ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Εντοπιότητας στραβά κι ευτράπελα.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Λέμε ότι το κυνήγι είναι παντού. Είναι παντού και πουθενά, όπως κάθε τι στην ζωή μας. Αν σε απασχολεί, ή σε ενδιαφέρει κάτι, το κουβαλάς πάντα μαζί σου και το ανάποδο όταν σου είναι κάτι αδιάφορο. Σήμερα, για παράδειγμα, συνάντησα το κυνήγι στο ΚΤΕΟ, στο πρόσωπο του καλού μου φίλου του Χριστόφορου. Το κυνήγι και το όψιμο μου πάθος για τον μαγικό, λιλιπούτειο κόσμο των μελισσών.

Κάθε εποχή έχει το δικό της κυνήγι φυσικά και ως επέκταση, οι συζητήσεις πραγματεύονται τα ανάλογα θηράματα. Το κυνήγι της βασίλισσας του βουνού είναι στις επάλξεις, για όσους σέβονται την ημερομηνία έναρξης του, εδώ και λίγες μέρες και είναι λογικό η πρώτη ερώτηση που κάνουμε -εμείς οι παθιασμένοι με δαύτο Συριανοί- είναι αν πήγε και τι έκανε ο συνομιλητής μας. Έτσι ξεκίνησε και η κουβέντα μας με τον Χριστόφορο, με κάποιες μικρές παρενθέσεις όπου γεμίσαμε την αίθουσα αναμονής του ΚΤΕΟ με κυψέλες, βασίλισσες, εργάτριες, κηφήνες και θυμαρίσιο, μυρωδάτο μέλι!

Η κουβέντα μας δεν άργησε να πάρει την ευωδιά της θάλασσας, αφού περδικοκυνήγι, Συριανοί και καΐκια έχουν μια σχέση η οποία δένεται με ισχυρά δεσμά, απίστευτες πλάκες, μεζέδες, μπύρες, ούζα, τσίπουρα και καλό κρασί. Ενίοτε, χρόνια πριν, κάποια κιθάρα σαν του Ζαννή του Μιχάλοβιτς γέμιζε τα κενά του μωσαϊκού του γαλάζιου, του πλεούμενου και των κυνηγών. Απίστευτη εικόνα!

Αυτά τα περδικοκυνήγια, των οποίων κοινωνοί έγιναν, δυστυχώς, και άτομα τα οποία δεν θα έπρεπε να κρατούν τουφέκι, έχουν κατά καιρούς θέσει τα αισθήματα καλής γειτονίας υπό αμφισβήτηση αφενός και αφετέρου, ανέπτυξαν την ξενοφοβία και τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ντόπιους και ταξιδευτές κυνηγούς. Τα θύματα αυτού του ακήρυχτου «πολέμου» δεν είναι άλλα, παρά τα θηράματα, τα οποία αποδεκατίζονται πριν την ώρα τους από ντόπιους με σκοπό το πρώτο ταξίδι των επισκεπτών να είναι και το τελευταίο.

Άλλο ένα σημείο που τέμνονται οι απόψεις μου με εκείνες του Χριστόφορου, είναι ότι αν η αγαπημένη μας Σύρα είχε την δυνατότητα να συντηρεί επαρκή αριθμό περδίκων, ή άλλου ενδημικού θηράματος σε βαθμό που να προσελκύει επισκέπτες κυνηγούς, κάποιοι από εμάς, αν όχι όλοι, θα ξεριζώναμε και τα θυμάρια ακόμα για να μην βρει κανείς τους τίποτα άλλο, παρά καμένη γης! Αυτή η παράλογη λογική, έχει ρίζες στον ανύπαρκτο αυτοσεβασμό τόσο των επισκεπτών, όσο και των ντόπιων.

Κάποια στιγμή, πριν πολλά πολλά χρόνια, η Σύρα είχε αυτή την ευλογία. Να την έχουν στα ταξιδιωτικά τους σχέδια κυνηγοί από το κλεινόν άστυ. Ερχόντουσαν για κυνήγι πέρδικας στην Σύρα την περδικομάνα! Τώρα το που πήγαν οι πέρδικες που έκαναν τα βουνά του νησιού να αντιλαλούν, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Το σίγουρο είναι ότι το κυνήγι έχει παίξει τον τελευταίο ρόλο σε αυτό.

Θυμάται ο Χριστόφορος και γελάει:
«Είμαστε μαζεμένοι στο καφενείο και η συζήτηση δεν ήταν άλλη, παρά το κυνήγι. Τότε το κυνήγι της πέρδικας άνοιγε στις 15 του Σεπτέμβρη, αν και θυμάμαι ότι πιο παλιά το κυνήγι για όλα τα θηράματα άνοιγε από τις 25 του Αυγούστου και ίσως αυτό να είχε ξεχωριστή διαχειριστική αξία, γιατί ο καθένας διάλεγε το θήραμα που του άρεσε και δεν έδινε σημασία για τα υπόλοιπα. Τώρα όλοι κυνηγούν τα πάντα, ένα ένα με την σειρά, κουνέλια, αγριοπερίστερα, ορτύκια, τρυγόνια, λαγοί, πέρδικες, τσίχλες, μπεκάτσες, δέχονται μεγάλη πίεση από μεγαλύτερο αριθμό κυνηγών απ’ ότι αν μπορούσε κάποιος να επιλέξει τι θα κυνηγήσει κάθε φορά.

Σε ένα τραπεζάκι δίπλα μας, κάθονταν μια παρέα άγνωστων που προφανώς άκουγαν τις κουβέντες μας. Κάποια στιγμή ο ένας τους σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μας. «Συνάδελφοι, κυνηγοί είμαστε κι εμείς από την Αθήνα και ήρθαμε να κυνηγήσουμε πέρδικες στο νησί σας. Έχετε κάποιο μέρος να μας προτείνεται για να ρίξουμε καμιά τουφεκιά κι εμείς;» την υπόθεση ανέλαβε να διευθετήσει ο Αντώνης ο Γεωργαλάς. Τους κοίταξε όλους ζυγίζοντας τους, πλησίασε, πήρε ένα άκρως σοβαροφανές ύφος και με έντονο βλέμμα τους είπε: Εγώ θα σας στείλω στον παράδεισο! Θα πάρετε τον δρόμο που πάει…και ξεκίνησε να τους λέει την διαδρομή. Στο τέλος του ταξιδίου, ακούστηκε και ο προορισμός…θα φτάσετε στα Χρούσσα, εκεί είναι το καλύτερο μέρος!»

Η περιοχή είναι καλή κυνηγετικά, αλλά για τρυγόνια και για τσιχλοκότσιφα, πέρδικα δεν υπάρχει κι αν τα τελευταία χρόνια ακούγεται η φωνή της εκεί, αυτό οφείλεται στις αγόγγυστες προσπάθειες των μελών του Δ.Σ. του συλλόγου.

Γελάσαμε κι οι δυο μαντεύοντας το αποτέλεσμα εκείνης της κυνηγετικής εξόδου για τους επισκέπτες. Κουνήσαμε τα κεφάλια μας συμφωνώντας σιωπηρά, καταλήγοντας, άλλη μια φορά, στην κοινή μας άποψη περί αυξημένου ιδιοκτησιακού καθεστώτος των θηραμάτων και των κυνηγότοπων. Πόσες τέτοιες ιστορίες με υποτιθέμενους κυνηγετικούς «παράδεισους» ξέρει ο καθένας μας. Πόσες ελπίδες έχουν πάει στράφι από λάθος (;) πληροφορίες και πόσες μετέπειτα κακές συμπεριφορές έχουν εκδικητική όψη και κρύβουν την οργή των επισκεπτών. Πόσες φορές πατήθηκε μια σκανδάλη βιαστικά για να προλάβει μια άλλη και πόσες φορές κάποιος βάφτισε το λάθος σωστό λέγοντας: Τώρα που βρήκα τα θηράματα, θα πάρω όσα μπορέσω.


Το ποιος έχει δίκιο και ποιος το άδικο δεν είναι ξεκάθαρο, αφού στη γραμμή που τα χωρίζει αυτά τα δυο μετά βίας χωράει η κόψη ενός ξυραφιού. Είναι ένας φαύλος κύκλος, ένα λάθος, αμφίδρομο νταραβέρι μεταξύ ντόπιων και επισκεπτών, το οποίο δύσκολα θα σταματήσει. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να καταλάβουν και οι δυο πλευρές ότι κακό δεν κάνει ο ένας στον άλλον παρά μόνο στο ίδιο το θήραμα και το κυνήγι που τόσο αγαπούν. 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 29/10/2014.   

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Θα κοπεί το κυνήγι...ΣΥΡΙΖΑ!!!

ΩΡΙΩΝ - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα

Αθήνα, 30/10/2014
Προς:Συναδέλφους κυνηγούς
Κυνηγετικές Οργανώσεις
Κυνηγετικά ΜΜΕ και ιστοσελίδες
Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα
Κοιν:ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Θέμα:Οι αντικυνηγετικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα καταργήσουν το Κυνήγι;


Συνάδελφε κυνηγέ,
πρόσφατα δημοσιεύθηκαν οι επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το κυνήγι και το κυβερνητικό πρόγραμμά του, όπως αυτό αποφασίστηκε από την επιτροπή προγράμματος του κόμματος. Οι θέσεις αυτές δημοσιεύτηκαν στην κομματική ιστοσελίδα left.gr, υπό τον τίτλο: «Προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση» (1). Στο κεφάλαιο με τίτλο: «Σχέδιο προγραμματικού κειμένου προς διαβούλευση του Τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού» (2) περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι βασικές προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το κυνήγι. Ανάμεσα στα άλλα που εγκρίθηκαν από την Πολιτική Γραμματεία και τίθενται προς ενημέρωση και διαβούλευση των μελών του, είναι και τα παρακάτω:
  • Ο περαιτέρω περιορισμός της κυνηγετικής δραστηριότητας, χρονικά/χωρικά
  • Η δημιουργία νέων/επέκταση υφιστάμενων πάρκων προστατευόμενης άγριας ζωής
  • Η κατάργηση διατάξεων με τις οποίες παραχωρούνται δημόσιες εξουσίες σε ιδιωτικούς φορείς στον τομέα της δασοφυλακής-θηροφυλακής.
  • Κλπ...
Με έκπληξη διαβάσαμε ως πρόγραμμα ενός κόμματος που διεκδικεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση όλων των Ελλήνων, μια αντιγραφή των ακραίων αντικυνηγετικών απόψεων που δημοσιεύτηκαν τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο, σε ιστοσελίδα του λεγόμενου «οικολογικού» χώρου, υπό τον τίτλο «Για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων» (3). Το κείμενο μάλιστα φέρεται να προέρχεται από την «Ομάδα για τα Δικαιώματα των Ζώων/Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ» (4). Το ίδιο κείμενο αναπαράχθηκε λίγες μέρες αργότερα στην «Αυγή», την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, υπό τον τίτλο «Συμβολή για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων» (5).
Γίνεται πια φανερό ότι όσα αναγράφονταν ως απόψεις διαφόρων συνιστωσών και ακραίων ακτιβιστικών ομάδων, έγιναν πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις της «Ομάδας για τα Δικαιώματα των Ζώων/Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ». Οι ίδιες αυτές ακραίες απόψεις, στην πορεία, μετεξελίσσονται στο επίσημο κυβερνητικό πρόγραμμα ενός κόμματος εξουσίας. Οφείλουμε να επισημάνουμε όμως, ότι τα προγράμματα ενός κόμματος εξουσίας δεν αφορούν μόνο τις απόψεις μιας ακτιβιστικής σέχτας «ζωοφιλικών» οργανώσεων, αλλά πρέπει να αφορούν τις δραστηριότητες ολόκληρης της κοινωνίας.
Ως μέλη του Ωρίωνα αναρωτιόμαστε αν πρέπει να περιμένουμε και τα υπόλοιπα του κυβερνητικού προγράμματος, με βάση αυτά που με περισσή ακρίβεια προέβλεψαν και δημοσίευσαν ήδη από το καλοκαίρι του 2013 οι υπεύθυνοι της «Ομάδας για τα Δικαιώματα των Ζώων» οι οποίοι αναφέρουν επί λέξει:
«Είναι φανερό ότι μια συλλογικότητα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων ως απώτερο στόχο και ευχή θέτει την κατάργηση του κυνηγιού, μιας παραδοσιακής και στα παλιά χρόνια αναγκαίας για το ανθρώπινο είδος δράσης, που όμως στη σύγχρονη εποχή συνιστά ένα βάρβαρο, στην ουσία του, σπορ, έναν άχρηστο αναχρονισμό, ηθικά καταδικαστέο και κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβληματικό.»

Το κυνήγι και η ερασιτεχνική αλιεία (6), που μπήκαν στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, δεν είναι μια πρόσκαιρη δραστηριότητα, αλλά ένας διαχρονικός τρόπος ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου που επέζησε και διατηρήθηκε και σε δυσκολότερους καιρούς. Είναι προφανές ότι οι ζωοφιλικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θέλουν να εφαρμόσουν, αν κυβερνήσουν τη χώρα, μια εικονική πραγματικότητα ξεκομμένη από την πραγματική ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου, κάτι που γίνεται σαφές διαβάζοντας και τα υπόλοιπα κεφάλαια του «προγράμματος εξουσίας». Οι άνθρωποι που συνέταξαν το πρόγραμμα αυτό, προφανώς και δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας και των ευθυνών που απορρέουν από την άσκηση της εξουσίας. Διαφορετικά, πώς να ερμηνεύσει κανείς τις προθέσεις ενός κόμματος που θέλει να κυβερνήσει μια χώρα με σχέδια ακραίων ακτιβιστικών «ζωοφιλικών» ομάδων;
Η κατάργηση του γουνεμπορίου και των δραστηριοτήτων χιλιάδων ανθρώπων, η απαγόρευση του εμπορίου και εξαγωγών ζώντων ζώων, ο περιορισμός της εντατικής κτηνοτροφίας και ένα σωρό περίεργα σχέδια και «κυβερνητικά προγράμματα» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σε τι αποσκοπούν άραγε; Στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και τη «σωτηρία» των κατοίκων της ή στην επιβεβαίωση των ακτιβιστικών απόψεων μερικών συνιστωσών ότι άνθρωποι και ζώα έχουν ίδια δικαιώματα; Το ότι μερικοί φανατικοί αρχίζουν να σχεδιάζουν αστυνομίες ζώων και πολιτοφυλακές για την ευζωία, ονειρεύονται αυτόφωρα κακουργήματα και φυλακίσεις για όποιον εγκαταλείψει ή χάσει το γατάκι του, ενώ την ίδια ώρα προτείνουν αποποινικοποιήσεις για ένα σωρό άλλα αδικήματα, είναι ενδεικτικό των προθέσεων και των επικίνδυνων ιδεοληψιών που κατατρέχουν, ακόμη, κάποια από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Μια χώρα όμως δεν κυβερνιέται με τους ακραίους ακτιβιστές, αλλά με τη συμμετοχή όλης της κοινωνίας. Και αν μερικοί νομίζουν ότι με την ψήφο του λαού, θα εφαρμόσουν τις απόψεις της παρέας τους στην κοινωνία, είναι γελασμένοι. Ως κυνηγοί θα αντιδράσουμε δημοκρατικά και δυναμικά για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, ως άνθρωποι και ως πολίτες αυτής της χώρας. Εκτός από τα ζώα υπάρχουν και οι άνθρωποι, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και των διαφόρων «ζωοφιλικών» συνιστωσών. Και για την ώρα, οι άνθρωποι ψηφίζουν και αποφασίζουν ποιοι και πως θα τους εκπροσωπούν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ελπίζουμε ότι σε ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει την χώρα, όπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διακηρύττει, θα υπάρχουν σοβαρά στελέχη που έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τα πράγματα με ρεαλισμό, κοινωνικά και επιστημονικά κριτήρια και όχι με τις ιδεοληψίες της παρέας και των μονοπρόσωπων συνιστωσών. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα αντιληφθούν πού τους οδηγούν τα ανούσια ιδεολογήματα των ακραίων «ζωοφιλικών» ομάδων και θα «προσγειώσουν» το κυβερνητικό πρόγραμμά τους στην πραγματικότητα.
Ευχόμαστε καλή δύναμη σε όλους...

Σχετικοί σύνδεσμοι:
1. Προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση.

2. Σχέδιο προγραμματικού κειμένου προς διαβούλευση του Τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού. (22/10/2014)

3. Για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων. (4/6/2013)

4. Η στάση μας δεν είναι στάση απλώς «ζωόφιλων» αλλά συνειδητοποιημένων πολιτών.

5. Συμβολή για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων. (12/6/2013)

6. Οι απόψεις των αγανακτισμένων ερασιτεχνών αλιέων. Θα είναι η αλιεία ο επόμενος στόχος των «ζωοφιλικών»;

Για τον Ωρίωνα,
Με εκτίμηση,
O Πρόεδρος


Θωμάς Μπατσέλας
orionstampΟ Γ.Γραμματέας


Νίκος Παπαϊωάννου

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 29/10/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Βρεθηκαν νεκρά δύο σπάνια αρπακτικά (Aετός-Γεράκι) στην Σύρο.


Σε ένα άγριο σκηνικό εθνικών πολέμων, θρησκευτικών πολέμων, επεκτατικών πολέμων και πολέμων επιρροής, όπου τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης συνθλίβονται εν τη γενέσει τους ή ποδηγετούνται προς όφελος της βαρβαρότητας, είτε οικονομικής είτε θρησκευτικής φύσης...
...Εμείς παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στη θέση ότι  μόνον ο ανθρώπινος πολιτισμός του οποίου ο άνθρωπος είναι φορέας και κοινωνός, μ’ όλα τα πισωγυρίσματα,  τείνει προς τη συνεννόηση και όχι την αδιαλλαξία, και μόνο μέσα απ' αυτόν θα οδηγηθεί ο πλανήτης γη στην ειρηνική συνύπαρξη.
Επανερχόμαστε λοιπόν σε ένα από τα πλέον αποκρουστικά ζητήματα που απασχολούν ευρέως ακόμη και σήμερα αρκετά νησιά του Αιγαίου. Οι αναρίθμητοι λαθροθήρες συνεχίζουν να συλλαμβάνουν παράνομα με τη χρήση δικτύων και δολωμάτων τα άγρια μεταναστευτικά πουλιά για να τα προωθήσουν προς πώληση και οι κυνηγοί που –παρά τη διαφώτιση που γίνεται από την ομοσπονδία τους για την αναγκαιότητα ύπαρξης της άγριας πανίδας-, συνεχίζουν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα κατά παντός κινητού και ακίνητου στόχου.
Τον τελευταίο μήνα μάθαμε από αγρότες της Σύρου για το φόνο 2 σπάνιων αρπακτικών (αετός και γεράκι) πυροβολημένων από κυνηγούς. Κι αυτό μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσες τέτοιες ιστορίες συμβαίνουν στα νησιά και δεν τις μαθαίνουμε ποτέ. Και είναι τραγικό και οξύμωρο, οι αρχές στο συγκεκριμένο νησί να διεκδικούν τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ενώ δεν μπορούν, και δεν θέλουν, να πείσουν ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων του για τη σημασία και το σεβασμό της Άγριας χλωρίδας, της πανίδας, και της Ζωής γενικότερα, αλλά και το σεβασμό των νόμων.
Με τι μούτρα ζητάει λοιπόν, να γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα η νήσος αυτή που συνεχίζει για αιώνες το Άγριο Κυνήγι της Άγριας Ζωής!
Συνημμένα: 2 φωτογραφίες και 2 ακτινογραφίες των σκοτωμένων πουλιών και το ιατρικό πόρισμα: Και οι δύο ακτινογραφίες επιβεβαιώνουν ότι τα πτηνά πυροβολήθηκαν. Στο ένα υπάρχουν αρκετά σκάγια. Στο άλλο που είναι σε πολύ προχωρημένη αποσύνθεση, πρακτικά μόνο πτέρωμα και οστά, ανιχνεύεται ένα σκάγι στα οστά του κρανίου. Τα υπόλοιπα που πιθανότατα υπήρχαν στους μαλακούς ιστούς είτε παρέμειναν στο έδαφος καθώς το πτώμα έλιωσε είτε καταναλώθηκαν από πτωματοφάγα ζώα.
Ένωση Πολιτών για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό «ΕΥΠΛΟΙΑ»

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Σκύψε ευλογημένε!


Διατεινόμαστε ότι αγαπάμε την φύση, ότι είμαστε πρώτα οικολόγοι και μετά κυνηγοί. Ότι είμαστε οι καλύτεροι διαχειριστές και υπερασπιστές της. Πατάμε αναμμένα κάρβουνα όταν κάποιοι μας κάνουν υποδείξεις για τον τρόπο που θα έπρεπε να κινηθούμε μέσα σ’ αυτή, έτσι ώστε δεν θα επιφέραμε μεγάλη αναστάτωση, ή, αν έπρεπε να γίνει αλλιώς, να γίνει με τις λιγότερες επιπτώσεις για το περιβάλλον.

Πόσα δεν άκουσε η θηροφύλακας την περασμένη χρονιά, όταν κατά την διάρκεια ελέγχων μοίραζε πλαστικές σακούλες για να μαζεύουμε τάχα μου τους άδειους κάλυκες, ή ότι άλλο δεν έπρεπε να βρίσκεται στο βουνό αντάμα με τα φρύγανα και τα θυμάρια. Άλλα τόσα άκουσε ένας συνάδελφος σε μια γενική συνέλευση, όταν τόλμησε να προτείνει ο σύλλογος να αποζημιώνει όποια μέλη μάζευαν κάποιο σεβαστό αριθμό χρησιμοποιημένων φυσιγγίων από το βουνό. Θυμάμαι μάλιστα ότι διαφωνώντας μαζί του, του είχα πει ότι δεν χρειάζεται να εξαγοράσει κανένας την συνείδηση μου. Πόσο λάθος είχα κάνει τότε μιλώντας εκ μέρους όλων!

Από όλους αυτούς, τους εύθικτους οικολόγους-κυνηγούς, ελάχιστοι ήταν αυτοί που έσπευσαν να δηλώσουν παρόν στην δράση του συλλόγου για καθαρισμό των πιο πολυντουφεκισμένων περιοχών. Τότε μάλιστα είχα την χαρά να βρω σε καρτέρι στις Αντρειές, χωμένο ανάμεσα στα βράχια, ένα πορτοκαλί σεντόνι υπνόσακου! Τα κυπελλάκια του καφέ, τα μπουκάλια νερού, τα πακέτα τσιγάρων, σακούλες, μυξομάντιλα και φυσικά άδεια κουτιά και κάλυκες φυσιγγίων είναι ξεπερασμένα ευρήματα.

Σήμερα ήταν μια μέρα πολύ κακή κυνηγετικά. Τουλάχιστον εγώ δεν άκουσα τσίχλα, όχι μόνο δεν είδα. Μέτρησα μόλις 8 τουφεκιές μέχρι τις 8.30 π.μ. που έφυγα από το βουνό. Άραγε μπήκε κανείς άλλος στον κόπο να σκύψει και να μαζέψει γύρω του τους άδειους κάλυκες αποδεικνύοντας ότι είναι ένα σωστό δείγμα των οικολόγων – κυνηγών που προασπίζουν τα Ελληνικά βουνά, ή μόνο εγώ έκανα τον καλό για να έχω κίνητρο να κουνάω το δάχτυλο μου τώρα μέσα από εδώ;


Πάντως, έχω να δηλώσω ότι ένοιωσα πως μπόρεσα να δώσω κάτι πίσω από όλα αυτά που με κερνάει η φύση εδώ και χρόνια αφού, καλώς ή κακώς, δεν μπορώ να δώσω πίσω κάποιες από τις ζωές που έχω πάρει. Αυτό ήταν το μισό από το ολόκληρο του «Δούναι και λαβείν» που διαδραματίζεται ανάμεσα σε μας και την φύση αιώνες τώρα.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Ο νοσταλγός του παρελθόντος και η αρκούδα.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Η εξέλιξη και ο πολιτισμός από την μια είναι δυο παράμετροι που ασυζητητί έχουν πάει πάρα πολλά βήματα εμπρός το ανθρώπινο είδος και έχουν καλυτερεύσει την ζωή του πάνω στον πλανήτη, από την άλλη όμως έχουν γίνει αιτία να χαθούν συνήθειες, ήθη και έθιμα του παρελθόντος, τα οποία κρατούσαν ενωμένη την ανθρώπινη κοινωνία, ευνοούσαν τις κοινωνικές σχέσεις και ενίσχυαν τον κοινωνικό ιστό. Κάποιοι ρομαντικοί αναπολούν τέτοιες συνήθειες -όπως αυτή της γειτονιάς- και όχι μόνο, που τείνει να εξαφανιστεί στις μέρες μας ακόμα κι εδώ στην επαρχία.

Η ταχύτητα είναι ένας «εργάτης» της αποξένωσης και απομάκρυνσης των ανθρώπων μεταξύ τους. Για παράδειγμα, με ένα φουσκωτό σκάφος πλέον μια κυνηγετική εξόρμηση σε ένα όμορο νησί της Σύρας περιορίζεται σε κάποια λεπτά της ώρας, έναντι 2-3 ωρών που χρειάζονταν κάποτε ένα καΐκι για να την καλύψει. Το ταξίδι τότε οργανώνονταν από κυνηγούς με μοναδικό γνώμονα το κυνήγι και τις ευχάριστες, χαλαρές στιγμές του πήγαινε - έλα. Σήμερα η απόδραση είναι μέλημα του καπετάνιου και σκοπός η άγρα υποψηφίων πενηνταροκαταθετών.

Στην πρώτη περίπτωση, την αργή, προλάβαινε ο ταξιδιώτης να γνωριστεί με τους υπολοίπους, αν δεν τους ήξερε ήδη, να πει δυο κουβέντες, να κάνει το πλάνο του, να πιει τον καφέ του, να ακούει τους συνταξιδιώτες του, να ξεκουραστεί κι αυτός και το σκυλί του από τον ποδαρόδρομο στα κακοτράχαλα και, πάνω απ’ όλα, να ταξιδέψει με ασφάλεια. Οι ώρες μέσα στο καΐκι ήταν τόσο εποικοδομητικές για έναν πρωτάρη! Άκουγε ιστορίες από τους παλαιότερους – σοφότερους, έκανε φιλίες, πλησίαζε κάποιους θρύλους του κυνηγίου της πέρδικας κι αυτή η αναγκαστική αναμονή, τον έκανε να ξέρει να κάνει υπομονή για να πάρει αυτό που ζητούσε η ψυχή του.

Το φουσκωτό στις μέρες μας μπορεί να μην στερεί την παρουσία κάποιου για πολύ χρόνο από την δουλειά, ή την οικογένεια του, αλλά του προσθέτει άγχος. Ξένος μέσα σε ξένους μπαίνει στο πλεούμενο, το ίδιο παραμένει και κατά την έξοδο του από αυτό. Η ώρα του ταξιδίου είναι σύντομη, αλλά ο δυνατός αέρας που τον χτυπά στο πρόσωπο τον αγριεύει. Νιώθει πως ξαφνικά από ένας απλός κυνηγός, έγινε μέλος ομάδας υποβρυχίων καταδρομών-καταστροφών. Το βουητό του αέρα στα αυτιά του δεν τον αφήνει να ηρεμήσει κι αντί τους συνταξιδιώτες του, ακούει ιαχές που αγριεύουν την ψυχή του. Ο σκύλος του δεν είναι πια μαζί του, γιατί ο καπετάνιος φοβάται μην τύχει και τα νύχια του καλού συντρόφου του ανθρώπου κάνουν ζημιά στα ακριβά μπαλόνια του καταδρομικού του.

Μουσκεύει από το ξέφρενο χτύπημα του σκάφους στα κύματα και το ντουφέκι του γίνεται ψαροντούφεκο. Κάποιες φορές δεν υπάρχει αρκετός τόπος για ταξιδευτές και μπαγκάζια και νιώθει σαν λαθρομετανάστης μέσα στην ίδια την πατρίδα του. Και να σκεφτεί κανείς, ότι για όλα αυτά πληρώνει αδρά! Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που το ταξίδι με ένα φουσκωτό είναι σωστά οργανωμένο, οι επιβάτες είναι, αν όχι φίλοι, γνωστοί και δεν κυνηγάει κανείς κανέναν, πέρα των κυνηγών τις πέρδικες όταν φτάσει η ώρα.

Δυστυχώς για μένα, δεν μπόρεσα να γνωρίσω την παραδοσιακή πλευρά ενός περδικοταξιδιού. Το βάπτισμα του πυρός το πήρα σε ταχύπλοο και μάλιστα με λάθος προορισμό. Όχι κατά λάθος, εκ προμελέτης ξεστρατίσαμε. Αυτό το παραδέχομαι για να μην χαίρεται ο διάολος και για να μην βρεθεί κανείς και πει ότι κουνάω το δάχτυλο σε άλλους για να κρύψω τις πομπές μου. Ήταν από τις φορές που κάποιος επιλέγει κάτι απαγορευμένο για να δει ιδίοις όμμασι τι κρύβει ένα σκοτεινό σοκάκι της διαδρομής του από αυτόν τον κόσμο. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.

Επιστρέφω στο χαρακτηριστικό «ντούκου ντούκου» της ντιζελοκίνητης μηχανής του ξύλινου σκαριού, καμιά εικοσαριά χρόνια πίσω. Η παρέα ξεκίνησε για Σέριφο. Μέσα σε όλο το μπουλούκι ο Δημήτρης γιος του Ζαννή του Μιχάλοβιτς, ο Γιώργος ο Χατζαντώνης κι ο Βαγγέλης ο Πέτρου, κατά κόσμον «σουβλάκι». Βέβαια ο ευρύχωρος σωματότυπος του Βαγγέλη δεν συνάδει με το προσωνύμιο του, καθότι το σουβλάκι παραπέμπει σε κάτι πιο…στεγνό!

Οι αρχές του νησιού συνεργάστηκαν και το καΐκι οδηγήθηκε στο λιμάνι, το γνωστό Λιβάδι, για περαιτέρω ελέγχους. Η παρέα μετά τα διαδικαστικά, άδραξε την ευκαιρία να απολαύσει έναν καφέ πριν το ταξίδι της επιστροφής. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα με τουρίστες που κοιτούσαν με περιέργεια τους άντρες με τα χακί. Όταν βάλεις μαζί τον Γιώργο και τον Βαγγέλη, είναι σαν να ανακατεύεις μπαρούτι με αναμμένο πυρσό! Τα γέλια και οι πλάκες ξεσήκωσαν το λιμάνι στο ποδάρι. Χάθηκαν για λίγο οι δυο τους. Όταν μετά από λίγο ακουστήκανε βρυχηθμοί, προσπαθούσαν όλοι να καταλάβουν την πηγή τους. Εμφανίστηκε το ντουετάκι της πλάκας με τον Βαγγέλη ημίγυμνο, να φοράει ένα λουρί σκύλου στο λαιμό δεμένο με μια αλυσίδα, την οποία κρατούσε ο Γιώργος.

Άντερο δεν έμεινε στην θέση του όταν ο Βαγγέλης αντιστεκόταν στα τραβήγματα του Γιώργου με βρυχηθμούς παριστάνοντας την αρκούδα. Η μεταμφίεση, αν και δεν είχα την τύχη να είμαι παρόν, φαντάζομαι ότι στέφθηκε με δάφνες αφού ο Βαγγέλης φέρνει, κατά πολύ, στην Μεγάλη Άρκτο. Κάποιος σηκώθηκε με ένα σταχτοδοχείο και έκανε γύρα στα τραπέζια για μπαξίσι.


Ο Δημήτρης θυμάται και εξιστορεί με περίσσια νοσταλγία σωρό τέτοιων περιστατικών που, άλλο λίγο άλλο πολύ, χαράχτηκαν στην ψυχή του και αναπολεί ένα ταξίδι για πέρδικες με καΐκι. 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 22/10/2014.     

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Προειδοποιητική επιστολή για την παγίδευση ωδικών πτηνών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε προειδοποιητική επιστολή στην κυβέρνηση της Μάλτας με την οποία την προτρέπει να αναθεωρήσει την απόφασή της για επαναφορά της παραδοσιακής παγίδευσης ωδικών πτηνών της οικογένειας Fringillidae (Σπιζίδες).
Η πρακτική αυτή απαγορεύεται σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών. Η υπόθεση αφορά την απόφαση της Μάλτας να εφαρμόσει μία παρέκκλιση από την οδηγία της ΕΕ για τα πτηνά, τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής της ΕΕ για τη φύση και τη βιοποικιλότητα, με την οποία επιτρέπει τη σύλληψη (γνωστή και ως παγίδευση) επτά άγριων ωδικών πτηνών από το 2014.
Τα επτά άγρια είδη της οικογένειας Fringillidae (Σπιζίδες) γνωστά ως σπίζες ή σπίνοι (wild finches) είναι: σπίνος (Fringilla coelebs), φανέτο (Carduelis cannabina), καρδερίνα (Carduelis carduelis), Φλώρος (Carduelis chloris), Κοκκοθραύστης (Coccothraustes coccothraustes), σκαρθάκι (Serinus serinus) και λούγαρο (Carduelis spinus).
Τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από τις απαιτήσεις αυστηρής προστασίας μόνο σε περίπτωση απουσίας άλλων ικανοποιητικών λύσεων διατήρησης και εφόσον εκπληρώνονται οι προϋποθέσεις για τη χρήση τέτοιων παρεκκλίσεων. Καθώς δεν υφίσταται τέτοια αιτιολογία σε αυτή την περίπτωση, η Επιτροπή αποφάσισε να στείλει επίσημη προειδοποιητική επιστολή, με την οποία προτρέπει τη Μάλτα να συμμορφωθεί με τους σχετικούς κανόνες της ΕΕ και να απαντήσει εντός ενός μηνός επιβεβαιώνοντας ότι αυτό πραγματοποιήθηκε.
ΠΗΓΗ: Φύση Τν 

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 22/10/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Μια εικόνα…χίλιες λέξεις.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι παροιμίες είναι αποστάγματα της ζωής. Είναι οι χρυσές σταγόνες που στάζουν όταν οι μυλόπετρες της ζήσης συνθλίβουν την ανήσυχη ανθρώπινη σάρκα. Κάποιοι άλλοι, πιστεύουν ότι πρώτα έφτιαξε ο Πλάστης τις παροιμίες κι ύστερα εμείς στηρίξαμε την ζωή μας πάνω τους και όσοι τις παράκουσαν κι αψήφησαν τις διδαχές τους, είναι οι εξαιρέσεις που επαληθεύουν τον κανόνα. Δεν θα διαφωνήσω με καμιά από τις δυο εκδοχές. Εγώ θα σου πω μια ιστορία που, έτσι ή αλλιώς, «πατάει» πάνω στις τέσσερεις λέξεις του τίτλου.

Τα κυνηγετικά τουφέκια ασκούσανε πάντα πάνω μου μια περίεργη, δυνατή γοητεία. Δεν με γοητεύει η δύναμη του κρότου, το ξερό και γρήγορο μπαμ. Ούτε το αποτέλεσμα του που, για κάποιους αποστειρωμένους ψιλοστόμαχους, είναι το απαύγασμα πασών των αμαρτιών. Η μαγεία είναι κρυμμένη μέσα στα ξύλα. Πίσω από τα αραβουργήματα της μπάσκουλας. Μέσα σε μια γρατζουνιά στο κοντάκι, ή, στα δακτυλικά αποτυπώματα πάνω στην κάννη.

Κάθε τουφέκι έχει κάτι να μου πει, άλλο λίγα άλλο πολλά, με όλα πάντως θα πιάσω την κουβέντα. Οι καραμπίνες είναι οι πιο λιγομίλητες. Ίσως να είναι τα μόνα θηλυκά που δεν είναι φλύαρα! Κάποιες από αυτές φέρουν βαρύ όνομα και ιστορία, αλλά μέχρι εκεί. Ένα δίκαννο όμως έχει τόσα πολλά να πει. Ειδικά αυτά τα παλιά, τα ταλαιπωρημένα. Με μισές, ή με ολόκληρες «φωτιές». Πλαγιόκαννα, ή αλληλεπίθετα. Γόνοι ευγενών οίκων με βούλες και κορώνες, ή αριστουργήματα απλών, αγνώστων και ταπεινών οπλομαστόρων, των οποίων τα μαγαζιά θύμιζαν περισσότερο μικρά καταφύγια, παρά φάμπρικες. Τα εργαλεία -που πολλές φορές κάποια ήταν ιδιοκατασκευές από τους ίδιους- παραταγμένα στην σειρά, σε τάξη με θρησκευτική ευλάβεια. Λίγο ροκανίδι στο πάτωμα μαρτυρά την πάλη του καλλιτέχνη με το κοντάκι και τον ξυστό.

Τα σκυλιά στις χαραγμένες βάσεις, ακίνητα στο ξεπέταγμα μιας τρομαγμένης πέρδικας, ή μιας πονηρής μπεκάτσας. Τα παπιά να στάζουν απ’ το νερό της λίμνης που πριν λίγο άφησαν. Κάποιες φορές μαλαματοκαπνισμένα για ειδικές περιπτώσεις και πελάτες με βαθιές, γεμάτες τσέπες. Ακόμα και στις πιο φτωχές εκδόσεις, όπου λίγα αραβουργήματα τρέχουν βιαστικά στις πλάκες, οι εργατώρες κι ο ιδρώτας του μάστορα νοτίζουν το γυαλισμένο ατσάλι. Μέχρι και οι μικρές ατέλειες στις γωνιές στις ψάθες, δίνουν μια άλλη, μοναδική προσωπικότητα στο τουφέκι.

Για μένα προσωπικότητα σε ένα όπλο δίνει και μια γρατζουνιά, ένα μικρό ασήμαντο σημάδεμα του ξύλου. Μια απαλή γραμμή που έγινε σ’ ένα περδικοκυνήγι, ή μέσα στο σφιχτό, ψάχνοντας την βασίλισσα του δάσους. Το ξεθώριασμα των μετάλλων από την χρήση. Η πατίνα του χρόνου, που μαρτυρά τον αδυσώπητο χαρακτήρα του πανδαμάτωρ. Όλα αυτά είναι αιτία πολλών συζητήσεων και πηγή αστέρευτων φαντασιώσεων. Μην μπερδευτείς όμως, με την σκουριά έχω σχέση μίσους ανηλεούς! Άλλο παλιό και άλλο εγκαταλελειμμένο. Άλλο ώριμο και άλλο γερασμένο. Για όλα αυτά ζητώ εξηγήσεις με την πρώτη ευκαιρία και μέχρι τώρα κανένα τουφέκι δεν μου τις έχει αρνηθεί.

Συναντηθήκαμε στο βουνό με τον Κώστα, στον δρόμο της επιστροφής. Κι οι δυο με τα τουφέκια στους ώμους κρεμασμένα. Σεπτέμβρης, ζεστό πρωινό και τα μπλουζάκια μας μούσκεμα. Όση ώρα μιλούσαμε για την έξοδο της ημέρας, εγώ ξέκλεβα ματιές στο παλιό δίκαννο που έκρυβε στην πλάτη του. Η γλώσσα του σώματος ανάγκαζε τον Κώστα κάποιες φορές να μισογυρίζει κι ο ήλιος άστραφτε πάνω στην ασημένια βάση του όπλου του. Ήταν λες και μου έκλεινε το μάτι το αφιλότιμο. «Έλα πιάσε με, ρώτα για μένα, κάνε μια επώμιση, δεν θες να με κρατήσεις;» άκουγα συνέχεια να μου λέει.

Το όπλο παλιό, με κάμποσα «παράσημα» σε όλα του τα μέρη, ξύλινα και μεταλλικά. Δεν άντεξα, περίμενα μια παύση στην συζήτηση για να πω αυτό που με έτρωγε και να φέρω την κουβέντα εκεί που ήθελα. «Κώστα που το βρήκες αυτό;» η φράση κλειδί που πάντα μου ανοίγει «το δωμάτιο με τα παιχνίδια». «Του πατέρα μου είναι. Εκείνος δεν κυνηγάει πια και όποτε το θυμηθώ, το βγάζω καμιά βόλτα. Παλιό είναι, αλλά είναι καλό τουφέκι.» Το αντικείμενο του πόθου μου είχε αφήσει τον ώμο του συνομιλητή μου και είχε έρθει ανάμεσα μας. Σαν μωρό που ανοίγει τα χέρια για να το πάρεις αγκαλιά, μου έκανε νόημα. «Να το πιάσω λίγο;». Εκείνος δεν μίλησε, απλά το πρόταξε και μου το εμπιστεύτηκε.

Το κράτησα στο ένα χέρι κι η άλλη μου παλάμη θώπευσε τις γραμμές του. Πέρασα τα  δάχτυλα μου πάνω από τις λακκούβες που είχε στις κάννες και άκουσα την ξερολιθιά να γκρεμίζεται στο άτσαλο πάτημα του κυρ Μανώλη, όταν είχε πάει ένα ταξίδι για πέρδικες στην Σέριφο. Εκείνο ντράπηκε για τα σημάδια που του είχαν αλλοιώσει μέχρι το κοίλος των καννών του κι απ’ την ντροπή του προς στιγμής, νόμιζα ότι θάμπωσε η γυαλάδα στη βάση του. Ψηλάφισα την σημαδεμένη ψάθα στο κοντάκι και ένοιωσα τον ιδρώτα του που την είχε ποτίσει με τα χρόνια. Μύρισα το λάδι που είχε μαυρίσει την μικρή πάπια και πνίγηκα στον καπνό του τσιγάρου του καθώς το καθάριζε.

«Γιατί βρε Κώστα το έχεις έτσι; Αμαρτία είναι για ένα τόσο καλό τουφέκι να είναι σε αυτή την κατάσταση.» Το ύφος και το βλέμμα μου ίσως να ήταν λίγο παραπάνω αυστηρά και επικριτικά απ’ όσο μου επιτρέπονταν κι αμέσως προσπάθησα να δικαιολογηθώ και να ελαφρώσω το κλίμα, που είχε βαρύνει ξαφνικά, με ένα ένοχο χαμόγελο και κάποια μισόλογα για την αγάπη μου για τα τουφέκια. Εκείνος συμφώνησε ότι έπρεπε να γίνει μια επισκευή στο άμεσο μέλλον και να μείνει το τουφέκι στην οπλοθήκη σαν ενθύμιο.

Χωρίσαμε μετά από λίγο. Έριξα μια τελευταία, κλεφτή ματιά στο όπλο του Κώστα καθώς μου γύρισε την πλάτη κι αυτό μου γέλασε ευχαριστημένο για την απόφαση που είχε πάρει εκείνος για το μέλλον του. Άστραψε πάλι το ατσάλι της βάσης στον ήλιο σαν να μου έστελνε χαιρετισμό.

Θέλουνε σεβασμό τα όπλα φίλε μου. Δεν είναι ένα κομμάτι σίδερο με ξύλο. Έχουν προσωπικότητα και είναι λάθος να την υποβιβάζουμε με την αμέλεια μας. Χώρια που είναι και θέμα ασφάλειας η καλή συντήρηση τους. Ειδές που σου ‘πα; Με τούτα και με κείνα, χίλιες οι λέξεις που χρειάστηκα για να σου πω την λόξα που έχω για τα τουφέκια. Πόσες χιλιάδες άραγε να ήθελε ένας οπλομάστορας για να μας πει όλες τις εμπειρίες του; Πόσα τουφέκια πληγωμένα έγιανε και πόσα χαμόγελα έχει εισπράξει από δαύτα για πληρωμή.


 Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 15/10/2014.

Το χταπόδι που απλώνει.

Την στιγμή που οι κυνηγετικές μας οργανώσεις γνωρίζουν την πλέον μεγάλη απαξίωση από τα ίδια τους τα μέλη, εμάς τους κυνηγούς, την στιγμή που οι Ταγοί μας επικρίνονται στο σύνολο τους, κάποιοι όλως αδίκως, οι πολέμιοι του κυνηγίου απολαμβάνουν το βούτυρο στο ψωμί τους που τους προσφέρει αυτή η διάλυση κι εκτός αυτού, δημιουργούν το υπόβαθρο που θα στηρίξει την μηχανή που θα «κλείσει» το κυνήγι, θα το σαλαμοποιήσει και θα μας στείλει όλους –τουλάχιστον όσους έχουν να πληρώνουν- στις ρεζέρβες!

Μια παροιμία λέει ότι μαζί με κάτι άλλο, που δεν είναι της παρούσης και πρέπον να το αναφέρω, το χταπόδι όσο το χτυπάς απλώνει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Ορνιθολογική εταιρεία, η οποία έχει βρει τον τρόπο να απλώνει τα πλοκάμια της, να πληθαίνει τα «μαγαζάκια» της και να αυξάνει τα στόματα που σπέρνουν ότι το κυνήγι είναι η μητέρα των καταστροφών για την πανίδα της πατρίδας μας.

Στα πλαίσια του Eurobirdwatch 2014, στις 4-5 Οκτώβρη, η προστάτιδα εταιρεία των φτερωτών στην Ελλάδα εκπόνησε μια δράση στην οποία έλαβε μέρος και το κατά τόπο νέο «παιδί» της, «Ελίχρυσος Κοιν.Σ.Επ.» (υπό ίδρυση Βοτανικό Κήπο Κυκλάδων Σύρου).

 Όλα καλά μέχρι εδώ, αφού είμαι της άποψης ότι –παρά το γεγονός ότι χρήματα του Ελληνικού κράτους και δη των κυνηγών κατασπαράσσονται από αυτούς που πολεμούν το κυνήγι- το έργο τους βοηθάει αυτή την άμοιρη βιοποικιλότητα, άσχετα αν κάποιοι άσχετοι έχουν χριστεί ως επιστημονικοί συνεργάτες της και σε μια ερώτηση μου πώς μπορώ να ξεχωρίσω σε μια μπεκάτσα μακροσκοπικά (εξ όψεως) το φύλο της, απάντηση δεν έχω πάρει εδώ και κάποιους μήνες!

Επανέρχομαι στην παραπάνω ημερομηνία για να πω ότι η γιορτή των πουλιών, επικοινωνήθηκε, και καλά έκανε, με τον καλύτερο τρόπο, αφού έφτασε μέχρι τα γραφεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Κυκλάδων, προσκαλώντας τους μικρούς και ανυποψίαστους πολίτες του νησιού μας σε αυτή την γιορτή.

Φίλος άδραξε την ευκαιρία να προσφέρει αυτή την εμπειρία στα παιδιά μα και στον εαυτό του, και επισκέφθηκε τον χώρο. Μια διαδραστική εκδήλωση στην οποία είχαν ενεργό ρόλο τα μικρά παιδιά και απαντούσαν σε ερωτήσεις μιας κυρίας, η οποία  απ’ ότι φάνηκε δεν έχασε καιρό και κατάφερε άλλο ένα χτύπημα στο κυνήγι, βάζοντας στο μυαλό των μικρών επισκεπτών ότι το κυνήγι είναι μια από τις αιτίες που τα αθώα πουλάκια δεν θα φτάσουν στον προορισμό τους κατά την μετανάστευση. Έτσι είναι σίγουρα, αλλά όχι ακριβώς και με το ύφος που αφήνει το μυαλό του καθενός να ταξιδεύει και να προσθέτει κι άλλα τινά.

Εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και στις σύντομες επαναφορές μας στον κόσμο των ζωντανών, μάλλον για να αλλάξουμε πλευρό, εξαπολύουμε μύδρους κατά των απανταχού Προέδρων, συμβουλίων και λοιπών συγγενών, που λέει και το κηδειόχαρτο που οσονούπω τυπώνεται για το πολυαγαπημένο μας κυνήγι!


Παλιό αλλά επίκαιρο και σωστό: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ…   

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Ο Κ.Σ. Σύρου "κοντά" στους Συριανούς.


Στις 13/10/2014 ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σύρου δείχνοντας για μια ακόμη φορά το κοινωνικό του πρόσωπο σε συνεργασία με τον Κυνοφιλικό Όμιλο Σύρου πραγματοποίησε φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα εναντίον των Βετεράνων του Α.Ο. ΣΥΡΟΥ για φιλανθρωπικό σκοπό (βοήθεια σε πάσχοντα συνάνθρωπο και συνάδελφο μας). 

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε μέσω αυτής της στήλης τον Διευθυντή της Τυποκυκλαδικής Σύρου κ. Βακόνδιο Γεώργιο για την ατελή εκτύπωση των εισιτηρίων του αγώνα καθώς και τους Βετεράνους του Α.Ο. ΣΥΡΟΥ για την αποδοχή της πρόσκλησης.

Ευχαριστούμε επίσης τους διαιτητές της Ενωσης Κυκλάδων κ.κ. Μονογιό Νικόλαο, Ρούσσο Ιωάννη και Αρμακόλα Εμμανουήλ.

Θα ήταν παράλειψης μας να μην ευχαριστήσουμε και τον κόσμο της Σύρου που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας.
ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΡΟΥ

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.



Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 15/10/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Κακά νέα από την Σύρα!!!

Η είδηση ήρθε στο e-mail του blog και την αναπαράγω όπως ακριβώς στάλθηκε. Πάντως είναι άξιο απορίας το μέγεθος της βλακείας που γεμίζει κάποια άρρωστα κεφάλια. Γράφω κεφάλια, γιατί το μυαλό που θα έπρεπε να γράψω...δεν υπάρχει!

--------------------------------


H αλητεία σε όλο της το μεγαλείο.
Αυτά έκαναν κάποιοι .... φιλόξενοι κάτοικοι της Κιμώλου σε συριανούς κυνηγούς. Έβαλαν πολυουρεθάνη στο καπό καινούργιου τζιπ. Την προηγούμενη σαιζόν έκοψαν και τα 4 λάστιχα σε ένα ολοκαίνουργιο V/W TIGUAN.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Το ιδανικό μου, ιδανικό τριήμερο.

Η Ιόλη μου σε εκπαιδευτικό, φερμάροντας ένα ορτύκι.
Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Το «ιδανικό» είναι μια πλασματική έννοια και κρύβεται βαθιά στο μυαλό και την ψυχή του καθενός μας. Είναι πλασμένο από εμάς, κομμένο και ραμμένο στα δικά μας μέτρα και γούστα Μια ιδανική βόλτα, ένα ιδανικό Σαββατοκύριακο, το ιδανικό σκυλί, ένα ιδανικό κυνήγι!

Τέτοια ιδανικά, παίρνουν σάρκα και οστά όταν σμίγουν οι παρέες. Όταν χαλαρώνουν μυαλό και σώμα. Όταν φτάνεις σε φάση να παίρνεις όρκο ότι οι παρόντες είναι αυτοί που πραγματικά γουστάρεις να νταραβερίζεσαι. Όταν το δια ταύτα της συζήτησης είναι όχι το μόνο, αλλά το βασικότερο σημείο που «κουμπώνουν» οι απόψεις όλων, ολοκληρώνεται το παζλ και το χαμόγελο είναι η πληρωμή για την εικόνα που εμφανίζεται μπροστά στα μάτια τους.

Κυριακή πρωί, ο Βαλσαμής, ο Μάριος κι εγώ. Τα τρυγόνια έχουν περάσει στον μεγαλύτερο όγκο τους κι εφέτος τίμησαν το ξερονήσι μας με την έντονη, σε σχέση με άλλες χρονιές, παρουσία τους. Ο Ελληνικός καφές σκορπούσε το άρωμα του στην μικρή μου γιάφκα, έχοντας συντροφιά την μοναδική μυρωδιά του θυμαριού και του φασκού από τα ρούχα μας. Η συζήτηση προσανατολίστηκε στην προσμονή μας για τα περάσματα των ορτυκιών, βασιζόμενη σε πληροφορίες που θέλουν τους πληθυσμούς τους να είναι σε υψηλά επίπεδα.

Η μια κουβέντα έφερε την άλλη και, μετά τις τουφεκιές στα καρτέρια, δεν αργήσαμε να λύσουμε τα σκυλιά και να ξεχυθούμε στις πλαγιές…τι σου είναι το μυαλό! Φέρμες, συναινέσεις, επαναφορές, γεμάτοι ντορβάδες και κουνιστές ουρές γέμισαν απ’ άκρη σ’ άκρη τα κεφάλια μας και έκαναν τα μάτια μας να λάμπουν απ’ το χρυσάφι της ικανοποίησης. Δική μου προσμονή, ελπίδα κι ευχή μαζί, ήταν να μην αργήσει να έρθει το ορτύκι που θα μετατρέψει το κουτάβι μου σε κυνηγό. Το θήραμα που θα κάνει αυτό το μαγικό «κλικ» στο μυαλό της Ιόλης μου και θα της δώσει τις απαντήσεις που ψάχνει κάθε φορά που πάμε στο βουνό, όταν οι μυρωδιές γεμίζουν τα εκφραστικά της μάτια με απορίες.

Η Ιόλη! Ένα Βίσζλα που στις φλέβες του ρέει αίμα απ’ το λεκανοπέδιο των Καρπαθίων. Ντελικάτο, που τα τραχιά βράχια της Σύρας και τα αγκάθια, μέσα στα οποία αρέσκονται να κρύβονται τα ορτύκια, κάνουν τις, απαλές ακόμα, πατούσες της να αναπηδούν λες και χορεύουν στους ρυθμούς του βαλς του Δουνάβεως.

Η ημερομηνία έναρξης του κυνηγίου της πέρδικας είναι κοντά και το πλάνο δεν άργησε να καταστρώνεται. Τα πλατάνια γέμισαν το μικρό δωμάτιο κι έστρωσαν το πάτωμα με τα φύλλα τους. Κάτσαμε στον ίσκιο τους και απλωθήκαμε στις τσιμεντένιες τράπεζες. Τα γέλια του Δημήτρη αντήχησαν σε όλη την περιοχή κι η τσίκνα από τα ψητά πλημμύρισε τον τόπο. Γεμίσαμε τα παγούρια με το νερό που έτρεχε βιαστικά απ’ την μαρμάρινη κρήνη κι αφήσαμε την κάρπωση σε χέρια άλλου, αφού την τύχη του κανείς δεν την γνωρίζει. Ποιος νοιάζεται όμως για δαύτη;

Ο Βαλσαμής χάραζε με τα χέρια του τον αέρα προσπαθώντας να απεικονίσει όσο πιο παραστατικά μπορούσε την περιοχή κι εγώ όλο κοιτούσα δίπλα μου μην τύχει και βραχώ από το ρυάκι που περνούσε αφρίζοντας δίπλα από την καρέκλα του γραφείου μου. Τέτοιο παλμό, τέτοιο πάθος και τόσες υποσχέσεις για ένα ιδανικό τριήμερο, δεν μπορεί να στις δώσει ούτε ο καλύτερος υπάλληλος ταξιδιωτικού γραφείου σε ολόκληρο τον κόσμο! Τα μάτια του μεγάλωναν καθώς γέμιζαν με τις εικόνες της περιοχής κι αλάφρωνε η ψυχή του από την ευχαρίστηση της καλής παρέας. Δεν μπορείς να ζήσεις τέτοιες στιγμές αν η καρδιά σου είναι γεμάτη με κακά ένστικτα. Μόνο ένα παιδί μπορεί να τρέξει πάνω στα όνειρα του κι αυτός είναι ένα τέτοιο. Ένα μεγάλο, καλό παιδί.

Πώς να πεις όχι σε μια τέτοια πρόσκληση – πρόκληση. Ένα ιδανικό περδικοκυνήγι, σε έναν ιδανικό τόπο, με μια ιδανική παρέα. Μια ευκαιρία για ένα ιδανικό μάθημα στο κουτάβι μου και ένα ιδανικό τέλος για την άδεια μου, πριν βάλω «το κεφάλι μέσα». Αφήνω μια περίπτωση να γελάσει μαζί μου ο Θεός που τόλμησα να κάνω σχέδια εν αγνοία Του.

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 8/10/2014.


Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Ευρωπαϊκή γιορτή πουλιών 2014 και βοτανολογικός κήπος Κυκλάδων στη Σύρο.

Η Δ/νση  Π.Ε. Ν. Κυκλάδων, διαμέσου της Υπευθύνου Σχολικών Δραστηριοτήτων, σε συνεργασία με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και την «Ελίχρυσος Κοιν.Σ.Επ.» (υπό ίδρυση Βοτανικό Κήπο Κυκλάδων Σύρου) σας ενημερώνουν για εκδηλώσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Γιορτής των Πουλιών -European Birdwatch» το Σάββατο 4 και Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014, για παιδιά, γονείς και όσους ενδιαφέρονται για τον συναρπαστικό κόσμο της μετανάστευσης των πουλιών.
Η Ευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών -European Birdwatch- είναι μια ετήσια εκδήλωση που συντονίζεται από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών Οργανώσεων για την προστασία των πουλιών, Birdlife International, εταίρος της οποίας στην Ελλάδα είναι η Ορνιθολογική και περιλαμβάνει εκατοντάδες οργανωμένες δράσεις ευαισθητοποίησης και παρατήρησης πουλιών, που υλοποιούνται ταυτόχρονα σε πλήθος χωρών.  Πέρσι, ο εορτασμός της Γιορτής Πουλιών υλοποιήθηκε για 20ή χρονιά και συμμετείχαν περισσότεροι από 65.000 άνθρωποι σε 34 χώρες, ενώ παρατηρήθηκαν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια πουλιά μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο! Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: www.eurobirdwatch.eu
Στόχος των εκδηλώσεων είναι η ενημέρωση - ευαισθητοποίηση για το υπέροχο φαινόμενο της μετανάστευσης των πουλιών και την ανάγκη προστασίας τους στις περιοχές αναπαραγωγής και διαχείμασης, καθώς και κατά μήκος των μεταναστευτικών διαδρομών στη Μεσόγειο και την Αφρική.
Εκατομμύρια μεταναστευτικά πουλιά θα εγκαταλείψουν την Ευρώπη μέσα στις επόμενες εβδομάδες και θα πετάξουν προς τα χειμερινά τους καταφύγια στην Αφρική. Ένα ταξίδι που γίνεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
  
Η BirdLife International και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία σε ενεργή συμμετοχή στην οργάνωση των εκδηλώσεων στη Σύρο με την «Ελίχρυσος Κοιν.Σ.Επ.» σας προσκαλούν, στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Γιoρτής των Πουλιών 2014» «Eurobirdwatch 2014», στις εκδηλώσεις που θα γίνουν.
Εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν σε 33 περιοχές της χώρας.

Οι δραστηριότητες και το πρόγραμμα εκδηλώσεων στη Σύρο έχει ως ακολούθως:
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ 2 ΟΜΑΔΩΝ
       ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ                                                               ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Αφουγκραζόμαστε τους ήχους της φύσης
Παιχνίδι γνωριμίας με τα παιδιά.&
με είδη πουλιών που ήδη γνωρίζουν
Είδη πουλιών , τα χαρακτηριστικά τους, τι τρώνε & που ζουν.
Αναφορά στα πουλιά της Σύρου που μένουν μόνιμα,  μόνο το καλοκαίρι, ή είναι περαστικά από ‘δώ.
«Τιτιβίσματα»
Αισθησιοκινητικά και φωνητικά παιχνίδια με στόχο την εξοικείωση στις διαφορετικές φωνές των πουλιών και σε διάφορες συνθήκες
 «Ζουν ανάμεσα μας»  για παιδία  4-12 ετών
«Πού πήγαν τα χρώματα των πουλιών;»                     για μεγάλες ομάδες παιδιών ηλικίας 4-8 ετών
Παιχνίδι μνήμης με εικόνες μεταναστευτικών πουλιών

Ελεύθερη ζωγραφική μεταναστευτικών πουλιών
«Πρωινές και βραδινές πτήσεις»
«Κούκοι και χελιδόνια»
Αισθησιοκινητικά  παιχνίδια με στόχο τη διάκριση στις διαφορετικές ώρες πτήσης των πουλιών στην μετανάστευση.

«Οι φτερωτοί ταξιδιώτες»
«Ακολουθώντας ένα χελιδόνι»
«Αν έχεις φτερά και πετάς τα εμπόδια ξεπερνάς»
Το Μεγάλο Ταξίδι: Προετοιμασία – Εμπόδια – Διαδρομές - Κίνδυνοι
Αφήγηση, παιχνίδι παρατήρησης, δραματοποίηση.
Αφήγηση και κατασκευή δαχτυλόκουκλας με θέμα το μεταναστευτικό ταξίδι των χελιδονιών για μικρές ομάδες παιδιών
«Μάσκες Πουλιών»   για παιδιά 4-8  ετών

«Δέντρα με μεταναστευτικά πουλιά»  9 - 11
«Αποικίες με θαλασσοπούλια» παιδιά 9-11
 Εικαστικό Εργαστήρι  χαρτοκοπτικής, κολάζ, ζωγραφικής και φυσικά υλικά  -  θεατρικό παιχνίδι

Ομαδικά εικαστικά εργαστήρια με χαρτοκοπτική, ζωγραφική,               κολάζ, με φυσικά υλικά
Αναμνηστικές φωτογραφίες των ομάδων
 Ευχές για το μεγάλο ταξίδι των πουλιών –
Θα προσφερθούν χυμός και μικρές λιχουδιές  - Αποχαιρετισμός

Σάββατο 4 Οκτωβρίου,    Απόγευμα: 17:00 - 19:00  -  Παιδιά ηλικίας 4 έως 8  χρόνων
Κυριακή 5 Οκτωβρίου,         Πρωί: 11:00 – 13:00      -  Παιδιά ηλικίας 9 έως 11 χρόνων
Τόπος: Χρούσσα, στον υπό ίδρυση Βοτανικό Κήπο Κυκλάδων Σύρου & έδρα της «Ελίχρυσος».  (πρώην Κατασκήνωση)

  • Οι εκδηλώσεις θα είναι δίωρες, με ελεύθερη είσοδο και απευθύνονται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.
  • Ανάλογα των αριθμό των παιδιών που θα δηλώσουν συμμετοχή, η παρουσία των γονιών σε κάποιες δραστηριότητες κρίνεται απαραίτητη. 

«Δημιουργία Βοτανικού Κήπου Κυκλάδων στη Σύρο»
από την
 «ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.»
Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση παραγωγικού και συλλογικού σκοπού
στα πλαίσια της Κοινωνικής Οικονομίας




ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η “ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.” είναι ένας αστικός συνεταιρισμός κοινωνικού χαρακτήρα. Εντάσσεται στον νόμο Ν. 4019/11 της Κοινωνικής Οικονομίας. Τα μέλη και η Διοικούσα Επιτροπή αποτελείται από πολίτες οι οποίοι συνδέθηκαν μέσω ενός κοινού οράματος για το ανθρώπινο περιβάλλον και αποφάσισαν να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν έναν πρότυπο Βοτανικό Κήπο στη Σύρο, που αφενός θα προσφέρει μια δημιουργική και καινοτόμα απασχόληση στα μέλη του και αφετέρου θα συμβάλει πολλαπλά στο γενικότερο όφελος του τόπου.
Για μας η δημιουργία βοτανικού κήπου αφορά επίσης τη δημιουργία μιας κοινότητας.
Αυτές τις μέρες οι κοινωνίες αλλάζουν γρήγορα, και μερικά από τα καλύτερα πράγματα
για τις παραδοσιακές κοινότητες εξαφανίζονται γρήγορα. Αλλά μια νέα κοινότητα ευαισθητοποιημένων ανθρώπων που αγαπούν τη φύση και θέλουν να την τιμήσουν  και να δώσουν πίσω σ’ αυτήν συνεχώς αναπτύσσεται. Σήμερα, οδυνηρά, συνειδητοποιούμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε, με αρκετά έξυπνες τεχνολογικές λύσεις, να αποφύγουμε τις συνέπειες του τι κάνουμε  στον πλανήτη και σ' ότι ζει πάνω σ' αυτόν Η συγκλίνουσα κοινωνική, οικολογική και πνευματική κρίση μας κάνει να έχουμε την επίγνωση ότι είναι καιρός για Αλλαγή. 
Τώρα είναι ώρα για θεραπεία προς τον πλανήτη μας, τα πλάσματα του και τους εαυτούς μας. Μας αρέσει η δυνατότητα να δώσουμε πίσω στην Σύρο, στο τόπο που μας έχει δώσει τόσα πολλά, για πολλά χρόνια. Ένας βοτανικός κήπος είναι ένα μέρος, όπου μπορούμε να επιχειρήσουμε να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.
Ένας τόπος όπου οι άνθρωποι μπορούν να έρχονται να εμπνευστούν, να συμμετέχουν, να δώσουν πίσω και να αλλάξουν.
Ατενίζοντας το μέλλον, μπορεί να είναι ένα μέρος για να πειραματιστούν με νέες ιδέες για μια καλύτερη, υγιέστερη Ζωή,  φιλική προς τη Γη & Περιβάλλον.