Ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά αγαπούν το Κυνήγι φάνηκε στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.
Οι Κυνηγοί της Σύρου έδωσαν βροντερό παρών, αφού έβαλαν το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, το κόμμα μας, στην 3η θέση στο νησί. Φυσικά βοήθησαν στο να βελτιωθεί και η γενική εικόνα (ποσοστό) στις Κυκλάδες αφού οι Συριανοί, τίμησαν τον συντοπίτη – συνάδελφο τους από την μια και προσπάθησαν να διαφυλάξουν, μια αρχέγονη παράδοση μας από την άλλη.
Πιο αναλυτικά το Κ.Ε.Κ, το κόμμα μας, στον Δήμο Ερμούπολης έλαβε 6.62 %, στον Δήμο Άνω Σύρου 9.89 % και στον Δήμο Ποσειδωνίας 10.55 %. Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι όλοι οι ψήφοι που πήρε το Κ.Ε.Κ. στην Σύρο, δεν ήταν ψήφοι διαμαρτυρίας αλλά ψήφοι κατά συνείδηση, αυτό που λένε οι πολιτικοί μας «δαγκωτό» !
Δυστυχώς για όλους εμάς τους κυνηγούς και το κόμμα, το κόμμα μας, στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας (με λίγες εξαιρέσεις), μάλλον, δεν είχαν καταλάβει τι πάει να πει «έχω μπάρμπα» στις Βρυξέλες (!) έτσι, τα πάθη και οι παλαιοκομματικές τους συνήθειες, δεν τους άφησαν να δουν το πραγματικό τους συμφέρον και αντ’ αυτού, χαρίσανε μια θέση στους «πράσινους» του καναπέ.
Συγκεκριμένα, μετά τις 19.00 μ.μ. όπου και άνοιξαν οι κάλπες το κόμμα, το κόμμα μας, ήταν στην τρίτη θέση στον νομό Κυκλάδων. Εισπράττοντας το 7.3 % του εκλογικού σώματος. Στην πορεία το τοπίο άλλαξε και την θέση των χαμόγελων πήρε η μιζέρια και η κατήφεια. Το αποτέλεσμα ανά την επικράτεια είναι πλέων σε όλους μας γνωστό, σε αντίθεση με τις συνέπειες τις οποίες θα τις νιώσουμε καλά στο πετσί μας μετά τον Ιούλιο, όταν θα αρχίσουν οι εργασίες της Ευρωβουλής. Το χειρότερο όλων είναι ότι δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ούτε το 1.5 % στην επικράτεια. Ποσοστό το οποίο θα επέτρεπε στο κόμμα, το κόμμα μας, να ευεργετηθεί από κρατικά κονδύλια έτσι ώστε να πάρει μια οικονομική ανάσα μέχρι την επόμενη αναμέτρηση και να σταματήσουν αυτοί οι λίγοι που τρέχουν, να επαιτούν για το δικό μας το καλό.
Τελικά, ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι ; Πιο είναι άραγε το κόμμα ; το κόμμα μας ; Πιο είναι το συμφέρον μας ; Τι θα πρέπει να κάνουμε τώρα όλοι εμείς για να αντικρούσουμε όλο αυτό το επικείμενο μπαράζ των απαγορεύσεων ; Μήπως αντί να τρέχουμε και να «τραβάμε τα μανίκια» των μελών του εκάστοτε Δ.Σ. με αγωνία, πρέπει να ψάξουμε να βρούμε μια καλή, πέτρινη γωνιά ; Και αν δεν έχουμε την ευθιξία να χτυπήσουμε το κεφαλάκι μας, να βάλουμε τα κλάματα ; Προσέξτε όμως συνάδελφοι γιατί μπορεί και το κλάμα μας τότε να ενοχλεί και να επισείει και άλλες απαγορεύσεις. Ίσως τελικά να έχουμε ότι ακριβώς μας χρειάζεται, γιατί τέτοιοι που είμαστε, τέτοια μας χρειάζονται. Ίσως τώρα να ταιριάζει το λαϊκό άσμα που λέει «Πέταξε το πουλί πάει στην μεριά την αντικρινή»! Συγχαρητήρια κύριε Άγα.
