ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 28/5/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Ευρωεκλογές 2014...ούτε ψήφος χαμένη!


Συνάδελφε κυνηγέ,

Μπορεί να έχεις παράπονα από την ηγεσία του συλλόγου σου.
Μπορεί να έχεις παράπονα από την ηγεσία της Ομοσπονδίας που υπάγεται ο σύλλογος σου.
Μπορεί να έχεις παράπονα από την ηγεσία της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.
Μπορεί να έχεις παράπονα με την ηγεσία του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών που χρόνια τώρα δεν μπορεί να ενώσει τις φωνές μας σε μια και που, ίσως να νομίζει ότι ο Έλληνας κυνηγός κοιμάται και δεν καταλαβαίνει!
Μπορεί να έχεις παράπονα με όλους τους πολιτικάντηδες που θυμούνται το κυνήγι, που τόσο αγαπάς, όταν θέλουν την ψήφο σου.
Μπορεί να έχεις παράπονα από τον ίδιο σου τον εαυτό που έδωσες ΕΣΥ το δικαίωμα όλων των παραπάνω να σε αψηφούν.

Ήρθε η ώρα να αναλάβεις δράση!

Μην χαρίσεις την ψήφο σου. Μην αφήσεις άλλο αυτούς που δεν πρέπει να παίρνουν αποφάσεις για σένα και το κυνήγι…το κυνήγι μας.

Στις 25 του Μάη ίσως να έχεις την τελευταία ευκαιρία να αποδείξεις πόσο πολύ αγαπάς το κυνήγι και να στείλεις ένα βροντερό μήνυμα σε εχθρούς και «φίλους».

Ψήφισε Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, ψήφισε ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι.

Ψηφίζοντας Κ.Ε.Κ. στις ευρωεκλογές δεν θα αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της χώρας μας. Αν δεν το κάνεις όμως, είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει ο χάρτης με τις ελεύθερες περιοχές θήρας. Είναι σίγουρο, για άλλη μια φορά, πως θα καταλάβουν ότι μπορούν να σε κάνουν ότι θέλουν. Να παίρνουν τα χρήματα από το υστέρημα σου και να τα διαχειρίζονται όπως θέλουν αυτοί. Να συντηρούν με αυτά Μ. κ. Ο. οι οποίες δεν έχουν λόγω ύπαρξης παρά μόνο για να ξεκοκαλίζουν τον κρατικό και τον ευρωπαϊκό κορβανά. Είναι σίγουρο ότι τα κόμματα εξουσίας θα καταλάβουν ότι σε έχουν πάντα στο χέρι με τα ψίχουλα που σου τάζουν. Τιμώρησε τους ΟΛΟΥΣ! Και αυτούς που έχουν το κυνήγι για διάλυση και αυτούς, τους δικούς μας, που τάχα μου θέλουν να πάνε στις Βρυξέλες και δεν μπορούν…στείλε τους! Φτιάξε μόνος σου το υπόβαθρο που θα στηρίζεται από δω και πέρα το κυνήγι.

Σήμερα γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα βιοποικιλότητας, φρόντισε του χρόνου τέτοια μέρα να μην λείπεις εσύ από την λίστα της Ελληνικής υπαίθρου!

Αγαπώ το κυνήγι, ψηφίζω



ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ



Για πέρδικες, ή ρακιτζιό, ή και τα δυο μαζί;

Tου Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Το κυνήγι είναι γιορτή έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον ένα κυνηγετικό ταξίδι για ένα δύσκολο - αντρικό θήραμα. Η αίσθηση της γιορτινής ατμόσφαιρας μεγαλώνει κι απογειώνεται όταν το ήδη τονωμένο ηθικό, μπολιάζεται με την χαρά της καλής παρέας και αρτύζεται με το πνεύμα ενός αποστάγματος.

Η λύσσα του Βαλσαμή για το κυνήγι της πέρδικας δεν έχει γιατρειά! Μέχρι και γεωργός αποφάσισε κάποια στιγμή να γίνει με απώτερο σκοπό, να πουλήσει τις πατάτες που θα έβγαζε για να καλύψει τα έξοδα ενός ταξιδιού στην Σάμο για το κυνήγι της βασίλισσας του βουνού. Το αποτέλεσμα εκείνης της απόπειρας όμως ίσως απασχολήσει το πληκτρολόγιο μου κάποια άλλη στιγμή. Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι να σου θυμίσω μια παλιά, σοφή ρήση: Όταν κάνει ο άνθρωπος σχέδια, ο Θεός γελάει!

