ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Απίστευτη είδηση από τις Η.Π.Α...!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ...!!!

Αποσπάσματα της FDA θα συλλαμβάνουν τον οποιοδήποτε επιχειρήσει να καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά στον κήπo του. Η είδηση Αστυνομίας Τροφίμων στις Η.Π.Α. πέρασε απαρατήρητη από τον ελληνικό Τύπο (και τους πολιτικούς μας) παρ’ όλο που θα έπρεπε όλοι μας να έχουμε αντιληφθεί,
πώς ο λαός των Η.Π.Α. αποτελεί τον «πιλότο» όπου δοκιμάζονται και πρωτοεμφανίζονται όλα όσα θα επιβληθούν αργότερα παγκοσμίως.

Όταν διορθωθούν οι ατέλειες που θα παρατηρηθούν κατά την εφαρμογή των νέων μέτρων, τότε περνούν στην Ευρώπη και λίγο αργότερα έρχονται και σε μας. Η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει η Ελλάδα, εν σχέσει με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι ότι καθυστερεί (ή και ματαιώνεται) η εφαρμογή των μέτρων.

Μετά από αυτά, θα περιμένουμε πότε θα έρθει στην Ελλάδα η νέα «εφεύρεση», που σκοπό έχει την μεγαλύτερη εξάρτηση από τις λίγες μεγάλες πολυεθνικές τροφίμων. Πρόκειται για τον «Νόμο S 510, για απαγόρευση ελεύθερων καλλιεργειών»! Οι μικροκαλλιεργητές και οι ιδιώτες, δεν θα μπορούν να διατηρούν και φυσικά να φυτεύουν σπόρους, κατ’ αρχήν σε λαχανόκηπους.

Ύστερα από καθυστέρηση ενός έτους η αμερικανική γερουσία ψήφισε το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο «S 510» για την… προστασία του καταναλωτικού κοινού και που αφορά τη βιομηχανία τροφίμων στις ΗΠΑ. Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε με ψήφους 73 ψήφους έναντι 25 και συγκέντρωσε τις θετικές ψήφους τόσο των δημοκρατικών όσο και των ρεπουμπλικάνων.

Ο νέος νόμος ουσιαστικά παρέχει πλήρη εξουσία στην αμερικανική υπηρεσία φαρμάκων και τροφίμων (FDA) στις διαδικασίες παραγωγής και διάθεσης τροφίμων στις ΗΠΑ, στο 80% περίπου της παραγωγής. Ο νέος νόμος πρόκειται να εστιάσει στην πρόληψη πάσης φύσεως επιδημιών που μπορεί να προκύπτουν στην διαδικασία παραγωγής τροφίμων, στον εντοπισμό τους και την αντιμετώπισή τους (όλα για το καλό μας).

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε το νομοσχέδιο αφορούσαν τα τρόφιμα που παράγονται από μικρούς παραγωγούς τόσο για εμπόριο όσο και για ιδία κατανάλωση, μιλώντας για σενάρια όπου αποσπάσματα της FDA θα συλλαμβάνουν τον οποιοδήποτε επιχειρήσει να καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά στον κήπo του. Στο τροποποιημένο κείμενο που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, που αυτοαναιρούνται από άλλα άρθρα.

Η FDA έτσι εκτός του ότι καθίσταται το κύριο όργανο στην παραγωγή τροφίμων μπορεί να υπαγορεύει οποιαδήποτε στιγμή το πώς παράγονται τα τρόφιμα, με ποιες διαδικασίες και ποια φάρμακα πιθανόν κρίνει ότι πρέπει να εντάσσονται στην διαδικασία της παραγωγής. Ένας νόμος αναμφισβήτητα που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, καθώς είναι πολύ πιθανό να δούμε σύντομα και την ευρωπαϊκή εκδοχή του.

Καθίσταται φανερό, ότι οσημέραι και περισσότεροι έλεγχοι θα καθορίζουν τον τρόπο της ζωής μας, ο οποίος θα εξαρτάται από τις αποφάσεις των ισχυρών.

Αναρωτιέται κάποιος αν ξαναγυρίζουμε κάποιες χιλιάδες χρόνια πίσω, όπου το είδος της ελευθερίας του ανθρώπου βρισκόταν σε άμεση εξάρτηση από τις επιθυμίες του άρχοντα. Εμείς οι Έλληνες βέβαια, το έχουμε αντιληφθεί, αφού τα τελευταία χρόνια αποφασίζουμε «ελεύθερα», ό,τι επιθυμεί η Τρόικα.

ΠΗΓΗ: http://www.triklopodia.gr

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Τους φταίει το γαϊδούρι και βαράνε το σαμάρι!

Συνελήφθη λαθροθήρας στον Ασπροπόταμο – Σε πλειστηριασμό οι πέρδικες από Κυνηγετικό Σύλλογο Καλαμπάκας.

Το σχόλιο του συντάκτη:

Η λαθροθηρία στην Ελλάδα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Το πρόβλημα εντείνεται από τις συμπεριφορές εκείνων που περιφρονούν επιδεικτικά τη νομοθεσία και οποιαδήποτε έννοια σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος. Η διαπαιδαγώγηση στην παρανομία και στην καταστροφή της ζωής είναι απαράδεκτη. Το συγκεκριμένο "σπορ" πλέον δεν αποτελεί παράδοση ή ανάγκη, αλλά μια αποκρουστική πρακτική επιδειξιομανίας.

Η είδηση, πιθανόν από άλλο χώρο :

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι στα γραφεία του Κυνηγετικού Συλλόγου Καλαμπάκας η δημοπρασία για δύο πέρδικες οι οποίες κατασχέθηκαν από Θηροφύλακες στην περιοχή του Ασπροποτάμου. Όπως μας ενημέρωσε ο πρόεδρος του Συλλόγου ο κ. Ταμπουράς δύο Θηροφύλακες σε έλεγχο που έκαναν σε άνδρα στην περιοχή του Ασπροποτάμου βρέθηκαν στη κατοχή του δύο πέρδικες. Αμέσως κίνησαν τις νόμιμες διαδικασίες και προχώρησαν στην κατάσχεση ενός σακιδίου, στην κατάσχεση του όπλου του και φυσικά των δύο πτηνών. Μάλιστα τις επόμενες ημέρες θα πραγματοποιηθεί και μήνυση εις βάρος του άνδρα αφού έτσι ορίζει ο νόμος . Το κυνήγι της πέρδικας για όσους δεν γνωρίζουν είπε, ξεκινά στις 2 Οκτωβρίου. Πριν από λίγο παρουσία του προέδρου πραγματοποιήθηκε η δημοπρασία των δύο πτηνών με αρκετούς συμπολίτες μας να συμμετέχουν σε αυτή.

=========================================================

Τα δικά μου συχαρίκια:

Λαλίστατος ο συντάκτης του ιστότοπου www.stagonnews.gr καυτηριάζει –και καλά κάνει- το φαινόμενο της λαθροθηρίας, προφανώς ορμώμενος από τα φιλοζωικά – οικολογικά του αισθήματα. Το ολίσθημα ΚΑΙ σε ετούτη την ανακοίνωση ενός περιστατικού λαθροθηρίας, φυσικά και δεν είναι η κοινοποίηση της είδησης γιατί είμαι ένας από αυτούς που πιστεύουν ότι μόνο όταν κοινοποιείται ένα κακώς κείμενο μπορεί κάποια στιγμή να διορθωθεί. Κατά την άποψη μου όσοι πέφτουν σε τέτοια αδικήματα θα έπρεπε να μένουν σε κοινή θέα για φτύσιμο!

 

Το κακό, για μένα, είναι ότι αφενός «κλείνει» εντός των ελληνικών συνόρων την γιγάντωση του προβλήματος, την ώρα που σε όμορα κράτη γίνονται ΤΑ αίσχη με τις ευλογίες των αρχών και αφετέρου, ότι πέρασε στο «ντούκου» την  παραγραφή όλων των αδικημάτων περί θήρας από την πρόσφατη υπουργική απόφαση, με πρόσχημα την αποσυμφόρηση των δικαστικών αιθουσών.


Κανένας π…αλικαράς, θιγόμενος οικολόγος δεν έβγαλε άχνα, όπως έκανε ο κυνηγετικός τύπος!

 Κανένα αυτί δεν ίδρωσε που τόσα ξενύχτια με κίνδυνο της ζωής των θηροφυλάκων –ιδιωτικών και δημοσίων- και τόσα έξοδα πήγαν στον βρόντο! Κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι οι κυνηγετικές οργανώσεις και οι νόμιμοι κυνηγοί προσπαθούν για την πάταξη του φαινομένου και το κράτος παρηγορεί και ξελασπώνει όλους αυτούς που αμαυρώνουν το προφίλ του κυνηγίου και κάνουν κακό στην φύση και την άγρια ζωή.


Τι να φταίει άραγε; Ότι σαν όλους μας κι αυτοί, οι οικολόγοι, έχουν τα βιοποριστικά τους προβλήματα και δεν υπέπεσε στην αντίληψη τους η είδηση; Μήπως είναι τελικά ευτελούς αξίας και «περιορισμένης κοινωνικής απαξίας» όπως αναφέρει το υπουργικό μανιφέστο αυτά τα αδικήματα; Ή μήπως υπάρχει δόλος και έννομο συμφέρον;…λέω τώρα εγώ! 

Κατά τα άλλα, πίσσα και πούπουλα σε όλους όσους θέλουν να λέγονται κυνηγοί και στην πραγματικότητα είναι οπλοφόροι.        

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Η λίστα μεγαλώνει...δυστυχώς!

Κυνηγός σκότωσε συγχωριανό του που τον πέρασε για αγριογούρουνο!

 Τον πυροβόλησε 34χρονος συγχωριανός του, που είχε πάει για κυνήγι αγριογούρουνου μαζί με άλλα τρία άτομα.  

Από την αρχή η ιστορία που είχε πει στους αστυνομικούς ο 34χρονος που τον βρήκε παρουσίαζε κάποια κενά. Δεν μπορούσε να δώσει σαφείς απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα και τελικά ομολόγησε ότι αυτός ήταν που πυροβόλησε τον συγχωριανό στο καρτέρι που είχαν στήσει για το αγριογούρουνο.

 Πως έγινε: 

Σύμφωνα με το LamiaReport, o άτυχος 51χρονος συνήθιζε να περπατάει τα απογεύματα έξω από το χωριό. Είχε ακολουθήσει το γνωστό μονοπάτι που πάει προς το μοναστήρι. Κρατούσε μάλιστα στα χέρια και ένα μικρο πριόνι για να καθαρίζει το μονοπάτι από τα χόρτα και τα κλαδιά. Οταν επέστρεφε είχε σουρουπώσει για τα καλά. Λίγο πριν φτάσει στο χωριό στη θέση «αεροπορία», πιο πάνω από τη δεξαμενή μια 4μελής ομάδα κυνηγών από το χωριό είχαν στήσει καρτέρι για αγριογούρουνο. Οταν ο ένας από αυτούς αντιλήφθηκε κάτι να κινείται μέσα στη δασώδη περιοχή, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ήταν ο 51χρονος συγχωριανός του και πυροβόλησε. 

Το οκτάβολο βρήκε τον άτυχο περιπατητή στη κοιλιακή χώρα. Ο ιατροδικαστής είπε ότι ο θάνατος ήταν σχεδόν ακαριαίος. Οι κυνηγοί αρχικά έπαθαν σοκ. Τελικά αποφάσισαν οι τρεις να φύγουν και να κρύψουν τα όπλα. Ο 34χρονος ανέλαβε να μεταφέρει το θύμα στο κέντρο υγείας. Το ήξερε ότι δεν υπήρχε ελπίδα. Είπε ότι τον βρήκε τραυματισμένο στο δρόμο και ειδοποίησε και τους άλλους για να τον κατεβάσουν. Όταν όμως οι αστυνομικοί της ασφάλειας άρχισαν τις ερωτήσεις έπεσε σε αντιφάσεις και τελικά ομολόγησε ότι ήταν η κακιά στιγμή στο καρτέρι για το αγριογούρουνο. 

Οι κάτοικοι στην Κυρτώνη είναι σοκαρισμένοι. Από την πρώτη στιγμή έλεγαν ότι ο 51χρονος είναι τόσο φιλήσυχος και αγαπητός, που δεν είχε ποτέ διαφορές με κανένα. Το σενάριο του ατυχήματος έπαιζε από την πρώτη στιγμή , αλλά κάνεις δεν ήθελε να το πιστέψει ότι πήγε τόσο άδικα και ότι τον πυροβόλησαν οι συγχωριανοί του άθελά τους.

 ΠΗΓΗ: http://www.protothema.gr/

Ο σύλλογος της Σύρας γιόρτασε τον προστάτη του κυνηγίου.


Ωπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος ετελέσθη απο το σύλλογο μας με κάθε μεγαλοπρέπεια η Θεία λειτουργία του Αγίου Ευσταθίου προστάτη των κυνηγών στο ιερό παρεκλήσσιο της Παναγίας των κυνηγών που με πολύ κόπο και μεράκι επισκεύασε ο σύλλογος μας, παρουσία πλήθους πιστών.
 
 
 

 Ακολούθησε κέρασμα με μεζεδάκια τα οποία έφτιαξαν μέλη του συλλόγου μας τα οποία και ευχαριστούμε πολύ.

Τα δάκρυα ενός βετεράνου.



Του Νίκου Βασάλου hhtp://kaliakouda.blogspot.com

Συνδέομαι με τους ανθρώπους που συμπαθώ και όχι μόνο! Δένομαι και τους τακτοποιώ, μέσα μου, τον καθένα στο δικό του ράφι. Σε δικό του, μοναδικό μέρος το οποίο επισκέπτομαι με κάθε ερέθισμα που θα μου τον φέρει στο μυαλό. Μια γεύση, μια μυρωδιά, έναν ήχο, μια κουβέντα, μια απλή, μικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητας μου.
Επιλεγώ περιστατικά, ένα για τον καθένα, με τα οποία τους συνδέω. Είναι μια τεχνική η οποία μου προσφέρει ευχαρίστηση κι ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη κάθε φορά που τους θυμάμαι.

Ένας από αυτούς που καταλαμβάνουν ένα από τα ράφια του μυαλού μου, είναι κι εκείνος που συναντώ κάθε πρωί, χρόνια τώρα, στον τόπο που έχω χαρεί, έχω στεναχωρεθεί, έχω θαυμάσει, έχω μουσκέψει στον ιδρώτα  τα καυτά πρωινά του Σεπτέμβρη. Εκεί που η βροχή έχει σαπίσει τα κόκαλα μου στα τσιχλοκυνήγια τους ζόρικους, απρόβλεπτους και δίγνωμους χειμώνες. Στον τόπο που έχω ζήσει το κυνήγι σε όλες τις εκφάνσεις του. Στα καλά, όταν η απλοχεριά του Μεγαλοδύναμου με αφήνει άφωνο. Στα δύσκολα, όταν η ακοπία με φέρνει σε μεγάλη απελπισία. Στα πικραμένα πρωινά, τότε που ρίχνω ανάθεμα σ’ αυτόν που πατάει την σκανδάλη όταν δεν πρέπει. Μέσα σε όλα αυτά εκείνος είναι εκεί, παρόν!

Ευγενικός και χαμηλών τόνων. Με ήπια φωνή και πάντα χωρίς κανένα ίχνος ανταγωνισμού, αφού είναι ο τελευταίος που απλώνει το ώριμο πόδι του για να καβαλήσει το αγκαθωτό πλέγμα που κρατάει τα αιγοπρόβατα μακριά από τα μποστάνια της γειτονιάς.
 
Η ιστορία που τον συνοδεύει μέσα στο μυαλό μου, αναβιώνει κάθε φορά που σβήνω ένα τσιγάρο στο καρτέρι. Η σκέψη είναι τόσο έντονη, που κοιτάζω κάθε φορά γύρω μου και ψάχνω την Ίρμα του που, όσο ζούσε κι έτρεχε πίσω από το μηχανάκι του για να έρθει στο κυνηγοτόπι, δεν άφηνε αποτσίγαρο να πάει χαμένο. Τι κι αν ήταν αναμμένο, δυο μασήματα και κάτω! Μετά κοιτούσε με λαχτάρα και τα μάτια της φώναζαν: Θέλω κι άλλο, δεν έχει άλλο; Η Ίρμα έφυγε για άλλα, μοναδικά κυνηγοτόπια και μια άλλη, νέα, ακολουθεί τον καλό μου φίλο και συνκυνηγό.

Οι μέρες για την μεγάλη, πολυπόθητη κάθοδο των τρυγονιών πλησίαζαν. Κάθε μέρα σκεπτόμουν ότι σιγά σιγά θα ετοιμάζονταν  να εγκαταλείψουν τα βόρεια, πλατιά σιταροχώραφα. Να αφήσουν τις απέραντες φυτείες ηλιόσπορου, τις φωλιές τους, το σπίτι τους, την γενέτειρα τους και να ακολουθήσουν, για ακόμα μια φορά, την διαδρομή που ξέρουν ακόμα όντας μέσα στο αυγό. Αυτή που ακολούθησαν οι προγονοί τους πέρσι, πρόπερσι, χιλιάδες χρόνια τώρα σε ένα αέναο ταξίδι γεμάτο ζωή και θάνατο!

Οι παρουσίες ίδιες δόξα τον Θεό. Κανείς δεν έλειπε, ήμασταν όλοι εκεί. Με πολλά προβλήματα, που φρόντισαν άλλοι να μας φορτώσουν, αλλά εκεί. Με προσμονή κι ελπίδα για την μέρα που ξημέρωνε. Καλημέρα, καλό μήνα, και του χρόνου. Ήταν οι πρώτες κουβέντες που ανταλλάξαμε όλοι μας, αλλά, για μια στιγμή! Που ήταν εκείνος; Εκείνος έλειπε, δεν είχε φανεί ακόμα. Δεν φάνηκε ο προπομπός του, το σκυλί που έτρεχε μπροστά από το μηχανάκι με κατεβασμένο το κεφάλι, αποδίδοντας χαιρετισμό σε όλη την ομήγυρη και την ουρά της να κοντεύει να ξεκολλήσει από το κούνημα και την χαρά.

«Περνούν τα χρόνια και το πρωινό ξύπνημα γίνεται ζόρικο» σκέφτηκα και χαμογέλασα που εγώ ακόμα είμαι στην μέση. Στα 30 παλικάρι, στα 40 σαν λιονταρι, στα 60 μαϊνάρει, λέει μια ρήση του τόπου μου κι ο απών είχε περάσει τα 60 εδώ και καιρό. Ο ήλιος ρόδιζε την κορυφογραμμή στις Ράσες. Έβλεπες πλέον να κυνηγήσεις κανονικά και με ασφάλεια. Ετοιμάστηκα, έκανα τον σταυρό μου, ευχήθηκα να είμαι καλά και του χρόνου και να μπορώ να δρασκελίζω τα κακοτράχαλα και ξεκίνησα. «Θα έρθει πιο αργά» σκέφτηκα.

Η διαδρομή ίδια. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι μετά από τόσες φορές, αν βγάλω τις αρβύλες μου θα την κάνουν μόνες τους! Το αποτέλεσμα εκείνης της εξόδου αναμενόμενο, αν εξαιρέσω μια εξ αποστάσεως οπτική επαφή που είχα με έναν εκπρόσωπο των προσφιλών μου περιστεροειδών κατά την επιστροφή μου στο αυτοκίνητο. Όσο πλησίαζα είδα από μακριά το γνώριμο μηχανάκι παρκαρισμένο στο ίδιο σημείο να περιμένει τον ήρεμο καβαλάρη του. Τώρα ήμασταν όλοι εκεί!

Ξεφορτώθηκα όπλο, φυσίγγια και ντορβά, έβγαλα το καπέλο να πάρει αέρα το ιδρωμένο, γυμνό κρανίο μου, άναψα ένα τσιγάρο και έστρεψα την προσοχή μου στην πλαγιά ψάχνοντας εκείνον. Η σκυλίτσα του, γιαγιά πλέον κι αυτή, έτρεχε στην κατηφόρα θυμίζοντας την Λώρα στο αγαπημένο έργο των παιδικών μου χρόνων «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» για να με συναντήσει. Εκείνος από πίσω κάνοντας μικρά, σίγουρα βήματα πλησίαζε. Η φιγούρα γνώριμη, αλλά κάτι έλειπε από το κάδρο. Η απόσταση είχε μικρύνει αρκετά και μου επέτρεπε να δω λεπτομέρειες. Πουκάμισο, παντόφλες και σορτς! Σε καμία περίπτωση ο ηλικιωμένος φίλος μου δεν θύμιζε κυνηγό. Τουρίστα που έχασε τον δρόμο για την παραλία μπορεί, αλλά θηρευτή όχι.

Όσο πλησίαζε παρατήρησα και την απουσία του όπλου. Ένα μαντίλι μόνο έκανε βόλτα στο πρόσωπο του, μάλλον, για να ρουφήξει τον ιδρώτα που προκαλούσε η ζεστή μέρα του Σεπτέμβρη…μάλλον!

Δυο μέτρα μας χώριζαν πλέον. Ανταλλάξαμε ευχές οι οποίες από μέρους του δεν ήταν και οι πλέον θερμές. Το μαντίλι έμπαινε κάτω από τα γυαλιά του και σκούπιζε τα μάτια του. Αποφάσισα να σπάσω την αμήχανη σιωπή του πειράζοντας τον, προσπαθώντας να εκμαιεύσω και πληροφορίες για την άοπλη επίσκεψη του στο βουνό. «Άφησες το όπλο στο καρτέρι για να μην το κουβαλάς κάθε μέρα;» είπα γελώντας, μην μπορώντας να ξέρω σε τι βάραθρο θα με πετούσαν η απάντηση και η αντίδραση του.

«Μπα, δεν έβγαλα άδεια φέτος. Δεν μπορώ, τα μάτια μου, δεν βλέπω καλά» έβγαλε το μαντίλι και σκούπισε τα μάτια του. Το πρόσωπο του έσπασε…έκλεγε σαν μωρό παιδί! Έμεινα άφωνος για λίγα δευτερόλεπτα, τέτοιο δέος και σοκ μου προκάλεσε η απρόβλεπτη αντίδραση ενός άντρα, που στην δύση της ζωής του, κλαίει σαν μαθητούδι για το κυνήγι. Ναι για το κυνήγι! Η ηλικία του, του επέτρεψε να ζήσει μοναδικά κυνήγια σε ένα κυκλαδονήσι που φημίζεται για τα περάσματα των τρυγονιών εκείνων των χρόνων της αφθονίας κι εκείνος έκλαψε μπροστά μου για το φτωχό πλέον κυνήγι που έχανε μέσα από τα χέρια του σαν το νερό, ενώ άλλοι στην ηλικία του κάνουν τον σταυρό τους που ξυπνάνε το πρωί κι αρκούνται μόνο σ’ αυτό.

Πόσο αμήχανα μπορεί να αισθάνθηκα, πόσο μικρός μπροστά στο μεγαλείο ενός άντρα που δεν φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματα του και να κλάψει παρουσία άλλου, γι’ αυτό που αγαπάει τόσο πολύ και το χάνει τόσο άδοξα. Προσπάθησα να ψελλίσω κάτι για γιατρούς και φάρμακα, αλλά φάνηκα τόσο αδέξιος. Η έκφραση του προσώπου του δεν άφηνε περιθώρια για τίποτα άλλο, παρά για μια μόνο λέξη…τέλος!

«Θα έρχομαι να κάνω μια βόλτα, να μου φεύγει ο νταλκάς» μου είπε, καβάλησε το μηχανάκι κι έφυγε μαζί με την σκυλίτσα του. Μου άφησε για παρέα μια ανατριχίλα στο πετσί και μια βαθειά θλίψη στην ψυχή μου. Έμεινα να τον κοιτάζω μέχρι που χάθηκε κι ευχόμουν μέσα μου να μπορέσω να αγαπήσω κι εγώ τόσο πολύ το κυνήγι, αλλά να μην αξιωθώ να ζήσω την μέρα που θα το αποχωριστώ ζωντανός.


Θα μου λείψεις χαμογελαστέ μου φίλε. Σ’ ευχαριστώ που δεν σκέφτηκες μόνο την δική σου ικανοποίηση, αλλά αντί αυτής έβαλες πρώτα την ασφάλεια όλων μας. Έχεις πολλά κότσια τελικά κι ας νομίζεις ότι σ’ εγκαταλείπουν.  

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 25/9/2013.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αυτήν την Τετάρτη 25/9/2013 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Παραγραφή αδικημάτων...πάσης νόσου και πάσης μαλακίας!

Στην κατάθεση τροπολογίας, βάσει της οποίας παραγράφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη για αδικήματα με μικρή κοινωνική απαξία που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.8.2013, προέβη ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου.

Ως προς τα αδικήματα με μικρή κοινωνική απαξία, προβλέπεται ότι παραγράφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.8.2013:
 α) των πταισμάτων και
 β) των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι ένα έτος ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές.

Τα αδικήματα που παραγράφονται είναι τα εξής:
Το κυνήγι στο καρτέρι της μπεκάτσας, άρνηση για έλεγχο, θήρα άνευ αδείας, παράνομη μεταφορά όπλου, θήρα με ηχομιμητική συσκευή, θήρα από μηχανοκίνητο πλωτό μέσο, θήρα εκτός περιόδου, θήρα το βράδυ κλπ..........

Και όλα αυτά για την αποσυμφόρηση των ποινικών δικαστηρίων από μεγάλο αριθμό δικογραφιών.
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που παραγράφονται τα παραπάνω αδικήματα. Το ίδιο είχε συμβεί το 2005 και πέρυσι. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε για τους κόπους, τα ξενύχτια και την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί Κυνηγετικές Οργανώσεις, η Θηροφυλακή και για όλους όσους βοηθούν στην πάταξη της λαθροθηρίας.


ΠΗΓΗ: http://ksandrou.blogspot.gr/

Ήταν ένας γάιδαρος με μεγάλα...δόντια!



Tου Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Μπορεί ο τίτλος να παραπέμπει στο γνωστό, πολύ αγαπημένο, αθώο παιδικό τραγουδάκι, αλλά ο κυρ Μέντιος της ιστορίας μας αποδείχτηκε σέρτικος, πολλά βαρύς και με εκφυλισμό του DNA του!

Απορούσα πάντα με την μοναδική ευκολία που έχουν οι γυναίκες να πιάνουν την κουβέντα μέσα σε δευτερόλεπτα με θέματα που αφορούν και καταλαβαίνουν μόνο εκείνες φυσικά. Μια καλημέρα είπαμε με τον Μέμη μπροστά στον γκισέ ενός γραφείου περιμένοντας να εξυπηρετηθούμε από τον υπάλληλο και, ω του θαύματος, στην στιγμή ξαμοληθήκαμε για ορτύκια στις βορειοδυτικές άκρες του νησιού μας.

«Μια φορά είχα έναν αρσενικό σκύλο μπουνταλά που ήθελε «ξύπνημα» και επέλεξα ένα απόγευμα να πάμε μια βόλτα για ορτύκια με σκοπό να αποφύγω την πολυκοσμία και τις πυκνές τουφεκιές. Μαζί είχα και τον γιό μου, ο οποίος έχει μεγάλη μανία από πιτσιρικάς με το κυνήγι κι εδώ και χρόνια με ακολουθεί κατά πόδας.

Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχαμε προχωρήσει πάρα πολύ. Θες η παρέα, θες η ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, κοντεύαμε να φέρουμε βόλτα όλη την Απάνω Μεριά! Είχαμε μπει σε ένα χωράφι που είχε από την μια πλευρά πλέγμα ψηλό κι από την άλλη ξερολιθιά και ή μπρος έπρεπε να πάμε ψάχνοντας την έξοδο για να επιστρέψουμε, συνεχίζοντας να ελπίζουμε για κανένα ξεχασμένο ορτύκι, ή πίσω και να ψάχνουμε τα ψαγμένα, κάτι που κάνει την απελπισία να βαραίνει τα πόδια και το δίκαννο να φαντάζει ασήκωτο!

Στο δίπλα χωράφι είδα έναν γάιδαρο, αυτούς τους Φολεγανδρινούς με τα μεγάλα αφτιά και την ρίγα στο πλάι. Δεν έδωσα σημασία αφού γαϊδούρια έχω δει πολλά, τόσο τετράποδα, όσο και δίποδα (!) αφενός και αφετέρου, ο σκύλος μου δεν πείραζε ζώα. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν μην ενοχλήσουμε εμείς το ζωντανό, αλλά το ότι εκείνο εκδήλωσε την απέχθεια του προς την παρέα μας και ειδικότερα στο σκυλί μου.

Έβαλε τα μεγάλα αφτιά του πίσω δείχνοντας ότι πάει γυρεύοντας, σήκωσε τα χείλη του και μοστράροντας την κίτρινη οδοντοστοιχία του, κακή διαφήμιση οδοντόπαστας, άρχισε να πηγαίνει παράλληλα στο πλέγμα προκαλώντας τον σκύλο. Εκείνος δεν έχασε την ευκαιρία, σήκωσε το γάντι και άρχισε να τρέχει γαυγίζοντας, ψάχνοντας παράλληλα να βρει δίοδο από το εμπόδιο που δεν τον άφηνε να τιμωρήσει τον αυθάδη όνο.    

Εμείς γελούσαμε με την «μύγα» που είχε τσιμπήσει το γαϊδούρι και, αφού δεν υπήρχε κυνηγετικό ενδιαφέρον στην περιοχή, αφήσαμε τα δυο τετράποδα να αλληλοβριστούν ελεύθερα, πάντα, με την ασφάλεια του πλέγματος που τα χώριζε. Αυτός ο τσαμπουκάς συνεχίστηκε για αρκετά μέτρα μέχρι που ο σκύλος, για κακή του τύχη, βρήκε μια τρύπα και μέχρι να τον φωνάξω πίσω, είχε περάσει μέσα στον χώρο που ήταν ο πολύ εξαγριωμένος πλέον κυρ Μέντιος. Εγώ να ψάχνω τρόπο να περάσω μέσα για να κάνω τον διαιτητή και να μην μπορώ. Του κάκου φώναζα τον σκύλο να γυρίσει πίσω. Προσπαθούσα να τρομάξω το σεληνιασμένο γαϊδούρι, αλλά κανένα αποτέλεσμα.

Όταν μπόρεσα να περάσω ήταν αργά! Ο σκύλος ήταν ήδη ανάμεσα στην μασέλα του γαϊδάρου, ο οποίος τον είχε αρπάξει από τον λαιμό λες και ήταν διασταύρωση με λεοπάρδαλη. Εκεί ήταν που έχασα τα λογικά μου. Παναγία μου θα μου φάει τον σκύλο αυτό το πράμα είπα και χωρίς να το σκεφτώ, γύρισα το δίκαννο και το προσγείωσα στην ράχη του κακότροπου υποζυγίου, σώζοντας τον μπουνταλά μου από τα χειρότερα.

Με το σκυλί στα χέρια, του οποίου ο λαιμός ήταν γεμάτος αίματα, έτρεχα για την θάλασσα να το πλύνω και να δω τι ζημιά του είχε κάνει αυτή η μανιασμένη ίαινα. Αυτή η αρκούδα, αυτό το λιοντάρι της ερήμου, ο κακός λύκος, το τσακάλι, το κογιότ, ο ιαγουάρος, ο γατόπαρδος. Γάιδαρος πάντως αυτό δεν ήταν! Ευτυχώς το σκυλάκι μου δεν είχε τίποτα πέρα από αμυχές, αφού τα δόντια που είχε κληρονομήσει ο φονιάς ήταν από φυτοφάγο ζώο.

Ως ανάμνηση εκείνου του…γαϊδουροσκυλοκαυγά, έχω ένα σπασμένο κοντάκι το οποίο όλο λέω ότι θα φτιάξω κάποια στιγμή, αλλά το κρατώ και σαν σουβενίρ. Αιτία να θυμάμαι εκείνη την μέρα και να γελάμε με τους φίλους, καλή ώρα.»

