροφοι να μας προσφέρουν, όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια που τους έχουμε κοντά μας. Βαρετή η ζωή του κυνηγού που μόνος πάει στο βουνό, μόνος του κυνηγάει, μόνος του πιάνει το πουλί και μόνος του γυρνάει. Καλό ταξίδι Annis, Αύρα, Ήρα, Άρη, Ribo, Όρσο, Λάση, Ήρμα…Άργο. Αντίο φίλοι.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

ΠΕΣΚΕΣΙ...ΜΕΡΟΣ Β'



Η ενημέρωση της μάζας, όπως έχουμε όλοι συνηθίσει να λέμε, είναι το Α και το Ω. Στην ύπαρξη της, στηρίζονται πολλά πράγματα και στην ανυπαρξία της άλλα τόσα κακώς κείμενα. Να ενημερωθώ ζήτησα κι εγώ για να μπορέσω να ενημερώσω άλλους, μια και κανείς από τους ιθύνοντες δεν μπήκε στον κόπο να το κάνει εξ αρχής και άπαξ! Η παραπληροφόρηση όμως είναι μια άλλη παράμετρος, που πάντα περιπλέκει το φως με το σκοτάδι. Δημιουργεί σκιές που μοιάζουν τέρατα και φωτίζει υπό λάθος γωνία τα γεγονότα.
Με το δίκιο του όποιος διαβάσει την προηγούμενη ανάρτηση θα πει «Τι κάνουν αυτοί εκεί κάτω ρε!» Υπάρχουν όμως λεπτομέρειες που αλλάζουν όλα τα δεδομένα και που, χωρίς να ξέρω τον λόγο, δεν ειπώθηκαν από τα υπεύθυνα χείλη που κρεμάστηκα. Από την αρχή λοιπόν θα πάρω την ιστορία για να τα πω σωστότερα (ελπίζω!).
Τα πουλιά δόθηκαν, ένα το κρατούμενο. Σε όμορο νησί, δυο τα κρατούμενα. 20 τον αριθμό (μάλλον). Νέες παράμετροι στην ιστορία που τα μισόλογα την έκαναν θρίλερ είναι: Η Ομοσπονδία ενημερώθηκε και άφησε στην κρίση μας την τελεσιδικία της απόφασης. Οι γείτονες δεσμεύθηκαν να επιστρέψουν, και μάλιστα εντόκως, τα πουλιά μόλις μπορέσουν. Όλα αυτά τα νέα που ουσιαστικά ήταν παλιά, τα έμαθα από τον κ. Αντιπρόεδρο. Ο οποίος με δυο κουβέντες έριξε φως στην υπόθεση και επιβεβαίωσε την παροιμία που λέει: Κουκιά έφαγες, κουκιά μαρτυράς! Το μόνο που δεν έχω μάθει ακόμα είναι γιατί κάποιοι έμαθαν ότι τα πουλιά ΗΡΘΑΝ οι γείτονες και τα πήραν και κάποιοι άλλοι, ΕΙΔΑΝ τον κλωβό μεταφοράς να μπαίνει στο πλοίο από δικά μας άτομα! Ας μην πλατειάζουμε όμως άλλο. Εγώ προσωπικά χρέωσα τους γείτονες και περιμένω την αποπληρωμή του δανείου.
Κύριοι, ο μόνος τρόπος για να αποφύγετε τις διαστρεβλωμένες διαρροές, είναι να ενημερώνετε, ΕΣΕΙΣ, υπεύθυνα!

Υ.Γ. Για τον φίλο που έκανε σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση να πω, οτι το εκτροφείο του Συλλόγου δεν έγινε και δεν λειτουργεί με γνώμονα την κατ΄ιδίαν εξυπηρέτηση των μελών. Καλό θα είναι αυτά τα πάρε δώσε να τελειώνουν και να κοιτάξουμε ΟΛΟΙ μας να κάνουμε σωστά την δουλειά μας!

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΕΝΩ ΔΙΨΑΕΙ Η ΑΥΛΗ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΠΕΣΚΕΣΙΑ!!!



Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εξέφρασα την δυσαρέσκεια μου, για κάποιες κινήσεις του Προέδρου του Συλλόγου μου και από το βράδυ που το Δ.Σ. προσπάθησε να μου εξηγήσει τα ανεξήγητα. Εκείνο λοιπόν το βράδυ, τόσο ο Πρόεδρος όσο κι ο Ταμίας μου είπαν ότι αφού έχω την δυνατότητα και δεν είμαι ένας σκέτος προβοκάτορας, ο οποίος προσπαθεί να μηδενίσει το έργο του Δ.Σ., περίμεναν από εμένα μια «άλλη» συμπεριφορά. Μια συμπεριφορά που αν μη τι άλλο θα διαφήμιζε τον Σύλλογο και θα προέβαλε τα έργα υποδομής που γίνονται, πάντα, με γνώμονα το καλό του συνόλου. Σκέφτηκα εγώ με την σειρά μου, ότι καλό θα είναι, αν μπορώ, να κάνω πιο γνωστό το έργο τους, μήπως, και ξυπνήσουν κάποια μέλη και έρθουν πιο κοντά, τώρα μάλιστα που η συσπείρωση παίζει μεγάλο ρόλο σ’ αυτή την πολύ κρίσιμη στιγμή για το κυνήγι. Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησα μια άτυπη διαφήμιση των δρώμενων του Συλλόγου τόσο μέσω του blog, όσο και από τις σελίδες του περιοδικού «ΚΥΝΗΓΙ» του Ελεύθερου Τύπου. Απώτερος σκοπός μου; Η συσπείρωση και μόνο! Προφανώς αυτό που εξυπηρετεί το Δ.Σ. δεν είναι η πολυφωνία, αλλά μόνο η προσφορά των μελών. Που αν είναι άφωνα και δη φερέφωνα, τόσο το καλύτερο. Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός ότι μετά από 20 (περίπου) μέρες μετά την προμήθεια των 700 περδίκων από το εκτροφείο του Ξυλοκάστρου, απέστειλαν πεσκέσι σε όμορο νησί 20 πέρδικες; Τι δικαιολογία να βρω για να μην αισθάνομαι χαζός και πώς να κατευνάσω την δικαιολογημένη αγανάκτηση συναδέλφων που αποχαυνωμένοι στο άκουσμα της είδησης έκαναν τον σταυρό τους; «Ρε αυτοί μας δουλεύουν; Εδώ διψάει η αυλή μας και στέλνουν δωράκια;» Αυτά είναι κάποια από τα λόγια των εμβρόντητων μελών στο άκουσμα της είδησης, τα υπόλοιπα είναι ακατάλληλα και μόνο στην σκέψη! Το πιο ξεκαρδιστικό απ΄όλα είναι ότι στο γειτονικό νησί που έστειλαν τα πουλιά, Συριανός κυνηγός δεν πατάει ούτε για πλάκα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ! Ουσιαστικά λοιπόν, δεν υπάρχει καμία «ευθύνη» για αντικατάσταση των θηραμάτων που θήρευσαν Συριανοί κυνηγοί. Γενικότερα δεν υπάρχει κανένα θετικό και καμία δικαιολογία σε αυτή την χαζή κίνηση, η οποία στο φινάλε χαρακτηρίζεται, μόνο, από το αλισβερίσι ημετέρων, θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου! Κατά τα άλλα, κάναμε όλοι μας παράπονα στον κ. Κιούση για τον χαμηλό αριθμό πουλιών που εκλάβαμε, την στιγμή που άλλα νησιά πήραν τα διπλάσια. Κάτι θα ήξεραν για την ανοιχτοχεριά μας και είπαν να τις στείλουν μια κι έξω αλλού, για να γλιτώνουμε και μεταφορικά!

Εύλογα δημιουργούνται τα παρακάτω ερωτήματα:
Κύριοι του Δ.Σ.
1. Με ποια ζυγαριά ζυγίσατε την απόφαση;
2. Από πού ορμώμενοι;
3. Ποιον ενημερώσατε πριν και γιατί το κρατάτε μυστικό;

