Το παρόν άρθρο, κατατέθηκε στα γραφεία του Κ.Σ. Σύρου και δεν είναι κάτι άλλο παρά η παραίτησή κάποιου που απλά, δεν ήθελε να συναινεί σε σωρεία λαθών και μετα δόλου παραλείψεων.
"Το κυνήγι ήταν και είναι μια μεγάλη αγάπη για μένα, όπως και για χιλιάδες ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου πάνω στον πλανήτη. Η διαφορά ανάμεσα σε εμένα και σε αυτούς είναι ότι κάποια στιγμή μου σφηνώθηκε στο κεφάλι η φρούδα ιδέα ότι μπορώ και εγώ να προσφέρω από ένα πιο υπεύθυνο πόστο, τις ταπεινές υπηρεσίες μου τόσο σε αυτό που αγαπώ όσο και σε τόσους άλλους που αισθάνονται το ίδιο αλλά δεν έχουν το θάρρος να κάνουν το βήμα εμπρός, ή απλά δεν το επιλέγουν συνειδητά (μάλλον κάτι ξέρουν).
Στις 26 Απριλίου του 2009 λοιπόν έκανα αυτό το βήμα και εξέθεσα τον εαυτό μου στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου μου, αφού είχε περάσει κάποιο διάστημα που είχα έρθει πιο «κοντά» στον Σύλλογο προσφέροντας τις υπηρεσίες μου αγόγγυστα και σε κάποιες περιπτώσεις παραβλέποντας ακόμη και την ίδια μου την υγεία αφού έναν μόλις μήνα πριν, είχα υποβληθεί σε εγχείρηση στην σπονδυλική στήλη την οποία την είχα μεταφέρει ημερολογιακά μια εβδομάδα (παρά τους πόνους μου), για να «στηθεί» το επόμενο φύλλο της εφημερίδας του Συλλόγου.
Το κέφι, οι ιδέες και η ακάματη διάθεση μου όμως ανησύχησαν κάποιους που μέχρι τότε κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και που ερμηνεύοντας κατά το δοκούν την αδιαφορία των μελών νόμιζαν ότι παράγουν έργο. Ξεκίνησε λοιπόν σε βάρος μου μια λασπολογία άνευ προηγουμένου, η οποία κάποια στιγμή με έφερε και απολογούμενο απέναντι σε κάποιους οι οποίοι νόμιζαν (ως άλλοι Δον Κιχώτες) ότι ο νεότευκτος Γραμματέας θα τους ξεθώριαζε την λάμψη της καρέκλας τους. Αιτία; οι συνεχείς επαφές του Γραμματέα με την Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε και διάφορες υπηρεσίες τις τοπικής κοινωνίας με μόνο σκοπό, την προάσπιση των συμφερόντων του Συλλόγου.
Μετά από αμφότερες εξηγήσεις, άφησα το συμβάν να το πάρει το ποτάμι, μαζί και το αυταρχικό τους ύφος κοιτώντας πάντα το συμφέρον του Συλλόγου και τιμώντας έμμεσα τις 131 ψήφους που μπόρεσα να συλλέξω (χωρίς παρακάλια) στις εκλογές.
Ο καιρός περνούσε και οι δραστηριότητες του Συλλόγου, και πύκνωναν, και γίνονταν πιο επιτυχημένες. Απόδειξη αυτού, τα λιγοστά παράπονα κατά την έκδοση των αδειών της τρέχουσας περιόδου, σε αντίθεση με τα συγχαρητήρια που συλλέγαμε (όσοι ήμασταν παρόντες στα γραφεία) από συναδέλφους τόσο για την εξυπηρέτηση, όσο και για την προσφορά των αυτονόητων σε αυτούς που προσφέρουν εδώ και χρόνια….τους απλούς κυνηγούς.
Σε αντίθεση όλων αυτών, κάποιοι αυτή την δύσκολη περίοδο (από πλευράς χαρτούρας) επέλεξαν την προσωπική τους ξεκούραση και έβαλαν σε προτεραιότητα την παρουσία τους σε κάποιο κυνηγότοπο κατά την έναρξη, παρά στα γραφεία του Συλλόγου όπου θα εξυπηρετούσαν όλους αυτούς που τους εμπιστευτήκαν την ψήφο τους, αφήνοντας τις υποχρεώσεις τους τεχνηέντως σε κάποιους άλλους.
Όλες αυτές οι διεκπεραιώσεις και η χαρτούρα σε συνδυασμό με όλα τα άλλα δρώμενα του Συλλόγου (εφημερίδα, εισπράξεις για την εφημερίδα, ραδιοφωνικές εκπομπές, καφέ κάθε Κυριακή στο εκτροφείο κτλ κτλ) απαιτούν χρόνο, που εγώ τον «έκλεβα» συνειδητά από την δουλειά μου, την γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου, το κυνήγι μου, την ξεκούραση μου ακόμη ακόμη και από την ίδια μου την μάνα. Ως ξεπλήρωμα σε όλο αυτό το τρέξιμο και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν η επίθεση που δέχτηκα από συνάδελφο – μέλος του Δ.Σ. που με κατηγόρησε ότι εδώ και τόσο καιρό παριστάνω το «αφεντικό» του Συλλόγου, παραγκωνίζοντας τους πάντες και κάνοντας ότι μου κατεβαίνει στο μυαλό χωρίς να ενημερώνω κανέναν. Έκανε μάλιστα και επίδειξη ισχύος, λέγοντας μου σαν να επρόκειτο για το μαγαζί του «σε αφήνω και κάνεις διάφορα στο εκτροφείο», άραγε εννοούσε όταν πήγα και καθάρισα την στέρνα; ή όταν καθάρισα το ντεπόζιτο που πίνουν τα πουλιά νερό και τις ποτίστρες; Ή μήπως όταν φτυάριζα τις κοπριές του Αυγεία μέσα στα κλουβιά; Ή μήπως όταν κατέθεσα αίτηση για την υδροδότηση του εκτροφείου, που μέχρι πρότινος γινόταν με βυτία κοστίζοντας πολλά; Φυσικά όλα τα παραπάνω με την συνδρομή φιλότιμων μελών. Ή όταν αγόραζα καφέ, νερό, και διάφορα άλλα εφόδια χωρίς να τα πληρώνομαι προς όφελος του ταμείου του εκτροφείου; Χωρίς να θέλω να μηδενίσω το όποιο έργο και την πορεία κανενός μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στα κοινά του Συλλόγου και χωρίς να περιαυτολογώ, θέλω να πω ότι μέσα σε τέσσερις μήνες προσέφερα όσα προσφέρουν κατά καιρούς άλλοι, σε όλη τους την θητεία. Η κοντοφθαλμία όμως, ο εγωισμός, ο ωχαδερφισμός και η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη κάποιων είναι σε τόσο μεγάλα μεγέθη, που εξαιτίας τους διαγράψαμε ένα μέλος (ίσως όχι το καλύτερο, αλλά για πρώτη φορά από ιδρύσεως) και ταυτόχρονα διορίσαμε έναν αντιπρόσωπο των παρασυλλόγων στις Κυκλάδες με έδρα την Σύρο. Επίσης είναι η αιτία, που κάποιοι που κρίθηκαν ανίκανοι παραμένουν στις θέσεις τους, παρα την απόφαση του Δ.Σ. και κόντρα στα πρακτικά του συμβουλίου (μην ξεχνάτε εγώ τα έγραφα).
Για τους λόγους λοιπόν ότι: α) το συκώτι μου το θέλω σε ανθρώπινες αναλογίες και όχι πρησμένο άδικα, β) η οικογένεια μου είναι παραμελημένη αιτία της παντελής μου απουσίας σπαταλώντας όλο τον χρόνο μου συνειδητά στον Σύλλογο, την στιγμή που κάποιοι έχουν απλώσει τραχανά, γ) δεν θέλω σε καμία περίπτωση να είμαι τροχοπέδα στο μέλλον του ιστορικότερου Συλλόγου της επικρατείας, κατά τα λεγόμενα κάποιων, δ) έχω πολύ περισσότερη τσίπα από κάποιους άλλους, ε) δεν θέλω να σιχαθώ το ίδιο το κυνήγι, αλλά να συνεχίσω να το αγαπώ και να το υπηρετώ όπως μπορώ. Και όλα αυτά χωρίς αντίκρισμα από το Δ.Σ. που μετέχω.