Η λύσσα πέρα από βαριά, επικίνδυνη ασθένεια, είναι και κακός σύμβουλος. Ο Βαλσαμής όμως δεν είναι από δαύτους που την έχουν για μπούσουλα και δεν παίρνει χαμπάρι όσο κι αν τον προκαλεί. Μπορεί να φτάσει σε σημείο να γυρίσει στο αυτοκίνητο ξυπόλυτος από τον ποδαρόδρομο, αλλά όχι με ένοχο βλέμμα και τρεμάμενα χέρια. Χαρακτηριστικά που έχουν όλοι αυτοί που δεν σέβονται τον εαυτό τους.

Η παρέα απαρτίζονταν από την Βαλσάμη, τον Μήτσο και τους αδελφούς Κυριακόπουλους. Ο Μιχάλης κι ο Αντώνης κατά κόσμων: Μπακαλάκια. Υπάρχει ένα κενό μνήμης του φίλου μου, του Βαλσαμή, για το ενδεχόμενο μήπως η παρέα ήταν πιο μεγάλη, αλλά ου γάρ έρχεται μόνον το γήρας!

Τα γέλια και τα πειράγματα ήταν δεδομένα σε τούτη την παρέα αφού ο Μήτσος κι ο Βαλσαμής είναι το δίδυμο της πλάκας. Όπως ο Μπόλεκ κι ο Λόλεκ από τα Πωλονικά κινούμενα σχέδια των παιδικών μας χρόνων.

Η παρέα έφτασε στον κυνηγότοπο και τα πράγματα σοβάρεψαν. Όπλα αναλάβετε και άρξασθε βάδην, ήταν οι επόμενες εντολές προς άπαντες. Ζητούμενο: Οι πέρδικες. Τόπος: Η πανέμορφη Τήνος, ένα μέρος που έχει τον τρόπο του να σε μαγεύει από τα πρώτα βήματα.

Οι μυρωδιές της υπαίθρου στο κυνήγι είναι άλλη μια αιτία αιχμαλωσίας ενός κυνηγού από τούτη την δραστηριότητα. Το βρεγμένο χώμα μετά από μια φθινοπωρινή βροχή, η πρωινή υγρασία, το θυμάρι, ο φασκός, τα σκίνα, η αρεφτιά, η ρίγανη, αφήνουν την δική τους ανεξίτηλη σφραγίδα στο μυαλό όλων αυτών που το κυνήγι έχει ευρεία έννοια στο νου τους και δεν συνδέεσαι στενά μόνο με όπλα, θηράματα και τουφεκιές. Το πνεύμα του οινοπνεύματος στον κυνηγότοπο όμως δεν βρίσκεται στην λίστα των μυρουδιών, τουλάχιστον, των Συριανών κυνηγών.

Στην μέση του πουθενά, μέσα από χαμηλά, πετρόχτιστα μαντράκια αναδύονταν καπνός. Μυρωδάτος καπνός! Ξύλο και οινόπνευμα σκορπούσαν το ένοχο μυστικό στον αγέρα της περιοχής. Οι οικοδεσπότες καταδεκτικοί και φιλόξενοι, κυκλαδίτες γάρ, προσκάλεσαν την κυνηγοπαρέα να κάτσει μαζί τους. Το ρακιτζιό ήταν σε πλήρη εξέλιξη στο κτήμα της κυρά Δήμητρας. Το κυνήγι της πέρδικας κι ο τρύγος είναι δυο δραστηριότητες των ανθρώπων της υπαίθρου, που ανέκαθεν πηγαίνουν αντάμα. Πολλά μεσημεριανά διαλύματα για κολατσιό στο κυνήγι της πέρδικας, έχουν γεύση από γιδοτύρι και σταφύλι Σερφιώτικο με το κουκούτσι να σπάει στο δόντι και την ευχαρίστηση της στιγμής να σε φέρνει ένα βήμα πριν φωνάξεις «Αφήστε με να πεθάνω εδώ!».

