Αποφασισμένος να αγοράσει κάποιος ένα καινούριο όπλο, μπαίνει σε ένα κατάστημα του οποίου οι οπλοθήκες είναι στολισμένες με κάθε λογής καλούδια. Από αεροβόλα, φλόμπερ, πλαγιόκαννα, ποζέ, καραμπίνες, και όλα αυτά σε τέτοια ποικιλία διακόσμου και χαρακτηριστικών, που το κεφάλι του ζαλίζεται για να βρει την άκρια.
Τι πρέπει να ξέρει όμως κατ’αρχήν κάποιος, για να μπορέσει να αποφύγει ένα μέρος του πονοκέφαλου;
Πρέπει να έχει κατασταλάξει τι είδους όπλο θέλει να πάρει, και με πιο είδος κυνηγίου θα ασχοληθεί. ( κάτι που αφορά τους νέους κυνηγούς ).
Σε αυτό το σημείο λοιπόν θα κάνουμε μια ιστορική αναφορά στα όπλα που χρησιμοποιούμε, έτσι, για να ξεκινήσουμε από κάπου.
Δίκαννα ( πλαγιόκαννα ) : Είναι ένα είδος όπλου ποιο παραδοσιακό, καθαρά για λάτρεις του είδους, και για όσους έχουν συνηθίσει να κυνηγούν με αυτό με αρκετά μειωμένο βάρος. Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι το πρώτο δίκαννο ήταν αλληλεπίθετο (ποζέ). Εμφανίστηκε προς τα τέλη του 18ου αιώνα ( αν και υπάρχουν μαρτυρίες και αναφορές για εμπροστογεμή πλαγιόκαννα από το 1616 ) , η παραγωγή του όμως δεν προχώρησε λόγω του προβλήματος της ανάφλεξης της πυρίτιδας με τις τσακμακόπετρες. Στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα ο Άγγλος οπλουργός J. MANTON καθιέρωσε το πλαγιόκαννο ως το πιο εύχρηστο εμπροστογεμές κυνηγετικό όπλο. Έτσι είχε την κυριαρχία από το 1860 έως το 1920. Tο ποζέ ως οπισθογεμές ξεκίνησε το 1910 αλλά εξελίχθηκε ραγδαία και ποικιλοτρόπως. Οι αδελφοί MERKEL του προσέφεραν απίστευτη αντοχή με τα περαστά κλειδιά τύπου KERSTEN.
Ο Αμερικανός JOHN BROWNING με το σχέδιο που επινόησε το 1923 έκανε μεγάλη επανάσταση, κατασκευάστηκε από μια Βελγική εταιρεία την F.N. ( fabrique nationale ) το 1925 και πείρε το όνομα του σχεδιαστή του ως μοντέλο Β25. Βεβαία το δίκαννο είναι ένα όπλο με αυξημένο τον δείκτη της συντήρησης, μιας και η πάπια του ( υποφυλακτήρας ) είναι στενή και τα ιδρωμένα χέρια τους καλοκαιρινούς μήνες, του προσφέρουν ένα λουτρό πλούσιο σε αλκάλια που θα μετατραπούν σε σκουριά αν δεν απομακρυνθούν μετά το κυνήγι με λίγο λάδι.
Ποζέ ( αλληλεπίθετα ) : Είναι δίκαννα μεν, ποιο εξειδικευμένα δε. Είναι όπλα που τα συναντάμε σε αγώνες skeet, αλλά και σε όλα τα κυνήγια βέβαια, με το χαρακτηριστικό του επιπροσθέτου βάρους, που καμιά φορά κάποιες εταιρείες του το χαρίζουν απλόχερα, λόγω της ποιότητας των μετάλλων του. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα ελαφριά ποζέ δεν είναι καλά ή ότι καλά και ελαφριά μαζί δεν υπάρχουν. Με ποιο φαρδιά πάπια και με μια κάννη στο οπτικό μας πεδίο, τα ποζέ έχουν κερδίσει χιλιάδες φίλους ανά τον κόσμο.
Τα δυο αυτά είδη όπλων, θα τα βρούμε από 300 έως πολλές χιλιάδες ευρώ, και με όποιο διάκοσμο εμείς θέλουμε, αναλόγως το βαλάντιο μας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι το κυνήγι με δίκαννο, έχει ξεχωριστή διαχειριστική αξία.
Αυτογεμή ( καραμπίνες ) : Από το 1905 ο Browning σε συνεργασία με την Βελγική F.N. «έριξαν» στην αγορά την θρυλική AUTO-5,το πρώτο αυτογεμές αερίων που μέχρι το κλείσιμο της παραγωγής της εταιρείας, είχε πουλήσει πάνω από τρία εκατομμύρια όπλα σε όλo τον κόσμο (!) Τα αυτογεμή αερίων εμφανιστήκαν στην αγορά επισήμως, στις αρχές του 1960 από την εταιρεία Remington, με το μοντέλο 1100, κατόπιν βέβαια ακολούθησαν και οι άλλες γνωστές αμερικανικές εταιρείες ( Winchester, Ithaca, High Standard ), που μαζί με την διάσημη ιταλική P. Beretta και τα best seller της σειράς Α-300 διεκδίκησαν τις προτιμήσεις των κυνηγών.
Το ακούραστο μυαλό των οπλουργών της Benelli έφερε τo 1967 στο φως το πρώτο αυτογεμές λειόκαννο κυνηγετικό όπλο με κλείστρο αδρανείας, μετά ακολούθησαν οι άλλες ιταλικές οπλοβιομηχανίες.
Το σύστημα αδρανείας αντιθέτως όμως με εκείνο των αερίων, δεν είχε τόσο μεγάλες εξελίξεις και βελτιώσεις στα 41 χρόνια ζωής του, για τον απλούστατο λόγω, ότι δεν το είχε ανάγκη. Να σημειώσουμε εδώ, ότι και οι καραμπίνες είναι όπλα που θέλουν μια υποτυπώδης αυξημένη φροντίδα, λόγω των πολλών κινητών μερών τους, και λόγω του ότι αν είναι αερίων σωρεύετε πολύ καπνιά στο έμβολο. Οι καραμπίνες τιμώνται από 500 έως 1900 ευρώ περίπου, και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από την πλειονότητα των κυνηγών.
Μετά την ιστορική αναφορά στα τρία βασικά είδη όπλων που επιτρέπετε (βάση νομοθεσίας) να κυνηγάμε ανά την επικράτεια, να περάσουμε και στους τρόπους κυνηγίου που μπορούμε να εφαρμόσουμε.
Καρτέρι: Είναι ένας τρόπος κυνηγίου που βρίσκει εφαρμογή κυρίως στο κυνήγι του τρυγονιού, της φάσας, της τσίχλας και αρκετών παρυδάτιων και υδρόβιων. Σε αυτό το κυνήγι χρειαζόμαστε πιο μακριά κάννη ή πιο κλειστό τσοκάρισμα. Από 65 έως 70 cm. Και 1* σπάνια, 2** με 3*** τσοκ το σύνηθες. Εδώ να προσθέσω ότι μια βασική αρχή της βλητικής λέει ότι, όσο πιο μικρό νούμερο είναι τα σκάγια, τόσο πιο μεγάλη απόσταση καλύπτει η βολή, και αυτό γίνετε λόγω του ότι υπάρχει μικρότερη αντίσταση στον αέρα εξαιτίας του μικρού όγκου των σφαιριδίων. Αυτό έχει βρει εφαρμογή από γνωστή εταιρεία φυσιγγίων που παράγει φυσίγγια με σκάγια δυο διαμετρημάτων π.χ. 6-8, βάζοντας τα ψιλά εμπρός και τα χοντρά πίσω κατά την ώρα της παραγωγής. Το στενό τσοκάρισμα προτείνετε για να αργήσει να «ανοίξει» η τουφεκιά, και να έχουμε όσο το δυνατό μεγαλύτερη συγκέντρωση.
Περπατιτό: Εδώ είναι και μια ιδιαιτερότητα του κυνηγίου, μιας και έχει άμεση σχέση αυτός ο τρόπος με τους τετράποδους συντρόφους μας. Ορτύκι, πέρδικα, μπεκάτσα, φασιανός, αλλά και τσίχλα, κοτσύφι κ.α. είναι τα θηράματα που θα ξεσηκώσουμε με το «πόδι».
Κοντή κάννη με διασποράς ή ανοιχτό τσοκάρισμα. Από 60 έως 64 cm και 4**** τσόκ, ακόμη και βελτιωμένο κύλινδρο 5***** τσοκ για πολύ πυκνό. Και εδώ το μικρό νούμερο σκαγιών προτείνετε, αφού ειδικά τα ορτύκια είναι πολύ ευάλωτα, αλλά και στα πιο μεγάλα θηράματα θα έχουμε μεγαλύτερο αριθμό σκαγιών πάνω στο πουλί για τον απλούστατο λόγω, του ότι χωράνε περισσότερα σκάγια μέσα στο φυσίγγιο, άρα θα πετύχουμε πολλαπλό τραυματισμό.
Όλα αυτά, ειδικά για κάποιον που ξεκινά τώρα το κυνήγι. Ίσος να μοιάζουν πολύ δύσκολο να συνδυαστούν, γι’ αυτό ένα όπλο με μήκος κάννης γύρω στα 67 cm και πολυτσόκ είναι η χρυσή τομή . Από εκεί και πέρα, μεγάλος παράγοντας και μάλλον καθοριστικός είναι η πείρα που αποκτιέται μόνο πάνω στο βουνό.
Αρκετοί από εμάς ασχολούμαστε με όλα τα είδη θηραμάτων. Αυτός είναι και ο λόγος που αν κάνουμε μια επίσκεψη σε κάποιο σπίτι ενός παλιού κυνηγού, θα βρούμε μεγάλη γκάμα από όλα τα είδη όπλων σε διάφορα μήκη και διαμετρήματα καννών. Κάποιοι το κάνουν καθαρά σαν συλλέκτες, κάποιοι άλλοι γιατί θέλουν να πάρουν κάτι νέο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε το σπίτι μας Κούγκι (!) και να ζωστούμε σαν άλλοι Παπαφλέσσες για να ριχτούμε στα βουνά. Δυστυχώς τα χρόνια της αφθονίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί (!) και μια ζώνη με 20-25 φυσίγγια ίσως να μας φτάσει ή και να περισσέψει για τα περάσματα των τρυγονιών στο νησάκι μας.
Κατά την διαδικασία της επιλογής του όπλου μας. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι όλα τα όπλα σκοτώνουν, και ότι όλες οι εταιρείες πλέον, για τον πολύ απλό λόγω του ανταγωνισμού, μας προσφέρουν ότι καλύτερο έχουν στα οπλοστάσια τους με μοναδικό σκοπό, την δική μας ευχαρίστηση στην απίστευτη αυτή εμπειρία του κυνηγίου.
Όλα τα παραπάνω φίλοι μου ( εκτός το ιστορικό κομμάτι, το οποίο είναι κάποια παλαιότερα άρθρα του κυρίου Αιγινήτη από το περιοδικό Κυνηγεσία Κυνοφιλία) δεν είναι τίποτε άλλο παρά δικές μου απόψεις και γνώμες, ίσως λαθεμένες. Γι΄ αυτό οπλιστείτε με υπομονή και δώστε στον εαυτό σας τον χρόνο που χρειάζεται για να μάθει το νέο σας τουφέκι και να μπορέσετε να το κάνετε μέλος του κορμιού σας.
Από εμένα τίποτα άλλο παρά μόνο μια ευχή….Ζεστές κάννες (!).
