Βγήκε η νέα - παλιά ρυθμιστική. Και του χρόνου!

Κάποιοι βιαστήκαμε (;) να καταφερθούμε εναντίων της ΚΣΕ και της κυρίας ΥΠΕΚΑ, προφητεύοντας μύρια κακά για την φετινή έκβαση του κυνηγίου. Κάποιοι άλλοι έβαζαν το χέρι τους στην φωτιά, για την επερχόμενη επιτυχία των Οργανώσεων μας και την αποτελεσματικότητα του Προέδρου κ. Παπαδόδημα. Ο πανδαμάτωρ χρόνος πέρασε και ήρθε πάλι ο Αύγουστος για να δούμε την ρυθμιστική να ανακοινώνεται. Κάλιο αργά, παρά ποτέ βέβαια, αλλά γιατί πρέπει να κοιτάμε τα χειρότερα μια ζωή και όχι τα καλύτερα;

Το επιστημονικό προσωπικό τόσο των Ομοσπονδιών, όσο και τις ΚΣΕ δούλεψαν αρκετά για να μπορέσουν να παρουσιάσουν μια ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη μελέτη για την θηρεύσιμη πανίδα, και όχι μόνο, της πατρίδας μας στο Υπουργείο, το οποίο κατακλύζεται από αντικυνηγετικές φατρίες. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν η κεφαλή του στέκεται "απέναντι" έχοντας μάτια μόνο για τις ΜκΟ, τις οποίες πληρώνουμε όλοι μας ανέκαθεν αδρά! Κερασάκι στο «γλυκό» της αφαίμαξης, ήρθε η δημιουργία του Πράσινου Ταμείου για την φύση που θα στερήσει ούτε λίγο ούτε πολύ 1 εκατομμύριο ευρώ από όλες τις βαθμίδες των Οργανώσεων μας.

Μπορεί η ανακοίνωση του Υπουργείου η οποία συνόδεψε την έκδοση της ρυθμιστικής να τόνωσε λίγο τον εγωισμό μας και να μας έκλεισε πονηρά το μάτι, αλλά όλοι μας ξέρουμε ότι με ευχολόγια δεν λύνονται τα προβλήματα και μάλιστα όταν αυτά είναι χρόνια. Σίγουρα ο κύριος Υφυπουργός που υπογράφει την νέα – παλιά ρυθμιστική να το έκανε αποτιμώντας τόσο το οικονομικό κόστος, όσο και το πολιτικό, αλλά σίγουρα δεν ήθελε να βάλει τα πόδια του στα δικά μας στενά παπούτσια και να προσπαθήσει να κάνει μια αρχή για ένα νέο νομικό πλαίσιο που θα ορίζει το κυνήγι. Μετά τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, ήθελα να πιστεύω ότι το πάθημα, έγινε για όλους μας μάθημα, αλλά μάλλον όχι. Θα έπρεπε, κατά την γνώμη μου, να αναγνωριστεί πλέον μετά τυμπανοκρουσιών η νομιμότητα της άσκησης θήρας στον Ελλαδικό χώρο, έτσι ώστε να μην μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να ξεκινά τις όποιες αμφισβητήσεις από εκεί. Μετά, η κάθε Οργάνωση να παλεύει για την απόδειξη των όποιων ισχυρισμών της με μελέτες, πράγμα που οι δικές μας κάνουν κάθε χρόνο. Όλοι μιλάμε για νέα καταστατικά, πιο λειτουργικά, πιο φρέσκα, πιο…πραγματικά!

