Αν ήταν ανθρώπινη οντότητα, κάθε χρόνο θα έμπαινε στην διαδικασία να ανέχεται, μέχρι να ενηλικιωθεί, κακοδιοργανωμένα πάρτι από τους γονείς με τούρτες, κεράκια και τις διάφορες θείες με τα κόκκινα κραγιόν, να του σαλιώνουν το πρόσωπο και μετά να το σκουπίζουν!
Μετά, στην εφηβεία θα φόρτωνε τις φλέβες του με δυνατές δόσεις αδρεναλίνης περιμένοντας αυτήν, την μια. Αυτή που θα το έστελνε με ένα της χαμόγελο, ή όχι, στον παράδεισο ή την κόλαση ανάλογα. Στημένο στο σαλόνι με τραβηγμένους τους καναπέδες και τις πολυθρόνες. Στο πικ απ ο Bob να ταξιδεύει τους πάντες, το Βερμούτ στην ζούλα για να χαλαρώσουν τα ήθη και η «μπουκάλα» με πρώτη ευκαιρία να περνά στο προσκήνιο, γεμίζοντας τα δωμάτια του σπιτιού με ζευγάρια εφήβων, που ψαχουλεύουν τα κορμιά τους.
Μεγαλώνοντας, πάντα τέτοια μέρα θα βλαστημούσε την πουτάνα την τύχη του, που το έκανε φτωχό και που είναι αναγκασμένο να δουλεύει μερόνυχτα για να συντηρεί την οικογένεια του. Θα βούρκωνε φέρνοντας στην μνήμη του τους γονείς του που χάθηκαν και τα παιδικά, αγνά κι αθώα χρόνια, που πέρασαν γρήγορα, περιμένοντας την λύτρωση της ύλης που ξέρει μόνο ο θάνατος να δίνει.
Το κυνήγι όμως δεν είναι έτσι, δεν είναι τόσο φτηνό και επιπόλαιο! Σαν μια ισόβια σκηνή θεάτρου, κάθε χρόνο ανεβάζει το ίδιο έργο με άλλους ηθοποιούς. Δέχεται διθυραμβικές κριτικές από τους θιασώτες του και κακές από τους αιώνιους παρατηρητές - επικριτές του, που με κίτρινα μυαλά και χέρια από το τσιγάρο, μεγαλώνουν τα οπίσθια τους στους καναπέδες των σπιτιών τους και στις πολυθρόνες των γραφείων τους.
Αν πραγματικά χρειαζόταν να κόψει τούρτα το κυνήγι, τα κεράκια θα ήταν τόσα, που θα φαίνονταν από το διάστημα και θα χρειάζονταν όλες οι ανεμογενήτριες της Green Τίνας για να σβήσουν! Είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ύπαρξη, όπως η Ελλάδα με τους Έλληνες. Όπως η ζωή με τον θάνατο.
Γενέθλιο σήμερα και κάθε 20 Αυγούστου για το κυνήγι, που για άλλη μια χρονιά, θα μας προσφέρει μεγάλες και έντονες συγκινήσεις.
Σαν καλοί καλεσμένοι λοιπόν, τηρώντας το savoir vivre ας τραγουδήσουμε όλοι κι ας ευχηθούμε κάθε χρόνο να μπορούμε να είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών του κυνηγίου.
"Να ζήσεις κυνήγι και χρόνια πολλά,
ταγούς ν’ αποκτήσεις με κότσια γερά.
Η λαθροθηρία να μην σ’ ακουμπά
και οι Οικ(ω)λόγοι να σκάσουνε πια!"
Φφφφφφφ και του χρόνου. Ζεστές κάνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου