ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Νέο Τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 9/3/11 και κάθε Τετάρτη, με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Ποιά κήρυξε τον πόλεμο στις πλαστικές σακούλες;


Πρωτογενές άρθρο στο «ΤΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ» του JΟΝΑΤΗΑΝ ΒRΟWΝ
Αναδημοσίευση στα «ΤΑ ΝΕΑ» - Σάββατο 5 Μαΐου 2007.

…Είδε χιλιάδες θαλασσοπούλια να πεθαίνουν επειδή είχαν καταπιεί πλαστικά αντικείμενα.
Και όταν γύρισε σπίτι της έγινε ηγέτιδα μιας... οικολογικής επανάστασης.



Τα δύο πέμπτα των 500.000 νεοσσών των άλμπατρος Λέιζαν που γεννιούνται κάθε χρόνο στο Μίντγουεϊ πεθαίνουν. Βασικός λόγος θεωρείται το πλαστικό που έχει κατακλύσει τους ωκεανούς

Η Ρεμπέκα Χόσκινγκ γύριζε ντοκιμαντέρ για την άγρια ζωή σε μια απομακρυσμένη ατόλη της Χαβάης όταν είδε εκατοντάδες νεοσσούς άλμπατρος να πεθαίνουν μέσα σε μια θάλασσα από σκουπίδια. Η φρίκη που της προκάλεσε το θέαμα ήταν το κίνητρο για να αρχίσει μια μικρή επανάσταση στην πόλη της, το Μόντμπερι του Ντέβον, εναντίον της πλαστικής σακούλας.

Το άλμπατρος Λέιζαν είναι «το υπέρτατο ον του ωκεανού», λέει η Ρεμπέκα Χόσκινγκ, η κινηματογραφίστρια της άγριας ζωής που ηγείται της εκστρατείας να καταργηθούν οι πλαστικές σακούλες στο Ντέβον.

Μεγαλόπρεπο όταν πετάει, ταξιδεύει χιλιάδες χιλιόμετρα κάθε χρόνο και συχνά εξαφανίζεται στη θάλασσα για μήνες.
Όταν τα πουλιά αυτά ζευγαρώνουν, μένουν ζευγάρι για όλη τους τη ζωή.

«Προκαλώ τον οποιονδήποτε να καταφέρει να παρακολουθήσει ένα άλμπατρος χωρίς να το ερωτευτεί», λέει η Χόσκινγκ.

Ως εκ τούτου η επίσκεψή της στην περιοχή αναπαραγωγής του πουλιού αυτού, στο νησί Μίντγουεϊ, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο θαλάσσιο εθνικό πάρκο στον κόσμο, θα έπρεπε να ήταν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς που πέρασε γυρίζοντας ένα ντοκιμαντέρ του ΒΒC για τους ανθρώπους και την άγρια ζωή της Χαβάης. Όμως αυτό που είδε η 33χρονη γυναίκα στις ακτές αυτής της ατόλης με τη λευκή άμμο ήταν εφιαλτικό.

«Ήταν αδύνατο να περπατήσεις σε ευθεία γραμμή χωρίς να πέσεις πάνω τους- οι νεκροί νεοσσοί άλμπατρος ήταν παντού», θυμάται και η ανάμνηση της εικόνας εξακολουθεί να τη συγκλονίζει πολλούς μήνες μετά.

«Αισθάνθηκα προδομένη, θυμωμένη και θλιμμένη μαζί».

Η Χόσκινγκ διαπίστωσε πως ένας από τους κύριους λόγους για αυτή την καταστροφική θνησιμότητα είναι το πλαστικό που ρυπαίνει όλο και περισσότερο τους ωκεανούς του κόσμου.
Έπειτα από δύο μέρες κάτω από τον ζεστό ήλιο, τα σώματα των νεοσσών αρχίζουν να σαπίζουν και η αιτία του θανάτου τους φανερώνεται μέσα στη δυσωδία. Παιδικά παιχνίδια, πλαστικές σακούλες, ακόμη και εισπνευστήρες για άσθμα προβάλλουν από τα κουφάρια των πουλιών που σαπίζουν.
Μέσα σε μια ώρα, η Χόσκινγκ και ένας συνάδελφός της μάζεψαν 400 αναπτήρες και 800 οδοντόβουρτσες στη στρωμένη με πτώματα πουλιών παραλία.
Οι μητέρες των νεοσσών συχνά έχουν πετάξει 3.500 χιλιόμετρα για να συλλέξουν αυτό το θανατηφόρο «φαγητό» και να το φέρουν πίσω στη φωλιά.

Γεύμα θανάτου: «Από ένστικτο πιστεύουν πως οτιδήποτε χρωματιστό στην επιφάνεια του νερού είναι καλαμάρι, έτσι το αρπάζουν, το καταπίνουν και κάνουν το μακρύ ταξίδι μέχρι πίσω στη φωλιά τους για να το ξαναβγάλουν στο στόμα τους και να το βάλουν στο στόμα των μικρών τους. Το στομάχι των νεοσσών γεμίζει με πλαστικό και πεθαίνουν από αφυδάτωση και πείνα», εξηγεί. Η κατάσταση αυτή συγκίνησε τη Χόσκινγκ μέχρι δακρύων και την ώθησε να αναλάβει δράση.

Σκεφτείτε σοβαρά ότι :

Το πλαστικό παραμένει στο περιβάλλον για 500 έως 1.000 χρόνια.

● Όλα τα πλαστικά αντικείμενα που έχουν κατασκευαστεί εξακολουθούν να υπάρχουν.

