ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ…ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ωρίμασε ο καιρός για … καλή πρόοδο!

Του Κυριάκου Σκορδά: Δασολόγου – Περιβαλλοντολόγου
kskordas@hunters.gr


Το θέμα της εκπαίδευσης των κυνηγών βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό στη ατζέντα του προγραμματισμού του κυνηγετικού κόσμου. Αποτελεί επιθυμητό στόχο που θα βελτιώσει την εικόνα του Έλληνα κυνηγού αλλά και τις συνθήκες άσκησης της κυνηγετικής δραστηριότητας. Το περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία έμπρακτα αποδεικνύει το ενδιαφέρον του, τόσο με την ειδική του θεματολογία και αρθρογραφία, όσο και με τις μηνιαίες συναντήσεις που διοργανώνει εδώ και χρόνια σε όλη την Ελλάδα. 

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που καθιστούν σήμερα αναγκαίο βήμα την κυνηγετική παιδεία και εκπαίδευση;


Α) Ελλιπής ενημέρωση
Καταρχάς οι συνθήκες άσκησης της θήρας σήμερα έχουν αλλάξει δραματικά, αλλά ακόμη οι ευκαιρίες που έχει σήμερα ο κυνηγός για να ενημερωθεί συνολικά δεν είναι επαρκείς ώστε να φθάσει η ενημέρωση σε όλους και στον ίδιο περίπου βαθμό. Με ποια μέσα σήμερα ο κυνηγός ενημερώνεται; Ας παρουσιάσουμε συνοπτικά τα κύρια μέσα.
•      Υπάρχει ασφαλώς το μέσο ή εργαλείο αν προτιμάτε του κυνηγετικού τύπου και των ένθετων των εφημερίδων, αλλά η αναγνωσιμότητα (και αφομοίωση επίσης) αφορά ένα μικρό ποσοστό των κυνηγών.
•      Επιπρόσθετα υπάρχει ο διαδικτυακός κυνηγετικός τύπος, οι κυνηγετικές αυτές ιστοσελίδες στο internet, που αν και εκεί γίνεται επίσης σοβαρή δουλειά, αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό κυνηγών (καθώς γενικά στην Ελλάδα ο αριθμός αυτών που χρησιμοποιούν ή έχουν πρόσβαση στο internet είναι σχετικά πολύ μικρός αλλά σιγά – σιγά μεγαλώνει), έχει όμως μια σημαντική δυναμική.
•      Ένα άλλο μέσο είναι η έκδοση ειδικών εντύπων και φυλλαδίων από τις ίδιες τις κυνηγετικές οργανώσεις. Και αυτό το μέσο όμως δεν φθάνει σε όλους τους κυνηγούς, συχνά αφορά μόνο τα μέλη συγκεκριμένων κυνηγετικών οργανώσεων και η θεματολογία του είναι εξ ανάγκης περιορισμένη ή ειδική. Τα έντυπά αυτά επίσης έχουν και χαρακτήρα επικοινωνιακό ώστε να προβάλλουν γενικά τη θήρα και το ρόλο των ελληνικών κυνηγετικών οργανώσεων.
•      Οι γενικές συνελεύσεις των κυνηγετικών οργανώσεων. Ναι αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο μέσο ενημέρωσης και εκπαίδευσης ακόμα, αλλά η μικρή συμμετοχή των κυνηγών από μόνη της στερεί την όποια δυνατότητα. Επίσης στις γενικές συνελεύσεις υπάρχει σχεδόν πάντα πίεση χρόνου, με αποτέλεσμα ακόμη και οι πιο τεκμηριωμένες τοποθετήσεις και αναλυτικές παρουσιάσεις να θεωρούνται από ορισμένους ως …μείον για την ποιότητα των γενικών συνελεύσεων. Αναλογιστείτε πόσοι …αισθάνονται κουρασμένοι όταν σε μια γενική συνέλευση γίνεται η παρουσίαση των αποτελεσμάτων του προγράμματος ΑΡΤΕΜΙΣ, δηλ. του κατεξοχήν προγράμματος που χρηματοδοτεί ο κυνηγός, γίνεται για τον κυνηγό και εξυπηρετεί μόνο τον κυνηγό!!
•      Η διοργάνωση ειδικών ενημερωτικών συναντήσεων ή ακόμη και ημερίδων και συνεδρίων από κυνηγετικούς φορείς. Μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία που βλέπουμε συνεχώς να αναβαθμίζεται με προσκεκλημένους ειδικούς επιστήμονες από τον χώρο της Δασολογίας, της Κτηνιατρικής, της Νομικής, της Κυναγωγίας, κλπ. Δυστυχώς η συμμετοχή σε αυτές είναι επίσης μικρή (με εξαίρεση…αν υπάρχουν κληρώσεις για κάποια δώρα…)
•      Ειδικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Εδώ υπάρχουν κάποιες προσπάθειες με καλά αποτελέσματα, που προσφέρουν γνώση και ψυχαγωγία.
•      Κυνηγετικά στέκια, παρέες, ανταμώματα, γλέντια, κλπ. Ασφαλώς χρήσιμα και επιβεβλημένα, όχι όμως πάντα αντικειμενική ενημέρωση, καθώς κάποιες υπερβολές μπορεί εκεί να ειπωθούν. Οι ευκαιρίες αυτές αποτελούν έμπρακτη ανάγκη για επικοινωνία και συναναστροφή των κυνηγών, δεν έχουν όμως όπως καταλαβαίνετε κάποιον εκπαιδευτικό χαρακτήρα
•      Ύπαρξη ειδικών βιβλίων, ελληνικών και ξενόγλωσσων. Αυτά αφορούν επίσης λίγο κόσμο καθώς συχνά είναι γραμμένα με επιστημονικό τρόπο, αλλά όχι με εύληπτη γραφή. Σίγουρα όμως αυτός που ενδιαφέρεται μπορεί να βρει χρήσιμες πληροφορίες για πάρα πολλά θέματα
•      Ο έμπειρος, συχνά ηλικιωμένος κυνηγός. Αυτός μπορεί να μεταλαμπαδεύσει πολλά καλά στοιχεία (αλλά πιθανόν να διαιωνίσει και μερικά ..κακώς κείμενα)

Β) Αντικυνηγετική Πολιτική
Πολλοί χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι ο κυνηγός δεν είναι καλά ενημερωμένος και με το πρόσχημα αυτό προχωρούν στη διατύπωση προτάσεων που θίγουν και περιορίζουν την κυνηγετική δραστηριότητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ακόμη και οι επίσημες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εφαρμογή της οδηγίας για την προστασία της πτηνοπανίδας (79/409/ΕΟΚ) αναφέρουν τις έννοιες όχληση και σύγχυση. Δηλαδή ισχυρίζονται ότι ο κυνηγός δεν είναι σε θέση να κυνηγήσει ορθά, ώστε να μην ενοχλεί άλλα είδη, και ότι δεν ξέρει τα είδη καλά, με αποτέλεσμα να τα μπερδεύει και να κτυπά είδη που δεν επιτρέπεται η θήρα τους. Ο καλά ενημερωμένος και εκπαιδευμένος κυνηγός πρώτιστα δεν θα δίνει αφορμές για κακοπροαίρετα σχόλια, αλλά επίσης θα είναι σε θέση να υπερασπίσει την ίδια την κυνηγετική του υπόσταση.

Γ) Ανάγκη για εκσυγχρονισμό & βελτίωση της εικόνας του Έλληνα κυνηγού

Αυτή είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη πτυχή, καθώς από τη στιγμή που διατυπώνεται πως ο κυνηγός είναι και διαχειριστής της άγριας πανίδας (αφού και το κυνήγι αποτελεί ειδικό διαχειριστικό μέσο και εργαλείο), πρέπει όντως ο κυνηγός να επιβεβαιώνει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Οι ευκαιρίες υπάρχουν τόσο με την άσκηση της θήρας, όσο και με τη συμμετοχή (μέσω των κυνηγετικών οργανώσεων) σε δράσεις βελτίωσης βιοτόπων (ενδιατημάτων) των ειδών της άγριας πανίδας. Οι δράσεις αυτές, με βάση τη σύγχρονη εικόνα που θέλουμε για τον κυνηγό επεκτείνονται σε κάθε ενέργεια που προστατεύει και βελτιώνει το φυσικό περιβάλλον, αλλά και σε άλλες εθελοντικές συνεισφορές του κυνηγού, όπως στην αντιπυρική προστασία, στις δράσεις πολιτικής προστασίας, κ.λπ. Αυτή η σύγχρονη εικόνα θα συνοδεύει τόσο τον κυνηγό όσο και την κυνηγετική οργάνωση που θα απαρτίζεται από αξιόλογα μέλη.

