Τον περασμένο μήνα, άλλη μια κυνηγετική σαιζόν τυπικά έφτασε στο τέλος της, εκτός από κάποιες περιοχές όπου για ακόμη κάποιες μέρες, συνεχίστηκε το κυνήγι του κουνελιού.
Άλλη μια φορά τα όπλα μας και εμείς θα περιμένουμε καρτερικά την επόμενη έναρξη, τον επόμενο Αύγουστο.
Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε όλοι μας τον ετήσιο απολογισμό μας. Τώρα είναι η ώρα, και σαν άτομα αλλά, και σαν σύνολο, σαν κυνηγετικές οργανώσεις δηλαδή που θα έχουμε τον χρόνο που απαιτείτε, να κάνουμε και απολογισμό της περασμένης, αλλά και προϋπολογισμό για τη νέα χρονιά.
Είναι ένα κομβικό σημείο που όλοι εμείς που σεβόμαστε την φύση και τον εαυτό μας, θα στείλουμε τα δελτία «ΑΡΤΕΜIΣ» που έχουμε συμπληρώσει όλη την χρονιά με τις εξόδους μας. Οι σύλλογοι μας θα καταστρώσουν τα νέα προγράμματα που θα εκπονήσουν με τα μέλη τους, όπως απελευθερώσεις θηραμάτων, τυχών συντηρήσεις εγκαταστάσεων, ετοιμασία των θερμομητέρων για να υποδεχθούν τους νεοσσούς κ.α.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω την σοβαρότητα της αποστολής του δελτίου ΑΡΕΤΕΜIΣ.
Μέσα από αυτό το δελτίο μια επιστημονική ομάδα εκδίδει κάθε χρόνο μια στατιστική μελέτη που εδώ και κάποια χρόνια είναι το μόνο μας σοβαρό και εμπεριστατωμένο όπλο έναντι όλων αυτών των λίβελων που εξαπολύονται από όλους αυτούς που έχουν ντυθεί «οικολόγοι» και τάχα μου, υπερασπίζονται την ανυπεράσπιστη φύση και τους «αναξιοπαθούντες» κατοίκους της από όλους εμάς τους «καταπατητές» της φύσης, χωρίς στοιχεία φυσικά !.
Είναι η μελέτη που κάθε χρόνο δείχνει ότι όλα τα είδη που θηρευωντε (πάντα με σωστή διαχείριση) αντί να έχουν φθίνουσα πορεία, αντίθετος ο αριθμός τους αυξάνεται (!) και σε αυτό οι μόνοι που «κουνάνε» τα χέρια τους, είμαστε όλοι εμείς. Σε αντίθεση με τους συμπαθητικούς (κατά τα άλλα) οικολόγους που νομίζουν ότι με τις στείρες απαγορεύσεις, θα βρει λύση το όποιο πρόβλημα.
Μην ξεχάσει λοιπόν κανείς να απαντήσει (έμμεσα) σε όλους τους πολέμιους του κυνηγίου, συμπληρώνοντας και στέλνοντας το ειδικό έντυπο, που κάθε χρόνο μας προμηθεύει ο σύλλογος μας.
Τώρα σε ότι έχει να κάνει με τις κυνηγετικές οργανώσεις ας ελπίσουμε, ας ευχηθούμε αλλά ας τις βοηθήσουμε κιόλας να κάνουν την δουλειά τους.
Θα πρέπει να μην περιορίσουμε την «φαγούρα» της ολιγόμηνης διακοπής, μόνο στον δείκτη του χεριού μας που πιέζει την σκανδάλη αλλά, να την αφήσουμε να «απλωθεί» και στο μυαλό μας και να μας κάνει να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε, για να μπορέσουμε να προβάλουμε σωστά το κυνήγι και τον Έλληνα κυνηγό, που ίσως να είναι από τους λίγους προνομιούχους στον κόσμο, που έχει την πολυτέλεια να κυνηγά ελεύθερα στα μέρη που μεγάλωσε και όχι εκεί που του υπαγορεύουν άλλοι με το ανάλογο αντίτιμο βεβαίως (!).
