ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Άλλη μια φωνή σωπαίνει, άλλο ένα "καρφί" για το κυνήγι!

 

Οι "ψίλοι" μπήκαν στ' αυτιά μας με το άρθρο του πολύ καλού φίλου "Μυθοπλάστη", για τον οποίο νιώθω μεγάλη τιμή που γνώριζω και συνυπήρξαν οι αράδες μου με τις εύστοχες τοποθετήσεις του. Αποχαιρετισμός; Ανανέωση ραντεβού; Θα δούμε! Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σοκ ήταν μεγάλο.  Ελπίζω και εύχομαι πολύ σύντομα η πένα του Άρτου να ξαναγράψει για όλους εμάς. 

 

The game is over …

Ένα ατελείωτο ταξίδι ήταν όλο αυτό στην εφημερίδα. Από την εποχή της Αγγελοπούλου, μετά στην Απογευματινή, τώρα στην νέα διεύθυνση. Ταξίδι χωρίς συγκεκριμένους προορισμούς. Πεζοπορίες σε ορεινά μονοπάτια, σε δασολίβαδα, στις όχθες του Αλφειού ποταμού.

Και κυνήγι αγρίων κάπρων. Στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στην Αρκαδία κατά πρώτο λόγο, και λίγο, ελάχιστο στην ορεινή Ηλεία – εκεί που βγαίνουν τα καλύτερα κρασιά.  Ένα ταξίδι διαφορετικό, δύσκολο, απρόβλεπτο, με χαρές και λύπες. Και μέσα από αυτά, το μεγάλο κέρδος, η επαφή με την Μάνα γη, την Φύση.

Μέσα όμως από τα δικά μου ταξίδια, γνώρισα κυνηγούς αληθινούς από την Ελλάδα, από την Ήπειρο και την Μακεδονία, από την Στερεά Ελλάδα και την Θράκη. Και από την Πελοπόννησο, την μήτρα την πατρογονική. Νοερά κυνήγησα παντού, μαζί τους. Έζησα μαζί τους. Τις αγωνίες τους, την αγάπη τους για το κυνήγι, τον σεβασμό στο θήραμα και στους Νόμους.

Στάθηκα τυχερός γιατί αντάμωσα τον Απόστολο Αντωνάκη, τον διευθυντή του περιοδικού.  Και κέρδισα την τελευταία σελίδα, αυτήν που ήθελα, αυτήν που αγάπησα. Γιατί όλο αυτό το διάστημα έδινα το παρών. Με τις καλές μου και κακές μου στιγμές, με τον δικό μου τρόπο. Τον εκκεντρικό για μερικούς. Τον παράξενο για άλλους. Πάντα όμως ήμουν ο εαυτός μου. Δεν πούλησα ποτέ παραμύθια, δεν έδωσα λόγους ψεύτικους, δεν διαφήμισα ποτέ μου όπλα, φυσίγγια, κυνηγετικούς εξοπλισμούς, δεν πούλησα κυνηγόσκυλα, δεν έκανα πάσες για κανέναν,  δεν έγλυψα καμιά κυνηγετική αρχή, δεν στάθηκα με το μέρος της εξουσίας. Έμεινα πιστός με το μέρος του αληθινού κυνηγού. Εκείνου του κυνηγού που είναι ταπεινός. Που σκύβει να σηκώσει την πεσμένη πέτρα της ξερολιθιάς, που πίνει γονατιστός νεράκι από την πηγή, σαν να προσκυνά τον δημιουργό.

Δεν ζήτησα ποτέ χρήματα για την γραφή μου, και δεν πήρα. Στάθηκα ελεύθερος. Όπως ακριβώς ήθελα. Γι’ αυτό κι ενόχλησα τους ανελεύθερους με τον γραπτό μου λόγο.  Δεν θαύμασα κανέναν στο ταξίδι αυτό. Αντίθετα, σεβάστηκα εκείνους που το άξιζαν. Χτύπησα την αρχή, γιατί δεν είναι άξια λόγου και σεβασμού. Υποκρίνεται.

Εκτός από τον Απόστολο, γνώρισα την καταπληκτική Βανέσσα Ρωμαίου, αρχισυντάκτρια του περιοδικού την πρώτη περίοδο. Αλλά κι  άλλους αξιόλογους συνεργάτες, τον Χρήστο Κτενά, την Ειρήνη Κουτσάφτη, μετά την Θεανώ Καρούτα. Τους ευχαριστώ όλους που ανέχτηκαν τις παραξενιές μου.

Το θέμα για μένα είναι να μπορείς να βάλεις τέλος όταν πρέπει. Για μένα ο κύκλος έκλεισε, ολοκληρώθηκε. Δεν έχω να πω ή να γράψω κάτι καινούργιο για το κυνήγι. Οπότε δεν έχω κανένα λόγο να σας κοροϊδεύω. Δεν θέλω να καταντήσω να «αγωνίζομαι» κι εγώ μισόν αιώνα σαν αρκετούς καθεστωτικούς κυνηγούς. Έχω να κάνω στη ζωή μου κι άλλα χρήσιμα και όμορφα πράγματα. Τους «αγώνες και τις υποκρισίες» τους αφήνω σε αυτούς που έχουν ανάγκη να γεμίζουν την ματαιοδοξία τους. Ευτυχώς, τέτοιες ανάγκες δεν έχω.

Το κυνήγι αυτό καθεαυτό, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Αλλά δεν του δώσαμε την δέουσα σημασία η πλειοψηφία. Αρκεστήκαμε μόνο στην θηραματική δραστηριότητα κι αφήσαμε τις άλλες εκφάνσεις τους σε ανθρώπους ανάξιους. Η μειοψηφία όμως – γι’ αυτήν που έδινα τον χρόνο μου, αξίζει πολλά περισσότερα.

Μέσα από την καρδιά μου ευχαριστώ εσάς που με διαβάζατε μέχρι και σήμερα.  Ίσως κάποια μέρα, όταν οι συνθήκες αλλάξουν, να γράψω πάλι για εσάς. Και για μένα φυσικά. Ίσως.

Καλά κυνήγια να έχετε, εσείς που σέβεστε τους Νόμους. Εσείς οι αφανείς και ανώνυμοι κυνηγοί, εσείς οι μύστες της φύσης, εσείς οι βιγλάτορες του εθιμικού δίκαιου.

Σας ευχαριστώ πολύ με περισσότερα από 500 άρθρα μου στο ταξίδι που μόλις έφτασε στο τέλος του …


 Η συνέχεια δώθηκε σήμερα με το, δυστυχώς, τελευταίο

 τεύχος του περιοδικού ΚΥΝΗΓΙ. Ο Απόστολος Αντωνάκης

 αποχαιρέτησε όλους εμάς αφήνωντας το κυνήγι χωρίς μια

 βασική φωνή του.




Τίτλοι τέλους....

Υπάρχουν φορές που οι λέξεις, ακόμα για τους έμπειρους χειριστές του γραπτού λόγου, χάνονται, κρύβονται πίσω ή μέσα σε συναισθήματα εμποδίζοντας  τη γραφίδα να τις ψάξει, να τις βρει και να τις αποτυπώσει.
Είναι εκείνες οι στιγμές που είσαι εκ των πραμάτων αναγκασμένος να γράψεις κάτι που σε ξεπερνάει όπως  τους τίτλους τέλους μιας πολύ όμορφης περιπέτειας...

Η δική μου περιπέτεια σε τούτη την εφημερίδα, τον Ελεύθερο Τύπο δεν ήταν τόσο συνηθισμένη όσο φαινόταν στον έξω κόσμο.
Κατά τα δεκαέξι χρόνια που πέρασαν εργάστηκα πλάι σε διαφορετικόύς  ιδιοκτήτες, διευθυντές, προϊσταμένους, συναδέλφους και προσωπικούς συνεργάτες.
Κάθε περίοδος, που είχε το δικό της στίγμα, αποτέλεσε για εμένα την ευκαιρία να αντιληφθώ , πως η εργατικότητα και γενικότερα η αγάπη προς τον εργασιακό χώρο, μπορούν να μετουσιωθούν σε μικρές ή μεγάλες επαγγελματικες επιτυχίες αλλά και σε όμορφες εργασιακές στιγμές που σημαδεύουν το υπόλοιπο της διαδρομής σου.
Εκτιμώ πως όλα αυτά τα χρόνια, εκτός της γενικότερης συνεισφοράς μου προς την εφημερίδα που με εμπιστεύτηκε δίνοντάς μου ευκαιρίες και χώρο να εργαστώ, υπηρέτησα και το κυνήγι όπως και την μεγάλη οικογένεια των κυνηγών στην οποία συνειδητά ανήκω από παιδί.
Με το Τύπος Κυνήγι μου δόθηκε η ευκαιρία, να αφουγκραστώ για χρόνια, τις ανησυχίες και τα θέλω χιλιάδων συνοδοιπόρων μου σ΄  ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και γράφοντας να μεταφέρω τη φωνή τους, εκεί που οι ίδιοι θα ήθελαν να φτάσει...
Ηταν όντως μια εντυπωσιακή, όμορφη  διαδρομή ή οποία φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της.
Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο αντιλαμβάνομαι ότι μια Δαμόκλειος Σπάθη αιωρείται επικίνδυνα επάνω από τον Κυνηγετικό Τύπο γενικότερα….
Εύχομαι στα έντυπα του χώρου να αντισταθούν και να αντέξουν αυτές τις δύσκολες για όλους καταστάσεις για το καλό του κυνηγιού και της κυνηγετικής οικογένειας του τόπου μας.
Οσο για εμένα νιώθω γεμάτος έχοντας γευτεί όλα αυτά τα χρόνια τη δική σας στήριξη όταν με τα λόγια σας μου δίνατε την δύναμη να υπομένω,  να προσπαθώ και να συνεχίζω.
Σας ευχαριστώ λοιπόν για όλα όσα μου δώσατε και ζητώ συγγνώμη σε καθένα ξεχωριστά για όσα ο ίδιος δεν κατόρθωσα ή δεν πρόφτασα να σας προσφέρω.


De profundis

.Για το Τύπος κυνήγι εργάστηκαν σημαντικοί άνθρωποι εντός και εκτός εφημερίδας. Οι μόνιμοι συντάκτες έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια τον καλύτερο εαυτός τους ως ευσυνείδητοι επαγγελματίες.
Οι εξωτερικοί συνεργάτες ήταν οι ακούραστοι αρθρογράφοι που έκαναν πάντα τη διαφορά.


.Ο Μυθοπλάστης, ο Γιώργος Αποστολόπουλος, ο Νίκος Βασάλος, ο Γιώργος Ψωμαδέλης, ο Μάνος Καραντώνης και αρκετοί άλλοι που προσέφεραν τόσα χρόνια τις απόψεις και τις εμπειρίες τους ήταν εκείνοι που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο για το παραδοσιακό κυνήγι στην πατρίδα μας.

.Οι Διευθυντές του Ελεύθερου Τύπου όλα αυτά τα χρόνια ήταν εκείνοι που με τον τρόπο τους βοήθησαν στην σωστή και σταθερή παρουσία του περιδικού και τους αξίζει ένα ειλικρινές Ευχαριστώ.Ήταν πάντα οι αφανείς υποστηρικτές μου

.Ενα μεγάλο Ευχαριστώ τέλος αξίζουν και όλοι οι συνάδελφοι κάθε τμήματος( τεχνικοί , διορθωτές κλπ)  που εργάσθηκαν ευσυνείδητα ώστε το Τύπος Κυνήγι να έχει την αξιοπρεπή εμφάνιση που το καθιέρωσε στις προτιμήσεις των αναγνωστών του.
 
 .Ένα τελευταίο ευχαριστώ σε εκείνους τους ευγενείς επιχειρηματίες του χώρου που μας εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα σε εκείνους που έμειναν κοντά μας μέχρι το τέλος


Μην ακολουθείς το μονοπάτι. Πήγαινε εκεί που δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε τα ίχνη σου.

Ένα e-mail που ήρθε πριν από λίγο, με κάνει να πιστεύω ότι τελικά υπάρχει ελπίδα για το κυνήγι ακόμα. 

Κύριε διευθυντά,


«Όπου κι αν κοιτάξω η Ελλάδα με πληγώνει» είχε γράψει ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Σεφέρης πριν χρόνια και έμελλε αυτά τα λόγια του να είναι προφητικά! Τα τελευταία χρόνια μια πληγή μας περιμένει σε κάθε στροφή, σε κάθε αναζήτηση μας για λίγο οξυγόνο και ηρεμία. Ξέρουμε ότι δεν σας περιγράφουμε κάτι που δεν γνωρίζετε, που δεν ζείτε κι εσείς καθημερινά ως Έλληνας.

Η συνεχόμενη πίεση της καθημερινότητας είχε σαν αποτέλεσμα ο καθένας μας να στραφεί σε ασχολίες που μέχρι χθες ναι μεν μας ξεκούραζαν και μας χάριζαν κάποια εφήμερα χαμόγελα, αλλά η επίδραση τους δεν ήταν μείζονος σημασίας στον ψυχισμό κανενός μας όπως σήμερα. Ο ελεύθερος χρόνος του καθένα από εμάς πια, είναι επιτακτική ανάγκη να γεμίζει με χαλαρές, ευχάριστες στιγμές, έτσι που να νιώθουμε, έστω και λάθρα, την αίσθηση της ελευθερίας για λίγο. Προσπαθούμε να γεμίσουμε τις βιολογικές μας μπαταρίες με πράγματα που δεν περιέχουν λέξεις όπως μνημόνιο, ισοζύγιο, δάνειο, χρηματοπιστωτικές αναλύσεις και άλλους τέτοιους ακαταλαβίστικους όρους, που η ρίζα των λημμάτων τους βρίσκεται εκ διαμέτρου αντίθετα στα πολύ απλά θέλω του καθενός μας.

Για αρκετά χρόνια το έντυπο της εφημερίδας σας «ΚΥΝΗΓΙ» ήταν πρώτο στις προτιμήσεις μας και αποτέλεσε μια «ήρεμη γωνιά»  για να κρυφτούμε από όλα τα παραπάνω, βοηθώντας μας να ξεφύγουμε για λίγα λεπτά από την ζοφερή πραγματικότητα. Οι ιστορίες των συνεργατών του, οι ειδήσεις του χώρου που μας ενδιαφέρει ως κυνηγούς, οι απόψεις του κ. Απόστολου Αντωνάκη και ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια να μας περάσει την προσέγγιση της φύσης, έκαναν το περιοδικό ένα σοβαρό, αναπόσπαστο εργαλείο για τον Έλληνα κυνηγό τόσο ως ένα ελεύθερο βήμα για να ακουστεί η φωνή του σε όλη την επικράτεια και όχι μόνο, όσο και σαν μέσο διασποράς της πολυσυζητημένης παιδείας που για κάποιους επιμένει να μένει άγνωστη λέξη.

Με λύπη μας, λοιπόν, στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας στις 26/3/2015 είδαμε να επιβεβαιώνονται οι φήμες του διαδικτύου που κυκλοφορούν εδώ και μέρες ότι άλλη μια κυνηγετική φωνή σιωπά, φιμωμένη από συμφέροντα. Το αν είναι αυτό αλήθεια ή όχι το γνωρίζετε εσείς καλύτερα από τον καθένα και φυσικά δεν περιμένουμε απάντηση αφού δεν είναι αυτό το ζητούμενο μας. Αυτό που γνωρίζουμε όμως εμείς σαν απλοί άνθρωποι και κυνηγοί είναι ότι σίγουρα ολόκληρη η κυνηγετική οικογένεια θα κρίνει την αναστολή της κυκλοφορίας του αγαπημένου μας περιοδικού σαν ένα μεγάλο λάθος και πλήγμα γι’ αυτήν. Τα αποτελέσματα αυτού του άδοξου τέλους θα δούμε εμείς από την πλευρά μας μην έχοντας δίπλα μας το μέσο που μας στήριζε και χάριζε ευχάριστες ώρες, έγκαιρη ενημέρωση και γνώση, χάνοντας συνάμα έναν πολύτιμο σύμμαχο κι εσείς στα ταμεία της εφημερίδας, της οποίας οι πωλήσεις θα καταποντιστούν καθότι πολλοί από εμάς την αγόραζαν για το ένθετο και ΜΟΝΟ!

Κλείνοντας αυτή την επιστολή – διαμαρτυρία, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Κύριο Απόστολο Αντωνάκη ο οποίος ήταν ο ενορχηστρωτής της παρέας, μα και όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες της, οι οποίοι ειλικρινά θα μας λείψουν. Ελπίζουμε κι ευχόμαστε πολύ σύντομα να έχουμε την χαρά και την τιμή να διαβάσουμε και πάλι τον καλό μας «φίλο» και συνάδελφο κυνηγό Απόστολο Αντωνάκη.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την υπομονή και τον χρόνο σας. Μια κυνηγοπαρέα από τις Κυκλάδες η οποία ένωσε τις φωνές τις μηδενίζοντας τα μίλια που μας χωρίζουν για να εκφράσουμε το κοινό αίσθημα που νιώθουμε.


Με τιμή

Δημήτρης  Άνδρος, Γιάννης Τήνος, Νίκος Μύκονος, Κώστας Σύρος, Αντρέας Σίφνος.

Μήπως πρέπει να σκεφτούμε λίγο για το τι μπορεί να μεθοδεύεται πίσω απ' τις κλειστές κουρτίνες;
Καλή αντάμωση!  

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Εποχή της κάλπης και στο Δοξάτο.

