Το χταπόδι που απλώνει.

Την στιγμή που οι κυνηγετικές μας οργανώσεις γνωρίζουν την πλέον μεγάλη απαξίωση από τα ίδια τους τα μέλη, εμάς τους κυνηγούς, την στιγμή που οι Ταγοί μας επικρίνονται στο σύνολο τους, κάποιοι όλως αδίκως, οι πολέμιοι του κυνηγίου απολαμβάνουν το βούτυρο στο ψωμί τους που τους προσφέρει αυτή η διάλυση κι εκτός αυτού, δημιουργούν το υπόβαθρο που θα στηρίξει την μηχανή που θα «κλείσει» το κυνήγι, θα το σαλαμοποιήσει και θα μας στείλει όλους –τουλάχιστον όσους έχουν να πληρώνουν- στις ρεζέρβες!

Μια παροιμία λέει ότι μαζί με κάτι άλλο, που δεν είναι της παρούσης και πρέπον να το αναφέρω, το χταπόδι όσο το χτυπάς απλώνει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Ορνιθολογική εταιρεία, η οποία έχει βρει τον τρόπο να απλώνει τα πλοκάμια της, να πληθαίνει τα «μαγαζάκια» της και να αυξάνει τα στόματα που σπέρνουν ότι το κυνήγι είναι η μητέρα των καταστροφών για την πανίδα της πατρίδας μας.

Στα πλαίσια του Eurobirdwatch 2014, στις 4-5 Οκτώβρη, η προστάτιδα εταιρεία των φτερωτών στην Ελλάδα εκπόνησε μια δράση στην οποία έλαβε μέρος και το κατά τόπο νέο «παιδί» της, «Ελίχρυσος Κοιν.Σ.Επ.» (υπό ίδρυση Βοτανικό Κήπο Κυκλάδων Σύρου).

 Όλα καλά μέχρι εδώ, αφού είμαι της άποψης ότι –παρά το γεγονός ότι χρήματα του Ελληνικού κράτους και δη των κυνηγών κατασπαράσσονται από αυτούς που πολεμούν το κυνήγι- το έργο τους βοηθάει αυτή την άμοιρη βιοποικιλότητα, άσχετα αν κάποιοι άσχετοι έχουν χριστεί ως επιστημονικοί συνεργάτες της και σε μια ερώτηση μου πώς μπορώ να ξεχωρίσω σε μια μπεκάτσα μακροσκοπικά (εξ όψεως) το φύλο της, απάντηση δεν έχω πάρει εδώ και κάποιους μήνες!

Επανέρχομαι στην παραπάνω ημερομηνία για να πω ότι η γιορτή των πουλιών, επικοινωνήθηκε, και καλά έκανε, με τον καλύτερο τρόπο, αφού έφτασε μέχρι τα γραφεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Κυκλάδων, προσκαλώντας τους μικρούς και ανυποψίαστους πολίτες του νησιού μας σε αυτή την γιορτή.

Φίλος άδραξε την ευκαιρία να προσφέρει αυτή την εμπειρία στα παιδιά μα και στον εαυτό του, και επισκέφθηκε τον χώρο. Μια διαδραστική εκδήλωση στην οποία είχαν ενεργό ρόλο τα μικρά παιδιά και απαντούσαν σε ερωτήσεις μιας κυρίας, η οποία  απ’ ότι φάνηκε δεν έχασε καιρό και κατάφερε άλλο ένα χτύπημα στο κυνήγι, βάζοντας στο μυαλό των μικρών επισκεπτών ότι το κυνήγι είναι μια από τις αιτίες που τα αθώα πουλάκια δεν θα φτάσουν στον προορισμό τους κατά την μετανάστευση. Έτσι είναι σίγουρα, αλλά όχι ακριβώς και με το ύφος που αφήνει το μυαλό του καθενός να ταξιδεύει και να προσθέτει κι άλλα τινά.

Εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και στις σύντομες επαναφορές μας στον κόσμο των ζωντανών, μάλλον για να αλλάξουμε πλευρό, εξαπολύουμε μύδρους κατά των απανταχού Προέδρων, συμβουλίων και λοιπών συγγενών, που λέει και το κηδειόχαρτο που οσονούπω τυπώνεται για το πολυαγαπημένο μας κυνήγι!

Παλιό αλλά επίκαιρο και σωστό: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ…