20 Αυγούστου. Η μέρα που όλοι μας περιμένουμε με αγωνία και ένταση. Η μέρα που σηματοδοτεί το τέλος της αναμονής, το τέλος της απραξίας. Η μέρα που το ξημέρωμά της θυμίζει επιστράτευση!!!!!
Όταν τα 4Χ4 και οι φιγούρες ντυμένες στα χακί, πλημμυρίζουν δρόμους και βουνοπλαγιές. Σ’αυτό το σημείο θα ήθελα να διαχωρίσω αυτές τις φιγούρες σε δυο κατηγορίες. Στην μια ανήκουν αυτοί, που σε όλη την περίοδο της απαγόρευσης, ονειρεύονται ξεπετάγματα, φέρμες, συναινέσεις, και μαύρες σκιές που σκίζουν το γλυκοχάραμα, τον νοτισμένο αέρα. Που η μυρωδιά από το χώμα και τα βότανα, τους οδηγούν σε μια ολοκλήρωση. Σ’αυτούς που η καλημέρα, η πρωινή κουβέντα, και η γεύση του καφέ, είναι ηδονή. Είναι το νόημα και η αποκορύφωση της επαφής με την φύση. Και σ΄αυτούς που σαν βάμπιροι, με ορθάνοιχτα ρουθούνια , οσφραίνονται τον αέρα για να μυρίσουν αίμα.
Οι μεν πρώτοι, είναι αυτοί που ξέρουν καλά και τηρούν τους έγγραφους και άγραφους νόμους του κυνηγιού, και στο μυαλό τους τα νούμερα, έχουν την πιο ανούσια ερμηνεία. Οι δε δεύτεροι, είναι αυτοί που γράφουν τις μαύρες σελίδες στην ιστορία του κυνηγιού. Είναι αυτοί που επειδή είναι δειλοί, προτιμούν να δείχνουν την μαγκιά τους, μέσα από ένα παραγεμισμένο σάκο.
Και σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής είναι ανισσόροποι. Είναι αυτοί που έχουν διαλέξει την ποσότητα έναντι της ποιότητας, να εκπροσωπεί το ίδιο τους το είναι. Είναι αυτοί που την ανανδρία, την κλεψιά και την πονηρία, τις συγχέουν με το θάρρος, την λεβεντιά, και την νομοταγή. Η φαγούρα στο δάχτυλο μεγάλη και στις δύο κατηγορίες των ανθρώπων. Η λεπτομέρεια που κάνει και την διαφορά, είναι ότι οι πρώτοι, μπορούν να μην τραβήξουν την σκανδάλη όταν δεν πρέπει. Σε αντίθεση με τους δεύτερους, που γι’αυτούς μεγίστης σημασίας είναι να καρπωθούν οτιδήποτε χωράει μέσα στο σάκο τους, ενίοτε και ότι δεν χωράει!! Για να ταΐσουν τον πεινασμένο τους εγωισμό, και για να είναι αυτοί που έχουν το πιο πλούσιο δελτίο «ΑΡΤΕΜΙΣ», αν το συμπληρώνουν φυσικά, ανώνυμο.
Οι κύριοι λοιπόν αυτοί, για να βάλουν ένα θήραμα στο σάκο που θεωρείται ότι είναι από τα πλέον δύσκολα, δεν διστάζουν να το θηρεύουν οποιαδήποτε εποχή, ώρα και ημέρα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Ακόμα και αν αυτό τους κοιτάει κατάματα γεμάτο απορία!!.
Έτσι δρουν αυτοί οι καλοί περδικάδες, που πρώτα απ’όλα δεν σέβονται τον εαυτό τους, μετά το σκυλί τους, το θήραμα το οποίο έχει γεννηθεί για να ζει και να πεθαίνει λεβέντικα και μετά όλους αυτούς που περιμένουν καρτερικά την ημερομηνία που ορίζει ο νόμο. Αλλά δυστυχώς γι’αυτούς, έτσι είναι, την λεβεντιά την έχεις μέσα σου εκ γενετής, δεν στην κάνει δώρο κανείς.
Φίλοι μου βάμπιροι, αποδώστε τα δέοντα στο πιο αντρικό κυνήγι, και μάθετε να κοιτάτε την πέρδικα λεβέντικα, όχι πονηρά και υποχθόνια. Δώστε της την ευκαιρία, να σας δώσει μεγάλες συγκινήσεις……μπορεί !!!
Μάθετε κάποια στιγμή να φέρεστε «ΑΝΤΡΙΚΙΑ». Σεβαστείτε την πέρδικα. Και να είστε σίγουροι, ότι με την πρώτη ευκαιρία θα σας το ανταποδώσει στο έπακρο.