Τα όπλα «άραξαν» στην γωνιά του δωματίου και τα αυτοσχέδια καθίσματα από κορμούς δέντρων αφράτεψαν για να φιλοξενήσουν την παρέα. Τα ποτήρια γέμισαν και άρχισαν οι συστάσεις. Έτσι γίνεται εδώ στις Κυκλάδες, πρώτα θα σε φιλέψουν και μετά θα πεις ποιος είσαι και που πας. Στην προκειμένη περίπτωση όμως και ποιοι ήταν ήξεραν και που πάνε, αφού ένας εκ των ρακιτζιοτών, ήταν φαντάρος με τον Μήτσο και τον Βαλσαμή και τα όπλα πρόδιδαν τον προορισμό της συριανής παρέας. Ο Σπύρος Κολάρος θύμισε στους επισκέπτες του ότι κάποια στιγμή προσέφεραν τις υπηρεσίες τους μαζί την πατρίδα, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά στον Μήτσο «Εσύ είσαι συριανός τόσο στην καταγωγή, όσο και στο επίθετο!».

Η παρέα μοιράστηκε. Τα μπακαλάκια μαγεύτηκαν από το «νερό της φωτιάς» και έριξαν άγκυρα για τα καλά. Τα σύγλινα στα πήλινα κιούπια και το ζεστό ρακί που έτρεχε από τον αυλό τους αιχμαλώτισαν και άλλαξαν τον σκοπό της επίσκεψης τους στο νησί της Μεγαλόχαρης. Ο Μπόλεκ κι ο Λόλεκ, ο Βαλσαμής κι ο Μήτσος ντε, αφού πήραν την δόση τους συνέχισαν την πορεία τους για το ραντεβού με τις βασίλισσες, δίνοντας ένα άλλο με την υπόλοιπη παρέα στο ίδιο μέρος λίγες ώρες μετά.

Η κάρπωση σε τέτοιες ιστορίες δεν έχει καμιά θέση, γι’ αυτό και δεν ξέρω αν στο ραντεβού ήταν άπαντες παρόντες, αφού δεν ρώτησα. Για την μετέπειτα πορεία της παρέας ρώτησα, της οποίας κανένα μέλος δεν γνώριζε με σιγουριά πόσο κάνουν δυο και δυο! Το μόνο που γνωρίζουν όλοι τους είναι ότι πέρασαν αφάνταστα καλά. Αντίδοτο στην λύσσα, λοιπόν, μπορεί να είναι και μια απρογραμμάτιστη μάζωξη με πολλά χαμόγελα, χαλαρή διάθεση και νερό της φωτιάς!   


Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 21/5/2014.

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 21/5/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 14/5/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Πεθαίνεις όταν ξεχαστείς!



Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Η υστεροφημία ήταν ζητούμενο μείζονος σημασίας για τους αρχαίους Έλληνες. Η πλούσια μυθολογία μας, αναφέρει πολλές περιπτώσεις για αποφάσεις που πάρθηκαν, ή όχι, αιτία αυτής της σκέψης που βρίσκονταν πάντα στο μυαλό τους και καθόριζε τις κινήσεις τους.

Κρίνοντας εξ ιδίων να πω ότι, αρκετές χιλιάδες χρόνια μετά, η υστεροφημία για τους συγγενείς ενός νεκρού δρα ως βάλσαμο στην πληγή που αφήνει η απώλεια ενός αγαπημένου ατόμου. Ηρεμεί η ψυχή σου όταν ακούς καλά λόγια για το άτομο που ο χαμός του σε πίκρανε και σε πλήγωσε πολύ. Γεμίζει το κορμί σου απ’ άκρη σ’ άκρη με γαληνή και νιώθεις ξαφνικά ότι έκρυβες μέσα σου περισσότερη αγάπη για εκείνο.

Ο σοφός λαός μας λέει ότι ο πραγματικός θάνατος, έρχεται όταν κάποιος ξεχαστεί. Όταν δεν γίνεται πια καμιά αναφορά στο πρόσωπο του κι όταν η θύμηση του δεν πιάνει σε κανένα μυαλό χώρο. Όταν κανένας δεν έχει τίποτα να πει για εκείνον που έφυγε για το πιο μακρινό ταξίδι και η λήθη έχει ξεθωριάσει την εικόνα του.

