Είναι κοινή διαπίστωση όλων μας δυστυχώς, ότι της μόδας είναι οι φωνές και οι φαμφάρες. Για να προκαλέσουμε την προσοχή κάποιου, κάποιων αρκούμαστε στο να λέμε κάτι, παρά να μένουμε σιωπηλοί ακόμα και αν αυτά που λέμε είναι στραβά και αστεία.
Είναι επίσης γνωστό ότι και η οικολογία είναι της μόδας, αφού καταστρέψαμε καλά-καλά τον πλανήτη, τώρα ψάχνουμε να βρούμε πως θα τον επαναφέρουμε. Πιασμένοι λοιπόν από το άρμα της δήθεν αγάπης μας για το περιβάλλον, χωριζόμαστε σε κυνηγούς και σε ΑΝΤΙκυνηγούς απαραίτητα, δεν γίνετε να είναι κάποιος απλά αδιάφορος. Έγιναν οι αμπελοφιλοσοφίες περί καθαρού περιβάλλοντος το must της εποχής και το κυνήγι tress banal !!!
Να σας ζητήσω εξ αρχής συγνώμη και να μου επιτρέψετε να ντυθώ το ρούχο του ψυχολόγου, και να προσπαθήσω κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια να σκιαγραφήσω το προφίλ ενός κυνηγού…ενός κατατρεγμένου.
Από τα πανάρχαια χρόνια όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, ο άνθρωπος για την αυτοσυντήρηση του είχε καταφύγει στο κυνήγι, και σε πολλές κοινωνίες έπαιζε βασικό ρόλο στην κατάταξη ενός αρσενικού μέσα σε αυτές.
Τα χρόνια πέρασαν και έχουμε να θυμόμαστε από τον μεσαίωνα, Βασιλείς και
Ευγενείς να προσφέρουν στους καλεσμένους τους κυνήγια αλεπούς, λαγού ή αγριογούρουνου προς τέρψη των καλών τους σχόλιων, αλλά και για να πετύχουν βασικές συμμαχίες και συμφωνίες. Όπως βλέπετε αγαπητοί μου αναγνώστες το κυνήγι ήταν από καταβολής του είδους μείζονος σημασίας δραστηριότητα.
Για να έρθουμε σε πιο κοντινά σε μας γεγονότα, να φέρουμε στο μυαλό μας όλο αυτό τον ντόρο που γίνετε γύρο από την ‘ζωή’ στην πόλη, το στρες και το άγχος που μας προκαλεί η καθημερινότητα. Όταν τα πρώτα αυτοκίνητα πλημμύριζαν τους δρόμους όλων των μεγάλων αστικών κέντρων, τότε που κάποιες κυβερνήσεις έδιναν και κίνητρα για την λεγόμενη αποκέντρωση. Οι κυνηγοί όλο αυτό το διάστημα δεν σταμάτησαν να έχουν επαφή με την φύση, δεν σταμάτησαν να βλέπουν και να ζουν την καταστροφή από τις βιομηχανίες και επίσης στην πλειοψηφία τους δεν επισκέφτηκαν κανένα ψυχίατρο για να αποβάλουν το σωρευμένο στρες, πολύ απλά γιατί δεν είχαν. Όλη η αρνητική ενέργεια διοχετεύετε μέσα από το αγαπημένο τους χόμπι, όλες οι έγνοιες οι σκοτούρες και το άγχος γίνονται καπνός μπροστά σε μια φέρμα, μια συναίνεση, και από την κάρπωση που έρχεται σαν μπράβο από τον δάσκαλο στον μαθητή, να διώξει την όποια κόπωση.
Έλα όμως που στο βωμό του χρήματος και του κέρδους εξαγοράζονται ακόμα και συνειδήσεις! Έλα που η εξέλιξη έφερε και χίλιες μύριες άλλες ασχολίες και χόμπι και καλώς έκανε, όλα αυτά όμως είχαν σαν αποτέλεσμα την συρρίκνωση των κυνηγότοπων, και ξαφνικά εκεί που για χρόνια ήξερε ο καθένας από εμάς από τις συμβουλές του παππού, του πατέρα, ή του φίλου ότι είναι το μέρος που θα τα ζήσει όλα αυτά …να μια οικοδομή, ένας δρόμος, άφαντα τα δέντρα!! Το ρυάκι που μέχρι εχθές ξεδιψούσε και αυτόν αλλά και τον τετράποδο φίλο του τώρα κερνάει θάνατο.
Πάρετε ένα ψάρι φίλοι μου και βγάλτε το στην στεριά, ή σε έναν λάτρη των τροχών πάρετε τους δρόμους, στην μέλισσα τα λουλούδια!!!….Έτσι ακριβώς νιώθει και ένας κυνηγός όταν στα γνωστά του κυνηγοτόπια έχει τέτοιες ατυχείς συναντήσεις ή καλύτερα απουσίες!!
Μπάμ από δω: τρομάζει ο γείτονας. Mπούμ από εκεί: είναι μπαξές, γαυγίζει ο σκύλος, σκύλος είναι ρε παιδιά τι να κάνει να βελάζει; Το κανισάκι της κυρίας Λέλας από δίπλα είναι πιο χαριτωμένο, σε σχέση με τον δικό σου τον γάιδαρο!!! Τι να κάνω; Που να πάω; Λίγος χώρος και για μένα αδέλφια, δεν υπάρχει; Εγώ ήμουν εδώ πριν από εσάς, τι έγινε και ξαφνικά είμαι εγώ αυτός που εμποδίζει και ενοχλεί; Εσείς με βρήκατε όχι εγώ εσάς!!
Ένας φυγάς, ένας κατατρεγμένος, ένας τρελός, το μίασμα του κόσμου, αυτός που δεν λυπάται τα πουλάκια, τα κουνελάκια και όλα αυτά με τα οποία στόλισε ο πλάστης την φύση και με το εργαλείο που σπέρνει όλεθρο, τους κόβει το νήμα της ζωής. Λες και αυτός που έριξε όλο το ουράνιο που έκρυβε στις αποθήκες του στον Περσικό κόλπο ή στον πόλεμο στην Βοσνία επιτέλεσε μέγα περιβαλλοντικό έργο.
Για να κλείσουμε και για να έλθουμε επιτέλους στο προκείμενο, ο κυνηγός καλοί μου φίλοι είναι κάποιος ο οποίος μέσα από κάποιο ερέθισμα ξαναβρήκε μια αρχέγονη ασχολία του είδους μας, είναι κάποιος που δεν στάζουν τα χέρια του αίμα όπως αρέσει σε κάποιους άλλους να τον παρουσιάζουν. Είναι αυτός που πάνω από όλα έχει μέσα του πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης, απέναντι στην φύση και όσο και αν δεν σας αρέσει είναι και αυτός ένας τρόπος να το δείχνει, χωρίς φυσικά να λείπουν και αυτοί που αποτελούν εξαίρεση, όπως άλλωστε σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Είναι κάποιος που από κυνηγός έχει γίνει κυνηγημένος. Είναι επίσης αυτός που τρέχει και ρίχνετε πρώτος στις φωτιές, αλλά και σε κάθε άλλη καταστροφή γιατί δεν φοβάται, γιατί έχει ξεπεράσει τους φόβους του στο καρτέρι την νύχτα, και έχει αποζημιωθεί από το ξημέρωμα, έχει πιάσει κουβέντα με τον μπούφο, την ατσίδα, είναι αυτός που τα έχει βρει με τον εαυτό του και δεν προσπαθεί να επιβληθεί σε κανέναν, είναι απλά ένας κρίκος στην μακριά αλυσίδα της φύσης!!! Δώστε μας λίγο χώρο. Σας ευχαριστώ.
