ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΙΜΩΤΡΟ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ


Αναδημοσίευση απο το foroum gpeppas.

Με εκατοντάδες τηλεφωνήματα διαμαρτυρήθηκαν κυνηγοί αναγνώστες του Ελεύθερου Τύπου σχετικά με την δημόσια διαβούλευση –μέσω διαδικτύου- που αποφάσισε η υπουργός κ. Τίνα Μπιρμπίλη για τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας, ξεκινώντας από τον Υμηττό.

Του Απόστολου Χρ. Αντωνάκη
aantonakis@e-typos.com

Σύμφωνα με τις καταγγελίες οι κυνηγοί χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση – πρόκληση της υπουργού ΥΠΕΚΑ, σχετικά με την δημόσια διαβούλευση περιοχών στις οποίες σχεδιάζεται να απαγορευτεί και η κυνηγετική δραστηριότητα.

«Παγίδα»

Οι 300.000 Έλληνες κυνηγοί αν και θεωρούν την συγκεκριμένη μεθοδολογία παγίδα, επειδή ένα μικρό μέρος της κυνηγετικής οικογένειας είναι εξοικειωμένο με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ανταποκρίθηκαν αυθόρμητα στην συγκεκριμένη διαδικασία περιμένοντας να διαβάσουν στην ειδική ηλεκτρονική σελίδα και τις απόψεις τους.
Αυτό δυστυχώς δεν συνέβη καθώς από τις 24 Απριλίου το σύστημα δείχνει αδύναμο να δεχθεί μια μεγάλη και μαζική συμμετοχή, καθιστώντας την αξιοπιστία του προβληματική. Από την πλευρά των Ελλήνων κυνηγών εκφράζονται ανησυχίες για το ενδεχόμενοι οι απόψεις τους να περνούν από ειδικό «φίλτρο» μέσω των εντεταλμένων διαχειριστών της επίσημης ιστοσελίδας του ΥΠΕΚΑ.
Το θέμα του Υμηττού, ουσιαστικά, αποτελεί το πρώτο crash test της κ. Τίνας Μπιρμπίλη σχετικά με την απαγόρευση του κυνηγιού στις Ζ.Ε.Π. (υπό τη μορφή σχεδίου Π.Δ.) ώστε να αξιολογηθούν οι αντιδράσεις των κυνηγών και των οργανώσεών τους πριν αποφασίσει τις επεμβάσεις της σε ζωτικούς χώρους για την άσκηση του κυνηγιού στην ευρύτερη περιφέρεια της χώρας.
Αν και την κ. Τίνα Μπιρμπίλη –σχετικά με τον Υμηττό- την απασχολούσαν αρχικά οι περιμετρικές πινακίδες κατά μήκος των περιφερειακών αυτοκινητόδρομων και όχι οι αποτεφρωμένες εκτάσεις του, καθώς και η ύπαρξη εκατοντάδων κεραιών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και κινητής τηλεφωνίας, εστίασε την προσοχή της σʼ ένα μικρό τμήμα του –στην πλευρά των Μεσογείων- όπου επιτρέπεται το κυνήγι.
Από την πλευρά τους οι κυνηγοί υποστηρίζουν ότι όπου ισχύει το καθεστώς άσκησης του κυνηγίου ορθώς επιτρέπεται, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Σε ό,τι αφορά την προστασία της άγριας πανίδας του Υμηττού οι κυνηγετικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη τους οφείλεται κυρίως σε δικές τους φιλοθηραματικές επεμβάσεις (συχνές απελευθερώσεις) αλλά και στην περιφρούρηση των απαγορευμένων περιοχών από τους φύλακες θήρας των κυνηγετικών συλλόγων.
Κατά συνέπεια, θεωρούν ότι τουλάχιστον αδικούνται, όταν χαρακτηρίζεται το κυνήγι ενοχλητικό και βλαπτικό για το περιβάλλον.

ΦΙΛΕ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ, ΑΣΠΟΝΔΕ ΕΧΘΡΕ...!


Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, πολλοί είναι αυτοί που μου έχουν πει ότι γράφω καλούτσικες ιστορίες, πιασάρικες ας πούμε. Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά όταν σταματούν οι ιστοριούλες κι αρχίζουν τα σοβαρά. Εκεί πρέπει εκτός από το να έχεις το θέμα του χεριού σου, να το έχεις σπουδάσει καλά. Scripta manent! Τα γραπτά μένουν. Γι’ αυτό όταν θέλεις κι εσύ να γράψεις κάτι πρόσεχε, κάποιος μπορεί να γελάει όταν το διαβάζει. Σίγουρα το γέλιο κάνει καλό, αλλά «κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο». Φαντάσου να γελάει το υποψήφιο θύμα με μια επιστολή – προειδοποίηση. Πάει το κακό προφίλ του θύτη!
Πάρε ένα γραμματέα τουλάχιστον. Ναι δεν λέω κι αυτός μπορεί να σου βγει πατάτα και μάλιστα χοντρή, αλλά άστο σε κάποιον άλλον που το κατέχει το θέμα καλύτερα. Άλλωστε μην ξεχνάς, ο γραφικός χαρακτήρας και το ύφος γραφής, όπως κι αυτός του ατόμου μας, φαίνεται κάνει μπαμ, ξεχωρίζει βρε αδελφέ! Γι’ αυτό, όταν στέλνεις επιστολές στον ίδιο παραλήπτη να φροντίζεις να τις γράφεις και τις δυο ή εσύ ή ο ίδιος που σε βοήθησε με την πρώτη. Είναι μέγα λάθος να φέρνεις σε θέση απολογούμενου κάποιους που δεν έχουν ιδέα, αιτία των δικών σου λάθος χειρισμών και γραπτών. Σου τα έχω ξαναπεί, αλλά δεν με ακούς! Τι φταίει η οικογένεια ή το ευρύτερο περιβάλλον σου; Δεν σε αφήνουν οι υποχρεώσεις σου, το ξέρω, και είναι πολλές οι ριμάδες! Ειδικά όταν είναι απέναντι σε άτομα που από παλιά δεν μπορούσες να τους πεις κιχ και εισέπραττες τις καρπαζούλες σου, κάνοντας επιτυχώς τον ψόφιο κορέο.
Αυτά που λες Φραγκίσκο. Διάβασα το γράμμα σου, αλλά δεν θα το πάρουν στα σοβαρά. Δεν είναι άλλωστε και σοβαρό, γι’ αυτό μην περιμένεις αποτελέσματα. Είναι κι αυτές οι φωτογραφίες ρε παιδί μου, πολύ χάλια σε κάνουν. Είσαι και με την γλώσσα έξω! Ναι θα μου πεις σε πέτυχαν επί το έργο, τι να κάνεις; Αυτοί οι παπαράτσι φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις, αν και πιστεύω ότι τους περίμενες γιατί σε είδα λίγο στημένο. Βέβαια τώρα με τα γραφόμενα μου, μπορεί κάποιων να πάει το μυαλό τους αλλού, αλλά μια ζωή, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες! Τώρα που τα λέμε, έστω κι από εδώ, το νέο τεύχος του Τύπου Το διάβασες φαντάζομαι έτσι; Όχι δεν θέλω να σου πω για τον Απόστολο ούτε για την Ειρήνη και τα άλλα παιδιά, αυτοί ούτως ή άλλως καταξιωμένοι είναι, λογικό εξίσου σε κάθε τεύχος να μας ξαφνιάζουν! Ναι ξέρω, το περίμενες με αγωνία. Είχες βάλει και διαφήμιση, την είδα! Καλύτερα που είχες σκέτο το μαγαζί, θα χαλούσε όλη η σελίδα με τα υπόλοιπα. Άσε που το αστέρι που μου είχες πει ότι πήρες για υπάλληλο είναι λαμόγιο! Εκτός του ότι σε σέρνει από την μύτη, σου σκάβει και τον λάκκο! Ρώτα να μάθεις, αλλά ποιος θα σου πει. Και να σου πει, θα τον πιστέψεις; Μην κοιτάς εγώ, εγώ ξέρεις ότι σε αγαπώ και στα λέω νέτα σκέτα, άσχετα αν νομίζεις ότι σε ζηλεύω. Κατά βάθος μπορεί και να σε λυπάμαι βρε Φραγκίσκο σε αυτή την φάση ομηρίας που έχεις περιέλθει. Θυμάσαι; Πάντα σου άρεσε να χρησιμοποιείς αυτήν την λέξη! Και σου το έλεγα «μην παίρνεις δάνεια, κάποτε θα πρέπει να τα δώσεις πίσω» εννοώντας όχι απαραίτητα μόνο τα οικονομικά, αλλά και τα ρουσφέτια, δανεικά είναι κι αυτά. Βλέπεις τώρα που σε κρατούν στο χέρι; Κάνεις βέβαια ότι έχεις τον έλεγχο, αλλά την έχεις «κάτσει» την βάρκα που λένε. Πάει το μαγαζί, το έκλεισες αργά ή γρήγορα. Εντάξει, είσαι κοντά να πάρεις την σύνταξη ( ένα χρόνο θέλεις νομίζω), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνεις και πολύ σημασία, αύριο μεθαύριο θα το δώσεις στα παιδιά σου. Δεν βλέπεις τι γίνεται και με τα οικονομικά του κράτους; ‘Η μήπως νόμιζες ότι μόνο εσύ τα έχεις κάνει σκατά και δεν έχεις σάλιο. Τι νομίζεις, από μίζες και ρουσφέτια κατάντησε κι αυτό το κράτος σε τέτοιο χάλι και την πληρώνουν άλλοι τώρα για τα λάθη των προηγούμενων.
Λοιπόν, μην σε κρατώ άλλο, χάρηκα που στα έγραψα. Καλά να είσαι και να προσέχεις το μαγαζί, τα χρωστούμενα και τα γραπτά σου, πάντα κάποιος θα σε κυνηγά και κάποιος άλλος θα γελάει. Και όπως μου είπε τις προάλλες κάποιος φίλος (;) «Πάντα θα υπάρχει ένας Βασάλος», το νου σου λοιπόν. Βάλε και την γλώσσα μέσα δεν κάνει, μεγάλωσες πια!

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ



-Επανάληψη: Μήτηρ πάσης μαθήσεως. 4 σελίδες για να θυμηθούν κάποιοι!
-Η δίκη παρωδία που εξανέμισε μέρος απο τα 50 χιλιάρικα ΜΑΣ...που λείπουν!

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

ΕΙΔΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΩΡΙΩΝΑ


Ω Ρ Ι Ω Ν - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
www.orion.net.gr orion@orion.net.gr Αθήνα, 26/4/2010

Προς: Κυνηγετικές Οργανώσεις,
Κυν.Περιοδικά και Ιστοσελίδες,
Επαγγελματίες του κυν.χώρου,
Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα.

Θέμα: Διαβούλευση για τον Υμηττό - Απαγόρευση Κυνηγίου


Αγαπητοί συνάδελφοι,

συμμετέχουμε όλοι στη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το προεδρικό διάταγμα που σχετίζεται με την προστασία του Υμηττού και δηλώνουμε την αντίθεσή μας στο άρθρο 7 παράγραφος 3, με την οποία απαγορεύεται η θήρα σε όλες τις ζώνες προστασίας σε αντίθεση με τα όσα ορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με τις προστατευόμενες περιοχές και το κυνήγι.

Επισκεφτείτε τη σελίδα του δημόσιας διαβούλευσης (www.opengov.gr/minenv) και καταθέστε τις απόψεις σας σχετικά με τα παραπάνω στο άρθρο 7.

Ζητούμε να συνεχίσει να επιτρέπεται το κυνήγι στις περιοχές που επιτρέπεται και σήμερα, έχοντας πλήρη γνώση πως το αίτημα αυτό είναι απόλυτα σύμφωνο με τους σκοπούς που έχουν τεθεί στο συγκεκριμένο σχέδιο προεδρικού διατάγματος. Η άσκηση της θήρας αποτελεί δραστηριότητα απόλυτα συμβατή με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και κάθε διαφορετική χωρίς τεκμήρια προσέγγιση δημιουργεί έντονη ανησυχία για την αντικειμενικότητα και τις προθέσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ αλλά και την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων που λαμβάνει.
Για τον Ωρίωνα Με εκτίμηση,

O Πρόεδρος
Δημήτρης Χριστοδουλάκης

Ο Γ.Γραμματέας
Νίκος Παπαϊωάννου

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Κ. Σ. ΣΥΡΟΥ Ορατότης…θολή!!!