Δεν σας αφήνω με την γλύκα μην σας νοιάζει, εξασφάλισα και τις απαντήσεις! Επικοινώνησα με τον Πρόεδρο και τον ρώτησα τι έχει γίνει. Σύμφωνα λοιπόν με έγγραφο που έφτασε στο γραφείο του Συλλόγου μας υπογεγραμμένο από το Δ.Σ. του εκεί Συλλόγου, οι κλωβοί του εν λόγο νησιού υπέστησαν δολιοφθορά. Η μανία των ανεγκέφαλων δεν σταμάτησε στις εγκαταστάσεις, αλλά έβαλαν χέρι και στο περιεχόμενο (πέρδικες), το οποίο βρέθηκε αποδεκατισμένο. Παρακάλεσαν λοιπόν οι γείτονες να συμβάλουμε έστω και με 20 πουλιά γιατί δεν είχαν άλλα. Να τονίσω εδώ ότι ο αριθμός των άτυχων πουλιών ήταν 350(!) και ότι ήταν από προσφορά της Ομοσπονδίας, δηλαδή (σύμφωνα με τα λεγόμενα του Προέδρου μας) ξέχωρα από τα 700 που είχαν πάρει από κρατικό εκτροφείο! Σύνολο: 1050, σε αντίθεση με μας που πήραμε μόνο 700.
Ερώτηση : Πρόεδρε τι δουλεία είχαμε εμείς να βοηθήσουμε , την στιγμή που εμείς δεν κυνηγάμε εκεί;
Απάντηση : Έχεις δίκιο και εγώ αντίθετος είμαι, αλλά τι μπορούσα να κάνω αφού μας παρακαλούσαν;
Ερώτηση : Εδώ έχετε κάνει τόσο κόπο, στέγες, δυχτιοστάσιο, μηχανές, μπετά. Έχουμε βάλει όλοι μαζί κάποιο στοίχημα για τις πέρδικες, δεν λυπάστε τους κόπους σας και τους κόπους μας;
Απάντηση : Το συζητήσαμε και ήταν απόφαση κοινή να στείλουμε το ελάχιστο που μπορούσαμε.
Αφού λοιπόν ήταν κοινή απόφαση, η ευθύνη του λάθους βαραίνει όλους σας το ίδιο. Γιατί για λάθος μέγα πρόκειται. Τι θα πούμε στους Ανδριώτες, τους Τηνιακούς, τους Κυθνιούς, τους Σιφνιούς που πάμε και κυνηγάμε και που κάποιοι το κάνουν αλόγιστα με αποτέλεσμα τα γνωστά «μαχαιρώματα» μεταξύ συναδέλφων; Όταν μας πουν «δώσε και μένα μπάρμπα» τι θα τους πούμε τότε; Έχουμε την δυνατότητα να μοιράζουμε γύρω γύρω πέρδικες και δεν το ξέρουμε; Γιατί εγώ σαν Γραμματέας, άλλα είχα πει στον Πρόεδρο της Τήνου όταν μου είχε κάνει τηλεφωνικά την αίτηση. «Φίλε Γιάννη ότι άλλο θες, εκτός από πέρδικες». Και είχαμε στείλει τότε 51 αυγά Φασιανού.
Δεν θα με ξενίσει τώρα αν κάποιοι κάτσουν και πουν ότι δημιουργώ θέμα και κάνω την τρίχα τριχιά. Ή ότι με το να κάνω γνωστό το συμβάν, θα γίνω αιτία που κάποια νησιά που σηκώνουν κυνηγετικα το βάρος μας, μπορεί να το δουν στραβά. Μπορεί και να γίνει αυτό, αλλά εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω τον «Κινέζο» και να μην μιλάω. Κανονικά δεν θα πρέπει να μας φανεί παράξενο αν κάποιος από αυτούς, τους άλλους, τους «ριγμένους» μας πει: «Να φύγετε κύριοι να πάτε αλλού, εκεί που δώσατε και σώσατε!».
Φαντάζομαι ότι αυτός ήταν και ο λόγος που στην επίσημη σελίδα του Συλλόγου δεν φιγουράρισαν ούτε φωτογραφίες από την αποστολή, ούτε η ευχαριστήρια απάντηση των αποδεκτών, αν υπάρχει κάτι από τα δυο. Μπορεί κάποιος άλλος να μου πει «Τι ψυχή έχουν ρε φίλε 20 πέρδικες και κάνεις έτσι;». Αν είναι τόσο απλά τα πράγματα, το ξέρουν όλοι αυτοί που έχουν βάλει πλάτη για να γίνουν κάποιες εργασίες.
Με τέτοιες συμπεριφορές κύριοι καταφέρνετε αντί να προτείνουν κάποιοι την πλάτη τους, να την γυρνούν τόσο σε σας όσο και στον Σύλλογο και είναι κρίμα.

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ". ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ 17/3/10




Το θέμα έχει γίνει από φαινόμενο, συνήθεια. Για κάποιους μια λύση και για κάποιους άλλους, η μόνη λύση.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια η πλειονότητα από εμάς, ασκούσαμε και ασκούμε το χόμπι μας ελεύθερα, στο χώρο που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε. Τα τελευταία χρόνια όμως, επικρατεί η λογική του να κυνηγάς το θήραμα, όσο πιο κοντά γίνεται στο μέρος που αναπαράγεται, ή στο μέρος το οποίο είναι ο καλύτερος βιότοπος του είδους. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες συνάντησης και ως επέκταση κάρπωσης από την μια, αλλά είναι και μια ευκαιρία να δικαιολογήσουν το «φαί» τους και οι τετράποδοι φίλοι μας από την άλλη. Έτσι η ιδέα του κυνηγετικού τουρισμού ολοένα αυξάνεται. Έχει ξεσηκώσει μάλιστα τόσο πολύ κόσμο, που τα χρήματα τα οποία ετησίως ξοδεύονται για τον συγκεκριμένο σκοπό, συντάσσουν αριθμό με πολλά μηδενικά. Αν για παράδειγμα υπολογίσουμε ότι από την Σύρο για Πειραιά, ένα Ι.Χ. και δυο ατομικά εισιτήρια κοστίζουν γύρω στα 300 ευρώ με επιστροφή, βάλτε βενζίνη, ξενοδοχείο, φαγητό. Για 5 ήμερες δυο άτομα, θα πρέπει να πληρώσουν πάνω από 1000 ευρώ, εκτός κάποια έξοδα για την περίσταση (ρούχα, παπούτσια, λάστιχα, σέρβις, κτλ, κτλ). Κάντε τον υπολογισμό τώρα μονοί σας από όσους ξέρετε που την «κοπανάνε» και θα καταλήξετε σε υψηλά νούμερα. Και όλα αυτά μόνο για αυτούς που πάνε για κυνήγι, αλλά εντός των συνόρων και ελεύθερα (όχι σε ρεζέρβα). Υπάρχει βέβαια και η «Open frontiers» κατηγορία και αποτελείτε από αυτούς που πάνε εξωτερικό για μπεκάτσες, φάσες, φασιανούς, ορτύκια, τρυγόνια, ελάφια, ζαρκάδια, χήνες και ότι άλλο σας έρχεται στο μυαλό.
«Πας και ξεδίνεις», «Ευχαριστιέσαι τουφεκιές», «Εκεί ο σκύλος σου παίρνει αξία». Όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο από κάποιες μαρτυρίες ατόμων που μπήκαν στην διαδικασία και στα έξοδα και έκαναν ένα τέτοιο ταξίδι, εντός ή εκτός των συνόρων.
Βλέποντας αυτή τη φρενίτιδα της οικοδομικής εξάπλωσης (και ας λένε άλλα οι μελέτες), διαπιστώνοντας ότι κάθε χρόνο είναι και χειρότερα, ο καθένας μας μπαίνει στην διαδικασία να σκεφτεί (έστω και φευγαλέα) την ιδέα μιας απόδρασης, το δικό του «ταξίδι στα Κύθηρα».
Σίγουρα είναι μια λύση η απόδραση στα δάση και τις πεδιάδες της υπόλοιπης Ελλάδας, ή όπου αλλού προσφέρονται αυτά τα έντονα συναισθήματα, που νιώθουμε όλοι εμείς που έχουμε μέσα μας το «σαράκι» του κυνηγιού. Μήπως όμως τελικά, σιγά – σιγά θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι είναι η μονή λύση; Γιατί, καθημερινά ζούμε το φαινόμενο της άναρχης δόμησης, της οικοπεδοφαγίας, της αποψίλωσης των δασών. Και τι πρέπει να κάνουμε από την άλλη, να καταθέσουμε τα «όπλα» αμαχητί και όπου φύγει – φύγει; Γιατί να πρέπει να ξενιτευτεί κάποιος για να σκοτώσει 50 ορτύκια, 20 τρυγόνια ή 15 μπεκάτσες την σεζόν; Να πάω δεν λέω, αλλά με την θέληση μου, όχι με το ζόρι, όχι επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που το να πάνε ένα – δυο ταξιδάκια το χρόνο, είναι σταγόνα στον ωκεανό οικονομικά γι’ αυτούς. Μην ξεχνάμε όμως και τους υπόλοιπους, (που είναι η πλειοψηφία) που μαζεύουν ευρώ το ευρώ για την «τοπική» άδεια. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Σίγουρα σαν εμπειρία αξίζει και με το παραπάνω ένα τέτοιο ταξίδι, όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε πάει ένα, έστω και κοντινό. Μπορεί αν το καλοσκεφτούμε, να λειτουργεί και σαν καταλύτης στην διαχειριστική παιδεία του καθενός μας. Φανταστείτε να ανεβαίνεις στο βουνό και να μην έχεις την αγωνία της κάρπωσης! Τι ζημιά μπορεί να κάνει σε ένα μαντρί ένας χορτάτος λύκος; (ατυχής ο χαρακτηρισμός αλλά...). Σκεφτείτε κάποια στιγμή να μπορέσουν «κάποιοι» να απαγκιστρωθούν από το σύνδρομο της «τσάντας»! Οι τελευταίες εξελίξεις είναι γεγονός ότι άφησαν σε όλους μας μια γλυκόπικρη γεύση. Ας ελπίσουμε ότι δεν ήταν η αφορμή έτσι ώστε (αν όχι του χρόνου) στα επόμενα χρόνια οι ρεζέρβες να μας παρουσιαστούν ως η μόνη και σωτήρια λύση στις συνεχής κόντρες του κυνηγόκοσμου με τους οικ(ω)λόγους.
Ίσως να ακούγετε πολύ ρομαντικό ακόμα και ηλίθιο, όμως ελπίζω και εύχομαι τελικά, το «ταξίδι στα Κύθηρα» του καθ’ ενός μας, να μπορέσει κάποια στιγμή να είναι εκεί που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει. Εκεί που θα μεγαλώσει τα παιδιά του και θα τους «φυτέψει» τον σπόρο της αγάπης για την βιώσιμη και όχι αποστειρωμένη φύση. Εκεί που ο καφές, το τσιγάρο, και η πρωινή υγρασία θα έχουν πάντα την ίδια γεύση και μυρωδιά. Έτσι όπως όταν ήμασταν παιδιά.

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ



Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΙΩΤΙΣΣΑΣ. ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ 10/03/10



Η φωτογραφία είναι από κέντημα που κοσμεί την πλάτη αντιανεμικού, που διάνεμε ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σύρου φέτος στα μέλη με την έκδοση αδειών.
Το θέμα της τοπικής απαγόρευσης του κυνηγίου της νησιωτικής πέρδικας alectoris chukar στο νησί μας, κατάφερε να γίνει από μια απλή απόφαση, σε μείζονος σημασίας. Κατάφερε να ρίξει λάδι στην φωτιά της γενικής συνέλευσης της 26ης Απριλίου 2009, όπου οι γνώμες εναλλάχτηκαν η μια της άλλης με ένταση. Το πάθος που τρέφουν οι Συριανοί κυνηγοί για το κυνήγι της πέρδικας είναι γνωστό. Όπως επίσης γνωστά είναι και τα «λάθη» στα οποία υποπίπτουν κάποιοι για χατίρι της. Εδώ και χρόνια που δυστυχώς οι πέρδικες έχουν μειωθεί δραματικά στο νησί μας, πολλοί είναι αυτοί που εξαιτίας την μεγάλης τους αγάπης ξενιτεύονται σε όμορα νησιά ή ακόμα πιο μακριά. Μήλο της έριδος οι πέρδικες ανάμεσα στους ντόπιους και τους ξένους, ανάμεσα σ’ αυτούς που τις προσέχουν ολοχρονίς κι αυτούς που έρχονται για να τις «φάνε μπαμπέσικα». Αυτή όμως είναι μια άλλη, μεγάλη και πονεμένη ιστορία που θα την αφηγηθώ άλλη φορά, με πολύ προσοχή!
Απαγορεύτηκε η πέρδικα στην Σύρο για δυο χρόνια αν και η Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. έχει άλλη γνώμη για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούμε το θήραμα για να έχει αειφορία. Το αφήνω κι αυτό για άλλη ώρα. Προσανατολίστηκε λοιπόν το Δ.Σ. σε μια σειρά από ενέργειες που θα εξασφάλιζαν στις πέρδικες τα προς το ευ ζην! Ποτίστρες διανεμήθηκαν σε αρκετά σημεία του νησιού αντάμα με ταΐστρες. Κλωβοί εξοικείωσης τοποθετήθηκαν σε άλλα μέρη που είναι καλοί βιότοποι. Αναβαθμίστηκε το εκτροφείο με μεγαλύτερη εκκολαπτική και έγιναν πολλές ενέργειες ώστε να μειωθούν παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν την θνησιμότητα στους νεοσσούς μα και στα ενήλικα άτομα. Ως εδώ καλώς. Με μας όμως τι γίνετε; Κι όταν λέω εμάς, εννοώ εμάς, εμένα, εσένα, τον άλλον, τον διπλανό. Τα απλά μέλη του Συλλόγου, όλοι όσοι φοράμε το αντιανεμικό. Μπήκαμε στον κόπο να βάλουμε νοητά ένα ερωτηματικό στο τέλος της πρότασης που αναγράφεται στην πλάτη του; Φυσικά απευθυνόμενοι στον εαυτό μας, τι απάντηση πήραμε;
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ CHUKAR??? Μετείχα σε κάποιο έργο υποδομής που εκπόνησε ο Σύλλογος; Ή μήπως περιμένω τον Απρίλη να σηκωθώ στην γενική να πω το γνωστό και τετριμμένο «Δεν έχετε κάνει τίποτα». Μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να μην τραβήξω την σκανδάλη όταν έπρεπε; Είχα το θάρρος να τα βάλω με κάποιον που δεν «έμαθε» (!) ότι η πέρδικα απαγορεύεται; Όσο λάθος κάνει αυτός που τραβά την σκανδάλη, άλλο τόσο κάνει και όποιος τον βλέπει και δεν μιλάει! Όταν πήγα σε κάποιο όμορο νησί σαν επισκέπτης κυνηγός, είχα το θάρρος και την λεβεντιά να σεβαστώ τον τόπο, τους κατοίκους και το θήραμα; ή μήπως είπα «Ρε τι με νοιάζει εμένα, δικά μου είναι;» και επιδόθηκα αλόγιστα κατεχόμενος από το γνωστό σύνδρομο της τσάντας; Η υπόθεση chukar για το νησί μας είναι πλέον ένα στοίχημα, το οποίο πρέπει διακαώς να κερδίσουμε. Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, για να ξανακουστεί η στεντόρεια φωνή της βασίλισσας του βουνού ξανά και στα δικά μας ξεροβούνια. Την έκανα εγώ την ερώτηση στον εαυτό μου. Πάει, το στοίχημα για μένα, χάθηκε! Χάθηκε όταν δειλιάζοντας, βρήκα μια δικαιολογία και δεν «έδωσα» τον άτιμο που μακέλευε το κοπάδι, εκεί, πλάι στο πηγάδι. Καλυμμένος από τις τουφεκιές στα τρυγόνια, έκανε το κέφι του ο πονηρός, ο χαχόλος. «Φεύγω γιατί θα με πάνε φυλακή» είπα κι έφυγα. Γύρισα την πλάτη στο έγκλημα, δήλωσα συνένοχος! Ξέρω ότι με ένα συγγνώμη δεν αλλάζει κάτι. Πάει, η ζημιά έγινε. Η τιμωρία μου είναι η αφωνία που αντηχεί στα ρέματα του Μπίζου και της Κονιζοπής και ξέρω, ότι αυτή η σιωπή βαραίνει κι εμένα τόσο, όσο αυτόν που άμεσα την προκάλεσε. Ρώτησε κι εσύ τον εαυτό σου, απάντησε ειλικρινά, και μετά θα ξέρεις αν, και εσύ, προστατεύεις την chukar, την grecca ή όποιο άλλο θήραμα είναι στοίχημα για τον Σύλλογο που ανήκεις. Θα ξέρεις αν θα είσαι μέσα σ’ αυτούς που θα έχουν όλους τους λόγους να χαρούν. Θα είσαι από αυτούς που θα έχουν κερδίσει το στοίχημα!

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ



Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

20η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ Κ.Ε.Κ.




Αγαπητοί Φίλοι, Συνάδελφοι Κυνηγοί,

Σαν σήμερα στις 6 Μαρτίου 1990 «γεννήθηκε» ένα καινούριο πολιτικό κόμμα. Το κόμμα αυτό που ιδρύθηκε από μια ομάδα επώνυμων και ανώνυμων κυνηγών ονομάστηκε Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών (Φύση-Κυνήγι-Παράδοση) και συμμετείχε για πρώτη φορά στις Εθνικές εκλογές της 13ης Απριλίου 1990.

Στη συνέχεια και μετά από τη στενή συνεργασία του με το γαλλικό κυνηγετικό κόμμα C.P.N.T., το 1994, προστέθηκε στον τίτλο του και η λέξη «Ψάρεμα» και έτσι παραμένει μέχρι και σήμερα.

Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών (Φύση-Κυνήγι-Ψάρεμα-Παράδοση)

Με την ευκαιρία της 20ής επετείου του κυνηγετικού μας κινήματος σας ευχαριστούμε όλους εσάς που όλα αυτά τα χρόνια το έχετε αγκαλιάσει και το στηρίζετε ποικιλοτρόπως.

Η Συντονιστική Επιτροπή.

-----------------------------------------------------------------------------------

Με όλον τον σεβασμό που τρέφω στο πρόσωπο του κ. Γ. Τσαγκανέλια και σε όλους αυτούς που κρατούν το Κ.Ε.Κ. ζωντανό τόσα χρόνια, θα ήθελα να πω οτι καλό θα ήταν το Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών, να μένει στο προσκήνιο και στο πλευρό του Έλληνα κυνηγού και μετά τις εκλογές. Μπορεί μέχρι τώρα να μην έχουμε αποδείξει ότι καταλάβαμε την χρηστικότητα του "εργαλείου" που έχουμε στα χέρια μας, αλλά η συνέχιση είναι βασικός παράγοντας για να πιστέψει κάποιος σε κάτι! Κλείνοντας να ευχηθώ στον κύριο Τσαγκανέλια να έχει για πολλά πολλά χρόνια το κουράγιο και το όραμα να μας εκπροσωπεί περήφανα, όπως κάνει τόσα χρόνια μέχρι σήμερα.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ Η ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΣ;



