ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΖΕΣΤΕΣ ΚΑΝΝΕΣ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΖΕΣΤΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ!!!

Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 31/12/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Η τρίτη κόρη μου.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω όλους αυτούς που ομολογούσαν με εμπάθεια το συναισθηματικό τους δέσιμο με κάποιο ζώο. Πώς μπορούσε μια γάτα, ένας σκύλος, ένα καναρίνι, ή οτιδήποτε άλλο, να μονοπωλήσει την αγάπη τους; Κορόιδευα την αδελφή μου που κοιτούσε στα μάτια το μικρό Κανίς Μαλτέζ της και του μιλούσε λες και είχε συνομιλία με άνθρωπο. Αγαπώ τα ζώα δεν λέω, αλλά μέχρι ενός ορίου. Δεν είχα μπει ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ την σοβαρότητα της συναναστροφής μαζί τους, μάλλον, επειδή δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να έρθω πιο κοντά σε ένα. Δεν είχα επιτρέψει ποτέ σε κανένα να έρθει πιο κοντά σε μένα!

Μέσα στα χρόνια που έχω συνειδητά επιλέξει το κυνήγι ως τρόπο ζωής, έχουν περάσει από τα χέρια μου κάποια σκυλιά. Ποτέ δεν μπόρεσα να δεθώ με κανένα. Από όλα ζητούσα να κάνουν την δουλειά τους, χωρίς φυσικά να τα κακομεταχειρίζομαι, αλλά η σχέση μας ξεκινούσε και τελείωνε εκεί. Ποτέ δεν προσπάθησα να μπω στην θέση κανενός τους και να σκεφτώ τι μπορεί να θέλει, να έχει ανάγκη. Πώς αισθάνεται, τι το αγχώνει και τι το ευχαριστεί. Ποτέ δεν κοίταξα κανένα στα μάτια για να διακρίνω τον φόβο που ένοιωθε όταν φώναζα και κουνούσα τα χέρια μου έντονα, το άγχος του όταν συναντούσαμε άλλο σκυλί στο βουνό πρώτη φορά. Την ένταση που του προκαλεί η συναισθηματική μου φόρτιση με οτιδήποτε καλό ή κακό.

Άρχισα να μπαίνω στο νόημα της σωστής σχέσης με τον σκύλο μου όταν κοντά μου πήρα ένα σπρίγκερ, την Γαία αν θυμάσαι. Ήταν το σκυλί που μπορεί να μην μου προσέφερε έντονες κυνηγετικές συγκινήσεις, αλλά με έβαλε στην διαδικασία να ξεκινήσω να σκέφτομαι τι μπορεί να θέλει ένα σκυλί πέρα από νερό, φαγητό και στέγη. Παράλληλα διάβασα, ρώτησα και παρατήρησα τον αντίκτυπο της συμπεριφοράς μου στην συμπεριφορά του σκύλου μου. Αναρωτήθηκα και μπήκα στην θέση του για το τι μπορεί να θέλει. Το νέο μου κουτάβι πλέον έχει κερδίσει την θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητό μου και άλλη μια στην καρδιά μου. Διατηρούμε μια αμφίδρομη σχέση. Χαίρομαι με την χαρά της κι αυτή με την δική μου και φροντίζουμε να μην λείπει το χαμόγελο από τα χείλη κανενός μας.

Παρακαλούσα την θεά του κυνηγίου να στείλει ένα ορτύκι με μοναδική αποστολή την μεταμόρφωση του σκύλου μου σε κυνηγό. Έψαχνα μάταια, στις πλαγιές να το βρω, να το βρούμε. Η Ιόλη με κοιτούσε με απορία…που είναι; Το ίδιο την ρωτούσα κι εγώ. Ο καιρός πέρασε, μαζί του και τα ορτύκια. Δεν ήρθε φέτος το δικό της! «Μην απογοητεύεσαι, δώσε χρόνο στο σκυλί σου και δείξε του εμπιστοσύνη» μου είπε ο Θανάσης, φίλος και καλός γνώστης της ράτσας των Βίσζλα.

Η 6η του Δεκέμβρη με έφερε αντάμα με αγαπημένα πρόσωπα να δέχομαι ευχές και να σβήνουμε την δίψα μας με μυρωδάτο τσίπουρο του κυρ Γιάννη του Σαρρή από τα Χρούσσα, νέκταρ! Η 7η να πίνω καφέ στην γιάφκα μου και να προσπαθώ να βρω τα σημεία του ορίζοντα, το πάνω και το κάτω! Ούτε λόγος για βουνό, αφού τα χειμωνιάτικα θηράματα έχουν εξαφανιστεί κι αυτός ο χειμώνας δεν λέει να έρθει! Κοντομάνικο φανελάκι κι αυτό περιττό. Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί το τσίπουρο, που είχε αντικαταστήσει το αίμα στις φλέβες μου, να με είχε κάνει ατρόμητο. Ο νοτιάς δεν ενέπνεε καμιά “ανησυχία”, «δεν θα έχει τίποτα» σκέφτηκα. Ο καφές μπόρεσε και επανάφερε τον μπούσουλα του μυαλού μου στα ίσια του, αλλά όχι και την διάθεση μου για κυνήγι. Ένας μακρινός ντουμπλές που ακούστηκε με έκανε να νιώσω τύψεις για το σκυλί μου που είχα μέσα στο κλουβί του κλειστό για μέρες, αφού η δουλειά δεν με άφησε να πάρω ανάσα, δόξα τον Θεό! 

Δεν άργησα να βάλω ζώνη με φυσίγγια, το πορτοκαλί γιλεκάκι μου, άρπαξα και το όπλο μου και έτοιμος, γαμπρός! Η Ιόλη δεν μπορούσε να το πιστέψει και ούρλιαζε απ’ την χαρά της. «Αλήθεια θα πάμε βόλτα; Το αποφάσισες;» έτσι άκουγα να λέει κι έκανα πως δεν άκουγα γιατί δεν ήταν προς τιμή μου. Οι προσδοκίες μου δεν μπορούσαν να είναι μεγάλες, αφού η παρατεταμένη ανομβρία, η καλοκαιρία και το άπειρο σκυλί μου, δεν άφηναν περιθώρια για να κάνω όνειρα. Το κέφι της Ιόλης ανέβασε και την δική μου διάθεση. Η βόλτα θα ήταν κοντινή. Περπατήσαμε 300 μέτρα πριν οι αρβύλες μου πατήσουν το βουνό. Η αργή και ενδελεχής έρευνα του Βίσζλα εξελισσόταν μπροστά μου, ψάχναμε το βουνό θυμάρι θυμάρι, σπιθαμή προς σπιθαμή.

Συχνά πυκνά με κοιτούσε με απορία και ρωτούσε «που είναι;» έλα μου ντε! Φτάναμε στην κορυφή της πλαγιάς κι εγώ το όπλο το είχα στον ώμο, δεν περίμενα τίποτα. Η Ιόλη άλλαξε συμπεριφορά, έγινε πιο νευρική και τα ρουθούνια της ακούγονταν από μακριά. Δεν πρόλαβα να αξιολογήσω της συμπεριφορά της, όταν από το πλάι μας η βασίλισσα του δάσους ξεσήκωσε το σύμπιαν με το πάφλασμα των φτερών της. Η τουφεκιά σηματοδότησε την αρχή του ταξιδιού μου στον έβδομο ουρανό κι η επαναφορά του θηράματος απ’ την Ιόλη με έκανε να κλάψω. Η πρώτη της μπεκάτσα! Τα κανακέματα και τα φιλιά αντηχούσαν σε όλη την πλαγιά. Η επαναφορά ήταν υποδειγματική, αφού πάνω στο πουλί δεν υπήρχε ούτε σάλιο και δεν έγινε καμιά προσπάθεια να το πάρω από το στόμα της μιας και το άφησε στα χέρια μου με περίσσια ευχαρίστηση. Έκανα τον σταυρό μου, κοίταξα ακόμα μια φορά την βελουδομάτα και την έβαλα στην τσέπη.


Οι πανηγυρισμοί, εναγκαλισμοί, κτλ, μας είχαν απομακρίνει λίγο από το σημείο συνάντησης με το θήραμα κι εγώ ήθελα να ξαναπεράσω από εκεί το κουτάβι μου, να πάρει άλλη μια φορά στην μύτη της το άρωμα της μπεκάτσας. Επιστρέψαμε κι εκείνη πήγε κατευθείαν στο σημείο, σήκωσε το κεφάλι, πήρε μια βαθειά τζούρα του αέρα μέσα της και έκανε μερικά βήματα μπροστά προσπαθώντας να φερμάρει. Εκεί που στήθηκα και τουφέκισα πριν λίγα λεπτά, ξεπετάχτηκε δεύτερη μπεκάτσα! «Αυτά γίνονται μόνο στα έργα» φώναξα και πάτησα την σκανδάλη. Σε μερικά δευτερόλεπτα και αυτή η βασίλισσα ήταν στα χέρια μου κι εγώ στον παράδεισο αγκαλιά με την Ιόλη μου.



«Δικές σου οι μπεκάτσες, εγώ θέλω βόλτες, βόλτες και χάδια» έμοιαζε να λέει καθώς πηδούσε πάνω μου και κλαίγαμε μαζί από χαρά. Είναι τα καλύτερα δώρα που έχω πάρει για την γιορτή μου. Οι ευχές των κοριτσιών μου, δυο μπεκάτσες και η αγάπη της Ιόλης μου, της πιο μικρής μου κόρης!

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 24/12/2014.

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Καλά Χριστούγεννα.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ.

ΚΑΛΑ ΚΥΝΗΓΙΑ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΗ.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.



Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 24/12/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Ευχές από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301


Το Διοικητικό Συμβούλιο

&
 
το προσωπικό της 
ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ

σας εύχονται

Καλά Χριστούγεννα
&

Χαρούμενο 2015

image

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί την Τετάρτη 17/12/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 10/12/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Το καλύτερο δώρο!!!


Αφού ευχαριστήσω όοοολους αυτούς που με θυμήθηκαν και φέτος και με τον οποιονδήποτε τρόπο κατέθεσαν τις ευχές τους για την ονομαστική μου εορτή, θέλω να πω ένα πάρα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στην Ιόλη μου η οποία, μια μέρα μετά, μου έκανε το μεγαλύτερο και το ομορφότερο δώρο που έχω πάρει ποτέ στην ζωή μου.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 03/12/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Νέα από την ΣΤ' ΚΟΜΑΘ.


ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣΕΔΡΑ: ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 173 – 175551 34 - ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΤΗΛ. 2310 477128 – 477129, 6973 808934, FAX 2310 473863 – 475301



Σας ενημερώνουμε ότι η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης έχει δημιουργήσει έναν ειδικό ιστότοπο όπου καταχωρούνται τα σχέδια πτήσεων για τη ρίψη εμβολίων-δολωμάτων για την αντιμετώπιση της λύσσας των αλεπούδων.
Η παρακάτω ιστοσελίδα ενημερώνεται συνεχώς, ανάλογα με την αντίστοιχη ενημέρωση που λαμβάνει η Ομοσπονδία από τις Κτηνιατρικές Υπηρεσίες. Εδώ επίσης υπάρχουν τα σχετικά έγγραφά των κτηνιατρικών υπηρεσιών


Με έγγραφό του το Υπουργείο Αγροτικης Ανάπτυξης & Τροφίμων τονίζει μεταξύ άλλων τα εξής:
1. Απαγορεύεται η επαφή με τα εμβόλια δολώματα. Σε περίπτωση που πολίτες βρουν ένα εμβόλιο δόλωμα κατά τη διάρκεια του περιπάτου, της άθλησης κ.λπ. (στο δρόμο,στο προαύλιο, στο μονοπάτι, στο χώρο άθλησης) σε καμία περίπτωση να μην έρθουν σε επαφή με αυτό με γυμνά χέρια.
Εφόσον το εμβόλιο δεν είναι κατεστραμμένο, να πιάσουν το δόλωμα με ένα γάντι ή πλαστική σακούλα και να το προσκομίσουν στις τοπικές κτηνιατρικές αρχές ή να το αφήσουν σε κάποια μη κατοικημένη περιοχή (δάσος, αγρός), ώστε να μην έρθει σε επαφή με ανθρώπους.
2. Αν η πλαστική κάψουλα που περιέχει το εμβόλιο είναι άθικτη δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης, ακόμη και αν το εξωτερικό καφέ περίβλημα του δολώματος έχει σπάσει. Ωστόσο οι πολίτες να μην αγγίζουν με γυμνά χέρια το εμβόλιο δόλωμα ή την πλαστική κάψουλα.
3. Σε περίπτωση επαφής με το υγρό περιεχόμενο της κάψουλας του εμβολίου δολώματος, οι πολίτες θα πρέπει να επικοινωνήσουν αμέσως με γιατρό.

Τονίζεται ιδιαιτέρως ότι σε περίπτωση που κυνηγοί, γεωργοκτηνοτρόφοι ή και απλοί πολίτες διαπιστώσουν σκύλο ιδιοκτησίας τους να περιεργάζεται ή να καταναλώνει ένα τέτοιο δόλωμα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιχειρήσουν να του το αποσπάσουν από το στόμα. 
Σημειώνεται πως σκύλοι και λοιπά κατοικίδια σαρκοφάγα δεν κινδυνεύουν αλλά και δεν αποκτούν ανοσία από το εμβόλιο.


Με εκτίμηση
Γραφείο Τύπου ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 26/11/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 19/11/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Άρες, μάρες, κουκουνάρες!!!

Το κυνήγι πουλιών με δίχτυα, ή ξόβεργες είναι μια αρχέγονη δραστηριότητα, η οποία στις μέρες μας περιορίζεται μόνο για την σύλληψη ωδικών πτηνών. Σίγουρα είναι μια μέθοδο που προϋπήρξε του κυνηγίου με όπλα και δη, του κυνηγίου με την μορφή που ασκείται σήμερα στα βουνά της πατρίδας μας.

Στις μέρες μας η συνήθεια αυτή, της σύλληψης ωδικών πτηνών, ασκείται από άτομα που έχουν μεράκι με το άκουσμα των λιλιπούτειων τροβαδούρων της φύσης και όχι για να γεμίσουν τηγάνια, ψησταριές και κατσαρόλες με φλώρια, καρδερίνες, λούγαρα, φανέτα και πόσα ακόμα είδη που μετατρέπουν την φύση σε επίγειο παράδεισο με τις φωνές τους, κάτι το οποίο συνηθίζονταν παλιά. Οι ομελέτες και τα ριζότα με τέτοια πουλιά ανήκει πλέον στο παρελθόν. Έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν οι χρήστες της άρας και δεν έχουμε κανένα ενδοιασμό να μην τους πιστέψουμε.

Ανά την Ελλάδα πολλά είναι τα μέρη όπου συναντάμε παθιασμένους αρατζήδες οι οποίοι διακινδυνεύουν τόσο την προσωπική τους ελευθέρια, όσο και το συμφέρον της τσέπης τους για το κυνήγι των μικρών τραγουδιστών. Η Χίος, η Σύρα, η Σαντορίνη μα και τα περίχωρα του λεκανοπεδίου της Αττικής, είναι κάποια από τα πολλά μέρη που το είδος αυτού του κυνηγίου έχει ένθερμους υποστηρικτές.

Φυσικά, και από αυτή την δραστηριότητα, δεν λείπουν εκείνοι που «βλέπουν» εύκολο χρήμα και επιδίδονται στο εμπόριο των μικρών ισοβιτών, αποσκοπώντας να χρησιμοποιήσουν τις φωνές τους για να γεμίσουν τις τσέπες τους και όχι για να κάνουν απλά το κέφι τους μόνο.