Στον αντίποδα βρίσκεται η αθανασία που προσφέρει η μνήμη, η αναφορά σε αυτούς που μας έχουν λείψει. Στους αιώνιους ταξιδευτές. Αυτούς που αγαπήσαμε, εκτιμήσαμε και που με τον τρόπο τους κατάφεραν μια μικρή, ή, μεγάλη χαρακιά στην ψυχή μας. Ο πατέρας μου συνήθιζε να λέει ότι καλύτερα είναι αυτό που νιώθεις να το δείχνεις στον άλλον όσο είναι εν ζωή. «Που θα είμαι εγώ τότε για να δω το άγαλμα που θα μου στήσουν και τα στεφάνια που θα μου καταθέσουν; Όλα αυτά δεν έχουν καμιά αξία μπροστά σε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ένα ζεστό χαμόγελο. Ένα ποτήρι ούζο που μοιράζεσαι με δυο ευχάριστες κουβέντες». 

Σωστό κι αυτό, έχει μια βάση. Όταν όμως βλέπεις εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού μετά θάνατο κάποιου, μπορείς να καταλάβεις πόσο σημαντικός ήταν ο εκλιπόν για εκείνον που χωρίς να σκεφτεί κόπο, χρόνο και χρήμα, αφιερώνει όλα τα παραπάνω για να φωνάξει σιωπηλά: Μου λείπεις!

Ο Σταύρος Κουλούρης υπήρξε μια κυνηγετική μορφή που άφησε εποχή στο νησί μου. Το βαλάντιο του, του επέτρεψε να κυνηγήσει με ακριβά τουφέκια μα και να πληρώσει μεροκάματα για να «κρατάνε» το καρτέρι του ολονυχτίς την περίοδο των τρυγονιών, πάνω εκεί στον Χαρασώνα, στο καρτέρι που ακόμα και σήμερα φέρει, τιμής ένεκεν, το όνομα του. Ευγενική φυσιογνωμία, ευθυτενής, με παράστημα και βηματισμό που πρόδιδαν την γαλάζια απόχρωση που είχε το αίμα που έρεε στις φλέβες του. Συνάμα όμως ήταν τόσο απλός και προσιτός. Όσοι τον γνώρισαν έχουν πολλές καλές κουβέντες να πουν για εκείνον.

Ένας καλός καρντάσης ήταν κι ο Σταύρος Ζαράνης, ο Σταυρής. Άνθρωπος του μεροκάματου, την καλής παρέας και του καλαμπουριού. Παθιασμένος κυνηγός κι αυτός.

Με διαφορά αρκετών ετών, έδωσαν ραντεβού οι δυο τους, οι συνονόματοι, στην γειτονιά των αγγέλων. Φαίνεται όμως ότι το κενό που άφησαν πίσω για τον καλό, κοινό τους φίλο τον Κώστα Ψαθόπουλο ήταν μεγάλο. Έτσι ο γνωστός και απείρως εκτιμώμενος στην κυνηγετική Συριανή κοινότητα, και όχι μόνο, ο κατά κόσμων Μουθούκης, επιστράτευσε την κατασκευαστική του ικανότητα και σκάρωσε ένα ερμάριο μνήμης.

Ένα μικρό ντουλαπάκι φορτωμένο με νερό, καφέ, ζάχαρη, κουταλάκι, μπρίκι, γκαζάκι και ότι άλλο μπορεί να χρειαστεί κάποιος για να ξαποστάσει και να μνημονεύσει τους δυο φίλους του που έφυγαν, ο ένας βιαστικά. Ένα ποίημα, γραμμένο από τον ίδιο, κοσμεί το ένα πορτάκι και μια παράσταση από κυνήγι μπεκάτσας το άλλο.

Όλος αυτός ο θησαυρός, είναι κρυμμένος στην σκιά μια αγριελιάς, στην πλάτη του καρτεριού του Κουλούρη. Ευχάριστη έκπληξη για όποιον θελήσει να αγναντέψει την Τζια, την Κύθνο και την Γυάρο απ’ την μια και από την άλλη την Τήνο, την Μύκονο, την Νάξο και την Πάρο. Μεσημέρι Κυριακής ήταν όταν με τον Λορέντζο και τον πεθερό του τον Αντώνη, πήραμε την ανηφόρα για να χαζέψω από κοντά το πρωτότυπο μνημείο που σκάρωσε το Μουθούκι. Μας έκλεψε τα λόγια και τις σκέψεις η θέα. Το πλέον καταλληλότερο μέρος για να στηθεί ένα «μνημείο» για δυο κυνηγούς. Για δυο άτομα της φαμίλιας που, χιλιάδες χρόνια τώρα, επιμένει να γιομίζει τα σωθικά της με φρέσκο αγέρα και την ψυχή της με εικόνες που, αν μη τι άλλο, σε αφήνουν άφωνο μπροστά στο μεγαλείο της πλάσης.

Ανοίξαμε το ερμάριο, θαυμάσαμε την εφευρετικότητα του κυρ Κώστα, μνημονεύσαμε τους δυο χαμένους συναδέλφους, πήραμε τις ψυχολογικές μας ντόπες που προσφέρει το απέραντο γαλάζιο από εκεί πάνω, γεμίσαμε τα αυτιά μας με τα κακαρίσματα των περδίκων που έψαχναν ταίρι και κατηφορίσαμε για τον μετασκευασμένο αχυρώνα του Αντώνη, που μας φιλοξενεί κάποια κυριακάτικα μεσημέρια και γευόμαστε το νέκταρ της κάβας του.


Να ‘σαι καλά κυρ Κώστα να θυμάσαι τους φίλους σου. Αθάνατοι! 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 7/5/2014.

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 7/5/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Γενική συνέλευση και δώρο τα χάπια!

Ένας πολύ δυνατός πόνος, μέσα από τόσους, είναι κι αυτός της απογοήτευσης!

Απογοήτευση μπορεί να νιώσει κάποιος από πολλές αιτίες. Μια εξ αυτών είναι η απογοήτευση που νιώθεις όταν η απομυθοποίηση ενός ατόμου που εκτιμούσες μέχρι σήμερα, γίνεται με τον χειρότερο τρόπο και αποδεικνύεται ότι είχες «ζυγίσει» λάθος την προσωπικότητα ενός ανθρώπου.

Πόνεσαν, λοιπόν, όλοι όσοι κατά το παρελθόν είχαν την ατυχία να γνωρίσουν τον ηθοποιό που χθες 4/5/2014 έδωσε την καλύτερη του παράσταση στην γενική συνέλευση του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου, στο θέατρο Ευανθίας Καϊρη σε μια παράσταση του παραλόγου.

Οι παρουσίες δεν εξέπληξαν κανέναν αφού ήταν υποτονικές, όπως αναμενόταν. Μια γενική συνέλευση όμως πάντα έχει κάτι να πει και πάντα η λήξη της κρύβει ένα δια ταύτα. Το δια ταύτα αυτής της γενικής, ήταν η διαπίστωση ότι το κυνήγι ταλανίζεται, βασανίζεται και δολοφονείται από εμάς τους ίδιους! Σε όποια βαθμίδα της κυνηγετικής ιεραρχίας κι αν βρισκόμαστε, όλοι μας έχουμε πρόχειρο και εύκαιρο ένα καρφί για το κυνήγι που αγαπάμε. Οι πολέμιοι του, απλά βάζουν ένα χεράκι επί πλέον, για να πάει αύτανδρο στον πάτο, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Μπερδεύτηκες ε;

Ποιος είναι ο ηθοποιός; Τι είπε; Σε ποιον τα είπε; Ποιος θίχτηκε; και το καλό…Γιατί τα είπε;  

Από την αρχή λοιπόν και με την σειρά:

Είπαμε τις καλημέρες μας, φτιάξαμε τα καφεδάκια μας, ανάψαμε τα τσιγαράκια μας και στρωθήκαμε να ακούσουμε τους απολογισμούς, τους προϋπολογισμούς και να συζητήσουμε όλα τα εντός και εκτός ημερησίας διάταξης θέματα.

Από την αρχή της συνέλευσης η ουρά του περί ου ο λόγος, του ηθοποιού ντε, ήταν στριμένη, σηκωμένη και έτοιμη για καυγά. Εντεταλμένη υπηρεσία εκτελούσε βλέπεις ο κακομοίρης, δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Ήταν παρόν ο εντολέας βλέπεις.

Ότι συζητήθηκε, ότι προτάθηκε, ότι ειπώθηκε και ότι υπήρχε η πρόθεση να ειπωθεί, σε όλα, είχε αντίθετη άποψη. Καλώς και την είχε, αυτά έχουν οι δημοκρατίες. Ο τρόπος όμως, το ύφος, το ήθος, ο τόνος, η ένταση της φωνής και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιήθηκαν εκ μέρους του δεν συνάδουν με δημοκράτη και δη, με άνθρωπο! Ακόμα κι αν είχε δίκιο σε κάποια, ακόμα κι αν είχε κάτι να μας πει, έχασε αυτό το άμοιρο το δίκιο του και κανένας από τους παρόντες δεν κατάλαβε τι ήθελε να μας πει ο ποιητής, αφού όλες του οι κουβέντες έμοιαζαν άναρθρες κραυγές κάποιου που βιάζονταν να κάνει την δουλειά του και να φύγει.

