ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Λουκάνικος : Αδέσποτος από το 2006 , σκύλος της χρονιάς απο το Time.

O πιο επαναστάτης σκύλος της Ελλάδας, ο Λουκάνικος που δεν χάνει πορεία για πορεία και επεισόδια για επεισόδια, ανακηρύχθηκε σκύλος της χρονιάς, σύμφωνα με το περιοδικό TIME.


To περιοδικό TIME χαρακτήρισε τον έλληνα σκύλο, σκύλο της χρονιάς έχοντας ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό από όλες σχεδόν τις πορείες που έχει δώσει ηχηρό παρόν.

Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που ο γνωστός σκύλος απολαμβάνει της παγκόσμιας καταξίωσης αφού και κατά το παρελθόν έχει φιλοξενηθεί από το τηλεοπτικό δίκτυο BBC με βίντεο που μάλιστα ήταν το νούμερο ένα στην ηλεκτρονική σελίδα του δικτύου.


ΠΗΓΗ www.adespoto.gr

Κυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.


Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Είναι χιλιοειπωμένο ότι έχουμε σαν αποκούμπι το κυνήγι εμείς οι κυνηγοί. Μας ξεκουράζει το μυαλό, κουράζοντας το σώμα μας. Ημερεύει τον θυμό και χαλαρώνει τα νεύρα. Γυμνάζει την καρδιά κι ανοίγει τα πνευμόνια μας. Οξύνει την ακοή, την όραση και ακονίζει το μυαλό.

Χρησιμοποιώ την έκφραση «αποκούμπι», κρίνοντας εκ των ιδίων τα αλλότρια, καθώς όταν μετατρέπονται τα νεύρα μου σε κρόσσια και όταν το γυμνό μου κρανίο φωτίζει από την πίεση που μου προκαλούν τα καθημερινά, όλο και κάποιο απάγκιο με φιλοξενεί. 

Ανοίγει το βλέμμα μου και γαληνεύει το μυαλό μου απολαμβάνοντας την θέα από το καρτέρι του Δαμιανού στα βουνάκια, φτάνοντας μέχρι την Τζιά, την Κύθνο, την Σέριφο, την Σερφοπούλα. Κι αν είναι ανοιχτός ο καιρός, πάνω στο βραχοστεφανομένο καρτέρι στις Ράσες, κάνω τον σταυρό μου στον Άη Γιώργη τον Αμίτη στην Νάξο, βλέποντας την άσπρη κηλίδα να ξεχωρίζει στα βράχια. Μετά από τέτοια πτήση, τι άλλο μπορεί να σου γεμίσει το μυαλό εκτός από αυτό που βλέπεις και την άκρα ησυχία που ακούς!
   
Είδα έναν φίλο τις προάλλες ο οποίος δεν ήταν στις καλές του. Κατσούφης, με σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια στις τσέπες. Προχωρούσε λες και τον πήγαιναν για κρεμάλα. Έκανα ένα βήμα και στήθηκα εμπρός του για να τον πειράξω.
«Τι έγινε με τα βαπόρια σου, όλα βγήκαν στην στεριά τελικά;» Τον ρώτησα γελώντας. «Όλα Νικόλα, δεν έμεινε ούτε ένα ν’ αρμενίζει». Απάντησε αφήνοντας να φανεί, ότι το καλαμπούρι που του έκανα δεν του άρεσε καθόλου!

Μετά από λίγες κουβέντες, οι οποίες επικεντρώθηκαν στα εργασιακά, οικονομικά και άλλα τέτοια ευχάριστα (!), έμαθα ότι τόσο αυτός, όσο και η γυναίκα του, έμειναν χωρίς δουλειά. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για να τον κάνω να χαλαρώσει και να μην σκέφτεται άλλο αυτά που τον βασάνιζαν, του είπα το μικρό μου μυστικό.
«Πώς να πάω; Δεν έχω βγάλει άδεια φέτος, δεν μου έβγαιναν τα κουκιά. Και να είχα άδεια δηλαδή, μήπως θα χαράμιζα λεφτά για φυσέκια; Έχω άλλες ανάγκες τώρα Νικόλα!»

Τι μας κάνατε βρε αφιλότιμοι, έχετε καταλάβει; Μπορεί κανένας από σας να διανοηθεί, τι σημαίνει δεν έχω που να σταθώ; Αφήσατε χωρίς δουλειά, χωρίς όνειρα και χωρίς αύριο κόσμο και ντουνιά. Το χειρότερο όλων όμως, είναι που σε κάποιους από αυτούς, σπάσατε και τα δεκανίκια, τα αποκούμπια τους. Πίσσα και πούπουλα!  

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 14/12/2011.