Για κάποιους αυτή η μέρα είναι μια Κυριακή όπως όλες τις άλλες. Φραπεδάκι, κουτσομπολιό και «μάτι». Για κάποιους άλλους είναι βαρετή και απεχθής και για κάποιους τρίτους είναι μια μέρα – βαρόμετρο. Μια μέρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτούς που, λένε, ότι νοιάζονται και κόπτονται για το μέλλον του κυνηγίου!
Από την ημέρα που η ανακοίνωση της πρόσκλησης της γενικής συνέλευσης είδε το φως της (μεγάλης ομολογουμένως) δημοσιότητας πέρασε, σχεδόν, ένας μήνας. Μέρος του τοπικού τύπου, η ιστοσελίδα του συλλόγου, το παρόν blog και μερίδα του αθηναϊκού κυνηγετικού τύπου, ανέλαβαν την δημοσιοποίηση της με σκοπό, την ενημέρωση και τίποτε άλλο. Παρ’ όλα ταύτα, υπήρξαν και κάποιοι που δεν το έμαθαν! Όπως ήταν λοιπόν αναμενόμενο, η προσέλευση ήταν απογοητευτικά μικρή, αν λάβουμε υπ’ όψιν την δύναμη του συλλόγου που για το 2009, έφτασε τα 803 ενεργά (υποτίθεται) μέλη.
Ο πρόεδρος προλόγισε και η γενική συνέλευση (των 50 περίπου) ατόμων ξεκίνησε. Πρώτο θέμα, ο απολογισμός του 2009. Ο ταμίας ούτε λίγο ούτε πολύ, μας έκανε λόγο για 85.000 € που πέρασαν μέσα από το ταμείο του συλλόγου. Τόσα για εδώ, τόσα για εκεί και τόσα παραπέρα. Τρεις το λαδί, τρεις το ξύδι κι έξι το λαδόξυδο! 50 νοματαίοι κλήθηκαν να αποφασίσουν αν όλα ήταν εντάξει, ή αν κάποιος έβαλε το δάχτυλο στο στόμα ή αν πήγαν τα χρήματα εκεί που έπρεπε. Οι υπόλοιποι 750, χεστήκανε! Περάσαμε στον προϋπολογισμό του ’10 που κι εκεί, οι 50 έδωσαν την ψήφο τους για το αν είναι ή όχι σωστά τα κουκιά. Απολογισμός πεπραγμένων του Δ.Σ. και ο πρόεδρος εξιστόρησε μια σειρά από δρώμενα που εκπόνησε ο σύλλογος, στηριζόμενος από όλους αυτούς που είχαν την καλοσύνη να διαθέσουν κάποιες ώρες, ουσιαστικά, για το κυνήγι που αγαπάμε ΟΛΟΙ μας! Εκεί ο αριθμός 50 ήταν αρκετά αυξημένος, αλλά πολύ μακριά από το 800. Αυτό αποτυπώνει την ζοφερή πραγματικότητα της ευαισθητοποίησης των ενεργών μελών κι αυτό είναι ένα πανελλήνιο φαινόμενο, να το θυμάστε αυτό για παρακάτω!
Την ροη της συνέλευσης διέκοψε η άφιξη του Αντιπρόεδρου της Κ.Σ.Ε. κ. Μανώλη Καραγιάννη, που είχε φτάσει μόλις και ειδικά για την περίσταση. Παρέλειψα να πω, ότι ο πρόεδρος αφού μας έκανε γνωστή την επερχόμενη άφιξη του υψηλού προσκεκλημένου, παραίνεσε έτσι ώστε να είμαστε κόσμιοι και ευγενικοί! Μάλλον έχει την εντύπωση ότι έχει να κάνει με ζώα, ή εκτός κι αν συναινεί με άρθρο του blog που αναρτήθηκε στις 23/4/10.
Ο κ. Καραγιάννης με την σειρά του, βάλθηκε να μας τρελάνει και να μας κάνει να θέλουμε όλοι μας να εξαφανιστούμε από την αίθουσα. Πράγμα το οποίο δεν άργησε να γίνει κατά το ήμισυ, αφού πολλοί (από τους 50) ήταν αυτοί που «έκοψαν λάσπη» λέγοντας στο φουαγέ ότι ο κ. αντιπρόεδρος νομίζει ότι κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Ο κ. Καραγιάννης ως απάντηση για την ανεπαρκή ενημέρωση του κυνηγόκοσμου, που αγωνιά για το μέλλον του κυνηγίου στην χώρα μας, περιορίστηκε στην απάντηση του Προέδρου της Κ.Σ.Ε. κ. Παπαδόδημα, τηρώντας την γραμμή της οργάνωσης, ότι κάποια πράγματα και δη σχέδια, πρέπει να μένουν κρυφά για να έχουμε το αβαντάζ του αιφνιδιασμού. Ξεπερνώντας το στάδιο του πλατειασμού, κατά πολύ, και με ρυθμό χελώνας ο αντιπρόεδρος ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου αφηγούμενος ιστορίες γύρω τριγύρω και όχι αναφερόμενος σε αυτό καθαυτό το γεγονός καταφέρνοντας με μαγικό τρόπο να ξεχάσει ακόμα και αυτός που είχε ρωτήσει, την ερώτηση του! Τα αίματα κλήθηκε να ανάψει ο φημισμένος για το πάθος και το μεσογειακό ταμπεραμέντο του Σταμάτης Άγας, που κατηγόρησε ανοιχτά την Κ.Σ.Ε. ως κύριο αίτιο για την συντριβή του Κ.Ε.Κ. στις περασμένες ευρωεκλογές, λέγοντας ότι ο κ. Παπαδόδημας εκτός του ότι δεν στήριξε το κόμμα, στάθηκε και απέναντι με τις γνωστές συνέπειες. Ο κ. Καραγιάννης είπε ότι η Κ.Σ.Ε. δεν ήθελε να χρωματίσει το κυνήγι για να μπορεί να αποταθεί σε αμφότερες πλευρές του κομματικού στερεώματος της χώρας χρησιμοποιώντας τις επικείμενες 300.000 ψήφους, πράγμα που θα ήταν ανέφικτο σε αντίθετη περίπτωση. Συνεχίζοντας έπλεξε το εγκώμιο του Προέδρου χαρακτηρίζοντάς τον «ευλογημένο» και προκαλώντας όποιον νομίζει ότι έχει τα κότσια, να κάτσει στο τιμόνι της Κ.Σ.Ε. έχοντας ένα βαρύ πρόγραμμα και τρέχοντας αυθημερόν στις Βρυξέλλες να βρει υποστηρικτές για τις εξελίξεις που μας εγκλώβιζαν καθημερινά συνδυάζοντας την καθημερινή όχληση των διαφόρων υπουργείων εδώ στην Ελλάδα. Εύλογα ρώτησα κι εγώ, γιατί δεν φροντίσαμε να έχουμε τον δικό μας άνθρωπο εκεί, πράγμα που θα μας έδινε άλλο «αέρα» στις κινήσεις και που τώρα, οι 300.000 ψήφοι θα ήταν απτοί και όχι στα λόγια, βάζοντας δικαίως τους κυβερνόντες να συγκρίνουν τα δικά μας σταυρουδάκια με αυτά των οικολόγων, κάνοντάς τους συνάμα και περισσότερο προσεκτικούς στις αποφάσεις περί κυνηγίου. Προσπεράστηκε η ερώτηση επιμελώς ή τουλάχιστον το φτωχό μου μυαλό, που είχε καταφέρει πριν να κάνει μπελτέ, δεν κατάλαβε την απάντηση! Ρώτησα και για την γνώμη που μπορεί να έχει για το «τις πταιει» και έχουν απαξιωθεί οι οργανώσεις σε τέτοιο βαθμό. «Εμείς, που δεν είμαστε κοντά τους να προσφέρουμε χείρα βοηθείας». Τώρα με το «εμείς» ποιους εννοούσε δεν ξέρω, αλλά φαντάζομαι ότι ο κλήρος έπεσε στους από κάτω. Ας μου επιτρέψει να του επιστρέψω την αιχμή γιατί , όπως του είπα, ναι μεν «το αγώι ξυπνά τον αγωγιάτη, αλλά πρέπει να δω φως για να μπω!» Εννοώντας ότι πρώτα το κεφάλι στρίβει κι ύστερα το σώμα. Βέβαια παραφράζοντας τα λεγόμενα του, σίγουρα εμείς οι βλάκες φταίμε, που επιμένουμε να συντηρούμε άτομα που δεν αξίζουν σε θέσεις κλειδιά. Καταφέρνοντας να κάνουμε την ζωή μας, αν όχι ανυπόφορη, απλά ποδήλατο! Η στρατηγική του «όπως – όπως» και του «χρυσού παυσίπονου», τηρήθηκε σε όλα τα θέματα που τέθηκαν επί τάπητος, όπως αυτό του τοπικισμού, των επικείμενων απαγορεύσεων κτλ. Η έκπληξη ήρθε στο τέλος, όταν απαντώντας σε ερώτηση μου για το αν έπρεπε να απαιτήσουμε νέο νομικό πλαίσιο που θα προάσπιζε τόσο την φύση, όσο και το ίδιο το κυνήγι και τους κυνηγούς, είπε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, στην παρούσα φάση, μας εξυπηρετεί και ότι ίσως να είχαμε περισσότερα παρατράγουδα με κάποιο άλλο αφού στο ΣτΕ μπορεί να καταφύγει ο οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε! Έκπληκτοι και οι κυνόφιλοι, αφού για τον διακαή πόθο της συνεχούς εκγύμνασης και της δημιουργίας υποδομών για τους τετράποδους φίλους τους, απάντησε ότι «Δεν φταίτε εσείς, αλλά οι έμποροι που σας περνούν τέτοια μηνύματα» εννοώντας προφανώς τους εκτροφείς. «Κι εγώ έχω σκύλους και τους έχω δεμένους για μήνες, όταν τους βγάζω κυνηγούν μια χαρά!» Η αθλιότητα, το πρόχειρο και μη εμπεριστατωμένο των απαντήσεων σχολιάστηκε δυσμενώς από τους περισσότερους, λέγοντας ότι «ο κ. Καραγιάννης ήρθε για να μας βάλει έμπλαστρο». Δικαίως να έχουμε λοιπόν μια θολή εικόνα για το μέλλον τόσο των διαβουλεύσεων της επικείμενης ρυθμιστικής, όσο και γι’ αυτό του κυνηγίου γενικότερα στην χώρα μας. Βασιζόμενη σε αυτήν την εντύπωση είναι και η ανάλυση της φωτογραφίας του άρθρου, που απεικονίζει (από αριστερά) τον ταμία του συλλόγου κ. Μπάιλα, τον κ. Καραγιάννη με τον κ. Άγα κρατώντας πόστερ του Κ.Ε.Κ. τον πρόεδρο κ. Καλούδη και τον γραμματέα του συλλόγου κ. Παγώνη.
Απόστολε δεν γλύτωσες από τα βέλη! Αργόμισθος χαρακτηρίστηκες – φωτογραφήθηκες, ο οποίος μόλις έχασε την «μάσα», άρχισε να γαυγίζει και να δαγκώνει ως λυσσασμένος κυνηγετικός κύνας. Περίεργο! Εγώ ήξερα ότι γαυγίζει κάποιος εκεί που τρώει , αλλά μάλλον λάθος έκανα. Κατά τα άλλα, όλα καλά και κατ’ ευχήν. Όλοι μαζί μια παρέα ζήσαμε την μοναδική εμπειρία της αφήγησης του παραμυθιού στο τζάκι! Άντε, και του χρόνου να είμαστε καλά. Α! Του χρόνου έχει και εκλογές! Εκεί να δεις γέλια, γαυγίσματα και δαγκώματα!

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

ΚΙ ΑΥΤΗ, ΤΟΝ ΧΑΒΑ ΤΗΣ...!!!