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Ετήσιας Τακτικής Γενικής Συνέλευσης & Αρχαιρεσίες του
Κυνηγετικού  Συλλόγου Δοξάτου

Μετά από την 03/16-03-2015 απόφαση του Δ.Σ. του Κ.Σ. Δοξάτου και έχοντας λάβει υπόψη τις διατάξεις των άρθρων 7 και 26 του καταστατικού του Συλλόγου μας, καλούμε τα μέλη μας σε Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση την Κυριακή 26/04/2015 και ώρα 09:00 το πρωί στα γραφεία του συλλόγου με θέματα:
1. Εκλογή Προέδρου Γ.Σ. και 3μελούς Εφορευτικής Επιτροπής.
2. Λογοδοσία για τα πεπραγμένα του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου.
3. Εκθέσεις ελέγχου της Ελεγκτικής Επιτροπής του Κ.Σ. Δοξάτου.
4. Έγκριση Απολογισμού οικονομικού έτους 2014 και Προϋπολογισμού έτους 2015.
5. Πρόσθετη εισφορά υπέρ του Συλλόγου για την κυνηγετική περίοδο 2015 - 2016 με σκοπό την υλοποίηση φιλοθηραματικών έργων.
6. Πρόσθετη εισφορά ποσού πέντε ευρώ (5,00€) υπέρ της ΣΤ΄ Κ.Ο.ΜΑ.Θ για την κυνηγετική περίοδο 2015 – 2016.
7. Ανακοινώσεις και λοιπά απρόβλεπτα θέματα.
8. Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου 6μελούς Διοικητικού Συμβουλίου και 3μελούς Ελεγκτικής Επιτροπής.

Σε περίπτωση αναβολής λόγω μη απαρτίας (που είναι και το πιθανότερο), η Γενική Συνέλευση θα επαναληφθεί στις 03/05/2015 ημέρα Κυριακή στον ίδιο τόπο και χώρο, την ίδια ώρα και με τα ίδια θέματα ανεξαρτήτως συμμετοχής. Το παρόν στην Γενική μας Συνέλευση θα δώσει η υπεύθυνη θήρας του Δασαρχείου Δράμας κα. Δημητριάδου Σταυρούλα.
Μετά το πέρας της Γενικής Συνέλευσης θα αρχίσουν η εκλογές του συλλόγου μας. Η ψηφοφορία θα ξεκινήσει από τις 11:00 και θα τελειώσει στις 14:00. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλα τα ταμειακώς εντάξει μέλη του Συλλόγου μας με την επίδειξη της Αστυνομικής Ταυτότητας.
Καλούμε επίσης τα μέλη που επιθυμούν να υποβάλουν υποψηφιότητα για το Διοικητικό Συμβούλιο ή για την Ελεγκτική Επιτροπή να την καταθέσουν από Δευτέρα 23/03/2015 έως το Σάββατο 11/04/2015 στο Δ.Σ του Συλλόγου κατά τις ώρες λειτουργίας του Συλλόγου (10:00πμ – 13:00μμ) και θα πρέπει να φέρουν τα εξής δικαιολογητικά:
I.    Αίτηση για υποβολή υποψηφιότητας (συμπληρώνεται στον Σύλλογο).
II.   Φωτοτυπία Άδειας Θήρας 2014.
III.  Φωτοτυπία Αστυνομικής Ταυτότητας.

IV.  Υπεύθυνη Δήλωση του Ν. 1599/1986 για μη καταδίκη του για παράβαση περί θήρας. 

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 18/3/2015 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Γενική συνέλευση στην Σύρα.


Καλούνται τα μέλη του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου στην ετήσια Γενική Συνέλευση της 19ης Απριλίου 2015, ημέρα Κυριακή και ώρα 9 π.μ. στην αίθουσα του Θεάτρου Ευανθία Καίρη στα Λαζαρέτα. Σε περίπτωση μη απαρτίας, η Συνέλευση θα επαναληφθεί την επόμενη Κυριακή 26 Απριλίου 2015 στον ίδιο τόπο, την ίδια ώρα και με τα ίδια θέματα. Θα θεωρηθεί δε σε απαρτία με οποιοδήποτε αριθμό παρόντων μελών. (άρθρο 7, παραγρ. 7 του καταστατικού του Συλλόγου)

ΘΕΜΑΤΑ:

· Εκλογή προέδρου γενικής συνέλευσης.
· Έγκριση απολογισμού  έτους 2014 και προϋπολογισμού έτους 2015.
· Ενημέρωση για αποδοχή δωρεάς προς το Σύλλογο.
· Πεπραγμένα Δ.Σ..
· Διάφορα θέματα.
· Εκλογή εφορευτικής επιτροπής για τις αρχαιρεσίες.
·  Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου και της  Ελεγκτικής επιτροπής.
·Όσα μέλη του Συλλόγου επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα θα πρέπει να υποβάλλουν σχετική αίτηση , το αργότερο έως 3 Απριλίου 2015 στο γραφείο του Συλλόγου , Πρωτοπαπαδάκη 17.
Τα μέλη για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα θα πρέπει να έχουν μαζί τους απαραιτήτως την άδεια κυνηγίου.
Η   ψηφοφορία θα λήξει την 5η μ.μ.



Νόμοι, φιλότιμο και συμπεριφορές.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Οι άγραφοι νόμοι που διέπουν μια δραστηριότητα, ίσως, να είναι αυτοί που κρύβουν όλη την ουσία. Ίσως να είναι αυτοί που την χαρακτηρίζουν, που την κάνουν ξεχωριστή, που της δίνουν επιπλέον κύρος. Είναι αυτοί που διαχωρίζουν τους κοινωνούς της, που φωτίζουν πρόσωπα και τα μετατρέπουν σε εξέχουσες προσωπικότητες.

Οι έγγραφοι νόμοι, για μένα, δείχνουν πόσο σοβαρά παίρνει η πολιτεία την εν λόγω δραστηριότητα, την σοβαρότητα της δομής του κράτους και την λειτουργικότητα του πολύ σοβαρού θεσμού της δικαιοσύνης.

Οι νόμοι του κυνηγίου, έγγραφοι και άγραφοι, που όλοι μας γνωρίζουμε –μάλλον- και που πάνω τους έχουμε «πατήσει» κάποιες φορές και δεν έχουμε πατήσει την σκανδάλη, είναι η αιτία που έχουμε κακοχαρακτηρίσει κάποιους κουφιοκεφαλάκηδες, ή, έχουμε εκθειάσει κάποιους συνάδελφους και τους κατατάσσουμε στο κυνηγετικό πάνθεον, αν όχι με περγαμηνές, τουλάχιστον μέσα μας που έχει μεγαλύτερη αξία.

Ένας άγραφος νόμος, που μάλλον έχει συριανές ρίζες και τα κυκλαδίτικα κύματα τον περιορίζουν εντός του ξεροτρόχαλου νησιού μου, είναι κι αυτός που θέλει αυτόν που βγάζει για πρώτη φορά μια μπεκάτσα, όντας κυνηγώντας με σκυλί, από το πόστο να έχει και τον τελευταίο λόγω με το θήραμα. Αν δηλαδή δεν καταφέρει να καρπωθεί το θήραμα κι αυτό περάσει μπροστά από κάποιον τρίτο, εκείνος μπορεί μεν να τουφεκίσει, αλλά προσφέρει το πουλί στον πρώτο και απλά αξιώνει να πάρει το φυσίγγιο που έριξε πίσω. Αυτό στα αθλητικά σαλόνια λέγεται ευγενής άμιλλα, συναδερφική αλληλεγγύη, ή Αγγλιστί, fair play.

Κάτι αντίστοιχο, νομίζω, ότι ισχύει και στις γουρουνοπαρέες με τους κάπρους που αλλάζουν περιοχές και μπερδεύουν τις παγάνες.

Δυστυχώς για μένα, κυνηγετικά αντρώθηκα μόνος μου. Πέρα κάποιων λίγων μαθημάτων που πήρα σποραδικά από φίλους, δεν είχα κάποιον να με πάρει από το χέρι και να μου δείξει τον «ίσιο δρόμο». Αυτό σαν αποτέλεσμα είχε να μάθω μέσα από τα λάθη μου και, δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί που είχαν, έχουν και θα έχουν την ίδια μοίρα με την δική μου. Το ευτύχημα για εμένα είναι που μπόρεσα να καταλάβω ότι η χαρά της κάρπωσης είναι μεγαλύτερη όταν δεν κοιτάς εναγωνίως πίσω σου. Βέβαια για μεγάλο διάστημα, απορούσα όταν άκουγα κάποιους να λένε ότι τηρούν τα όρια θηρεύσιμων και ότι κρεμούν το τουφέκι μόλις το καταφέρουν. Φυσικά αυτό δεν είναι άγραφος νόμος αλλά έγγραφος και μάλιστα πολύ βασικός. Ο άγραφος νόμος σε αυτή την περίπτωση είναι να σέβεται κανείς τον εαυτό του!

Ένας άγραφος νόμος που ακολούθησα, κατά γράμμα, όταν εκλέχθηκα στην θέση του γραμματέα του συλλόγου μου. Τότε έβαλα τιμωρία τον εαυτό μου και αρνήθηκα πεισματικά κάποια ταξίδια για πέρδικες σε όμορα κυκλαδονήσια, γιατί είναι άλλο να παραστρατήσει ο οποιοσδήποτε και άλλο μέλος Δ.Σ. κυνηγετικού συλλόγου και δη, αυτού που έδωσε τα «φώτα» του κυνηγετικού συνδικαλισμού στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτό, το παραστράτημα ατόμων που μας εκπροσωπούν, δεν είναι κάτι το οποίο, δυστυχώς, δεν το έχουμε δει. Πλέον νιώθω πιο «ψηλός» συγκαταλέγοντας τον εαυτό μου σ’ αυτούς που παίρνουν μερίδιο από αυτό που ανήκει στην κυνηγετική οικογένεια τι κι αν αυτό λέγεται θήραμα, χόρτα, νερό από μια πηγή, ή, ο καθαρός αγέρας που μου καίει τα πνευμόνια.



Έφυγε ο Σερραίος, πήγε στην ξενιτιά. Παντρεύτηκε μια μικρή Ολλανδέζα και την ακολούθησε να βρει την τύχη του στα αχανή λιβάδια με τις τουλίπες. Εκεί είναι ένα μέρος από αυτά που ναι μεν υπάρχουν νόμοι, έγγραφοι όπως κι εδώ, αλλά εφαρμόζονται μέχρι κεραίας! Ένα βράδυ σχόλασε από την δουλειά του και επέστρεφε στο σπίτι με το αυτοκίνητο του. Ένας λαγός, απ’ τους πολλούς που τρέχουν στους δρόμους εκεί, πέρασε από την μια άκρη του δρόμου στην άλλη. Για την ακρίβεια προσπάθησε ανεπιτυχώς, καθώς ο βιαστικός Ρωμιός δεν πρόλαβε να φρενάρει κι ο άμοιρος αφτιάς άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο.

Ο λαγός κατέληξε στο τραπέζι του Έλληνα που ως γνήσιος γόνος του Ξένιου Δία, φίλεψε άλλα δυο ζευγάρια φίλων μεταναστών. Το αναπάντεχο γεύμα που προσέφερε ο λαγός άρχισε να κυλά από στόμα σε στόμα, αφού δεν ήταν μόνο αυτά τα τέσσερα στόματα που γεύτηκαν την καταπληκτική του σάρκα. Το «κυνήγι» του λαγού ήταν σε ημερήσια, νυχτερινή σωστότερα, διάταξη πλέον και δεν ήταν λίγες οι επιτυχημένες «έξοδοι». Ένα βράδυ καθώς το αμάξι του Σερραίου έγραφε «οκτάρια» στην Ολλανδέζικη άσφαλτο κυνηγώντας το εκλεκτό θήραμα, από έναν παράδρομο στο πλάι την κεντρικής οδού άναψαν οι φάροι ενός περιπολικού.

Το αυτοκίνητο ακινητοποιήθηκε κι ο λαγός πήρε την αναπνοή του μετά από κάποια σάλτα στην απέναντι πλευρά. «Κύριε έχουμε εδώ και μέρες πληροφορίες ότι επιδίδεστε σε αυτόν τον παράνομο τρόπο κυνηγίου. Την επόμενη φορά που θα συλληφθείτε, πέρα το πρόστιμο, θα απελαθείτε και θα σας επιβληθεί 12ετής απαγόρευση εισόδου στην χώρα». Αυτά είπε ο αστυνομικός, χαιρέτισε και έφυγε. Νέτα σκέτα! Πλέον οι κατσαρόλες του κακομαθημένου Έλληνα μαγειρεύουν μόνο μακαρόνια με κιμά και φασολάδα εις ανάμνηση της πατρίδας, αναπολώντας τις έντονες μυρουδιές του στιφάδου.


Φιλοξενούμενος συριανός πριν χρόνια στον Καναδά, ακολούθησε τον ντόπιο φίλο του σε ψάρεμα σολομού. Κυνήγι κι αυτό, αλλά με όπλο που δε εγείρει διαμαρτυρίες από τους οικολόγους συμπεριλαμβανομένου ότι απ’ τα θηράματα λείπει η λαλιά! Αρματώθηκε με καλάμια, δολώματα, αδιάβροχα παντελόνια με τιράντες και βάλθηκε να κατατροπώσει τον ξενέρωτο φραγκολεβαντίνο, μιας κι απ’ το καλάμι του εδώ στην Σύρα είχαν περάσει ψάρια και ψάρια! Δεν άργησε να καρφώσει στο αγκίστρι του τον πρώτο σολομό και οι περιπαιχτικές φωνές του αντήχησαν σε όλο το ποτάμι. «Γράψε το πρώτο βρε χαϊβάνι. Θα βρεις τον μάστορα σου!».