Περιπλανώμενος στον δαιδαλώδη ιστό του internet, «έπεσα» πάνω σε μια σελίδα η οποία μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Ο λόγος για την σελίδα της ΜκΟ «Green Belt» ελληνιστί, «Πράσινη Ζώνη». Αυτή η οργάνωση λοιπόν, είναι μέλος του παγκόσμιου δικτύου Green Belt και ιδρύθηκε στην χώρα μας από ευσυνείδητους κατοίκους των βορείων προαστίων του λεκανοπεδίου Αττικής! Οι κεφαλές της, όλοι τους καθηγητές πανεπιστημίου, μορφωμένοι και σίγουρα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Διαβάστε λοιπόν την (βάσει καταστατικού) επεξήγηση του τι σημαίνει ΜκΟ:
«Μη Κυβερνητική Οργάνωση (Μ.Κ.Ο.) γενικά ορίζεται μια μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ένωση προσώπων, που αποσκοπεί στην υλοποίηση ενός κοινού στόχου συνδεόμενου άμεσα με την κοινωνία από την οποία αυτοί προέρχονται.»
Δεν καταλαβαίνω, εγώ ο αδαείς, ποια η διαφορά μεταξύ μιας χαρακτηρισμένης ΜκΟ και ενός Κυνηγετικού Συλλόγου! Την στιγμή μάλιστα, που οι Σύλλογοι ανά την επικράτεια που έχουν να επιδείξουν κοινωνικό έργο, είναι πάρα πολλοί (ένας από αυτούς είναι κι αυτός, της Σύρας μας).
Συνεχίζοντας περί εθελοντισμού λέει: «Μια οργάνωση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα μπορεί να χαρακτηριστεί εθελοντική ΜΚΟ, όταν έχει ως έναν από τους κύριους στόχους της την κινητοποίηση εθελοντών και την ανάπτυξη από αυτούς εθελοντικής δράσης σε έναν συγκεκριμένο κοινωνικό τομέα (πχ. δραστηριοποίηση σε περιβαλλοντικά ζητήματα).»
Ποιος είναι αυτός που έβαλε στη τσέπη ένα ευρώ από όλα αυτά τα οποία εκπονούνται από έναν Κυνηγετικό Σύλλογο; Ποιος πληρώθηκε μετά την κατάσβεση μια πυρκαγιάς από τις τόσες που έχουν συνδράμει τα μέλη του Συλλόγου της Άνδρου; Ποιος αύξησε το εισόδημα του από τις δενδροφυτεύσεις που γίνονται κατά κόρον από όλους τους Συλλόγους της πατρίδας μας; Ποιος κονόμησε από τις αναπλάσεις βιοτόπων; Από τις σπορές, τις ταΐστρες, τις ποτίστριες και τις απελευθερώσεις θηραμάτων; Ποιος τα «πήρε» που κουβάλησε με τον ώμο του τροφή, όταν το χιόνι έκανε τα τζάκια όλων αυτών των οικ(ω)λόγων να υποφέρουν;

Οι σκοποί, οι στόχοι και οι χορηγοί της οργάνωσης: «Οι σκοποί της οργάνωσης είναι κοινωφελείς, επιστημονικοί και σε καμία περίπτωση κερδοσκοπικοί.
Κύριος στόχος της οργάνωσης είναι η μεθοδική πραγματοποίηση ενεργειών που θα συμβάλλουν στη βελτίωση του περιβαλλοντικού επιπέδου των κατοίκων των Βορείων Προαστίων του Λεκανοπεδίου Αττικής. Οι χορηγοί της Green Belt είναι το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας».