Σας ζητώ λοιπόν ταπεινά συγγνώμη και υποβάλω την παραίτηση μου.
Το είχα πει άλλωστε ότι αν δεν μπορώ, θα κάνω στην άκρη να περάσει ο επόμενος και δεν θα αφήσω να γίνουν τα καπρίτσια μου, εμπόδια για τον Σύλλογο (κάτι που για κάποιους είναι πολύ ψιλά γράμματα).
Ελπίζω ότι η απουσία μου θα δώσει την ώθηση που έλλειπε, ούτος ώστε να πάει ο Σύλλογος λίγο πιο ψηλά.
Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα από όλους, τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο Β’ που και τις δυο φορές που επικαλέστηκα την βοήθεια του (εκκλησάκι, εκπομπή ραδιοφώνου) μου την προσέφερε αμέριστη.
Ευχαριστώ τον Δήμο της Ποσειδωνίας και ιδιαιτέρως τον Αντιδήμαρχο κ. Φρέρη, τον Δήμο της Άνω Σύρου, την Δ/ντρια Δασών της Περιφέρειας κα. Αλεξιάδου, τον Δ/ντη Δασών Νομού Κυκλάδων κ. Καταγά, τον κ. Χατζηνίκο από την Δ’ Κ.Ο.Σ.Ε. που ήταν όλο αυτό τον καιρό ο μέντορας μου και ο άνθρωπος κλειδί στα δύσκολα. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που γνώρισα τους κκ. Μαρκόπουλο, Τσαγκανέλια, Αραμπατζή, Φωτακόπουλο, Πριμικήριο και όλους τους συναδέλφους από τα γύρω νησιά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην ομοσπονδιακή θηροφύλακα κ. Ξαγοράρη για την άψογη συνεργασία μας.
Τέλος, θέλω να πω χίλια ευχαριστώ σε όλους αυτούς που για χάρη μου, έβαλαν βαθειά το χέρι στην τσέπη για το καλό του Συλλόγου και σε όλους αυτούς που πίστεψαν στα λόγια μου, ότι θα μπορούσα να ξυπνήσω τάχα κάποιους, από την χειμερία νάρκη τους, ζητώντας συνάμα και συγγνώμη για τις όποιες ελπίδες έχασαν εξαιτίας μου. Κλείνοντας να συμπληρώσω ότι μπορεί να φεύγω, αλλά δεν το κάνω από λιποψυχία, το κάνω με το κεφάλι ψηλά για ότι μπόρεσα να προσφέρω αυτούς τους 4 μήνες, ξέροντας ότι αφήνω κάτι πίσω για τους ρομαντικούς ηλίθιους που θα ακολουθήσουν. Αυτή η μικρή πορεία στα κοινά του Συλλόγου, μου έμαθε καλά τι πάει να πει αχαριστία, απαξία και ωχαδερφισμός από την μια και μου απάντησε στα ερωτηματικά που είχα, γιατί όλοι αυτοί που κάποτε πέρασαν από μέσα εδώ, τώρα δεν περνούν ούτε από έξω. Σεβόμενος την ιστορία του Συλλόγου μα και τον εαυτό μου, δηλώνω ότι κάθε χρόνο (πρώτα ο Θεός) η άδεια θήρας μου θα ανανεώνεται εκεί που πρωτοβγήκε, δηλαδή στον Σύλλογο μας (σας παρακαλώ μην με αναγκάσετε να αλλάξω και γι’ αυτό γνώμη). Σας ευχαριστώ άλλη μια φορά όλους, ίσως κάποια στιγμή τα πούμε από άλλο μετερίζι. Να θυμάστε, ουδείς αναντικατάστατος."
