Ο εφιάλτης για τους Συριανούς αρατζήδες δεν έχει τέλος! Οι έφοδοι στα στέκια είναι καθημερινό φαινόμενο και στο κατόπι τους οι δασικοί υπάλληλοι αφήνουν συντρίμμια.
Ο πανικός και η αγανάκτηση είναι τα συναισθήματα τα οποία γεμίζουν τις ψυχές των «φίλων» των ωδικών πτηνών, αφού η επίσκεψη των δασοφυλάκων θυμίζει κάτι από τον τυφώνα Katrina!
Μαρτυρίες υπαλλήλων της Δασικής λένε ότι οι «θιγμένοι» έχουν χτυπήσει πόρτες για να ανακόψουν το τσουνάμι των ελέγχων, αλλά πέρα βρέχει!
«Θα φύγω, θα πάω σε άλλο νησί να κάνω το κέφι μου» - «Εδώ μόνο είναι παράνομη η Άρα και οι βέργες; Αλλού δεν είναι;»
Αυτά είναι μερικά από τα λόγια που ξεστομίζουν οι «κυνηγοί» των μικρών τροβαδούρων της φύσης. Νιώθοντας παράλληλα ότι είναι παιδία ενός άλλου Θεού αφού, στα όμορα νησιά μας η αστυνόμευση του εν λόγω, παράνομου, κυνηγίου είναι ανύπαρκτη!
Σε όλες τις παρέες που το επίκεντρο των συζητήσεων είναι οι έφοδοι στα στέκια, όλοι «δείχνουν» το ίδιο πρόσωπο ως τον μοναδικό φταίχτη αυτής της, ομολογουμένως, πρωτόγνωρης επίθεσης στους αρατζήδες. Όλοι αναμασούν ότι γίνονται οι αποδέκτες εξόφλησης ανοικτών λογαριασμών που έχει με αλλά μέλη της κυνηγετικής οικογένειας.
Εδώ θα πρέπει να κάνω έναν διαχωρισμό και να πω, ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι μέλος της κυνηγετικής οικογένειας, όντας παράνομος. Όντας αγνοώντας τους νόμους και τους προφήτες που διέπουν την δραστηριότητα του κυνηγίου. Όσοι κινούνται σε τέτοια μονοπάτια θα έπρεπε να ξέρουν, ότι αυτοί οι δρόμοι δεν ανήκουν στο κυνήγι, αλλά σε κάτι άλλο. Οποίος λαθροθηρεί δεν κυνηγά, αλλά κλέβει, λεηλατεί και ψεύδεται.
Όποιος είναι λαθροκυνηγός, βαδίζει σε σκοτεινά μονοπάτια και δεν ξέρει στο επόμενο στενό ποιο θηρίο θα τον αρπάξει και αν από θύτης γίνει θύμα! Τι κι αν αυτό λέγεται Θηροφυλακή ή Δασαρχείο, η κατάληξη είναι ίδια. Ή τουλάχιστον έτσι έπρεπε να είναι.
Κυνηγός ονομάζεται αυτός που, εκτός των άλλων, γνωρίζει το νομικό πλαίσιο το οποίο είναι στηριγμένο το κυνήγι. Που το τηρεί, το συντηρεί και το μεταδίδει στους νεότερους και που προσπαθεί με νόμιμες διαδικασίες να το διορθώσει, αν διαπιστωθεί ότι υπάρχει κάπου σφάλμα.
Λογικά, κανείς δεν θα έπρεπε να κρατά κακία στους υπαλλήλους της Δασών αφού, κάνουν απλά την δουλεία τους. Κάνουν αυτό για το οποίο τους πληρώνουμε!
Το φαινόμενο βέβαια της αυξημένης αστυνόμευσης στο νησί μας και της εφαρμογής του οποιουδήποτε νόμου σε σχέση με άλλα νησιά, είναι ένα φαινόμενο που απαντάται σε κάθε αστικό κέντρο. Σε κάθε επίκεντρο των εξελίξεων, σε κάθε μητρόπολη. Και η Σύρα μας είναι μια μητρόπολη, είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Τα κατά τόπους Δασονομία όμως δεν τα ενδιαφέρει η τήρηση του νόμου;
Μήπως τελικά είναι αλήθεια αυτό που φημολογείται ότι όταν κάποιος δημόσιος λειτουργός πάει κόντρα στις συνήθειες αυτών των μικρών κοινωνιών τον τρώει η μαρμάγκα; Μήπως ο καθένας από αυτούς παίζει το κεφάλι του, όταν του περάσει από το μυαλό η σκέψη να κάνει σωστά την δουλειά του;
Αυτά όμως, είναι ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολούν τα ανώτερα κλιμάκια της πολιτείας και όχι εμάς.
Γιατί κοιτάμε μια ζωή αυτά που έχουν οι άλλοι όταν μας βολεύουν; Γιατί δεν έχουμε την ίδια αντίληψη όταν πρόκειται για κάτι άλλο; Ένα δικαστήριο ας πούμε με έδρα ένα μικρό Κυκλαδονήσι, που θα εξυπηρετούσε τους ακρίτες των Κυκλάδων! Ένα νοσοκομείο, ένα καλό σχολείο. Εκεί θέλουμε όλες τις υπηρεσίες να έχουν έδρα στο νησί μας γιατί είμαστε Πρωτεύουσα. Αφού τις θέλουμε λοιπόν, τις έχουμε! Και μάλιστα ζωντανές και δραστήριες, όπως θα έπρεπε να είναι.
Καλό είναι λοιπόν να αλλάξουμε νοοτροπία και να μην ψάχνουμε αποδιοπομπαίους τράγους. Τι φταίει ο Γιάννης, ο Κώστας ή ο Θανάσης όταν είμαστε παράνομοι;
Βέβαια δεν είμαι σε θέση να ξέρω με ποιον τρόπο έχει ενοχλήσει ο κύριος αυτός κάποιους και αντιδρούν έτσι. Μόνο αυτός γνωρίζει. Καλά ξεμπερδέματα. Του αφιερώνω τον τίτλο του προηγούμενου άρθρου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου