ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Kυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com

Καμαρώσαμε με το παραπάνω τα βλαστάρια μας στο περασμένο τεύχος τα οποία, σαν εμάς, έμαθαν από τους γονείς τους να αγαπούν την δραστηριότητα του κυνηγίου. 

«Κυνηγόπαιδα» τα βάφτισε η συντάκτρια κ. Κουτσαύτη και βρήκε κέντρο, αφού και μόνο στο άκουσμα μιας κυνηγετικής ατάκας, στην θέα ενός φυσιγγίου, ή μιας απλωμένης παραλλαγής στην απλώστρα, το βλέμμα τους βγάζει σπίθες και ευθύς αμέσως στο μυαλό τους ξετυλίγεται μια κυνηγετική έξοδος.
  
Κατ’ εμέ, ίσως αυτή η ηλικία να είναι η πλέον κατάλληλη και ενδεδειγμένη για να μπει ο θεμέλιος λίθος έτσι ώστε, το υπόλοιπο οικοδόμημα να μπορέσει κάποια στιγμή, σε βάθος χρόνου, να χαρακτηριστεί αρχιτεκτονικό δημιούργημα και όχι παράγκα της κακιάς στιγμής και αποτέλεσμα προχειρότητας και φαρισαϊσμού. 

"Σκυλάκι και παιδάκι όπως τα μάθεις" λέει η παροιμία και φαντάζομαι ότι την χαιρετίζεται όλοι. Κατά το ήμισυ, ακολουθούμε την ρήση κατά γράμμα και λέω κατά το ήμισυ, γιατί οι εκπαιδευτές των τετράποδων συντρόφων μας είναι τόσοι πολλοί, που μετά δυσκολίας και μεγάλου κόπου βγάζουν τα προς το ζην. Από την άλλη, εμείς οι ίδιοι συναινούμε και μπαίνουμε στα έξοδα για να φτιάξουμε ένα άριστο σκυλί – θηρευτή. Ψάχνουμε την καλύτερη γέννα, συλλέγουμε πληροφορίες από το γενεαλογικό τους δένδρο, πολλές φορές πάμε στο βουνό μόνο για χατίρι τους, φροντίζουμε να μην τραβάμε τα αφερμάριστα θηράματα και πολλά άλλα τέτοια.

 Θα μπαίναμε όμως στη διαδικασία, ή, μάλλον καλύτερα, γιατί δεν έχουμε μπει σε μια τέτοια διαδικασία με τα παιδιά μας, που θέλουμε διακαώς «αύριο» να τα δούμε αξιωμένους κυνηγούς στο βουνό; Γιατί περιμένουμε από την πολιτεία να μας το επιβάλει με νόμο, για να έχουμε αιτία να γκρινιάζουμε; Γιατί οι οργανώσεις μας δεν απαιτούν σε αυτούς που θέλουν την επόμενη χρονιά να βγάλουν άδεια, να παρακολουθήσουν κάποιες ώρες κυνηγετικής εκπαίδευσης; 

Έχω παιδεία σημαίνει πολλά: από το να λέω "καλημέρα" στον συνκυνηγό το πρωί, το να συνδράμω τον σύλλογό μου για να μπορέσει να μου προσφέρει τα μέγιστα, μέχρι το να σέβομαι τον εαυτό μου και να μην τον βάζω στην ίδια κατηγορία με τους λύκους και τα υπόλοιπα αρπακτικά. Φυσική επέκταση του αυτοσεβασμού, θα είναι να σεβαστώ έναν πρεσβύτερο και να μην προσπαθήσω να του μάθω στο βουνό, όσες "λέξεις" δεν έτυχε να μάθει μέχρι την στιγμή που συναντηθήκαμε. 

Γιατί να πρέπει να μάθει ένας νέος μέσα από τα λάθη του και όχι μέσα από τα δικά μας; Γιατί να πρέπει να υπάρχουν ακαδημίες ποδοσφαίρου και όχι κυνηγίου; Γιατί να μην προπορευόμαστε, αλλά να ακολουθούμε; 

Μήπως τελικά έχουμε κάποιο θέμα με τους "ακαδημαϊκούς" μας;

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 5/10/2011.