«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»
"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"
Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ, ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ.
Η αέναη επαφή του ανθρώπου με την φύση και σαν επέκταση το κυνήγι και η αγάπη του γι’αυτήν τη δραστηριότητα αλλά και ότι είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτή, οδηγεί κάποιους από εμάς να εξωτερικεύουν αυτή τους την αγάπη με ποικίλους τρόπους. Απόδειξη των παραπάνω, είναι τα δεκάδες ποιήματα και τραγούδια που έχουν γραφτεί για το κυνήγι και για κάποια θηράματα. Ακόμη όλος αυτός ο όγκος του έντυπου τύπου που ασχολείτε με αυτό και μην ξεχνιόμαστε η προσπάθεια του συλλόγου μας, που αυτή τη στιγμή κρατάτε στα χέρια σας, είναι και αυτή μια απόδειξη για την αγάπη του Συριανού κυνηγού, για το κυνήγι. Κάποιοι βέβαια προχώρησαν παραπέρα και αντί για πένες, δοξάρια, στυλό και πινέλα, όπλισαν τα χέρια τους με λίμες, σφυριά, σμίλες και αεροκόπιδα. Για μια εκπρόσωπό τους θα μιλήσουμε σήμερα.
Η Δέσποινα Μπιρμπίλη είναι μια γυναίκα η οποία είναι παθιασμένη με το κυνήγι και τα σκυλιά. Όλο αυτό το πάθος της παίρνει σάρκα και οστά, δημιουργώντας μοναδικού κάλλους γλυπτά. Απεικονίζοντας κυνηγετικές στιγμές, θηράματα και τι άλλο; Τους αγαπημένους μας τετράποδους φίλους. Παρακάτω θα διαβάσετε μια συνέντευξη που μας παραχώρησε η Συριανή καλυτέχνιδα μιλώντας για το κυνήγι, τα σκυλιά, και την δουλειά της.
ΕΡ. Πες μας Δέσποινα πως έγινε και μπήκες στην οικογένεια των κυνηγών;
Δ.Μ. Κατάγομε από κυνηγετική οικογένεια, όπου ο ένας παππούς αγαπούσε το κυνήγι,, ο άλλος αγαπούσε τα ζώα,, και ο πατέρας μου είναι, κυνηγός. Ευτυχώς μπόρεσαν να μεταφέρουν και σ’ εμένα αλλά και στα δυο μου αδέλφια το πάθος για το κυνήγι. Αν και ο πατέρας μου είχε αντίθετη άποψη για το αν έπρεπε εγώ να ασχοληθώ με το σπόρ
ΕΡ. Τι είναι αυτό που σε κράτησε μέσα σε αυτή την οικογένεια; Υπάρχει κάτι το οποίο σε στεναχωρεί σαν κυνηγό;
Δ.Μ. Η μεγάλη μου αγάπη για τα σκυλιά και συγκεκριμένα για τα pointer. Θυμάμαι στην αρχή είχα ένα ημίαιμο, τώρα έχω καθαρόαιμα σκυλιά. Το pet degree είναι μεγάλη υπόθεση από την μια ,αλλά από την άλλη, τα χαρτιά δεν κάνουν τους καλούς σκύλους. Στεναχωριέμαι με τις μανιταροοικοδομές που ξεφυτρώνουν στο νησί μας, αν και το φαινόμενο είναι γενικό, και το συναντάμε σε όλα τα κυνηγοτόπια. Το δεύτερο πράγμα που με θλίβει είναι με τα αδέσποτα κυνηγόσκυλα που κάποιοι ανεγκέφαλοι εγκαταλείπουν στους δρόμους.
ΕΡ. Θα μπορούσες να ενώσεις την ζωή σου με κάποιον ο οποίος είναι αδιάφορος με το κυνήγι;
Δ.Μ. Σίγουρα θα μπορούσα αλλά είναι κάτι το οποίο απεύχομαι κιόλας, για ευνόητους λόγους.
ΕΡ. Πως βρέθηκες μέσα στο χώρο της γλυπτικής; Πες μας δυο λόγια για την δουλειά σου.
Δ.Μ. Βασικά ξεκίνησα με την ζωγραφική. Μετά σπούδασα 3 χρόνια στην σχολή ΑΚΤΟ «εφαρμοσμένη ζωγραφική» που μέσα σ’ αυτήν εμπεριέχετε και λίγη γλυπτική κτλ. Στην συνέχεια παρακολούθησα άλλα 3 χρόνια μαθήματα γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών στον Πάνορμο Τήνου, μέσα από τα οποία ανακάλυψα το υλικό (μάρμαρο), που με εκφράζει ποιο πολύ. Είναι σίγουρα μια πολύ δημιουργική δουλειά, η οποία είναι η αιτία που έχω την τύχη να έχω γνωρίσει κάποια πολύ αξιόλογα άτομα που δεν θα είχε γίνει σε αντίθετη περίπτωση. Μέσα από την δουλειά μου καθρεπτίζεται η αγάπη μου για τα σκυλιά. Κάτι που δεν σας κρύβω ότι έγινε κάποιες φορές αιτία για παρατηρήσεις από τους δασκάλους μου και στις δυο σχολές (γιατί ήταν το μόνιμο θέμα μου). Έχω δώσει βάρος στην μικρογλυπτική. Διακοσμητικά αλλά και χρηστικά αντικείμενα όπως : τασάκια, κρεμάστρες, καθρέπτες, πιατέλες, κρήνες, γούρνες, υπέρθυρα, προσόψεις τζακιών κ.α. Σαν ελεύθερος επαγγελματίας είμαι γύρο στα τρία χρόνια στο χώρο και ευελπιστώ να τα εκατοστίσω!!!
ΕΡ. Πόσο βαθειά πρέπει να βάλουμε το χέρι μας στην τσέπη, για να έχουμε την τύχη να γίνουμε κάτοχοι ενός τέτοιου κομματιού; Και τι απήχηση έχει στον κόσμο η δουλειά που κάνεις;
Δ.Μ. Ανάλογα το πόσο μακριά πάει η φαντασία του καθενός. Το μάρμαρο είναι ακριβό υλικό από μόνο του, αν είναι επεξεργασμένο, ή ακόμα σκαλισμένο με μεράκι και τέχνη, τότε η τιμή μπορεί να ανεβεί λίγο. Όπως και στα αυτοκίνητα, άλλη τιμή έχει ένα αυτοκίνητο της σειράς και άλλη μια Ferrari. Έτσι και εδώ, ανάλογα το θέμα και τις ώρες που θα χρειαστεί να δουλέψω πάνω σε αυτό. Ενδεικτικά να σας πω ότι ένα τασάκι μεσαίου μεγέθους κοστίζει γύρω στα 40 με 50 ευρώ και χρειάζονται περίπου 4 με 5 ώρες δουλειάς, θέλει πολύ υπομονή και ηρεμία, γιατί τα νεύρα είναι ο χειρότερος σύντροφος γι’ αυτή την δουλειά, και μπορούν να καταστρέψουν κόπο ωρών ή και ημερών. Σίγουρα η τέχνη δεν πληρώνετε και για τον λόγω του ότι κατάγομε από οικογένεια βιοπαλαιστών αυτό με κάνει πολύ κακή έμπορο, και δεν μπορώ να εκτιμήσω ακριβά την δουλειά μου και αυτό είναι προς όφελος των πελατών μου. Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης να πω ότι όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που επιλέγουν ένα σκαλιστό κομμάτι μάρμαρο, για να το βάλουν σε κάποια γωνιά του σπιτιού τους, ή να το προσφέρουν σαν δώρο. Εξάλλου εδώ στην Σύρο έχουμε μεγαλώσει με τα μάρμαρα να μας περικυκλώνουν σε κάθε γωνιά της Ερμούπολης.
Εμείς με την σειρά μας αφού συμπληρώσουμε ότι η καλεσμένη μας είναι ενεργό μέλος τόσο του κυνηγετικού συλλόγου, όσο και του νεότευκτου κυνοφιλικού, να την ευχαριστήσουμε για την τιμή που μας έκανε και διέκοψε την δουλειά της, για τις ανάγκες του φύλλου. Να της ευχηθούμε, η ευχή της να γίνει πραγματικότητα και καλή επιτυχία στην έκθεση DIANA τον ερχόμενο Απρίλη, όπου και θα λάβει μέρος.