Ποια ήταν η «δουλειά» του; Να μετατρέψει σε χάος την συνέλευση και να φύγει ο κόσμος…όπερ και εγένετο δυστυχώς.

Τελικά ποιος είναι αυτός βρε παιδί μου; Θα μου πεις. Είναι κάποιος που ούτε το όνομα του δεν θέλω να θυμάμαι πια! Και μην πάει το μυαλό σου ότι φοβάμαι και δεν το αναφέρω, έχω αποδείξει κατά το παρελθόν ότι τέτοια μαγκάκια τα έχω για τον π…ρωινό καφέ μου, ναι;

Ήταν κάποιος που γνώριζα, που μου ενέπνεαν σεβασμό τα άσπρα του μαλλιά. Που άκουγα με προσοχή τις ιστορίες που έλεγε από κυνήγια στην γενέτειρα του. Που θεωρούσα ότι οι απόψεις του για το κυνήγι στο νησί μου είχαν στόχο το καλύτερο για όλους μας. Όλα αυτά όμως ήταν μέχρι προχθές. Χθες απέδειξε ότι η ρήση που θέλει αυτόν που θα κοιμηθεί με στραβό να αλληθωρίζει το πρωί, είναι πέρα για πέρα σωστή!

Τα έβαλε με τον τρόπο που επιλέχθηκαν οι υποψήφιοι του ΚΕΚ στις ευρωεκλογές και φταίχτες ήταν το ΔΣ του συλλόγου. Ο τρόπος που διανεμήθηκαν οι πέρδικες από την Ομοσπονδία και φταίχτες ήταν το ΔΣ του συλλόγου. Η τοποθεσία που έχει οριστεί το καταφύγιο θηραμάτων, προ 15ετιας, και φταίχτες ήταν το ΔΣ του συλλόγου. Το κοτετσίσιο DNA των περδίκων που απελευθερώνουμε και φταίχτες ήταν το ΔΣ του συλλόγου. Ότι στην στήλη «Καταπολέμηση επιβλαβών» τα ευρώ ήταν μηδέν…που να πάει το μυαλό του στα μπερδέματα με τις φιλοζωικές και τους οικολόγους!

Ατάκα της ημέρας: ΔΙΟΙΚΟΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ. Εννοώντας φυσικά το ΔΣ.

Άκαιρη φίλτατε η διαπίστωση σου αφού άργησες να την διατυπώσεις κάποια χρόνια και άτοπη εξίσου, αφού οι Ντάλτον που ήξερες, και ξέρεις, δεν είναι πια στην σύνθεση του ΔΣ του συλλόγου μας. μάλλον μέσα στον παραλογισμό σας κοιτούσες χθες σε λάθος κατεύθυνση!!!

Ερώτηση αγανακτισμένου συναδέλφου: Γιατί φωνάζεις έτσι μωρέ;

Απάντηση σώφρονος ανθρώπου: Γιατί εγώ έχω τα @ρχίδια!

Θα σου πρότεινα ένα ζεστό μέρος να τα αποθέσεις, αλλά απ' ότι φαίνεται είναι φαρδύ και θα πέσουν, θα τα πατήσει κανένας άνθρωπος και θα τρέχεις να βρείς τέτοια εποχή τσακιστές ελιές.

Αποστροφή, αηδία και πολλή μεγάλος εκνευρισμός διακατέχει ακόμα και σήμερα πολλά από τα παρευρεθέντα μέλη της χθεσινής παράστασης που έδωσε ο κυνηγός της πλάκας.

Εύλογη ερώτηση: Γιατί δεν τον πετάξαμε έξω; 

Εύλογη απάντηση: Γιατί κανένας αφενός δεν ήθελε να λερώσει τα χέρια του με ακαθαρσίες και αφετέρου κανένας δεν ήθελε να δώσει αξία σε αυτές! Όλοι ελπίζουν να έχει την ευθιξία να τιμήσει τα παντελόνια που φοράει και να τηρήσει τα τελευταία λόγια που είπε, ότι θα παραιτηθεί από μέλος του συλλόγου…αμήν και στα τσακίδια!

Κοινή διαπίστωση ΟΛΩΝ ήταν ότι ο εν λόγω παραλογιζόμενος υπερήλικας, έδρασε κατ’ εντολή.  

