Λες και ήταν χθες!

Όλοι μας έχουμε την αίσθηση όταν «κοιτάμε» προς τα πίσω τον χρόνο που πέρασε, ότι πέρασε γρήγορα. «Λες και ήταν χθες» που λέει και το γνωστό άσμα του Τρίο Μπριλλάντε, από μια εποχή που ήταν γεμάτη λυρισμό και ευαισθησία.

Λες και ήταν χθες που πήρα την απόφαση να φωνάξω. Μια φωνή που έμελλε να ακουστεί στα πέρατα του κόσμου. Να κοινοποιήσω τις απόψεις μου και να σπάσω την καλογυαλισμένη βιτρίνα του Κυνηγετικού Συλλόγου που ανήκω. Να αφήσω κοινή θέα την κόπρο του Αυγεία και να ταράξω τα λιμνάζοντα νερά.

Πάει ένας χρόνος, ακριβώς, που μπορέσαμε να αποδείξουμε ότι οι φωνές που λένε κάτι άλλο και που τόσο καιρό φιμωνόντουσαν τεχνηέντως, δεν είναι λίγες, αλλά πολλές. Τόσες, ώστε να μπορέσουν να κοκκινίσουν μάγουλα ως άλλα χαστούκια και να συσφίξουν χαλαρά ήθη.

Σίγουρα δεν γίνεται να ταξιδέψει κανείς ευχάριστα, χωρίς την παρουσία και την βοήθεια συνοδοιπόρων. Σε αυτό το ταξίδι, που ελπίζω να κρατήσει για πολλά χρόνια ακόμα, εσείς ήσασταν οι δικοί μου συνοδοιπόροι. Το δικό μου στήριγμα, η πολύτιμη βοήθεια και ο ώμος που μοιράστηκε μαζί μου, το βάρος της ενημέρωσης όλων αυτών που διψούν για δαύτη. Όλων αυτών που παραγκωνίσθηκαν, που φιμώθηκαν και που λοιδορήθηκαν από εκείνους που έχουν γίνει κατεστημένο. Από εκείνους που είναι η αιτία, που το κυνήγι έχει χάσει την αίγλη και την λάμψη του παρελθόντος και από ένα ευγενικό άθλημα στην αρχή και μια ζωοφόρο δραστηριότητα στην πορεία, κατάντησε η μητέρα των δεινών του ζωικού βασιλείου της πατρίδας μας και ένας εν δυνάμει εχθρός του περιβάλλοντος που ζούμε, αγαπάμε και προστατεύουμε. Μια δραστηριότητα με αβέβαιο μέλλον!

Ο πρώτος Σύλλογος της επικράτειας, κατάντησε μαγαζάκι κάποιων και ενεχυροδανειστήριο ευσεβών πόθων. Είναι στο χέρι σου να αλλάξεις τα δεδομένα προς όφελος τόσο του κυνηγίου στο νησί μας και στις Κυκλάδες, όσο και δικό σου. Μείνε ενεργός, μείνε κοντά στον Σύλλογο σου. Τον Σύλλογό ΜΑΣ.

Ουαί υμίν υποκριτές και φαρισαίοι. Προσκυνημένοι, δουλοπρεπείς, αχρείοι.

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους αφιέρωσαν χρόνο για να διαβάσουν τις απόψεις μου και δη, όσους μπήκαν στον κόπο να γράψουν σχόλια στις αναρτήσεις. Πολλά ευχαριστώ σε όλους αυτούς που έχουν στην σελίδα τους το link μου.

Να θυμάστε ότι «Ο ΣΙΩΠΩΝ ΔΟΚΕΙ ΣΥΝΑΙΝΕΙΝ»!

Χρόνια πολλά σε σένα, που έχεις σταθεί όλα αυτά τα χρόνια δίπλα μου καλύτερα από αδελφός. Χρόνια πολλά σε σένα που έχω την τιμή και την τύχη να σ’ έχω φίλο, με την στενή έννοια του όρου! Χρόνια σου πολλά κουμπάρε.