Πολλές είναι οι φορές που κάποιοι από εμάς έχουμε γίνει μάρτυρες ενός φραστικού επεισοδίου μεταξύ ενός κυνηγού και ενός περίοικου. Αμφότερες οι πλευρές και εναλλάξ, ρίχνουν πρώτες την «πέτρα» του καβγά και το κακό δεν αργεί να γίνει. Αιτία όλων αυτών των γραμμών είναι ένα τηλεφώνημα που δέχτηκα το μεσημέρι.
Από την άλλη μεριά του ακουστικού κάποιος, άγνωστος κύριος, ρωτούσε για να επιβεβαιώσει την ταυτότητα μου. Όταν επιβεβαίωσε ότι μιλά με το άτομο που ήθελε, έκανε γνωστή κι αυτός την δική του.
-«Είμαι ο Δ.Α. κύριε Βασάλο. Έχετε αναρτήσει μια φωτογραφία στο blog σας με τα δικά μου φωτοβολταικά τόξα»
Αμέσως το μυαλό μου δεν πήγε στο καλό!
-«Μάλιστα, αλλά νομίζω ότι δεν σας θίγει το κείμενο» απάντησα κάπως μουδιασμένα.
-«Φυσικά και όχι, το αντίθετο μάλιστα! Κάποιος φίλος κυνηγός μου έκανε γνωστά τόσο το blog, όσο και το τηλέφωνο σας. Μπήκα διάβασα την ανάρτηση και αισθάνθηκα την ανάγκη να σας πάρω να σας ευχαριστήσω, γιατί έχετε προσεγγίσει το θέμα με ιδιαίτερη λεπτότητα και η παραίνεση στο τέλος με κάνει να μένω υπόχρεος απέναντι σας».
Εγώ δεν ήξερα αν ο κύριος ακριβολογούσε ή σε λίγο θ’ άρχιζαν τα «όργανα» και ομολογώ ότι ήμουν αρκετά φειδωλός. Εκείνος επέμενε να πλέκει το εγκώμιο του άρθρου, φέρνοντας με σε αρκετά δύσκολη θέση - καθότι, τι είμαι εγώ; Ένας ψευτοδημοσιογράφος, ένας ελεύθερος blogger! - αναλύοντας μου ότι το πρώτο και κυριότερο απόθεμα που του έχει σωθεί είναι η υπομονή, αφού το Ελληνικό κράτος θέλει, αλλά δεν είναι έτοιμο να αναπτυχθεί πράσινα.
Μου είπε ότι 4 χρόνια παλεύει ο χριστιανός για να μπορέσει να φτάσει στην άκρη του νήματος σκορπώντας αρκετό χρόνο και χρήμα.
Η τηλεφωνική μας συνομιλία κράτησε κάποια κρίσιμα λεπτά. Γιατί κρίσιμα; Γιατί αν είχα προσεγγίσει με λάθος τρόπο το θέμα, ίσως αν δεν είναι, να τον είχα κάνει αντικυνηγό με μιας!
Κύριοι συνάδελφοι όπως γνωρίζετε, δυστυχώς το ελεύθερο κυνήγι μας δεν προστατεύεται από κανένα νομικό πλαίσιο που να του αναγνωρίζει κάποια κεκτημένα, είτε αυτά είναι χωροταξικά είτε θεσμικά. Το κυριότερο όμως δεν είναι μόνο αυτό, είναι η καλή διάθεση για συζήτηση που θα πρέπει να επιδείξουν οι «θιγμένοι» έτσι ώστε, να μείνουν τα αίματα σε χαμηλές θερμοκρασίες. Βλέποντας μια νέα οικοδομή να φυτρώνει κάπου, μετά το σιχτίρισμα που θα ρίξουμε, ας σκεφτούμε ότι κι εμείς…σε σπίτι μένουμε. Και ότι κάπως έτσι φύτρωσε κι αυτό κάποτε εκεί. Να είμαστε επίσης σίγουροι ότι αν το κράτος δεν χωρίσει τα «άχυρα», κανείς σύλλογος και κανένα Δ.Σ. δεν μπορεί να κάνει θαύματα και δη, να κόψει κάποιων το μεροκάματο.
Το σίγουρο σε όλα αυτά είναι ότι ένιωσα πλούσιος! Τι πλούσιος, βαθύπλουτος. Μπόρεσα και έκανα κάποιον, αδιάφορο με τα κυνηγετικά, να δει κάτι καλό σε έναν κυνηγό! Φίλε μου σ’ ευχαριστώ πολύ. Θα μου επιτρέψεις όμως τον χειμώνα να εύχομαι να κάνει κρύο, να έχει σύννεφα, να βρέχει, για να’ρθουν οι μπεκάτσες, οι τσίχλες, τα κοτσύφια, οι φάσες, οι πάπιες. Θα μου επιτρέψεις να συνεχίσω να αυτοψυχαναλύομαι με τον φρέσκο αέρα, το τσιγάρο, τον καφέ και την μυρωδιά του μπαρουτιού. Όχι εκεί, αλλού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου