Πέρασε άλλος ένας χρόνος!
Του Αγίου γενεθλίου σήμερα για το blog. Άλλος ένας χρόνος φορτώθηκε στις πλάτες τόσο της σελίδας και του διαχειριστή της, όσο και του αναγνωστικού κοινού της.
Ένας χρόνος που σίγουρα ήταν καλύτερος από τον επόμενο, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία, και χειρότερος από τον προηγούμενο. Είναι αυτό που λέμε κάθε πέρσι και καλύτερα! Σε ένα μόνο σημείο κάθε νέο έτος, που προσθέτει γραμμές στο μέτωπο μας σαν άλλος ισόβιος φυλακισμένος, είναι λίγο καλύτερο από το προηγούμενο: Οι εμπειρίες που μας κερνάει.
Σε τούτο το διαδικτυακό ταξίδι, που κρατά εδώ και δυο χρόνια, συνταξιδιώτες μου εσείς. Αξιοθέατα με το δικό τους, μικρό ή μεγάλο, ενδιαφέρον, τα στραβά κι αστεία της κυνηγετικής οικογένειας, των ταγών της, όλων αυτών που προσπαθούν να την βάλουν στο χέρι, μα και της φατρίας των «Πράσινων» παιδιών.
Πήραμε φωτογραφίες από ηλιόλουστα ξέφωτα, καταπράσινες πεδιάδες και καθάρια ρυάκια, που ξεδιψούν τα άγρια και τους θηρευτές τους. Γεμίσαμε με οξυγόνο τα πνευμόνια μας από δράσεις που επιτρέπουν τις βαθιές εισπνοές. Πνιγήκαμε σε σκοτεινά τούνελ και μαύρισε η ψυχή μας με τα κακώς κείμενα. Μας αποκοίμισε η γαληνή που προσφέρει η σιγουριά της προστασίας κάποιων ακοίμητων θεματοφυλάκων του κυνηγίου και μας ξεκούφαναν οι λάθρες τουφεκιές και οι υστερικές κραυγές όλων αυτών που θέλουν να κλείσουν την φύση σε μπουκαλάκι φαρμακείου, με φορμόλη!
Το «τρένο» συνεχίζει το ταξίδι, καθώς η Ελληνική ύπαιθρο είναι, ευτυχώς, ατελείωτη. Είναι ένα τρένο που δεν είναι αργά για κανέναν να το πάρει «καβάλα» και να ταξιδέψει μαζί του…μαζί μας.
Καλά ταξίδια και ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους όσους γέμισαν τις κουκέτες του, μα και σε κείνους που περιμένουν σε κάποιο σταθμό για να ανέβουν.
Βασάλος Νίκος Σύρα.
Του Αγίου γενεθλίου σήμερα για το blog. Άλλος ένας χρόνος φορτώθηκε στις πλάτες τόσο της σελίδας και του διαχειριστή της, όσο και του αναγνωστικού κοινού της.
Ένας χρόνος που σίγουρα ήταν καλύτερος από τον επόμενο, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα στοιχεία, και χειρότερος από τον προηγούμενο. Είναι αυτό που λέμε κάθε πέρσι και καλύτερα! Σε ένα μόνο σημείο κάθε νέο έτος, που προσθέτει γραμμές στο μέτωπο μας σαν άλλος ισόβιος φυλακισμένος, είναι λίγο καλύτερο από το προηγούμενο: Οι εμπειρίες που μας κερνάει.
Σε τούτο το διαδικτυακό ταξίδι, που κρατά εδώ και δυο χρόνια, συνταξιδιώτες μου εσείς. Αξιοθέατα με το δικό τους, μικρό ή μεγάλο, ενδιαφέρον, τα στραβά κι αστεία της κυνηγετικής οικογένειας, των ταγών της, όλων αυτών που προσπαθούν να την βάλουν στο χέρι, μα και της φατρίας των «Πράσινων» παιδιών.
Πήραμε φωτογραφίες από ηλιόλουστα ξέφωτα, καταπράσινες πεδιάδες και καθάρια ρυάκια, που ξεδιψούν τα άγρια και τους θηρευτές τους. Γεμίσαμε με οξυγόνο τα πνευμόνια μας από δράσεις που επιτρέπουν τις βαθιές εισπνοές. Πνιγήκαμε σε σκοτεινά τούνελ και μαύρισε η ψυχή μας με τα κακώς κείμενα. Μας αποκοίμισε η γαληνή που προσφέρει η σιγουριά της προστασίας κάποιων ακοίμητων θεματοφυλάκων του κυνηγίου και μας ξεκούφαναν οι λάθρες τουφεκιές και οι υστερικές κραυγές όλων αυτών που θέλουν να κλείσουν την φύση σε μπουκαλάκι φαρμακείου, με φορμόλη!
Το «τρένο» συνεχίζει το ταξίδι, καθώς η Ελληνική ύπαιθρο είναι, ευτυχώς, ατελείωτη. Είναι ένα τρένο που δεν είναι αργά για κανέναν να το πάρει «καβάλα» και να ταξιδέψει μαζί του…μαζί μας.
Καλά ταξίδια και ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους όσους γέμισαν τις κουκέτες του, μα και σε κείνους που περιμένουν σε κάποιο σταθμό για να ανέβουν.
Βασάλος Νίκος Σύρα.