Του Νίκου Βασάλου.
Ποιος να το έλεγε στον Αριστοτέλη Βελλίνη, ότι το μικρό εξωκλήσι που θεμελίωνε το 1814, θα συνέχιζε μετά από 197 ολόκληρα χρόνια όχι μόνο να υπάρχει, αλλά να βάλει υπό την σκέπη του τις προσευχές όλων των κυνηγών της Σύρας!
Το εκκλησάκι, που είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Οδηγήτρια, μέσα στα χρόνια και μετά από την συνεχή παρουσία των κυνηγών στον περίβολό του, μιας και βρίσκεται σε εξαιρετικό κυνηγοτόπι και εντός ιδιωτικής έκτασης, απέκτησε το προσωνύμιο «των κυνηγών».
Ο αδυσώπητος χρόνος του χάρισε βαθιές και κρίσιμες ρυτίδες στην λιθοδομή του και ιεροκάπηλοι αφαίρεσαν τα ιερά του σκεύη.
Κάποιος είχε την ιδέα, κάποιος το όραμα και πολλοί ήταν αυτοί, κυνηγοί και μη, που συνεισέφεραν με προσωπική εργασία και χρηματικές προσφορές. Το εκκλησάκι ξαναέγινε κόσμημα και στολίζει τον βράχο που το στηρίζει για δυο αιώνες. Εκεί, δίπλα στα πεύκα, στο Άνω Μάννα στην θέση Πότισμα. Έγινε το καμάρι των Συριανών κυνηγών και μια ακόμα περίτρανη απόδειξη ότι κυνήγι για τους κυνηγούς, δεν σημαίνει μόνο βουνό και θήρα.
Ανάμεσα στους καλεσμένους ξεχώρισε η παρουσία του κ. Σαρτζετάκη Νίκου και της κόρης του Ελπινίκης, που και οι δυο βαφτίστηκαν στο εξωκλήσι. Παρουσία στην τελετή είχε και η Δ’ ΚΟΣΕ με τους κ.κ. Σταθόπουλο και Καραγιάννη.
Δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου ΚΥΝΗΓΙ στις 10/8/2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου