ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΙ ΝΤΟΥΜΠΛΕΔΕΣ

«ὑγίειάν τε γὰρ τοῖς σώμασι παρασκευάζει καὶ ὁρᾶν καὶ ἀκούειν μᾶλλον, γηράσκειν δὲ ἧττον»

"Η ασχολία με το κυνήγι φέρνει υγεία στο σώμα, οξύνει την όραση και την ακοή και επιβραδύνει τα γηρατειά"

Από το μεγαλειώδες έργο του ιστορικού Ξενοφώντα 430π.χ. - 354π.χ. "Κυνηγετικός" τον 5ο π.χ. αιώνα

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Κυκλαδίτικοι ντουμπλέδες.

Του Νίκου Βασάλου http://kaliakouda.blogspot.com


Ανάμικτα τα συναισθήματα μας το τελευταίο διάστημα. Αισιοδοξία από την μια, μουρμούρα και γκρίνια από την άλλη. Η αισιοδοξία φτερούγισε στα στήθη όλων μας με τον ερχομό της άνοιξης και την έλευση του μήνα των λουλουδιών. Μια άνοιξη που έφερε μαζί της και πλήθος μεταναστευτικών φτερωτών επισκεπτών.

Τα τρυγόνια και τα ορτύκια που έκαναν την εμφάνισή τους το τελευταίο δεκαπενθήμερο σε πολλά κυκλαδονήσια, είναι σε πολύ υψηλούς αριθμούς. Κάτι το οποίο μας κάνει να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο για τον επικείμενο Σεπτέμβρη. Μαζί τους, συκοφάγοι, τσαλαπετεινοί, μικρόπουλα και διάφορα είδη τσικνιάδων και αρπακτικών, παίρνουν μια ανάσα από το μακρύ ταξίδι της επιστροφής στα πάτρια εδάφη, με σκοπό την γνωστή και ζωοφόρο διαδικασία της διαιώνισης των ειδών. Αισιοδοξία για το μέλλον, εμπνέουν και κάποια νεοσύστατα Δ.Σ. κυνηγετικών οργανώσεων, που έχουν ριχτεί με τα μούτρα στην δουλειά. Ένα από αυτά, είναι και της Σύρας μου, να ευλογήσω και λίγο τα γένια μου!

Οι πιο ψηλές βαθμίδες τελούν υπό καθεστώς αναβρασμού, αιτία των επικείμενων αρχαιρεσιών. Και σε αυτό το μέτωπο πνέουν ούριοι άνεμοι, αφού πολλά είναι τα πόδια που ετοιμάζονται να περάσουν το κατώφλι τόσο της εισόδου, όσο και της εξόδου (!), με σκοπό το καλό του κυνηγίου. Είμαστε μες την τρελή χαρά δηλαδή ένα πράγμα! Η γκρίνια, ή κατήφεια και η μουρτζουφλιά, συνοδεύουν κάποιους, λίγους, που είναι τζαναμπέτηδες από κούνια. Να το πω επιστημονικά, έχουν στο DNA τους τον χαλασμό και την μιζέρια, αφού ότι κάνουν οι άλλοι είναι κακώς καμωμένο εν τη γενέσει του και ότι κάνουν αυτοί...χρίζει χειροκροτημάτων και αλαλαγμών. Στην πραγματικότητα όμως, είναι κτισμένο στην άμμο, πρόχειρα και όπως όπως. Σαθρό χωρίς υπόβαθρο, όραμα και περπατημένο σε άνομα μονοπάτια.

Ο βόμβος όμως της ζωής που ξαναγεννιέται είναι μεγάλος και, ευτυχώς, επισκιάζει την παραφωνία τους. Τα χρώματα τόσα πολλά και έντονα, που η μονοτονία του γκρίζου χάνεται. Η φύση αλλάζει σελίδα, αλλάζει και αισιοδοξεί. Εμείς θα μείνουμε πίσω;

Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 18/5/2011.

Δεν υπάρχουν σχόλια: