ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Δέκα χνουδωτές μπαλίτσες.



Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Την αγάπη σου για κάποιον ή κάτι, μπορεί να την εξωτερικεύσεις με πολλούς τρόπους. Κάποιες φορές αυτή η αγάπη φτάνει στα άκρα και γίνεται πάθος. Γίνεται τρικυμία, χάνεται το μέτρο και καμιά μονάδα μέτρησης δεν μπορεί να αποδώσει τα μεγέθη. Τα πάντα ισορροπούν ανάμεσα σε μια λεπτή γραμμή τόσο κοντά, που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το μίσος από την αγάπη. Δεν υπάρχουν χαλινάρια για να ελέγξουν τα λυσσασμένα άτια που σέρνουν το άρμα της ολοκλήρωσης. Με τέτοιο τρόπο αγαπάει ο Συριανός την πέρδικα!

Δίνει χρήματα από το υστέρημα του για την εκτροφή της. Ερίζει σε υπέρτατο βαθμό σε κάθε γενική συνέλευση για χατίρι της. Οργώνει, σπέρνει, ποτίζει, εμβολιάζει, ξαγρυπνά και φυτεύει πινακίδες κι απαγορεύει το κυνήγι της, όπου και όταν αυτό κριθεί αναγκαίο. Εκκολάπτει τους γόνους της και τους διανέμει όπου πρέπει να ακούγεται το στεντόρειο κάλεσμα της. Τα βάζει ακόμα και με τον Θεό, που αυγάτεψε τα επιβλαβή και τις μακελεύουν. Περνά στα άκρα, στην άλλη πλευρά της γραμμής, αυτή η αγάπη και μαθητεύει σκυλιά, κυριάρχους των αιθέρων και την παίρνει στο κατόπι. Ζώνεται με εκλεκτά φυσίγγια, γιατί σε μια Βασίλισσα δεν αξίζει ότι κι ότι, αξίζει ότι καλύτερο! Γίνεται, ο Συριανός, Οδυσσέας για μια μέρα κι οργώνει τα περδικονήσια κάνοντας φίλους μα κι εχθρούς, καμιά φορά όχι άδικα.

Έχω κι εγώ την ίδια αγάπη κι επειδή έτυχε κάποια στιγμή να ποτίσω με τον ιδρώτα μου κάποια μετερίζια προσπαθώντας για την αύξηση του πληθυσμού της, η κάθε γέννηση είναι για μένα μια μικρή γιορτή. Μια μικρή, χνουδωτή νίκη.

Ο Ιούλιος είχε απλώσει την ξανθή του χαίτη σε όλη την Σύρα και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν την κάψα τους στην σκιά ενός ευκαλύπτου. Ο φιδωτός δρόμος με οδηγούσε στην όαση του κλιματιστικού ενός φίλου. Οι ρόδες της μηχανής κυλούσαν λες και ήθελαν κι αυτές να αποφύγουν την καυτή ανάσα της ασφάλτου όταν, με την άκρη του ματιού μου, είδα στην άκρη του δρόμου μια ομάδα από 10 μικροσκοπικά χνουδωτά μπαλάκια να τρέχουν να κρυφτούν στα ξερόχορτα. Οι κινήσεις ήταν αστραπιαίες κι η μηχανή σταμάτησε απότομα. Ξεπέζεψα από το φασαριόζικο άλογο μου, που φρόντισα να το αφήσω κατά μεσοίς για κάλυψη της λιλιπούτειας διαδήλωσης.

Οι φωνές ήταν πολλές από τα αγριμάκια που είχαν πλημμυρίσει το οδόστρωμα στην προσπάθεια τους να αλλάξουν βοσκοτόπι. Πήγα κοντά τους ακούγοντας με το ένα αυτί τα απεγνωσμένα καλέσματα τους και με το άλλο την καρδιά μου που χτυπούσε σε τρελό ρυθμό! Η πονηρή μάνα έκανε πιο πέρα την λαβωμένη για να με παρασύρει στο μέρος της και να δώσει χρόνο στα βλαστάρια της να εξαφανιστούν στα θυμάρια.
 Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη, που δεν δίστασα να πιάσω την κουβέντα μαζί της, παροτρύνοντας την να μαζέψει το φτερωτό νηπιαγωγείο και να εγκαταλείψει τον επικίνδυνο δρόμο. Έβαλα τα χέρια στην μέση παριστάνοντας την στάμνα από αμηχανία, καθώς χάζευα την οικογένεια να εξαφανίζεται σιγά σιγά. Ανατρίχιασα από το δέος που προκαλεί το μεγαλείο της γέννησης. Η φύση είχε κάνει την δουλειά της με τον καλύτερο τρόπο. Φάνηκε τόσο γενναιόδωρη στην φτερωτή μάνα και της χάρισε 10 περδικόπουλα.
 Η αξία της ζωής σίγουρα δεν μπορεί να μετρηθεί με νούμερα, είναι απλά ανεκτίμητη ακόμα κι αν αυτή ανήκει σε έναν άνθρωπο, ένα σκυλί, μια πέρδικα. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, σωστός εκτιμητής της μπορεί να είναι κάποιος που μπορεί να κόψη το νήμα της με ένα απλό πάτημα της σκανδάλης!
  Όση χαρά μπορούσε να μου δώσει ένας ενήλικας κότσος μετά από πολύ περπάτημα σε μια κακοτράχαλη πλαγιά ενός περδικότοπου, όση ευχαρίστηση κρύβει μια αρίστη, ξαπλωτή φέρμα ενός σέττερ και μια συναίνεση από δίπλα ενός άπειρου κουταβιού που κάνει δειλά τα πρώτα κυνηγετικά του βήματα. Την ικανοποίηση μιας εύστοχης βολής στην «δασκάλα» βασίλισσα του βουνού που πλανάρει κατεβαίνοντας την πλαγιά με πολλά χιλιόμετρα , όλα αυτά τα συναισθήματα, όλα μαζί, στον υπερθετικό βαθμό, τα ένοιωσα κοιτώντας εκείνες τις χνουδωτές μπαλίτσες. Ακούγοντας τις φωνές τους και το σφύριγμα της μάνας που σήμαινε συναγερμό.

Το μεγαλείο της γέννησης, η απόδειξη ότι ο τόκος που μου επιτρέπεται να θηρεύσω όταν έρθει η ώρα, ήταν εκεί και έτρεχε, φώναζε μπροστά στα μάτια μου. Η ψυχή της μάνας που δίνει και την ζωή της για τα παιδιά της, με έκανε να πισωπατήσω. Μια ρήση λέει ότι όταν ο θεός κουράστηκε και κατάλαβε ότι δεν προλαβαίνει τα πάντα, έφτιαξε την μάνα!

Σίγουρα αυτή η εικόνα θα χαροποιούσε επίσης έναν οικολόγο. Ίσως και να ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για μια ακόμα έμμισθη μελέτη του δήθεν πολύπαθου πληθυσμού της πέρδικας. Για έναν κυνηγό όμως είναι η επιβεβαίωση της επιτυχίας των κόπων όλων αυτών που αδιάκοπα προσπαθούν, του προγραμματισμού και της σωστής διαχείρισης. Αυτή η εικόνα μηδένισε τις αποστάσεις που πρέπει να κάνει κάποιος φορτωμένος με ένα σακί τροφή στον ώμο. Κάνει πούπουλα τα δοχεία με νερό που πρέπει να μεταφερθούν τις ζεστές μέρες εκεί που δεν υπάρχει.

Αυτή η εικόνα που δεν έχει πουθενά κανένα όπλο να ξερνάει καυτό μολύβι, είναι κυνήγι! 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 31/07/2013.

Καλή τύχη Ειρήνη.

Πριν χρόνια, κάνοντας τα πρώτα μου βήματα στον αχανή χώρο του έγγραφου λόγου, είχα την τύχη να συναντήσω την Ειρήνη Κουτσαύτη.

Μια καλοσυνάτη και ευγενική φωνή πίσω από το τηλέφωνο του ένθετου περιοδικού ΚΥΝΗΓΙ της Απογευματινής. Ένας άνθρωπος ο οποίος με τις πρώτες λέξεις σου έδινε την εντύπωση του αλόγου κούρσας που, συνειδητά, καρτερούσε την στιγμή που κάποιος θα του άνοιγε την πόρτα για να τρέξει και να δείξει τι πραγματικά αξίζει!

Επιμελής, ευσυνείδητη επαγγελματίας, φίλη, γνώστης του αντικειμένου -αν και δεν προερχόταν από κυνηγετικό τζάκι- και πολύ πρόσχαρη. Προσέγγισε με τον πλέον ευγενικό τρόπο φλέγοντα ζητήματα της κυνηγετικής φαμίλιας, μην έχοντας στο μυαλό της μικροσυμφέροντα, που έφταναν μόνο στην αύξηση πώλησης μερικών φύλλων επιπλέον όπως άλλοι καιροσκόποι συναδελφοί της. Αυτή αποτέλεσε τον συνδετικό μου κρίκο, στην αρχή, με το περιοδικό που τόσο αγαπάμε.

Την Ειρήνη, λοιπόν, που τόσο συμπάθησα και ένοιωσα στο πλευρό μου σαν φίλη και όχι μόνο σαν συνεργάτιδα, ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω από το πόστο που πιστά υπηρέτησε. Από το μετερίζι που έδωσε βήμα σε όποιον κυνηγό και κυνηγετικό σύλλογο το επιθυμούσε, ακόμα και σε πολέμιους του -ας μην ξεχνάμε την συνέντευξη του κ. Αγγελέτου- βγάζοντας στην επιφάνεια χρόνια προβλήματα που βασάνιζαν το κυνήγι, τους συλλόγους, τους κυνηγούς και το περιβάλλον.

Φυσικά οι δεσμοί μου με το περιοδικό συνεχίζονται, αλλά πάντα θα λείπει η Ειρήνη. Ουδείς αναντικατάστατος από μια καρέκλα, αλλά όχι και στις καρδιές των ανθρώπων.

Σας παραθέτω το κείμενο που έλαβαν όλοι οι συνεργάτες του περιοδικού και όλοι όσοι συνεργάστηκαν με την Ειρήνη, την Ειρήνη μας.


"Φίλοι, συνάδελφοι, συντρέχτες καθημερινοί...
Σας ανακοινώνω ότι από αύριο, 1η Αυγούστου 2013, λήγει η συνεργασία
μου με την εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος" και τα ένθετα "Τύπος-Κυνήγι"
και "Φαινόμενα", λόγω παραίτησής μου.
Ό,τι χρειάζεστε για το περιοδικό μπορείτε να επικοινωνείτε στο
210-8113000 και στο kinigi@e-typos.com.
Η επόμενη στάση στην επαγγελματική μου ζωή είναι η άμεση στήριξη της
οικογενειακής μας επιχείρησης, δηλαδή του θεάτρου "Ελεύθερη Έκφραση",
όπου το αναλαμβάνω εξ' ολοκλήρου.

Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για όλα τα χρόνια που στηρίξατε τις
απορίες, τις ερωτήσεις και τα άρθρα μου.
Πάνω απ' όλα όμως, ευχαριστώ γιατί στο πρόσωπό σας βρήκα φίλους που με
έκαναν να νιώσω πως, πράγματι, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι.

Έχετε όλοι την αγάπη και την φιλία μου."


Καλή τύχη στο νέο πόστο που αναλαμβάνεις και ότι καλύτερο σου εύχομαι, μέσα από την ψυχή μου. Θα μας λείψεις...πολύ!

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αυτήν την Τετάρτη 31/7/2013 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Το Δοξάτο καθαρίζει.

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δοξάτου σε συνεργασία με τον Δήμο Δοξάτο, την Δημοτική Κοινότητα Κεφαλαρίου, τον Ορειβατικό και Φυσιολατρικό Όμιλο Κεφαλαρίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κεφαλαρίου, αποφασίσανε από κοινού να καθαρίσουνε το πανέμορφο ποτάμι του Κεφαλαρίου από σκουπίδια που υπάρχουν παράπλευρα στις όχθες του.

 Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δοξάτου μετά τον καθαρισμό του Δάσους Αναψυχής των Κυργίων προχωρά σε άλλη μία αντίστοιχη δράση σε ακόμη μία πανέμορφη περιοχή του Δήμου μας και της ευρύτερης περιοχής μας γενικότερα, όπως είναι ο ποταμός του Κεφαλαρίου.

Καλούνται λοιπόν τα μέλη μας αλλά και απλοί εθελοντές φυσιολάτρες να δώσουν τον παρόν το Σάββατο 03/08/2013 στις 08:30 μπροστά στην Κοινότητα Κεφαλαρίου για να ξεκινήσουμε.

Ελπίζουμε σε μία σημαντική παρουσία των μελών μας αλλά και κατοίκων της περιοχής για να επαναφέρουμε την καθαριότητα στο ποτάμι μας και να το "απεγκλωβίσουμε" από τα πολλά σκουπίδια που έχει αυτήν την στιγμή.

 Εκ του Δ.Σ. του Κ.Σ. Δοξάτου.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Το δίκαννο του θείου Αφρού.



Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Όταν το ένστικτο του κυνηγού υπάρχει σε έναν άνθρωπο, αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα που θα εκδηλωθεί. Ακόμα κι αν στο οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον δεν υπάρχει η εικόνα του κυνηγού, μια σφεντόνα αρκεί να δώσει το έναυσμα και ένα δίκαννο να ολοκληρώσει το όνειρο. 

Μ’ αρέσει να λέω ότι οι Κυκλάδες είναι μια μικρή γειτονιά. Ουσιαστικά αν το καλοσκεφτείς,  βάση της παγκοσμιοποίησης και βάση του ότι φτερνίζεται ένας Αμερικανός και παίρνει ένας Έλληνας αντιβίωση, ίσως οι δεσμοί που κρατούν τους ανθρώπους ενός τόσο μικρού χώρου να είναι πιο ισχυροί από μια απλή γειτονία!

  Μες το κατακαλόκαιρο, λοιπόν, δέχτηκα μια ευχάριστη επίσκεψη από ένα ζευγάρι Ανδριωτών γειτόνων, και κάτι παραπάνω, του Δημήτρη και της Νατάσσας. Εν τω Μέσω του κονιορτού που σηκώνουν τα μέτρα, που σαν βόμβες πέφτουν γύρω του, ο Έλληνας ψάχνει ευκαιρία για να ξεχαστεί και να στήσει ένα μικρό τσιμπούσι. Να «βρέξει» την χαρά του όπως παλιά!

Η θέα απεριόριστη προς το Αιγαίο και τους υπόλοιπους γείτονες, το μαγαζί φιλόξενο και, λόγω της κρίσης, μόνο για πάρτη μας. Οι μεζέδες μοσχοβοληστοί, οι μπύρες παγωμένες κι η διάθεση στο ζενίθ. Οι γυναίκες έβγαλαν τις λίμες και τα φτυάρια τους κι εμείς τουφέκια, μαχαίρια, φυσίγγια και βουρ για το βουνό! Με τα λόγια, γιατί η περίοδος ακόμα δεν μας επιτρέπει να μυρίσουμε την παραισθησιογόνα μυρωδιά του καμένου μπαρουτιού.

Ο συνκυνηγός μου δεν άργησε να πάει την κουβέντα στα παλιά, τόσο παλιά που εγώ άφησα, ως συνήθως, το μυαλό μου να τρέχει και κρεμάστηκα από τα χείλη του!

«Κυνηγός δεν γίνεσαι, γεννιέσαι» είπε ο φίλος μου ξεκινώντας την κουβέντα, αιτιολογώντας τον λόγω που ενώ δεν υπήρχε ποτέ όπλο στο σπίτι του, αυτός ήταν πάντα με μια σφεντόνα, ή, ένα τόξο στα χέρια. Συμφώνησα με το απόφθεγμα του Δημήτρη αφού η λέξη «όπλο» στο σπίτι μου ήταν απαγορευμένη και έκανε τα μάτια του συγχωρεμένου του πατέρα μου να ανοίγουν διάπλατα. Εγώ θυμήθηκα τον θείο Στράτο με το φλόμπερ, που ερχόντανε κάθε πρωί του Σεπτέμβρη στην αυλή να απαγκιάσει το αγιάζι και γινόντανε η αιτία να «τις φάω» από την κυρά Μαριγώ που δεν ήθελα να πάω σχολείο, αλλά για κυνήγι μαζί του.

Ο Δημήτρης ξεκίνησε να μου λέει την δική του μύηση στον κόσμο των μεγάλων λειόκαννων, προβάλλοντας μαζί την εφευρετικότητα των πιτσιρικάδων όλου του πλανήτη όταν θέλουν να πάρουν αυτό που έχει πλημμυρίσει το μικρό μυαλό τους και έχει μετατρέψει τον ρυθμό της αθώας καρδιάς τους σε ποδοβολητό αλόγων.