Η παρακάτω ανακοίνωση αντλήθηκε απο το foroum kynigos.net.gr, καθότι η σελίδα της Κ.Σ.Ε. δεν μας έχει συνηθίσει με "φρέσκα" νέα και φυσικό είναι να μην μπαίνει σχεδόν κανείς! Η ουσία είναι ότι πάλι η κ. ΥΠΕΚΑ μας κλείνει το μάτι κουνώντας συνάμα και το μεσαίο δάχτυλο! Μαύρη μαυρίλα και ζήτω που χεστήκαμε. Φαντάζομαι ότι κάτι ανάλογο θα γίνει και με την νέα ρυθμιστική. Να το συνδέσω (την απόφαση) με την απάντηση που έδωσε η κ. ΥΠΕΚΑ στον αναγνώστη της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" στις 19/4 κ. Άγγελο Πετρούτσο; Για το τι θα κάνει τελικά με το κυνήγι πέριξ της Αττικής και με τα τσίρκα (ποιά τσίρκα εννοεί, δεν είπε!!!). Ο οποίος, αν δεν κάνω λάθος, είναι υπέυθυνος πωλήσεων της εταιρείας Bentley στο Μαρούσι...! Ξέρετε, αυτά τα πράσινα, πλούσια παιδιά των βορείων προαστείων! 'Η μήπως είναι ο άλλος, αυτός που κάνει τις πιρουέτες, όντας έχοντας αποφοιτήσει απο την σχολή χορού Gene Kelly; Τέλος πάντων όποιος κι αν είναι ο κύριος, για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι το όνομα "Άγγελος" και τα παράγωγά του, μου έχουν κάτσει στο στομάχι.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Νέο χτύπημα για το Κυνήγι από το Υπουργείο Περιβάλλοντος!
ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Κ.Σ.Ε. ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ Π. Δ/ΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

Προς: Όπως ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ

Με Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και αφορά τον Υμηττό επιβάλλονται νέες απαγορεύσεις του κυνηγίου χωρίς καμία τεκμηρίωση και χωρίς καμία συνεργασία με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις. Αντίθετα, το Υπουργείο Περιβάλλοντος για μια ακόμη φορά, συνεργάστηκε και υιοθέτησε σχετική πρόταση αντικυνηγετικής οργάνωσης, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά το καθαρά αντικυνηγετικό πνεύμα που κυριαρχεί στο Υπουργείο αυτό!

Πράγματι, η προβλεπόμενη απαγόρευση στην ανατολική πλευρά του Υμηττού είναι παντελώς αυθαίρετη διότι έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία σε τέτοιες περιπτώσεις συνεχώς συνιστά τη συνεργασία με τους χρήστες, στην προκειμένη περίπτωση τους κυνηγούς, (χωρίς αυτή τη συνεργασία η Ε.Ε. θεωρεί ανέφικτα τα όποια μέτρα), ενώ, ταυτόχρονα, στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει κανένα είδος, απολύτως κανένα, που θα μπορούσε να υποστεί αρνητικές συνέπειες από το κυνήγι!

Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος μαζί με όλες τις Κυνηγετικές Οργανώσεις:
α) διαμαρτύρεται εντονότατα γι’ αυτή την πολιτική του σαλαμιού, δηλαδή την, μέσω κάθε μορφής ζωνών προστασίας, προοδευτική απαγόρευση του κυνηγίου ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος των αντικυνηγών που είναι η συνεχής συρρίκνωση του κυνηγετικού χώρου,
β) προετοιμάζει σχετικές ενέργειες που θα καταστήσουν γνωστό σ’ όλους την αυθαίρετη αυτή ενέργεια.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η δημόσια διαβούλευση, που εννοείται ότι με την έκφραση γνώμης των ενδιαφερομένων χρηστών επηρεάζει τις τελικές αποφάσεις και που στην προκειμένη περίπτωση εκφράζεται η θέση 250.000 πολιτών – χρηστών εκ των οποίων ειδικότερα οι 45.000 κατοικούν στο λεκανοπέδιο, θα οδηγήσει στην απάλειψη της παραγράφου 3 του άρθρου 7του σχεδίου Π. Δ/τος και στην διατήρηση του καθεστώτος κυνηγίου όπως ισχύει σήμερα.


Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΔΗΜΑΣ

Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΙΩΑΝ. ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ!


Οι μέρες που πέρασαν, αυτές που ζούμε, μα κι αυτές που θα’ρθουν μας έχουν κάνει όλους ανεξαιρέτως, λίγο ως πολύ, οικονομικούς αναλυτές και δεινούς σχολιαστές της επικαιρότητας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της! Κάποιοι φοβούνται μην χάσουν τα κεκτημένα, άλλοι για αυτά που ήθελαν να κάνουν κτήμα τους και ξεθωριάζουν, έτεροι για να μην τους προδώσει η δυσωδία που αναδύουν οι βρωμιές που έχουν κάνει και οι συνήθως ριγμένοι, οι πολλοί, για τους κόπους τους που είναι στο χείλος του γκρεμού, αν όχι στην κατηφόρα αυτού! Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που μονίμως δεν ανησυχούν για τίποτα, είναι απλώς αδιάφοροι.
Σημεία επαφής όλων είναι η σιωπή, η εσωστρέφεια, τα μισόλογα και οι υστερόβουλες κουβέντες και κινήσεις. Οι έχοντες και κατέχοντες εναλλάσσονται με σειρά και υπομονή που θα την ζήλευαν ακόμη και τα γαϊδούρια. Οι επόμενοι «ξεκουράζουν» τους προηγούμενους αφήνοντας για τα μάτια κάποιες εμφανείς αιχμές για να δικαιολογήσουν την επάνοδο τους, συνεχίζοντας από την άλλη το θεάρεστο και εμπεριστατωμένο έργο των προηγουμένων για να μην χαρακτηριστούν μηδενιστές!
Και επειδή όπως λέει το ρητό «βίος ανεόρταστος μακρά οδό απανδόχευτος», κάνουν και κανένα τσιμπούσι. Φυσικά κατασπαταλώντας τα χρήματα όλων αυτών που άλλοι εύκολα και άλλοι δύσκολα μαζεύουν με σκοπό την ενίσχυση του κοινού κορβανά. Παίρνουν και δίνουν οι κατά τόπους «Μπαϊρακτάρηδες». Με δέκα μασέλες μασουλάνε όλοι αυτοί που στην πλειοψηφία τους, δεν θα έπρεπε ούτε απέξω να περνούν. Πλήθος φωτογραφιών με γραβάτες, χαμόγελα και άλλες επί το έργο, κοσμούν κορνίζες που σε περίοπτη θέση, προκαλούν τον θαυμασμό των ανυποψίαστων περαστικών και αυτών που τους νοιάζει μόνο το «φαίνεστε» και όχι το «είστε».
Τα κενά, οι παραλήψεις, οι λάθος χειρισμοί και οι ρεμούλες σε βάθος χρόνου, εξανεμίζουν τον κόπο της μάζας, πληγώνουν τον εγωισμό προσβάλλοντας συνάμα και την νοημοσύνη αυτών, που έχουν σημαία το φιλότιμο και την καλή θέληση για προσφορά. Τα παραπατήματα τα οποία (όλως τυχαίως!) ωφελούν κάποιους φίλους, συγγενείς, κουμπάρους και ημέτερους, κατακερματίζουν τον σκοπό για τον οποίο έχουν όλοι αυτοί βρεθεί στις θέσεις τους, με αποτέλεσμα την σταδιακή απομάκρυνση όλων αυτών που έχουν ακόμα ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης και προσφοράς. «Κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά» λέει η παροιμία και κάποιοι φιλότιμοι που αναλαμβάνουν ένα υπεύθυνο πόστο, σαλαμοποιούνται από τους καλοστημένους μηχανισμούς γνωρίζοντας την κατακραυγή. Και η ζωή συνεχίζεται! Οι υπερτιμολογήσεις, η εύνοια προς τα «δικά μας παιδιά», ο ωχαδερφισμός, η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη, κτλ κτλ είναι σε ημερήσια διάταξη, σπρώχνοντας τους θεσμούς σε αφανισμό. Στο φινάλε όλοι αυτοί, βγαίνουν και ζητούν βοήθεια. Επιρρίπτοντας κατά παντός ευθύνες, μακαρίζοντας τα ψίχουλα που μπόρεσε η αλαζονεία τους να αφήσει αλώβητα. Με ύφος μεγαλεπήβολο ζητούν τις ευχαριστίες όλων αυτών, που ακόμα ψάχνουν τα οφέλη νιώθοντας ένοχοι, για την ανικανότητα των αρχοντάδων τους. Παρουσιάζουν (οι κυβερνόντες) τα αυτονόητα ως μεγάλες επιτυχίες και όσα απαιτούν κάποια προσπάθεια, ως ανυπέρβλητα εμπόδια που χρίζουν ειδικού χειρισμού και υπομονής, μέχρι να ξεχαστούν από τους αιτούντες! Κάποιοι υφιστάμενοι αυτών των αφεντάδων, επωφελούνται από την αλλαγή «φρουράς» και κάνοντας τον σταυρό τους λένε: «Τώρα ησύχασα, έφυγε ο πρώην πρωθυπουργός, υπουργός, αφέντης και ο νυν, είναι πιο μ..αλακός!». Πουλούν εκδούλευση και έχουν τάχα μου φαεινές ιδέες. Ποζάρουν με το ζόρι (;) και συντηρούν το προφίλ ενός ακάματου εργάτη, κούνια που τους κούναγε!
Όλος αυτός ο φαύλος κύκλος, κουράζει και πικραίνει τα υποζύγια που κατά καιρούς εναλλάσσονται στον μάγγανο. Γιατί όπως λέει κι ο ποιητής: «Για ν’ ανεβεί ο Ήλιος θέλει δουλειά πολύ». Μην πάει ο νους σας στο κακό, δεν έχουμε και χούντα! Εκλέγονται οι άρχοντες, από τα ζώα ετούτα. Όλοι αυτοί που βρίζουνε, μονολογούν και «ψέλνουν», σαν έρθει η ώρα κι η στιγμή τους ίδιους πάλι φέρνουν. Ποιος είναι ο λόγος άραγε, ποια να’ ναι η αφορμή, που μες τα σπλάχνα η κάλπη μας, τα ίδια εγκυμονεί!
Μην βγάζετε άχνα γάιδαροι κι όλοι μαζί τραβάτε, κι αντί νερό μες τον κουβά, σκαστά θα κουβαλάτε!
Γαμώ τις κυβερνήσεις μας και ο νοών, νοείτο!

Υ.Γ.
Α! Μην ξεχάσετε, την Κυριακή 25 Απριλίου 2010 έχουμε γενική συνέλευση στις 09:00πμ στο Πνευματικό Κέντρο της Ερμούπολης.
Θα έχουμε και υψηλό καλεσμένο γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε όλοι εκεί, για μπούγιο ξέρετε! Αφού ούτως ή άλλως, άχνα δεν βγάζουμε!

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ



Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ «ΠΟΤΕ του ΠΑΝΤΑ και του ΕΓΩ» Ο μύθος της πρώτης πόλης του κόσμου.