Το ρομαντικό και το παραδοσιακό της υπόθεσης σταματάει εν τη γενέσει του όμως, μιας και οι κυνηγετικοί ταγοί μας φρόντισαν να αποκλείσουν και αυτή την μέθοδο κυνηγίου εκτός νόμου, να αφήσουν έκθετους χιλιάδες χρήστες και να προσθέσουν συνάμα άλλη μια απαγόρευση στο πολύπαθο Ελληνικό κυνήγι. Τα αποτελέσματα αυτής της παράλειψης φυσικά, είναι να γεμίζουν τα εισερχόμενα των δικαστικών γραφείων με μηνυτήριες αναφορές αφού οι θηροφύλακες της ΚΣΕ επιβάλουν τον νόμο κάνοντας απλά το καθήκον τους, κάτι που τους φέρνει αντιμέτωπους, τις περισσότερες φορές, με απλούς ανθρώπους και όχι με εν δυνάμει εγκληματίες του ποινικού δικαίου.

Χιλιάδες είναι τα ευρώ που πάνε χαμένα κάθε χρόνο, τόσο από πλευράς αρατζήδων, όσο και από πλευράς ΚΣΕ αφού ο εξοπλισμός των πρώτων καταστρέφεται και οι εργατώρες των θηροφυλάκων σπαταλούνται άσκοπα σε ένα κυνήγι εντυπώσεων και μόνο, αφού την ίδια στιγμή που οι θηροφύλακες δρουν ως σερίφηδες σπάζοντας άρες και κλουβιά, μένουν αφύλακτα καταφύγια, πέρδικες και αδίωκτες μεγαλύτερες μορφές λαθροθηρίας, αλείφοντας συνάμα βούτυρο στο ψωμί των πολέμιων του κυνηγίου!

Φυσικά ο νόμος είναι νόμος και οφείλουμε όλοι να υπακούμε σε αυτόν, ακόμα και αν δεν μας βοηθάει, ή στρέφεται εναντίον μας, όσο ηλίθια κι αν σκέφτηκε ο νομοθέτης. Το φωτογραφικό υλικό που ακολουθεί, είναι μια ακόμα απόδειξη ότι θηροφυλακή υπάρχει και λειτουργεί παντού χωρίς εξαιρέσεις.

Το κείμενο που συνοδεύει το e-mail με τις φωτογραφίες, σταλμένο από τον Ομοσπονδιακό θηροφύλακα κ. Καλλίθρακα Κωνσταντίνο:  

«Η συγκεκριμένη επιχείρηση, έγινε το διήμερο 02-03/11/14 στην Σαντορίνη από τον Ομ. θηροφύλακα Σαντορίνης, Κώτση Κων/νο του Ζανίκου και τον Ομ. θηροφύλακα Πάρου, Καλλίθρακα Κων/νο του Ιωάννη. Οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι από την καταστροφή αυτό σχεδίων κατασκευών παγίδευσης ωδικών πτηνών (λύμνες ή άρες) κατά την τοπική ονομασία. 
Συνολικά κατά στράφηκαν γύρω στις δέκα λύμνες, απελευθερώθηκαν όλα τα πουλιά (και αυτά που μόλις είχαν πιάσει, αλλά και αυτά που χρησιμοποιούσαν σαν κράχτες)
Επίσης να σας πω ότι υποβλήθηκαν οκτώ μηνύσεις για παράνομη θήρα-παγίδευση ωδικών πτηνών, αλλά και παράνομη θήρα με χρήση ηχομιμητικών συσκευών προσέλκυσης πουλιών.» 







   

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 12/11/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Μια σοβαρή απάντηση σε έναν γελοίο!!!

Απάντηση σε επιστολή «Κυνήγι & Τουρισμός» (δημοσιεύθηκε σε τ. εφημερίδα της Σάμου).

Καρλόβασι Σάμος
Καρλόβασι 27 Οκτωβρίου 2014
Προς την Εβδομαδιαία Εφημερίδα «ΣΑΜΙΑΚΟΝ ΒΗΜΑ»
Κοινοποίηση: Υπουργό Πολιτισμού κα Όλγα Κεφαλογιάννη
Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου: κα Χριστιάνα Καλογήρου
Αντιπεριφερειάρχη Σάμου : κ. Νικόλαο Κατρακάζο
Δήμαρχο Σάμου : κ. Μιχάλη Αγγελόπουλο
Κύριε διευθυντά,
Με έκπληξη και αγανάκτηση, είδαμε να δημοσιεύετε στην πρώτη σελίδα της έγκριτης εφημερίδας σας στο φύλλο 3949 της 20ης Οκτωβρίου 2014, επιστολή του κ. Βασίλη Βασιλείου, με τίτλο «Κυνήγι και Τουρισμός». Η επιστολή μάλιστα συνοδεύεται και από φωτογραφία με ήμερους χοίρους, τους οποίους περιεργάζονται κάποιοι περαστικοί στην παραλία. Το περιεχόμενο της επιστολής, στο σύνολό του είναι απαράδεκτο, ανήθικο και ανακριβές και δεν έχει καμία σχέση με την κυνηγετική δραστηριότητα, ούτε με την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία περί κυνηγίου. Ο συντάκτης της επιστολής, προφανώς προκατειλημμένος, απληροφόρητος και εμπαθής, θεωρεί ότι για την προφανώς υποτονική προσέλευση πελατών στο ξενοδοχείο του στην Κέρβελη, υπεύθυνοι είναι οι κυνηγοί και οι νόμοι που ισχύουν στην Ελλάδα γι αυτή την παραδοσιακή και απόλυτα νόμιμη δραστηριότητα.
Ο επιστολογράφος σας θεωρεί «ατυχία» του το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, στην περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο του, ενδημούν πολλές πέρδικες, λαγοί και αγριογούρουνα. Προφανώς θα ήθελε την περιοχή του «νεκρή φύση», για να είναι ικανοποιημένος. Αναφέρει μάλιστα ότι τα θηράματα αυτά, έρχονται από το Εθνικό πάρκο της Τουρκίας κολυμπώντας !!! Προφανώς άσχετος περί τη βιολογία της άγριας ζωής και ειδικότερα των θηραμάτων, δεν γνωρίζει ότι οι πέρδικες ούτε κολυμπούν σαν πάπιες, ούτε διανύουν ιπτάμενες, τόσο μεγάλες αποστάσεις και μάλιστα πάνω από το νερό, διότι δεν τους το επιτρέπει η σωματοδομή τους. Οι πέρδικες πετούν σε πολύ μικρές αποστάσεις, μόνο σε κατωφέρεια και βασίζουν την ασφάλειά τους στην εξαιρετική βαδιστική ικανότητα που έχουν. Ουδέποτε στον κόσμο έχουν καταγραφεί λαγοί – κολυμβητές (εκτός ίσως από την Κέρβελη). Οι αγριόχοιροι κολυμπούν μόνο σε περίπτωση απελπισίας, όταν δεν έχουν ουδεμία άλλη επιλογή. Τέτοια κατάσταση μπορεί να καταγραφεί μόνο σε μια μεγάλη πυρκαγιά, η οποία θα ωθήσει το μεγάλο αυτό θηλαστικό στη θάλασσα, για να βρει σωτηρία. Σε κάποιο τέτοιο περιστατικό εικάζεται ότι κάποιοι ελάχιστοι αγριόχοιροι (ένα ή δύο άτομα) πέρασαν πριν από πολλά χρόνια στο νησί της Σάμου, όπου βρήκαν άριστο βιότοπο και πολλαπλασιάστηκαν, με αποτέλεσμα να είμαστε υπερήφανοι που κοσμούν την άγρια πανίδα του τόπου μας. Όσο για τις φαντασιώσεις του επιστολογράφου σας, μόνο σε «μαργαρήτες» έκθεσης ιδεών δημοτικού σχολείου, μπορούμε να εντάξουμε τις απόψεις περί ήμερων ζώων, που κάνουν καθημερινά κολυμβητικό τουρισμό μεταξύ Τουρκίας και Σάμου. Είναι μάλιστα και αστεία η περιγραφή, από τον κ. Βασιλείου, περί κυνηγών που περιμένουν στην παραλία την «απόβαση των αγριόχοιρων» για να τους κάνουν μεζεδάκια. Όσο για τον παραλληλισμό της πρώτης ημέρας του κυνηγίου με απόβαση Τούρκων και σκάγια που σφυρίζουν και τρομοκρατούν τους τουρίστες, μάλλον θα πρέπει να έχει επηρεαστεί από πολεμικές ταινίες με τη φαντασία του να πλάθει μια ανύπαρκτη μάχη.
Σε ότι αφορά τον αριθμό των κυνηγών, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας πληροφορήσει ο κ. Βασιλείου από ποια πηγή αντλεί τα στοιχεία που παραθέτει, αναφέροντας ότι έχουμε τους περισσότερους κυνηγούς στην Ευρώπη με ποσοστό 3,6%. Σύμφωνα δηλαδή με τα «στοιχεία» του, στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 400.000 κυνηγοί !!! Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα κατατάσσεται μετά την πρώτη δεκάδα στο συσχετισμό κυνηγών/κατοίκων στην Ευρώπη. Ειδικά στη Σάμο ο αριθμός των κυνηγών είναι πολύ χαμηλός σε σχέση με τον πληθυσμό του νησιού. Σχετικά με τη νομοθεσία, κάθε άλλο παρά «ξέφραγο αμπέλι» είναι το κυνήγι. Θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι, ότι στην Ελλάδα έχουμε την αυστηρότερη νομοθεσία από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, με τη μικρότερη κυνηγετική περίοδο, το μεγαλύτερο ποσοστό απαγορευμένων περιοχών για κυνήγι, και είμαστε το μόνο κράτος που έχει καθιερώσει όριο ημερήσιας κάρπωσης ανά κυνηγό. Στη Σάμο, υπάρχουν τρία μεγάλα Καταφύγια Άγριας Ζωής όπου απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι, και η φύλαξη και ο έλεγχος τους γίνεται καθημερινά και σε 24ωρη βάση από τις δασικές αρχές και από τους Ομοσπονδιακούς θηροφύλακες των Κυνηγετικών Οργανώσεων. Ένα από αυτά τα Καταφύγια Άγριας Ζωής βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την Κέρβελη και είναι το Καταφύγιο στης Ψιλής Άμμου. Στο νησί μας, υπάρχουν δύο Κυνηγετικοί Σύλλογοι των οποίων μέλη είναι η συντριπτική πλειοψηφία των κυνηγών. Οι Σύλλογοι αυτοί είναι σωματεία συνεργαζόμενα με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, και ελέγχονται εξονυχιστικά από τις δασικές αρχές. Ασφαλώς και κάνει λάθος σχετικά με τη νομοθεσία. Το κυνήγι δεν διεξάγεται στην Ελλάδα με Νόμο του 1969 αλλά με Ρυθμιστική Απόφαση, που εκδίδεται κάθε χρόνο από τον Υπουργό Περιβάλλοντος. Η έκδοση της Ρυθμιστικής αυτής, είναι υποχρεωτική με βάση Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και χωρίς αυτή δεν μπορεί να γίνεται κυνήγι στην Ελλάδα. Στην Ρυθμιστική ο Υπουργός, είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη και να μνημονεύει όλες τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες, τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων, τις προτάσεις των αρμόδιων φορέων καθώς και επίκαιρες επιστημονικές μελέτες για τα θηράματα και τους βιοτόπους, ούτως ώστε να μην διαταράσσονται οι ισορροπίες. Σε ότι αφορά τους κυνηγούς με τα ελικόπτερα, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας τους υποδείξει ο κ. Βασιλείου του οποίου η φαντασία φαίνεται ότι καλπάζει, καθώς στην Ελλάδα δεν έχει εμφανιστεί τέτοιο φαινόμενο, πολύ δε περισσότερο στη Σάμο, η οποία λόγω κόστους και απόστασης, δεν είναι από τους δημοφιλέστερους κυνηγετικούς προορισμούς. Οι μόνοι ξένοι κυνηγοί που επισκέπτονται το νησί μας, είναι κάποιοι παλιννοστούντες Σαμιώτες, που εξαιτίας των παραδόσεων και ειδικά του κυνηγίου διατηρούν την επαφή με την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Η απόσταση που επιτρέπεται το κυνήγι από το τελευταίο σπίτι κάποιου οικισμού είναι 250 μέτρα, απόσταση στην οποία δεν μπορούν να φθάσουν τα σκάγια του κυνηγετικού όπλου, και όχι 150. Τα 150 μέτρα είναι απόσταση ασφάλειας για μεμονωμένες αγροικίες (καλύβια).
Ο επιστολογράφος σας αναφέρεται σε Εθνικούς Δρυμούς. Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζει τι σημαίνει Εθνικός Δρυμός, όπου απαγορεύεται κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Θα είχε ενδιαφέρον να ζητήσει τη γνώμη των καλλιεργητών, των κτηνοτρόφων των υλοτόμων και όλων των χρηστών γης πως θα έβλεπαν τη δημιουργία Εθνικού Δρυμού στη Σάμο. Είναι αυτονόητο ότι στους Εθνικούς δρυμούς δεν επιτρέπεται η δόμηση οικιών και ξενοδοχείων.
Επιγραμματικά θα αναφέρουμε ότι στην Περιοχή όπου ο κ. Βασιλείου δραστηριοποιείται επαγγελματικά, το κυνήγι αρχίζει στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν ο κύριος όγκος των τουριστών έχει εγκαταλείψει τη χώρα μας. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι στις Κυκλάδες που είναι οι δημοφιλέστεροι τουριστικοί προορισμοί στον κόσμο (Σαντορίνη, Μύκονος κλπ), το κυνήγι επιτρέπεται από τις 20 Αυγούστου και ποτέ δεν παρατηρήθηκε πρόβλημα και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκαν οι ξενοδόχοι.
Τέλος θα πρέπει να πληροφορήσουμε τον κ. Βασιλείου και τους αναγνώστες σας, ότι το κυνήγι είναι μια παραδοσιακή δραστηριότητα, η οποία διέπεται από αυστηρούς νόμους και κανόνες δεοντολογίας τους οποίους σέβεται η πλειοψηφία των κυνηγών, είναι δε μια σημαντική αιτία που παραμένουν οι νέοι στο νησί μας και επιστρέφουν πολλοί από αυτούς που το είχαν εγκαταλείψει στο παρελθόν. Σε ότι αφορά την οικονομική παράμετρο, πρέπει να γνωρίζουν όλοι, ότι προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη στην εθνική οικονομία. Πρόσφατη μελέτη της πασίγνωστης εταιρίας δημοσκοπήσεων AGB, έδειξε ότι ο ετήσιος οικονομικός κύκλος του κυνηγίου στην Ελλάδα, ανέρχεται σε δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Το κυνήγι δεν είναι λοιπόν ούτε ξεπερασμένη, ούτε αναχρονιστική, ούτε επικίνδυνη δραστηριότητα. Αντίθετα στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, έχει ενταχθεί στα τουριστικά ενδιαφέροντα (αγροτουρισμός), προσελκύοντας τουρίστες υψηλού επιπέδου με ανάλογα οικονομικά αποτελέσματα.
Ας αναζητήσει λοιπόν ο κ. Βασιλείου το πρόβλημα της επιχείρησής του σε άλλες αιτίες, και όχι στους κυνηγούς και στη δραστηριότητά τους. Εμείς οι κυνηγοί σεβόμαστε τους επισκέπτες της Σάμου, και με κάθε ευκαιρία τους βοηθούμε και επιδεικνύουμε το άριστο πνεύμα φιλοξενίας, που διέπει το σύνολο των κατοίκων της Σάμου.
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 05/11/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Εντοπιότητας στραβά κι ευτράπελα.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Λέμε ότι το κυνήγι είναι παντού. Είναι παντού και πουθενά, όπως κάθε τι στην ζωή μας. Αν σε απασχολεί, ή σε ενδιαφέρει κάτι, το κουβαλάς πάντα μαζί σου και το ανάποδο όταν σου είναι κάτι αδιάφορο. Σήμερα, για παράδειγμα, συνάντησα το κυνήγι στο ΚΤΕΟ, στο πρόσωπο του καλού μου φίλου του Χριστόφορου. Το κυνήγι και το όψιμο μου πάθος για τον μαγικό, λιλιπούτειο κόσμο των μελισσών.

Κάθε εποχή έχει το δικό της κυνήγι φυσικά και ως επέκταση, οι συζητήσεις πραγματεύονται τα ανάλογα θηράματα. Το κυνήγι της βασίλισσας του βουνού είναι στις επάλξεις, για όσους σέβονται την ημερομηνία έναρξης του, εδώ και λίγες μέρες και είναι λογικό η πρώτη ερώτηση που κάνουμε -εμείς οι παθιασμένοι με δαύτο Συριανοί- είναι αν πήγε και τι έκανε ο συνομιλητής μας. Έτσι ξεκίνησε και η κουβέντα μας με τον Χριστόφορο, με κάποιες μικρές παρενθέσεις όπου γεμίσαμε την αίθουσα αναμονής του ΚΤΕΟ με κυψέλες, βασίλισσες, εργάτριες, κηφήνες και θυμαρίσιο, μυρωδάτο μέλι!

Η κουβέντα μας δεν άργησε να πάρει την ευωδιά της θάλασσας, αφού περδικοκυνήγι, Συριανοί και καΐκια έχουν μια σχέση η οποία δένεται με ισχυρά δεσμά, απίστευτες πλάκες, μεζέδες, μπύρες, ούζα, τσίπουρα και καλό κρασί. Ενίοτε, χρόνια πριν, κάποια κιθάρα σαν του Ζαννή του Μιχάλοβιτς γέμιζε τα κενά του μωσαϊκού του γαλάζιου, του πλεούμενου και των κυνηγών. Απίστευτη εικόνα!

Αυτά τα περδικοκυνήγια, των οποίων κοινωνοί έγιναν, δυστυχώς, και άτομα τα οποία δεν θα έπρεπε να κρατούν τουφέκι, έχουν κατά καιρούς θέσει τα αισθήματα καλής γειτονίας υπό αμφισβήτηση αφενός και αφετέρου, ανέπτυξαν την ξενοφοβία και τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ντόπιους και ταξιδευτές κυνηγούς. Τα θύματα αυτού του ακήρυχτου «πολέμου» δεν είναι άλλα, παρά τα θηράματα, τα οποία αποδεκατίζονται πριν την ώρα τους από ντόπιους με σκοπό το πρώτο ταξίδι των επισκεπτών να είναι και το τελευταίο.

Άλλο ένα σημείο που τέμνονται οι απόψεις μου με εκείνες του Χριστόφορου, είναι ότι αν η αγαπημένη μας Σύρα είχε την δυνατότητα να συντηρεί επαρκή αριθμό περδίκων, ή άλλου ενδημικού θηράματος σε βαθμό που να προσελκύει επισκέπτες κυνηγούς, κάποιοι από εμάς, αν όχι όλοι, θα ξεριζώναμε και τα θυμάρια ακόμα για να μην βρει κανείς τους τίποτα άλλο, παρά καμένη γης! Αυτή η παράλογη λογική, έχει ρίζες στον ανύπαρκτο αυτοσεβασμό τόσο των επισκεπτών, όσο και των ντόπιων.

Κάποια στιγμή, πριν πολλά πολλά χρόνια, η Σύρα είχε αυτή την ευλογία. Να την έχουν στα ταξιδιωτικά τους σχέδια κυνηγοί από το κλεινόν άστυ. Ερχόντουσαν για κυνήγι πέρδικας στην Σύρα την περδικομάνα! Τώρα το που πήγαν οι πέρδικες που έκαναν τα βουνά του νησιού να αντιλαλούν, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Το σίγουρο είναι ότι το κυνήγι έχει παίξει τον τελευταίο ρόλο σε αυτό.

Θυμάται ο Χριστόφορος και γελάει:
«Είμαστε μαζεμένοι στο καφενείο και η συζήτηση δεν ήταν άλλη, παρά το κυνήγι. Τότε το κυνήγι της πέρδικας άνοιγε στις 15 του Σεπτέμβρη, αν και θυμάμαι ότι πιο παλιά το κυνήγι για όλα τα θηράματα άνοιγε από τις 25 του Αυγούστου και ίσως αυτό να είχε ξεχωριστή διαχειριστική αξία, γιατί ο καθένας διάλεγε το θήραμα που του άρεσε και δεν έδινε σημασία για τα υπόλοιπα. Τώρα όλοι κυνηγούν τα πάντα, ένα ένα με την σειρά, κουνέλια, αγριοπερίστερα, ορτύκια, τρυγόνια, λαγοί, πέρδικες, τσίχλες, μπεκάτσες, δέχονται μεγάλη πίεση από μεγαλύτερο αριθμό κυνηγών απ’ ότι αν μπορούσε κάποιος να επιλέξει τι θα κυνηγήσει κάθε φορά.

Σε ένα τραπεζάκι δίπλα μας, κάθονταν μια παρέα άγνωστων που προφανώς άκουγαν τις κουβέντες μας. Κάποια στιγμή ο ένας τους σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μας. «Συνάδελφοι, κυνηγοί είμαστε κι εμείς από την Αθήνα και ήρθαμε να κυνηγήσουμε πέρδικες στο νησί σας. Έχετε κάποιο μέρος να μας προτείνεται για να ρίξουμε καμιά τουφεκιά κι εμείς;» την υπόθεση ανέλαβε να διευθετήσει ο Αντώνης ο Γεωργαλάς. Τους κοίταξε όλους ζυγίζοντας τους, πλησίασε, πήρε ένα άκρως σοβαροφανές ύφος και με έντονο βλέμμα τους είπε: Εγώ θα σας στείλω στον παράδεισο! Θα πάρετε τον δρόμο που πάει…και ξεκίνησε να τους λέει την διαδρομή. Στο τέλος του ταξιδίου, ακούστηκε και ο προορισμός…θα φτάσετε στα Χρούσσα, εκεί είναι το καλύτερο μέρος!»

Η περιοχή είναι καλή κυνηγετικά, αλλά για τρυγόνια και για τσιχλοκότσιφα, πέρδικα δεν υπάρχει κι αν τα τελευταία χρόνια ακούγεται η φωνή της εκεί, αυτό οφείλεται στις αγόγγυστες προσπάθειες των μελών του Δ.Σ. του συλλόγου.

Γελάσαμε κι οι δυο μαντεύοντας το αποτέλεσμα εκείνης της κυνηγετικής εξόδου για τους επισκέπτες. Κουνήσαμε τα κεφάλια μας συμφωνώντας σιωπηρά, καταλήγοντας, άλλη μια φορά, στην κοινή μας άποψη περί αυξημένου ιδιοκτησιακού καθεστώτος των θηραμάτων και των κυνηγότοπων. Πόσες τέτοιες ιστορίες με υποτιθέμενους κυνηγετικούς «παράδεισους» ξέρει ο καθένας μας. Πόσες ελπίδες έχουν πάει στράφι από λάθος (;) πληροφορίες και πόσες μετέπειτα κακές συμπεριφορές έχουν εκδικητική όψη και κρύβουν την οργή των επισκεπτών. Πόσες φορές πατήθηκε μια σκανδάλη βιαστικά για να προλάβει μια άλλη και πόσες φορές κάποιος βάφτισε το λάθος σωστό λέγοντας: Τώρα που βρήκα τα θηράματα, θα πάρω όσα μπορέσω.


Το ποιος έχει δίκιο και ποιος το άδικο δεν είναι ξεκάθαρο, αφού στη γραμμή που τα χωρίζει αυτά τα δυο μετά βίας χωράει η κόψη ενός ξυραφιού. Είναι ένας φαύλος κύκλος, ένα λάθος, αμφίδρομο νταραβέρι μεταξύ ντόπιων και επισκεπτών, το οποίο δύσκολα θα σταματήσει. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να καταλάβουν και οι δυο πλευρές ότι κακό δεν κάνει ο ένας στον άλλον παρά μόνο στο ίδιο το θήραμα και το κυνήγι που τόσο αγαπούν. 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 29/10/2014.   

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Θα κοπεί το κυνήγι...ΣΥΡΙΖΑ!!!

ΩΡΙΩΝ - Το ΔΙΚΤΥΟ των ΚΥΝΗΓΩΝ
Κρήτης 2, 15127, Μελίσσια-Αθήνα

Αθήνα, 30/10/2014
Προς:Συναδέλφους κυνηγούς
Κυνηγετικές Οργανώσεις
Κυνηγετικά ΜΜΕ και ιστοσελίδες
Μέλη και φίλοι του Ωρίωνα
Κοιν:ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Θέμα:Οι αντικυνηγετικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα καταργήσουν το Κυνήγι;


Συνάδελφε κυνηγέ,
πρόσφατα δημοσιεύθηκαν οι επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το κυνήγι και το κυβερνητικό πρόγραμμά του, όπως αυτό αποφασίστηκε από την επιτροπή προγράμματος του κόμματος. Οι θέσεις αυτές δημοσιεύτηκαν στην κομματική ιστοσελίδα left.gr, υπό τον τίτλο: «Προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση» (1). Στο κεφάλαιο με τίτλο: «Σχέδιο προγραμματικού κειμένου προς διαβούλευση του Τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού» (2) περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι βασικές προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το κυνήγι. Ανάμεσα στα άλλα που εγκρίθηκαν από την Πολιτική Γραμματεία και τίθενται προς ενημέρωση και διαβούλευση των μελών του, είναι και τα παρακάτω:
  • Ο περαιτέρω περιορισμός της κυνηγετικής δραστηριότητας, χρονικά/χωρικά
  • Η δημιουργία νέων/επέκταση υφιστάμενων πάρκων προστατευόμενης άγριας ζωής
  • Η κατάργηση διατάξεων με τις οποίες παραχωρούνται δημόσιες εξουσίες σε ιδιωτικούς φορείς στον τομέα της δασοφυλακής-θηροφυλακής.
  • Κλπ...
Με έκπληξη διαβάσαμε ως πρόγραμμα ενός κόμματος που διεκδικεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση όλων των Ελλήνων, μια αντιγραφή των ακραίων αντικυνηγετικών απόψεων που δημοσιεύτηκαν τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο, σε ιστοσελίδα του λεγόμενου «οικολογικού» χώρου, υπό τον τίτλο «Για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων» (3). Το κείμενο μάλιστα φέρεται να προέρχεται από την «Ομάδα για τα Δικαιώματα των Ζώων/Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ» (4). Το ίδιο κείμενο αναπαράχθηκε λίγες μέρες αργότερα στην «Αυγή», την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, υπό τον τίτλο «Συμβολή για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων» (5).
Γίνεται πια φανερό ότι όσα αναγράφονταν ως απόψεις διαφόρων συνιστωσών και ακραίων ακτιβιστικών ομάδων, έγιναν πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις της «Ομάδας για τα Δικαιώματα των Ζώων/Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ». Οι ίδιες αυτές ακραίες απόψεις, στην πορεία, μετεξελίσσονται στο επίσημο κυβερνητικό πρόγραμμα ενός κόμματος εξουσίας. Οφείλουμε να επισημάνουμε όμως, ότι τα προγράμματα ενός κόμματος εξουσίας δεν αφορούν μόνο τις απόψεις μιας ακτιβιστικής σέχτας «ζωοφιλικών» οργανώσεων, αλλά πρέπει να αφορούν τις δραστηριότητες ολόκληρης της κοινωνίας.
Ως μέλη του Ωρίωνα αναρωτιόμαστε αν πρέπει να περιμένουμε και τα υπόλοιπα του κυβερνητικού προγράμματος, με βάση αυτά που με περισσή ακρίβεια προέβλεψαν και δημοσίευσαν ήδη από το καλοκαίρι του 2013 οι υπεύθυνοι της «Ομάδας για τα Δικαιώματα των Ζώων» οι οποίοι αναφέρουν επί λέξει:
«Είναι φανερό ότι μια συλλογικότητα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων ως απώτερο στόχο και ευχή θέτει την κατάργηση του κυνηγιού, μιας παραδοσιακής και στα παλιά χρόνια αναγκαίας για το ανθρώπινο είδος δράσης, που όμως στη σύγχρονη εποχή συνιστά ένα βάρβαρο, στην ουσία του, σπορ, έναν άχρηστο αναχρονισμό, ηθικά καταδικαστέο και κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβληματικό.»

Το κυνήγι και η ερασιτεχνική αλιεία (6), που μπήκαν στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, δεν είναι μια πρόσκαιρη δραστηριότητα, αλλά ένας διαχρονικός τρόπος ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου που επέζησε και διατηρήθηκε και σε δυσκολότερους καιρούς. Είναι προφανές ότι οι ζωοφιλικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θέλουν να εφαρμόσουν, αν κυβερνήσουν τη χώρα, μια εικονική πραγματικότητα ξεκομμένη από την πραγματική ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου, κάτι που γίνεται σαφές διαβάζοντας και τα υπόλοιπα κεφάλαια του «προγράμματος εξουσίας». Οι άνθρωποι που συνέταξαν το πρόγραμμα αυτό, προφανώς και δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας και των ευθυνών που απορρέουν από την άσκηση της εξουσίας. Διαφορετικά, πώς να ερμηνεύσει κανείς τις προθέσεις ενός κόμματος που θέλει να κυβερνήσει μια χώρα με σχέδια ακραίων ακτιβιστικών «ζωοφιλικών» ομάδων;
Η κατάργηση του γουνεμπορίου και των δραστηριοτήτων χιλιάδων ανθρώπων, η απαγόρευση του εμπορίου και εξαγωγών ζώντων ζώων, ο περιορισμός της εντατικής κτηνοτροφίας και ένα σωρό περίεργα σχέδια και «κυβερνητικά προγράμματα» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σε τι αποσκοπούν άραγε; Στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και τη «σωτηρία» των κατοίκων της ή στην επιβεβαίωση των ακτιβιστικών απόψεων μερικών συνιστωσών ότι άνθρωποι και ζώα έχουν ίδια δικαιώματα; Το ότι μερικοί φανατικοί αρχίζουν να σχεδιάζουν αστυνομίες ζώων και πολιτοφυλακές για την ευζωία, ονειρεύονται αυτόφωρα κακουργήματα και φυλακίσεις για όποιον εγκαταλείψει ή χάσει το γατάκι του, ενώ την ίδια ώρα προτείνουν αποποινικοποιήσεις για ένα σωρό άλλα αδικήματα, είναι ενδεικτικό των προθέσεων και των επικίνδυνων ιδεοληψιών που κατατρέχουν, ακόμη, κάποια από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Μια χώρα όμως δεν κυβερνιέται με τους ακραίους ακτιβιστές, αλλά με τη συμμετοχή όλης της κοινωνίας. Και αν μερικοί νομίζουν ότι με την ψήφο του λαού, θα εφαρμόσουν τις απόψεις της παρέας τους στην κοινωνία, είναι γελασμένοι. Ως κυνηγοί θα αντιδράσουμε δημοκρατικά και δυναμικά για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, ως άνθρωποι και ως πολίτες αυτής της χώρας. Εκτός από τα ζώα υπάρχουν και οι άνθρωποι, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και των διαφόρων «ζωοφιλικών» συνιστωσών. Και για την ώρα, οι άνθρωποι ψηφίζουν και αποφασίζουν ποιοι και πως θα τους εκπροσωπούν στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ελπίζουμε ότι σε ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει την χώρα, όπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διακηρύττει, θα υπάρχουν σοβαρά στελέχη που έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν τα πράγματα με ρεαλισμό, κοινωνικά και επιστημονικά κριτήρια και όχι με τις ιδεοληψίες της παρέας και των μονοπρόσωπων συνιστωσών. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα αντιληφθούν πού τους οδηγούν τα ανούσια ιδεολογήματα των ακραίων «ζωοφιλικών» ομάδων και θα «προσγειώσουν» το κυβερνητικό πρόγραμμά τους στην πραγματικότητα.
Ευχόμαστε καλή δύναμη σε όλους...

Σχετικοί σύνδεσμοι:
1. Προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση.

2. Σχέδιο προγραμματικού κειμένου προς διαβούλευση του Τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού. (22/10/2014)

3. Για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων. (4/6/2013)

4. Η στάση μας δεν είναι στάση απλώς «ζωόφιλων» αλλά συνειδητοποιημένων πολιτών.

5. Συμβολή για τα δικαιώματα και την προστασία των ζώων. (12/6/2013)

6. Οι απόψεις των αγανακτισμένων ερασιτεχνών αλιέων. Θα είναι η αλιεία ο επόμενος στόχος των «ζωοφιλικών»;

Για τον Ωρίωνα,
Με εκτίμηση,
O Πρόεδρος


Θωμάς Μπατσέλας
orionstampΟ Γ.Γραμματέας


Νίκος Παπαϊωάννου

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Νέο τεύχος Τύπος ΚΥΝΗΓΙ.


Μαχόμενο περιοδικό για μαχόμενους αναγνώστες. Κυκλοφορεί αύριο Τετάρτη 29/10/2014 και κάθε Τετάρτη με τον Ελεύθερο Τύπο. Αν σέβεστε την κυνηγετική σας υπόσταση, μην το χάσετε!

Βρεθηκαν νεκρά δύο σπάνια αρπακτικά (Aετός-Γεράκι) στην Σύρο.


Σε ένα άγριο σκηνικό εθνικών πολέμων, θρησκευτικών πολέμων, επεκτατικών πολέμων και πολέμων επιρροής, όπου τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης συνθλίβονται εν τη γενέσει τους ή ποδηγετούνται προς όφελος της βαρβαρότητας, είτε οικονομικής είτε θρησκευτικής φύσης...
...Εμείς παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στη θέση ότι  μόνον ο ανθρώπινος πολιτισμός του οποίου ο άνθρωπος είναι φορέας και κοινωνός, μ’ όλα τα πισωγυρίσματα,  τείνει προς τη συνεννόηση και όχι την αδιαλλαξία, και μόνο μέσα απ' αυτόν θα οδηγηθεί ο πλανήτης γη στην ειρηνική συνύπαρξη.
Επανερχόμαστε λοιπόν σε ένα από τα πλέον αποκρουστικά ζητήματα που απασχολούν ευρέως ακόμη και σήμερα αρκετά νησιά του Αιγαίου. Οι αναρίθμητοι λαθροθήρες συνεχίζουν να συλλαμβάνουν παράνομα με τη χρήση δικτύων και δολωμάτων τα άγρια μεταναστευτικά πουλιά για να τα προωθήσουν προς πώληση και οι κυνηγοί που –παρά τη διαφώτιση που γίνεται από την ομοσπονδία τους για την αναγκαιότητα ύπαρξης της άγριας πανίδας-, συνεχίζουν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα κατά παντός κινητού και ακίνητου στόχου.
Τον τελευταίο μήνα μάθαμε από αγρότες της Σύρου για το φόνο 2 σπάνιων αρπακτικών (αετός και γεράκι) πυροβολημένων από κυνηγούς. Κι αυτό μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσες τέτοιες ιστορίες συμβαίνουν στα νησιά και δεν τις μαθαίνουμε ποτέ. Και είναι τραγικό και οξύμωρο, οι αρχές στο συγκεκριμένο νησί να διεκδικούν τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ενώ δεν μπορούν, και δεν θέλουν, να πείσουν ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων του για τη σημασία και το σεβασμό της Άγριας χλωρίδας, της πανίδας, και της Ζωής γενικότερα, αλλά και το σεβασμό των νόμων.
Με τι μούτρα ζητάει λοιπόν, να γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα η νήσος αυτή που συνεχίζει για αιώνες το Άγριο Κυνήγι της Άγριας Ζωής!
Συνημμένα: 2 φωτογραφίες και 2 ακτινογραφίες των σκοτωμένων πουλιών και το ιατρικό πόρισμα: Και οι δύο ακτινογραφίες επιβεβαιώνουν ότι τα πτηνά πυροβολήθηκαν. Στο ένα υπάρχουν αρκετά σκάγια. Στο άλλο που είναι σε πολύ προχωρημένη αποσύνθεση, πρακτικά μόνο πτέρωμα και οστά, ανιχνεύεται ένα σκάγι στα οστά του κρανίου. Τα υπόλοιπα που πιθανότατα υπήρχαν στους μαλακούς ιστούς είτε παρέμειναν στο έδαφος καθώς το πτώμα έλιωσε είτε καταναλώθηκαν από πτωματοφάγα ζώα.
Ένωση Πολιτών για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό «ΕΥΠΛΟΙΑ»

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Σκύψε ευλογημένε!


Διατεινόμαστε ότι αγαπάμε την φύση, ότι είμαστε πρώτα οικολόγοι και μετά κυνηγοί. Ότι είμαστε οι καλύτεροι διαχειριστές και υπερασπιστές της. Πατάμε αναμμένα κάρβουνα όταν κάποιοι μας κάνουν υποδείξεις για τον τρόπο που θα έπρεπε να κινηθούμε μέσα σ’ αυτή, έτσι ώστε δεν θα επιφέραμε μεγάλη αναστάτωση, ή, αν έπρεπε να γίνει αλλιώς, να γίνει με τις λιγότερες επιπτώσεις για το περιβάλλον.

Πόσα δεν άκουσε η θηροφύλακας την περασμένη χρονιά, όταν κατά την διάρκεια ελέγχων μοίραζε πλαστικές σακούλες για να μαζεύουμε τάχα μου τους άδειους κάλυκες, ή ότι άλλο δεν έπρεπε να βρίσκεται στο βουνό αντάμα με τα φρύγανα και τα θυμάρια. Άλλα τόσα άκουσε ένας συνάδελφος σε μια γενική συνέλευση, όταν τόλμησε να προτείνει ο σύλλογος να αποζημιώνει όποια μέλη μάζευαν κάποιο σεβαστό αριθμό χρησιμοποιημένων φυσιγγίων από το βουνό. Θυμάμαι μάλιστα ότι διαφωνώντας μαζί του, του είχα πει ότι δεν χρειάζεται να εξαγοράσει κανένας την συνείδηση μου. Πόσο λάθος είχα κάνει τότε μιλώντας εκ μέρους όλων!

Από όλους αυτούς, τους εύθικτους οικολόγους-κυνηγούς, ελάχιστοι ήταν αυτοί που έσπευσαν να δηλώσουν παρόν στην δράση του συλλόγου για καθαρισμό των πιο πολυντουφεκισμένων περιοχών. Τότε μάλιστα είχα την χαρά να βρω σε καρτέρι στις Αντρειές, χωμένο ανάμεσα στα βράχια, ένα πορτοκαλί σεντόνι υπνόσακου! Τα κυπελλάκια του καφέ, τα μπουκάλια νερού, τα πακέτα τσιγάρων, σακούλες, μυξομάντιλα και φυσικά άδεια κουτιά και κάλυκες φυσιγγίων είναι ξεπερασμένα ευρήματα.

Σήμερα ήταν μια μέρα πολύ κακή κυνηγετικά. Τουλάχιστον εγώ δεν άκουσα τσίχλα, όχι μόνο δεν είδα. Μέτρησα μόλις 8 τουφεκιές μέχρι τις 8.30 π.μ. που έφυγα από το βουνό. Άραγε μπήκε κανείς άλλος στον κόπο να σκύψει και να μαζέψει γύρω του τους άδειους κάλυκες αποδεικνύοντας ότι είναι ένα σωστό δείγμα των οικολόγων – κυνηγών που προασπίζουν τα Ελληνικά βουνά, ή μόνο εγώ έκανα τον καλό για να έχω κίνητρο να κουνάω το δάχτυλο μου τώρα μέσα από εδώ;


Πάντως, έχω να δηλώσω ότι ένοιωσα πως μπόρεσα να δώσω κάτι πίσω από όλα αυτά που με κερνάει η φύση εδώ και χρόνια αφού, καλώς ή κακώς, δεν μπορώ να δώσω πίσω κάποιες από τις ζωές που έχω πάρει. Αυτό ήταν το μισό από το ολόκληρο του «Δούναι και λαβείν» που διαδραματίζεται ανάμεσα σε μας και την φύση αιώνες τώρα.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Ο νοσταλγός του παρελθόντος και η αρκούδα.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.gr

Η εξέλιξη και ο πολιτισμός από την μια είναι δυο παράμετροι που ασυζητητί έχουν πάει πάρα πολλά βήματα εμπρός το ανθρώπινο είδος και έχουν καλυτερεύσει την ζωή του πάνω στον πλανήτη, από την άλλη όμως έχουν γίνει αιτία να χαθούν συνήθειες, ήθη και έθιμα του παρελθόντος, τα οποία κρατούσαν ενωμένη την ανθρώπινη κοινωνία, ευνοούσαν τις κοινωνικές σχέσεις και ενίσχυαν τον κοινωνικό ιστό. Κάποιοι ρομαντικοί αναπολούν τέτοιες συνήθειες -όπως αυτή της γειτονιάς- και όχι μόνο, που τείνει να εξαφανιστεί στις μέρες μας ακόμα κι εδώ στην επαρχία.

