Όποιος είναι μερακλής κυνηγός στα ορτύκια φαίνεται! Μάλιστα κύριοι συνάδελφοι, τώρα θα με ρωτήσετε αν εννοώ τον τρόπο που τα μαγειρεύει. Όχι βέβαια, για τον τρόπο που τα θηρεύει μιλάω, και θα εξηγηθώ ευθύς αμέσως. Ορισμένοι από εμάς στα πρώτα μας κυνηγετικά βήματα είχαμε πάρει σαν δώρο για «καλή αρχή» από τον πατέρα μας ή κάποιο συγγενή ένα 36άρι τις περισσότερες φορές δίκαννο, κρατήστε το στο πίσω μέρος του μυαλού σας και επιτρέψατέ μου να σας πω μια ιστορία. Ήμουν για κυνήγι σε κάποιο γειτονικό νησί πριν 4-5 χρόνια όταν ξημερώνοντας άκουσα αυτόν το γνώριμο μαλακό ήχο από ένα 36άρι, όπως ήταν φυσικό (μέχρι στιγμής) έβαλα με το μυαλό μου ότι είναι κάποιος πιτσιρικάς που έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός μαζί με κάποιον μεγαλύτερο. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως εμφανίστηκε ένας ηλικιωμένος γύρω στα 70 να κρατάει ένα δικαννάκι μια σταλιά και ένα ημίαιμο από αυτά που αφήνουν εποχή, να γαζώνει το χωράφι. δεν πίστευα στα μάτια μου! Έκατσα σε έναν βράχο άναψα τσιγάρο και χάζευα λες και έβλεπα προσγείωση ιπτάμενου δίσκου!! «Μπάρμπα τι είναι αυτό;» ρώτησα. «εγώ το βλέπω για τουφέκι» μου απαντάει χλευάζοντας και ετοίμαζε την επόμενη ατάκα για να με αποτελειώσει. «Μπας και θαρρείς ότι αυτό που κρατάς είναι τουφέκι;» συνέχισε πριν προλάβω να συνέλθω από το σοκ. «Καραμπίνα είναι μπάρμπα!» είπα με ύφος ένοχο για το μίασμα που κρατούσα. «Ανάθεμα και τρις ανάθεμα είναι όχι τουφέκι». Και άρχισε να μου λέει τι πάει να πει τουφέκι, λες και δεν ήξερα!! «Το τουφέκι πρέπει να το κουμαντάρεις εσύ και όχι αυτό εσένα, για να μπορείς να λες ότι κυνηγάς, και δεν σε κυνηγάνε». Η ώρα πέρασε κάνοντας με να θέλω να ζητήσω συγνώμη για την λάθος επιλογή μου που έφερε την καταστροφή στον κόσμο. «Σε ότι κάνεις πρέπει να είσαι μερακλής», ήταν τα τελευταία του λόγια πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας. Ο μπάρμπα Γιάννης χάθηκε από μπροστά μου, και εγώ με ένα χαμόγελο ηλίθιου στο στόμα και το WINCHESTER να αστράφτει στα μάτια μου, μονολογούσα διαδοχικά «δεν το πιστεύω». Στ’ αυτιά μου οι τουφεκιές ξεμάκραιναν αλλά τα λόγια του τα ακούω μέχρι τώρα. Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι με ένα 36άρι, ένα καλό σκυλί και υπομονή (φυσικά και ορτύκια ) η πληρότητα που θα νιώσετε στο τέλος της εξόδου θα είναι τόσο μεγάλη, που δεν θα το περιμένετε! Εκτός του ότι για όσους έχουν και οικολογικές καταβολές να πω ότι δίνετε ακόμα μια ευκαιρία στο θήραμα να αναβάλει το ραντεβού με την κατσαρόλα. Μαλακές τουφεκιές χωρίς ανάκρουση, χωρίς πολύ βαβούρα, μικρό βάρος άρα γρήγορη επώμιση. Οι καλύτερες προϋποθέσεις για εκπαιδευτικό σε κουτάβια που δεν ξέρουμε την συμπεριφορά τους στην τουφεκιά. Και αδρεναλίνη…στο φουλ! Αυτό θα πει μεράκι...μερακλής….μερακλίδικα.