«Είχα έναν θείο, τον φώναζαν Αφρό, που έμενε Αμερική και το σπίτι που είχε στο νησί ήταν κάποια χιλιόμετρα μακριά από το δικό μας. Το προσωνύμιο «Αφρός» του το είχαν δώσει απ’ όταν ήταν μικρός, γιατί σε κάθε μπαγαποντιά που έκανε πάντα έβγαινε στον αφρό και αθώα περιστερά! Εκείνος, λοιπόν, ο Αφρός, ερχόντανε μια φορά τον χρόνο κάθε Απρίλη που το κυνήγι ήταν κλειστό. Κάποια στιγμή στην ντουλάπα του, πήρε το μάτι μου ένα δίκαννο το οποίο χαίρονταν η ναφθαλίνη! Οι μέρες της παραμονής του τελείωναν κι εμένα η σκέψη του να κρατήσω το όπλο στα χέρια μου, γίνονταν όλο και πιο έντονη. Το πρωί έφευγε για την Αθήνα κι εγώ έψαχνα τον τρόπο που θα με έφερνε τετ α τετ με το αντικείμενο του πόθου μου. Η πίσω πόρτα του σπιτιού είχε επάνω το κλειδί κι εγώ δεν άργησα να το βάλω στην τσέπη!

Αποχαιρετήσαμε τον θείο Αφρό και ομολογώ ότι ήταν η πρώτη φορά που δεν στεναχωρέθηκα.  Η επόμενη μέρα άργησε να έρθει αφού η προσμονή μου, έκανε τους δείκτες του ρολογιού να προχωρούν σαν συνταξιούχοι σε πρωινή Κυριακάτικη βόλτα στο μουράγιο του Κορθίου.

 Κοίταξα γύρω μου, ως είθισται από έναν κλέφτη, έβαλα το κλειδί στην πόρτα παρακαλώντας να μην έχει άλλη ασφάλεια που δεν είχα δει και γλίστρησα μέσα. Φυσικά η παρομοίωση μου με κλέφτη δεν θα μπορούσε να ήταν πιο εύστοχη, αφού δεν είχα την συναίνεση κανενός γι’ αυτό που έκανα, αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα που λένε. Δεν άργησα να βγω με το δίκαννο στα χέρια σαν θριαμβευτής με περασμένη μια ζώνη φυσίγγια, σαν τον Παπαφλέσσα, στο στήθος.

Ήταν μεγάλη η απόσταση που θα χρειαζόμουν για να επιστρέψω το όπλο στην θέση του, όντας κυνηγώντας κοντά στο σπίτι μου, γι’ αυτό και έψαξα να βρω μια λύση που θα μου επέτρεπε να απολαύσω τον καρπό του…κόπου και της ευστροφίας μου περισσότερο. Μια σπηλιά σε έναν βράχο, που λειτουργούσε σαν καταφύγιο στα κατσίκια μας τον χειμώνα, θα φιλοξενούσε το εργαλείο που μου εξασφάλισε μια θέση στην κόλαση, μικρό παιδί. Μια λινάτσα και μια μεγάλη σακούλα προστάτευαν το όπλο από την αζωτούχα κρυψώνα που δεν ήταν άλλη, από τις σωριασμένες κοπριές των ζώων.

Οι άκαρπες έξοδοι είχε έρθει η ώρα να πάψουν το σερί τους. Μια πέρδικα που αυτομόλησε μπροστά μου ήταν το πρώτο θήραμα που έχω στο ενεργητικό μου με μεγάλο λειόκαννο. Επέστρεψα το όπλο στην θέση του, ο Θεός να την κάνει, και με την πέρδικα στα χέρια έτρεξα στο σπίτι. Μια σκέψη χάραξε το μυαλό μου σαν αστραπή: που είχα βρει την πέρδικα; Τι θα έλεγα της μάνας μου; Κανείς δεν ήξερε ότι εγώ είχα στα χέρια μου το όπλο του θείου Αφρού κι αν το μάθαιναν οι γονείς μου η τιμωρία θα ήταν βαριά και...επίπονη! Άρχισα, λοιπόν, να τρέχω και να κατεβαίνω δυο δυο τα σκαλιά για το σπίτι φωνάζοντας την μάνα μου. Κοίτα μάνα τι βρήκα! Η απάντηση ήταν έτοιμη και επιμελώς φτιασιδωμένη. Έπεσε από ένα αυτοκίνητο ενός κυνηγού!!!»

Την κατάληξη δεν την άκουσα ποτέ, αφού ένα ποτήρι στον αέρα περίμενε να ασπαστεί τα δικά μας και η διαβεβαίωση από τις «άκαπνες» της παρέας -ότι τις είχαμε ξεπεράσει στο κους κους- άλλαξε το αντικείμενο της κουβέντας. Η μύηση ενός πιτσιρικά με το κυνήγι, η πρώτη τουφεκιά, το πρώτο θήραμα, η μυρωδιά του καμένου μπαρουτιού, θα είναι πάντα μέσα στο μυαλό μου τόσο συγκινητικές στιγμές, τόσο αθώες, τόσο ιερές, όσες παραβιάσεις του νόμου κι αν έχουν διαπράξει.

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 24/7/2013.    

Καθορισμός τελών των κυνηγετικών αδειών 2013-2014

Χωρίς καμία αλλαγή τα τέλη των κυνηγετικών αδειών για την κυνηγετική περίόδο 2013-2014. 

Πιο συγκεκριμένα :
Καθορισμός τελών έκδοσης αδειών κυνηγιού, για το κυνηγετικό έτος 2013 – 2014.

ΟI ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ − ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ  ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις του άρθρ. 12 του ν.δ. 996/1971 «περί αντικαταστάσεως και συμπληρώσεως δ/ξεων ...κ.λπ.» και του άρθρ. 262 του ν.δ. 86/1969 «περί δασικού κώδικος», όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρ. 19 του Ν. 3170/2003 «περί ζώων συντροφιάς ...κ.λπ.» (ΦΕΚ 91 Α΄).

2. Τις διατάξεις του Ν.3208/2003 «περί προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων, κατάρτισης δασολογίου, ρύθμισης εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί δασών και δασικών εν γένει εκτάσεων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 303 Α΄).

3. Τις διατάξεις της συνθήκης της Ρώμης 1957 και της συνθήκης του Άμστερνταμ 1977.

4. Τις διατάξεις του άρθρου 90 του π.δ. 63/2005 «Κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα» (ΦΕΚ 98 Α΄).

5. Tις δ/ξεις της παρ. 1β του άρθρ. 6 του π.δ. 189/2009 «περί καθορισμού και ανακατανομής αρμοδιοτήτων των Υπουργείων» (ΦΕΚ 214 Α΄).

6. Την με αριθμ.2311/2010 κοινή υπουργική απόφαση «περί συγκρότησης ενιαίου διοικητικού τομέα με τίτλο Ειδική Γραμματεία Δασών» (ΦΕΚ 855 Β΄).

7. Τις δ/ξεις του π.δ. 86/2012 (ΦΕΚ 141 Α΄) «περί διορισμού Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών«.

8. Τις δ/ξεις της αριθμ.Υ46/2012 (ΦΕΚ 2101 Β΄) απόφασης του Πρωθυπουργού «περί καθορισμού αρμοδιοτήτων του αναπληρωτή Υπουργού Περ/ντος Ενέργειας και Κλ. Αλλαγής Σταύρου Καλαφάτη«.

9. Tις δ/ξεις της αριθμ.Υ48/2012 (ΦΕΚ 2105 Β΄/9−7−2012) απόφασης του Πρωθυπουργού «περί καθορισμού αρμοδιοτήτητων του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα«.

10. Το με αριθμ. 131706/1611/31−5−2013 Ενημερωτικό Σημείωμα της Διεύθυνσης Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας. Από τις διατάξεις της παρούσας δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού, αποφασίζουμε:

Καθορίζουμε τα τέλη έκδοσης αδειών κυνηγιού για το κυνηγετικό έτος 2013 – 2014 ως εξής:

1. Για τους κυνηγούς αναγνωρισμένων συνεργαζομένων με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κυνηγετικών συλλόγων:

  • Τέλη τοπικής άδειας κυνηγιού 10 ευρώ
  • Τέλη περιφερειακής άδειας κυνηγιού 30 ευρώ
  • Τέλη γενικής άδειας κυνηγιού 60 ευρώ

2. Για τους υπηκόους Κρατών – Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους ομογενείς, τους υπηκόους ξένων κρατών που διαμένουν στην Ελλάδα πέραν της 15ετίας, τους διπλωματικούς υπαλλήλους και τους ημεδαπούς που εφοδιάζονται με άδεια κυνηγιού απευθείας από τις Δασικές Αρχές, αυτοί καταβάλλουν υπέρ του «Πράσινου Ταμείου−Ειδικός Φορέας Δασών» (λογ. 26671/8 και κωδ. 3321) τα ανωτέρω τέλη με προσαύξηση κατά ποσοστό ενενήντα τοις εκατό (90%) επί του ποσού της ετήσιας συνδρομής των κυνηγετικών συλλόγων, που καθορίζεται εκάστοτε με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής σε εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρ. 19 του Ν. 3170/2003 (ΦΕΚ 191 Α΄).
Η ιδιότητα των διπλωματικών υπαλλήλων θα πιστοποιείται από την αρμόδια Προξενική Αρχή. Η άδεια διαμονής των αλλοδαπών θα βεβαιώνεται από τα Τμήματα Αστικής Κατάστασης και Αλλοδαπών και Μετανάστευσης των Περιφερειών της Χώρας, σύμφωνα με τις δ/ξεις του Ν. 3386/2005 (ΦΕΚ 212 Α΄). 

3. Για τους υπηκόους ξένων κρατών (εκτός μελών Ε.Ε.):

3.1. Οι κυνηγοί αυτοί μπορούν να κυνηγούν μόνο στις ελεγχόμενες δημόσιες ή ιδιωτικές κυνηγετικές περιοχές.


3.2. Για τις δημόσιες ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές η απαραίτητη γενική άδεια κυνηγιού εκδίδεται από την δασική αρχή, στην οποία υπάγεται η ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή, με τα ακόλουθα τέλη:

α) Μέχρι 15 ημέρες 60,00 ευρώ
β) Μέχρι 2 μήνες 120,00 ευρώ
γ) Για ολόκληρη την κυνηγετική περίοδο 150,00 ευρώ

3.3. Για κάθε ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή απαιτείται και ειδική άδεια κυνηγιού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του π.δ.453/1977 (ΦΕΚ 141 Α΄) σε συνδυασμό με εκείνες του π.δ. 332/1983 (ΦΕΚ 119 Α΄) και του Ν. 3852/2010 (ΦΕΚ 87 Α΄) με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

3.4. Για τις ιδιωτικές ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές, η γενική άδεια κυνηγιού εκδίδεται από την τοπική δασική αρχή, ισχύει για ολόκληρη την κυνηγετική περίοδο και το τέλος της καθορίζεται στα 50 ευρώ. Από τις διατάξεις αυτής της απόφασης, δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού.
Η απόφαση αυτή ισχύει για το κυνηγετικό έτος 2013 – 2014.

ΟΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αυτήν την Τετάρτη 24/7/2013 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Λαθροκυνηγός επιτέθηκε σε θηροφύλακα με ψαλίδι κλαδέματος!

Τον έσωσε το αλεξίσφαιρο.

Ηλικιωμένος λαθροκυνηγός επιτέθηκε και κάρφωσε ψαλίδι στο δεξί μέρος του στήθους θηροφύλακα, ο οποίος σώθηκε χάρη στο αλεξίσφαιρό του. 

Συγκεκριμένα, ομάδα από θηροφύλακες εντόπισαν στη Ρόδο έναν 72χρονο ηλικιωμένο που κυνηγούσε παράνομα και τον κάλεσε να πετάξει το όπλο του. Σύμφωνα με τη δικογραφία και τα στοιχεία που έχουν στα χέρια τους οι διωκτικές αρχές, ακολούθησε πάλη με τον 72χρονο και όταν ο θηροφύλακας κατάφερε να του αρπάξει από τα χέρια το όπλο, ο 72χρονος έβγαλε από την πίσω τσέπη του παντελονιού του μια ψαλίδα με την οποία κάρφωσε τον θηροφύλακα στο στήθος! Ο θηροφύλακας, ευτυχώς φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο κι έτσι δεν υπήρξε τραυματισμός.

Σε βάρος του 72χρονου ο επικεφαλής της ομάδας κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση, ενώ με τη σειρά του ο 72χρονος κάνει λόγο για τραυματισμό του έπειτα από ξυλοδαρμό που υπέστη από τους θηροφύλακες.

Οι θηροφύλακες πάντως υποστηρίζουν ότι ο 72χρονος τραυματίστηκε στην προσπάθειά του να διαφύγει, πέφτοντας από ύψος τριών ή τεσσάρων περίπου μέτρων την ώρα της καταδίωξης. Με εντολή της αρμοδίας εισαγγελέως υπηρεσίας ο 72χρονος βρίσκεται στο Νοσοκομείο της Ρόδου φρουρούμενος από τους αστυνομικούς και αναμένεται μόλις πάρει εξιτήριο να βρεθεί αντιμέτωπος με την εισαγγελέα.

ΠΗΓΗ: rodiaki.gr

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Σκοπευτικός αγώνας σε κινούμενο στόχο αγριόχοιρου από τον Κ.Σ. Καβάλας.

Την Κυριακή 28 Ιουλίου 2013 και ώρα 07:30 ο Κυνηγετικός Σύλλογος Καβάλας διοργανώνει σκοπευτικό - διαγωνιστικό αγώναμε μονόβολο σε κινητό στόχο αγριόχοιρου και μαζί θα πραγματοποιηθεί και σεμινάριο για το κυνήγι του αγριόχοιρου. 
Η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί στο σκοπευτήριο του Κοκκινοχώματος (απέναντι από το ΚΤΕΟ) και η συμμετοχή είναι δωρεάν.
Η συμμετοχή επιτρέπεται μόνο σε μέλη των αναγνωρισμένων κυνηγετικών συλλόγων. 

Μπορούν όσοι θέλουν από τα μέλη μας να δώσουν την συγκεκριμένη μέρα το παρόν στην εκδήλωση που διοργανώνει ο Κυνηγετικός Σύλλογος Καβάλας, για να δοκιμάσουν τις "δυνάμεις" τους.

ΠΗΓΗ:  http://ksdoxatoy.blogspot.gr

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Οι "φασολάτες" φάσσες!



Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Η αναγνώριση των θηραμάτων από τον κυνηγό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα από τα "πρέπει" που περιλαμβάνει η συγκεκριμένη δραστηριότητα. Το να γνωρίζει ο θηρευτής το στόχο του είναι το προφανές. Όχι όμως για όλους, απ' ότι αποδεικνύεται ενίοτε στα κυνηγοτόπια.

Είναι πολλές φορές που απορείς με την υπομονή σου. Απορείς με το αποθεματικό του χιούμορ που διαθέτεις και παράλληλα απορείς και μένεις έκθαμβος με την ευρηματικότητα κάποιων στο άψε - σβήσε! Βέβαια για κάποιους το ψέμα είναι δεύτερη φύση και βγαίνει από το στόμα τους τόσο φυσικά και αβίαστα, που αν δεν ξέρεις με ποιον μιλάς, το καταπίνεις και λες κι ένα τραγούδι. 

Το «φιλαράκι» παρακάτω δοκίμασε την υπομονή και το χιούμορ, τα οποία υπάρχουν μέσα μου σε μεγάλες ποσότητες απ’ ότι φάνηκε. Το χιούμορ, η υπομονή, το φιλότιμο και η αποστροφή που νιώθουν κάποιοι από εμάς στα σχόλια και τα μπερδέματα, είναι η πόρτα προς την ελευθερία που ανοίγει διάπλατα μπροστά σε αυτούς τους τύπους και δρουν ανελέητα τόσο μέσα στην φύση, όσο και στην κοινωνία.

Ήταν ένας «στεγνός» χειμώνας. Ένας χειμώνας από αυτούς των παχιών αγελάδων. Τότε που ένα και μοναδικό βήμα στο βουνό έστελνε όλες τις σκέψεις σε μέρος μακρινό, εκεί που δεν σε έφταναν με τίποτα και με κανέναν τρόπο.

 Οι τσίχλες ήταν το ζητούμενο όλων, αφού ήταν επίσης μια χρονιά όπου οι μικρές αυτές σαΐτες ήταν άφαντες. Χρειάζονταν πολλές ώρες ποδαρόδρομου για να ξεσηκώσεις μια, δυο κι αυτές με το ζόρι. Η αναβροχιά είχε κρατήσει χώμα και γύρη πάνω στα σκινάρια, οι ροδαλοί καρποί τους ήταν λιγοστοί κι έτσι οι βιότοποι των νησιών μας τους ήταν ανεπιθύμητοι. Εκείνη την χρονιά είχαν αποφασίσει να μείνουν βόρεια, ή, κι αν ο βιολογικός τους μπούσουλας τις ανάγκαζε να περάσουν, σταματούσαν για λίγο και όπου φύγει φύγει!

Παρόλο που γνώριζα, λίγο πολύ, την έκβαση μιας εξόδου, επέλεξα να προκαλέσω την τύχη μου σε μια ρεματιά κοντά στο σπίτι. Μια ολοκαίνουρια καραμπίνα που είχα αποκτήσει λίγες μέρες πριν, μου έκλεινε το μάτι κάθε φορά που κοιτούσα, τάχα τυχαία, μέσα στο σκοτάδι της οπλοθήκης μου.
  Δεν ξαφνιάστηκα καθόλου αφού μετά τον έλεγχο κάποιων σημείων – βαρόμετρων, ήμουν 100% σίγουρος για το αποτέλεσμα εκείνης της πρωινής κυριακάτικης βόλτας.

«Ώρα καλή στην πρύμνη σας κι αέρα στα πανιά σας κι ούτε πουλί πετάμενο να μην βρεθεί μπροστά σας». Αυτό ήταν το επίσημο τραγούδι εκείνης της εξόδου, το μουσικό χαλί να πούμε, που σιγοτραγουδούσα έχοντας το καινουράκι κρεμασμένο στον ώμο, κάνοντας όντως μια ψυχαναλυτική βόλτα στην ξερομαχημένη ρεματιά. Έκπληξη αποτέλεσε άλλος ένας συνάδελφος που το κεφάλι του σκαμπανέβαινε ανάμεσα στα πυκνά. Σκέφτηκα ότι δεν είμαι εγώ ο μόνος μουρλός και αφού χαμογέλασα, αποφάσισα να πάω πιο κοντά του, μιας και τον ήξερα, να κάνουμε ένα τσιγάρο να περάσει η ώρα. Εκείνος δεν με είχε δει και είχε βάλει στόχο από την ρίζα του ρέματος να ανεβεί στην κορφή. 

Ήμασταν κοντά πια, όταν ένα βιαστικό πάφλασμα μέσα από ένα σκίνο, μας τράβηξε την προσοχή και μια ξερή τουφεκιά με έβαλε σε πολλές σκέψεις! Εκείνος ακόμα δεν ήξερε ότι κάποιος ήταν εκεί κοντά και με μεγάλη χαρά έτρεξε να βρει το «θήραμα» λίγο πιο μακριά. Όταν γυρνώντας πια με είδε, καμώθηκε ότι δεν τρέχει τίποτα και κρέμασε με καμάρι το πουλί στις θηλιές της ζώνης του. «Καλημέρα φίλε μου, τι έχουμε εδώ;» τον ρώτησα κι ο τόνος της φωνής μου είχε λίγο από γέλιο και αυστηρότητα μαζί για το άδικο τέλος που είχε ο ξάδερφος του Αγίου Πνεύματος! «Βλέπω τα τρως τα πιτσουνάκια» συνέχισα και πλέον παραμέρισα τον θυμό μου με ένα πλατύ χαμόγελο. «Πια πιτσουνάκια, φάσσα είναι» αποκρίθηκε εκείνος παίρνοντας ύφος σοβαρού επιστήμονα που είχε έρθει για να μου δώσει το μάθημα μου. 

Εν τω μεταξύ ο γούργουρας έφτανε μέχρι τον αστράγαλο του, καθότι ήταν λίγο περασμένης ηλικίας αυτός και λίγο κάτω του μετρίου το ανάστημα του θηρευτή του. «Μωρέ έχω την εντύπωση ότι οι φάσσες είναι λιγάκι πιο σκούρες. Δηλαδή ένα μπλε γκρι το έχουν, έναντι του ασπρόμαυρου που είναι αυτό». Μπα, ο ειδήμον είχε άλλη άποψη. «Έχει και φασολάτες» μου απάντησε και κοίταξε αλλού φανερά ενοχλημένος. Οι επιλογές μου ήταν δυο πια. Ή επέμενα και χαλούσα την ηρεμία της ψυχής μου και της ψυχής του γούργουρα που ακόμα φτεροκοπούσε για να ανέλθει εις τους ουρανούς, ή έκανα πίσω προφασιζόμενος την ημιμάθεια μου περί θηρεύσιμων, λαμβάνοντας υπόψη μου το νέο είδος που είχε εμφανιστεί στην περιοχή μας. 

Αποφάσισα στα γρήγορα να κάνω το παγόνι που ήταν πιο ασφαλές μιας και δεν ανήκει στα θηρεύσιμα και δεν θα είχα φόβο…μάλλον! Χαμογέλασα χαρίζοντας πίσω το χρώμα του ζωντανού στον συνομιλητή μου και άνοιξα το πακέτο για να κάνουμε εκείνο το τσιγάρο που λέγαμε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρότερος έντιμος βίος, αναγνωρίζεται ως ελαφρυντικό και από το δικαστήριο, τι κρίμα για μένα που καταδικάζει την υπόθαλψη!

Έτσι, λοιπόν, το συμβάν καταγράφηκε στο μυαλό μου σαν ευτράπελο, χωρίς να το ψηλαφίσω πολύ, αλλά δεν παύει να είναι θλιβερό το γεγονός ότι για κάποιους κάθε κυνηγετική έξοδος πρέπει απαραίτητα να συνοδεύεται με την χαρά του γεμάτου ντορβά, ακόμα και αν τα «καλούδια» που κρύβει είναι για κλάματα! Αιωνία σου η μνήμη αξιαγάπητε και αξιομακάριστε φασολάτε γούργουρα.

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 17/7/2013.

Τέλος αναπαραγωγικής περιόδου 2013 για το εκτροφείο θηραμάτων του Κ.Σ. Σύρου.

Η αναπαραγωγική περίοδος έκλεισε για το εκτροφείο θηραμάτων του Κ.Σ. Σύρου. Δείτε το video και πάρτε μια γεύση από τους καρπούς των κόπων όλων όσων θέλουν να προσπαθήσουν και να προσφέρουν για το κοινό καλό. Δείτε τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ένας κυνηγετικός σύλλογος στην βιοποικιλότητα ενός τόπου, ιδιαίτερα όταν αυτός έχει στενά όρια.

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αυτήν την Τετάρτη 17/7/2013 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Σε επιφυλακή το Δοξάτο.

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δοξάτου σε συνεργασία με τον Δήμο Δοξάτου, την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας, την Πυροσβεστική & Δασική Υπηρεσία και ως επίσημα ενταγμένο μέλος στο μητρώο εθελοντών της Πολιτικής Προστασίας του Πολίτη, επιθυμεί να ξεκινήσει πρόγραμμα περιφρούρησης - πυρασφάλειας του Πευκόδασους Αναψυχής Κυργίων Δράμας.

Όσοι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Δοξάτου και κυρίως των Τοπικών Διαμερισμάτων Κυργίων, Πηγαδίων και Αγοράς Δράμας επιθυμούν να δηλώσουν εθελοντικά συμμετοχή, να επικοινωνήσουν με τον Σύλλογό μας στα τηλέφωνα.
 Κυνηγετικός Σύλλογος Δοξάτου : 2521066008
Χατζηπροδρόμου Ιπποκράτης - Πρόεδρος :  6972638143,
Μουλιστάνος Ηλίας - Γεν. Γραμματέας :  6945080645, 
Σπύρογλου Ευάγγελος - Κοσμήτορας : 6972723527,
ή στο mail του Κυνηγετικού Συλλόγου Δοξάτου  ksdoxatoy@gmail.com  

Η δήλωση ενδιαφέροντος είναι πολύ απλή. Δηλώνεται, ονοματεπώνυμο και κινητό τηλέφωνο και ο Σύλλογος θα επικοινωνήσει μαζί σας για την περαιτέρω συννενόηση. 
Η κίνηση αυτή της Δασοπροστασίας του Συλλόγου μας, σκοπό έχει την φύλαξη της περιοχής του Δάσους των Κυργίων για την περίοδο από 20/07/2013 έως και 20/08/2013. Οι ενδιαφερόμενοι που θα δηλωθούν ως εθελοντές θα οριστούν σε ζευγάρια και σε προγράμμα για συγκεκριμένη ημέρα να προσφέρει το κάθε ζευγάρι τις υπηρεσίες του. Η ώρες που θα γίνεται ο έλεγχος έχει οριστεί να είναι από τις 11:00 ώς τις 18:00 που είναι και οι "κρίσιμες" ώρες.

Να πούμε ότι η συγκεκριμένη λίστα θα κοινοποιηθεί στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Δράμας, στο Δασαρχείο Δράμας και στο Αστυνομικό Τμήμα Δοξάτου προς ενημέρωσή τους.  Η λίστα θα πρέπει να ολοκληρωθεί ως τις 19/07/2013 για να σταλεί προς ενημέρωση στις παραπάνω υπηρεσίες.
Σε μία περίοδος κρίσιμη για τα δάση όλης της χώρας μας, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος - ως κατ' εξοχήν κρίσιμοι μήνες για πυρκαγιά - και σε συνδιασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες και του ισχυρούς ανέμους που επικρατούν κυρίως στα ορεινά, ευνοούν την εκδήλωση πυρκαγιών. Μετά τον καθαρισμό από σκουπίδια του συγκεκριμένου Δάσους που πραγματοποιήσαμε χθες Κυριακή 14/07/2013 ας σταθούμε "δίπλα" του για να το προστατέψουμε από τυχόν πυρκαγιά γιατί το Δάσος είναι ζωή και οφείλουμε να το διατηρήσουμε ακέραιο και να το παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Με εκτίμηση το Δ.Σ. του Κ.Σ. Δοξάτου
ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΟΞΑΤΟΥ

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αυτήν την Τετάρτη 10/7/2013 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Νέα από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.





ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301


Αφορμή ήταν το τελευταίο απόθεμα γνήσιου Κολχικού φασιανού (χωρίς λευκό περιλαίμιο) στην Ευρώπη όπου έχει διασωθεί στο Δέλτα του Νέστου και αποτελει φυσικη κληρονομια των Ελλήνων, αλλά όλων των Ευρωπαίων. Η ΚΟΜΑΘ αποτελεί το μοναδικό φορέα που τα τελευταία δέκα έτη προσπαθεί να αναδείξει το ζήτημα της διατήρησης και επανεγκατάστασης πληθυσμών του γνήσιου φασιανού. Οι πληθυσμοί του ελληνικού κολχικου φασιανού είχαν ευρεία κατανομή σε παραποτάμιες και παραλίμνιες περιοχές και έφταναν μέχρι τη Στερεά Ελλάδα τον 19ο αιώνα.
Από ότι μας πληροφόρησε ο Δρ Carden η World Pheasant Association έστειλε σχετική επιστολή προσφατα στο ΥΠΕΚΑ επισημαίνοντας τη σημασία του πληθυσμού στο Δέλτα Νέστου για όλη την Ευρώπη και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Δυστυχώς σήμερα καμία απάντηση δεν έχει υπάρξει ακόμα εκ μέρους του Υπουργείου.

Τη συνέντευξη επιμελήθηκαν οι Κυριάκος Σκορδάς, Χρήστος Σώκος και Απόστολος Γιαπουτζής και δημοσιεύτηκε στην έκδοση του ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ, 2013


Συνέντευξη με τον Richard Carden, Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου της Παγκόσμιας Ένωσης για τους Φασιανούς (World Pheasant Association, WPA)

Ο αντιπρόεδρος  της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας & Θράκης (ΚΟΜΑΘ), κ. Απόστολος Γιαπουτζής και ο θηραματολόγος κ. Χρήστος Σώκος είχαν τη χαρά να συναντήσουν στη Θεσσαλονίκη στις 24 Απριλίου τον Δρ Richard Carden Πρόεδρο του Δ.Σ. της Παγκόσμιας Οργάνωσης για τους Φασιανούς μιας οργανωσης που ασχολειται  τοσο με την προστασια των Φασιανοειδων αλλα και όλων των Ορνιθόμορφων (World Pheasant Association). Αφορμή και κύριο θέμα της συνάντησης αυτής ήταν το τελευταίο απόθεμα γνήσιου Κολχικού φασιανού (χωρίς λευκό περιλαίμιο) στην Ευρώπη όπου έχει διασωθεί στο Δέλτα του Νέστου και αποτελει φυσικη κληρονομια των Ελλήνων, αλλά όλων των Ευρωπαίων. Η ΚΟΜΑΘ αποτελεί το μοναδικό φορέα που τα τελευταία δέκα έτη προσπαθεί να αναδείξει το ζήτημα της διατήρησης και επανεγκατάστασης πληθυσμών του γνήσιου φασιανού. Οι πληθυσμοί του ελληνικού κολχικου φασιανού είχαν ευρεία κατανομή σε παραποτάμιες και παραλίμνιες περιοχές και έφταναν μέχρι τη Στερεά Ελλάδα τον 19ο αιώνα.
Από ότι μας πληροφόρησε ο Δρ Carden η World Pheasant Association έστειλε σχετική επιστολή προσφατα  στο ΥΠΕΚΑ επισημαίνοντας τη σημασία του πληθυσμού στο Δέλτα Νέστου για όλη την Ευρώπη και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Δυστυχώς μέχρι την έκδοση του φετινού «ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ» καμία απάντηση δεν έχει υπάρξει ακόμα εκ μέρους του Υπουργείου.


Ερ. Είστε ο πρόεδρος της World Pheasant Association (WPA). Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για τον κύριο σκοπό της οργάνωσής σας.

Aπ. Είμαι πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της WPA κατά τα τελευταία δύο έτη. Πρόεδρος της WPA είναι ο καθηγητής Zheng Guangmei, ο οποίος είναι από την Κίνα. Αυτό δείχνει τους ισχυρούς δεσμούς που έχουμε με την Κίνα, η οποία είναι μια σημαντική χώρα για τη διατήρηση των ειδών φασιανού. Έχουμε επίσης μέλη και έχουμε αναπτύξει δράσεις και με άλλες ασιατικές χώρες όπου φιλοξενούν είδη φασιανού. Το Συμβούλιο μας περιλαμβάνει επίσης μέλη από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Θέλουμε να είμαστε μια πραγματικά διεθνή οργάνωση.
Οι κύριοι σκοποί της WPA είναι:
i) η προώθηση της διατήρησης των ειδών φασιανού και των συγγενών ειδών της Οικογένειας των Ορνιθομόρφων (περίπου 300 είδη συνολικά), τα οποία είναι σπάνια ή απειλούνται με εξαφάνιση,
ii) η εκπαίδευση και ενημέρωση του κοινού σχετικά με τα είδη Ορνιθομόρφων,
iii) η διεξαγωγή μελετών και ερευνών για τα είδη αυτά, καθώς και η δημοσίευση των αποτελεσμάτων τους.

Ερ. Πώς μπορεί ένας οργανισμός να γίνει μέλος του WPA;
Aπ. Έχουμε παραρτήματα, που ονομάζονται "chapters" σε 5-6 ευρωπαϊκές χώρες και στην Κίνα, την Ινδία και το Πακιστάν. Τα παραρτήματα αυτά έχουν ως αντικείμενο αποκλειστικά τα Ορνιθόμορφα, όπως και η WPA. Οργανώσεις με ευρύτερους σκοπούς για τη διατήρηση της φύσης, μπορεί να είναι επίσης "συμβεβλημένες" με την WPA. Έχουμε προς το παρόν συμβεβλημένες οργανώσεις στην Αυστραλία και στο Νεπάλ. Επιπλέον έχουμε ενεργές σχέσεις με διάφορες οργανώσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού, συμπεριλαμβανομένων του UK's Game and Wildlife Conservation Trust (παλαιότερα ονομαζόταν Game Conservancy). Είμαστε πάντα θετικοί σε προτάσεις για νέες συνεργασίες με φορείς όπου έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα και επιθυμούν να διερευνήσουν τρόπους που ενώνουν τις δυνάμεις τους μαζί μας.

Ερ. Πώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει την WPA;

Aπ. Όταν με ρωτούν πώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι η οικονομική βοήθεια! Όπως και πολλοί άλλοι οργανισμοί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και η WPA διανύει μια περίοδο οικονομικής δυσκολίας. Έχουμε πρόσφατα αναγκαστεί να μειώσουμε το επιστημονικό μας προσωπικό. Κάνουμε μεγάλες προσπάθειες για την εξεύρεση νέων πηγών εσόδων έτσι ώστε να ανακτήσουμε τα αποθεματικά μας, και στη συνέχεια να επαναφέρουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας.
Βέβαια έχουμε υποστήριξη από τα παραρτήματα μας, σε όλο τον κόσμο, με τις οργανώσεις και τα άτομα που μοιράζονται τους στόχους μας. Είμαστε πάντα στην ευχάριστη θέση να κάνουμε νέες επαφές. Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να αναπτύξουμε νέες ιδέες για τη διατήρηση και να υποβάλλουμε νέα προγράμματα δράσης στην πράξη.

Ερ. Όπως ήδη γνωρίζετε, η Ελλάδα έχει το προνόμιο να φιλοξενεί γηγενή πληθυσμό κολχικού φασιανού (Phasianus colchicus colchicus) στην περιοχή του ποταμού Νέστου. Αυτό είναι το τελευταίο φυσικό απόθεμα του υποείδους σε όλη την Ευρώπη. Τι μπορείτε να προτείνετε στις ελληνικές αρχές, προκειμένου να διατηρηθεί αυτός ο μικρός πληθυσμός και να επιτευχθεί η αειφόρος διαχείριση;

Aπ. Πληροφορήθηκα την ύπαρξη του μικρού πληθυσμού Phasianus colchicus colchicus στο Δέλτα του Νέστου από μέλος του WPA στη Γαλλία, τον Edouard Jelen, και αυτός με έφερε σε επαφή με τον Χρήστο Σώκο από το Τμήμα Έρευνας της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας - Θράκης. Στο Δέλτα του Νέστου ο πληθυσμός είναι μικρός και περαιτέρω μείωση του αριθμού θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαφάνιση.
Ο πληθυσμός αυτός έχει μεγάλη σημασία για εμάς στην Ευρώπη. Φαίνεται να είναι το τελευταίο εναπομείναν απόθεμα της Ευρώπης του πραγματικού κοινού (Μαυρολαίμη) Φασιανού το οποίο μπορεί να αναχθεί στην αρχαιότητα, συνεπώς είναι σημαντικό να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να το διατηρήσουμε.
Μετά από διαβούλευση με ειδικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γαλλία, καθώς και της Ομοσπονδίας σας, έστειλα σχετική επιστολή τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους στο Υπουργείο Περιβάλλοντος (Ειδική Γραμματεία Δασών) στην Αθήνα. Πρότεινα στο ΥΠΕΚΑ την ενίσχυση των δράσεων της Ομοσπονδία σας στην Προστατευόμενη Περιοχή του Δέλτα Νέστου για τη βελτίωση των ενδιαιτημάτων του είδους, καθώς και τη λήψη απλών μέτρων, όπως για παράδειγμα, να περιοριστεί η όχληση κατά την περίοδο αναπαραγωγής από τις υλοτομίες και άλλες δασικές εργασίες, καθώς και από τσοπανόσκυλα. Είμαι απογοητευμένος λέγοντας ότι μέχρι τώρα δεν έχω λάβει απάντηση από το Υπουργείο. Είναι σαφές ότι θα ήταν ενθαρρυντικό, αν η επίσημη ελληνική πολιτεία έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον και υποστήριξη για αυτό το απειλούμενο είδος όπως προτείνουμε.

Ερ. Στην Ελλάδα οι κυνηγετικές οργανώσεις εργάζονται για τη βελτίωση των ενδιαιτημάτων ειδών θηραμάτων. Αρκετά συχνά υπάρχει διαφωνία μεταξύ εκείνων που επιλέγουν τη βελτίωση των ενδιαιτημάτων και εκείνων που προτιμούν τις απελευθερώσεις θηραμάτων. Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους κυνηγούς για τον καλύτερο τρόπο αξιοποίησης των χρημάτων τους;

Aπ. Το ενδιαίτημα είναι ζωτικής σημασίας για τα πτηνά όλων των ειδών. Κάθε περιβαλλοντική οργάνωση με την οποία έχω συνεργαστεί, υποστηρίζει την άποψη αυτή. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η καταλληλότητα του ενδιαιτήματος, εάν είναι κατάλληλο, τότε τα πτηνά συνήθως θα αφθονούν. Έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα στη Βρετανία.
Η πεδινή πέρδικα (Perdix perdix) αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Οι αριθμοί αυτού του πτηνού στη Βρετανία έχουν μειωθεί σοβαρά, ως αποτέλεσμα της σύγχρονης εντατικής γεωργίας. Έρευνες από το Game and Wildlife Conservation Trust έχουν αποδείξει πως, αν οι αγρότες εφαρμόζουν απλά μέτρα για να διατηρείται η τροφή (έντομα και σπόροι) και η κάλυψη των περδίκων στα αγροοικοσυστήματα, ιδίως κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, ο πληθυσμός μπορεί γρήγορα να επανακάμψει. Με την απλή απελευθέρωση εκτρεφόμενων περδίκων δεν πρόκειται να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα. Η βελτίωση του ενδιαιτήματος είναι θεμελιώδες μέτρο.
Για ορισμένα από τα είδη Ορνιθομόρφων με τα οποία ασχολούμαστε, ο πληθυσμός μπορεί να μειωθεί σε τόσο χαμηλό επίπεδο, ώστε το είδος να βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο της εξαφάνισης. Σε αυτήν την περίπτωση, η αναπαραγωγή σε αιχμαλωσία μπορεί επίσης να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Η δημιουργία ενός αποθέματος σε αιχμαλωσία και η χρήση κατάλληλων τεχνικών εκτροφής, μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η επιβίωση του είδους. Σε εύθετο χρόνο, αλλά μόνο όταν τα προβλήματα του ενδιαιτήματος και άλλες απειλές έχουν επιλυθεί, τότε τα πτηνά μπορούν να απελευθερωθούν από την αιχμαλωσία πίσω στο φυσικό περιβάλλον. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλες τις περιπτώσεις με τις οποίες ασχολείται η Ομοσπονδία σας, αλλά είναι γενικά ορθό να δοθεί προτεραιότητα στη βελτίωση των ενδιαιτημάτων.

Για τρυγόνια...στον γάμο του Καραγκιόζη.



Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Δεν μου αρέσουν μόνο οι ιστορίες που έχουν χάπι εντ. Μπορώ να πω ότι ταξιδεύω περισσότερο με μια ιστορία που το τέλος της αφήνει μια πικρή γεύση, ένα ερωτηματικό, η, πολλά μονοπάτια για όποιον αποφασίσει να την τελειώσει μόνος του. Παρακολουθώντας τα DVD κυνηγετικού περιεχομένου, πίσω από κάθε επιτυχημένη ντουφεκιά, ακούω πόσες ακόμα στον γάμο του Καραγκιόζη. Ακούω ακόμα και τους απαραίτητους χαιρετισμούς που τις συνοδεύουν, με το γνωστό «μπιπ» να προσπαθεί να πάρει την θέση τους. Ίσως αυτά που ακούω αλλά δεν βλέπω να είναι η απτή απόδειξη ότι το κυνήγι τελικά, όταν δεν ασκείται με μοναδικό σκοπό την κάρπωση, δεν είναι το απαύγασμα πασών των δολοφονιών, όπως θέλουν να προβάλουν κάποιοι.

Η παρακάτω ιστορία που θέλω να μοιραστώ, αν είχα την δυνατότητα να την μεταφέρω στο γυαλί, ίσως να μην είχε τίποτα άλλο να επιδείξει από αυτά τα «μπιπ», αφού ήταν η μέρα που η Άρτεμις επέλεξε να παίξει με τα νεύρα και την υπομονή μου. Φυσικά δεν ήταν μόνο η θεά που αποφάσισε να με «κάψει» εκείνο το πρωί, αλλά κι ο μπάρμπας στο απέναντι καρτέρι που αποδείχθηκε τελικά, ότι το ντουφέκι δεν το κρατούσε για πλάκα και ότι κατείχε καλά το θέμα της σκόπευσης!
 
Το τρυγόνι είναι ένα από τα θηράματα με τα οποία παθιάζομαι, αν και δεν θα μπορούσε κάποιος να με χαρακτηρίσει τρυγονοφάγο, αφού αφενός είμαι ολιγαρκής και αφετέρου, δύσκολα αποφασίζω να τα πάρω στο κατόπι μετά τα πρωινά περάσματα τους. Εντάξει περπατώ, ας μην τα παραλέμε, αλλά όχι τόσο ώστε να φτάσω αρκετούς άλλους που το όνομα τους είναι στην ίδια λίστα με αυτό του Βέγγου. Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη περπάτημα, εδώ στα ηλιοκαμένα και κακοτράχαλα νησάκια μας, έχει άλλη βαρύτητα.

Ήταν μια εποχή που σχεδόν κοιμόμουν με το ντουφέκι αγκαλιά. Όλο το βράδυ πάλευα στον ύπνο μου με τα κοπάδια των τρυγονιών που με περιτριγύριζαν και με έκαναν να ξυπνάω εγώ το ξυπνητήρι! Ήμουν ο πρώτος που έφτανε στο σκινάρι μπροστά στην διασταύρωση στο Αργευτό και περίμενα τους υπόλοιπους να πούμε καμιά κουβέντα και να λουφάξουμε στο καρτέρι του ο καθένας, περιμένοντας κι ελπίζοντας ότι η σημερινή θα είναι η καλή μέρα από τις τόσες που είχαμε ανταλλάξει. 

Εκείνο το ξημέρωμα η Γυάρος φεγγοβολούσε από τις αστραπές, ενώ κάποια σποραδικά σύννεφα προσέφεραν κρησφύγετο στα αστέρια και τροφή για ευοίωνα σχόλια και εικασίες. Ήταν μπουράσκα! Η βούλα για το τι επρόκειτο να διαδραματιστεί μόλις το γλυκοχάραμα έσβηνε το μαύρο στον ορίζοντα, μπήκε με τα κραξίματα των τρυγονοσουρτών, τα βιαστικά χαμηλά φτεροκοπήματα και τον ήχο του αέρα που έσκιζαν στην προσπάθεια τους να βρουν το κατάλληλο κλαράκι για να ξαποστάσουν. Ναι ήταν αλήθεια, είχαν έρθει, ήταν εκεί. Δεν μίλησε κανείς, όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Γυρίσαμε τις πλάτες ο ένας στον άλλον, κι ανοίξαμε βήμα για το καρτέρι μας. Συντροφιά μέχρι εκεί είχα την καλύτερη μουσική υπόκρουση του κόσμου, τα φτερά των τρυγονιών που με έκαναν να κοιτάζω συνεχώς ψηλά, λες και το μονοπάτι οδηγούσε στον Θεό. Που ξέρεις, μπορεί. Με τίποτα δεν πίστευα ότι είχα αρχίσει να κατεβαίνω τα σκαλιά της κόλασης!

Στρογγυλοκάθισα στην πέτρα που σήμερα μου φάνηκε ιδιαίτερα σκληρή. Ήθελα να σηκωθώ και να φωνάξω  «Ήρθαν μωρέ, τ’ ακούτε; δεν μας ξέχασαν». Το ρίγος στο κορμί μου έκανε βόλτες πάνω κάτω και η αδρεναλίνη έρρεε στο αίμα μου σε απίστευτα μεγάλες ποσότητες. Η θήκη του όπλου είχε ήδη απομακρυνθεί και το φυσέκι ήταν το μισό μέσα στην θαλάμη. Το δεξί μου πόδι χτυπούσε σαν κομπρεσέρ και το λαμπάκι απ’ το ρολόι μου αναβόσβηνε κάθε λεπτό. «Τι διάολο σήμερα, γιατί δεν ξημερώνει; 5 έχει πάει!». Ο Πλάστης όμως εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει ορίσει άλλη ώρα στον ήλιο να καβαλάει τα βουνά. Αυτό το πήγαινε έλα από όλες τις κατευθύνσεις με είχε κάνει τρελό. Από την μια να χαίρομαι κι από την άλλη να σκάω απ’ το κακό μου γιατί δεν θα καθόμουν σε όλο το πάρτι. Μόλις άναβε το γλέντι έπρεπε να πάω για το μεροκάματο, την φτώχια μου!

  Το καρτέρι απέναντι δεν είχε ένοικο ακόμα κι οι αμφιβολίες που μου έκαναν παρέα εδώ και ώρα για την εξασφάλιση των ιδανικότερων συνθηκών, με έκαναν να σκέφτομαι μήπως έπρεπε να μετακομίσω. Το χέρι μου άφησε τον σάκο ξανά δίπλα μου όταν ακούστηκε ένας ξερόβηχας, ο οποίος τρόμαξε ένα τρυγόνι που είχε κάτσει στην κορφή της αρεφτιάς που ήταν δίπλα. «Μην βήχεις χριστιανέ μου και τα διώχνεις. Αμάν και πως κάναμε για να έρθουν!» σκέφτηκα και άρχισα, αφού δεν είχα άλλη επιλογή πλέον, να βρίσκω τα προτερήματα που είχε το καρτέρι μου.
   
Το φως αν και αδύναμο ακόμα, μου επέτρεπε να δω απέναντι και να ξεχωρίσω ότι ο γείτονας τα είχε τέσσερα (!) αφού οι φακοί από τα γυαλιά του αστραποβολούσαν κάθε φορά που γύριζε το κεφάλι του. Τα φτεροκοπήματα είχαν καταλαγιάσει, δεν άκουγες κιχ. Το όλο σκηνικό θύμιζε την ηρεμία που επικρατεί πριν ξεσπάσει η θύελλα. Δεν είχαν φανεί ακόμα οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, που μοιάζουν σαν χέρια να σφιχταγκαλιάζουν το βουνό σ’ αυτήν την αέναη προσπάθεια που κάνει κάθε πρωί να σκαρφαλώσει τις πλαγιές, όταν ακουστήκανε οι πρώτες ντουφεκιές και πλημμύρησε ο τόπος τρυγόνια! «Εδώ είμαστε» είπα και πήρα ανάλογη στάση στο καρτέρι για να είμαι έτοιμος. 

Ο μπάρμπας απέναντι κάθονταν ήρεμος και απολάμβανε το πρωινό. Τα τρυγόνια περνούσαν από όλες τις κατευθύνσεις μπροστά του κι αυτός ατάραχος χάιδευε το διπλό που είχε στα πόδια του, λες και το είχε φέρει βόλτα. «Πάνω σου μάστορα» του φώναξα, αλλά αυτός δεν μπορούσε να τα δει. Ήταν πρωί ακόμα και τα μάτια του, αν και τέσσερα, δεν τον βοηθούσαν. Εγώ, τι εγώ; Έκανα τον τροχονόμο στον μπάρμπα, αριστερά, δεξιά, πάνω, κάτω, μπροστά, πίσω κ.ο.κ. είχα γδάρει τον λαιμό μου απ’ τις φωνές. «Μα τι στα κομμάτια, εγώ δεν θα ρίξω σήμερα;» μονολόγησα, συνεχίζοντας «Που να περάσουν από εδώ, ξέρουν ότι όταν το σηκώσω είναι τέλος, γι’ αυτό περνάνε από απέναντι που δεν τα βλέπει ο παππούς».

Μεγάλο λόγο είπα και το Βατερλώ μου δεν άργησε να έρθει! Σαν τον λυσσασμένο στεκόμουνα όρθιος στο καρτέρι και οι άδειοι κάλυκες κατρακυλούσαν στα βράχια ο ένας μετά τον άλλον, λες και δεν είχα καραμπίνα, αλλά μυδράλιο. Θηράματα μηδέν! Η ώρα περνούσε και ήδη είχα παραβεί τον χρόνο αναμονής μου εκεί κατά δέκα βασανιστικά λεπτά. Το χέρι μου μηχανικά άρπαζε τα φυσίγγια από την ζώνη κι ο δείκτης πίεζε την σκανδάλη με πιότερο πείσμα. Του κάκου! Ξαφνικά κατάλαβα ότι όλες οι θήκες ήταν άδειες. Ξέμεινα από φυσίγγια και δεν είχα καταφέρει να δω από κοντά τι χρώμα έχουν τα φτερά του. Το ρολόι έτρεχε, κι αυτό κόντρα μου πήγαινε εκείνο το πρωί. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Έσκυψα το κεφάλι μου, παραδέχτηκα την κατά κράτος ήττα μου, υποκλίθηκα στην σκοπευτική δεινότητα του μάστορα απέναντι, ο οποίος παρεμπιπτόντως μόλις ξημέρωσε για τα καλά ήταν φωτιά σκέτη, θύμιζε Τζον Γουέιν σου λέω, και σύρθηκα μέχρι το αυτοκίνητο μου. 

Ο δρόμος της επιστροφής έμοιαζε ατελείωτος, αφού φαίνονταν παράξενο σε όλους ότι κάποιος φεύγει στην μέση του γλεντιού και όλοι ρωτούσαν. «Νικόλα που πας τόσο νωρίς;» «Έχω να πάω στην δουλειά, δεν μπορώ να κάτσω άλλο, ήδη άργησα» αποκρινόμουν και άνοιγα το βήμα μου για να αποφύγω τα χειρότερα, αμ δε! «Πόσα έκανες;» η ερώτηση ακούγονταν σαν έκρηξη στο κέντρο του μυαλού μου. Έγνεφα με το χέρι «θα τα πούμε άλλη ώρα». Πάντα πιστεύω ότι είναι προτιμότερο ένα έντιμο όχι, από ένα ένοχο ίσως, αλλά εκείνη την στιγμή δεν είχα κουράγιο να μιλήσω, δεν έβγαινε η φωνή μου βρε αδερφέ! Έβγαλα την ζώνη και την έκρυψα στον σάκο μου, για να μην φαίνεται το πειστήριο της...γιαουρτοσύνης μου.

  Σωριάστηκα στην θέση του οδηγού και με τρεμάμενα χέρια έβαλα μπροστά να φύγω. Το τζάμι άνοιξα να πάρω μια ανάσα κι οι φτερούγες από τον σατανά που πέρασε στα δυο μέτρα δίπλα μου, με έκοψαν στη μέση. Τι μέρα μου φύλαγες Μεγαλοδύναμε; Ήταν τόσο δυνατό το αίσθημα αδικίας που με διακατείχε, που ήμουν σίγουρος ότι ξόφλησα την μέρα εκείνη της αμαρτίες που θα κάνω για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Έτσι είναι όμως αυτά. Αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Και είναι υπόχρεος να τους ακολουθεί όποιος αξιώνει να λέγεται σωστός παίκτης. Πρέπει να ξέρεις να κερδίζεις, αλλά η μαγκιά είναι να ξέρεις να χάνεις. Να σκύβεις το κεφάλι, να κάνεις τον σταυρό σου και να ελπίζεις για το αύριο. Να χαίρεσαι που εσύ έχασες, αλλά κέρδισε το κυνήγι. Γιατί κάθε μικρή δική σου ήττα μιας άγονης μέρας, είναι μια μεγάλη νίκη για εκείνο και όλα αυτά τα ζωντανά που εξασφαλίζουν τον σκοπό της συνέχισης του παιχνιδιού εδώ και χρόνια. 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 3/7/2013.