Μια φορά και έναν καιρό, πολύ πολύ μακριά, στην χώρα του Ποτέ του Πάντα και του Εγώ, τότε που το ανθρώπινο είδος ζούσε ακόμη σε ανοργάνωτες κοινωνίες, ιδρύθηκε μια μικρή πόλη. Ήταν η πρώτη πόλη στον κόσμο! Την ίδρυση της επιμελήθηκαν άξιοι άνθρωποι με ανοιχτά μυαλά. Άνθρωποι επιφανείς, σπουδαίοι, επιστήμονες που μόνο κίνητρο είχαν την αγάπη τους για την ζωή, την βελτίωση της μέσα από την συμβίωση του ανθρώπου, της συνεισφοράς και την ανάδειξη των ωφελειών μιας οργανωμένης κοινωνίας που θα απολάμβαναν όλοι οι κοινωνοί της. Επειδή από τότε ίσχυε η παροιμία «όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει» οι ιδρυτές κατέληξαν ότι αυτή η πόλη, η πόλη τους, είχε ανάγκη από ένα συμβούλιο το οποίο θα την κυβερνούσε. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν και ορίστηκε Βασιλιάς, αντιβασιλέας, υπουργός των γραμμάτων, υπουργός της οικονομίας και υπουργός διεκπεραιώσεων και εκδηλώσεων. Ορίστηκαν ακόμη και κάποιοι οι οποίοι συνέδραμαν τους παραπάνω όποτε υπήρχε φόρτος υποχρεώσεων τους οποίους και ονόμασαν μέλη του συμβουλίου. Μόλις τελείωσαν όλες οι διαδικασίες και έγινε γνωστή η ίδρυση της πόλης, όλοι όσοι κατάλαβαν και όσοι νόμιζαν ότι είχαν καταλάβει τα πλεονεκτήματα αυτής της κίνησης, έσπευσαν να κάνουν αίτηση ούτως ώστε να συμπεριληφθούν στην σύνθεση των πολιτών της. Ο καιρός περνούσε και η πόλη μεγάλωνε σε δύναμη, ανθούσε κυριολεκτικά. Οι διοικούντες απέκτησαν κύρος μεγάλο και το αξίωμα τους αναγνωρίζονταν από όλους. Η προσφορά τους στα κοινά είχε την ίδια αποδοχή και αναγνωρισιμότητα, αφού είχαν καταφέρει να κάνουν την μικρή πόλη γνωστή στα πέρατα του κόσμου με αποτέλεσμα να ιδρυθούν κι άλλες πόλεις, μικρότερες όμως από αυτήν. Πολλά και μεγάλα τα οφέλη της δημιουργίας της και περήφανοι όλοι όσοι ήταν πολίτες της. Ξεχώριζε η πόλη μέσα σε όλες τις άλλες. Καλλιμάρμαρη, με ωραία κτίσματα, με πολίτες γεμάτους σεβασμό για τους συμπολίτες τους μα και για το συμβούλιο, το οποίο μακάριζαν για το λαμπρό της ιδέας τους, εκτιμώντας τους κόπους που έκαναν για το κοινό καλό, συμβάλλοντας όλοι μαζί για να μπορέσουν να την κάνουν ακόμα πιο μεγάλη, πιο δυνατή. Οι κανόνες έλεγαν ότι κανείς από το συμβούλιο δεν θα μπορούσε να μείνει δια βίου στην θέση του και τα πρόσωπα άλλαζαν με δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς παράπονα και χωρίς ίντριγκες. Η πόλη μεσουρανούσε για πολλές δεκαετίες, κερδίζοντας τον σεβασμό των υπολοίπων πόλεων που πάλευαν να την φτάσουν. Τα άτομα που διαδέχονταν το ένα το άλλο στις θέσεις του συμβουλίου είχαν έναν και μοναδικό σκοπό, την προάσπιση της πόλης και των πολιτών της, εξαντλώντας όλη τους την ενέργεια προσανατολισμένοι στην ευημερία του συνόλου και στην προαγωγή των αρχικών τους στόχων καταφέρνοντας να είναι όλοι υπερήφανοι. Τα χρόνια περνούσαν και οι πόλεις πλήθαιναν. Κάποιοι που είχε ριζώσει στην καρδιά τους ο φθόνος και που είχαν στο μυαλό τους την καταστρατήγηση των πόλεων με σκοπό το κέρδος, χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι για να τις κατακτήσουν, σκέφτηκαν να φτιάξουν ένα νέο, μεγάλο συμβούλιο, το οποίο θα αποφάσιζε και θα όριζε τις κινήσεις των συμβουλίων των πόλεων. Άρχισαν τότε να γυρίζουν τις πόλεις προβάλλοντας τα οφέλη ενός μεγάλου συμβουλίου, μιας συνένωσης των πόλεων που όλες μαζί θα μπορούσαν, τάχα, να αντισταθούν στους υποτιθέμενους κατακτητές ή στους πολέμιους τους! Οι άρχοντες των πόλεων απορούσαν, γιατί κανείς μέχρι τότε δεν είχε επιχειρήσει να τους βλάψει, αντιθέτως κατείχαν περίοπτη θέση στην κοινωνία τους και απέρριψαν προς το παρόν την πρόταση τους. Δεν έχασαν καιρό τότε οι άλλοι και οργάνωσαν ομάδες οι οποίες ενοχλούσαν τους πολίτες στις διάφορες πόλεις, δημιουργώντας επεισόδια χωρίς λόγω και αιτία, τα οποία συνεχώς πύκνωναν. Οι πολίτες με την σειρά τους απευθύνθηκαν στα συμβούλια που διοικούσαν την πόλη τους. Βλέποντας οι άρχοντες ότι η υποτιθέμενη απειλή που τους είχαν κάνει γνωστή οι πρωτεργάτες της συνένωσης έπαιρνε σάρκα και οστά, συναίνεσαν και η σύμπραξη των πόλεων ήταν γεγονός. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά εκτός του γεγονότος, ότι κάποιοι επιπρόσθετοι φόροι είχαν κάνει την εμφάνιση τους κάνοντας τους πολίτες να παραμιλούν εμφυτεύοντας σιγά σιγά την ιδέα στο μυαλό τους, ότι κάποιος καπηλεύεται τους κόπους και το βιος τους. Όντως, το μεγάλο συμβούλιο γνώμονα είχε το δικό του βόλεμα, την εξασφάλιση του. Χωρίς να το ενδιαφέρουν αυτές οι έρημες πόλεις, ανταποδίδοντας ελάχιστα σε σχέση με όλα αυτά που εισέπραττε. Φρόντισε μάλιστα να βρει σε όλες αυτές τις πόλεις φιλικά άτομα, τα οποία κατάφερε να εκλέξει μέσα στα συμβούλια τους τα οποία με την σειρά τους επανεκλέγανε τους πρώτους. Η παρακμή είχε αρχίσει! Οι πόλεις μπορεί να καθιερώθηκαν ως τα μόνα οργανωμένα σύνολα, αλλά ο αρχικός σκοπός ύπαρξης τους άλλαξε με τα χρόνια. Τα περισσότερα συμβούλια στελεχώθηκαν από άτομα που είχαν σκοπό την δική τους προβολή, την αποκόλληση τους από τον πυθμένα του λαϊκού στρώματος που ήταν μέχρι πρότινος κολλημένοι και που από κει άλλωστε προερχόντουσαν. Οι πολίτες με τον καιρό βλέποντας όλο αυτό το παζάρι συμφερόντων απαξίωσαν το θεσμό των πόλεων, χωρίς όμως να μπορούν να κάνουν κάτι δραστικό. Αυτή την ιδέα τους είχαν περάσει στα απαίδευτα μυαλά τους οι επιτήδειοι γιατί έτσι βόλευε τους λίγους. Έστρεψαν λοιπόν την πλάτη τους και άφησαν τις πόλεις να ρημάζουν, να παραπαίουν και να γίνονται βορά όλων αυτών, μην μπορώντας υποθετικά να κάνουν κάτι. Κάποιοι από την μάζα, αποφάσισαν να φτιάξουν άλλες πόλεις. Χωρίς όραμα όμως, χωρίς ενεργούς πολίτες, απλά και μόνο για να γλιτώσουν κάποιους φόρους. Οι πολέμιοι όλο και πλήθαιναν, οργανώνονταν και καθημερινά βάλλονταν κατά των πόλεων και των πολιτών τους. Γνωρίζοντας την δομή και την λειτουργία των πόλεων, αφού οι περισσότεροι προερχόντουσαν από κάποια από αυτές ή τουλάχιστον ήταν γόνοι πολιτών ίσως και επιφανών, και εκμεταλλευόμενοι της αποχής των πολιτών και της απαξίας του θεσμού των πόλεων, δεν άργησαν να μπορούν να δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στην λειτουργία τους. Σταματώντας ακόμη και τις ίδιες τις δραστηριότητες των πολιτών τους, που ήταν η αρχή της δημιουργίας των πόλεων. Οι άρχοντες της συνένωσης, που έμεναν πάντα οι ίδιοι με μικρές αλλαγές κατά καιρούς, καμώνονταν ότι προσπαθούσαν να προστατέψουν όλους αυτούς που είχαν υπό την σκέπη τους, χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν την κατάργηση του θεσμού των πόλεων ή των δραστηριοτήτων τους. Πετυχαίνοντας την πλήρη απαξίωση από τους πολίτες που απογοητευμένοι, γύριζαν όλο και περισσότεροι την πλάτη τους στερώντας τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Η πόλη πρότυπο, αφού είχε μεταλαμπαδεύσει τα «φώτα» της οργανωμένης κοινωνίας στις υπόλοιπες, είχε παραδοθεί στην παρακμή που την οδηγούσαν οι κεφαλές των συμβουλίων της. Φωτεινό διάλλειμα στο σκότος που οδηγούνταν, ήταν κάποια άτομα που έχοντας παράδειγμα την λαμπρή πορεία των ιδρυτών της, προσπαθούσαν να αναζωπυρώσουν την σβησμένη φλόγα στους συμπολίτες τους που απαξίωναν την όποια συμμετοχή τους στα δρώμενα της πόλης. Δυστυχώς κάποιοι από αυτούς οδηγήθηκαν με διάφορα τερτίπια σε διωγμό από τους θιγόμενους αρχιερείς της διαπλοκής που έβλεπαν να χάνουν το βόλεμα τους και άλλοι, ρομαντικοί όντας, επέμεναν στον σκοπό τους με μικρά διαλλείματα. Οι διάφορες φατρίες των πολέμιων ολοένα και δυνάμωναν και σε συνάρτηση με την στήριξη που είχαν από την ηγεσία των κυβερνώντων της χώρας του Ποτέ του Πάντα και του Εγώ, εξαπλώνονταν όλο και περισσότερο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η ιστορία δεν έχει καταγράψει την κατάληξη τόσο της πρωτοπόρου πόλης και των υπολοίπων, όσο και των συμβουλίων τους μα και αυτού, της συνένωσης. Σύμφωνα με μαρτυρίες κάποιων που δεν είναι πια κοντά μας, αυτό το τέλμα επικρατεί και θα συνεχίσει να υπάρχει ες αεί σ’ αυτές τις πόλεις. Πέρα μακριά, στην χώρα του Ποτέ, του Πάντα και του Εγώ.

Υ.Γ. Είδατε ομοιότητες; Μην ξεγελιέστε, ένα απλό παραμύθι ήταν. Τι κι αν σας έφερε στο μυαλό πρόσωπα και καταστάσεις που, μπορεί, να έχετε ζήσει ή να έχετε κατά νου. Μην ξεχνάτε όλα αυτά έγιναν τότε, μακριά, στην χώρα του Ποτέ του Πάντα και του Εγώ. Εδώ είναι Ελλάδα, είναι πολιτισμός (;)…! Νομίζω ότι το παρακάτω σατιρικό ποίημα του Γ. Σουρή που άφησε τον μάταιο ετούτο κόσμο το 1919, ταιριάζει "γάντι" σ' αυτό το παραμύθι.
"Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
να ΄χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Να ΄χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
"

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»…Το δεκατάχυτο ποδήλατο που θέλουμε να έχουμε στο γκαράζ!



Αφορμές και αιτίες για να βάλει κάποιος ένα μολύβι και μια κόλλα χαρτί να «μαλώσουν» υπάρχουν καθημερινά πολλές.
Δεν ξέρω σήμερα πια απ’ όλες να δράξω και να ταμπουρωθώ, βλέποντας τον μπουχό και ακούγοντας τον θόρυβο των όπλων. Αν άρχιζα γράφοντας τα ονόματα όλων αυτών που από την αρχαιότητα μας βοήθησαν και εμείς αντί για «ευχαριστώ», άλλους τους στείλαμε στην φυλακή να σαπίσουν κι άλλους τους κρεμάσαμε την πινακίδα του τρελού και του ρουφιάνου των ξένων συμφερόντων, όσο ήταν εν ζωή, για να τρέξουμε όλοι μας (πολιτεία και πολίτες) να στήσουμε ανδριάντες με χρυσά γράμματα μετά θάνατο, θα έπρεπε να γράφω μέρες! Δια πυρός και σιδήρου έχει περάσει κι αυτή η άμοιρη η δημοκρατία μας. Βασιλείς που «έπεσαν», τανκς που έσβησαν οι μηχανές τους απ’ το αίμα των αθώων. Σημαιάκια, παλαμάκια, βαρύγδουποι λόγοι από ευπατρίδεις και μεγάλους εθνάρχες. Όλα, για να γυρίσει ο ήλιος! Οξύμωρο το σχήμα, αλλά μόλις γύρισε ο ήλιος της δικαιοσύνης και τον ανεβάσαμε ψηλά, όλοι μας παρακαλάμε μια χούντα να έρθει, για να βάλει στην θέση τους όλους αυτούς που «έβλαψε» η πολύ δημοκρατία. Όλους αυτούς που νομίζουν ότι η δημοκρατία είναι δεκατάχυτο ποδήλατο και ο καθένας επιλέγει ποια απ’ όλες τις ταχύτητες τον εξυπηρετεί και πάει την βόλτα του στο ξέφραγο αμπέλι του εκάστοτε θεσμού που ρημάζουμε. «Η αλήθεια είναι μια και πρέπει να λέγεται» λένε κάποιοι, προσποιούμενοι τους φιλαλήθεις δημοκράτες. Άλλη φορά οι ίδιοι, θάβουν την αλήθεια ως αναπόσπαστο δημοκρατικό τους δικαίωμα και φυσικά προς όφελος του συνόλου. Κάποιοι άλλοι, κρατούν κρυμμένο το ποδήλατο της δημοκρατίας στο γκαράζ τους, εφαρμόζοντας δημοκρατικά τον νόμο του «αποφασίζω και διατάζω».
Μπράβο Απόστολε! Συγχαρητήρια Απόστολε! Πέστα χρυσόστομε Απόστολε! Κι εμείς μαζί σου Απόστολε! Δεν περισσεύει κανένας μας Απόστολε! Το ένα Απόστολε, το άλλο Απόστολε. Μόλις όμως ο Απόστολος άγγιξε με την πένα του τα καλά και συμφέροντα κάποιων, σε συνδυασμό με την ημιμάθεια της Ελληνικής γλώσσας, που φιγουράρει ως μια από τις πιο δύσκολες του κόσμου, και σε συνάρτηση με την φίλια τακτική της γάτας που όταν χέσει, σκεπάζει τα σκατά για να μην βρωμάνε και που χαρακτηρίζει όλες τις κυνηγετικές οργανώσεις μας, άρχισαν τα όργανα!
Γιατί τα ταράζεις βρε Απόστολε; Κάλυψε τα κι άλλο μην τα δουν οι οικολόγοι και μας πάρουν με τις πέτρες Απόστολε. Έτσι είπαμε Απόστολε; Αααα καταφέρεσαι εναντίον μας Απόστολε!
Τελικά, θέλουμε δημοκρατία; Θέλουμε να λάμπει ο ήλιος της δικαιοσύνης; Και στο φινάλε, που και ποιον έθιξε ο Απόστολος; Τα μάτια προσπαθεί να μας ανοίξει. Τα μάτια που εδώ και χρόνια κάποιοι μας τα κρατούν ερμητικά κλειστά, γιατί ο ήλιος βλάπτει. Όχι τα μάτια μας, αλλά εκείνους. Εκείνους που το αλισβερίσι και η διαπλοκή είναι μέσα στο αίμα τους. Εκείνους που ο ωχαδερφισμός και η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη είναι το άλλο τους "εγώ". Εκείνους που δράττονται κάθε ευκαιρίας και «βολεύονται» ή «βολεύουν».
Σίγουρα ο Απόστολος Αντωνάκης δεν έχει ανάγκη την υποστήριξη μου, έχει σπάσει το καρύδι του. Και σίγουρα την προσφορά του στα κυνηγετικά μετερίζια της χώρας μας, την ξέρουν όλοι και δεν περιμένουν κάποιον σαν κι εμένα, που κατάλαβα την χρήση του μολυβιού με το χαρτί στα 38 μου, να τους την μάθω. Ας ανοίξουμε όμως τα μάτια μας κι ας δούμε καθαρά τι φταίει. Μόνο η σωστή διάγνωση θα φέρει την ίαση, την γιατρειά από το σαράκι που σιγοτρώει το κυνήγι και δεν είναι άλλο από ΕΜΑΣ τους ίδιους και τις λάθος επιλογές μας. Η δημοκρατία είναι μια, το φως της διάχυτο παντού και ο τρόπος που εφαρμόζεται είναι ένας. Μην πάει ο νους σας ότι ο Απόστολος εισέπραξε την κατακραυγή της μάζας. Αντιθέτως τα εύσημα για το άρθρο με τις πέρδικες – μουλάρια που δημοσίευσε στο τεύχος που κυκλοφόρησε στις 14/4/10 είναι πολλά. Σίγουρα το περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου «Κυνήγι» δεν ήταν αυτό που έθιξε για πρώτη φορά το θέμα. Ήταν αυτό όμως που μας έκανε γνωστό το μέγεθος του λάθους που κάνουμε τόσα χρόνια με τις ευλογίες του κράτους και όχι μόνο. Κάτι το οποίο με κάνει και θυμάμαι τα λόγια κάποιου συνάδελφου, όταν τα έλεγε σε φιλικές κουβέντες. Ανοσιούργημα το βάφτισε και δεν είχε άδικο. Ποια νησιώτισσα και ποιο στοίχημα; Ποια choukar και ποια graeca; Ποια εκτροφεία και ποιους ελέγχους; Ποια δημοκρατία και ποιοι θεσμοί;
Κύριε Απόστολε Αντωνάκη, εάν νομίζεις ότι υπάρχει έστω και ένας από εμάς ο οποίος ενδιαφέρεται πραγματικά για το ελεύθερο κυνήγι, κάτσε εκεί και γράφε μόνο γι’ αυτόν. Τουλάχιστον θα ξέρεις ότι σε διαβάζει κάποιος γνήσιος δημοκράτης! Που ξέρεις; Μπορεί όταν αφήσεις τον μάταιο ετούτο κόσμο (φτου φτου φτου) να σου κάνουμε καμιά προτομή και κάθε 20 Αυγούστου, ή όποτε είναι η έναρξη τέλος πάντων, να καταθέτουμε στεφάνι βγάζοντας λόγους για τον "υπηρέτη" του ελεύθερου κυνηγίου που χάσαμε! Αν δεν πιστεύεις σε όλες αυτές τις αηδίες, θα έχεις τουλάχιστον την συνείδηση σου καθαρή, ότι προσπάθησες να είσαι δημοκρατικός και δίκαιος. Συγχώρα με που πήρα φόρα, αλλά σε αντίθεση με σένα, έχω υπομονή χήρας στο κρεβάτι και μου εξαντλήθηκε η ρουφιάνα! ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕ!!!

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

SLK ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ…!



Η υπηρεσία της Αγροφυλακής έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου. Κατά κοινή ομολογία η επαναλειτουργία της Αγροφυλακής από την περασμένη κυβέρνηση εξυπηρετούσε ρουσφετολογικούς και επικοινωνιακούς σκοπούς μόνο. Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ο θεσμός της Υπηρεσίας πέρασε ξανά από μικροσκόπιο, με τις τελευταίες εξελίξεις που την θέλουν να «διαλύεται» σαν σώμα και να συγχωνεύεται στην Δασών που σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ θα βοηθήσει στην αποτελεσματικότερη περιφρούρηση της φύσης της πατρίδας μας. Χιλιάδες είναι οι υπάλληλοι που αισθάνονται στο πετσί τους την έννοια της λέξης «ομηρία» από την μια και έντονο το αίσθημα της χαμένης ευκαιρίας που δημιουργείται σε κάποιους άλλους για τους οποίους οι πόρτες του δημοσίου γράφουν «κλειστό», αφού μια θέση στο δημόσιο για τους Έλληνες ισοδυναμεί με τον παράδεισο των Μωαμεθανών όπου ξαπλωμένοι σε βουνά ρυζιού, απολαμβάνουν την αιώνια γαλήνη! Λοιδορήθηκε τόσο ο θεσμός, τα δικαιώματα, όσο και η εγκυρότητα των κινήσεων της υπηρεσίας από όλο τον κόσμο της υπαίθρου και όχι μόνο. Σε πολλές περιπτώσεις οι υπάλληλοι κινούνταν με δικά τους μέσα και φυσικά κάλυπταν τα έξοδα μετακίνησης, προσπαθώντας συγχρόνως να αποδείξουν ότι είναι εδώ για να βοηθήσουν και δεν είναι οι σερίφηδες του ρουσφετιού (λόγο περιβολής, γαλόνια κτλ). Έρχομαι τώρα εγώ, να προσθέσω άλλο ένα καρφί, χωρίς να είναι ο αυτοσκοπός μου, και να πω ότι τελικά το Ελληνικό δημόσιο έχει βαλθεί να μας κάνει fun της μόδας του Δαφνιού και να μας φορέσει με το ζόρι τις ρόμπες που κουμπώνουν από πίσω! Μετά μεγάλης μου έκπληξης λοιπόν είδα τον προϊστάμενο της Αγροφυλακής της Σύρου να μετακινείται με μια Mercedes που θα την ζήλευε και ο πιο κραγμένος γιάπης. Εύλογα μου δημιουργήθηκαν τα ερωτήματα: Τι είχε στο μυαλό του ο υπεύθυνος Υπουργός όταν προσπάθησε να ικανοποιήσει το αίτημα της υπηρεσίας για τις μετακινήσεις; Κατάλαβε ότι το όχημα προορίζονταν για την Αγροφυλακή και δη ότι πάει σε νησί; Ή μήπως νόμιζε ότι πάει στην Αγροφυλακή του Κολωνακίου ή στην Τροχαία Εθνικών Δρόμων; Φανταστείτε, όσοι ξέρετε την Σύρα μου, να προσπαθεί ο κ. Γιανελάκης να επιληφθεί περιστατικού στον Χαρασόνα στον Κάβο ή σε κάποιο άλλο κακοτράχαλο σημείο του νησιού, που δόξα τον Κύριο έχει πολλά! Ρε ποια κρίση μας λέτε και κολοκύθια; SLK και ξερό ψωμί.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να θίξω τον προϊστάμενο της υπηρεσίας στην Σύρο κ. Γιανελάκη, ούτε και κανέναν υφιστάμενο του, καθότι γνωρίζω ότι από την μέρα που ανέλαβαν έχουν δείξει υπερβάλλον ζήλο για τις υποχρεώσεις τους. Άλλοι είναι αυτοί που θέλουν το ξύλο!

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

1286 - Πόλεμος Τήνου Νάξου Σύρου για ένα γάιδαρο


Χρειάστηκε η υπόδειξη του καλού φίλου, συνάδελφου και συνεργάτη του Άρτου του Δια για να μου γίνει γνωστό το παρακάτω κείμενο του Τιμολέοντος Αμπελά. Κάποιου που το όνομα του έχει δοθεί σε οδό του νησιού μας. Γιατί άραγε; ποιος να ξέρει! Ωχαδερφιστές νεοέλληνες αμαθείς και στην καλύτερη ημιμαθείς, είμαστε όλοι μας. Πόσο καλύτεροι, σοφότεροι και δυνατότεροι θα ήμασταν όλοι μας, οι Έλληνες, αν ξέραμε την ιστορία μας!
Παρακαλώ τους γείτονες να διαβάσουν όλο το κείμενο πριν να βγάλουν συμπεράσματα.
----------------------------------------------------------------------------------

Εν έτει 1286, ηγεμονεύοντος του Δουκάτου Ναξίας Μάρκου του Β΄ Σανούδου, ήτοι εν εποχή καθ’ ην ήρχισαν συγκεντρούμενοι περί τον λόφον της άνω Σύρου οι ευάριθμοι εγχώριοι μετά των προσελθόντων έξωθεν ξένων, πειραταί τινές είχον αρπάσει από των ονοστασίων του Δουκός της Τήνου Γκίζη εύμορφον οχευτήν όνον, εξ εκείνων οίτινες απετέλουν τον πολυτελή κόσμον των ιπποτών των νήσων.
Οι πειραταί θεωρήσαντες πολύτιμον την λείαν έσπευσαν να πλεύσωσιν εις Νάξον και να πωλήσωσιν τον αρπαγέντα όνον εις τον υιόν του Δουκός της Νάξου Σανούδου Γουλιέλμον, όστις νεαρός έτι ηγεμονόπαις και πρίγκηψ έμελλε να ποιή τας εκδρομάς του εις την νήσον δι’ αυτού. Ο Τήνιος Δουξ μαθών την αρπαγήν του όνου και την πώλησίν του εις τον Γουλιέλμον Σανούδον μαίνεται, υποπτεύεται μυστικήν τινά συνεννόησιν του Ναξίου πρίγκηπος μετά των πειρατών. Το γεγονός λαμβάνει πολιτικόν χαρακτήρα και άνευ τελεσιγράφων και αιτήσεων ικανοποιήσεως προετοιμάζεται να ικανοποιηθή μόνος αρπάζων μετά του όνου και μίαν νήσον από του Δουκάτου Ναξίας και τοιαύτην εύρε την πλησιεστέραν αυτώ, ήτοι την Σύρον, ην ήλπισεν άνευ δυσχερειών να κατακτήση και προσκολλήση εις το Δουκάτον της Τήνου (1)∙ εξοπλίζει λοιπόν τον δουκικόν στόλον του, ήτοι πλοιάριά τινα, ναυλοχούντα εν τω λιμένι της Τήνου και εκπλέει κατά της Σύρου, ην πολιορκεί, ή μάλλον ειπείν, αποκλείει τον λιμένα αυτής και προσκαλεί τους Συρίους εις παράδοσιν. Αλλ’ οι Σύριοι αντέστησαν και εμήνυσαν τον κίνδυνον τω Δουκί Μάρκω Σανούδω ευρισκομένω τότε εν Άνδρω. Αλλ’ επικουρία δεν έφθανεν∙ η πολιορκία δεν ελύετο και ίσως ήθελεν ευχερώς περιέλθει η Σύρος εις τον τήνιον Δούκα, εάν δεν ελύετο η πολιορκία τη επεμβάσει Γάλλου ναυάρχου. Ιδού πώς ιστορούνται τα της λύσεως της πολιορκίας και της συμφιλιώσεως των πολεμίων Δουκών Τήνου και Ναξίας. Καθ’ ην εποχήν επολιορκείτο έτι η Σύρος υπό του Γκίζη ο αρχιναύαρχος του βασιλέως της Σικελίας Ναρζώτος Δε Τουσύ (Narjaut De Toucy) διευθυνόμενος μετά του στόλου του, ήτοι των δύο κατέργων του και ενός πλοίου εις Αντιόχειαν, ης ηγεμονίς ήν η Λουκία, προσήγγισεν εις την νήσον Μήλον, είτ’ εκ τρικυμίας αναγκασθείς, είτ’ εκ πόθου ίνα επισκεφθή την συγγενή του Κασσάνδραν Σανούδου, σύζυγον του νεωτέρου υιού του Σανούδου και ηγεμονίδα της Μήλου. Η Κασσάνδρα, γυνή ικανότητος, συγγενής ισχυρών βαρόνων και πριγκήπων της εποχής εκείνης, θυγάτηρ του Ενετού βαρόνου Καλαβρύτων Γοτφρείδου Δε Τουρναί, γνωρίζουσα τον κίνδυνον ον διέτρεχεν η πολιορκουμένη Σύρος, ανήκουσα εις το Δουκάτον του πενθερού της Σανούδου, επισκέπτεται τον ναύαρχον Narjaut De Toucy, και τον πείθει να μεσολαβήση υπέρ των Συρίων, λύων την πολιορκίαν αυτής και κηρυττόμενος σύμμαχος του Δουκός Σανούδου.
Ο ναύαρχος εκπλέει αμέσως, παραλαμβάνει εξ Άνδρου τον εκεί διαμένοντα Δούκα Σανούδον και ελθών εις Σύρον λύει την πολιορκίαν αυτής και συντελεί εις την φιλίωσιν των πολεμίων Δουκών, Σανούδου και Γκίζη, ους επί πλέον διήλλαξεν συμπεριλαβών μετ’ αυτού αμφοτέρους εις Εύριπον, ένθα ως διαιτητήε ειρήνευσεν αυτούς ο Ενετός Βάιλος Ιάκωβος ο Δαμολίνος. Και η μεν Σύρος έμεινε πάλιν τω Δουκί Ναξίας, ουχ ήττον η πολιορκία αύτη και η αντίστασις επήνεγκον δι’ αμφοτέρους δαπάνην τριάκοντα χιλιάδων σολδίων, άτινα βεβαίως δι’ εκείνην την εποχήν και οτυς πτωχούς Συρίους ήσαν πολλά.
*Βεβαίως εν τη πολιορκία ταύτη της Σύρου το μήλον της έριδος δεν ήτο ο αρπαγείς όνος, αλλ’ αυτή αύτη η Σύρος. Η αρπαγή του όνου ήτο πρόχειρος αφορμή προς κατάκτησιν της νήσου, ην δεν ηδύνατο κατά τα φαινόμενα να φρουρήση ο Δουξ αυτής Σανούδος, καθόσον αφήκεν αυτήν πολιορκουμένην και υπερασπιζομένην υπό μόνων των κατοίκων αυτής, οίτινες απετέλουν άτακτον και πολύγλωσσον έτι πληθυσμόν, συγκροτηθέντα εκ των συρρευσάντων αυτ’οθι ξένων. Ο ευμαθής φίλος μου Σ.Π. Λάμπρος εκτιθέμενος μετά χαριτολογίας τα της αρπαγής του όνου προστίθησι: «Αλλά το πράγμα ήτο σπουδαίον. Δεν πρόκειται περί κοινής αρπαγής ή κλοπής∙ αν ο όνος ηγοράζετο παρά ναξίου τινός οπωροπώλου και ηναγκάζετο να μαστιγώται μεταφέρων πορτοκάλλια ή σταφυλάς, υπομονή! Θα ετιμωρείτο δικαίως διότι έστερξεν εις την αρπαγήν, επειδή αληθεύει και περί των όνων ότι είπεν ο Ηρόδοτος περί των γυναικών, ότι ει μη αυταί εβούλοντο ουκ αν αρπάζοιντο.
Αλλά δεν είχεν ούτως η υπόθεσις. Ο όνος επωλήθη εις τον υιόν του γείτονος δουκός∙ και λοιπόν ο κυρ Γουλιέλμος εποχούμενος επί του ηρπαγμένου δασύτριχος αγγέλου, πλουσίως κεκοσμημένου δια πορφυροβαφών και χρυσοϋφάντων φαλάρων, θα κατώρθου θαυμάσια πράγματα, θα επετύγχανε να θέλξη την νησιωτικήν καμμιάς ναξίας νύμφης καρδίαν, αι δε παράλιοι καρδίαι, αν και ψυχρότεραι των μεσογείων δια την πνέουσαν ποντιάδα, μετέχουσιν όμως και της οιονεί ευωδίας της θαλάσσης και της αρμονίας του κύματος, αν και κάπου κάπου αρέσκονται να ομοιάσωσι προς τα θολωμένα νερά του τεταραγμένου αιγιαλού. Πάντα ταύτα και έτι άλλα πολλά, ιπποτικώτερα και δυναστικώτερα, έβαλε κατά νουν ο τήνιος δουξ Βαρθολομαίος και εσκέφθη, ότι η παρά του Γουλιέλμου αγορά του όνου ήτο προσβολή, ην δεν ώφειλε ν’ ανεχθή.
Και λοιπόν, ως άλλος Ναπολέων, εγρήγορα εγρήγορα παρασκευάζει τον στόλον αυτού, όσα δηλαδή πλοία τω ευρέθησαν πρόχειρα, και αποπλέει… Κατά της Νάξου, όπου το σώμα του εγκλήματος; Ουχί, αλλά κατά της Σύρου, υποκειμένης και ταύτης εις την αρχήν του πατρός του αυθαδώς αγοράσαντος τον κλοπιμαίον όνον». Ημ. Οικ. 872
…………………………………………
Από την Ιστορία της νήσου Σύρου, του Τιμολέοντος Δ. Αμπελά,
τυπ. Εν Ερμουπόλει Σύρου, 1874

ΕΙΔΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΩΡΙΩΝΑ


Ω Ρ Ι Ω Ν - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα
www.orion.net.gr orion@orion.net.gr
Αθήνα, 7/4/2010

Προς:Γ.Φραντζεσκάκη, συντάκτη K9Life, k9mailbox@yahoo.com
Σύνταξη Καθημερινής, kathimerini@kathimerini.gr, fax:2104808055
Κοιν.:Κυνηγετικές Οργανώσεις,
Κυν.Περιοδικά και Ιστοσελίδες,
Επαγγελματίες του κυν.χώρου,
Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα.


Θέμα:Ανακριβές δημοσίευμα στη στήλη K9Life της Καθημερινής

Αξιότιμε Κύριε Φραντζεσκάκη,

Σε δημοσίευμα σας στο περιοδικό "Κ" της Καθημερινής, την Κυριακή 21-3-2010, με τίτλο «Έγκλημα και Τιμωρία - Μια απόφαση σταθμός της ελληνικής δικαιοσύνης» ασχοληθήκατε με το αποτρόπαιο έγκλημα ενός κτηνοτρόφου της Ρόδου, ο οποίος σκότωσε τρία κυνηγετικά σκυλιά κρεμώντας τα δύο από αυτά και δηλητηριάζοντας το τρίτο, για παραδειγματισμό όπως ανέφερε. Ο συγκεκριμένος κτηνοτρόφος εκτός από τον αποκρουστικό θάνατο που προκάλεσε στα σκυλιά, κατείχε παρανόμως παγίδες και δόκανα τις οποίες χρησιμοποιούσε για να θηρεύει παράνομα πέρδικες και λαγούς όπως έγινε γνωστό από άλλα δημοσιεύματα.

Σας συγχαίρουμε για την ανάδειξη του εγκλήματος αυτού που επιτέλους, με μια απόφαση σταθμό όπως την αποκαλέσατε και εσείς, ένας Έλληνας Δικαστής απέδωσε ουσιαστική δικαιοσύνη αλλά και ένα σοβαρό μάθημα για όλους μας.

Στο κατά τα άλλα αξιόλογο δημοσίευμά σας, υπάρχει μια εκ παραδρομής λανθασμένη αναφορά σχετικά με την απόδοση των συγχαρητηρίων για τη αποκάλυψη, διαλεύκανση και τιμωρία της παραπάνω αποτρόπαιας πράξης:
"Οσοι τους εντοπίζουν και δεν αδιαφορούν δεν είναι «καταδότες» ή μυστήριοι ζωόπληκτοι.Είναι κανονικοί άνθρωποι με οξυμμένο το αίσθημα της ανθρωπιάς της αξιοπρέπειας του καθήκοντος.
Το Κ9 συγχαίρει από βάθους ψυχής τους δύο αγροφύλακες και τις δικαστικές αρχές της Ρόδου."
Οι αγροφύλακες που αναφέρατε στο δημοσίευμά σας, δεν είχαν οποιαδήποτε συμβολή ή συμμετοχή στη σύλληψη και παραπομπή του εν λόγω κτηνοτρόφου. Και δυστυχώς ούτε στην ουσιαστική φύλαξη της υπαίθρου έχουν οποιαδήποτε συμμετοχή, μιας και η επανίδρυση του συγκεκριμένου σώματος που έγινε πρόσφατα είχε περισσότερο επικοινωνιακό παρά ουσιαστικό χαρακτήρα, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την πρόσφατα εξαγγελθείσα βούληση της Πολιτείας να προχωρήσει στην κατάργηση του αξιόλογου αλλά κακοδιαχειριζόμενου θεσμού της Αγροφυλακής και στην μετάταξη των υπαλλήλων της στη Δασική Υπηρεσία όπου ευχόμαστε να επιτελέσουν πλέον ουσιαστικό και όχι επικοινωνιακό έργο.

Τον άνθρωπο που διέπραξε το συγκεκριμένο έγκλημα, τον εντόπισαν και συνέλαβαν οι Θηροφύλακες του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρόδου, ύστερα από καταγγελίες κυνηγών του ιδίου Συλλόγου. Θεωρούμε λοιπόν ότι τα συγχαρητήριά σας, θα έπρεπε να απευθύνονται στους κυνηγούς-μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρόδου για την ευαισθησία τους να αναφέρουν το γεγονός και βεβαίως στους Θηροφύλακες του εν λόγω συλλόγου που ολοκλήρωσαν τη διαλεύκανση της υπόθεσης και την παραπομπή του δράστη στη Δικαιοσύνη.

Οι θηροφύλακες του ΚΣ Ρόδου, όπως και οι εκατοντάδες συνάδελφοί τους όλων των κυνηγετικών συλλόγων της χώρας μας, μισθοδοτούνται και εξοπλίζονται από τις εισφορές των κυνηγών, χωρίς την παραμικρή συμβολή της Πολιτείας. Βρίσκονται νυχθημερόν στη θεσμικά απροστάτευτη Ελληνική ύπαιθρο, έχοντας να επιδείξουν αξιοζήλευτο έργο σε επίπεδο ελέγχων και μηνύσεων για παραβάσεις του Δασικού Κώδικα, θέτοντας πολλές φορές εαυτούς σε ιδιαίτερο κίνδυνο στα πλαίσια της υπηρεσίας τους. Οι Θηροφύλακες επιτελούν ουσιαστικό και σημαντικό έργο για την προστασία της φύσης και των θηραμάτων, σε αντίθεση ενδεχομένως με τους αντίστοιχους υπαλλήλους του Δημοσίου που δεν έχουν να επιδείξουν κάποια ουσιαστική ενέργεια για την προστασία της άγριας πανίδας.

Οι κυνηγοί δεχόμαστε τακτικά τα «πυρά» τόσο των ΜΜΕ όσο και της κοινής γνώμης, κυρίως λόγω της λανθασμένης προσέγγισης που επικρατεί πως για την προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να το απομονώσουμε από τον άνθρωπο. Αντιλαμβάνεστε πως εκτός από άστοχη και αντιεπιστημονική αυτή η προσέγγιση είναι και επικίνδυνη μιας και αφήνει ανοιχτό και ελεύθερο το πεδίο σε όσους καταχρώνται και καταστρέφουν την Ελληνική φύση για ίδιο οικονομικό όφελος.

Περιμένουμε από σας και την εφημερίδα στην οποία εργάζεστε που χαρακτηρίζεται από αντικειμενικότητα και ευθύνη απέναντι στο αναγνωστικό κοινό της σε ότι αφορά τις ειδήσεις που αναδεικνύει, να διορθώσετε προς το ορθό την απόδοση των συγχαρητηρίων για την παραπάνω ενέργεια γεγονός που θα έχει και συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα. Εκτιμούμε πως λόγω των παραπάνω, αν θεωρείτε πραγματικά αξιέπαινη τη συγκεκριμένη ενέργειά τους, οι θηροφύλακες του Κυνηγετικού Συλλόγου Ρόδου αξίζουν της αναγνώρισης του αναγνωστικού σας κοινού, έστω και τώρα.
Για τον Ωρίωνα
Με εκτίμηση,

O Πρόεδρος Δημήτρης Χριστοδουλάκης
Ο Γ.Γραμματέας Νίκος Παπαϊωάννου

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ. Τα μεν και τα δε, σχετικά με την υπεραλίευση των Τονοειδών. ΤΥΠΟΣ ΨΑΡΕΜΑ 7/4/10



Σύμφωνα με μελέτες που έχει στα χέρια της η Greenpeace και όχι μόνο, μερίδα από τα πιο δημοφιλή αλιεύματα του πλανήτη μας βρίσκεται στο κόκκινο! Συγκεκριμένα οι πληθυσμοί του Τόνου, του Ξιφία, οι Γαρίδες, ο Μπακαλιάρος, το Κοκκινόψαρο από αλόγιστη υπεραλιεία, τείνουν προς εξαφάνιση.
Η επίσημη ανακοίνωση της Οργάνωσης:
«Η χρόνια υπεραλίευση σημαντικών εμπορικών ειδών, οι καταστροφικές και οι μη επιλεκτικές μέθοδοι αλιείας, αλλά και η καταστροφή των περιοχών αναπαραγωγής και ανάπτυξής τους, έχουν οδηγήσει πολλούς πληθυσμούς ψαριών και θαλασσινών στο χείλος της κατάρρευσης.»
Διαβάζοντας την όλη ανακοίνωση και φτάνοντας στις προτάσεις για την προστασία των ειδών και την ανάκαμψη του πληθυσμού τους. Φτάνουμε στο παρακάτω σημείο:
«Για την προστασία της θαλάσσιας ζωής είναι απαραίτητο ένα παγκόσμιο δίκτυο θαλάσσιων καταφυγίων που θα καλύπτει το 40% της θαλάσσιας έκτασης. Τα θαλάσσια καταφύγια είναι περιοχές απόλυτης προστασίας, οι οποίες θα δώσουν την ευκαιρία στους πληθυσμούς των ψαριών να αποκατασταθούν. Παράλληλα, στο υπόλοιπο 60% των ωκεανών η εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων θα πρέπει να είναι βιώσιμη, ώστε να διασφαλίζεται ο θαλάσσιος πλούτος. Έτσι, θα είμαστε σίγουροι ότι δε θα πούμε το ψάρι... ψαράκι!»
O τελικός αποδέκτης της κίνησης – διαμαρτυρίας της Οργάνωσης δεν είναι άλλος από μεγάλες αλυσίδες Super Market. Στυλοβάτης αυτής, φυσικά ο απλός καταναλωτής! Η φόρμα είναι έτοιμη στην ιστοσελίδα της Οργάνωσης και ψάχνει υποστηρικτές – αποστολείς.
«Οι περισσότεροι ιχθυοπληθυσμοί απειλούνται άμεσα από την υπεραλίευση, τις καταστροφικές μεθόδους αλιείας και την καταστροφή των περιοχών αναπαραγωγής των ψαριών και θαλασσινών. Ενώ οι θάλασσες αδειάζουν, η εταιρία σας εξακολουθεί να διαθέτει τα είδη που κινδυνεύουν περισσότερο.
Ως καταναλωτής σας ζητάω να θεσπίσετε συγκεκριμένη πολιτική ώστε να εξασφαλίσετε ότι τα ψάρια και τα θαλασσινά που προμηθεύεστε έχουν αλιευθεί με βιώσιμο τρόπο. Σας παρακαλώ να με ενημερώσετε για τα βήματα που προτίθεστε να ακολουθήσετε προς τη θέσπιση πολιτικής για την προστασία της θαλάσσιας ζωής.
Αν θέλουμε θάλασσες πλούσιες σε ζωή, πρέπει κι εμείς ως καταναλωτές να αναλάβουμε δράση για την προστασία τους.
Υπόγραψε την επιστολή που ακολουθεί. Η Greenpeace θα συγκεντρώσει τις υπογραφές και θα τις παραδώσει στα αντίστοιχα σούπερ μάρκετ.
Μέχρις στιγμής έχουν σταλεί 1853 μηνύματα. Πρόσθεσε κι εσύ το δικό σου.»


Εξασφαλίσαμε για σας και την άλλη άποψη. Αυτήν που έχει ένας επαγγελματίας ψαράς. Που ζει την οικογένεια του από το ψάρεμα του Τόνου και του Ξιφία. Ο καπετάν Μάμας είναι από την Κάλυμνο και μαζί με τους γιους του, τον Κώστα και τον Σκεύο, ξενιτεύονται από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Σεπτέμβριο, για να βγάλουν το μεροκάματο.
Μας λέει ο καπετάν Μάμας:
«Είμαι στην θάλασσα από παιδί, όταν δούλευα με τον πατέρα μου στα σφουγγαράδικα. Αξιώθηκα και έβγαλα ετούτο το σκαρί και μαζί με τα παιδιά μου καταγινόμαστε μερόνυχτα για μήνες μακριά από το σπίτι μας. Τα πρώτα χρόνια ήταν καλά, μετά όμως πλάκωσαν τα Γρι Γρι και μας πήρε όλους και μας σήκωσε. Αυτοί δεν ψαρεύουν, αρμέγουν στην κυριολεξία την θάλασσα! Απλώνουν δίχτυα και ότι μπει μέσα, πάει!»
ΕΡ. Με ποιον τρόπο ψαρεύετε καπετάνιο και για πόσο καιρό;
ΑΠ. Εμείς δουλεύουμε με το λεγόμενο Ξιφοπαράγαδο. Ρίχνουμε δηλαδή παραγάδια τα οποία ταξιδεύουν και ότι γίνει! Από την 1η του Φλεβάρη μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη ότι μπορέσουμε και κάνουμε.
ΕΡ. Οι μεγάλοι ανταγωνιστές σας πως δουλεύουν;
ΑΠ. Κυκλώνουν τα κοπάδια με δίχτυα, τα κάνουν σάκους και μπορεί να δεις ένα Γρι Γρι να σέρνει από πίσω του και τρεις ή τέσσερις από δαύτους. Χιλιάδες κιλά! Τα παίρνουν μεγαλύτερα αλιευτικά που τους περιμένουν απίκο! Μέχρι ελικόπτερα έχουν επάνω, τα παραδίδουν και ξαναβγαίνουν για δουλεία αμέσως. Αυτοί εκεί έχουν τον εξοπλισμό και τα ζυγίζουν, μετρούν το πάχος τους και αν είναι όπως θέλουν οι πελάτες τους στην Ιαπωνία, τα πουλάνε. Αλλιώς τα έχουν μέσα εκεί και τα εκτρέφουν μέχρι να πάνε εκεί που θέλουν. Σαν να πούμε ένα ιχθυοτροφείο. Αυτά τα ψάρια όμως δεν προλαβαίνουν να γεννήσουν, έτσι μειώνονται τα μεγάλα ψάρια, οι γεννήτορες να πούμε. Αυτή είναι η καταστροφή και όχι τα παραγάδια που βάζουμε εμείς και που πρέπει αν έχουμε ψάρια, να πιάσουμε λιμάνι, να ξεφορτώσουμε και να ξαναβγούμε την επόμενη μέρα.
ΕΡ. Υπάρχει δηλαδή κύκλωμα που δουλεύει.
ΑΠ. Κύκλωμα δεν λες τίποτα! Ξέρουμε όλοι όσοι είμαστε στον χώρο, μια Ελληνική και μια Ιταλική εταιρία που εμπορεύονται ψάρια, οι οποίες αγόρασαν Γρι Γρι από Τουρκία που ήταν φτηνά. Έβαλαν Έλληνες καπεταναίους μέσα που ξέρουν την δουλειά. Πήραν και Τούρκους ή άλλες λατσιόνες που θέλουν φτηνά μεροκάματα και ψαρεύουν με δίχτυα που ταξιδεύουν. Εδώ στην Ευρώπη απαγορεύονται αυτά, εκεί όμως όχι. Αυτοί έχουν καταστρέψει τις θάλασσες.
ΕΡ. Έτυχε ποτέ να συναντήσεις κανένα τέτοιο;
ΑΠ. Άκου τι λέει! Πήγα με τα αδέλφια μου, που κάνουν την ίδια δουλεία, κάτω στην Κύπρο. Ένα μήνα ταξίδι σχεδόν! Πριν χρόνια οι Τούνες και οι Ξιφιοί μαύριζαν τα νερά. Εκεί να δεις μεροκάματα καλά. Μετά πλάκωσαν τα Γρι Γρι και δεν βλέπεις τίποτα πια. Ήρθανε μια μέρα και αυτοί οι οικολόγοι…πως τους λένε μωρέ; Αυτοί με τα σκάφοι και τις σημαίες, να μας κάνουν έλεγχο. Έλεγχο σε μας, με τα παραγάδια. Στον δίπλα κάβο όμως που ήταν τα μεγάλα, δεν πήγαν. Ποιος να πάει κοντά!
ΕΡ. Τώρα που μάλλον θα μπει ποσόστωση και στον Ξιφία, όπως στον Τόνο, τι θα κάνετε όταν σας γυρίζουν στα λιμάνια, πως θα βγάζετε μεροκάματο;
ΑΠ. Θα αναγκαστούμε να κάνουμε μερικές χιλιάδες ευρώ έξοδα, να μετατρέψουμε τα καΐκια μας και θα ασχοληθούμε και με άλλα είδη ψαρέματος. Θα κόψουμε δηλαδή κι άλλων τα μεροκάματα. Τι να κάνουμε όμως; Πρέπει να ζήσουμε κι εμείς!
ΕΡ. Τι έξοδα έχει αυτό το ψάρεμα;
ΑΠ. Αυτό το ψάρεμα έτσι όπως έχει γίνει, έχει μόνο έξοδα! 200 ευρώ έχουν τα δολώματα. Κάθε δηλωσία βάζουμε και κάτι φώτα (CYALUME) πάνω στα παραγάδια για να τραβούν το ψάρι, αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα. 25 σεντς το ένα βάλε επί 400 φώτα, να δεις την σούμα. Πετρέλαια, ο μηνιάτης (ο ναύτης που πληρώνεται με τον μήνα), φθορές του καϊκιού. Όλα αυτά από το ψάρεμα που κάναμε χθες βγήκαν ίσα ίσα. Ας μην σου βάλω τις φουσκοθαλασσιές που μας κρατούν δεμένους.
Τα έσοδα να σου πω, για να τα ξέρεις όλα! 7 ευρώ το κιλό μας τα αγοράζει ο μανάβης. Εσύ το αγοράζεις όμως 30 και 35 ευρώ από τον ψαρά!
ΕΡ. Έχεις τίποτα παράξενο να μας πεις;
ΑΠ. Πρώτη φορά πριν τρεις μέρες, πιάσαμε ένα ψάρι που στην ράχη του είχε ένα μαραφέτι! Το πήγαμε εδώ στην Σύρα στο γραφείο αλιείας της περιφέρειας και μας είπαν ότι το έχουν μαρκάρει από την Ισπανία. Θα μεριμνήσει το γραφείο τώρα να τους το στείλει, για να διαγράψουν το ψάρι από τους καταλόγους και να δουν την εξέλιξη του. Πήρα και 200 ευρώ! Τόσο κάνει λέει η μάρκα στην ράχη. Έχει κι άλλες που είναι ηλεκτρονικές και κάνουν 400€. Που είναι όμως δεν μου είπαν, να κάνουμε χαρτζιλίκι!

Να πούμε εδώ ότι ο Διεθνής Οργανισμός για τη Διαχείριση των Τονοειδών (ICCAT) έχει εισηγηθεί στην Ε.Ε., η οποία με την σειρά της αποδέχτηκε, την απαγόρευση δύο μηνών κάθε χρόνο -Οκτώβρη και Νοέμβρη- το ψάρεμα ξιφία στη Μεσόγειο.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, η απαγόρευση ισχύει για περισσότερα από 15 χρόνια και μάλιστα 4 μήνες κάθε χρόνο (Οκτώβρη - Γενάρη). Είχε θεσμοθετηθεί με πρωτοβουλία των ίδιων των ψαράδων, οι οποίοι όμως σήμερα αντιδρούν για αθέμιτο ανταγωνισμό, έναντι ενός είδους που κινείται συνεχώς μέσα στην Μεσόγειο, έχοντας να ανταγωνιστούν μεγάλα σκάφη που ανήκουν σε εταιρείες μεγαθήρια. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουν μερικές υπογραφές να σταματήσουν αυτόν τον χορό των εκατομμυρίων! Όπως επίσης δεν ξέρω κατά πόσο προτίθενται τα super market να μειώσουν τα κέρδη τους, κάνοντας ένα υποτιθέμενο μποϊκοτάζ σε αλιεύματα που έχουν αλιευτεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μήπως μια κρούση προς άλλη κατεύθυνση θα έφερνε καλύτερα αποτελέσματα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι για μια ακόμα φορά επαληθεύεται η παροιμία που λέει: Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Μπορούμε επίσης να καταλάβουμε τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που εγείρονται με βιαστικούς και λάθος χειρισμούς. Ο πλανήτης μας δέχεται καθημερινά πλήγματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του. Κάποιοι κερδίζουν από αυτό, θα μπορέσει η κυρά Μαρίκα και ο κυρ Πανάγος να σταματήσουν αυτές τις μηχανές του θανάτου; Η ενημέρωση του πολίτη είναι το Α και το Ω, όλα τα όνειρα όμως έχουν και τον ανάλογο ουρανό να τα χωράει.

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

«ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ» ΝΗΟΛΟΓΙΟ ΣΥΡΟΥ 688. Το πρώτο ταξίδι των Συριανών για πέρδικες, μετά τον πόλεμο! ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ 31/3/10



Ένα σκαρί γεννήθηκε στον Ταρσανά της Σύρας, ο οποίος ξεκίνησε να λειτουργεί το 1860. Ο Μιχαήλος Μαυρίκος το 1927 σκάρωσε έναν βαρκαλά. 9,80 μέτρα μήκος κρύβοντας μέσα στα ξύλινα παΐδια του μια semi diesel Skandia με πυρόφουσκα, που του εξασφάλιζε τα 6 μίλια ωριαία ταχύτητα. Άγιος Νικόλαος το όνομα του με νηολόγιο Σύρου 688. Καραβοκύρης του ο Αλέξανδρος Μανδηλαράς. Με αυτό το σκαρί πάλευε να θρέψει την οικογένεια του ο καπεταν Αλέκος. 5 γιοι και 3 κόρες η φαμίλια του.
Η μπότα του Ιταλού κατακτητή πάτησε το νησί της Σύρας και υποχρέωσε τον καπεταν Αλέκο να δουλεύει για λογαριασμό τους. Όργωνε τις Κυκλάδες μεταφέροντας πότε εφόδια, πότε έγγραφα και πότε αξιωματικούς των Ιταλών χωρίς να μπορεί να πει κουβέντα. Είχε γυναίκα και παιδιά βλέπεις! Σταμπάρισαν και το καΐκι με μπογιά, το νούμερο 22. Μέσα σε όλο αυτό το πήγαινε – έλα αρκετές ήταν οι φορές που απάγκιαζε στον όρμο του Αι Γιάννη, μετά τον Σκίνο και την Μοσκλιού, νοτιοανατολικά της Άνδρου. Άκουγε το κακάρισμα από τις πέρδικες και στο μυαλό του έρχονταν οι φίλοι του οι Συριανοί περδικάδες. Ο Αντώνης το Κάρβουνο, ο Βαγγέλης ο Παπλωματάς, ο Σπύρος ο Εφημεριδάς, ο Νικολής το Γαργαλέτο, το Μανωλέο και τόσοι άλλοι. «Που είσαστε μωρέ, να ευχαριστηθεί η ψυχή σας τουφεκιές!» μονολογούσε και σώπαινε στο αυστηρό βλέμμα του Ιταλού στρατιώτη.
Τα χρόνια της κατοχής πέρασαν κι ήρθε η ώρα της λευτεριάς. «Να πάτε στο ανάθεμα!» ήταν ο αποχαιρετισμός του καπετάνιου στους κατακτητές. Η αγανακτισμένη και μπάσα φωνή του, ακούστηκε από την περιοχή «βαπόρια» μέχρι την κορυφή του λόφου της Ανάστασης! Οι Ιταλοί εγκαταλείποντας το νησί, άφησαν απείραχτο τον βαρκαλά του καπεταν Αλέκου. Τότε μαζί με τον Γιαούλη και το Τουρκί, συμπλήρωναν την τριάδα που εφοδίαζε το νησί με κάθε λογής πραμάτεια. Ο Αλέκος συζήτησε ότι άκουγε πολλά πουλιά στην Άνδρο να φωνάζουν. Δεν άργησε να γίνει μια συνάντηση στην ταβέρνα του Γαβρίλη, πίσω από τον θερινό κινηματογράφο «ΠΑΛΛΑΣ». Η λίστα συμπληρώθηκε αμέσως και το ταξίδι κανονίστηκε στο άψε σβήσε! Τα ονόματα των επιβατών, διάβαζε ο Λιμενάρχης και ένας ένας με τα μπαγκάζια του έμπαινε στο καΐκι.
Κουλούρης Σταύρος, Νομικός Νικ. (Γαργαλέτο), Νομικός Εμμ. (Μανωλέο), Νομικός Ελευθ. (Τεμπέλας), Τόζος Μάριος, Άγας Πολύδωρος, Μπούμπας Νικ. Μιληδώνης Ισίδωρος, Θεοδώρου Ευαγγ. (Παπλωματάς), Αραούζος Κων/νος, Μιχάλης Βαφέας (Άλιμα), Αντώνης Μαραγκός (Κάρβουνο), Σπύρος Παπαδόπουλος (Πράκτορας Αθηναϊκού Τύπου), Γιάννης Γαρράς και τελευταίος ο Αντρέας Μπάρμπης, που δούλευε στου κ. Καμπάνη του δικηγόρου. Πλήρες επιβατών έξω από το παλιό Λιμεναρχείο στην πλατεία Κανάρη, ο Άγιος Νικόλαος έβαλε ρότα για την Άνδρο με πλήρωμα τον καπεταν Αλέκο και τον γιο του τον Βασίλη, 22 χρονών παλικάρι τότε. Το αντίτιμο του ταξιδιού είχε κανονιστεί στις 300 δραχμές. Το μεροκάματο τότε ήταν 5 δρχ. και η άδεια του κυνηγίου έκανε 15. Τα έξοδα ήταν δυσβάστακτα για τους μεροκαματιάρηδες και τα είχαν αναλάβει όλα οι αδελφοί Κουλούρη. Ο Σταύρος και ο Δημήτρης, που ήταν κάποιοι από τους πολλούς βιομηχάνους του νησιού, διατηρώντας μια από τις κλωστοϋφαντουργίες που πλημμύριζαν τους δρόμους του Ηρώων, κάθε μεσημέρι στο σχόλασμα. Το ημερολόγιο του σκάφους έγραφε 25 Αυγούστου 1945, ήταν το πρώτο ταξίδι των Συριανών για πέρδικες εκτός Σύρου. Όταν ξανοίχτηκαν για τα καλά, άκουσαν φωνές βαθειά στην πλώρη! Ποιος είναι μωρέ; Ο καπεταν Αλέκος γελούσε γιατί ήξερε. Ο Άγας ο Νικολής και ο Ρουσσουνέλος ο Κωνσταντής ξεφύτρωσαν σαν φάντηδες μπαστούνι. Τα άτομα ήταν πολλά και η λαχτάρα μεγάλη. Στην ζούλα ο καπετάνιος τους καμουφλάρισε με έναν μουσαμά. Γίνονταν να αφήσει τον γαμπρό του τον Νικολή έξω! Ο Ρουσσουνέλος ο Κώστας κράταγε ένα ντουφέκι κόσμημα στα χέρια. «Που το βρήκες αυτό;» Απόρησαν όλοι. Του το είχε δώσει ο αδελφός του παρόντα Σταύρου Κουλούρη, ο Δημήτρης, που δεν μπορούσε να πάει μαζί. Είχε επισκέπτες. «Πάρε ρε Κώστα το ντουφέκι μου, πάρε και ένα τάλιρο το μεροκάματο σου και ότι φέρεις πίσω, δώσε μου τα να φιλέψω τους ξένους μου» του είχε πει. Του εμπιστεύτηκε ένα οπισθογεμές Βέλγικο MASQUELIERE, το οποίο φάνταζε μπροστά στα εμπροσθογεμή της εποχής. Όταν φτάσανε με το καλό στην Άνδρο, οι κυνηγοί πήραν το βουνό ψάχνοντας για τις βασίλισσες. Ο καπεταν Αλέκος ψάρευε στο μονόπετρο μέσα στο λαγκόνι κι αφού ετοίμασε την κακαβιά που θα έτρωγαν όλοι μαζί πλάι στο πηγάδι, σμίλεψε δυο τρύπες με έναν λοστό στα βράχια για να δένουν τις επόμενες φορές. 3 χρόνια κράτησε αυτό το πήγαινε – έλα. Κατόπιν ακολούθησαν τα Θερμιά (Κύθνος) στον Αι Δημήτρη, στην Κανάλα, στον Άγιο Στέφανο. Στην Σέριφο στο Μοναστήρι και στην Συκαμιά. Μετά από 10 χρόνια πήγαν στην Σίφνο, στο Βαθύ και στις Βλυχάδες. Ο βαρκαλάς παροπλίστηκε και την θέση του πήρε το Έσπερος και μετά το Έσπερος 2.
« Ήταν ωραία τότε» Θυμάται ο μπάρμπα Νίκος ο Άγας. «Μας μαγείρευε ο Αλέκος, πίναμε τα κρασιά μας, ψαρεύαμε, καλαμπουρίζαμε και γυρίζαμε σπίτι. Είχε και ταλαιπωρία δεν λέω. Με φουρτούνα, ανακατεμένοι σκύλοι κι άνθρωποι μαζί να ταΐζουν τα ψάρια! Σαν να τον βλέπω τώρα μες τα μάτια μου τον Αλέκο, να ρουφάει το κεφάλι μιας ρέγκας και να τραβάει και μια τζούρα κρασί μετά. Είχες δεν είχες σκοτώσει, το γέλιο δεν σου έλειπε από το στόμα. Δεν σε αφήνανε οι άλλοι σε ησυχία. Τραγούδια με κιθάρες, πειράγματα για τα κυνήγια και τέτοια. Τότε ήταν μεγάλη υπόθεση να πας ταξίδι για πέρδικες. Τώρα με αυτά τα φουσκωτά, βζζζζζ, μέχρι να "παίξεις" τα μάτια σου είσαι όπου σου κάνει κέφι. Από τότε που εμφανίστηκαν αυτά, άρχισε και η γρίνια με τους γείτονες. Τότε είμαστε μετρημένοι, ξέραμε ποιος πήγε που. Όταν γινόταν παράπονα για «στραβοπατήματα» ξέραμε τον αίτιο και δεν ξαναπατούσε σε καΐκι.»
Έχοντας ανοίξει το σεντούκι του μυαλού του ο μπάρμπα Νικόλας, θυμάται περιστατικά που μας έκαναν με τον γιο του τον Σταμάτη να κλαίμε από τα γέλια.
Άλλες φορές χανότανε στην δύνη των αναμνήσεων και έλαμπαν τα μάτια του καθώς θυμόταν τους φίλους που έχουν μετοικήσει σε άλλα, απέραντα κυνηγοτόπια!
Αφιερωμένες τούτες οι γραμμές στον Μπάρμπα Νίκο και τον γιο του τον Σταμάτη. Που με ταξίδεψαν τόσο πολύ, που θα ορκιζόμουν ότι άκουσα τις πέρδικες να φωνάζουν. Μύρισα την θάλασσα, το θυμάρι, την αγρία ρίγανη και το μαύρο μπαρούτι. Ήπια νερό γάργαρο στις χούφτες, εκεί, στο πηγάδι του Αι Γιάννη!