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως αυτές οι «αντρικές» κουβέντες να είναι οι πλέον ακαταλαβίστικες για μεγάλη μερίδα ανθρώπων συμπεριλαμβανομένων και πολλών γυναικών. Υπάρχει όμως πλέον μεγάλος αριθμός από αυτές που, εκτός του ότι καταλαβαίνουν την αιτία που εξορίζει από την εστία της οικογένειας από την μαύρη νύχτα έναν άντρα και τον κάνει να μιλάει μερόνυχτα γι’ αυτό, το ασπάζονται και δεν διστάζουν να μυηθούν στον απέραντο ζωογόνο κόσμο του κυνηγίου. Κάτι που δεν μπορούν οι άντρες να κάνουν, ευτυχώς, με πολλά «γυναικεία» ζητήματα!  

Παρεμπιπτόντως, ο κυρ Μέντιος ζει και βασιλεύει στα κακοτράχαλα βοσκοτόπια της Απάνω Μεριάς και καραδοκεί για όποιον θέλει να δοκιμάσει τις μασέλες του. 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 18/09/2013.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Στο Τύπος Κυνήγι που κυκλοφορεί σήμερα μαζί με τον Ελεύθερο Τύπο:
 
Η μεγάλη επιστροφή, κυνήγι ξανά στον Αμβρακικό,
Σκόπευση: Τα μυστικά της σωστής τουφεκιάς στο λαγοκυνήγι,
Βλητική: Θεωρίες της σωστής κατανομής των σκαγιών,
Άγρια Πανίδα: Ραδιενέργεια χτύπησε και τους αυστριακούς αγριόχοιρους.
DVD: Στοχεύοντας στις πέρδικες.
 
Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!
 
 

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ατύχημα με το "καλημέρα" σε γουρουνοκυνήγι.

Σε τραγωδία εξελίχθηκε το κυνήγι αγριόχοιρου κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Η παρέα που είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες διαθέσεις θρηνεί από το μεσημέρι της Κυριακής τον χαμό ενός μέλους της που πυροβολήθηκε την ώρα του κυνηγιού.
Νεκρός είναι ένας 47χρονος κάτοικος Ιωαννίνων ο οποίος δέχθηκε τα πυρά ενός 39χρονου από τις Καρυές.
Το δυστύχημα συνέβη μεταξύ των χωριών Χρυσόδουλης και Αργυροχωρίου Πωγωνίου.
Ο 39χρονος νόμισε ότι οι κινήσεις ανάμεσα στα δέντρα προέρχονταν από αγριογούρουνο και πυροβόλησε. Μόνο που εκεί βρίσκονταν ο 47χρονος φίλος και εξάδελφός του, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες.

Νέα από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301


Κυνηγοί βρήκαν δηλητηριασμένα όρνια στο βουνό Πίνοβο Πέλλας
Δύο κυνηγοί βρήκαν δηλητηριασμένα δύο όρνεα στο βουνό Πίνοβο, πάνω από το χωρίο Βορεινό Πέλλας. Τα νεκρά πουλιά βρίσκονταν δίπλα σε κουφάρι από ψόφιο άλογο, στο οποίο άγνωστοι μάλλον είχαν βάλει δηλητήριο.
Αμέσως οι δύο κυνηγοί ενημέρωσαν τον ομοσπονδιακό θηροφύλακα της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας – Θράκης, ο οποίος με τη σειρά του ενημέρωσε την Ομοσπονδία και το τοπικό Δασαρχείο και το ΕΘΙΑΓΕ.
Τα δύο όρνια ήταν δακτυλιωμένα και οι κυνηγοί παρέδωσαν στον Ομ. Θηροφύλακα τα δύο δακτυλίδια. Από τους αριθμούς τους διαπιστώθηκε ότι το ένα όρνιο είχε δακτυλιωθεί στο Ισραήλ.  Μεγάλα ερωτηματικά προξενεί το γεγονός πως τα νεκρά πτηνά προσπάθησε άγνωστος να τα κάψει, καθώς βρέθηκαν μισοκαμμένα, πιθανόν για να συγκαλύψει τα ίχνη της δηλητηρίασης.
Η υπευθυνότητα των δύο κυνηγών και η άμεση παρέμβαση του Ομοσπονδιακού Θηροφύλακα της ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ κ. Α. Ταχυδρομίδη βοήθησε στην ανάδειξη του θέματος.
 Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης, πέραν της ενημέρωσης προς τη δασική υπηρεσία, θα καταθέσει άμεσα μηνυτήρια αναφορά.

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Υπομονετικά περιμέναμε έξι χρόνια γι αυτή την ανάρτηση… Επιτέλους επιτρέπεται το κυνήγι στον Αμβρακικό.

Επιτέλους ήρθε η δικαίωση για τους νόμιμους κυνηγούς της περιοχής και όχι μόνο.
Έξι χρόνια παραλογισμού και μετάθεση ευθυνών από τον έναν στον άλλον πέρασαν. Έξι χρόνια και μια απόφαση απαγόρευσης της θήρας στον Αμβρακικό Κόλπο στάθηκαν ικανά να υπάρξει η ανάγκη δημιουργίας του ΚΥΝΗΓΟΤΟΠΟΥ, ενός ΚΥΝΗΓΟΤΟΠΟΥ που είχε σαν στόχο να καταγγέλλει και συνάμα να αναδεικνύει τα προβλήματα που ταλανίζουν τον Αμβρακικό Κόλπο. Μετά από αυτή τη θετική εξέλιξη εφιστούμε την προσοχή σε όλους τους κυνηγούς να εφαρμόσουν πιστά την νομοθεσία περί θήρας και την συγκεκριμένη απόφαση για να καταλάβουν επιτέλους όλοι, πώς δεν φταίει το νόμιμο κυνήγι για τον αφανισμό της πανίδας μιας περιοχής, αλλά πολλοί άλλοι παράγοντες. 

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


  • Ιχνηλάτες και ιχνηλασίες, στο κυνήγι δεν φτάνει ποτέ μόνο ένα.
  • Τα κατάλληλα λαγοφυσίγγια
  • Λύσσα: Από αέρος η λύση για την αντιμετώπισή της
  • Σκυλόκουτα: Μεγάλος ντόρος για τον ίδιο νόμο
  • Κυνηγετικές οργανώσεις: «Αντάρτικο» με πολλούς ανεξάρτητους Συλλόγους
  • Ιερείς: Εφαρμόζεται η απόφαση της Ιεράς Συνόδου για αφοπλισμό

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αυτήν την Τετάρτη 11/9/2013 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Το πεπρωμένο, φυγείν αδύνατο!



Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Το ενδιαφέρον ενός γονιού για το παιδί του μπορεί να δρομολογήσει μια σειρά από δράσεις και αντιδράσεις που, συχνά αν όχι πάντα, ξεπερνούν τα όρια. Στήνουν χρυσά κλουβιά με απώτερο σκοπό την προστασία των βλασταριών τους και την αποφυγή υποτιθέμενων επικείμενων κινδύνων. Το τι είναι σωστό, λάθος, καλό, ή κακό, είναι υποκειμενικές έννοιες αφού ο καθένας μας τα αξιολογεί διαφορετικά. Τι συμβαίνει όμως όταν μας βοηθά κάποιος να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία;

Ο Μιχάλης είναι ένας τέτοιος γονιός. Ένας από τους πατεράδες που μετατρέπονται σε λυσσασμένα σκυλιά προκειμένου να προστατέψουν τα όρια της άγιας οικογένειας και την ανοικοδόμηση ενός κλουβιού την είχαν στο υποσυνείδητο τους ιερή υποχρέωση και επίτευγμα λίγων δευτερολέπτων. Ο Αντρέας ήταν τότε ένας έφηβος που στις φλέβες του έρεε, αντί για αίμα, εξαιρετικά εύφλεκτο υλικό το οποίο έσβηνε τις σπίθες που ξεχυνόντουσαν από το βλέμμα του, περιμένοντας καρτερικά αυτήν την μια που θα άναβε φωτιά.

Οι λέξεις τουφέκι, μηχανή και ότι άλλο μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο την αρτιμέλεια ενός νέου, ήταν απαγορευμένες δια ροπάλου μέσα στο σπίτι…κάτι μου θυμίζει αυτό. Έλα όμως που για κακή τύχη του Μιχάλη ο μικρός είχε «κακές επιρροές»! Ένας παθιασμένος με το κυνήγι γιατρός παθολόγος και ο, από καιρού μυημένος με το κυνήγι, γιος του -φίλος του Αντρέα- ήταν αυτοί που δεν άφηναν τον μικρό σε ησυχία. Ήταν αυτοί που, κατά τον Μιχάλη, συντηρούσαν την φλόγα του μονάκριβου διαδόχου του και δεν έχαναν Σαββατοκύριακο που να μην τον εκθέσουν σε κίνδυνο, αφού τον έπαιρναν μαζί στο βουνό και τον έφερναν σε επαφή με τουφέκια, φυσεκλίκια και σκυλιά.

Πατέρας και γιος είχαν τακτικά συζητήσεις, οι οποίες είχαν την ίδια κατάληξη. Ο ένας να βγάζει αφρούς από τα νεύρα κι άλλος να τρέχει για το δωμάτιο του δακρυσμένος. « Όπλο εδώ μέσα δεν μπαίνει» έλεγε ο αναβράζων πατέρας χαϊδεύοντας επιβλητικά το μουστάκι του, απολαμβάνοντας τα δικαιώματα που του χάριζε ο θώκος του αρχηγού της οικογένειας. «Να μου τρέχεις από την μαύρη νύχτα στα βουνά με τα τουφέκια, να πας να γλιστρήσεις, ή να σου βγάλει κανένας τα μάτια με τα σκάγια, να έχουμε άλλα.» και άρχιζε να απαριθμεί όλους εκείνους τους μονόφθαλμους, κουτσούς, μονόχειρες και λοιπούς τραυματίες που είχαν αποκύημα της αγάπης για το χόμπι τους ένα κουσούρι.

Ο σύλλογος των κυνηγών του νησιού διοργάνωνε τον αποκριάτικο χορό του, ο οποίος συνοδευόταν με την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας. Το μαγικό χαρτάκι της εισόδου ήταν το δώρο του γιατρού προς τον γιο του και τον φίλο του, τον Αντρέα. Ο Μιχάλης γκρίνιαζε, αλλά δεν επέμεινε πολύ. Εκεί ήταν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτα κακό. Μπορεί το μαγαζί να ήταν γεμάτο κυνηγούς, αλλά τι να το κάνεις; Άσφαιροι και άοπλοι θα ήταν όλοι τους. Ατύχημα δεν θα μπορούσε να συμβεί. Έτσι τουλάχιστον ζύγισε τα πράγματα ο Μιχάλης και η χαρά του Αντρέα ήταν απερίγραπτη.

Η ώρα κυλούσε και έφτασε η στιγμή να γίνει η κλήρωση των δώρων που θα κέρδιζαν κάποιοι τυχεροί για το καλό του χρόνου, προσφορά του συλλόγου και κάποιων καταστημάτων του νησιού. Αφού δόθηκαν στους τυχερούς μπλουζάκια, καπέλα, φυσίγγια, παντελόνια και άλλα, έφτασε η σειρά του σούπερ δώρου. Ένα αλληλεπίθετο δίκαννο γνωστής εταιρείας!

Μάταια κοιτούσαν όλοι, κι εγώ μαζί, τα αποκόμματα των κλήρων τους, η Άρτεμης είχε κάνει την επιλογή της εδώ και καιρό. Ο Αντρέας ήταν ο τυχερός της βραδιάς και δεν πίστευε στα μάτια και τα αφτιά του. Κρατούσε σφιχτά στο χέρι του το αποδεικτικό της νίκης, διαβατήριο για την ευτυχία! Φυσικά στο σπίτι οι κουβέντες δεν ήταν οι πλέον ευρύχωρες, αφού μπορεί να μην ξοδεύτηκαν χρήματα του οικογενειακού προϋπολογισμού για την αγορά του, αλλά δεν έπαυε να είναι ένα όπλο. Ένα αντικείμενο που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για την ασφάλεια του Αντρέα, ο συνδετικός κρίκος που θα τον έδενε με την μεγάλη του αγάπη, το κυνήγι και η αιτία για περισσότερα έξοδα, άδειες, φυσίγγια, σκυλιά κτλ.

Βρεθήκαμε σε ουδέτερο έδαφος ανταλλάσοντας οικογενειακή επίσκεψη σε ένα κοινό μας φιλικό ζευγάρι. Η αγωνία του Μιχάλη έκδηλη. «Δεν ξέρεις τι έπαθα;» είπε, λες και ετοιμαζόντανε να μου εκμυστηρευτεί το χειρότερο κακό, χωρίς να ξέρει ότι κι εγώ είχα την ίδια λατρεία με το παιδί του, το κυνήγι. «Πήρε ο γιατρός τον μικρό στο χορό των κυνηγών και του έπεσε το τουφέκι στην κλήρωση» συνέχισε ανοίγοντας τα μάτια του διάπλατα. «Άντε, μπράβο πάντα τέτοια!» είπα εγώ κάνοντας τον ανυποψίαστο αν και ήμουν παρόν και ένας απτούς «χαμένους» της βραδιάς. Εκείνος σταμάτησε για μια στιγμή, με κοίταξε και με χαμηλό, σχεδόν συνωμοτικό τόνο με ρώτησε «Είσαι κι εσύ κυνηγός; Τουφέκια, σκύλοι κτλ;». «Ε βέβαια, οπλοστάσιο ολόκληρο έχει στο σπίτι» απάντησε πριν προλάβω να πω λέξη η γυναίκα μου. «Ωχ Χριστέ μου, που έπεσα» φώναξε κλείνοντας τα μάτια, μην μπορώντας να πιστέψει ότι προσπάθησε να βρει λύτρωση, να πει τον πόνο του ακουμπώντας στον ώμο του οχτρού.

Εγώ είχα καταλάβει από τα βλέμματα των άλλων τις αντιλήψεις του και δεν άργησα να τον «πυροβολώ» με ερωτήσεις. Η κουβέντα είχε φτάσει σε σημείο που έπρεπε να βγει ετυμηγορία. Ο Αντρέας, ή άφηνε τα εγκόσμια με μια δική μου ενδεχόμενη συνηγορία ότι ήταν μικρός για τέτοια, ή, έβρισκε έναν σύμμαχο στο πρόσωπό μου, ο οποίος θα λειτουργούσε και σαν τροχοπέδη στον κατήφορο του φόβου του πατέρα του.

«Η απόφαση είναι δική σου, αλλά για πες μου Μιχάλη σε παρακαλώ, τι προτιμάς; Να γυρίζει το παιδί σου μέχρι τα ξημερώματα στα μπαράκια και να πίνει, με αμφιβόλου ποιότητας και επιπέδου παρέες, ή να πέφτει νωρίς για ύπνο αιτία του ότι θα πρέπει να σηκωθεί χαράματα να πάει για κυνήγι με τον γιατρό, που όλοι γνωρίζουν τι άνθρωπος είναι, το ήθος και τον χαρακτήρα του;» Έμεινε να με κοιτάει μην μπορώντας να βγάλει άχνα, καθώς η αντίρρηση σε αυτά που του έλεγα, θα αποτελούσε, συν τοις άλλοις, και μομφή στο πρόσωπο του γιατρού.

«Έτσι λες ε;» απάντησε φανερά χαλαρωμένος, υποδηλώνοντας την κατά κράτος ήττα του. Η χαρά του Αντρέα πλέον ήταν πιο μεγάλη κι από το χαρμόσυνο νέο της Ανάστασης του Θεανθρώπου. Ένα κουτί φυσίγγια ήταν το δώρο μου σ’ εκείνον τότε για να ολοκληρωθεί το σετ.
 Ο Αντρέας με το πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε σε καλό Κυνηγό, με το κάπα κεφαλαίο, μην έχοντας τα περιθώρια βέβαια να γίνει κάτι άλλο, αφού με όποιον δάσκαλο καθίσεις...! Απέκτησε και έναν γιο, τον οποίο φρόντισε να μεγαλώσει αγκαλιά με τα σκυλιά του.

Οι γιαγιάδες λένε ότι τις πρώτες μέρες της ζωής μας, οι μοίρες μας επισκέπτονται στην κούνια κι αφήνουν στο προσκέφαλο μας δώρο, τις συνήθειες και τα χούγια που θα μας χαρακτηρίζουν για την υπόλοιπη ζωή μας. Είναι να μην το πιστεύεις;

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 4/9/2013.

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ!!!!!

Και πάλι με ενέργειες ( 8.7.13 ) της πανελλαδικής φιλοζωικής και περιβαλλοντικής ομοσπονδίας εκμαιεύτηκε η εγκύκλιος 1969/100521/14.8.13 του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης & τροφίμων για “εφαρμογή των διατάξεων του νόμου 4039/12 για την προστασία των κυνηγετικών σκύλων''.

Τα κλουβιά στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων η τα μικρά κουτιά με τρύπες πάνω στα 4χ4 πλέον έχουν πρόστιμο τουλάχιστον 2000 ευρω!
Αρμόδια όργανα επιβολής των προστίμων είναι η αστυνομία (νόμος 4172 άρθρο 81 παραγρ 5) και η θηροφυλακή.
Ατσιπάριστα ζώα, ανεμβολίαστα ζώα επιφέρουν κατάργηση άδειας κυνηγίου.
Τα δασαρχεία της χώρας επαγρυπνούν και έχουν λάβει εντολή επισταμένων ελέγχων επί του θέματος.

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ!

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Απείλησε θηροφύλακες με όπλο!

Μετά από πληροφορίες που είχαν τα χαράματα της Πέμπτης, έξι (6) θηροφύλακες της 4ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας επιχείρησαν να προβούν στην σύλληψη λαθροκυνηγών οι οποίοι κυνηγούσαν παράνομα λαγούς έξω από την Μπαμπίνη Ξηρομέρου.

Ένας εκ των τριών λαθροκυνηγών μόλις αντιλήφθηκε τους θηροφύλακες έστρεψε εναντίον τους την καραμπίνα του απειλώντας τους να τους σκοτώσει σε περίπτωση που πλησίαζαν αυτόν και τους δύο συνεργούς τους.
Οι θηροφύλακες άμεσα ζήτησαν την συνδρομή του Α.Τ. Κατούνας για να προβούν στην σύλληψη, αλλά οι τρεις δράστες κατάφεραν να επιβιβαστούν σε αγροτικό αυτοκίνητο και να διαφύγουν.
Οι δράστες, οι οποίοι είναι …παλιοί γνωστοί στους θηροφύλακες καθώς και στο παρελθόν έχουν προβεί σε παράνομη λαθροθηρία, αναμένεται να οδηγηθούν στον εισαγγελέα καθώς οι θηροφύλακες κατέθεσαν για το περιστατικό στην αστυνομία και τις αμέσως επόμενες ημέρες αναμένεται να προβούν και σε μηνύσεις μέσω του Δασαρχείου, ως εκ τούτου η υπόθεση θα πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης.
Πάντως και οι τρεις (3) δράστες συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι καθώς πέρασε το χρονικό όριο της διαδικασίας του αυτοφώρου