ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

ΣΣΣΣΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ




Τον περασμένο Δεκέμβριο εξέπνευσε η τελευταία προθεσμία δήλωσης κατοχής κυνηγετικών όπλων που στερούντο παντελώς δελτίου κατοχής.
Για άλλη μια φορά χιλιάδες πολιτών απήλαυσαν και απολαμβάνουν το μεγαλείο του Ελληνικού δημοσίου, αφού ο νομοθέτης έχει φροντίσει να μην στερηθούμε την συνηθισμένη ταλαιπωρία που χρόνια και χρόνια είναι η αιτία που αναθεματίζουμε την ώρα και την στιγμή που γεννηθήκαμε Έλληνες!
Σίγουρα δεν θα έπρεπε να σπάσουν μόνο κρατικά κεφάλια, αλλά και αρκετά έως πολλά δικά μας που εμμένουμε στην Ελληνική συνήθεια να τρέχουμε την τελευταία στιγμή. Ως ήταν αναμενόμενο, πολλά είναι τα όπλα που παρέμειναν αδήλωτα και αρκετά είναι αυτά που για τον απλούστατο λόγο ότι δεν κοιμάται κανείς αγκαλιά με τα δελτία κατοχής, έληξαν! Από άγνοια και φόβο οι ιδιοκτήτες προτίμησαν να αγοράσουν ένα καινούριο τουφέκι από το να μπουν στην διαδικασία να εξηγούν τα αυτονόητα στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους, με κίνδυνο να έρθουν αντιμέτωποι με τον νόμο. Μην βιαστείτε να συμπεράνετε οτι υπάρχουν φάκελοι και αρχεία, αφού δεν τα κοιτά κανείς! Εκ του αποτελέσματος, έχουμε μπει όλοι (λίγο ως πολύ) σε έναν διαγωνισμό παρανομίας για τα (από νομιμότατους λόγους και τρόπους) κατέχοντα όπλα μας που δεν έχουν, ακόμα, δελτίο κατοχής, ή που έχουν αλλά έχει λήξει.
Το κερασάκι στο γλυκό είναι η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη και η ασχετοσύνη των αρχών που πολλές φορές ξεπερνούν κάθε αρρωστημένο μυαλό. Παράδειγμα είναι η υπόθεση ενός φίλου σε γειτονικό νησί που κατέχει ένα όπλο καινούργιο και προσπαθεί εδώ και έξι ολόκληρους μήνες να βρει στις «καλές» του τον υπάλληλο στο αστυνομικό τμήμα και να το δηλώσει! Την μια έχει άδεια και δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει κανείς, την άλλη κοντράρονται με τον διοικητή του τμήματος, γιατί λέει τον έβγαλε από τα όπλα και δεν είναι αρμοδιότητα του και το κουβάρι δεν έχει τελειωμό. Ο συνάδελφος που δυστυχώς είναι χαμηλών τόνων, είναι ο μόνιμα χαμένος από αυτό το γαϊτανάκι και κανείς δεν ξέρει που θα τραβήξει η υπόθεση.
Άλλο ένα παράδειγμα της κρατικής υπνοβασίας, είναι η μη σωστή αποτύπωση (απο άγνοια) των στοιχείων του όπλου πάνω στο δελτίο, με αποτέλεσμα το δελτίο κατοχής να περιγράφει άλλο όπλο!
Το κράτος για άλλη μια φορά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και αρνείται πεισματικά να βρει έναν πιο ευέλικτο τρόπο να μπορεί να ελέγχει αν πάσα στιγμή θέλει τα όπλα του κοσμάκη. Εγώ ο αδαής απο την άλλη, δεν θυμάμαι να έχουμε προτείνει κάτι σαν κυνηγετικές οργανώσεις και φυσικά όλο το βάρος το σηκώνουν για άλλη μια φορά οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. Και ας αφήσουμε τους κυνηγούς που επί 6 μήνες (προς το παρόν) ασχολούνται με τα τουφέκια τους και έχουν συνεχή επαφή με το αντικείμενο. Αυτοί που βρέθηκαν από «σπόντα» να κατέχουν κάποιο όπλο και δεν κυνηγούν; Αυτοί που δεν ξέρουν ούτε καλά καλά να το πιάσουν αλλά το έχουν γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο; Προμηθευτείτε λοιπόν όλοι σας ημερολόγια που έχουν προβλέψεις 10ετίας και άνω και σημειώστε την ημερομηνία λήξης των δελτίων σας γιατί, το κράτος φωνάζει ενώ κοιμάται!

ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΥΓΚΑΜΑΡΑ;



Μετά τον εκτροχιασμό της κατάστασης στις ευρωεκλογές, που ουσιαστικά κατέδειξε ότι είμαστε μόνο λόγια και όχι έργα, βρεθήκαμε εν τω μέσω της κυνηγετικής περιόδου να προσπαθούμε να αποδείξουμε τα αυτονόητα! Σε όλο αυτό το στενό μαρκάρισμα, τις προσβολές και την σωρεία ύβρεων που δέχτηκε όλη η κυνηγετική οικογένεια μας από τους σωτήρες της φύσης, το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν οι κυνηγοπατέρες μας, ήταν μια σειρά από έκτακτες γενικές συνελεύσεις των οποίων το αποτέλεσμα μεταφέρθηκε χλιαρά προς την μεριά της πολιτείας. Καθημερινά λάμβανα μηνύματα της τάξης: «Άντε να βγούμε στους δρόμους να τους ταρακουνήσουμε» κτλ. Κανενός όμως οι σόλες δεν χάλασαν εξαιτίας των πορειών διαμαρτυρίας, ούτε ανέβηκαν οι πωλήσεις σε καραμέλες για τον πονόλαιμο από τις φωνές μας. Σε αντίθεση όλων αυτών των εξτρεμιστικών ιδεών, έχει απλωθεί ένα πέπλο ένοχης σιωπής το οποίο αν μη τι άλλο βάζει όλους αυτούς που έχουν κοινό μυαλό να το βάλουν να σκεφτεί πονηρά. «Ρε μήπως και μας πούλησαν για κάποιες χιλιάδες αργύρια;», «Ρε μήπως, και, στο κυνήγι μείνω με την γλύκα;», «Ρε μήπως είναι όλοι τους και μόνοι μας;»
Ο μόνος που πήρε ανοιχτά θέση χωρίς να έχει να φοβάται κανέναν, είναι ο Κώστας Μαρκόπουλος Πρόεδρος της Γ' Κ.Ο.Π. και επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Κ.Ε.Κ. στις περασμένες ευρωεκλογές, μέσω της πρόσφατης συνέντευξης που παραχώρησε στο Τύπος Κυνήγι. Που είναι το κόμμα; Που είναι η ομοσπονδίες; Που είναι η συνομοσπονδία; Που είναι η Π.Ε.Β.Ε.Κ.Ε.; Οι ξενοδόχοι, οι βενζινάδες, οι έμποροι αυτοκινήτων και γενικά όσοι μνημονεύτηκαν ότι ζημιώνονται με την διακοπή του κυνηγίου, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Συνειδητοποιημένων Κυνηγών κτλ, κτλ «έβγαλε» σε κυνηγετικό φόρουμ μια συνάντηση της κ. Μπιρμπίλη με κάποιες οικ(ω)λογικές και φιλοζωικές οργανώσεις η οποία είχε θέμα την ρυθμιστική κυνηγίου 2010 – 2011 με τραγικές κατ’ εμέ εισηγήσεις από πλευράς οικ(ω)λόγων και ακόμη πιο τραγικές προτάσεις από πλευράς Υπουργού. Αυτά δεν τα ξέρει κανείς άλλος από τους πιο «πάνω» μας; Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός να βγει και να μας πει αν είναι αλήθεια ή ψέματα; Μήπως και είμαι εγωκεντρικός και δεν το ξέρω, που αξιώνω για το «παραμικρό» να βγει κάποιος να με ενημερώσει; Μήπως βιάζομαι αφού κανονικά θα έπρεπε να περιμένω υπομονετικά όταν ανοίξει το κυνήγι για την νέα σεζόν, να μου πουν πόσο, που και τι θα κυνηγάω και φυσικά με ποιο αντίτιμο;
Θέλουν όλοι τους να μας εξευγενίσουν! Να υιοθετήσουμε ευρωπαϊκά πρότυπα κυνηγίου. Να κυνηγάμε όλο τον χρόνο, όλα τα θηράματα, χωρίς περιορισμούς, με ομοιώματα, με κράχτες, νύχτα, με φώτα, με παγίδες, με ραβδωτά. Αλλά όλα αυτά, σε ρεζέρβες για να πληρώνουμε! Θα αναβιώσει και ο πάλε ποτέ θεσμός του σαλπιστή και είμαστε οκ! Έτσι δεν κάνουν παντού έξω; Όπως λέει και η σοφή παροιμία «Με τα λεφτά μου γ@μώ και την κυρά μου»! Για όσους έχουν, οχι κυρά φράγκα, πάει καλώς. Οι άλλοι; οι πολλοί; Θα λαδώσουν τα τουφέκια και θα τα βάλουν...στο ντουλάπι!

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ



Πριν λίγο ολοκληρώθηκε η εκπομπή στο τοπικό τηλεοπτικό κανάλι ΣΥΡΟΣ tv1 που φιλοξένησε το Δ.Σ. του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου.
Αφού ευχαριστήσω την κ. Τριανταφυλίδου για την αναφορά της στο blog, να πω ότι (ως ήταν αναμενόμενο) οι τηλεφωνικές παρεμβάσεις τόσο από συναδέλφους κυνηγούς όσο και από τοπικούς φορείς ήταν πολλές και όλοι βρήκαν κάτι καλό να πουν για την δράση του Συλλόγου στην κοινωνία της Σύρου. Την έκπληξη όμως έκανε ο γνωστός – άγνωστος σε όλους εμάς στην επαρχία κ. Αγγελέτος! Γνωστός σε όλους για το αντικυνηγετικό του μένος (αφού κάθε χρόνο προσφεύγει στο Σ.τ.Ε. κατά της ρυθμιστικής του κυνηγίου στην χώρα μας), άγνωστος, για το ύφος και το ήθος του τα οποία δεν αφήσαν και τις καλύτερες εντυπώσεις, καθ’ ότι δικηγόρος στο επάγγελμα!
Αυτολεξί ο κ. Αγγελέτος χαρακτήρισε «δολοφόνους» τους κυνηγούς αρνούμενος τον όποιο διάλογο μαζί τους φιμώνοντας και την δημοσιογράφο του καναλιού, με στυλ που θύμιζε κάτι από Γ’ ράιχ. Τους τόνους ανέβασε το γεγονός ότι η κ. Τριανταφυλίδου έκανε το «λάθος» να πει ότι είχε την τιμή να φιλοξενεί το Δ.Σ. του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου! Ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε!"Έχετε την τιμή μαντάμ;" ρώτησε μετά μεγάλης απέχθειας και πέρασε σε κατά μέτωπο επίθεση. Πιστεύω στο site του Συλλόγου να αναρτηθεί το video με την επίμαχη σκηνή έτσι ώστε να έχουν εικόνα όλοι όσοι δεν είχαν την ατυχία να το δουν live.
Αυτοί είναι οι διαλλακτικοί και μορφωμένοι οικ(ω)λόγοι που προσπαθούν εμπεριστατωμένα να περάσουν τις απόψεις τους για τα άλγη που επιφέρει το κυνήγι στην φύση. Να σημειώσω εδώ ότι από το πλούσιο λεξιλόγιο του κ. Αγγελέτου δεν γλύτωσε ούτε η Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη την οποία αποκάλεσε Μπιρμπίλο (γιατί τάχα κάνει τα κέφια των κυνηγών!) και φυσικά ο Υφυπουργός κ. Μωρα΄ί΄της, τον οποίο αποκάλεσε άσχετο! Δεν σας λέω για τον κ. Χατζηγάκη τον οποίο τον έχει μηνύσει! Έτσι, είδαν όλοι καθαρά ποιο είναι το προφίλ του κατά άλλα ήρεμου ανθρώπου της φύσης.
Ορθώνοντας τεταμένη την δεξιάν, υποκλινόμαστε κύριε Αγγελέτο στο μεγαλείο σας,
Hail firer!

Υ.Γ. Λες όλη αυτή η επίθεση εις βάρος της Υπουργού να ήταν στημένη για "ξεκάρφωμα"; Ότι κι αν είναι, βγάλτε την στολή του καλοκάγαθου παιδιού των λουλουδιών κ. Τάδε, σας γνωρίζουμε πλέων! Αν και το τριώδιο είναι εν εξελίξη.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ...ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΜΕ



Με ελαφρά την καρδία και χωρίς πολλά λόγια η κ. Μπιρμπίλη ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι οι ρεζέρβες είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να συνεχίσει το κυνήγι να υπάρχει χωρίς να ενοχλεί κανέναν!

«Πρέπει κάποια στιγμή να ελεγχθεί το κυνήγι στη χώρα μας ειδικά όταν έχουμε τόσο μεγάλες εκτάσεις που είναι προστατευόμενες περιοχές και ανήκουν στο δίκτυο Natura, πρέπει να προστατέψουμε κάποιες περιοχές και κυρίως κάποιες εποχές. Κι αυτό θα το κάνουμε, γιατί όσο ριζοσπαστικοί μπορεί να είμαστε στις αναπτυξιακές μας πρωτοβουλίες, τόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε στην τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας για να έχουμε αξιοπιστία και για να γίνει η χώρα μας συνολικά πιο ανταγωνιστική, πιο όμορφη και καλύτερη.»

Σίγουρα όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο σκέψεις αφού στέλεχος της Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. σε ερώτηση μου για το αν είμαστε ένα βήμα πριν τις ρεζέρβες, μου είπε χαρακτηριστικά: « Ναι, όπως τα λέτε είναι ακριβώς».
Τι λέτε καλέ! Εμάς γιατί δεν μας ρωτάει ποτέ κανείς; Ξυπνάτε συνάδελφοι ετοιμάζουν τα μαντριά να μας «χώσουν» μέσα. Να μου πεις βέβαια, «Τώρα τι να κάνουμε!» Το μόνο που μας μένει τώρα, είναι όπως τα κάναμε, να κάτσουμε να τα φάμε!
Για λεπτομέριες δείτε στα links την σελίδα του www.ana-mpa.gr

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΥΝΗΓΙ


Μαχόμενο περιοδικό ΜΟΝΟ για μαχόμενους αναγνώστες! Κυκλοφόρισε.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΟΙΚ(Ω)ΛΟΓΟΙ!!!

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

ΤΟΥ ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ


Το παρακάτω άρθρο είναι μια απάντηση σε πλήθος αντικυνηγετικών δημοσιευμάτων που είδαν το φως τον Σεπτέμβριο του 2009 στην τοπική εφημερίδα "ο λόγος των Κυκλάδων", η οποία μέχρι τότε φιλοξενούσε το τετρασέλιδο του Κυνηγητικού Συλλόγου Σύρου έναντι του ποσού των 825€ ανά έκδοση! Όλη αυτή η κατά συρροή επίθεση σημειώθηκε όταν ο γράφων παραιτήθηκε από την θέση του γραμματέα του Συλλόγου και από κάθε δραστηριότητα του με συνέπεια την διακοπή της έκδοσης του εν λόγο τετρασέλιδου!
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ένα αντικυνηγετικό άρθρο – καταγγελία του προέδρου της οργάνωσης «Γαία» (Ποσώς με ενδιαφέρει αν είναι τοπικού, κυκλαδικού ή πανελλήνιας εμβέλειας) επειδή σύμφωνα με ισχυρισμούς του οι κυνηγοί δεν σεβάστηκαν τα σμήνη των τρυγονιών και των ορτυκιών που είχαν κατακλίσει το νησί μας εκείνες τις ημέρες.


Ορμώμενος από το πλήθος των δημοσιευμάτων των τελευταίων ημερών, τα οποία ναι μεν δεν είναι κολακευτικά για τους κυνηγούς από την μία, αλλά δεν τους αφορούν και όλους από την άλλη, αποφάσισα να χαλαλίσω λίγο χρόνο και χώρο, για να απευθυνθώ προς αμφότερες κατευθύνσεις, ΑΠΑΞ!
Σε σένα, τον κακό κυνηγό, τον λαθροθήρα, τον εγκληματικά αμελή και άμυαλο, τον άνευ φιλότιμου και παιδείας, τον κακό αντιπρόσωπο τόσο του Κυνηγετικού σου Συλλόγου, όσο και του ίδιου του κυνηγίου. Έχω να πω, ότι όλοι όσοι νοιαζόμαστε πραγματικά γι’ αυτήν την ζωοφόρο δραστηριότητα, αποτασσόμεθα την όποια σχέση μαζί σου αφενός και σε λυπόμαστε αφετέρου, γιατί η κατάληξη σου αργά ή γρήγορα, θα είναι στο εδώλιο κάποιας Εισαγγελίας. Η πραγματική και μοναδική θέση ενός πραγματικού κυνηγού – φύλακα της φύσης και της άγριας ζωής και διαχειριστή των παραπάνω, ήταν, είναι και θα είναι στην ύπαιθρο. Το καλύτερο λοιπόν που έχεις να κάνεις, είναι να παραιτηθείς από αυτή την δραστηριότητα, γιατί δεν της ταιριάζεις.
Εσένα, τον από μόδα και όχι από αντίληψη οικολόγο, θα ήθελα να σε προειδοποιήσω να είσαι πιο προσεκτικός. Η τακτική της γενίκευσης και του «όποιον πάρει η μπάλα» μπορεί ναι μεν να είναι πολύκροτη και φαντασμαγορική σαν πυροτέχνημα, αλλά μπορεί και να οδηγήσει κάποιους, που θίγονται αδίκως από την τυφλή επίθεση, να σταθούν απέναντι σου που σε αντίθετη περίπτωση θα σε χειροκροτούσαν.
Στην περίπτωση που ο εκάστοτε εκπρόσωπος της όποιας οικολογικής οργάνωσης, έβγαινε και εμπεριστατωμένα έπαιρνε θέση, για κάποιες καταστροφές του περιβάλλοντος και της άγριας ζωής, κόντρα σε οικονομικά συμφέροντα, θα έβρισκε πολλούς κυνηγούς στο πλευρό του. Πράγμα που δεν έχει γίνει από την ανάποδη, όταν κυνηγητικές οργανώσεις καταγγέλλουν αυθαίρετες οικοδομές, διανοίξεις δρόμων, εμπρησμούς, αποψιλώσεις δασών κτλ.
Δεν είδα κάπου δημοσίευμα σου, φίλε οικολόγε, για τους τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου που σωρεύτηκαν στα Βαλκάνια στον πόλεμο του Κοσσόβου. Δεν είδα ακτιβιστές σου, να ορθώσουν πανό στους χώρους των βομβαρδισμών. Δεν είδα ομάδα δικών σου ατόμων να φυτεύουν στην άγονη γη του νησιού μας, ούτε μαϊντανό! Αντιθέτως είδα τα «Μαύρα κοράκια» (οικολογική ομάδα) για πολλοστή φορά, να παραβιάζουν και να καταστρέφουν νόμιμες επιχειρήσεις και να προκαλούν ζημιά εκατομμυρίων ευρώ σε συνανθρώπους μας στην Κοζάνη. Άκουσα τον κ. Τρεμόπουλο που μνημονεύεις, να στρέφετε κατά του φιλελληνικού και πατριωτικού μας αισθήματος και να μας προσβάλει σαν Έθνος. Ένιωσα την αλαζονεία του κόμματος σας, που παρεξήγησε το ποσοστό που πήρε στις περασμένες ευρωεκλογές.
Σε αντίθεση με τα κονδύλια που απομυζούν όλες οι οικολογικές οργανώσεις από τον κρατικό, αλλά και τον Κοινοτικό προϋπολογισμό. Εμείς, οι 230.000 Έλληνες φορολογούμενοι κυνηγοί, ενισχύουμε εκατοντάδες οικογένειες μέσω του κυνηγίου και σπαταλάμε αρκετές ζωές (!) και 14 εκ. ευρώ ετησίως από την τσέπη μας στην Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή, για την περιφρούρηση τόσο του φυσικού πλούτου της πατρίδας μας, όσο και του ίδιου του κυνηγίου από κάποιους «επιτήδειους». Δεν έχω δει όμως εγώ ο αδαής, κάτι ανάλογο από μια οικολογική οργάνωση! Πες μου σε παρακαλώ το ποσό που απέδωσε φέτος η μεγαλύτερη οικολογική οργάνωση που γνωρίζεις, στο Ελληνικό δημόσιο; Πες μου σε παρακαλώ, πόσα τσουβάλια τροφή και πόσα δοχεία νερό κουβάλησες με τον ώμο για τις πέρδικες; Άραγε γνωρίζεις ότι τα ¾ του ενδημικού μας θηράματος και πολλά οικόσιτα, κατασπαράζονται από τις ατσίδες οι οποίες βρίσκονται σε υπερπληθυσμό στο νησί; Τι έχετε κάνει γι’ αυτό; Πόσες ποτίστρες βάλατε για να πίνουν τα πουλιά που ήθελες να χαζέψεις; Είμαι στην διάθεση σου για να σου υποδείξω πόσες έχουν βάλει αυτοί οι τουφεκιοφόροι που μάχεσαι, έτσι στα τυφλά. Όταν το χιόνι (αυτές τις λιγοστές φορές που μας θυμάται) σκεπάζει το νησί, μπήκες στον κόπο να βγεις να ρίξεις λίγη τροφή, ακόμα και για τα σπουργίτια;
Κλείνοντας να μου επιτρέψεις να σου αναλύσω τους λόγους (που για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια περίπου) αυτά τα εκατομμύρια των μεταναστευτικών πουλιών, επέλεξαν την Σύρο ως σταθμό ξεκούρασης, αποδεικνύοντας συνάμα σε όλους εσάς, τους πολέμιους του κυνηγίου, ότι οι αριθμοί τους είναι σε πέραν του δέοντος ικανοποιητικά επίπεδα. 1ον Κάποιοι «φίλοι» της φύσης, έκαψαν όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής και την μισή Εύβοια.2ον Η άλλη μισή Εύβοια, ήταν πλημμυρισμένη γιατί κάποιοι άλλοι «φίλοι» της φύσης, είχαν φροντίσει από πέρσι γι’ αυτό. 3ον και κυριότερο, την στιγμή που το σμήνος βρισκόταν πάνω από το νησί μας έπιασε βροχή, η οποία το ανάγκασε να προσγειωθεί. Στην αντίθετη των παραπάνω, ή θα ξεκουράζονταν σε κάποιο δάσος των παραπάνω περιοχών ή θα συνέχιζαν το ταξίδι τους, το οποίο δεν ήταν και ότι πιο δυσάρεστο και κουραστικό με τους ανέμους που επικρατούσαν. Το ότι αυτές οι συγκυρίες ευνόησαν τους κυνηγούς της Σύρου, δεν σημαίνει ότι βιαιοπράγησαν έναντι αθώων, καθότι ασκήσαμε αναπόσπαστο συνταγματικό μας δικαίωμα που το πληρώνουμε αδρά κάθε χρόνο! Απλά το κάναμε με επιτυχία και έναντι μεγάλου αριθμού θηράματος. Φαντάσου τι θα έπρεπε να λέμε για τους μοναδικούς τυχερούς τζόκερ, έναντι των άστεγων και πεινασμένων παιδιών! Τέλος δεν ήξερα ότι αισθάνονται δέσμιοι 9.000.000 Ελλήνων έναντι 230.000 κυνηγών! Για μέτρα τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν με λάθος τρόπο τους δρόμους να μου πεις, πόσοι είμαστε αιχμάλωτοι των επίδοξων καμικάζι! Λυπάμαι για τέτοιου είδους ρατσιστικές αντιλήψεις. Συγγνώμη φίλε μου, (αν μου επιτρέπεις τον χαρακτηρισμό) αλλά μην μας βάζεις όλους στο ίδιο το σακί. Να ξέρεις, ότι αν τελικά το κυνήγι ήταν αυτή η μεγάλη οικολογική καταστροφή που περιγράφεις, θα ήταν παρελθόν εδώ και χρόνια. Αντιθέτως, όπου ασκείτε αυτή η δραστηριότητα, η φύση γλυτώνει από πολλά κακώς κείμενα, γι’ αυτό ήταν, είναι και θα είναι ευγενής. Ευθαρσώς και εντίμως σου ζητώ συγγνώμη, στο μέτρο που μου αναλογεί η ευθύνη των απερίσκεπτων συναδέλφων μου, που ντουφέκισαν όπως λες κάποιον δικό σου (!) Ως εδώ όμως, μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Αμήν

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Πρωτοφανής απόφαση 11 κυνηγετικών συλλόγων της επαρχίας Λευκωσίας Αδελφοποίηση χιλιάδων κυνηγών


Ποιος οικ(ω)λόγος μπορεί να κουνηθεί μετά από μια τέτοια επίδειξη ισχύος στην μεγαλόνησο; Το παρακάτω άρθρο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» στην Κύπρο. Άραγε θα έρθει κάποτε η στιγμή που και εδώ στην Ελλάδα θα δώσουμε έστω τα χέρια εμείς οι κυνηγοί, που δεν χάνουμε καιρό να "αρπαχτούμε" έστω και για ένα τρυγόνι; χωρίς να κοιτάμε φυσικά τα ουσιώδη Όποσδήποτε η κίνηση υποδηλώνει την ύπαρξη παρασκήνιου στα κυνηγετικά δρόμενα της μεγαλονήσου, αλλά καταδεικνύει ότι υπάρχουν και αυτό που λέμε «κότσια»!


Αλλάζουν τα δεδομένα στη Λευκωσία, μετά τις υπογραφές της περασμένης Δευτέρας. Οι πρωταγωνιστές της κίνησης διαψεύδουν τις πληροφορίες για δημιουργία νέας ομοσπονδίας

Νέα τάξη πραγμάτων έχει δημιουργηθεί στην επαρχία Λευκωσίας μετά την απόφαση 11 κυνηγετικών συλλόγων να προχωρήσουν σε αδελφοποίηση, με απώτερο στόχο τη σύσφιξη των σχέσεών τους και ενδυνάμωση της συνεργασίας τους. Πληροφορίες θέλουν την ενέργεια αυτή να αποτελεί προάγγελο της ίδρυσης νέας κυνηγετικής ομοσπονδίας, παρόλο που οι πρωταγωνιστές απορρίπτουν κατηγορηματικά κάτι τέτοιο.
Η τελετή αδελφοποίησης των Συλλόγων Λακατάμιας, "Άρτεμις" Αγίου Δομετίου, "Άρτεμις" Τσερίου, "Βρυσί" Κοράκου, "Γεράκι" Βυζακιάς, "Λαόνας" Μαθιάτη, "Πανσόλιος" Ευρύχου, "Πέρδικα" Παλλουριώτισσας, "Σπίθα" Λατσιών, "Τζίκλα" Κατυδάτων και "Φραγκολίνας" Καϊμακλίου, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στο οίκημα του Κυνηγετικού Συλλόγου Λακατάμιας, στην παρουσία του νέου προέδρου της ΚΟΚ&ΔΑΖ, Αντώνη Κακουλλή και του προέδρου της ΚΟΚ&ΔΑΖ επαρχίας Λευκωσίας, Ανδρέα Κατσιαρδή.
Παρών ήταν επίσης ο προϊστάμενος του Κλιμακίου Πάταξης Λαθροθηρίας της Αστυνομίας, Ανδρέας Φιακάς.

Μένουν στην ΚΟΚ&ΔΑΖ

Όπως αναφέρεται στη διακήρυξη αδελφοποίησης, την οποία υπέγραψαν οι πρόεδροι ή εκπρόσωποι των 11 κυνηγετικών συλλόγων, μέλημά τους θα είναι η διατήρηση μόνιμων δεσμών, η καλλιέργεια της ενότητας μεταξύ των κυνηγών, η διευκόλυνση και ενίσχυση του έργου που επιτελείται από τους κυνηγετικούς συλλόγους, με στόχο την προώθηση και επίλυση όλων των προβλημάτων του κυνηγίου, στα πλαίσια αμοιβαίας κατανόησης και συνεργασίας, διατηρώντας ζωντανό το αίσθημα της αδελφοσύνης.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι παρευρισκόμενοι απέρριψαν τις φήμες που τους θέλουν να προχωρούν στην ίδρυση νέας κυνηγετικής ομοσπονδίας. Όπως μας ανέφεραν, δεν αναγνωρίζουν καμία άλλη ομοσπονδία και θα συνεχίσουν να εργάζονται μέσα από τις τάξεις της ΚΟΚ&ΔΑΖ, σε συνεργασία με το Ταμείο Θήρας.

Γιατί αδελφοποίηση

Για ορισμένους, η απόφαση των 11 κυνηγετικών συλλόγων της Λευκωσίας θεωρείται αχρείαστη, αφού, όπως υποστηρίζουν, από τη στιγμή που είναι ενταγμένοι στην ΚΟΚ& ΔΑΖ έχουν κοινό σκοπό και στόχους. Ίσως να έχουν και δίκιο. Αυτό θα φανεί στην πορεία. Απλά να υπενθυμίσουμε πρόσφατη ανακοίνωση που εξέδωσαν οι πρωταγωνιστές της αδελφοποίησης, στην οποία ανέφεραν τα ακόλουθα: "Σε μια περίοδο όπου τα κυνηγετικά πράγματα της Κύπρου οδεύουν από το κακό στο χειρότερο, με αποκορύφωμα την τραγική κατάσταση που βιώσαμε την περσινή κυνηγετική περίοδο, αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις τους με σκοπό την κοινή δράση, σε μια προσπάθεια αναστροφής της κατηφόρας".
Και προσθέτουν: "Στόχοι της όλης προσπάθειας, η οποία είναι πλήρως συμβατή με τις πρόνοιες του καταστατικού της κυνηγετικής ομοσπονδίας, είναι η ανάπτυξη και ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των εμπλεκομένων συλλόγων και η συλλογική αντιμετώπιση των πολυδιάστατων προβλημάτων που ταλανίζουν τον χώρο του κυνηγίου, βοηθώντας ο ένας σύλλογος τον άλλο και όλοι μαζί τον κοινό σκοπό".
Οι 11 κυνηγετικοί σύλλογοι διαβεβαιώνουν τέλος ότι η πιο πάνω προσπάθεια ουδεμία σχέση έχει με κάποιες διασπαστικές κινήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό και ότι δεν ασπάζονται τέτοιου είδους ενέργειες, οι οποίες σε τελική ανάλυση θα οδηγήσουν στην απομάκρυνση του κυνηγετικού κόσμου, προς ικανοποίηση των άσπονδων φίλων του αθλήματος.
ΓΡΑΦΕΙ ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΑ

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

CPR: CARDIOPULMONARY RESUSCITATION ή ΚΑΡΔΙΟΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΑΝΑΝΗΨΗ



Ίσως ο τίτλος να μην θυμίζει καθόλου κυνηγετικό άρθρο, για έναν ασθενή όμως που χρήζει τοιούτου χειρισμού θα σας κάνω γραπτό λόγο. Αυτός λοιπόν ο ασθενής δεν είναι άλλος από το ίδιο το κυνήγι και τις οργανώσεις του.
Τότε που ο άνθρωπος κυνηγούσε για να επιβιώσει, πριν πολλές χιλιάδες χρόνια, το έκανε από ένστικτο και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Τότε δεν υπήρχαν ούτε Υπουργεία, ούτε Συνομοσπονδίες, ούτε Ομοσπονδίες, ούτε Σύλλογοι, ούτε Δ.Σ., ούτε οικολογικές οργανώσεις. Υπήρχε μόνο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, πρωτόγονα όπλα και ένα μεγάλο κενό στο στομάχι.
Τα χρόνια πέρασαν άλλαξαν οι καιροί (που λέει και το γνωστό άσμα) Το «παιχνίδι» σαν έννοια έμεινε ίδιο, αλλά δυστυχώς άλλαξαν οι κανόνες. Κάποιοι μπόρεσαν να δουν το κέρδος και από αγώνας για επιβίωση και τρόπος ζωής των πολλών, έγινε «μαγαζί» των λίγων και των πονηρών. Κάπου εκεί άρχισε το κυνήγι να νοσεί κιόλας και άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα άλγη. Έγινε λαίλαπα για κάποιους και θανάσιμος εχθρός. Όχι γιατί κινδύνευε η ζωή τους, αλλά μέσα από την κινδυνολογία για’ αυτό, της έδιναν νόημα. Κάπου στην μέση βρίσκετε από την αρχή αυτής της «φάμπρικας» ο κυνηγός. Αυτός, ο απλός, ο παππούς σου, ο πατέρας σου, εσύ ο ίδιος, το παιδί σου. Κάποιες φορές με γνώμη εμπεριστατωμένη και σθεναρή άποψη, δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές, χωρίς φωνή και όραμα. Ένα ηλεκτρόνιο από τα τόσα χιλιάδες, στο μακρύ καλώδιο του κυκλώματος, που μεταφέρει το βαρύ του φορτίο ως το τέλος. Εκεί που βυσματώνεται τέλεια η χαρά του απλού ανθρώπου, με την τσέπη και την ξετσιπωσιά των επιτήδειων, με τον παράνομο λαγό, την περίσσια πέρδικα τον κράχτη στα περάσματα των ορτυκιών και τις αφράτες καρέκλες που συχνά φιλοξενούν καθηγητές τις ρεμούλας και του προσωπικού συμφέροντος.
Πάντα και παντού κάποιοι κινούν τα νήματα και γειώνουν τα βύσματα όπου και όπως τους βολεύει και ο κόπος των πολλών πάει στράφι. Από τους λίγο παραπάνω από εσένα μέσα στην σύνθεση του Δ.Σ. του Συλλόγου σου, μέχρι ψηλά ιστάμενα κλιμάκια.
Τεχνηέντως και επιμελώς, η πίεση για τις όποιες ευθύνες μεταφέρεται όπως πάντα στα χαμηλότερα στρώματα. Ο τρόπος είναι τέτοιος, που σου δημιουργούν και αίσθημα ευθύνης για τις στραβοτιμονιές που κάνουν αυτοί και κάποιοι φιλότιμοι ζητούν και ταπεινά συγγνώμη. Οι πλαγιοκοπίσεις από τους πολέμιους δεν σταματούν, που και αυτοί με την σειρά τους διεκδικούν μερίδιο σάρκας από τον χρόνια ετοιμοθάνατο ασθενή ως άλλοι γύπες, που μην ξεχνάμε, δεν πεθαίνει ακόμη γιατί αποδίδει πολλά! Μέσα από όλη αυτή την μάζα των κατατρεγμένων, κατά καιρούς βρίσκονται κάποιοι που έχουν έντονο το αίσθημα της προσφοράς και βλέπουν πως τα πράγματα είναι απλά για να γίνει η κατάσταση πιο υποφερτή, για να μπορέσει να αναπνεύσει καλύτερα ο «ασθενής» που τόσο αγαπάμε. Πηγαίνοντας κόντρα λοιπόν στο κατεστημένο, ορθώνουν ανάστημα υποβασταζόμενοι από τους υπολοίπους, δηλώνοντας παρόν στην «δήθεν» αναζήτηση εθελοντών από τους ακριβώς πιο πάνω. Μαύρη τους μοίρα και κακιά, μόλις περάσουν οι γιορτές και τα πανηγύρια, ο πέλεκυς πέφτει βαρύς και σακατεύει ψυχή, εγωισμό και αξιοπρέπεια. Το παλικάρι το καλό με τις καλές προθέσεις, γίνετε εχθρός και συμφορά, καταστροφή μεγάλη. Μπλέκεται και μπερδεύετε εκεί που δεν τον σπέρνουν και για την πάρτη του προφίλ καλό πάει να φτιάξει.
Μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό και τις έριδες, ο πρώτος που βλάπτεται είναι ο ασθενής μας, που μένει αβοήθητος στου πόνου το κρεβάτι και άλλα άλγη έρχονται στην πλάτη του να κάτσουν. Οι ψηλά ιστάμενοι με βαρύγδουπους λόγους προσπαθούν να πειστούν πρώτα αυτοί για το ορθό της σκέψης τους και μετά να πείσουν όλους τους από κάτω. Σίγουρα και ευτυχώς, δεν είναι σάπιο όλο το σύστημα, κάποιοι δουλεύουν σοβαρά και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους άδολα με γνώμονα αυτές τις βαθειές ανάσες του κυνηγίου και ως επέκταση της φύσης και όλης της άγριας ζωής. Έχουν κάνει κρεβάτι τα πουρνάρια, μαξιλάρι το όραμα τους και μέγα τους εχθρό όλους αυτούς που υστερόβουλα σκεπτόμενοι, καταστρώνουν σχέδια «διάσωσης» και καταστρατήγησης. Κάποιοι (δεν είναι της παρούσης το δικαίως ή αδίκως) θέλησαν να φτιάξουν ένα δικό τους κύκλωμα, έναν δικό τους οργανισμό από αρχής. Μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος και των άλλων. Οραματιζόμενοι μια κοινότητα υγιή, που θα ζει και θα δουλεύει με μόνο σκοπό το κοινό συμφέρον. Εγκατέλειψαν λοιπόν τον ασθενή και ορμώμενοι από την αγανάκτηση τους και την κοροϊδία των άλλων βρήκαν νέα γη (νομίζουν), παρθένα, ανέγγιχτη. Το καλώδιο από μονόκλωνο έγινε δίκλωνο, κινούμενα προς την ίδια κατεύθυνση τα ηλεκτρόνια και για τον ίδιο σκοπό, με διαφορά ταχύτητας. Νέοι Σύλλογοι έκαναν την εμφάνιση τους, χωρίς να πληρώνουν το χαράτσι των «από πάνω» και φυσικά δεν αναγνωρίστηκαν από αυτούς. Ίσως όμως να μην έχουν καταλάβει ακόμα ότι αυτή η νέα γη είναι η άλλη πλευρά του ίδιου πλανήτη. Είναι και αυτοί ξανά νοσοκόμοι του ίδιου ασθενή, που νομίζουν (γιατί δεν έχουν ακούσει ακόμα τον βρόγχο) ότι τα ζωτικά του όργανα δουλεύουν μια χαρά. Συνάδελφοι καλοί και αγαπημένοι, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, στο ίδιο τρένο επιβάτες. Σκεφτείτε καλά και απομονώστε όλους αυτούς που αντί οξυγόνου, προσφέρουν δηλητήριο σε αυτό που αγαπάμε, στην φύση, στο κυνήγι, στην παράδοση. Απομονώστε τον λαθροθήρα, τον καρεκλοκένταυρο. Ενεργείστε ούτος ώστε να μπορέσει ο ασθενής μας να ανασάνει και μαζί του όλοι μας. Δώσε του μια καλή δόση αντιβίωσης συμπληρώνοντας το «ΑΡΤΕΜΙΣ» και φροντίστε να μην ντρέπεστε που το κάνετε επώνυμα. Κατήγγειλε τον λαθροθήρα που παίρνει την δική σου κάρπωση με λάθος τρόπο, σε λάθος τόπο και λάθος μέρα. Αποστόμωσε τον δήθεν οικ(ω)λόγο παράγοντας έργο μέσω του Συλλόγου σου και κυνηγώντας πάντα και μόνο νόμιμα. Καρδιοπνευμονική ανάνηψη και στην εντατική, μήπως μπορέσουμε να δώσουμε στα παιδιά μας αυτό που πήραμε από τους παππούδες μας. Και να θυμάστε : Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι!!!

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

ΧΥΜΑ ΚΑΙ ΤΣΟΥΒΑΛΑΤΑ


Είχα αρχίσει να σκέπτομαι ότι τελικά μάλλον όλα τα δάχτυλα είναι ίδια. Λάθος μου μεγάλο και ζητώ συγγνώμη. Στο τεύχος του Τύπος - Κυνήγι που κυκλοφόρησε βρήκα την απόδειξη που έψαχνα για να καταλάβω ότι τουλάχιστον ο κυνηγετικός τύπος είναι αμερόληπτος, ή τουλάχιστον, μέρος αυτού! Χύμα και τσουβαλάτα τα λέει ο κ. Αντωνάκης και πάρα πολύ καλά κάνει, γιατί πρέπει να καταλάβουν όλοι αυτοί (σύλλογοι, ομοσπονδίες και συνομοσπονδία) που κρατούν την τύχη του Έλληνα κυνηγού στα χέρια τους ότι ΔΕΝ τρώνε όλοι κουτόχορτο! Συγχαρητήρια κ. Αντωνάκη και γεια στο στόμα σας. Το θέμα όμως είναι να καταλάβουμε και όλοι εμείς, τα υποζύγια, ότι δεν φτάνει μόνο να τα λένε οι άλλοι πρέπει κι εμείς οι ίδιοι κάποια στιγμή να τα φωνάξουμε και να τα πιστέψουμε, ή καλύτερα να τα πιστέψουμε και να τα φωνάξουμε.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ (λογος 4ος '09)


Στις 7/4/09 το πρωί, έκανε την εμφάνιση του στον περίβολο του σπιτιού του γράφων, ένα κοπάδι αποτελούμενο από 11 πουλιά της φωτογραφίας. Οι πανέμορφοι και σπάνιοι για το νησί μας ταξιδιώτες, βρήκαν ξεκούραση για δυο 24ωρα περίπου σε έναν νερόλακκο που είχε σχηματιστεί από την βροχή των τελευταίων ημερών. Η κούραση τους πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη, γιατί αντίθετα στην άγρια καταγωγή τους μου χάρισαν κάποιες πόζες από κοντά. Οι φτερωτοί μας φίλοι είναι Ίβιδες και ανήκουν στην οικογένεια των Θρησκειορνιθών.
Οι Ίβιδες είναι μια αρχαία ομάδα και αυτό αποδεικνύεται από τα απολιθωμένα ευρήματα που ανάγονται στο ηώκαινο, κάπου 60 εκατομμύρια χρόνια πριν (!)
Στην ανθρώπινη ιστορία αναφέρονται πριν από 5000 χρόνια. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν την Ιερή Ίβιδα, η οποία αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της θρησκείας τους και των ιερογλυφικών τους κειμένων. Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι η «γυαλιστερή» ίβιδα αναπαράγεται κατά πλάτος της Νότιας Ασίας, στην Αφρική, στην Μαδαγασκάρη, στις Ανατολικές Ινδίες και στην Αυστραλία, καθώς επίσης στην Βόρεια Αμερική, στο Μεξικό και στις Δυτικές Ινδίες.
Ας ελπίσουμε ότι η εμφάνιση τους δεν οφείλεται σε «λάθος» της «πυξίδας» του μυαλού τους, ούτε στο γεγονός της αυξανόμενης θερμοκρασίας του πλανήτη μας. Τους ευχόμαστε να έχει αίσιο τέλος το μεταναστευτικό τους ταξίδι.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 69 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ (τυπος-κυνηγι 11/11/09)


Οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με ανάγκασαν να είμαι στο πόδι από πολύ νωρίς. Γύρω στις 05.30 πμ. λοιπόν ήμουν στο βουνό μέσα στο αμάξι, συντροφιά με το ράδιο και όλα τα σεα μου, τσιγάρο, ζεστό τσάι κτλ. Μπορεί για την υπόλοιπη επικράτεια η 28η να είναι Εθνική επέτειος, αλλά για εμάς στο νησί είναι της Αγίας τσίχλας! Είναι η ημερομηνία που τα τσιχλοκότσιφα έχουν την τιμητική τους, γιατί κάνουν έντονη την παρουσία τους και το τουφεκίδι πάει σύννεφο!
Από την συχνότητα του σταθμού παιάνιζαν λόγω της ημέρας τα αξέχαστα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Ως γόνος αντιστασιακού το μυαλό μου ταξίδεψε σε εκείνον που ήταν η αιτία της ύπαρξης μου πριν από 38 χρόνια, τον μπάρμπα Μιχάλη. Εκείνον που τα στρατεύματα κατοχής τον είχαν καταδικάσει σε καταναγκαστικά έργα στα ορυχεία της swarovski στις φυλακές Bernau της Αυστρίας. Ίσως τα τότε βιώματα του να ήταν η αιτία που όταν έβλεπε χιόνι έκλεγε. Η φωνή της Βέμπο ως άλλη μεγάλη οθόνη του μυαλού με έκανε να βλέπω μπρος στα μάτια μου τις χιλιάδες των ηρώων που έδωσαν την ζωή τους για την Πατρίδα, την Πατρίδα μας. Για να μπορώ εγώ τώρα να κάθομαι στο cambrio smart να ακούω μουσική, να πίνω πράσινο τσάι και να έχω δίπλα μου ένα λειόκαννο που για να το πάρεις πρέπει να πουλήσεις αρκετά όπλα της εποχής. Τότε, πριν από 69 χρόνια την ίδια ακριβώς ώρα και μέρα δεν είχαν κάλτσες να φορέσουν και εμείς τώρα αν δεν είναι ισοθερμικές δεν τις βάζουμε στα πόδια μας. Τότε κάποιοι έτρεχαν φωνάζοντας ΑΕΡΑ στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου, ζητώντας λευτεριά τυλιγμένοι με χλαίνες και ότι άλλο κουρέλι έβρισκαν ενώ τώρα, αν το μπουφάν δεν είναι τάδε μάρκα δεν είναι καλό. Τα πόδια μούσκεμα και οι αρβύλες από χοντρό δέρμα που πάνω τους ακόνιζες μαχαίρι, μαρτύριο, τώρα με την αξία ενός ζευγαριού Gore-tex ίσως και να παπούτσωνες όλο το στράτευμα! Οι σφαίρες μετρημένες, το ίδιο και τα εφόδια, τώρα τα φυσίγγια πάνε στο γάμο του καραγκιόζη με το παραμικρό και τα σακουλάκια από τα καφεδάκια και τα κρουασάν είναι διάσπαρτα στα βουνά μας σαν το τριφύλλι. Οι βόμβες και οι οβίδες έπεφταν βροχή μα το κεφάλι ψηλά και ΑΕΡΑΑΑ. Τώρα το ψιλοβρόχι μας κάνει τόσο φειδωλούς, που με κάποιων την αντίδραση θαρρείς και βρέχει οξύ! Φυσικά και δεν γίνετε να ξεχάσουμε τα συμπαθητικά γαϊδουράκια του πυροβολικού μας τα οποία έχουν αντικατασταθεί με 4χ4 τα οποία άρουν πολλά καθαρόαιμα και αδηφάγα άτια, full extra οπωσδήποτε! Ο μπάρμπα Μιχάλης γινόταν «φονιάς» στο άκουσμα της φράσης «αχ ρε καημένα χρόνια» από μερικούς συνομήλικούς του. «Τώρα ρε είναι τα καλά τα χρόνια, τι σου έλειψε; η βρώμα από το χνώτο σου από την αναλαδιά; Η ψείρα; η βρωμιά; η κατοχή; η πείνα;».
Η παγκοσμιοποίηση μας έχει κάνει να απαρνηθούμε την ίδια μας την ιστορία, το ίδιο μας το έμβλημα, το κομμάτι το πανί που για χάρη του ανά τους αιώνες έχουν χαθεί εκατομμύρια ζωές και που για να μην μας κατηγορήσουν ως ρατσιστές δεν διστάζουμε να το δώσουμε χάρισμα στα χέρια του κάθε οικονομικού μετανάστη, επειδή τάχα μου είναι καλός μαθητής.
Είχε φέξει για τα καλά και οι τσίχλες πετούσαν από δω κι από κει, αλλά εγώ δεν είχα όρεξη να κάνω βήμα. Δεν ξέρω πιο χέρι (ελπίζω το δικό του) με έσπρωξε να βγω από το αμάξι. Που κέφι όμως για κυνήγι! Ο μουντός καιρός συμπλήρωνε την ψυχολογία μου ταμάμ. Μια βόλτα έκανα και γύρισα στο αμάξι, μιας και αυτές οι λιγοστές τσίχλες που έκαναν την εμφάνιση τους είχαν όρεξη για κρυφτούλι.
Αφιερωμένες αυτές οι γραμμές στον μπάρμπα Μιχάλη και σε όλους αυτούς που έδωσαν κομμάτι ή όλο τους τον εαυτό φωνάζοντας ΑΕΡΑΑΑ!!! Ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει.

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

ΠΑΤΕΡ ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ «ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΝ» Στον Νίκο Βασάλο (τυπος κυνηγι 30/12/09)


Υποκλινόμαστε όλοι μπροστά στο «σχήμα» και αυτά που πρεσβεύει. Μέσα σε αυτό που κηρύττει βρίσκουμε την αγάπη, την αλήθεια, την γαλήνη, την καθαρότητα, το φως το αιώνιο. Κάποιοι δεν πιστεύουν απλά τον Λόγο του Θεού, αλλά τον κηρύττουν.
Συνέντευξη του π. Αντωνίου Χάλαρη, εφημέριου του Ιερού Ναού Αγίων Αναργύρων στην θέση Άνω Μάννα στην Σύρο.

Ε: Παρουσιάστε μας τον π. Αντώνη.

ΑΠ. Λέγομαι Αντώνιος Χάλαρης, γεννήθηκα το 1968 στην Σύρο όπου μεγάλωσα και ζω. Τελείωσα το σχολείο και μετά τις σπουδές μου στην εκκλησιαστική σχολή υπηρέτησα την πατρίδα στην Πολεμική Αεροπορία. Τώρα είμαι έγγαμος και μεγαλώνουμε μαζί με την γυναίκα μου την Ιωάννα και την βοήθεια του Μεγαλοδύναμου 3 παιδιά. Την Μαρηλεία, τον Στρατή και τον Αλέξανδρο. Η μεγάλη μου αγάπη για τον Λόγο του Θεού και η χάρη Του με αξίωσαν να είμαι διάκονος του από το 1992.

Ε: Πως έγινε και επιλέξατε το κυνήγι; Το βλέπετε σαν χόμπι;

ΑΠ. Παιδί μου δεν επέλεξα εγώ το κυνήγι, αυτό με επέλεξε, αυτό με κέρδισε! Όταν μικρός ακόμα ακολουθούσα τον θείο μου τον Γιάννη που ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου στο βουνό, ζούσα τόσο έντονα την όλη διαδικασία της προετοιμασίας για την κάθε έξοδο προσηλωμένος σαν σε μυσταγωγία. Ακόμα έχω στα μάτια μου εμπρός την κάθε κίνηση, μέχρι και το μάδημα στο κατόπι. Τώρα παρέα με τον γιο μου ακολουθώ ακριβώς με την ίδια ευλάβεια όλη την διαδικασία, μέχρι και το ψιθύρισμα στο καρτέρι. Ακούγοντας τις φτερούγες των τρυγονιών που σκίζουν την πρωινή υγρασία.
Όποιος πει και όποιος βλέπει το κυνήγι σαν χόμπι καλύτερα είναι να μην πηγαίνει στο βουνό. Το κυνήγι είναι τρόπος ζωής, είναι μια ζωοφόρος δραστηριότητα που απλόχερα σε κερνά ζωή. Αυτός που το ασκεί έχει μεγάλη ευθύνη γιατί για όση ώρα είναι στο βουνό, και όχι μόνο, γίνετε ρυθμιστής, διαχειριστής της ίδιας της φύσης και είναι μεγάλο αξίωμα αυτό και πρέπει ο καθένας μας να το έχει σοβαρά υπ’ όψιν.

Ε: Συμπορεύεται ο Λόγος του Κυρίου με το κυνήγι;

ΑΠ. Αυτή είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά θα προσπαθήσω να στα πω εν τάχει. Ο Πανάγαθος αν δεν ήθελε την ύπαρξη κυνηγού στην γη δεν θα υπήρχαν ούτε λιοντάρια, ούτε τίγρης, ούτε λεοπαρδάλεις και άλλα αρπακτικά κι αν υπήρχαν θα ήταν χορτοφάγα. Ο άνθρωπος - κυνηγός ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της πλάσης. Το μυαλό με το οποίο ο Πλάστης προίκισε τον άνθρωπο είναι η αιτία της εξέλιξης του είδους μας και αυτό που μας διαχωρίζει και μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα δημιουργήματα του. Εμείς δεν έχουμε ούτε φτερά, ούτε νύχια, ούτε δόντια για το κυνήγι, αλλά πάντα από τότε που το κυνήγι ήταν η μοναδική πηγή τροφής για τον άνθρωπο κρατάμε ένα κομμάτι ξύλο, μια πέτρα δηλαδή ένα όπλο. Μπορεί πλέον να μην κυνηγάμε για να τραφούμε, αλλά το κυνήγι είναι μέσα μας και για να το πούμε πιο επιστημονικά είναι στο DNA μας. Αέναα λοιπόν μέσα στα χρόνια υπήρχαν, και θα υπάρχουν, θήτες και θύματα. Μέρος της αγάπης που δίδαξε και που γι’ αυτήν πέθανε και αναστήθηκε ο Χριστός μας, είναι η φροντίδα που δείχνει ο καθένας μας για την φύση, για το μεγάλο δημιούργημα του Πατέρα Του, έτσι ώστε να διατηρούνται τα είδη, να υπάρχει αειφορία. Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της διδασκαλίας Του έλαβε χώρα στην ύπαιθρο. Παλαιότερα ήταν ακραίο και το γεγονός ότι ένας κληρικός οδηγούσε αυτοκίνητο, όλα αυτά όμως έχουν παρέλθει. Ο κληρικός πλέον είναι κάποιος ο οποίος ναι μεν έχει αφιερώσει την ζωή του στην μεταλαμπάδευση, τήρηση και εφαρμογή του Λόγου του Κυρίου, αλλά είναι και άνθρωπος που φυσικά δεν προκαλεί. Ο τύπος έχει αναφερθεί πολλές φορές στην σχέση κλήρου- κυνηγίου και έχουν τοποθετηθεί επ’ αυτού Θεολόγοι, κληρικοί κτλ. Καλός λειτουργός δεν είναι αυτός που απαραίτητα απαρνείται τα εγκόσμια. Πολύ φοβούμαι όμως ότι θα παρεξηγηθώ γι’ αυτό ας μείνουμε εδώ.

Ε: Ποια η αντίδραση του κόσμου σε αυτήν σας την δραστηριότητα;

ΑΠ. Από μαρτυρίες ξέρω ότι το βλέπουν θετικά. Όλα αυτά φυσικά αν δεν προκαλείς με την όλη συμπεριφορά σου. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι κατά καιρούς έχουμε δει ιερείς και μπάλα να παίζουν και να τραγουδούν. Όλα αυτά τα «ανοίγματα», κατά την ταπεινή μου άποψη είναι σωστά γιατί «ζυμώνουν» την εκκλησία με τους απλούς ανθρώπους και συσφίγγουν τους δεσμούς μεταξύ τους.

Ε: Ποια η συμπεριφορά των συναδέλφων στο βουνό απέναντι σας; Αισθάνεστε ότι σας βλέπουν με άλλο μάτι;

ΑΠ. Μια λέξη νομίζω αποδίδει ακριβώς αυτή την αμφίδρομη σχέση, άψογη! Κανένας και ποτέ δεν έτυχε να κάνει δυσμενή σχόλια για μένα, για το σχήμα μου ή για την θέληση μου να έχω επαφή με την φύση. Να σου πω ότι όποτε με πάρουν χαμπάρι να είμαι στο βουνό, μετά το κυνήγι γινόμαστε όλοι μια παρέα και ανταλλάσουμε απόψεις και πειράγματα για την έξοδο της ημέρας, πάντα με σεβασμό και αγάπη ο ένας προς τον άλλο. Εκτός αυτού κατά το παρελθόν, έχω επιτελέσει και ταμίας του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου. Έχω παντρέψει αρκετούς συναδέλφους κυνηγούς και έχω βαφτίσει τα παιδιά τους. Η επαφή μεταξύ μας είναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ζήσης μας.

Ε: Ποιο είναι το αγαπημένο σας θήραμα;

ΑΠ. Όλα τα θηράματα έχουν την δική τους χάρη. Για μένα σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα, δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι που λέει και ο ποιητής. Η όλη διαδικασία του να ξυπνήσω νωρίς, να ντυθώ, να κάνω τον σταυρό μου, να πάρω το σκυλί μου, τον γιο μου τον Στρατή που είναι ξετρελαμένος με το βουνό και να γίνουμε μάρτυρες του μεγαλείου της δημιουργίας του Κυρίου μας βλέποντας την ανατολή, αν μου επιτρέπεις να μιλήσω στην γλώσσα των νέων μας, είναι όλα τα λεφτά! Το να βλέπω αυτό το απέραντο μαύρο να αλλάζει χρώμα και να γίνεται κοραλλί και μετά με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου χρυσό και να παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια μου όλη η δημιουργία Του είναι ανεπανάληπτο. Ο Θεός παιδί μου είναι μέσα μας πάντοτε, και επάνω εκεί μέσα στην απόλυτη ηρεμία νιώθω ότι είμαι πιο κοντά του. Η εναλλαγή της νύχτας με την ημέρα και όλη τους η διάρκεια, είναι ένα μικρό δείγμα του μεγαλείου της δημιουργίας Του.

Ε: Κυνήγι και νεολαία.

ΑΠ. Μακάριοι οι γονείς που μπορούν να στρέψουν τα παιδιά τους προς την φύση. Το κυνήγι, το ψάρεμα ή κάποιο σπορ που θα τα φέρνει σε συνεχή επαφή με αυτήν, λειτουργούν ως μεγάλοι ανατρεπτικοί παράγοντες ούτος σώστε να μπορέσουμε να αποφύγουμε άλλες κακές συναναστροφές. Εκτός την άθληση και τα οφέλη της κάρπωσης, η επαφή με την φύση δεν μπορεί να σου χαρίσει παρά μόνο υγεία. Γι’ αυτό θα πρέπει οι οργανώσεις των κυνηγών να κάνουν κάτι προς αυτό. Κάποια ενημερωτικά σεμινάρια πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλή κίνηση.

Ε: Η σύζυγος τι λέει; Υποστηρίζει αυτή σας την δραστηριότητα;

ΑΠ. Όχι δεν έχω κανένα πρόβλημα, βέβαια βοηθώ και εγώ έτσι ώστε να μην έχω! Εγώ θα καθαρίσω τα θηράματα, εγώ θα τα μαγειρέψω και φυσικά εγώ με την κόρη μου την Μαρηλεία θα τα φάμε.

Ε: Θα ήθελα την άποψη σας σχετικά με την οικολογία και τι σχέση μπορεί να έχει – αν έχει – με το κυνήγι.

ΑΠ. Οικολογία ίσον κυνήγι και κυνήγι ίσον οικολογία. Στο δικό μου το μυαλό αυτές οι δυο έννοιες είναι άρρηκτα συνυφασμένες μεταξύ τους. Από την πρώτη μέρα της δημιουργίας του κόσμου μας, δεν έλλειψε το στοιχείο του κυνηγού από την φύση είτε αυτό λέγετε κατσίκα που κυνηγά τα πιο καλά βλαστάρια, ή λιοντάρι που κυνηγά την κατσίκα, είτε άνθρωπος που κυνηγά όλα τα άλλα. Οικολόγος δεν είναι όποιος αποστειρώνει την φύση και δεν την χαίρεται, δεν της κάνει χρήση. Οικολόγος είναι αυτός που κάνει λελογισμένη χρήση και όχι κατάχρηση. Αυτός που μπορεί και ξέρει να κρίνει τι πρέπει να πάρει και τι να αφήσει. Αυτός που φροντίζει για την συνέχεια και την διαιώνιση των ειδών. Δεν θεωρώ οικολόγο κάποιον που αξιώνει να μάθει στο παιδί του μέσα από εικόνες και ντοκιμαντέρ, τι είναι αυτό που μας έκανε δώρο ο Κύριος.

Ε: Ο κυνηγετικός τουρισμός είναι έννοια άγνωστη για εσάς;

ΑΠ. Φυσικά και όχι, βέβαια δεν είμαι και ο Οδυσσέας, αλλά κάποια ταξίδια στην γειτονική Τήνο για πέρδικες έχω κάνει. Πέρα από οικογενειάρχης είμαι και εφημέριος και οι καθημερινές ευθύνες είναι πολλές, δόξα τον Θεό όμως δεν έχω παράπονο. Όλα με μέτρο για να έχουν και ουσία.

Ε: Κεφάλαιο λαθροθηρία.

ΑΠ. Εγωιστής, εθελότυφλος, ωχαδερφηστής, κλέφτης, δειλός και πόσα άλλα κοσμητικά επίθετα να σου πω που κοσμούν όλους όσους πισώπλατα καταφέρνουν χτυπήματα στην φύση. Πάνω απ’ όλα όμως ένας λαθροθήρας κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό. Είμαι εκ διαμέτρου αντίθετος με όλους αυτούς γι’ αυτό και χάρηκα πραγματικά όταν η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή πήρε σάρκα και οστά.


Ε: Ο αγαπημένος σας κυνηγετικός μεζές;

ΑΠ. Α, όλα καλά και ωραία, αλλά για εμένα η πέρδικα έχει ξεχωριστή θέση στο τραπέζι!

Ε: Τηρείτε το «Άρτεμις»;

ΑΠ. Το Άρτεμις παιδί μου είναι ότι το όπλο στο κυνήγι. Είναι ένα πρόγραμμα που το έχουν πανευρωπαϊκώς χειροκροτήσει και δεν θα έπρεπε να αμελεί κανείς να το τηρεί. Είναι ένα εργαλείο όχι μόνο ενάντια στους πολέμιους του κυνηγίου, αλλά και για εμάς τους ίδιους αν θέλουμε να διαχειριστούμε σωστά την φύση και το θήραμα έτσι ώστε να μπορέσουν τα είδη να είναι αειφόρα.

Ε: Συμμετέχετε σε δρώμενα του Συλλόγου;

ΑΠ. Φυσικά, εκτός από χοροεσπερίδες, απελευθερώσεις θηραμάτων και άλλα αυτό το διάστημα με πρωτοβουλία του Κυνηγετικού Συλλόγου Σύρου αναστηλώνετε ένα ερημωμένο εξωκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία την οδηγήτρια θεμελιωμένο το 1814, το οποίο μέσα στα χρόνια απέκτησε και το προσωνύμιο «Η Παναγία των Κυνηγών». Έχω την τιμή και την χαρά να ανήκει στην ενορία μου. Εκεί πολλοί συνάδελφοι κυνηγοί έχουν συνδράμει και οικονομικά και με προσωπική εργασία, σε λίγο έρχεται και η δική μου σειρά. Φυσικά όλα αυτά με την αρωγή της Ι. Μητροπόλεως Σύρου.

Ε: Πως βλέπετε να εξελίσσεται το μέλλον του κυνηγίου;

ΑΠ. Αν κρίνω από τις τελευταίες εξελίξεις μάλλον δυσοίωνα τα βλέπω τα πράγματα. Βέβαια θέλω να ελπίζω ότι ακόμα είναι στο χέρι μας να επιτύχουμε πολλά, αλλά με την προϋπόθεση ότι όλοι μας θα είμαστε ενωμένοι και πάνω απ’ όλα θα έχουμε εμπεριστατωμένες απόψεις και λύσεις για την διαχείριση της φύσης και της άγριας ζωής. Σαν κράτος απέχουμε μακράν από την κυνηγετική κουλτούρα άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Η χρήση της λέξης «απαγορεύεται» δεν είναι πανάκεια. Πιστεύω ότι ένας διάλογος εφ όλης της ύλης μεταξύ πολιτείας, κυνηγετικών και οικολογικών οργανώσεων θα ήταν πολύ ευεργετικός.

Ε: Αν ξαναγεννιόταν ο Αντώνης τώρα, τι θα επέλεγε να ήταν;

ΑΠ. Δηλώνω αμετανόητος, αμετακίνητος, πλήρως ικανοποιημένος και ευλογημένος! Η διακονία στον Κύριο μας και το κυνήγι με κέρδισαν, είναι η ίδια η ζωή μου και θα τα επέλεγα πάλι χωρίς δεύτερη σκέψη.

ΑΜΗΝ.

ΟΡΤΥΚΙ…ΡΑΜΠΟ (τυπος κυνηγι 13/01/10)


Ήταν πριν 3 χρόνια περίπου, ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά, εγώ συχνά – πυκνά, απολάμβανα την φύση στα γνωστά μου λημέρια κυνηγώντας τσίχλες. Εκείνη την συγκεκριμένη μέρα, όλα έδειχναν ότι θα ήταν μια μέρα όπως όλες τις άλλες. Τίποτα δεν έκανε τον κόπο να αλλάξει ούτε το σκηνικό του τοπίου το οποίο ήταν βροχερό και μουντό, αλλά και τις λίγες παρουσίες από δυο τρεις τσίχλες που έκαναν την εμφάνιση τους πολύ μακριά και βιαστικά. Τα πόδια μου με αργό, σχεδόν τεμπέλικο ρυθμό, με οδηγούσαν στο αυτοκίνητο που και αυτό με την σειρά του θα με γυρνούσε στο σπίτι ακοπία!
Όπως λέει μια γνωστή κυνηγετική ρήση, «η καλύτερη ώρα του κυνηγίου, είναι αυτή της επιστροφής» Ο γνώριμος ήχος του ξεπετάγματος των ορτυκιών με έκανε να τα χάσω προς στιγμής, αλλά η οπτική επαφή με το θήραμα με επανέφερε και ένα τράβηγμα της σκανδάλης, γιάτρεψε τον πόθο της κάρπωσης που για τρεις ώρες με ταλαιπωρούσε. Μέχρι εδώ όλα καλά, η βόλτα, η επαφή με την φύση, η συνάντηση, η κάρπωση, όλα μια χαρά. Τίποτα το ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο. Και η επιστροφή μου, κι αυτή καλή και βάση προγράμματος. Πιο το αξιοπερίεργο που να σηκώνει αναφορά και να δικαιολογεί τον τίτλο του άρθρου; Το γεγονός ότι μετά από τρεις μέρες που άνοιξα την κατάψυξη για να βάλω στην σακούλα κάποιες τσίχλες ακόμη, το ορτύκι (αυτό, από το προηγούμενο επεισόδιο!) ήταν εφτάγιανο και με το που άνοιξα την τσάντα, με κοίταξε με απορία σχεδόν ρωτώντας με «που ήσουν ρε φίλε; το στομάχι μου έχει πάει στην πλάτη!» Όπως το ακούτε συνάδελφοι, τρεις μέρες στην κατάψυξη! Το έντονο ψύχος, σταμάτησε την αιμορραγία και τα άλλα θηράματα μέσα στην σακούλα, έδρασαν ως μονωτικό έναντι του ψύχους και το ορτύκι - ράμπο άντεξε την ακραία κατάσταση που έζησε. Μετά το πρώτο σοκ, το πήρα στα χέρια μου, το περιποιήθηκα και το έλεγξα καλά και φυσικά, το άφησα να φύγει. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω με αυτόν τον μαχητή της ζωής!

ΟΧΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ !!! (απογευματινη κυνηγι 16/09/09)


Είχα μείνει χωρίς σκύλο, όταν κάποιος γνωστός, μου έδωσε μια «γριά δασκάλα» pointer για να βάλω δίπλα το κουτάβι μου. Την πρώτη Κυριακή που βρήκα ευκαιρία αρματώθηκα και βγήκα σε γνωστά λημέρια. Όπως ήταν αναμενόμενο, άπαντες παρόντες, ο Άκης, ο Γιάννης, ο Νίκος, εγώ και δυστυχώς, ο μπάρμπα Τάσος. Κάλος άνθρωπος (ο Θεός να τον αναπαύει) αλλά αρκετά μύωψ και ολίγων τι, κουφός! Θανάσιμος συνδυασμός, όχι για εκείνον, για όλους αυτούς που θα βρίσκονταν στο διάβα του. Η μέρα έσπρωξε ευγενικά την νύχτα και όλα μας διαβεβαίωναν ότι η έξοδος θα ήταν το κάτι άλλο. Όντως! «Μπάρμπα Τάσο, σε πειράζει να βγω πρώτος που έχω το κουτάβι, για να μην πέσει σε πολλές ντουφεκιές;» ρώτησα τον απόμαχο της ζωής που κάθε πρωί μας κερνούσε και ένα «απόσταγμα» από την κυνηγετική του εμπειρία. «Ε; ναι» αποκρίθηκε και εγώ σχημάτισα την γνώμη ότι κατάλαβε. «Άντε Νικόλα, δώσου!» μου έδωσε το σύνθημα ο Γιάννης και με μια δρασκελιά, πέρασα το συρματόπλεγμα και άρχισα να μιλώ στο κουτάβι μου. Με τούτα και με εκείνα, δεν πήρα χαμπάρι τι γινόταν πίσω μου. Ο διάολος μεταμορφωμένος σε επανιέλ που είχε ο μπάρμπα Τάσος, «κάρφωσε» ένα ορτύκι 15 μέτρα δεξιά μου. Το πρώτο που άκουσα ήταν αυτό το γνώριμο «πρρίν» και είδα τον «μαύρο θηρευτή» με σηκωμένη την δικάννα και…..μπάαααμ! Το καλό είναι ότι την προηγούμενη χρονιά του είχα «συστήσει» τα διασποράς!!! Ένα καυτό μολύβδινο ντους, με έκανε να νιώσω τι πάει να πει σοκ, μετά το τσούξιμο στο κεφάλι, ο πόνος στο αυτί μου και τα αίματα που πλημμύρισαν το γιλέκο από πάνω έως κάτω, με έκαναν να θέλω να ανταποδώσω εις διπλούν. «Τι κάνεις βρέ μπάρμπα Τάσο;» ρώτησα με τρεμάμενη φωνή από τον πόνο, καθώς γυρνούσα στο αυτοκίνητο για τα περεταίρω (ιώδια, γάζες κτλ). Το κουτάβι ε; Πιο κουτάβι, μπουχός! Όσα σκάγια μου «φύτεψε» εμένα, άλλα τόσα είχε πάρει και εκείνο και έσβηνε την κάψα του προσκυνώντας τις μαραθιές! Ο μπάρμπα Τάσος αγωνιώντας ρώτησε «Έπεσε το ορτύκι;»!!! «Πιο ορτύκι, εδώ κόντεψα να πέσω εγώ, πλάκα μου κάνεις;» είπα φανερά εκνευρισμένος κουνώντας τα χέρια μου, αλλά για εκείνον ήταν απλές, ανούσιες κινήσεις που δεν τον ενδιέφεραν, μου γύρισε την πλάτη και συνέχισε. Όταν μετά από κάποια ώρα έτυχε να περνούν από εκεί το Δασαρχείο μαζί με τον Ομοσπονδιακό Θηροφύλακα, με είδαν συναίματο και ρώτησαν τι τρέχει. Κατάλαβαν από τις περιγραφές για ποιον τους έλεγα και προς μεγάλη μου έκπληξη, μου λέει ο Δασικός υπάλληλος «Νικόλα τόσα χρόνια στην υπηρεσία το πιστεύεις ότι δεν του έχω κάνει ούτε μια φορά έλεγχο;» «Γιατί ρε φίλε, είναι υπεράνω υποψίας;» ρώτησα εγώ απορημένος. «Όχι, απλά ούτε με ακούει που φωνάζω, ούτε με βλέπει που του γνέφω!» Μου απάντησε και προσπάθησε να μου δικαιολογήσει την στάση του, που δεν το «τραβάει» μέσω της υπηρεσίας.
Είμαι ο πρώτος που φωνάζω να δίνουμε «τόπο» στους ηλικιωμένους επάνω στο βουνό, αλλά μέχρι ενός σημείου. Καταλάβαμε όλοι μας (όσοι συχνάζαμε σε αυτό το μέρος) ότι κάτι δεν πάει καλά, όχι από υποψίες, όλοι μας έχουμε «ενθύμια» πάνω στο κορμί μας από τις τουφεκιές του μπάρμπα Τάσου. Αυτός ο άμοιρος ο γιατρός που του υπέγραφε για τα δελτία κατοχής, τι άποψη μπορεί να είχε άραγε; Πόσοι ακατάλληλοι άνθρωποι είναι στο βουνό ελεύθεροι και βάζουν την ζωή πολλών συναδέλφων σε κίνδυνο; Πόσοι γιατροί είναι αυτοί που στο βωμό του χρήματος, δεν διστάζουν να θυσιάσουν κάποιων την ζωή;
Όχι μόνο πορτοκαλί, κόκκινο της φωτιάς και φάρο της αστυνομίας πρέπει να βάζουμε συνάδελφοι σε κυνήγια που το όπλο μας είναι στραμμένο προς τα κάτω. Να’ σε καλά μπάρμπα Τάσο όπου και να’ σε, συχνά πυκνά το σκάγι στο αυτί μου, σε φέρνει στο μυαλό μου πάντα με νοσταλγία και αγάπη. Αν ακούς από εκεί πάνω (!) θα αφουγκράζεσαι όλη την παρέα που σε μελετάμε.

ΜΠΑΜ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ…! (απογευματινη κυνηγι 23/09/09)


Το όπλο για τον κυνηγό, εκτός από το εργαλείο που του αποφέρει την χαρά της κάρπωσης, είναι και σκεύος ηδονής, φετίχ. Χειροποίητο, χρυσοσκάνδαλο, με επιλογέα, επιλεγμένα ξύλα με ειδική επεξεργασία βαφής και ότι άλλο χωράει το μυαλό και αντέχει το βαλάντιο του καθενός.
Ο ήλιος ξεκινούσε την αέναη διαδρομή του και στο απέναντι καρτέρι, ο μάστορας γέμιζε τον ντορβά του με άλλο «εργαλείο», του διαβόλου μεν, ξερνούσε φωτιά και μολύβι, αλλά όχι από αυτά τα συνηθισμένα που έχει ο καθένας μας στην οπλοθήκη του. Εγώ και ο Αντώνης (ο κουμπάρος μου, που εδώ και χρόνια μοιραζόμαστε τον ίδιο βράχο) προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι είναι αυτό που ναι μεν κάνει μπαμ, αλλά δεν είναι όπλο!
Τα τρυγόνια έκαναν τις βόλτες τους, αλλά η περιέργεια μας έκανε να νιώθουμε ότι ο βράχος έχει καρφιά. «Εσύ θα πας», «Ντρέπομαι ρε δεν τον ξέρω» ήταν για δέκα λεπτά οι μόνες κουβέντες που ανταλλάζαμε. Ο κύβος ερρίφθει, και οι δυο μαζί με ανεμελιά (τάχα μου τάχα μου) περάσαμε από το καρτέρι του μπάρμπα και πιάσαμε κουβέντα για το πώς είχε πάει η μέρα. Τα μάτια μου όμως δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν από αυτό το πράμα που είχε στο πλευρό του. «Τι κοιτάς ρε σαν τον χάνο;» με ρωτάει, λες και δεν έτρεχε τίποτα. Παίρνοντας το χρώμα της ντομάτας και ξύνοντας το κεφάλι μου από την αμηχανία, έψαξα να βρω τις λέξεις που θα με έκαναν να ντρέπομαι λιγότερο. «Τίποτα μάστορα, απλά το ντουφέκι...ποιος το έχει φτιάξει;» «brawning A5, χρόνια την έχω και είπα να του κάνω μια συντήρηση, καλό εεεε;» Ο Αντώνης δεν άντεξε και κυλίστηκε στο χώμα από τα γέλια, σαν τον κεφτέ στο αλεύρι. Σίγουρα η αισθητική είναι μια υποκειμενική έννοια για τον καθένα, αλλά καραμπίνα βαμμένη με μπλε πλαστικό, δεν είχα σκεφτεί να έχω!!!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ…(τύπος κυνήγι 18/11/09)


Καμιά φορά τα πραγματικά σενάρια της ζωής, ξεπερνούν και τα πιο ατίθασα μυαλά και τις πιο αχαλίνωτες φαντασίες.
Παρακάτω περιγράφω μια τέτοια ιστορία, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα, σήμερα να είμαστε (όλοι οι Συριανοί κυνηγοί) υπερήφανοι, για τα περιουσιακά στοιχεία του Συλλόγου μας.
Μια φορά και έναν καιρό, τον καιρό της 7ετίας, κατέφθασε στα γραφεία του Συλλόγου μας ένα φιρμάνι, το οποίο έλεγε ότι η χούντα χρειάζονταν τα χρήματα του ταμείου (!) τα οποία έπρεπε άμεσα να παραδοθούν.
Για πολύ καλή μας τύχη, ο τότε πρόεδρος κ. Κρυστάλης Σπύρος, έκανε μια καθοριστική και συνάμα ριψοκίνδυνη γι’ αυτόν κίνηση. Κατοχύρωσε τα χρήματα του απλού κοσμάκη, που με ιδρώτα πολύ αποταμίευε για να μπορέσει να βγάλει την πολυπόθητη άδεια των 7 δραχμών. Πώς; Αγόρασε το ακίνητο στον Μέγα Γιαλό. «Μαγειρεύοντας» την ημερομηνία αγοράς για ευνόητους λόγους, με κάποιον συμβολαιογράφο στην Αθήνα.
Φυσικά αυτή η κίνηση έπρεπε να μείνει καλά κριμένη από όλα τα μέλη, για να μην ανακαλύψουν οι χαφιέδες της χούντας, την τρικλοποδιά που τους είχαν ετοιμάσει.
«Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο» λέει η ρήση και το «μυστικό» ότι ο Σπύρος «έφαγε» τα λεφτά του Συλλόγου, έσκασε σαν βόμβα στις κυνηγητικές παρέες. Όταν κλήθηκε ο κ. Κρυστάλης να λογοδοτήσει μπροστά στην γενική συνέλευση για την «κατάχρηση», αποκάλυψε την όλη πλοκή της υπόθεσης και μάλιστα προσέφερε στον Σύλλογο παραπάνω χρήματα, για να έρθει στην κυριότητα του το εν λόγο ακίνητο, μιας και τότε έψαχνε να αγοράσει για λογαριασμό του ένα. Η άρνηση ήρθε μέσα από παλαμάκια και επευφημίες (ως συνηθίζουν οι Έλληνες, λίγο πριν κρεμάσουν τον ευεργέτη τους!).
Το περίεργο δεν είναι μόνο το γεγονός της παράτολμης κίνησης του Προέδρου που βγήκε σε όλους μας σε καλό, αλλά και η ανάμειξη στην όλη ιστορία ενός πιτσιρικά!
Όταν ο Πρόεδρος και οι έμπιστοι του λογάριαζαν τα «κουκιά» για την αγορά του ακινήτου, τους έλειπαν κάποια «ψιλά» για να φτάσουν το επιθυμητό ποσό. Τότε ο πατέρας του μικρού αγοριού προσέφερε τον κουμπαρά του γιου του, που είχε μέσα 17.000 δραχμές (τότε, που τα λεφτά ήταν γερά !!) για να μαζέψουν όλα τα χρήματα και να γίνει η αγορά.
Κάποιες φορές βλέπουμε στον δρόμο κάποιον να προχωρεί με μισό χαμόγελο και απορούμε για το τι μπορεί να έχει μέσα στο μυαλό του. Είναι κάποιο χωρατό που λίγο πριν του είπαν; Είναι από την ευχαρίστηση της συνάντησης με ένα αγαπημένο πρόσωπο; Είναι γιατί όπως είπε και ο Χριστός μας «Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι»; Ή μήπως είναι από την ικανοποίηση της ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον συνάνθρωπο και την κοινωνία; Ή αλλιώς, «έχω το μέτωπο μου καθαρό».
Δείτε τον κ. Σπύρο στον δρόμο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Δείτε και τον πιτσιρικά. Α, ναι ο πιτσιρικάς. Φυσικά και μεγάλωσε και δεν είναι άλλος από τον πολύ γνωστό μας καλό συνάδελφο κ. Σταμάτη Άγα!
Το ποσό μαζεύτηκε, η αγορά έγινε, η χούντα δεν πήρε τίποτα. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Αργότερα επί προεδρίας του αείμνηστου Θ. Λουλούδη, θεμελιώθηκε το υπάρχον εκτροφείο. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Σας χρωστάμε κύριε Σπύρο πολλά ευχαριστώ. Και σε σ’ ένα Σταμάτη άλλα τόσα και 17.000 δραχμές.
Υ.Γ. : Σίγουρα τα γεγονότα έχουν παραλλαχθεί κάπως, για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Ο κ. Σπύρος όμως είναι εδώ και ο Σταμάτης το ίδιο (ζωή να έχουν). Ρωτήστε τους να σας πουν πως είναι ακριβώς.

ΚΥΝΗΓΙ…ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΙΡΟΥ (τυπος κυνηγι 21/10/09)


Ο μαστρο Μήτσος ήταν ένας άνθρωπος μαθημένος σε αργούς ρυθμούς, άλλωστε η δουλειά του ήταν τέτοια που δεν ήθελε σβελτάδες, μόνο ψυχραιμία, υπομονή και σοβαρότητα. Μια ζωή με το φτυάρι στο χέρι, πάσχιζε να βγάλει το μεροκάματο. Ήταν βλέπεις εργάτης στο κοιμητήριο της πόλης. Εκεί δεν βιάζετε κανείς, ούτε οι «πελάτες» ούτε οι συγγενείς!
Όταν η δουλειά τελείωνε και υπήρχε ακόμα κέφι (!) τσάκωνε το μονόκαννο και βούρ για το βουνό. Εκτός από το όνομα και την δουλειά του, γνωστή ήταν και η όρεξη του για τα πιτσούνια, τα σταφύλια και ότι άλλο μπορούσε να φιλοξενήσει μέσα στον μεγάλο σάκο του.
Μια μέρα που είχε τελειώσει την «βόλτα» του, όντας αρματωμένος ακόμα, έκανε περατζάδα από μια ψησταριά της οποίας ο ιδιοκτήτης, ο Γιάννης, ήταν γνωστός για την «τρέλα» που είχε για το κυνήγι και από παιδί ακολουθούσε τον μαστροΜήτσο στο βουνό. «Καλώς τον, πως πήγε;» ρώτησε ο Γιάννης. «Καλά μωρέ» απάντησε μακρόσυρτα ο μαστροΜήτσος. «Τι καλά μας λες; Αφού δεν πετάει ούτε αεροπλάνο με αυτόν τον καιρό!» Αποκρίθηκε ο Γιάννης κοιτώντας τους υπόλοιπους παρόντες με απορία. «Ωχ, πάλι τα περιστέρια μου την πλήρωσαν;» Ξαναρώτησε αφού το πρόσωπο του φωτίστηκε στην σκέψη του αφανισμού των εξάδελφων του Αγίου Πνεύματος. «Α εσύ δεν τρώγεσαι» απάντησε μισογελώντας ο μάστορας και άρχισε να τραβάει τα λουριά της τσάντας για να αυθυποβληθεί σε έλεγχο. Αφού παραμέρισε επιμελώς μια νάιλον τσάντα γεμάτη με σταφύλια, (κοιτώντας με την άκρη του ματιού του να δει αν τα είδαμε) άρχισε να βγάζει έξω κάτι με κόκκινα φτερά! «Τι φυσάει και χιονίζει» συνέχισε, τραβώντας τις πελώριες φτερούγες. «Εγώ τον μεζέ τον εξασφάλισα και λέγε εσύ» και τελειώνοντας την φράση του αποκάλυψε έναν κατακόκκινο κόκορα! Μέσα στα γέλια και τις φωνές μας, αυτός μάζευε το τρόπαιο ατάραχος λέγοντας «Ξέρεις κάτι κοκκινιστά που κάνει η κυρά Μίνα; λουκούμι!»

ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡ’ ΕΚΕΙ


Το παρόν άρθρο, κατατέθηκε στα γραφεία του Κ.Σ. Σύρου και δεν είναι κάτι άλλο παρά η παραίτησή κάποιου που απλά, δεν ήθελε να συναινεί σε σωρεία λαθών και μετα δόλου παραλείψεων.
"Το κυνήγι ήταν και είναι μια μεγάλη αγάπη για μένα, όπως και για χιλιάδες ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου πάνω στον πλανήτη. Η διαφορά ανάμεσα σε εμένα και σε αυτούς είναι ότι κάποια στιγμή μου σφηνώθηκε στο κεφάλι η φρούδα ιδέα ότι μπορώ και εγώ να προσφέρω από ένα πιο υπεύθυνο πόστο, τις ταπεινές υπηρεσίες μου τόσο σε αυτό που αγαπώ όσο και σε τόσους άλλους που αισθάνονται το ίδιο αλλά δεν έχουν το θάρρος να κάνουν το βήμα εμπρός, ή απλά δεν το επιλέγουν συνειδητά (μάλλον κάτι ξέρουν).
Στις 26 Απριλίου του 2009 λοιπόν έκανα αυτό το βήμα και εξέθεσα τον εαυτό μου στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου μου, αφού είχε περάσει κάποιο διάστημα που είχα έρθει πιο «κοντά» στον Σύλλογο προσφέροντας τις υπηρεσίες μου αγόγγυστα και σε κάποιες περιπτώσεις παραβλέποντας ακόμη και την ίδια μου την υγεία αφού έναν μόλις μήνα πριν, είχα υποβληθεί σε εγχείρηση στην σπονδυλική στήλη την οποία την είχα μεταφέρει ημερολογιακά μια εβδομάδα (παρά τους πόνους μου), για να «στηθεί» το επόμενο φύλλο της εφημερίδας του Συλλόγου.
Το κέφι, οι ιδέες και η ακάματη διάθεση μου όμως ανησύχησαν κάποιους που μέχρι τότε κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και που ερμηνεύοντας κατά το δοκούν την αδιαφορία των μελών νόμιζαν ότι παράγουν έργο. Ξεκίνησε λοιπόν σε βάρος μου μια λασπολογία άνευ προηγουμένου, η οποία κάποια στιγμή με έφερε και απολογούμενο απέναντι σε κάποιους οι οποίοι νόμιζαν (ως άλλοι Δον Κιχώτες) ότι ο νεότευκτος Γραμματέας θα τους ξεθώριαζε την λάμψη της καρέκλας τους. Αιτία; οι συνεχείς επαφές του Γραμματέα με την Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε και διάφορες υπηρεσίες τις τοπικής κοινωνίας με μόνο σκοπό, την προάσπιση των συμφερόντων του Συλλόγου.
Μετά από αμφότερες εξηγήσεις, άφησα το συμβάν να το πάρει το ποτάμι, μαζί και το αυταρχικό τους ύφος κοιτώντας πάντα το συμφέρον του Συλλόγου και τιμώντας έμμεσα τις 131 ψήφους που μπόρεσα να συλλέξω (χωρίς παρακάλια) στις εκλογές.
Ο καιρός περνούσε και οι δραστηριότητες του Συλλόγου, και πύκνωναν, και γίνονταν πιο επιτυχημένες. Απόδειξη αυτού, τα λιγοστά παράπονα κατά την έκδοση των αδειών της τρέχουσας περιόδου, σε αντίθεση με τα συγχαρητήρια που συλλέγαμε (όσοι ήμασταν παρόντες στα γραφεία) από συναδέλφους τόσο για την εξυπηρέτηση, όσο και για την προσφορά των αυτονόητων σε αυτούς που προσφέρουν εδώ και χρόνια….τους απλούς κυνηγούς.
Σε αντίθεση όλων αυτών, κάποιοι αυτή την δύσκολη περίοδο (από πλευράς χαρτούρας) επέλεξαν την προσωπική τους ξεκούραση και έβαλαν σε προτεραιότητα την παρουσία τους σε κάποιο κυνηγότοπο κατά την έναρξη, παρά στα γραφεία του Συλλόγου όπου θα εξυπηρετούσαν όλους αυτούς που τους εμπιστευτήκαν την ψήφο τους, αφήνοντας τις υποχρεώσεις τους τεχνηέντως σε κάποιους άλλους.
Όλες αυτές οι διεκπεραιώσεις και η χαρτούρα σε συνδυασμό με όλα τα άλλα δρώμενα του Συλλόγου (εφημερίδα, εισπράξεις για την εφημερίδα, ραδιοφωνικές εκπομπές, καφέ κάθε Κυριακή στο εκτροφείο κτλ κτλ) απαιτούν χρόνο, που εγώ τον «έκλεβα» συνειδητά από την δουλειά μου, την γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου, το κυνήγι μου, την ξεκούραση μου ακόμη ακόμη και από την ίδια μου την μάνα. Ως ξεπλήρωμα σε όλο αυτό το τρέξιμο και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν η επίθεση που δέχτηκα από συνάδελφο – μέλος του Δ.Σ. που με κατηγόρησε ότι εδώ και τόσο καιρό παριστάνω το «αφεντικό» του Συλλόγου, παραγκωνίζοντας τους πάντες και κάνοντας ότι μου κατεβαίνει στο μυαλό χωρίς να ενημερώνω κανέναν. Έκανε μάλιστα και επίδειξη ισχύος, λέγοντας μου σαν να επρόκειτο για το μαγαζί του «σε αφήνω και κάνεις διάφορα στο εκτροφείο», άραγε εννοούσε όταν πήγα και καθάρισα την στέρνα; ή όταν καθάρισα το ντεπόζιτο που πίνουν τα πουλιά νερό και τις ποτίστρες; Ή μήπως όταν φτυάριζα τις κοπριές του Αυγεία μέσα στα κλουβιά; Ή μήπως όταν κατέθεσα αίτηση για την υδροδότηση του εκτροφείου, που μέχρι πρότινος γινόταν με βυτία κοστίζοντας πολλά; Φυσικά όλα τα παραπάνω με την συνδρομή φιλότιμων μελών. Ή όταν αγόραζα καφέ, νερό, και διάφορα άλλα εφόδια χωρίς να τα πληρώνομαι προς όφελος του ταμείου του εκτροφείου; Χωρίς να θέλω να μηδενίσω το όποιο έργο και την πορεία κανενός μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στα κοινά του Συλλόγου και χωρίς να περιαυτολογώ, θέλω να πω ότι μέσα σε τέσσερις μήνες προσέφερα όσα προσφέρουν κατά καιρούς άλλοι, σε όλη τους την θητεία. Η κοντοφθαλμία όμως, ο εγωισμός, ο ωχαδερφισμός και η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη κάποιων είναι σε τόσο μεγάλα μεγέθη, που εξαιτίας τους διαγράψαμε ένα μέλος (ίσως όχι το καλύτερο, αλλά για πρώτη φορά από ιδρύσεως) και ταυτόχρονα διορίσαμε έναν αντιπρόσωπο των παρασυλλόγων στις Κυκλάδες με έδρα την Σύρο. Επίσης είναι η αιτία, που κάποιοι που κρίθηκαν ανίκανοι παραμένουν στις θέσεις τους, παρα την απόφαση του Δ.Σ. και κόντρα στα πρακτικά του συμβουλίου (μην ξεχνάτε εγώ τα έγραφα).
Για τους λόγους λοιπόν ότι: α) το συκώτι μου το θέλω σε ανθρώπινες αναλογίες και όχι πρησμένο άδικα, β) η οικογένεια μου είναι παραμελημένη αιτία της παντελής μου απουσίας σπαταλώντας όλο τον χρόνο μου συνειδητά στον Σύλλογο, την στιγμή που κάποιοι έχουν απλώσει τραχανά, γ) δεν θέλω σε καμία περίπτωση να είμαι τροχοπέδα στο μέλλον του ιστορικότερου Συλλόγου της επικρατείας, κατά τα λεγόμενα κάποιων, δ) έχω πολύ περισσότερη τσίπα από κάποιους άλλους, ε) δεν θέλω να σιχαθώ το ίδιο το κυνήγι, αλλά να συνεχίσω να το αγαπώ και να το υπηρετώ όπως μπορώ. Και όλα αυτά χωρίς αντίκρισμα από το Δ.Σ. που μετέχω.
Σας ζητώ λοιπόν ταπεινά συγγνώμη και υποβάλω την παραίτηση μου.
Το είχα πει άλλωστε ότι αν δεν μπορώ, θα κάνω στην άκρη να περάσει ο επόμενος και δεν θα αφήσω να γίνουν τα καπρίτσια μου, εμπόδια για τον Σύλλογο (κάτι που για κάποιους είναι πολύ ψιλά γράμματα).
Ελπίζω ότι η απουσία μου θα δώσει την ώθηση που έλλειπε, ούτος ώστε να πάει ο Σύλλογος λίγο πιο ψηλά.
Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα από όλους, τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο Β’ που και τις δυο φορές που επικαλέστηκα την βοήθεια του (εκκλησάκι, εκπομπή ραδιοφώνου) μου την προσέφερε αμέριστη.
Ευχαριστώ τον Δήμο της Ποσειδωνίας και ιδιαιτέρως τον Αντιδήμαρχο κ. Φρέρη, τον Δήμο της Άνω Σύρου, την Δ/ντρια Δασών της Περιφέρειας κα. Αλεξιάδου, τον Δ/ντη Δασών Νομού Κυκλάδων κ. Καταγά, τον κ. Χατζηνίκο από την Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. που ήταν όλο αυτό τον καιρό ο μέντορας μου και ο άνθρωπος κλειδί στα δύσκολα. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που γνώρισα τους κκ. Μαρκόπουλο, Τσαγκανέλια, Αραμπατζή, Φωτακόπουλο, Πριμικήριο και όλους τους συναδέλφους από τα γύρω νησιά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην ομοσπονδιακή θηροφύλακα κ. Ξαγοράρη για την άψογη συνεργασία μας.
Τέλος, θέλω να πω χίλια ευχαριστώ σε όλους αυτούς που για χάρη μου, έβαλαν βαθειά το χέρι στην τσέπη για το καλό του Συλλόγου και σε όλους αυτούς που πίστεψαν στα λόγια μου, ότι θα μπορούσα να ξυπνήσω τάχα κάποιους, από την χειμερία νάρκη τους, ζητώντας συνάμα και συγγνώμη για τις όποιες ελπίδες έχασαν εξαιτίας μου. Κλείνοντας να συμπληρώσω ότι μπορεί να φεύγω, αλλά δεν το κάνω από λιποψυχία, το κάνω με το κεφάλι ψηλά για ότι μπόρεσα να προσφέρω αυτούς τους 4 μήνες, ξέροντας ότι αφήνω κάτι πίσω για τους ρομαντικούς ηλίθιους που θα ακολουθήσουν. Αυτή η μικρή πορεία στα κοινά του Συλλόγου, μου έμαθε καλά τι πάει να πει αχαριστία, απαξία και ωχαδερφισμός από την μια και μου απάντησε στα ερωτηματικά που είχα, γιατί όλοι αυτοί που κάποτε πέρασαν από μέσα εδώ, τώρα δεν περνούν ούτε από έξω. Σεβόμενος την ιστορία του Συλλόγου μα και τον εαυτό μου, δηλώνω ότι κάθε χρόνο (πρώτα ο Θεός) η άδεια θήρας μου θα ανανεώνεται εκεί που πρωτοβγήκε, δηλαδή στον Σύλλογο μας (σας παρακαλώ μην με αναγκάσετε να αλλάξω και γι’ αυτό γνώμη). Σας ευχαριστώ άλλη μια φορά όλους, ίσως κάποια στιγμή τα πούμε από άλλο μετερίζι. Να θυμάστε, ουδείς αναντικατάστατος."

3ο ΚΟΜΜΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΟ ΤΟ Κ.Ε.Κ


Ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά αγαπούν το Κυνήγι φάνηκε στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.
Οι Κυνηγοί της Σύρου έδωσαν βροντερό παρών, αφού έβαλαν το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, το κόμμα μας, στην 3η θέση στο νησί. Φυσικά βοήθησαν στο να βελτιωθεί και η γενική εικόνα (ποσοστό) στις Κυκλάδες αφού οι Συριανοί, τίμησαν τον συντοπίτη – συνάδελφο τους από την μια και προσπάθησαν να διαφυλάξουν, μια αρχέγονη παράδοση μας από την άλλη.
Πιο αναλυτικά το Κ.Ε.Κ, το κόμμα μας, στον Δήμο Ερμούπολης έλαβε 6.62 %, στον Δήμο Άνω Σύρου 9.89 % και στον Δήμο Ποσειδωνίας 10.55 %. Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι όλοι οι ψήφοι που πήρε το Κ.Ε.Κ. στην Σύρο, δεν ήταν ψήφοι διαμαρτυρίας αλλά ψήφοι κατά συνείδηση, αυτό που λένε οι πολιτικοί μας «δαγκωτό» !
Δυστυχώς για όλους εμάς τους κυνηγούς και το κόμμα, το κόμμα μας, στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας (με λίγες εξαιρέσεις), μάλλον, δεν είχαν καταλάβει τι πάει να πει «έχω μπάρμπα» στις Βρυξέλες (!) έτσι, τα πάθη και οι παλαιοκομματικές τους συνήθειες, δεν τους άφησαν να δουν το πραγματικό τους συμφέρον και αντ’ αυτού, χαρίσανε μια θέση στους «πράσινους» του καναπέ.
Συγκεκριμένα, μετά τις 19.00 μ.μ. όπου και άνοιξαν οι κάλπες το κόμμα, το κόμμα μας, ήταν στην τρίτη θέση στον νομό Κυκλάδων. Εισπράττοντας το 7.3 % του εκλογικού σώματος. Στην πορεία το τοπίο άλλαξε και την θέση των χαμόγελων πήρε η μιζέρια και η κατήφεια. Το αποτέλεσμα ανά την επικράτεια είναι πλέων σε όλους μας γνωστό, σε αντίθεση με τις συνέπειες τις οποίες θα τις νιώσουμε καλά στο πετσί μας μετά τον Ιούλιο, όταν θα αρχίσουν οι εργασίες της Ευρωβουλής. Το χειρότερο όλων είναι ότι δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ούτε το 1.5 % στην επικράτεια. Ποσοστό το οποίο θα επέτρεπε στο κόμμα, το κόμμα μας, να ευεργετηθεί από κρατικά κονδύλια έτσι ώστε να πάρει μια οικονομική ανάσα μέχρι την επόμενη αναμέτρηση και να σταματήσουν αυτοί οι λίγοι που τρέχουν, να επαιτούν για το δικό μας το καλό.
Τελικά, ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι ; Πιο είναι άραγε το κόμμα ; το κόμμα μας ; Πιο είναι το συμφέρον μας ; Τι θα πρέπει να κάνουμε τώρα όλοι εμείς για να αντικρούσουμε όλο αυτό το επικείμενο μπαράζ των απαγορεύσεων ; Μήπως αντί να τρέχουμε και να «τραβάμε τα μανίκια» των μελών του εκάστοτε Δ.Σ. με αγωνία, πρέπει να ψάξουμε να βρούμε μια καλή, πέτρινη γωνιά ; Και αν δεν έχουμε την ευθιξία να χτυπήσουμε το κεφαλάκι μας, να βάλουμε τα κλάματα ; Προσέξτε όμως συνάδελφοι γιατί μπορεί και το κλάμα μας τότε να ενοχλεί και να επισείει και άλλες απαγορεύσεις. Ίσως τελικά να έχουμε ότι ακριβώς μας χρειάζεται, γιατί τέτοιοι που είμαστε, τέτοια μας χρειάζονται. Ίσως τώρα να ταιριάζει το λαϊκό άσμα που λέει «Πέταξε το πουλί πάει στην μεριά την αντικρινή»! Συγχαρητήρια κύριε Άγα.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΡΟ


Το πολιτικό θερμόμετρο στα ύψη και οι ευρωεκλογές μας χτυπούν την πόρτα. Ο καθένας μας έχει «κάτι» στο μυαλό του, ή τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να είναι.
Στην εποχή που ζούμε όλα πλέον είναι θέμα μόδας. Ο τρόπος ζωής, τα ρούχα, το φαγητό, ο τρόπος που σκεπτόμαστε, ακόμα και αυτά τα άμοιρα «πιστεύω» μας.
Είναι cult λοιπόν στις μέρες μας αυτός ο καθοδηγούμενος, παρωπιδικός οικολογικός τρόπος σκέψης. Αυτός που δεν βγάζει πουθενά, αυτός που δεν έχει λύσεις, γιατί πολύ απλά δεν έχει βάθος σκέψης. Αυτή η ρηχή και στείρα άρνηση που δεν παίρνει αντίλογο γιατί πολύ απλά, δεν έχει λόγο.
Το κυνήγι βάλλετε από παντού και από τους πάντες, έχει μεταμορφωθεί (επιμελώς και τεχνηέντως) από τρόπο και στάση ζωής, σε μητέρα όλων των δεινών του ζωικού βασιλείου.
Χωρίς να θέλω να θίξω τις πολιτικές πεποιθήσεις κανενός, νομίζω ήρθε η ώρα να πούμε όλοι εμείς οι κυνηγοί και γενικότερα όλος ο κόσμος της υπαίθρου, ένα βροντερό «φτάνει» σε όλους αυτούς τους πολέμιους της ίδιας μας της παράδοσης.
Είναι η ύστατη στιγμή πριν το ρολόι δείξει ακριβώς. Είναι το τελευταίο βήμα πριν την είσοδο της ρεζέρβας (!)
Μπορούμε να στείλουμε ένα μήνυμα στην άλλη άκρη της Ευρώπης και φυσικά μέσα στο ίδιο μας το κοινοβούλιο, για το ξεκάθαρο των διαθέσεων μας.
Η συγκέντρωση του Κόμματος Ελλήνων Κυνηγών στο νησί μας την περασμένη εβδομάδα, είναι η αδιάσειστη απόδειξη ότι όλοι όσοι έχουν ακόμα δεσμούς με την ύπαιθρο και δη την παράδοση της πατρίδας μας, έχουν αγανακτήσει από όλες αυτές τις λύσης των μικροπολιτικών συμφερόντων των εκάστων κυβερνήσεων και όλου του πολιτικού κόσμου. Τον Ιούνιο λοιπόν, είναι η στιγμή για να το καταλάβουν και οι πολιτικοί μας.
Κεντρικοί ομιλητές ήταν οι : Γιώργος Τσακανέλιας ( Πρόεδρος του κόμματος ), Κώστας Μαρκόπουλος ( 1ος στην λίστα του ψηφοδελτίου), Γιώργος Αραμπατζής ( υποψήφιος ), Άγας Σταμάτης (υποψήφιος), Πριμικήριος Δημήτρης (υποψήφιος), Φωτακόπουλος Νίκος ( Έθνος – Κυνήγι ).
Ο πρόεδρος του Κόμματος των Κυνηγών, κ. Γιώργος Τσακανέλιας, απευθυνόμενος στους 1.000 και πλέον κυνηγούς του νησιού, δήλωσε: «Αναγκαστήκαμε να πολιτευτούμε! Βαρεθήκαμε να περιμένουμε, βαρεθήκαμε να ελπίζουμε, βαρεθήκαμε να ακούμε υποσχέσεις. Γι αυτό και θα ψηφίσουμε τον εαυτό μας !
Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου κ. Κώστας Μαρκόπουλος τόνισε την ανάγκη για εκπροσώπηση των κυνηγών στην Ευρωβουλή, «ώστε να ακουστεί επιτέλους η φωνή του αγρότη, του κυνηγού, του ψαρά και των ανθρώπων της υπαίθρου».
Χαιρετισμό απέστειλε η Πανελλήνια Ένωση Ερασιτεχνών Αλιέων.

ΣΥΓΧΥΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ


Το τελευταίο διάστημα επικρατεί μια σύγχυση απόψεων, σε ότι αφόρα τον θεσμό της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής. Αφιερώνουμε λοιπόν μερικές γραμμές για να γράψουμε τα αυτονόητα, έτσι ώστε να μην βρεθούν κάποιοι εξ απροόπτου.
Πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν να μηδενίσουν τον ρόλο και το έργο των Ομοσπ. Θηροφυλάκων και να πουν ότι ο θεσμός αυτός, ήταν μια φούσκα που ξεφούσκωσε και ότι κανείς από αυτούς τους υπάλληλους, δεν έχει πλέων το δικαίωμα να κάνει ελέγχους και δη να ασκεί διώξεις κτλ.
Σε μια συνομιλία που είχαμε με τον κ. Χατζηνίκο της Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. Και από τις τελευταίες ανακοινώσεις της Κυν. Συν. Ελλάδος, η απάντηση στο ερώτημα «οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες είναι νόμιμοι ή όχι». Να σας πληροφορήσω (με μεγάλη χαρά) ότι και νόμιμοι ήταν, και νόμιμοι είναι, και τα λεφτά μας δεν πήγαν στράφι, και αλλοίμονο σε όποιον δεν υπακούσει στον απανταχού ομοσπονδιακό θηροφύλακα και έλεγχο. Προς το παρόν και εν αναμονή της τελεσιδικίας της απόφασης του άρθρου 4 παρ.13 Ν. 3208/2003, τα πράγματα είναι όπως τα ξέραμε.
Συγκεκριμένα η Κ. Σ. Ελλάδος γράφει στην ιστοσελίδα της: «Οι φύλακες θήρας που προσλαμβάνονται από τις κυνηγετικές οργανώσεις, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 267 παρ. 3 του ΝΔ86/1969, συνεχίζουν, όπως μέχρι σήμερα, να ασκούν νομίμως τα προαναφερόμενα καθήκοντα του άρθρου 38 παρ. 2 του Ν. 1845/1989, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 58 του Ν. 2637/1998».
Ως εκ τούτου, καλό θα είναι (για να μην μπούμε σε περιπέτειες) να είμαστε πειθήνιοι στα ελεγκτικά όργανα που εμείς οι ίδιοι αποφασίσαμε και δημιουργήσαμε. Ας μην ξεχνάμε ότι η δράση τους είναι διπλή, γιατί και τον σωστό κυνηγό (και ως επέκταση το κυνήγι και την αγρία ζωή) προστατεύουν αλλά, συνδράμουν το δύσκολο έργο των κατά τόπους δασαρχείων. Που σε κάποιες περιπτώσεις είναι αρκετά αποδυναμωμένα.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ..ΤΙ, ΠΟΥ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ


Αποφασισμένος να αγοράσει κάποιος ένα καινούριο όπλο, μπαίνει σε ένα κατάστημα του οποίου οι οπλοθήκες είναι στολισμένες με κάθε λογής καλούδια. Από αεροβόλα, φλόμπερ, πλαγιόκαννα, ποζέ, καραμπίνες, και όλα αυτά σε τέτοια ποικιλία διακόσμου και χαρακτηριστικών, που το κεφάλι του ζαλίζεται για να βρει την άκρια.
Τι πρέπει να ξέρει όμως κατ’αρχήν κάποιος, για να μπορέσει να αποφύγει ένα μέρος του πονοκέφαλου;
Πρέπει να έχει κατασταλάξει τι είδους όπλο θέλει να πάρει, και με πιο είδος κυνηγίου θα ασχοληθεί. ( κάτι που αφορά τους νέους κυνηγούς ).
Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα κάνουμε μια ιστορική αναφορά στα όπλα που χρησιμοποιούμε, έτσι, για να ξεκινήσουμε από κάπου.
Δίκαννα ( πλαγιόκαννα ) : Είναι ένα είδος όπλου ποιο παραδοσιακό, καθαρά για λάτρεις του είδους, και για όσους έχουν συνηθίσει να κυνηγούν με αυτό με αρκετά μειωμένο βάρος. Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι το πρώτο δίκαννο ήταν αλληλεπίθετο (ποζέ). Εμφανίστηκε προς τα τέλη του 18ου αιώνα ( αν και υπάρχουν μαρτυρίες και αναφορές για εμπροστογεμή πλαγιόκαννα από το 1616 ) , η παραγωγή του όμως δεν προχώρησε λόγω του προβλήματος της ανάφλεξης της πυρίτιδας με τις τσακμακόπετρες. Στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα ο Άγγλος οπλουργός J. MANTON καθιέρωσε το πλαγιόκαννο ως το πιο εύχρηστο εμπροστογεμές κυνηγετικό όπλο. Έτσι είχε την κυριαρχία από το 1860 έως το 1920. Tο ποζέ ως οπισθογεμές ξεκίνησε το 1910 αλλά εξελίχθηκε ραγδαία και ποικιλοτρόπως. Οι αδελφοί MERKEL του προσέφεραν απίστευτη αντοχή με τα περαστά κλειδιά τύπου KERSTEN.
Ο Αμερικανός JOHN BROWNING με το σχέδιο που επινόησε το 1923 έκανε μεγάλη επανάσταση, κατασκευάστηκε από μια Βελγική εταιρεία την F.N. ( fabrique nationale ) το 1925 και πείρε το όνομα του σχεδιαστή του ως μοντέλο Β25. Βεβαία το δίκαννο είναι ένα όπλο με αυξημένο τον δείκτη της συντήρησης, μιας και η πάπια του ( υποφυλακτήρας ) είναι στενή και τα ιδρωμένα χέρια τους καλοκαιρινούς μήνες, του προσφέρουν ένα λουτρό πλούσιο σε αλκάλια που θα μετατραπούν σε σκουριά αν δεν απομακρυνθούν μετά το κυνήγι με λίγο λάδι.
Ποζέ ( αλληλεπίθετα ) : Είναι δίκαννα μεν, ποιο εξειδικευμένα δε. Είναι όπλα που τα συναντάμε σε αγώνες skeet, αλλά και σε όλα τα κυνήγια βέβαια, με το χαρακτηριστικό του επιπροσθέτου βάρους, που καμιά φορά κάποιες εταιρείες του το χαρίζουν απλόχερα, λόγω της ποιότητας των μετάλλων του. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα ελαφριά ποζέ δεν είναι καλά ή ότι καλά και ελαφριά μαζί δεν υπάρχουν. Με ποιο φαρδιά πάπια και με μια κάννη στο οπτικό μας πεδίο, τα ποζέ έχουν κερδίσει χιλιάδες φίλους ανά τον κόσμο.
Τα δυο αυτά είδη όπλων, θα τα βρούμε από 300 έως πολλές χιλιάδες ευρώ, και με όποιο διάκοσμο εμείς θέλουμε, αναλόγως το βαλάντιο μας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι το κυνήγι με δίκαννο, έχει ξεχωριστή διαχειριστική αξία.
Αυτογεμή ( καραμπίνες ) : Από το 1905 ο Browning σε συνεργασία με την Βελγική F.N. «έριξαν» στην αγορά την θρυλική AUTO-5,το πρώτο αυτογεμές αερίων που μέχρι το κλείσιμο της παραγωγής της εταιρείας, είχε πουλήσει πάνω από τρία εκατομμύρια όπλα σε όλo τον κόσμο (!) Τα αυτογεμή αερίων εμφανιστήκαν στην αγορά επισήμως, στις αρχές του 1960 από την εταιρεία Remington, με το μοντέλο 1100, κατόπιν βέβαια ακολούθησαν και οι άλλες γνωστές αμερικανικές εταιρείες ( Winchester, Ithaca, High Standard ), που μαζί με την διάσημη ιταλική P. Beretta και τα best seller της σειράς Α-300 διεκδίκησαν τις προτιμήσεις των κυνηγών.
Το ακούραστο μυαλό των οπλουργών της Benelli έφερε τo 1967 στο φως το πρώτο αυτογεμές λειόκαννο κυνηγετικό όπλο με κλείστρο αδρανείας, μετά ακολούθησαν οι άλλες ιταλικές οπλοβιομηχανίες.
Το σύστημα αδρανείας αντιθέτως όμως με εκείνο των αερίων, δεν είχε τόσο μεγάλες εξελίξεις και βελτιώσεις στα 41 χρόνια ζωής του, για τον απλούστατο λόγω, ότι δεν το είχε ανάγκη. Να σημειώσουμε εδώ, ότι και οι καραμπίνες είναι όπλα που θέλουν μια υποτυπώδης αυξημένη φροντίδα, λόγω των πολλών κινητών μερών τους, και λόγω του ότι αν είναι αερίων σωρεύετε πολύ καπνιά στο έμβολο. Οι καραμπίνες τιμώνται από 500 έως 1900 ευρώ περίπου, και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από την πλειονότητα των κυνηγών.
Μετά την ιστορική αναφορά στα τρία βασικά είδη όπλων που επιτρέπετε (βάση νομοθεσίας) να κυνηγάμε ανά την επικράτεια, να περάσουμε και στους τρόπους κυνηγίου που μπορούμε να εφαρμόσουμε.
Καρτέρι: Είναι ένας τρόπος κυνηγίου που βρίσκει εφαρμογή κυρίως στο κυνήγι του τρυγονιού, της φάσας, της τσίχλας και αρκετών παρυδάτιων και υδρόβιων. Σε αυτό το κυνήγι χρειαζόμαστε πιο μακριά κάννη ή πιο κλειστό τσοκάρισμα. Από 65 έως 70 cm. Και 1* σπάνια, 2** με 3*** τσοκ το σύνηθες. Εδώ να προσθέσω ότι μια βασική αρχή της βλητικής λέει ότι, όσο πιο μικρό νούμερο είναι τα σκάγια, τόσο πιο μεγάλη απόσταση καλύπτει η βολή, και αυτό γίνετε λόγω του ότι υπάρχει μικρότερη αντίσταση στον αέρα εξαιτίας του μικρού όγκου των σφαιριδίων. Αυτό έχει βρει εφαρμογή από γνωστή εταιρεία φυσιγγίων που παράγει φυσίγγια με σκάγια δυο διαμετρημάτων π.χ. 6-8, βάζοντας τα ψιλά εμπρός και τα χοντρά πίσω κατά την ώρα της παραγωγής. Το στενό τσοκάρισμα προτείνετε για να αργήσει να «ανοίξει» η τουφεκιά, και να έχουμε όσο το δυνατό μεγαλύτερη συγκέντρωση.
Περπατιτό: Εδώ είναι και μια ιδιαιτερότητα του κυνηγίου, μιας και έχει άμεση σχέση αυτός ο τρόπος με τους τετράποδους συντρόφους μας. Ορτύκι, πέρδικα, μπεκάτσα, φασιανός, αλλά και τσίχλα, κοτσύφι κ.α. είναι τα θηράματα που θα ξεσηκώσουμε με το «πόδι».
Κοντή κάννη με διασποράς ή ανοιχτό τσοκάρισμα. Από 60 έως 64 cm και 4**** τσόκ, ακόμη και βελτιωμένο κύλινδρο 5***** τσοκ για πολύ πυκνό. Και εδώ το μικρό νούμερο σκαγιών προτείνετε, αφού ειδικά τα ορτύκια είναι πολύ ευάλωτα, αλλά και στα πιο μεγάλα θηράματα θα έχουμε μεγαλύτερο αριθμό σκαγιών πάνω στο πουλί για τον απλούστατο λόγω, του ότι χωράνε περισσότερα σκάγια μέσα στο φυσίγγιο, άρα θα πετύχουμε πολλαπλό τραυματισμό.
Όλα αυτά, ειδικά για κάποιον που ξεκινά τώρα το κυνήγι. Ίσος να μοιάζουν πολύ δύσκολο να συνδυαστούν, γι’ αυτό ένα όπλο με μήκος κάννης γύρω στα 67 cm και πολυτσόκ είναι η χρυσή τομή . Από εκεί και πέρα, μεγάλος παράγοντας και μάλλον καθοριστικός είναι η πείρα που αποκτιέται μόνο πάνω στο βουνό.
Αρκετοί από εμάς ασχολούμαστε με όλα τα είδη θηραμάτων. Αυτός είναι και ο λόγος που αν κάνουμε μια επίσκεψη σε κάποιο σπίτι ενός παλιού κυνηγού, θα βρούμε μεγάλη γκάμα από όλα τα είδη όπλων σε διάφορα μήκη και διαμετρήματα καννών. Κάποιοι το κάνουν καθαρά σαν συλλέκτες, κάποιοι άλλοι γιατί θέλουν να πάρουν κάτι νέο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε το σπίτι μας Κούγκι (!) και να ζωστούμε σαν άλλοι Παπαφλέσσες για να ριχτούμε στα βουνά. Δυστυχώς τα χρόνια της αφθονίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί (!) και μια ζώνη με 20-25 φυσίγγια ίσως να μας φτάσει ή και να περισσέψει για τα περάσματα των τρυγονιών στο νησάκι μας.
Κατά την διαδικασία της επιλογής του όπλου μας. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι όλα τα όπλα σκοτώνουν, και ότι όλες οι εταιρείες πλέον, για τον πολύ απλό λόγω του ανταγωνισμού, μας προσφέρουν ότι καλύτερο έχουν στα οπλοστάσια τους με μοναδικό σκοπό, την δική μας ευχαρίστηση στην απίστευτη αυτή εμπειρία του κυνηγίου.
Όλα τα παραπάνω φίλοι μου ( εκτός το ιστορικό κομμάτι, το οποίο είναι κάποια παλαιότερα άρθρα του κυρίου Αιγινήτη από το περιοδικό Κυνηγεσία Κυνοφιλία) δεν είναι τίποτε άλλο παρά δικές μου απόψεις και γνώμες, ίσως λαθεμένες. Γι΄ αυτό οπλιστείτε με υπομονή και δώστε στον εαυτό σας τον χρόνο που χρειάζεται για να μάθει το νέο σας τουφέκι και να μπορέσετε να το κάνετε μέλος του κορμιού σας.
Από εμένα τίποτα άλλο παρά μόνο μια ευχή….Ζεστές κάννες (!).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ.


Το μέσο το οποίο μας έδωσε την δυνατότητα και την ευχαρίστηση της κάρπωσης, είναι ώρα να ξεκουραστεί για λίγο.
Το όπλο για κάποιους είναι απλά ένα εργαλείο, για άλλους είναι ένα αντικείμενο φετίχ και εγωισμού και για κάποιους τρίτους είναι ένα κόσμημα, ένα μέλος της οικογένειας τους, ένα απόκτημα, ένας μικρός θησαυρός, μια περιουσία.
Όλοι μας έχουμε κατά νου κάποιους που αντιπροσωπεύουν όλες τις παραπάνω κατηγορίες, που στο δικό τους το μυαλό το όπλο είναι κάτι από όλα αυτά, μα και για μας ακόμα (!).
Σε όποια κατηγορία και αν έχετε κατατάξει το όπλο σας, ήρθε η ώρα να του πείτε ευχαριστώ, για τις χαρούμενες στιγμές που περάσατε μαζί και αυτή τη χρονιά.
Να λοιπόν κάποιες συμβουλές, πριν το όπλο μας πάρει την άγουσα για το ντουλάπι.
Μπορεί κάποιοι εν τω μέσω της σαιζόν, να έκαναν ένα γρήγορο καθαρισμό αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει τώρα, με μια δεύτερη ματιά και έναν ενδελεχή έλεγχο να δούμε από πιο «κοντά» το όπλο μας.
Πάρτε το στα χέρια και ψάξτε για τυχών ελαττώματα στην βαφή της κάννης, των ξύλινων μερών και μετά αρχίστε το λύσιμο. Προσοχή, η λύση των μερών του όπλου πρέπει να γίνετε μέχρι εκεί που νομίζουμε ότι δεν προκαλούμε βλάβη, ή τουλάχιστον ότι θα μπορέσουμε να το ξαναδέσουμε.
Να θυμάστε ότι, ο μόνος που ξέρει και μπορεί να μας βοηθήσει, είναι ένας οπλουργός.
Αν για τον οποιονδήποτε λόγω πρέπει να καθυστερήσει η επισκευή, λίγη βαζελίνη στα μέταλλα στα σημεία φθοράς, θα επιβραδύνει την εμφάνιση σκουριάς. Στο ξύλο, η απώλεια σε κάποιο σημείο του βερνικιού, αν δεν το προσέξουμε μπορεί με τον καιρό να φέρει μεγάλες αλλοιώσεις στο κομμάτι, γιατί το ξύλο και παίρνει αλλά, και αποβάλει εύκολα υγρασία, φτάνοντας στο σημείο να αλλάζει ακόμα και διαστάσεις (!). Οπότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσέχουμε την θερμοκρασία του χώρου που το αποθηκεύουμε αλλά, και να μην δέχεται πολύ λάδι κατά την ώρα που το συντηρούμε. Μια άλλη συμβουλή είναι, ποτέ μα ποτέ, το όπλο σας μέσα σε θήκη για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι αποφεύγουμε το φαινόμενο της δημιουργίας υδρατμών, που πραγματικά θα το καταστρέψουν.
Για τα δίκαννα, η σκανδάλες είναι περισσότερο προφυλαμένες και θα πρέπει να ανοίγουμε τον συγκεκριμένο χώρο, μόνο, αν το κατέχουμε καλά. Σε αντίθεση στις καραμπίνες, η σκανδαλοθήκη είναι ευκολότερη στην εξαγωγή, αλλά και πιο ευάλωτη στο να μπουν διάφορα σωματίδια από σκόνη, χώμα, μπαρούτι ακόμα και κάποια σκάγια από μη καλώς κλειστά φυσίγγια. Και στις δυο περιπτώσεις των όπλων, πρέπει με ένα πινέλο και καθαρή βενζίνη να πλύνουμε όλα τα κινητά μέρη και μετά, να τα λαδώσουμε πολύ προσεκτικά. Στην σκανδαλοθήκη της καραμπίνας, στο κλείστρο μα και σε όλα τα κινητά μέρη του δίκαννου, καλό είναι να στάξουμε μερικές σταγόνες από ένα καλό λάδι για χρήση ‘metal to metal’, για να είμαστε 100 % σίγουροι ότι και την επόμενη σαιζόν θα λειτουργούν και ότι δεν θα κολλήσουν οι πολύ μικρές σχαστηρίες που απαρτίζουν τον όλο μηχανισμό της σκανδάλης. Στις κάννες ένα ντουζάκι με καυτό απιονισμένο νερό θα βοηθήσει να φύγουν τα παλιά λάδια που έχουν ανακατευτεί με σκόνη και ένα πινέλο, στο καθάρισμα της ρίγας. Μέσα στο κοίλο, μια εφαρμογή ενός χημικού για την απομάκρυνση τυχών μολυβδώσεων (πάντα με προσοχή) θα το κάνει καθρέπτη. Στο τέλος ένα λιπαντικό με μέση πυκνότητα, θα είναι ο φύλακας άγγελος του καλού μας φίλου, μέχρι την πολυπόθητη έναρξη.

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ


Από καταβολής του μάταιου αυτού κόσμου οι κάτοικοι αυτού δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Γι’ αυτό τον λόγω έχουν ορίσει μέρη για να διασταυρώνουν ξίφη (παλαιότερα) και επιχειρήματα (στην νεότερη ιστορία), όπως π.χ. η βουλή των Ελλήνων. Εκεί που η εκάστοτε κυβέρνηση κρίνετε από την εκάστοτε αντιπολίτευση.
Ένας άλλος πολύ αγαπημένος χώρος για κάποιους είναι το καφενείο, όπου εκεί εκπονούνται και βρίσκουν λύση από τα πιο μικρά, μέχρι τα πιο μεγάλα (και καμιά φορά και εθνικής σημασίας) θέματα (!).
Συνάδελφοι κυνηγοί, καλό το καφενείο δεν λέω, αλλά κάθε θέμα έχει τον δικό του χώρο για να βρίσκει την λύση του. Όπως το σπίτι μας για τα οικογενειακά, έτσι και ο Kυνηγετικός Σύλλογος και οι Γενικές Συνελεύσεις για τα κυνηγετικά. Μην μείνετε λοιπόν μόνο στις δίχως αποτέλεσμα κουβέντες του καφενείου. Πάμε όλοι μαζί να βρεθούμε εκεί, να ακούσουμε, να μας ακούσουν, να τα «ψάλουμε» αν πρέπει (!), εκεί όμως, στον Κυνηγετικό Σύλλογο και στις Γενικές Συνελεύσεις. Να μάθουν αυτοί που πρέπει, αυτό που πρέπει, για να γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει.
Πάμε, έχουμε το δικαίωμα, μα και την υποχρέωση να είμαστε εκεί. Οι καρέκλες στο ακροατήριο γράφουν το όνομα του καθενός μας. Όλοι έχουμε την δική μας θέση στην Γενική Συνέλευση, όπως και την δική μας άποψη, αλλά μόνο αν πάμε θα ακουστεί και μάλιστα όπως ακριβώς την εκφράσουμε εμείς, χωρίς τις «σάλτσες» που προσθέτουν τα στόματα που θα την μεταφέρουν. Είναι εύκολο κύριοι συνάδελφοι να καθόμαστε στα μαλακά, και εκ του ασφαλούς να κριτικάρουμε κάποιους που κουράζονται να καταφέρουν για εμάς πράγματα. Ειδικά τώρα, που κανένας δεν θέλει να χάσει τα λόγια του για να πει καλή κουβέντα για μια Κυνηγετική Οργάνωση (αλλά το αντίθετο μάλιστα) είναι μεγάλης σημασίας να είμαστε όλοι μας μια γροθιά ενωμένοι. Δώστε το παρόν και λίγο από τον χρόνο σας, για να πάει πιο μπροστά ο Σύλλογος μας. Από την μια η κριτική όταν είναι καλοπροαίρετη, μόνο καλό κάνει και οδηγεί αυτούς που την δέχονται (αν θέλουν βέβαια) να γίνουν καλύτεροι. Από την άλλη δεν γίνετε να είμαστε τόσο μακριά από κάτι το οποίο είναι το μόνο όπλο να αμυνθούμε (όχι να κρυφτούμε ! ) από όλους αυτούς που νομίζουν ότι το κυνήγι είναι η μόνη και μεγαλύτερη αιτία για όλα τα δεινά της χλωρίδας και της πανίδας του πλανήτη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνο μέσα από τον Σύλλογο και τις Γενικές Συνελεύσεις μπορούμε να πετύχουμε πράγματα, να πάμε πιο μπροστά, να παράγουμε έργο και γιατί όχι οικολογικό, σίγουρα μπορούμε! Ο Σύλλογος όμως για να τα πετύχει όλα αυτά θέλει βοήθεια, μας θέλει κοντά του. Το Δ.Σ. του συλλόγου, μας χρειάζεται. Οι πόρτες του Συλλόγου δεν είναι ανοιχτές μόνο για την έκδοση αδειών θήρας.
Εδώ θα ήθελα να σας θυμίσω ότι το Δ.Σ. το εκλέγουμε εμείς και εμείς έχουμε το δικαίωμα να το καθαιρέσουμε, αν κρίνουμε ότι δεν κάνει καλά την δουλειά του. Αλλά για να έχουμε καλύτερη και ακριβοδίκαιη γνώμη, πρέπει να είμαστε κοντά του. Είναι λοιπόν τουλάχιστον δειλό και άδικο να αφήνουμε μόνους αυτούς που σπαταλούν χρόνο από την δουλειά, την οικογένεια, την ξεκούραση και πολλές φορές από το κυνήγι τους για να μπορούμε όλοι μας να απολαμβάνουμε το ελιξίριο της ζωής που λέγετε επαφή με την φύση.
Φίλε κυνηγέ, μην μένεις μόνος, πάρε μέρος στις αποφάσεις, κατέθεσε την ιδέα σου, βοήθησε τον σύλλογο σου, έλα στην Γενική Συνέλευση, μόνο τότε μπορείς να κρίνεις. Να σου θυμίσω ότι η δουλειά που κρατάς και διαβάζεις (και όχι μόνο αυτή), ήταν ιδέα ενός από εμάς, που κατατέθηκε και ψηφίστηκε σε Γενική Συνέλευση. Μην αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για εσένα. Έλα για να κρατήσουμε ζωντανό αυτό που βρήκαμε από τους παππούδες μας και αν προσπαθήσουμε, ίσως να το δώσουμε στα παιδιά μας. Εκμεταλλεύσου την δύναμη σου, μην μένεις μακριά. Ο Κυνηγετικός Σύλλογος είσαι και ΕΣΥ. Ραντεβού λοιπόν στην ερχόμενη Γενική Συνέλευση στις 26-04-09. Έχουμε όλοι πρόσκληση.