Κατά τα άλλα, γιατί πολύ αξία έδωσα, ειπώθηκε ότι η ΚΟΣΕ θα επιμείνει στον εμπλουτισμό των βιοτόπων του νησιού με κάποια άτομα λαγού. Αποφύγαμε μια λάθος απαγόρευση του κυνηγίου του αφτιά άνευ λόγου και αιτίας. Ψηφίσαμε να αποσταλούν περισσότερα άτομα περδίκων στην Τήνο αφού αυτή σηκώνει μεγάλο κυνηγετικό βάρος στη περίοδο του κυνηγίου της.

Όλα αυτά, τα πολλά και λίγα, έλαβαν χώρα χθες. Ευτυχώς για κάποιους που δεν ήρθαν και δυστυχώς για όλους αυτούς που δεν ήταν παρόντες και έχασαν τέτοια κωμωδία.

Την συνέλευση τίμησε με την παρουσία του ο πρόεδρος του συλλόγου της Τήνου, ένας από τους υποψηφίους του ΚΕΚ στις Κυκλάδες στις επικείμενες ευρωεκλογές του Μαΐου.


Και εις άλλα με υγεία.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Ασίγαστο πάθος.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Αν μπει κάποιος στον κόπο -μακάρι να μπορούσε- να μαζέψει απ’ όλη την Ελλάδα όλους αυτούς που άφησαν εποχή -στην εποχή τους- στο βουνό, φαντάζομαι ότι ο χάρτης θα άλλαζε κι από μια Ελλάδα θα έδειχνε δυο! Τόσοι πολλοί είναι όλοι αυτοί που έχουν γεμίσει με τα καμώματα τους τις σελίδες του κυνηγετικού βιβλίου της ιστορίας του τόπου μας. Για κάποιους βέβαια αυτά δεν είναι αρεστά. Κάποιοι δεν αντέχουν αυτή, την μια Ελλάδα, πόσο μάλλον να ήταν δυο! Κάποιοι άλλοι εύχονται, γονατιστοί, η κυνηγετική φάρα να αποδεκατιστεί όπως τα στάχυα που θερίζει τον Αύγουστο ο θεριστής στους κάμπους της Θεσσαλίας.

Και τι δεν θα ‘δινα να μπορούσα να χωρέσω όλη αυτή την γνώση στο μυαλό μου που είναι πρόσφορο και φιλόξενο και για τα δυο. Γιατί και την Ελλάδα αγαπώ, και θα ‘θελα ο χάρτης να ‘ναι γιομάτος από τέτοιες, μα και τους κυνηγούς πιότερο μαθές!

θα ήθελα να ξέρω τι είχε κάνει ο τάδε στα Γιάννενα όταν είχε πάει για μπεκάτσες μια φορά. Τίνος ο σκύλος ξαπόσταινε κάτω από ένα πουρνάρι, ενώ αυτός ο φουκαράς έριχνε μαύρο ιδρώτα να τον βρει εκεί ψηλά στην Δράμα. Ποιον έκανε ρεζίλη ένα ορτύκι που, θαρρείς και ήταν κουρδιστό, δεν έλεγε να αποθάνει το ρημάδι κάτω εκεί στην Μάνη. Ποιος ήταν αυτός που με την παρέα του έκατσαν να φάνε το κολατσιό τους πάνω στο θυμάρι που είχε γιατάκι ο λαγός στην Άνδρο. Ποιος ήταν αυτός που κορόιδεψαν οι πέρδικες και βγήκαν αφού τις είχε προσπεράσει, στην Κρήτη. Όλα αυτά θα ήθελα να ξέρω. Να μπορούσα να τα χωρέσω μέσα στο τσερβέλο μου και να γελάω με τις ώρες.

Να κάνω καινούρια συκώτια, να τα τρώνε οι οχτροί μου κι εγώ ψόφο να μην έχω σαν το κακό σκυλί. Δεν είναι μωρέ πως είμαι κουτσομπόλης κι ας έχω μια μικρή κλήση προς τα κει όπως κι εσύ. Είναι που όλα τούτα που βγάζω τώρα απ’ το μυαλό μου, κάποιος, κάπου, κάποτε, τα έχει ζήσει κι εγώ θα ήθελα να τα ξέρω με την κάθε λεπτομέρεια. Να προσπαθήσω να τα νιώσω στο πετσί μου. Να ορκιστώ ότι μου μύρισε ο φασκός που έσπασε κάτω από τα πόδια του. Να κάτσω να τα γράψω και να αντηχούν στα αυτιά μου οι διάλογοι. Να κλαίω με τις ώρες απ’ την συγκίνηση και να ανατριχιάζω από το δέος.

Να τρέχουν τα γράμματα στην οθόνη και το μυαλό μου στο βουνό κοντά του.  Να ρίχνω νερό στα μούτρα μου απ’ το ρυάκι να δροσιστώ κι ώσπου να γυρίσω να κοιτάξω, να έχει χαθεί ο ήρωας της ιστορίας μέσα στα δέντρα σαν τον Ρομπέν. Κι εγώ να τρέχω να προλάβω την σκιά του που μπερδεύεται στα ξέφωτα. Να ακούω το τσακανάκι να με φωνάζει και τα αλυχτίσματα του αρχηγού της αγέλης, που έχει πάρει στο κατόπι τον μονιά και τον σπρώχνει.

Να ακούω το βιαστικό πάφλασμα των φτερών της βασίλισσας του δάσους και να με χαστουκίζει ο αγέρας τους στην μούρη. Να είμαι σκαρφαλωμένος στα βράχια δίπλα στον κότσο που διαλαλεί την κυριαρχία του σ’ ένα Κυκλαδονήσι και να οσφραίνομαι τον ντορό αντάμα μ’ ένα Πόϊντερ. Να ‘μαι από κοντά σε ένα Βίζσλα όταν ξεφωλιάζει τα ορτύκια και τρέμουν οι μύες στα πόδια του απ’ την ένταση κι από το πάθος. Να σέρνω δίπλα στον αφτιά, που έχει γίνει ένα με το χώμα και ετοιμάζεται για το μεγάλο σάλτο μακριά απ’ τον διώκτη του. Να νιώσω την λαχτάρα ενός φασοκυνηγού, που τρέμει καθώς βλέπει τα σιδερένια πουλιά να πλησιάζουν το καρτέρι του.

Να φάω κι εγώ ηλιόσπορα με τα τρυγόνια κι αντί έναν αστέρα του Χόλιγουντ, να βλέπω κυνήγι σε έναν καλοκαιρινό κινηματογράφο την Ελληνικής υπαίθρου. Να κάτσω στην πλάτη ενός τσικνιά, σαν άλλος Νιλς Χόλγκερσον και να οδηγήσω ένα κοπάδι φτερωτών μεταναστών στην Αφρική.

Να είμαι στην άκρη της τάβλας όταν η παρέα κάθεται για να τσουγκρίσει τα ποτήρια της μετά από ένα κυνήγι. Ν’ ακούω τα πειράγματα, τα γέλια και τα χωρατά τους. Να κάνω κι εγώ τον σταυρό μου στο ξωκλήσι της Παναγιάς μέσα στο δάσος, να πάρω την ευλογία της για ένα καλό και ασφαλές κυνήγι. Θα ‘θελα να μην ξανασχοληθώ με κάτι άλλο πέραν του κυνηγίου, ασχέτως της καρπώσεως. Θα ‘θελα το ξυπνητήρι να μην βαράει για τίποτα άλλο, παρά μόνο για να πάω στο βουνό. Θα ‘θελα να μπορούσα να μεταλαμπαδεύσω όλη αυτή την γνώση και την εμπειρία, αν την είχα, σε όλους τους πιτσιρικάδες. Για να μπορέσουν να αποφύγουν τα λάθη που έκαναν οι παππούδες μας. Να βαδίσουν χωρίς τις τροχοπέδες των προπατορικών αμαρτιών και να μπορέσουν να σκορπίσουν στον πλανήτη ότι ζωή χωρίς κυνήγι, είναι όπως η κακαβιά χωρίς τα ψάρια!

 Και τώρα που το σκέφτομαι και έχω «φορτώσει» και σφυρίζω από τα νεύρα μου σαν το intercity, θα ‘θελα να αφιερώσω ένα γνωστό, παλιό τραγούδι σε όλους αυτούς που τρέφουν φρούδες ελπίδες ότι το κυνήγι είναι πια ξεπερασμένο και δεν θα έχει συνέχεια μέσα στον χρόνο.  


«Όσο υπάρχει τράπουλα, θα βγαίνουνε ρηγάδες κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι, θα βγαίνουν μαθητάδες!»

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 30/4/2014.