Δ) Ανάγκες για συμπλήρωση και επικαιροποίηση της γνώσης
Αυτό αποτελεί ένα επίσης δύσκολο κομμάτι, γιατί ουσιαστικά (σε συνδυασμό βέβαια με τα παραπάνω) οι ανάγκες αυτές θα καθορίζουν…την διδακτέα ύλη της κυνηγετικής παιδείας. Ο ενδελεχής καθορισμός της θεματολογίας είναι μια επίπονη διαδικασία, καθώς απαιτεί ακόμη και τη συγγραφή ειδικών κεφαλαίων ή και ολόκληρων βιβλίων για τα επιμέρους κυνηγετικά ζητήματα. Το ζητούμενο είναι όμως να διαπιστωθούν αυτές οι ανάγκες που αντιλαμβάνεστε εύκολα πως είναι διαφορετικές από κυνηγό σε κυνηγό. Ο εντοπισμός των αναγκών σε εκπαίδευση είναι μια πολύ σοβαρή εργασία.
Πρέπει ο κυνηγετικός κόσμος να πρωτοστατήσει κι εδώ, διοργανώνοντας μαζική εκπαίδευση με βάση τις ανάγκες και όχι με βάση τη διαθέσιμη προσφορά γνώσης. Έως τώρα στην Ελλάδα τα περισσότερα σεμινάρια και άλλοι εκπαιδευτικοί κύκλοι ανήκουν στη μορφή της «προσφοράς» (και όχι στον τύπο της «ζήτησης». Τα κύρια μειονεκτήματα είναι πως δεν είναι καθορισμένες οι ομάδες εκπαίδευσης (γιατί και στους κυνηγούς πρέπει να ασχοληθούμε κατά ομάδες, ανάλογα με το είδος του κυνηγίου, το επίπεδο μόρφωσης, το αν είναι κάτοικοι μεγάλων αστικών κέντρων ή της επαρχίας, κ.λ.π.). Και όσο δεν κάνουμε εκπαίδευση με βάση αυτά που ο ίδιος ο κυνηγός χρειάζεται να ακούσει, τόσο αν τον φωνάξουμε να ..κάτσει στα θρανία θα αισθάνεται ότι αυτά δεν τον αφορούν, θα έχει μικρή εμπλοκή στη διαδικασία, καθώς όλα θα βασίζονται στις απόψεις των διοργανωτών και όχι στις απαιτήσεις των κυνηγών. Επίσης κάτι εξίσου σημαντικό είναι πως γνωρίζοντας τις ανάγκες για εκπαίδευση του Έλληνα κυνηγού, και αναλύοντάς τις θα είμαστε σε θέση μετά την περάτωση της όποιας εκπαίδευσης να αξιολογήσουμε και το αποτέλεσμα της κατάρτισης και κυρίως τον βαθμό βελτίωσης που επέφερε η εκπαίδευση στον κυνηγό.
Αυτό όμως δεν αναιρεί την προσπάθεια για τον καθορισμό της εικόνας, φυσιογνωμίας και των απαραίτητων εφοδίων γνώσης που θέλουμε να έχει ως πρότυπο ο Έλληνας κυνηγός σήμερα.

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κυνηγετική παιδεία δεν είναι μόνο για να εξυπηρετήσει τον κυνηγό, αλλά πρωτίστως την ίδια την κυνηγετική δραστηριότητα αλλά και την αειφορική χρήση των θηραματικών πόρων. Είναι επίσης κατανοητό πως η εφαρμογή οποιουδήποτε μέτρου που βελτιώνει την άγρια πανίδα και τα θηράματα ειδικότερα, απαιτεί επαρκή γνώση από το επίπεδο της διοίκησης έως τον μεμονωμένο κυνηγό; Για αυτό το λόγο κατά καιρούς έχει διατυπωθεί η πρόταση για σεμινάρια Προέδρων και μελών Δ.Σ. των Κυνηγετικών Συλλόγων, η οποία σήμερα φαίνεται να είναι επίσης επίκαιρη. Σεμινάρια που θα αφορούν τόσο για τα θέματα του κυνηγίου, όσο και ως αιρετοί που ασκούν διοίκηση. Τα σεμινάρια αυτά είναι εξίσου σημαντικά.

Ένα επιπρόσθετο στοιχείο όταν μιλάμε για κυνηγετική παιδεία είναι ο βαθμός προόδου της θηραματικής επιστήμης. Διότι ο κυνηγός χρειάζεται μεστή γνώση και όχι πλατειασμούς μόνο με βιολογικά στοιχεία ή άλλες λεπτομέρειες. Αξίζει να αναρωτηθούμε αν η ροή γνώσης και πληροφοριών, η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτές, η ανάγκη να είναι οι πληροφορίες αυτές σε εύληπτη μορφή, ο τρόπος παρουσίασης και αξιοποίησης τους, απαιτούν τη διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου εκπαιδευτικού μηχανισμού. Σε κάποιο επόμενο άρθρο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τη μορφή αυτού του εκπαιδευτικού βαθμού, να τονίσουμε κάποια θεματικά αντικείμενα στα οποία θα πρέπει να εστιαστούν οι προσπάθειες. Το θέμα εκπαίδευση είναι τεράστιο και κατά τη γνώμη μας απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό με βάση ενδεδειγμένη μεθοδολογία κατάρτισης, ειδάλλως θα είναι μια…καρικατούρα εκπαίδευσης σαν αυτά των νέων αγροτών που εδώ και …15 χρόνια επιδοτούνται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα…χωρίς εμφανή ακόμη αποτελέσματα.

ΠΗΓΗ: http://ksdoxatoy.blogspot.com