Σε λίγο, απ’ το πουθενά εμφανίστηκε το Καναδικό δασαρχείο, το οποίο ξεκίνησε τον έλεγχο του από τον συριανό ψαρά. Δίχως να χάσει καιρό ο υπάλληλος και χωρίς δεύτερη κουβέντα, έβγαλε το μπλοκ του και βεβαίωσε επί τόπου μια κλίση 200$ γιατί ο σολομός ήταν θηλυκός και δεν θα μπορούσε να αφήσει τα αυγά του για αναπαραγωγή. «θα τον ρίξω ξανά μέσα» του είπε ο εμβρόντητος ψαράς. Για κακή του τύχη όμως το ψάρι είχε αφήσει τα εγκόσμια κι εκείνος παρέλαβε το «τσεκ». Με τα νεύρα του τεντωμένα και το μεσογειακό του ταμπεραμέντο να τον πνίγει, πέταξε το καλάμι του στο ποτάμι από τα νεύρα. Ο υπάλληλος δεν έχασε καιρό και, ατάραχος, του έκοψε δεύτερη κλίση για μόλυνση του περιβάλλοντος άλλα 300$. Το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει το βράδυ σπίτι, σαν βρεγμένη γάτα, ήταν ότι τόσο ακριβό σολομό δεν είχε ξαναδοκιμάσει!


Πόσα άλλα τέτοια να πω, πόσα άλλα τέτοια ξέρεις, ξέρουμε όλοι; Ποιος ασχολείται με τους πιτσιρικάδες που επιλέγουν το κυνήγι για να διοχετεύσουν την ενέργεια που ξεχειλίζει από μέσα τους; Σπασμωδικές και μεμονωμένες κινήσεις μόνο κι αυτές από κάποιους λίγους. Ποιος μπήκε στον κόπο να καταλάβει ότι μηδενίζεται η δουλειά κι ο κόπος των θηροφυλάκων όταν ελαφρά την καρδία παραγράφει παραπτώματα; Κατάλαβε ότι πέραν του παραπάνω, τονώνει το λάθρο συναίσθημα όλων αυτών που νομίζουν ότι έγιναν ξαφνικά παντοκράτορες επειδή κρατούν τουφέκι; Μήπως πάνω σ’ αυτούς τους λάθος χειρισμούς πατούν όλοι αυτοί που θέλουν το κυνήγι μόνο σαν ανάμνηση της προϊστορίας του ανθρωπίνου γένους;

Ναι έχω «παραπατήσει»! Όχι γιατί το ήθελα, αλλά γιατί δεν μου έδειξε κανείς, τότε που έπρεπε, ποιος είναι ο ίσιος δρόμος και να μου δηλώσει απερίφραστα ότι είναι ο μόνος δρόμος που θα με κρατήσει μέσα σ’ αυτή την δραστηριότητα! Ναι έχω αγανακτήσει με την αναλγησία κάποιων φυλάκων θήρας. Μπορώ όμως να καταλάβω το συναίσθημα που τους πνίγει, όταν ο λαθροθήρας εξέρχεται την πόρτα της δικαιοσύνης αγκαλιά με το τουφέκι που του είχαν προ μηνών κατασχέσει χαμογελαστός. Αθώα περιστερά! Γιατί να είμαστε με το ζόρι όλοι ίδιοι, αφού ακόμα και τα δάχτυλα δεν είναι; Γιατί δεν μας παίρνουν στα σοβαρά, αφού η θήρα είναι κάτι σοβαρό και όλα αυτά που προσφέρουμε σαν κυνηγοί είναι πολλά και μεγάλα; Μήπως χρειάζεται να αλλάξουμε εμείς πρώτοι πριν μας αλλάξουν όπως θέλουν οι άλλοι; Έχουμε την βούληση; Το θάρρος; Τον τρόπο;


Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 11/3/2015.     

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.



Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 11/2/2015 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει!



Η ρήση γνωστή, σωστή και τετριμμένη. Το οικονομικό αδιέξοδο όμως στο οποίο βρίσκονται οι εργαζόμενοι στον Ελεύθερο Τύπο έχει ξεπεράσει τα όρια της υπομονής τους! Δεύτερη μέρα σήμερα που η εφημερίδα δεν βρίσκεται στα περίπτερα, αιτία των κινητοποιήσεών τους, και βλέπουμε.