Η ταχύτητα είναι ένας «εργάτης» της αποξένωσης και απομάκρυνσης των ανθρώπων μεταξύ τους. Για παράδειγμα, με ένα φουσκωτό σκάφος πλέον μια κυνηγετική εξόρμηση σε ένα όμορο νησί της Σύρας περιορίζεται σε κάποια λεπτά της ώρας, έναντι 2-3 ωρών που χρειάζονταν κάποτε ένα καΐκι για να την καλύψει. Το ταξίδι τότε οργανώνονταν από κυνηγούς με μοναδικό γνώμονα το κυνήγι και τις ευχάριστες, χαλαρές στιγμές του πήγαινε - έλα. Σήμερα η απόδραση είναι μέλημα του καπετάνιου και σκοπός η άγρα υποψηφίων πενηνταροκαταθετών.

Στην πρώτη περίπτωση, την αργή, προλάβαινε ο ταξιδιώτης να γνωριστεί με τους υπολοίπους, αν δεν τους ήξερε ήδη, να πει δυο κουβέντες, να κάνει το πλάνο του, να πιει τον καφέ του, να ακούει τους συνταξιδιώτες του, να ξεκουραστεί κι αυτός και το σκυλί του από τον ποδαρόδρομο στα κακοτράχαλα και, πάνω απ’ όλα, να ταξιδέψει με ασφάλεια. Οι ώρες μέσα στο καΐκι ήταν τόσο εποικοδομητικές για έναν πρωτάρη! Άκουγε ιστορίες από τους παλαιότερους – σοφότερους, έκανε φιλίες, πλησίαζε κάποιους θρύλους του κυνηγίου της πέρδικας κι αυτή η αναγκαστική αναμονή, τον έκανε να ξέρει να κάνει υπομονή για να πάρει αυτό που ζητούσε η ψυχή του.

Το φουσκωτό στις μέρες μας μπορεί να μην στερεί την παρουσία κάποιου για πολύ χρόνο από την δουλειά, ή την οικογένεια του, αλλά του προσθέτει άγχος. Ξένος μέσα σε ξένους μπαίνει στο πλεούμενο, το ίδιο παραμένει και κατά την έξοδο του από αυτό. Η ώρα του ταξιδίου είναι σύντομη, αλλά ο δυνατός αέρας που τον χτυπά στο πρόσωπο τον αγριεύει. Νιώθει πως ξαφνικά από ένας απλός κυνηγός, έγινε μέλος ομάδας υποβρυχίων καταδρομών-καταστροφών. Το βουητό του αέρα στα αυτιά του δεν τον αφήνει να ηρεμήσει κι αντί τους συνταξιδιώτες του, ακούει ιαχές που αγριεύουν την ψυχή του. Ο σκύλος του δεν είναι πια μαζί του, γιατί ο καπετάνιος φοβάται μην τύχει και τα νύχια του καλού συντρόφου του ανθρώπου κάνουν ζημιά στα ακριβά μπαλόνια του καταδρομικού του.

Μουσκεύει από το ξέφρενο χτύπημα του σκάφους στα κύματα και το ντουφέκι του γίνεται ψαροντούφεκο. Κάποιες φορές δεν υπάρχει αρκετός τόπος για ταξιδευτές και μπαγκάζια και νιώθει σαν λαθρομετανάστης μέσα στην ίδια την πατρίδα του. Και να σκεφτεί κανείς, ότι για όλα αυτά πληρώνει αδρά! Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που το ταξίδι με ένα φουσκωτό είναι σωστά οργανωμένο, οι επιβάτες είναι, αν όχι φίλοι, γνωστοί και δεν κυνηγάει κανείς κανέναν, πέρα των κυνηγών τις πέρδικες όταν φτάσει η ώρα.

Δυστυχώς για μένα, δεν μπόρεσα να γνωρίσω την παραδοσιακή πλευρά ενός περδικοταξιδιού. Το βάπτισμα του πυρός το πήρα σε ταχύπλοο και μάλιστα με λάθος προορισμό. Όχι κατά λάθος, εκ προμελέτης ξεστρατίσαμε. Αυτό το παραδέχομαι για να μην χαίρεται ο διάολος και για να μην βρεθεί κανείς και πει ότι κουνάω το δάχτυλο σε άλλους για να κρύψω τις πομπές μου. Ήταν από τις φορές που κάποιος επιλέγει κάτι απαγορευμένο για να δει ιδίοις όμμασι τι κρύβει ένα σκοτεινό σοκάκι της διαδρομής του από αυτόν τον κόσμο. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.

Επιστρέφω στο χαρακτηριστικό «ντούκου ντούκου» της ντιζελοκίνητης μηχανής του ξύλινου σκαριού, καμιά εικοσαριά χρόνια πίσω. Η παρέα ξεκίνησε για Σέριφο. Μέσα σε όλο το μπουλούκι ο Δημήτρης γιος του Ζαννή του Μιχάλοβιτς, ο Γιώργος ο Χατζαντώνης κι ο Βαγγέλης ο Πέτρου, κατά κόσμον «σουβλάκι». Βέβαια ο ευρύχωρος σωματότυπος του Βαγγέλη δεν συνάδει με το προσωνύμιο του, καθότι το σουβλάκι παραπέμπει σε κάτι πιο…στεγνό!

Οι αρχές του νησιού συνεργάστηκαν και το καΐκι οδηγήθηκε στο λιμάνι, το γνωστό Λιβάδι, για περαιτέρω ελέγχους. Η παρέα μετά τα διαδικαστικά, άδραξε την ευκαιρία να απολαύσει έναν καφέ πριν το ταξίδι της επιστροφής. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα με τουρίστες που κοιτούσαν με περιέργεια τους άντρες με τα χακί. Όταν βάλεις μαζί τον Γιώργο και τον Βαγγέλη, είναι σαν να ανακατεύεις μπαρούτι με αναμμένο πυρσό! Τα γέλια και οι πλάκες ξεσήκωσαν το λιμάνι στο ποδάρι. Χάθηκαν για λίγο οι δυο τους. Όταν μετά από λίγο ακουστήκανε βρυχηθμοί, προσπαθούσαν όλοι να καταλάβουν την πηγή τους. Εμφανίστηκε το ντουετάκι της πλάκας με τον Βαγγέλη ημίγυμνο, να φοράει ένα λουρί σκύλου στο λαιμό δεμένο με μια αλυσίδα, την οποία κρατούσε ο Γιώργος.

Άντερο δεν έμεινε στην θέση του όταν ο Βαγγέλης αντιστεκόταν στα τραβήγματα του Γιώργου με βρυχηθμούς παριστάνοντας την αρκούδα. Η μεταμφίεση, αν και δεν είχα την τύχη να είμαι παρόν, φαντάζομαι ότι στέφθηκε με δάφνες αφού ο Βαγγέλης φέρνει, κατά πολύ, στην Μεγάλη Άρκτο. Κάποιος σηκώθηκε με ένα σταχτοδοχείο και έκανε γύρα στα τραπέζια για μπαξίσι.


Ο Δημήτρης θυμάται και εξιστορεί με περίσσια νοσταλγία σωρό τέτοιων περιστατικών που, άλλο λίγο άλλο πολύ, χαράχτηκαν στην ψυχή του και αναπολεί ένα ταξίδι για πέρδικες με καΐκι. 

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 22/10/2014.