Γιατί να πέφτει το ανάθεμα σε κάθε κίνηση και πρωτοβουλία που φέρει την σφραγίδα των κυνηγών και να περνάνε στο «ντούκου» ουσιαστικά και μεγάλα λάθη, που καταφέρουν βασικά χτυπήματα στην χλωροπανίδα της πατρίδας μας; Βλέπε υβριδισμός choukar σε κρατικά εκτροφεία και όχι μόνο! Γιατί θα πρέπει ο οβολός μας να θεωρείται δεδομένος και αυτονόητος, χωρίς να μας χρωστά κανείς ούτε ένα ευχαριστώ; Τα πρώτα ευρώ που θα μπουν στο Πράσινο Ταμείο θα είναι τα δικά μας. Γιατί οι ΜκΟ να μην δίνουν, αλλά να παίρνουν μόνο; Γιατί θα πρέπει να θεωρείται η αποστείρωση πανάκεια και να κολλούν σε μας την ετικέτα του καταχραστή της φύσης και του δολοφόνου, επειδή θέλουμε να ζούμε μέσα σ’ αυτήν νιώθοντας την αναπνοή της; Και τέλος, γιατί αφού για τους άλλους δεν υπάρχουμε, δεν κάνουμε κάτι εμείς για να τους ανοίξουμε τα μάτια να μας δουν; Λαμπρό παράδειγμα η γιορτή κυνηγίου στον Έβρο. Έχουμε καταντήσει υποσυνείδητα, μα και συνειδητά, να πιστεύουμε ότι κάποιοι έχουν έννομο συμφέρον να συντηρούν αυτές τις έριδες, για να δικαιολογούν την υπόσταση τους μέσα στο κυνηγετικό στερέωμα του τόπου μας.

Για να σταματήσουν όμως όλες αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες και να μην νιώθει κανείς από αυτούς που «τρέχουν» πληγωμένος, μόνος και δεν ξέρω τι άλλο, ίσως η ενημέρωση σε όλα τα επίπεδα να ήταν μια λύση. Οι εποχές έχουν αλλάξει και το «πίστευε και μη ερεύνα» δεν πιάνει πια. Όλοι αυτοί οι κατέχοντες, έχουν καταφέρει μέσα στα χρόνια να μας διαγράψουν της λέξη εμπιστοσύνη από το λεξιλόγιο μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και δεν μιλάω μόνο για τους ταγούς της κυνηγετικής φαμίλιας. Οι πρώτοι διδάξαντες είναι οι πολιτικοί μας, που καθημερινά δεν χάνουν ευκαιρία να μας αποδεικνύουν ότι μαζί τους η όποια ελπίδα και προσπάθεια πάει στράφι!

Ίσως κάποιος να με κατηγορήσει για κακόπιστο, ή και κακόβουλο, αλλά αφού η νέα ρυθμιστική είναι καρμπόν της παλιάς και δεδομένου του περσινού υφάλου του κυρίου Αγγελέτου, δεδομένης ακόμα και της φετινής ανακοίνωσης των Οικολόγων Πράσινων, γιατί να μην περιμένω να γίνουν τα ίδια, ή και χειρότερα. Μάντης κακών; Όχι, μάλλον ρεαλιστής θα έλεγα ή και κυνικός, δεν θα με χαλούσε. Δεν είναι στην φύση μου να περιμένω να σκοντάψει κάποιος για να του πω τύφλα. Σαν κυνηγός που αγαπάει το κυνήγι και νιώθει στο πετσί του την κάθε μαχαιριά που του καταφέρνουν οι διάφοροι αχαρακτήριστοι, ανησυχώ για το αίσιο της υπόθεσης, μόνο αυτό!

Δεν θεωρώ κανέναν ανάξιο, πλην κάποιων τρανταχτών κοντινών μου παραδειγμάτων. Δεν νομίζω ο Φέργκιουσον να θεωρεί «παλτό» τον Ρούνει όταν τον κάνει αλλαγή για να φρεσκάρει την ομάδα! Δεν μηδενίζω το έργο κανενός, αλλά εκ των πραγμάτων δεν ήταν εφικτό να έχουμε εσαεί για Καπετάνιο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη! Το γεγονός είναι ένα και με έχει χαροποιήσει πολύ. Η νέα ρυθμιστική είναι ήδη εν τη γενέση της παρελθόν και τα διαβατήρια στο όνειρο άρχισαν να θεωρούνται.

Μακάρι να βγω ψεύτης και όλα να πάνε μια χαρά. Όλοι μας αυτό θέλουμε.

Καλή κυνηγετική σαιζόν με υγεία και ζεστές κάνες σε όλους μας. Βάλτε τα πορτοκαλί σας και ονειρευτείτε!