● Τα δελφίνια παίζουν με τις πλαστικές σακούλες σαν να είναι μπάλες και αργότερα βρίσκονται νεκρά, ξεβρασμένα στις ακτές, με σακούλες να καλύπτουν τις οπές από τις οποίες αναπνέουν.

● Τα άλμπατρος νομίζουν πως οτιδήποτε χρωματιστό είναι καλαμάρι, έτσι πιάνουν το πλαστικό από τη θάλασσα και το πηγαίνουν στις φωλιές τους για να ταΐσουν με αυτό τους νεοσσούς τους.

Το άρθρο μα και τις ευθύνες, που έχουμε απέναντι στην φύση, μας θύμησε η καλή φίλη Πέγκυ Στεργίου.
Ας δούμε και μια άλλη αιτία, εκτός του κυνηγίου (!), που κάνει κακό στην άγρια πανίδα...οι ασυνείδητοι που, ανέμελα και απερίσκεπτα, απολαμβάνουν τις χαρές της φύσης. Αυτοί, οι πολέμιοι του κυνηγίου!!!

Επιστολή της Ε’ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου:”Δεν είναι οι κυνηγοί ένοχοι”.

«Δεν υπάρχουν ένοχοι στην κυνηγετική οικογένεια»:Αυτό υποστηρίζει η Ε’ Κυνηγετική Ομοσπονδία Ηπείρου σε ανακοίνωσή της με την οποία απαντά σε όσους υποδεικνύουν τους κυνηγούς ως υπεύθυνους για την καταστροφή 38 φωλιών αργυροπελεκάνων στη νησίδα «Βάλλα» εντός της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιά στον Αμβρακικό η οποία έγινε πριν από 15 ημέρες.

Στον τόπο της καταστροφής, σε αυτοψία που είχε κάνει ο φορέας διαχείρισης Αμβρακικού, είχαν βρεθεί σπασμένα αυγά εκτός των φωλιών και άδεια κυνηγετικά φυσίγγια.Για την όλη υπόθεση ο φορέας έχει υποβάλει μήνυση ενώ έχει ενημερώσει σχετικά και όλες τις υπηρεσίες.Η K.O.H.εκτιμά ότι καταβάλλεται προσπάθεια «ορισμένων κύκλων (σ.σ. δεν εξηγεί ποιοι είναι αυτοί) να επιρρίψουν δολίως και με πλάγια πάντα τρόπο ευθύνες στην οργανωμένη κυνηγετική οικογένεια για οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει ή φημολογείται στην περιοχή του Αμβρακικού».

Εμμέσως πλην σαφώς εννοεί τους «κύκλους» που δεν θέλουν να επιτραπεί το κυνήγι μετά τη λήξη της περιόδου εφαρμογής της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για τον Αμβραικό, με την οποία ολοκληρώνεται η 3ετής απαγόρευση της θήρας.Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτησή της: «Κρίνουμε σκόπιμη την παρέμβασή μας γιατί φοβόμαστε από τη μία ότι ορισμένοι που έμαθαν να ζουν και να εκμεταλλεύονται τον πλούτο του Αμβρακικού για ίδιον όφελος και από την άλλη κάποιοι που εποφθαλμιούν την περιοχή, περιμένοντας την ανάθεση μελετών επί κοντός επιστητού, προσπαθούν με κάθε τρόπο να προκαταλάβουν τις αποφάσεις της πολιτείας, για το καθεστώς που θα ισχύσει στην περιοχή».

Όσο για τα άδεια φυσίγγια που βρέθηκαν στις φωλιές, η ομοσπονδία επισημαίνει ότι το συγκεκριμένο είδος δεν είναι θηρεύσιμο, όπως και ότι δεν τρώγεται το κρέας των αργυροπελεκάνων.«Δεν υπάρχει επομένως η παραμικρή υπόνοια για το ότι κάποιοι κυνηγοί προσπάθησαν να τους σκοτώσουν για να κερδίσουν από το κρέας τους» τονίζει και υπογραμμίζει:«Σε αντίθεση με κάποιους άλλους, η ταυτότητα των οποίων είναι γνωστή, κι αυτό αναφέρεται ακόμη και σε ανακοινώσεις του φορέα διαχείρισης και δηλώσεις του προέδρου Τρ.Αλμπάνη, για τα καταστήματα εστίασης της περιοχής όπου πωλούνται τα ψάρια που αλιεύονται και τα πουλιά που θηρεύονται από λαθραλιείες και λαθροκυνηγούς αντίστοιχα» αναφέρει.Σε αυτό το σημείο η Κ.Ο.Η. επαναφέρει την πρότασή της για συμμετοχή της στη διαχείριση και στη θηροφύλαξη της περιοχής υπό τον όρο όμως ότι θα επιτραπεί η άσκηση της θήρας.

«Δεν το ζητάμε μόνο εμείς, αλλά το προτείνει και η σχετική μελέτη Περγαντή για την αειφορική διαχείριση της θήρας στην παράκτια ζώνη του Βόρ.Αμβρακικού» τονίζει. «Η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή είναι στη διάθεση του φορέα διαχείρισης να αναλάβει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στην προστασία της περιοχή από τους λαθραλιείες και τους λαθροθήρες.Επαναλαμβάνουμε πως την ευθύνη για ό,τι συνέβη μέχρι σήμερα την έχουν αποκλειστικά και μόνο αυτοί που αρνήθηκαν κατηγορηματικά τη συνεργασία μαζί μας και οι οποίοι προσπαθούν τώρα να κατασκευάσουν και να υποδείξουν εμμέσως ενόχους, ανάμεσα στην κυνηγετική οικογένεια» καταλήγει.

ΠΗΓΗ: http://karteri.wordpress.com/