Όλοι όσοι ασχολούνται με το κυνήγι, αλλά και όλοι αυτοί που συναναστρέφονται με κυνηγούς γνωρίζουν ότι όλες οι Ομοσπονδίες και η Συνομοσπονδία στελεχώνονται από επιστημονικό προσωπικό. Βιολόγοι, Θηραματολόγοι, Οικονομολόγοι, Δασολόγοι κτλ είναι η αιχμή του δόρατος όλων των προγραμμάτων που ενεργοποιούν 230.000 εθελοντές! Κύριος σκοπός των Κυνηγετικών Οργανώσεων δεν είναι μόνο η εξασφάλιση επαρκούς αριθμού θηρεύσιμων ειδών, αλλά και η αειφόρο πορεία και προάσπιση ΟΛΗΣ της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας μέσα από το κυνήγι, το οποίο ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστος κρίκος της αλυσίδας.
Η άποψη της Green Belt για την σχέση ΥΠΕΚΑ και περιβαλλοντικών Οργανώσεων: «Διακριτή απόσταση του Υπουργείου από περιβαλλοντικές οργανώσεις, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η ανεξάρτητη φωνή των τελευταίων. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις πρέπει ρητά να ενισχύονται από άλλους φορείς».
Γιατί οι Περιβαλλοντικές και Οικολογικές Οργανώσεις πρέπει να είναι μακριά από το Υπουργείο το οποίο είναι υπεύθυνο για το περιβάλλον; Μήπως, λέω μήπως, τα συμφέροντα είναι πολλά για να έχουμε κάθε έλεγχο πάνω από το κεφάλι μας; Μήπως θέλουν να απομακρυνθούν από το ελεκτικό μάτι της πολιτείας για ξεκάρφωμα; Σίγουρα δεν θα ήταν συμφέρουσα μια σύγκριση με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, οι οποίες σε αντίθεση με όλες τις κρατικοδίαιτες ΜκΟ, ελέγχονται από το ΥΠΕΚΑ και δεν παίρνουν δεκάρα τσακιστή από το κράτος! Αντιθέτως αυτοχρηματοδοτούν τόσο όλες τις δραστηριότητες τους, όσο την αναλγησία και κρατική ανικανότητα στην προσπάθεια της προστασίας της φύσης και της άγριας ζωής.
Η αλαζονεία που είναι γνώρισμα όλων των ΜκΟ μετά τις ευρωεκλογές και φυσικά, τα καλά και συμφέροντα. Γιατί μην ξεχνάμε, τα «παιδιά» είναι από τα βόρεια προάστια! Ε όλο και κάποιος Μηχανολόγος που κάνει μελέτες, εισαγωγέας που εισάγει και στήνει αιολικά συστήματα κτλ θα είναι μέλος κάποιας ΜκΟ. Μην χάσουν και την «μάσα»!: «Η δημιουργία του νέου Υπουργείου εμπεριέχει έναν ισχυρό συμβολισμό αλλά το ζητούμενο είναι οι αρμοδιότητες και η αυτονομία των κινήσεών του. Ο διαχωρισμός του από τα δημόσια έργα είναι σίγουρα ένα πρώτο καλό βήμα , αλλά δεν είναι πανάκεια, καθώς η σύνδεσή του με τα ζητήματα ενέργειας είναι πιθανό να δημιουργήσει αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και αρμοδιότητες, καθώς τα ενεργειακά ζητήματα έχουν αναπτυξιακή φύση (πχ: αιολικά πάρκα κτλ)».
Τι μπορεί κανείς να πει και να σκεφτεί; Έχω γράψει σε παλαιότερη ανάρτηση, ότι όποιος διαβάζει ιστοσελίδες και blogs των «παιδιών των λουλουδιών» πρέπει να είναι εγκεφαλικά νεκρός, για να μην κάνει το μυαλό του τέτοιου είδους συνειρμούς! Από την άλλη, τι σκοπιμότητα μπορεί να έχει η οποιαδήποτε ΜκΟ να χρηματοδοτείται από άλλο Υπουργείο, εκτός από αυτό που έχει σαν αντικείμενο το περιβάλλον; Τα αποθέματα της υπομονής μου έχουν ίδια επάρκεια με αυτή των εισιτηρίων αγώνα ποδοσφαίρου Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού…εξαντλούνται γρήγορα! Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που δεν μπήκα στην διαδικασία, να ψάξω το ποσό που στέρησε από τον Ελληνικό λαό η Green Belt, μέσω του Υπ. Μεταφορών. Αφού λοιπόν οι Κυνηγετικές Οργανώσεις έχουν να δείξουν, αν όχι καλύτερο, ίδιο έργο με αυτό των ΜκΟ, γιατί δεν βαπτίζονται κι αυτές ΜκΟ και να τυγχάνουν της ίδιας οικονομικής μεταχείρισης; Γιατί να μην αρχίσουν κι αυτές να διαχειρίζονται χρήματα του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Από το 1893 που ιδρύθηκε ο πρώτος Σύλλογος στην Ελλάδα, αυτός της Σύρου, έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε και κερδίζουμε το στοίχημα της προστασίας της φύσης και της άγριας ζωής. Μήπως είναι η ώρα να δούμε πιο σοβαρά την παράμετρο της αλλαγής των καταστατικών μας; Συνάδελφοι κυνηγοί, Μείνετε κοντά στον Σύλλογο σας. Προσπαθήστε να είστε ενήμεροι για όλα. Μην τρώτε ότι σας σερβίρουν οι διάφοροι αδιάφοροι, παράφοροι και κατάφοροι. Εμείς, οι 230.000 είμαστε η αιτία που υπάρχουν ακόμα δέντρα και αγροί στην χώρα. Θέλουν να μας μαντρώσουν για να έχουν μεγαλύτερες και περισσότερες περιοχές που θα γεμίσουν με μπετόν. Ζήτω το Ελεύθερο κυνήγι!

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

ΜΑΣ "ΡΙΧΝΟΥΝ" ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ. ΤΥΠΟΣ - ΚΥΝΗΓΙ 3/3/10



Η φωτογραφία που είναι μέρος του βιβλίου και το παρακάτω e-mail, έγιναν η αιτία του πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ του Τύπος-Κυνήγι στις 3/3/10. Να ευλογήσω λίγο και τα γένια μου! Φυσικά η κ. Κουτσάφτη ως επαγγελματίας, εμβάθυνε περισσότερο και καλά έκανε φανερώνοντας σωρεία τέτοιων παραδειγμάτων προς αποφυγήν, τα οποία μας εκθέτουν στα ίδια μας τα παιδιά! Ένα κλικ στην εικόνα, θα σας βοηθήσει.


«Όντας γονέας δυο κοριτσιών που πηγαίνουν στην 3η τάξη του δημοτικού σχολείου, ζω από κοντά το μεγαλείο της δωρεάν παιδείας του Ελληνικού κράτους! Ξεφυλλίζοντας λοιπόν το βιβλίο της Μελέτης Περιβάλλοντος και φτάνοντας στην σελίδα του σημερινού μαθήματος (30), διαπίστωσα ένα μάθημα – παιχνίδι που σκέφτηκαν το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, έναν ακριβώς χρόνο πριν, όταν τυπώθηκε το βιβλίο. Το σενάριο του σκετς του οποίου η πλοκή και το δια ταύτα, εξαρτώνται αποκλειστικά από τις καταβολές και τις ανησυχίες του εκάστοτε εκπαιδευτικού, είναι άλλη μια συντονισμένη δράση των οικ(ω)λόγων του καναπέ; Αναρωτιέμαι, άραγε στο οικονομικό πανεπιστήμιο έχουν σκετς με επιφανή μέλη ΜκΟ όταν δέχονται ευχάριστα τις παχυλές κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις; Νοιάζεται κανείς για τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών μας που γκρεμίζουν; Το γεγονός ότι ο πατέρας-πρότυπο ξαφνικά γίνεται αυτός που προκαλεί κακό στην φύση, είναι κι αυτό κάτι που δεν μετράει επειδή είμαστε κυνηγοί;»

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ



Από γόνος κυνηγετικής οικογένειας, οικ(ω)λόγος χωρίς αντίληψη και αντικειμενική άποψη. Τι συμβαίνει στα σχολεία;
Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

ΠΑΡΑ ΠΟΔΑ…ΑΡΜ!



Καλό μήνα, καλή μέρα και καλή εβδομάδα. Για άλλη μια χρονιά το κυνήγι τέλειωσε, αν εξαιρέσουμε την 10ήμερη επιμήκυνση του, στα μέρη που θα κυνηγηθεί το κουνέλι. Αυτή η αρχέγονη δραστηριότητα έβαλε μια άνω τελεία, για να συνεχίσει την επόμενη σεζόν, έτσι, θα κάνει και η φύση την δουλειά της. Όλο αυτό το πάρε – δώσε έλαβε τέλος. Τα κυνηγομάγαζα θα περιοριστούν να πουλούν πετονιές. Τα 4χ4 θα παροπλιστούν (λόγο και της αυξημένης τιμής των καυσίμων). Τα ξενοδοχεία στις απομακρυσμένες περιοχές θα βάλουν λουκέτο. Οι βιομηχανίες εξοπλισμού θα περιοριστούν σε δοκιμές και οι κυνηγετικοί σκύλοι, θα κοιμούνται και θα ξυπνούν με την ανάμνηση μιας εξόδου. Ουσιαστικά δηλαδή, δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα, αφού όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία και επίπτωση για κανέναν! Ποιος νοιάζεται για μερικά εκατομμύρια ευρώ; Δόξα τον Θεό, λεφτά έχουμε.
Φέτος, αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η χρονιά ξεκίνησε με την απογοητευτική και καθοδηγούμενη (κατ’ εμέ) ήττα του Κ.Ε.Κ. στις Ευρωεκλογές. Συνεχίστηκε με την καθιερωμένη πλέον καθυστέρηση της ρυθμιστικής αποφάσεως θήρας. Επακολούθησε η ολιγοήμερη απαγόρευση του κυνηγίου λόγο της απόφασης του Σ.τ.Ε. με την γνωστή παρέμβαση Αγγελέτου. Και έφτασε στην λήξη του, μέσω πληροφοριών που θέλουν το Υ.Π.Ε.Κ.Α. να γυρίζει την πλάτη σε 230.000 κυνηγούς, ικανοποιώντας τις φίλιες κρατικοδίαιτες Μ.Κ.Ο. σερβίροντας μας τις Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές.
Το καζάνι της κυνηγετικής οικογένειας βράζει, με την Κ.Σ.Ε. να συνεχίζει να τηρεί σιγή ιχθύος. Η χρονική περίοδος που η επικείμενη διαβούλευση για την νέα κυνηγετική σεζόν πλησιάζει και κανένας μας δεν ξέρει τι θα γίνει. Φαντάζομαι, ότι αν κάποια στιγμή το ελεύθερο κυνήγι θωρακιστεί με ένα νομικό πλαίσιο, που δεν θα επιτρέπει σε καμία κυβέρνηση ή αντικυνηγετική οργάνωση να το πλήξει ή και να αμφισβητήσει τον τρόπο εξασκήσεως του, θα μας λείψουν όλα αυτά τα ευτράπελα που ζούμε εδώ και χρόνια τώρα! Θα μας λείπουν οι αιχμηροί διάλογοι με τους οικ(ω)λόγους. Οι υποσχέσεις στήριξης του, από πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας. Ανούσια και εντελώς ελεύθερα, θα παίρνουμε τα βουνά και τα λαγκάδια και οι τουφεκιές μας θα μοιάζουν να πηγαίνουν στον βρόντο, αφού κανείς δεν θα ασχολείται μ’ αυτές παρά μόνο το θήραμα. Α ρε καημένα χρόνια, που τα τζιπ της θηροφυλακής ξεχύνονταν στην ύπαιθρο για να μας μαζέψουν. Που κοιμόμαστε με ανοιχτό το κυνήγι και ξυπνούσαμε και ήταν απαγορευμένο. Πως θα πηγαίνουμε τώρα στο βουνό; Ποιος θα μας κυνηγάει και γιατί;
Η πλάκα καλό θα είναι να μείνει εδώ. Καλό θα είναι όλοι οι έχοντες και κατέχοντες της μοίρας του κυνηγίου και των κυνηγών, να βρουν βιώσιμη λύση εδώ και τώρα. Πρέπει να σταματήσουν οι αμπελοφιλοσοφίες άρδην. Δεν φτάνει οι κυνηγοπατέρες μας να λένε ότι χάνουν χρόνο από την ζωή τους ασχολούμενοι με τα κοινά. Δεν έχουν το δικαίωμα να ζητούν τη σιωπή όλων αυτών που θίγονται από τους λάθος χειρισμούς τους. Ας βάλουμε λοιπόν εμείς τα όπλα στο ντουλάπι προς το παρόν κι ας βάλουν οι υπεύθυνοι τον πισινό τους κάτω, γιατί φύση χωρίς κυνήγι είναι λουκουμάς χωρίς ζάχαρη!
Και του χρόνου να είμαστε καλά, με θωρακισμένο και κερδισμένο, το ελεύθερο κυνήγι. Ευχής έργο θα ήταν, να μην ξεχνούσαμε όλοι μας να αποστείλουμε το δελτίο «ΑΡΤΕΜΙΣ».